Diagnosing a zombie: Brain and body (Part one) - Tim Verstynen & Bradley Voytek

Transcriber: Tom Carter Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Thitirat Kongkeo Reviewer: Panitan Suvannaroj

(เสียงซอมบี้) หมอ 1: มันเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร?

Doctor 1: So, how did it get to be this way?

Doctor 2: Well, it’s my professional opinion that the large gaping bite mark

หมอ 2: ด้วยความคิดเห็นแบบมืออาชีพของผม รอยกัดขนาดใหญ่ที่ไหล่อาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

on its shoulder might have something to do with it.

D1: Thanks. I mean, what causes its behavioral abnormalities?

หมอ 1: ขอบคุณ ผมหมายความว่า อะไรที่ทำให้มันมีพฤติกรรมผิดปกติ?

D2: Well, we know all behaviors are rooted in the brain,

หมอ 2: เรารู้ว่าพฤติกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นจากสมอง

so I’d expect that something’s gone terribly wrong, probably in there.

ดังนั้น ผมหวังว่าอาจจะมีบางอย่าง เกิดผิดพลาดขึ้นในนั้น

D1: Thanks again, Doctor Obvious.

หมอ 1: ขอบคุณอีกครั้ง คุณหมอผู้ชัดเจน

Let me be more specific.

ให้ผมเจาะจงให้มากขึ้น

What changes in the brain would have to occur

การเปลี่ยนแปลงอะไรในสมองที่ต้องเกิดขึ้น เพื่อที่จะทำให้เกิดพฤติกรรมแบบนี้?

in order to cause this kind of behavior?

หมอ 2: งั้น มาดูกัน

D2: Hmm. Well, let's see.

The first thing I notice is how it moves.

สิ่งแรกที่ผมเห็นคือวิธีที่มันขยับ

Stiff legged, with long, lumbering steps, very slow and awkward.

ขาแข็ง ก้าวที่ยาว อุ้ยอ้าย ช้าๆและงุ่มง่าม

Almost like what you’d see in Parkinson’s disease.

เกือบเหมือนอะไรที่คุณจะเห็นในโรคพาร์กินสัน

Maybe something’s wrong with his basal ganglia?

บางทีอาจมีอะไรผิดปกติในปมประสาทฐานของเขา

Those are a collection of deep brain regions that regulate movement,

มันคือกลุ่มของส่วนสมองส่วนลึก ที่กำหนดการเคลื่อนไหว

through a neurochemical called dopamine.

ผ่านสารเคมีในสมองชื่อ โดพามีน

Although most people think of dopamine as the “happy” chemical of the brain,

ถึงแม้ว่าคนส่วนมากคิดถึงโดพามีน ว่าเป็นสารเคมีของ "ความสุข" ในสมอง

the dopamine-containing neurons in the basal ganglia

เส้นประสาทที่มีโดพามีนในปมประสาทฐาน ตายลงในโรคพาร์กินสัน

die off in Parkinson’s disease— that’s what causes it.

นั่นคือสิ่งที่ทำให้มันเกิดขึ้น

Makes it more and more difficult to initiate actions.

ทำให้มันยิ่งยากขึ้นไปอีกที่จะเริ่มเคลื่อนไหว

D1: What?

หมอ 1: อะไรนะ?

Look again at how it moves. Stiff legs, long stance.

ดูวิธีที่มันขยับอีกที ขาแข็ง ท่ายืนยาวๆ

These aren’t Parkinsonian movements;

มันไม่ใช่การเคลื่อนไหวของพาร์กินสัน ผู้ป่วยพาร์กินสันจะลากเท้าสั้นๆ

Parkinson’s patients take short, shuffling steps.

And the posture’s all wrong.

และท่าทางผิดไปหมด

This looks to me like what happens when the cerebellum is damaged.

สำหรับผมมันดูเหมือนอะไรที่เกิดขึ้น เมื่อซีรีเบลลัมถูกทำลาย

The cerebellum’s a little cauliflower shaped area in the back of your head,

ซีรีเบลลัมเป็นพื้นที่เล็กๆรูปดอกกะหล่ำใน ส่วนหลังของหัวคุณ แต่อย่าให้ขนาดของมันหลอกคุณ

but don’t let its size fool you.

That little guy contains almost half of the neurons in the entire brain.

ส่วนเล็กๆนั้นบรรจุไปด้วยเกือบครึ่งหนึ่ง ของเส้นประสาททั้งหมดของสมอง

Patients who suffer degeneration from this region,

คนไข้ที่ป่วยด้วยการเสื่อมสภาพของพื้นที่บริเวณนี้

something called spino-cerebellar ataxia,

บางอย่างที่เรียกว่าโรคสูญเสียการทรงตัว

show a lack of coordination that results in stiff legs, wide stance,

จะมีอาการขาดการประสานงาน ส่งผลให้ ขาแข็ง ท่ายืนกว้าง และเดินอย่างอุ้ยอ้าย

and a lumbering walk.

My money's on the cerebellum.

ผมมั่นใจว่ามันเกี่ยวกับซีรีเบลลัมแน่ๆ

D2: Touché. OK. So we’ve nailed its motor problems.

หมอ 2: น่าประทับใจ โอเค เราแก้ปัญหาการเคลื่อนไหวนี้ได้แล้ว

Now what about that whole groaning, lack of talking thing?

แล้วพวกเสียงคร่ำครวญ ไม่มีการพูดคุยหละ?

D1: Hmm.

หมอ 1: อืมมม มันฟังดูเหมือนโรค ความบกพร่องทางภาษาหรือโบรคา อะเฟเซีย

You know, it sounds kind of like expressive aphasia, or Broca’s aphasia,

which makes producing words difficult.

ที่ทำให้การสร้างคำพูดเป็นเรื่องยาก

This is caused by damage to the inferior frontal gyrus,

สิ่งนี้เกิดจากความเสียหายของ รอยนูนสมองกลีบหน้าด้านล่าง

or possibly the anterior insula,

หรือเป็นไปได้ว่าด้านหน้าของกลีบสมองอินซูลา

both regions behind your temple on the left side of your head.

ทั้งสองพื้นที่หลังขมับซีกซ้ายของหัวคุณ

D2: I think you’re only half right.

หมอ 2: ผมคิดว่าคุณถูกแค่ครึ่งเดียว ซอมบี้ไม่สามารถสื่อสารได้ นั่นแน่นอน

Zombies definitely can’t communicate, that’s for sure.

But they don’t seem to do a good job of understanding things either.

แต่พวกเขาดูไม่เหมือนว่า จะเข้าใจสิ่งต่างๆได้ดีเหมือนกัน

Watch this. Hey, Walker! Your father smelt of elderberries!

ดูนี่นะ เฮ้ ตัวเดินได้ พ่อนายกลิ่นเหมือนอัลเดอร์เบอร์รี่

See? No reaction.

(หัวเราะ) เห็นไหม? ไม่ตอบสนอง

Either it’s not a Monty Python fan, or it can’t understand me.

ไม่มันไม่ใช่แฟนของมอนตี้ไพธอน มันก็ไม่เข้าใจผม

I’d say this is like spot-on fluent Wernicke’s aphasia:

ผมขอบอกว่ามันเหมือนเวอร์นิเก อะเฟเซียในบางส่วน

damage to an area at the junction of two of the brain’s lobes,

ความเสียหายต่อบริเวณที่เป็นทางแยกของ กลีบสมองสองกลีบ กลีบขมับและกลีบข้าง

temporal and parietal,

typically on the left side of the brain, is the culprit.

ปกติแล้วซีกซ้ายของสมองคือสาเหตุของปัญหา

This area is physically connected to Broca’s area, that you mentioned,

บริเวณนี้ทางกายภาพแล้วเชื่อมติดกับ พื้นที่ส่วนโบรคาที่คุณพูดถึง

by a massive bundle of neurofibers called the arcuate fasciculus.

ด้วยมัดเส้นใยประสาทขนาดใหญ่ เรียกว่า อาร์คูเอท ฟาสซิคูลัส

I hypothesize that this massive bundle of connections

ผมมีสมมติฐานว่ามัดเส้นใยเชื่อมต่อขนาดใหญ่นี้แหละ ที่ถูกทำลายในซอมบี้

is completely wiped out in a zombie.

It would be like taking out the superhighway between two cities.

มันจะเหมือนกับเอาทางด่วนระหว่างเมืองสองเมืองออก

One city that manufactures a product,

เมืองหนึ่งที่ผลิตสินค้า

and the other that ships it out to the rest of the world.

และอีกเมืองที่ส่งออกไปทั่วโลก

Without that highway, the product distribution just shuts down.

ถ้าไม่มีทางด่วน การกระจายสินค้าก็ปิดลง

D1: So, basically it’s a moot point to reason with a zombie,

หมอ 1: โดยพื้นฐานแล้ว มันเป็นจุดที่ให้เหตุผลในซอมบี้

since they can’t understand you, let alone talk back.

เนื่องจากพวกเขาไม่เข้าใจคุณ อย่าว่าแต่ตอบโต้เลย

D2: I mean, you could try, man,

หมอ 2: (หัวเราะ) คุณลองดูก็ได้ แต่ผมจะไม่เข้าไปอยู่อีกด้านของกระจก

but I’m going to stay on this side of the glass.