How the Normans changed the history of Europe - Mark Robinson

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

In the year 1066,

ในปี ค.ศ. 1066

7000 Norman infantry and knights sailed in warships across the English Channel.

ทหารราบและอัศวินชาวนอร์มัน 7,000 นาย โดยสารข้ามช่องแคบอังกฤษมากับเรือศึก

Their target: England, home to more than a million people.

เป้าหมายของพวกเขาคืออังกฤษ บ้านของคนกว่าล้าน

Theirs was a short voyage with massive consequences.

มันเป็นการเดินทางสั้น ๆ แต่ส่งกระทบที่ยิ่งใหญ่

And around the same period of time,

ในช่วงเวลาเดียวกัน

other groups of Normans were setting forth all across Europe,

ชาวนอร์มันอีกกลุ่มหนึ่ง ก็มุ่งหน้าไปทั่วยุโรป

going on adventures that would reverberate throughout that continent’s history.

ไปผจญภัยในแบบที่ทำเอาประวัติศาสตร์ ของยุโรปภาคพื้นทวีปสะท้านสะเทือน

So who were these warriors

นักรบเหล่านี้เป็นใครกันแน่

and how did they leave their mark so far and wide?

ร่องรอยที่พวกเขาฝากเอาไว้ กว้างไกลถึงเพียงนี้ได้อย่างไร

Our story begins over 200 years earlier,

เรื่องราวของเราเริ่มต้นเมื่อ 200 ปีก่อน

when Vikings began to settle on the shores of northern France

เมื่อชาวไวกิงเริ่มตั้งรกราก บนชายฝั่งฝรั่งเศสทางตอนเหนือ

as part of a great Scandinavian exodus across northern Europe.

ในฐานะส่วนหนึ่งของการเดินทางไกล ของชาวสแกนดิเนเวียไปทั่วยุโรปเหนือ

The French locals called these invaders Normans,

ชาวฝรั่งเศสพื้นเมือง เรียกผู้บุกรุกว่าชาวนอร์มัน

named for the direction they came from.

ตามทิศทางที่พวกเขาจากมา

Eventually, Charles, the king of the Franks,

ในที่สุด ชาร์ล กษัตริย์แห่งแฟรงค์

negotiated peace with the Viking leader Rollo in 911,

ก็เจรจาสงบศึก กับผู้นำชาวไวกิง โรลโล ในปี ค.ศ. 911

granting him a stretch of land along France’s northern coast

โดยมอบพื้นที่กว้างแนวชายฝั่งทางตอนเหนือ ของฝรั่งเศสใหักับเขา

that came to be known as Normandy.

ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในเวลาต่อมาว่า นอร์ม็องดี

The Normans proved adaptable to their newly settled life.

นอร์มันพิสูจน์ให้เห็นว่า พวกเขาปรับตัวได้กับที่อยู่ใหม่

They married Frankish women,

พวกเขาแต่งงานกับหญิงชาวแฟรงค์

adopted the French language,

นำภาษาฝรั่งเศสมาปรับใช้

and soon started converting from Norse paganism to Christianity.

และไม่นานก็เริ่มเปลี่ยนการนับถือลัทธินอร์ธ มาเข้ารีตเป็นคริสต์ศาสนิกชน

But though they adapted,

แต่ถึงพวกเขาจะปรับตัว

they maintained the warrior tradition

ก็ยังคงมีธรรมเนียมแบบนักรบ

and conquering spirit of their Viking forebears.

และจิตวิญญาณของผู้พิชิต แบบบรรพบุรุษไวกิงของพวกเขาเอาไว้

Before long, ambitious Norman knights were looking for new challenges.

ไม่ช้าไม่นาน อัศวินนอร์มันผู้ทะเยอทะยาน ก็มองหาความท้าทายใหม่

The Normans’ best-known achievement was their conquest of England.

ความสำเร็จที่โด่งดังที่สุดของนอร์มัน คือการพิชิตประเทศอังกฤษ

In 1066, William, the Duke of Normandy,

ในปี ค.ศ. 1066 วิลเลียม ดยุกแห่งนอร์มังดี

disputed the claim of the new English king, Harold Godwinson.

แย้งสิทธิของฮาโรล กอดวินสัน ในการเป็นกษัตริย์องค์ใหม่ของอังกฤษ

Soon after landing in England,

หลังจากขึ้นฝั่งที่อังกฤษ

William and his knights met Harold’s army near the town of Hastings.

วิลเลียมและอัศวินของเขาก็ปะทะ กับกองทัพของฮาโรลใกล้กับเมืองเฮสติงส์

The climactic moment in the battle

วินาทีสำคัญในศึกครั้งนั้น

is immortalized in the 70-meter-long Bayeux Tapestry,

ถูกจารึกไว้บนพรมผนังบาเยอ ที่มีความยาว 70 เมตร

where an arrow striking Harold in the eye seals the Norman victory.

ชัยชนะตกเป็นของชาวนอร์มัน เมื่อลูกธนู เจาะทะลุแผงป้องกันดวงตาของฮาโรล

William consolidated his gains with a huge castle-building campaign

วิลเลียมรวบรวมกวาดต้อนสิ่งต่าง ๆ ด้วยการเริ่มการก่อสร้างปราสาทใหญ่

and a reorganization of English society.

และจัดระเบียบสังคมอังกฤษ

He lived up to his nickname "William the Conqueror"

เขาได้รับฉายาว่า "วิลเลียมผู้พิชิต"

through a massive survey known as the Domesday Book,

จากการทำหนังสือสำมะโนครัว ที่เรียกกันว่า บันทึกดูมสเดย์

which recorded the population and ownership

ซึ่งจดบันทึกจำนวนประชากร และผู้เป็นเจ้าของที่ดินทุกผืน

of every piece of land in England.

ในประเทศอังกฤษ

Norman French became the language of the new royal court,

ภาษาฝรั่งเศสนอร์มันกลายเป็นภาษา ของราชนิกูลในวังหลวง

while commoners continued to speak Anglo-Saxon.

ในขณะที่ราษฎรทั่วไป ยังคงพูดภาษาแองโกล-แซกซอน

Over time, the two merged to give us the English we know today,

เมื่อเวลาผ่านไป ภาษาทั้งสองก็หลอมรวมกัน เป็นภาษาอังกฤษที่เรารู้จักกันในปัจจุบัน

though the divide between lords and peasants can still be felt

แม้ว่าการแบ่งแยกระหว่างเจ้าขุนมูลนาย กับไพร่ก็ยังคงเห็นได้

in synonym pairs such as cow and beef.

จากคู่คำไวพจน์ เช่น วัว และ โค

By the end of the 12th century,

เมื่อสิ้นศตวรรษที่ 12

the Normans had further expanded into Wales,

ชาวนอร์มันแผ่ขยายอาณาเขตไปยังเวลส์

Scotland,

สกอตแลนด์

and Ireland.

และไอแลนด์

Meanwhile, independent groups of Norman knights

ในขณะเดียวกัน กลุ่มอัศวินชาวนอร์มันที่เป็นอิสระ

traveled to the Mediterranean,

ก็เดินทางไปยังเมนิเตอเรเนียน

inspired by tales of pilgrims returning from Jerusalem.

โดยได้รับแรงบันดาลใจจากเรื่องราว ของผู้แสวงบุญที่กลับมาจากเยรูซาเล็ม

There, they threw themselves into a tangled mass of conflicts

ที่นั่น พวกเขาได้เข้าไปเกลือกกลั้ว กับความขัดแย้งอันแสนชุลมุน

among the established powers all over that region.

ท่ามกลางอำนาจเดิมที่มีอยู่ก่อนแล้ว ทั่วทั้งภูมิภาคนั้น

They became highly prized mercenaries,

พวกเขากลายเป็นนักรบรับจ้างค่าตัวสูง

and during one of these battles,

และหนึ่งในบรรดาสงครามเหล่านี้

they made the first recorded heavy cavalry charge with couched lances,

พวกเขาที่ใช้ยุทธวิธี ซึ่งกลายเป็น วิธีการบุกมาตรฐานในการศึกยุคกลาง

a devastating tactic that soon became standard in medieval warfare.

โดยใช้ทหารม้ารุกเข้าไป พร้อมกับหอกที่ถือขนานกับพื้น

The Normans were also central to the First Crusade of 1095-99,

ชาวนอร์มันเป็นศูนย์กลางของสงครามครูเสต ครั้งที่หนึ่ง ในช่วง ค.ศ. 1095-99

a bloody conflict that re-established Christian control

ความขัดแย้งนองเลือดที่ทำให้คริสศาสนา เข้าไปมีบทบาท

in certain parts of the Middle East.

ในบางส่วนของตะวันออกกลาง

But the Normans did more than just fight.

แต่ชาวนอร์มันได้กระทำมากกว่าการต่อสู้

As a result of their victories,

ชัยชนะของพวกเขา

leaders like William Iron-Arm and Robert the Crafty

ทำให้ผู้นำอย่าง วิลเลียม ไอรอน อาร์ม และโรเบิร์ต เดอร์ คราฟตี

secured lands throughout Southern Italy,

ครอบครองดินแดนไปทั่วทั้งตอนใต้ของอิตาลี

eventually merging them to form the Kingdom of Sicily in 1130.

และในที่สุดผนวกมันเข้าด้วยกัน เป็นราชอาณาจักรซิซิลี ในปี ค.ศ. 1130

Under Roger II,

ภายใต้โรเจอร์ที่สอง

the kingdom became a beacon of multicultural tolerance

ราชอาณาจักรเป็นเสมือนประทีปไฟ ให้กับการยอมรับวัฒนธรรมที่หลากหลาย

in a world torn apart by religious and civil wars.

ในโลกที่แตกแยกเพราะศาสนาและสงครามกลางเมือง

Muslim Arab poets and scholars served in the royal court

กวีและปราชญ์ชาวอาหรับมุสลิม ได้รับใช้ราชสำนักหลวง

alongside Byzantine Greek sailors and architects.

เคียงข้างทหารเรือและสถาปนิก ชาวกรีกไบแซนไทน์

Arabic remained an official language along with Latin, Greek, and Norman French.

ภาษาอาหรับยังคงเป็นภาษาราชการ เช่นเดียวกัน กับภาษาละติน กรีก และฝรั่งเศสนอร์มัน

The world’s geographical knowledge was compiled in The Book of Roger,

ความรู้ด้านภูมิศาสตร์โลก ถูกรวบรวมเอาไว้ในหนังสือของโรเจอร์

whose maps of the known world

ซึ่งเป็นแผนที่โลกที่พวกเขารู้จักในเวลานั้น

would remain the most accurate available for 300 years.

ที่คงความแม่นยำมากที่สุดมาเป็นเวลา 300 ปี

And the churches built in Palermo combined Latin-style architecture,

และโบสถ์ที่ถูกสร้างในปาแลร์โม เป็นสถาปัตยกรรมละตินที่ผสมผสานกัน

Arab ceilings,

กับเพดานแบบอาหรับ

and Byzantine domes,

และโดมแบบไบแซนไทน์

all decorated with exquisite golden mosaics.

ที่ถูกประดับประดาด้วยโมเสกทองคำวิจิตร

So if the Normans were so successful, why aren’t they still around?

ชาวนอร์มันประสบความสำเร็จขนาดนี้ แล้วพวกเขาหายไปไหนหมด

In fact, this was a key part of their success:

อันที่จริง นี่เป็นส่วนสำคัญ ของความสำเร็จของพวกเขา

not just ruling the societies they conquered,

ไม่ใช่เพียงแต่ปกครองสังคม ที่พวกเขาพิชิตได้

but becoming part of them.

แต่เป็นส่วนหนึ่งของสังคมนั้น

Although the Normans eventually disappeared as a distinct group,

แม้ว่ากลุ่มของชาวนอร์มันจะเลือนหายไป

their contributions remained.

สิ่งที่พวกเขาทำเอาไว้ก็ยังคงอยู่

And today, from the castles and cathedrals that dot Europe’s landscape

ในปัจจุบัน ปราสาทและป้อมปราการทั้งหลาย ที่กระจายไปทั่วภูมิประเทศของยุโรป

to wherever the English language is spoken,

รวมไปถึงภาษาอังกฤษที่เราพูดกัน ไปทั่วทุกหนแห่ง

the Norman legacy lives on.

ก็คือมรดกที่มีลมหายใจจากชาวนอร์มัน