Do we really need pesticides? - Fernan Pérez-Gálvez

Translator: Kelwalin Dhanasarnsombut Reviewer: Rawee Ma

In 1845, Ireland's vast potato fields were struck by an invasive fungal disease

ในค.ศ. 1845 ไร่มันฝรั่งมากมายในไอแลนด์ ถูกรุกรานอย่างหนักจากโรคเชื้อรา

that rapidly infested this staple crop.

ที่เข้ารบกวนพืชไร่นี้อย่างรวดเร็ว

The effect was devastating.

ผลกระทบนั้นรุนแรงมาก

One million people died of famine,

คนหนึ่งล้านคนต้องตายเนื่องจากความอดอยาก

and over a million more were forced to leave Ireland.

และกว่าล้านคนต้องระเห็จออกไปจากไอร์แลนด์

Nowadays, we avoid such agricultural catastrophes with the help of pesticides.

ทุกวันนี้ เราหลีกเลี่ยงหายนะทางการเกษตรนี้ ได้โดยความช่วยเหลือจากยากำจัดศัตรูพืช

Those are a range of manmade chemicals that control insects,

ซึ่งคือสารเคมีต่าง ๆ ที่เราสร้างขึ้น เพื่อควบคุมแมลง

unwanted weeds,

วัชพืชที่ไม่เป็นที่ต้องการ

funguses,

เชื้อรา

rodents,

สัตว์ฟันแทะ

and bacteria

และแบคทีเรีย

that may threaten our food supply.

ที่อาจทำอันตรายต่อแหล่งอาหารของเราได้

They've become an essential part of our food system.

พวกมันกลายเป็นส่วนสำคัญ ของระบบอาหารของเรา

As populations have grown, monoculture, single crop farming,

เมื่อประชากรของเราเติบโต การปลูกพืชเชิงเดี่ยว

has helped us feed people efficiently.

ได้ทำให้เราเลี้ยงปากท้องของผู้คน ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

But it's also left our food vulnerable to extensive attack by pests.

แต่มันยังทำให้อาหารของเรา ตกเป็นเหยื่อของการบุกรุกจากศัตรูพืชด้วย

In turn, we've become more dependent on pesticides.

ในทางกลับกัน เราต้องพึ่งพายากำจัดศัตรูพืชมากขึ้น

Today, we annually shower over 5 billion pounds of pesticides across the Earth

ทุกวันนี้ เราพ่นยากำจัดศัตรูพืช กว่า 5 พันล้านปอนด์ไปทั่วโลก

to control these unwanted visitors.

เพื่อควบคุมแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

The battle against pests, especially insects,

สงครามระหว่างศัตรูพืช โดยเฉพาะอย่างยิ่งแมลง

has marked agriculture's long history.

ได้สร้างตำนานเกษตรกรรมอันแสนยาวนาน

Records from thousands of years ago

บันทึกเมื่อหลายพันปีก่อน

suggest that humans actively burned some of their crops after harvest

เผยว่ามนุษย์เผาไร่บางส่วนหลังจากการเก็บเกี่ยว

to rid them of pests.

เพื่อกำจัดศัตรูพืช

There's even evidence from ancient times that we recruited other insects to help.

มีหลักฐานจากช่วงเวลาในอดีต ว่าเราได้นำแมลงบางอย่างมาช่วย

In 300 A.D., Chinese farmers specially bred ferocious predatory ants

ในปีคริสต์ศักราชที่ 300 ชาวนาชาวจีน จงใจเลี้ยงมดนักล่าที่ดุร้ายเอาไว้

in orange orchards to protect the trees from other bugs.

ในสวนส้ม เพื่อป้องกันต้นไม้เหล่านั้นจากแมลงอื่น ๆ

Later, as large-scale farming spread,

ต่อมา การเกษตรขนาดใหญ่ได้ขยายออกไป

we began sprinkling arsenic, lead, and copper treatments on crops.

เราเริ่มที่จะทำการพ่นสารหนู ตะกั่ว และทองแดง ให้กับพืชไร่

But these were incredibly toxic to humans as well.

แต่สารเหล่านี้เป็นพิษอย่างมาก ต่อมนุษย์เช่นกัน

As our demand for more, safer produce increased,

เมื่อเราต้องการมันมากขึ้น ผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัยกว่าก็เพิ่มมากขึ้น

so did the need for effective chemicals

เช่นเดียวกันกับความต้องการสารเคมี ที่มีประสิทธิภาพ

that could control pests on a grander scale.

ในการควบคุมศัตรูพืชในระดับที่ใหญ่ขึ้น

This ushered in the era of chemical pesticides.

สิ่งนี้ทำให้เราเข้าสู่ยุค ของการใช้ยาเคมีกำจัดศัตรูพืช

In 1948, a Swiss chemist named Paul Hermann Müller

ใน ค.ศ. 1948 นักเคมีชาวสวิสชื่อว่า พอล เฮอร์แมน มุลเลอร์

was awarded a Nobel Prize for his discovery

ได้รับรางวัลโนเบลจากการค้นพบของเขา

of dichlorodiphenyltrichloroethane, also known as DDT.

คือ ไดคลอโรไดฟีนิลไตรคลอโรอีเธน หรือที่รู้จักกันว่า ดีดีที

This new molecule had unparalleled power to control many insect species

โมเลกุลใหม่นี้สามารถการควบคุมแมลงต่าง ๆ ได้หลายสายพันธุ์ อย่างไม่อาจเทียบทาน

until the 1950s, when insects became resistant to it.

จนกระทั่งยุค 1950 เมื่อแมลงเริ่มดื้อต่อสารดังกล่าว

Worse, the chemical actually drove dramatic declines in bird populations,

แย่กว่านั้น สาเคมีนี้ทำให้ประชากรนก ลดลงอย่างมาก

poisoned water sources,

มันทำให้แหล่งน้ำเป็นพิษ

and was eventually found to cause long-term health problems in humans.

และท้ายที่สุด มันถูกพบว่า มันเป็นสาเหตุ ของปัญหาสุขภาพมนุษย์ในระยะยาว

By 1972, DDT had been banned in the United States,

ในปีค.ศ. 1972 ดีดีทีถูกระงับใช้ในสหรัฐอเมริกา

and yet traces still linger in the environment today.

แต่กระนั้น มันก็ยังคงหลงเหลืออยู่ ในสิ่งแวดล้อมในปัจจุบัน

Since then, chemists have been searching for alternatives.

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นักเคมีได้พยายาม ค้นหาทางเลือกในรูปแบบต่าง ๆ

With each new wave of inventions, they've encountered the same obstacle -

ด้วยแต่ละระลอกใหม่ของการประดิษฐ์ พวกเขาพบกับอุปสรรคเดิม

rapid species evolution.

ซึ่งก็คือวิวัฒนาการที่รวดเร็วของสายพันธุ์

As pesticides destroy pest populations,

เมื่อยากำจัดศัตรูพืชทำลายประชากรศัตรูพืช

they leave behind only the most resistant individuals.

พวกที่คงเหลืออยู่ก็คือ กลุ่มที่สามารถต้านทานได้ดีที่สุด

They then pass on their pesticide-resisting genes

พวกมันส่งต่อยีนต้านยากำจัดศัตรูพืชนี้

to the next generation.

ให้กับลูกหลานรุ่นต่อไปของมัน

That's lead to the rise of super bugs,

นั่นทำให้เกิดซุปเปอร์บั๊ก

such as the Colorado potato beetle,

ดังเช่น แมงมันฝรั่งโคโลราโด

which is resistant to over 50 different insecticides.

ซึ่งต้านยาฆ่าศัตรูพืชต่าง ๆ กว่า 50 ชนิด

Another downside is that other bugs get caught in the crossfire.

อีกข้อเสียหนึ่งก็คือ แมลงอื่น ๆ ก็พลอยติดร่างแหไปด้วย

Some of these are helpful predators of plant pests or vital pollinators,

พวกมันบางส่วนเป็นนักล่าที่มีประโยชน์ ของศัตรูพืชหรือเป็นผู้ผสมเกสรที่สำคัญ

so erasing them from agriculture wipes out their benefits, too.

ฉะนั้น การกำจัดพวกมันจากการเกษตร เป็นการกำจัดผลประโยชน์ที่เราได้จากมันด้วย

Pesticides have improved over time

ยากำจัดศัตรูพืชได้ถูกปรับปรุงมาตลอด

and are currently regulated by strict safety standards,

และตอนนี้ถูกควบคุม ด้วยมาตราฐานความปลอดภัยที่เข้มงวด

but they still have the potential to pollute soil and water,

แต่ก็ยังเป็นไปได้ ที่พวกมัน จะทำให้เกิดมลภาวะต่อดินและน้ำ

impact wildlife,

ส่งผลกระทบต่อพวกสิ่งมีชีวิตในป่า

and even harm us.

และแม้แต่ทำอันตรายต่อเรา

So considering all these risks, why do we continue using pesticides?

ฉะนั้น จงพิจารณาความเสี่ยงทั้งหมดนี้ ว่าทำไมเรายังจะใช้ยากำจัดศัตรูพืชต่อไป

Although they're imperfect,

แม้ว่าพวกมันจะไม่สมบูรณ์แบบ

they currently may be our best bet against major agricultural disasters,

ตอนนี้ พวกมันอาจเป็นเดิมพันที่ดีที่สุด ต่อหายนะทางเกษตรกรรมหลัก

not to mention mosquito-born diseases.

ซึ่งยังไม่รวมถึงโรคที่มียุงเป็นพาหะ

Today, scientists are on a quest for alternative pest control strategies

ทุกวันนี้ นักวิทยาศาสตร์กำลังทำการค้นหา วิธีการควบคุมศัตรูพืชที่เป็นทางเลือก

that balance the demands of food production

ที่จะสร้างสมดุลระหว่าง ความต้องการในการผลิตอาหาร

with environmental concerns.

และการตระหนักถึงสิ่งแวดล้อม

Nature has become a major source of inspiration,

ธรรมชาติได้กลายเป็นแหล่งแรงบันดาลใจหลัก

from natural plant and fungal chemicals that can repel or attract insects,

ตั้งแต่สารเคมีจากพืชและราตามธรรมชาติ ที่สามารถขับไล่หรือล่อแมลงได้

to recruiting other insects as crop bodyguards.

เพื่อล่อแมลงอื่น ๆ ให้เข้ามาเป็นองค์รักษ์ของพืชไร่

We're also turning to high-tech solutions, like drones.

เรายังหันไปพึ่งพาการแก้ปัญหาที่ทันสมัย อย่างเช่น โดรน

Programmed to fly over crops,

ที่ถูกออกแบบมาให้บินอยู่เหนือไร่

these machines can use their sensors and GPS

จักรกลเหล่านี้สามารถใช้ ตัวตรวจจับและจีพีเอสของพวกมัน

to carry out more targeted sprays

ในการฉีดพ่นสารอย่างตรงเป้ามากกว่า

that limit a pesticide's wider environmental impact.

ซึ่งจะเป็นการจำกัดผลกระทบของยากำจัดศัตรูพืช ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมในวงกว้าง

With a combination of biological understanding,

ด้วยการรวมกันของความเข้าใจในเรื่องชีววิทยา

environmental awareness,

ความตระหนักถึงสิ่งแวดล้อม

and improved technologies,

และการพัฒนาเทคโนโลยี

we have a better chance of finding a holistic solution to pests.

เรามีโอกาสที่ดีกว่าในการค้นหา ทางออกแบบองค์รวมต่อศัตรูพืช

Chemical pesticides may never shake their controversial reputation,

สารเคมีกำจัดศัตรูพืชอาจไม่สามารถ สลัดชื่อเสียงแย่ ๆ ของมันออกไปได้

but with their help,

แต่ด้วยความช่วยเหลือจากมัน

we can ensure that agricultural catastrophes

เราก็มั่นใจได้ว่าหายนะทางเกษตรกรรม

stay firmly in our past.

จะยังคงเป็นแค่เรื่องในอดีต