The history of the Cuban Missile Crisis - Matthew A. Jordan

ประวัติศาสตร์วิกฤติการณ์คิวบา - แมทธิว เอ. จอร์แดน (Matthew A. Jordan)

Translator: Vera Chicharito Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

It's not hard to imagine a world where at any given moment,

มันไม่ยากที่จะจินตนาการถึงโลก ที่ ณ วินาทีใดก็ตาม

you and everyone you know could be wiped out without warning

คุณและทุก ๆ คนที่คุณรู้จักอาจ ถูกกวาดล้างโดยไร้ซึ่งคำเตือน

at the push of a button.

จากเพียงแค่การกดปุ่ม

This was the reality for millions of people during the 45-year period

นี่คือเรื่องจริงของผู้คนนับล้าน ในช่วงเวลา 45 ปี

after World War II,

ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

now known as the Cold War.

ที่บัดนี้รู้จักกันในนาม "สงครามเย็น"

As the United States and Soviet Union faced off across the globe,

ขณะที่สหรัฐฯ และสหภาพโซเวียต ประจันหน้ากันไปทั่วโลก

each knew that the other had nuclear weapons capable of destroying it.

ทั้งสองต่างรู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมีอาวุธ นิวเคลียร์ที่สามารถทำลายล้างตนได้

And destruction never loomed closer than during the 13 days

และการทำลายล้างไม่เคยจะใกล้ความจริง ไปกว่าช่วงเวลา 13 วัน

of the Cuban Missile Crisis.

แห่งวิกฤติการณ์คิวบา

In 1961, the U.S. unsuccessfully tried to overthrow Cuba's new communist government.

ใน ค.ศ. 1961 สหรัฐฯ ล้มเหลวในความพยายาม ล้มล้างรัฐบาลคอมมิวนิสต์ใหม่ของคิวบา

That failed attempt was known as the Bay of Pigs,

ความพยายามที่ล้มเหลวนี้ เป็นที่รู้จักกันในนาม "ยุทธการอ่าวหมู"

and it convinced Cuba to seek help from the U.S.S.R.

และมันได้ชักนำให้คิวบา ไปขอความช่วยเหลือจากสหภาพโซเวียต

Soviet premier Nikita Khrushchev was happy to comply

ประธานาธิบดีโซเวียต นิกิตา ครุชชอฟ ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือ

by secretly deploying nuclear missiles to Cuba,

โดยการเคลื่อนหัวรบนิวเคลียร์ ไปยังคิวบาอย่างลับ ๆ

not only to protect the island,

ไม่ใช่เพียงเพื่อป้องกันเกาะคิวบาเท่านั้น

but to counteract the threat from U.S. missiles in Italy and Turkey.

แต่เพื่อเป็นการตอบโต้ภัยคุกคามจาก ขีปนาวุธของสหรัฐฯ ในอิตาลีและตุรกี

By the time U.S. intelligence discovered the plan,

กว่าหน่วยสืบราชการลับของสหรัฐฯ จะทันได้ล่วงรู้แผนการ

the materials to create the missiles were already in place.

ชิ้นส่วนต่าง ๆ ในการสร้างขีปนาวุธ ก็ได้ถูกติดตั้งไปจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

At an emergency meeting on October 16, 1962,

ณ การประชุมฉุกเฉินเมื่อ วันที่ 16 ตุลาคม ปี ค.ศ. 1962

military advisors urged an airstrike on missile sites

ที่ปรึกษาทางการทหารได้เร่งเร้า ให้มีการโจมตีฐานที่ตั้งขีปนาวุธทางอากาศ

and invasion of the island.

และรุกเข้าไปในเกาะคิวบา

But President John F. Kennedy chose a more careful approach.

แต่ประธานาธิบดี จอห์น เอฟ เคนเนดี ได้เลือกวิธีการที่ระมัดระวังกว่านั้น

On October 22, he announced that the the U.S. Navy

ในวันที่ 22 ตุลาคม เขาได้ประกาศ ว่ากองทัพนาวีของสหรัฐฯ

would intercept all shipments to Cuba.

จะสกัดกั้นการขนส่งสินค้าทางเรือทั้งหมด ที่ไปยังคิวบา

There was just one problem:

มีปัญหาอยู่เพียงอย่างเดียว

a naval blockade was considered an act of war.

การปิดล้อมทางทะเลนั้น ถือว่าเป็นเหตุแห่งสงคราม

Although the President called it a quarantine

แม้ว่าประธานาธิบดีสหรัฐฯ จะเรียกมันว่า "มาตรการกักกัน"

that did not block basic necessities,

ที่ไม่ได้ขัดขวางการขนส่ง ของใช้จำเป็นพื้นฐาน

the Soviets didn't appreciate the distinction.

แต่โซเวียตก็หาได้พอใจ กับความแตกต่างนั้น

In an outraged letter to Kennedy,

ในสาส์นอุกอาจฉบับหนึ่งถึงเคนเนดี

Khrushchev wrote, "The violation of freedom to use international waters

ครุชชอฟได้เขียนว่า "การละเมิด เสรีภาพในการใช้น่านน้ำสากล

and international airspace is an act of aggression

และน่านฟ้าสากล เป็นเหตุแห่งการรุกราน

which pushes mankind toward the abyss of world nuclear missile war."

ซึ่งผลักดันมนุษยชาติไปสู่นรก แห่งสงครามโลกหัวรบนิวเคลียร์"

Thus ensued the most intense six days of the Cold War.

ดังนั้น หกวันที่ตึงเครียดที่สุด ของสงครามเย็นจึงเกิดขึ้น

While the U.S. demanded the removal of the missiles,

ในขณะที่สหรัฐเรียกร้อง ให้มีการรื้อถอนขีปนาวุธ

Cuba and the U.S.S.R insisted they were only defensive.

คิวบาและสหภาพโซเวียตก็ยืนกรานว่า พวกเขาทำไปเพียงเพื่อป้องกันตัวเท่านั้น

And as the weapons continued to be armed,

และขณะที่การติดตั้งอาวุธยังคงดำเนินต่อไป

the U.S. prepared for a possible invasion.

สหรัฐฯ ได้เตรียมพร้อมสำหรับ การรุกรานที่อาจเกิดขึ้นได้

On October 27, a spy plane piloted by Major Rudolph Anderson

วันที่ 27 ตุลาคม เครื่องบินสอดแนม ที่ขับโดย พันเอก รูดอล์ฟ แอนเดอร์สัน

was shot down by a Soviet missile.

ถูกยิงตกด้วยขีปนาวุธโซเวียต

The same day, a nuclear-armed Soviet submarine was hit by a small-depth charge

ในวันเดียวกันนั้น เรือดำน้ำโซเวียตติดอาวุธ นิวเคลียร์ก็ถูกโจมตีด้วยระเบิดน้ำลึก

from a U.S. Navy vessel trying to signal it to come up.

จากเรือของนาวีสหรัฐฯ ลำหนึ่งที่พยายาม ส่งสัญญาณให้เรือดำน้ำโซเวียตขึ้นมาบนผิวน้ำ

The commanders on the sub, too deep to communicate with the surface,

เหล่าผู้บัญชาการบนเรือดำน้ำอยู่ลึก เกินกว่าจะติดต่อสื่อสารกับภาคพื้นดิน

thought war had begun and prepared to launch a nuclear torpedo.

จึงเข้าใจว่าสงครามได้เกิดขึ้นแล้ว และเตรียมพร้อมที่จะปล่อยตอร์ปิโดนิวเคลียร์

That decision had to be made unanimously by three officers.

การตัดสินใจนั้นจะต้องมีมติเป็นเอกฉันท์ จากนายทหารสามนาย

The captain and political officer both authorized the launch,

ทั้งกัปตันและเจ้าหน้าที่ทางการเมือง มีอำนาจที่จะสั่งการปล่อยตอร์ปิโดได้

but Vasili Arkhipov, second in command, refused.

แต่รองผู้บัญชาการ วาซิลี อาร์คิปอฟ ปฏิเสธ

His decision saved the day and perhaps the world.

การตัดสินใจของเขาได้ช่วยคลี่คลาย สถานการณ์ในวันนั้นและโลกของเรา

But the crisis wasn't over.

แต่วิกฤติการณ์นั้นยังไม่สิ้นสุด

For the first time in history,

เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์

the U.S. Military set itself to DEFCON 2,

ที่กองทัพสหรัฐฯ ยกระดับ ความปลอดภัยเป็น DEFCON 2

the defense readiness one step away from nuclear war.

คือการเตรียมความพร้อมป้องกัน ระดับสุดท้ายก่อนสงครามนิวเคลียร์

With hundreds of nuclear missiles ready to launch,

พร้อมหัวรบนิวเคลียร์นับร้อยที่พร้อมยิง

the metaphorical Doomsday Clock stood at one minute to midnight.

เปรียบเหมือนนาฬิกาวันสิ้นโลก ณ เวลาอีกหนึ่งนาทีจะเที่ยงคืน

But diplomacy carried on.

แต่การทูตก็ยังคงดำเนินต่อไป

In Washington, D.C., Attorney General Robert Kennedy

ในกรุงวอชิงตัน ดี. ซี. รัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรม โรเบิร์ต เคนเนดี

secretly met with Soviet Ambassador Anatoly Dobrynin.

ได้ประชุมลับกับเอกอัครราชทูตโซเวียต อนาโตลี โดบรินิน

After intense negotiation, they reached the following proposal.

ภายหลังการเจรจาที่ตึงเครียด พวกเขาได้ยื่นข้อเสนอในเวลาต่อมาว่า

The U.S. would remove their missiles from Turkey and Italy

สหรัฐฯ จะถอนขีปนาวุธ ออกจากตุรกีและอิตาลี

and promise to never invade Cuba

และให้คำมั่นว่าจะไม่รุกล้ำคิวบาอีก

in exchange for the Soviet withdrawal from Cuba under U.N. inspection.

เป็นการแลกเปลี่ยนกับการถอนกำลังของโซเวียต จากคิวบาภายใต้การดูแลของสหประชาชาติ

Once the meeting had concluded,

ทันทีที่เสร็จสิ้นการประชุม

Dobrynin cabled Moscow saying time is of the essence

โดบรินินได้โทรเลขถึงมอสโคว บอกว่าเวลาเป็นสิ่งสำคัญ

and we shouldn't miss the chance.

และพวกเราไม่ควรพลาดโอกาสนี้ไป

And at 9 a.m. the next day,

และ ณ เวลา 9 โมงของเช้าวันถัดไป

a message arrived from Khrushchev

สาส์นจากครุชชอฟที่มาถึง

announcing the Soviet missiles would be removed from Cuba.

ประกาศว่าขีปนาวุธโซเวียต จะถูกรื้อถอนไปจากคิวบา

The crisis was now over.

บัดนี้วิกฤติการณ์ได้ยุติลงแล้ว

While criticized at the time by their respective governments

แม้ว่าในขณะนั้นพวกเขาจะได้รับ คำวิพากษ์วิจารณ์จากรัฐบาลของตัวเอง

for bargaining with the enemy,

ในเรื่องการเจรจาต่อรองกับฝ่ายศัตรู

contemporary historical analysis shows great admiration

การวิเคราะห์ทางประวัติศาสตร์ร่วมสมัย ได้แสดงความยกย่องสรรเสริญ

for Kennedy's and Khrushchev's ability to diplomatically solve the crisis.

ความสามารถในการแก้วิกฤติ เชิงการทูตของเคนเนดีและครุชชอฟ

But the disturbing lesson was that a slight communication error,

แต่บทเรียนที่กวนใจเราก็คือ ความผิดพลาดทางการสื่อสารเพียงเล็กน้อย

or split-second decision by a commander, could have thwarted all their efforts,

หรือการตัดสินใจในชั่วเสี้ยววินาทีโดยผู้บัญชา การอาจขัดขวางความพยายามทั้งหมดของพวกเขา

as it nearly did if not for Vasili Arkhipov's courageous choice.

อย่างที่มันเกือบจะเป็นเช่นนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะ การตัดสินใจที่อาจหาญของวาซิลี อาร์คิปอฟ

The Cuban Missile Crisis revealed just how fragile human politics are

วิกฤติการณ์คิวบาได้เผยให้เห็นว่า การเมืองของมนุษย์นั้นเปราะบางเพียงใด

compared to the terrifying power they can unleash.

เมื่อเทียบกับอำนาจที่น่ากลัว ที่พวกเขาอาจปลดปล่อยออกมา