Who won the space race? - Jeff Steers

ใครชนะการแข่งขันสำรวจอวกาศ ? - เจฟ สเตียส์ (Jeff Steers)

Translator: Arichai Tipayaratkul Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

On October 4, 1957,

ในวันที่ 4 ตุลาคม ค.ศ. 1957

the world watched in awe and fear

โลกได้เฝ้าดูด้วยความพรั่นพรึงและหวาดกลัว

as the Soviet Union launched Sputnik,

ขณะที่สหภาพโซเวียตได้ปล่อยสปุตนิก (Sputnik)

the world's first man-made satellite,

ดาวเทียมดวงแรกที่มนุษย์สร้างขึ้น

into space.

สู่อวกาศ

This little metal ball,

ลูกบอลโลหะเล็กๆ นี้

smaller than two feet in diameter,

มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางน้อยกว่าสองฟุต

launched a space race

เป็นจุดเริ่มต้นการแข่งขันสำรวจอวกาศ

between the U.S. and U.S.S.R.

ระหว่าง สหรัฐอเมริกา กับ สหภาพโซเวียตรัสเซีย

that would last for eighteen years

ที่ยาวนานสิบแปดปี

and change the world as we know it.

และเปลี่ยนแปลงโลก เป็นดั่งเช่นที่เรารู้จักมัน

Sputnik was actually not the first piece

โดยแท้จริงแล้ว สปุตนิกไม่ใช่เทคโนโลยีชิ้นแรก

of human technology to enter space.

ของมนุษย์ที่ขึ้นสู่อวกาศ

That superlative goes to the V-2 rocket

ความสุดยอดนั้นต้องยกให้กับจรวด V-2

used by Germany in missile attacks

ที่เยอรมันนีใช้ในการโจมตีด้วยขีปนาวุธ

against Allied cities as a last-ditch effort

ไปยังเมืองต่างๆ ของสัมพันธมิตร เป็นความพยายามครั้งสุดท้าย

in the final years of World War II.

ในช่วงปีท้ายๆ ของสงครามโลกครั้งที่ 2

It wasn't very effective,

มันไม่ได้มีประสิทธิผลมากมายนัก

but, at the end of the war,

แต่เมื่อสิ้นสุดสงคราม

both the U.S. and U.S.S.R. had captured

ทั้งสหรัฐฯ และโซเวียตต่างเข้ายึดครอง

the technology and the scientists that had developed it

เทคโนโลยีและบรรดานักวิทยาศาสตร์ที่ได้พัฒนามันขึ้นมา

and began using them for their own projects.

และได้เริ่มต้นใช้สิ่งที่ได้ เพื่อทำโครงการของตนเอง

And by August 1957,

และประมาณเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1957

the Soviet's successfully tested

โซเวียตประสบความสำเร็จในการทดสอบ

the first intercontinental ballistic missile, the R-7,

ขีปนาวุธข้ามทวีป R-7 ลูกแรก

the same rocket that would be used

เป็นจรวดแบบเดียวกับที่ใช้

to launch Sputnik two months later.

ปล่อยสปุตนิกในอีกสองเดือนต่อมา

So, the scary thing about Sputnik

ดังนั้น สิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับสปุตนิก

was not the orbiting ball itself,

ไม่ใช่ตัวลูกบอลที่มีวิถีโคจรรอบโลก

but the fact that the same technology

แต่เป็นความจริงที่ว่า เทคโนโลยีเดียวกันนี้

could be used to launch a nuclear warhead at any city.

สามารถใช้ปล่อยหัวรบนิวเคลียร์ไปสู่เมืองใดๆ ก็ได้

Not wanting to fall too far behind,

เมื่อไม่ต้องการตามหลังห่างมากจนเกินไป

President Eisenhower ordered the Navy

ประธานาธิบดีไอเซนฮาวร์ได้สั่งการให้กองทัพเรือ

to speed up its own project

เร่งรัดโครงการของตนเองให้เร็วขึ้น

and launch a satellite as soon as possible.

และปล่อยดาวเทียมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

So, on December 6, 1957,

ดังนั้น ในวันที่ 6 ธันวาคม ค.ศ. 1957

excited people across the nation

ประชาชนที่ตื่นเต้นทั่วทั้งประเทศ

tuned in to watch the live broadcast

ได้ชมการถ่ายทอดสด

as the Vanguard TV3 satellite took off

ในขณะที่ดาวเทียมแวนการ์ด TV3 (Vanguard TV3 ) ได้ทะยานขึ้น

and crashed to the ground two seconds later.

และตกกระแทกพื้นดินในสองวินาทีต่อมา

The Vanguard failure was a huge embarassment

ความล้มเหลวของแวนการ์ด เป็นความขายหน้าอย่างใหญ่หลวง

for the United States.

สำหรับสหรัฐฯ

Newspapers printed headlines like,

หนังสือพิมพ์ได้ตีพิมพ์หัวข่าว เช่น

"Flopnik" and "Kaputnik."

"ดาวร่วง" (Flopnik) และ "ดาวเทียมหัวทิ่ม" (Kaputnik)

And a Soviet delegate at the U.N. mockingly suggested

และตัวแทนรัฐบาลโซเวียตประจำสหประชาชาติ ได้แนะนำแกมเยาะเย้ย

that the U.S. should receive foreign aid

ว่าสหรัฐฯ ควรรับความช่วยเหลือจากต่างประเทศ

for developing nations.

เพื่อการพัฒนาประเทศชาติ

Fortunately, the Army had been working

โชคยังดีที่กองทัพบกได้มีปฏิบัติการ

on their own parallel project, The Explorer,

ในโครงการคู่ขนานของตนเอง ที่ชื่อว่า ดิเอ็กซ์พลอเรอร์ (The Explorer)

which was successfully launched in January 1958,

ซึ่งปล่อยดาวเทียมสำเร็จในเดือนมกราคม ค.ศ. 1958

but the U.S. had barely managed to catch up

แต่สหรัฐฯ เองก็ยังแทบจะไล่ไม่ทัน

before they were surpassed again

ก่อนที่พวกเขาจะถูกแซงหน้าอีกครั้ง

as Yuri Gargarin became the first man in space

โดย ยูริ กาการิน (Yuri Gargarin) ได้กลายเป็นมนุษย์คนแรกที่ขึ้นสู่อวกาศ

in April 1961.

ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1961

Almost a year passed

เกือบหนึ่งปีผ่านไป

and several more Soviet astronauts

และนักบินอวกาศโซเวียตอีกหลายคน

completed their missions

ได้ปฏิบัติภารกิจของตนสำเร็จลุล่วง

before Project Mercury succeeded

ก่อนที่โครงการเมอร์คิวรีจะประสบความสำเร็จ

in making John Glenn the first American

ซึ่งทำให้ จอห์น เกลน (John Glenn) เป็นชาวอเมริกันคนแรก

in orbit in February 1962.

ที่ขึ้นสู่วงโคจรในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1962

By this time, President Kennedy had realized

ในเวลานั้น ประธานาธิบดีเคนเนดี้ได้ตระหนักว่า

that simply catching up

เพียงแค่ตามให้ทัน

to each Soviet advance a few months later

ความก้าวหน้าแต่ละครั้งของโซเวียต ในอีกสองสามเดือนต่อมา

wasn't going to cut it.

ไม่ได้แก้ปัญหาที่เป็นอยู่

The U.S. had to do something first,

สหรัฐฯ ต้องทำบางสิ่งบางอย่างก่อนให้ได้

and in May 1961, a month after Gargarin's flight,

และในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1961 หนึ่งเดือนหลังจากเที่ยวบินของกาการิน

he announced the goal

เขาได้ประกาศเป้าหมาย

of putting a man on the moon

ในการส่งมนุษย์ไปลงบนดวงจันทร์

by the end of the 1960s.

ในราวสิ้นทศวรรษ 1960

They succeeded in this through the Apollo program

พวกเขาทำสิ่งนี้สำเร็จผ่านโครงการอพอลโล

with Neil Armstrong taking his famous step

ด้วยการที่ นีล อาร์มสตรอง ได้ปฏิบัติการย่างก้าวที่โด่งดัง

on July 20, 1969.

ในวันที่ 20 กรกฏาคม ค.ศ. 1969

With both countries' next turning their attention

ในเวลาต่อมาทั้งสองประเทศเบนความสนใจ

to orbital space stations,

ไปยังสถานีอวกาศโคจรรอบโลก

there's no telling how much longer

ยังบอกไม่ได้ว่าการแข่งขันสำรวจอวกาศ

the space race could have gone on.

จะดำเนินต่อไปอีกนานเท่าใด

But because of improving relations

แต่เพราะว่าการพัฒนาฟื้นฟูความสัมพันธ์

negotiated by Soviet Premier Leonid Breshnev

โดยมีการเจรจา ระหว่าง ประธานาธิบดีเลโอนิด เบรจเนฟ (Leonid Breshnev) แห่งโซเวียต

and U.S. President Nixon,

และ ประธานาธิบดีนิกสัน แห่งสหรัฐฯ

the U.S.S.R. and U.S. moved toward cooperation

โซเวียตและสหรัฐฯ จึงได้เดินหน้าสู่ความร่วมมือ

rather than competition.

แทนการแข่งขันกัน

The successful joint mission,

ภารกิจร่วมที่ประสบความสำเร็จ

known as Apollo-Soyuz,

รู้จักกันในชื่อ "อพอลโล-โซยุซ" (Apollo-Soyuz)

in which an American Apollo spacecraft

เป็นปฏิบัติการที่ยานอวกาศอพอลโลของสหรัฐฯ

docked with a Soviet Soyuz craft

เข้าเชื่อมต่อกับยานอวกาศโซยุซของรัสเซีย

and the two crews met,

และลูกเรือสองคนได้พบกัน

shook hands,

จับมือกัน

and exchanged gifts,

และแลกเปลี่ยนของขวัญกัน

marked the end of the space race in 1975.

เป็นการจารึกสิ้นสุดการแข่งขันสำรวจอวกาศ ไว้ใน ค.ศ. 1975

So, in the end, what was the point

แล้วท้ายที่สุด อะไรคือจุดประสงค์

of this whole space race?

ของการแข่งขันสำรวจอวกาศทั้งหมดนี้ ?

Was it just a massive waste of time?

มันเป็นแค่การผลาญเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์หรือไม่ ?

Two major superpowers trying to outdo each other

สองมหาอำนาจพยายามเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่ง

by pursuing symbolic projects

ด้วยความพยายามดำเนินโครงการอันเป็นสัญลักษณ์

that were both dangerous and expensive,

ที่ทั้งอันตรายและมีราคาแพง ให้สำเร็จลุล่วง

using resources that could have been

ใช้ทรัพยากรที่น่าจะสามารถ

better spent elsewhere?

นำไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นได้ดีกว่า ?

Well, sure, sort of,

แน่นอน คงทำนองนั้น

but the biggest benefits of the space program

แต่ผลประโยชน์กำไรที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ของโครงการสำรวจอวกาศ

had nothing to do with one country beating another.

ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้อง กับประเทศหนึ่งเอาชนะอีกประเทศหนี่งเลย

During the space race,

ระหว่างการแข่งขันสำรวจอวกาศ

funding for research and education, in general,

เงินทุนสำหรับการศึกษาวิจัย โดยทั่วไป

increased dramatically,

เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

leading to many advances

นำไปสู่ความก้าวหน้ามากมาย

that may not have otherwise been made.

ที่มิฉะนั้นอาจไม่เกิดขึ้นเลย

Many NASA technologies developed for space

เทคโนโลยีจำนวนมากของนาซา ที่พัฒนาสำหรับอวกาศ

are now widely used in civilian life,

มีการนำไปใช้อย่างกว้างขวาง ในกิจการพลเรือนในปัจจุบัน

from memory foam in mattresses

จากที่นอนทำด้วยเมมโมรี่โฟม

to freeze-dried food,

อาหารแช่แข็งอบแห้ง (freeze-dried food)

to LEDs in cancer treatment.

ไปจนถึงหลอดไดโอดเปล่งแสง (LEDs) ที่ใช้ในการรักษาโรคมะเร็ง

And, of course, the satellites that we rely on

และแน่นอน ดาวเทียมต่างๆ ที่เราพึ่งพาใช้งาน

for our GPS and mobile phone signals

สำหรับระบบ GPS และสัญญานโทรศัพท์มือถือของเรา

would not have been there

ซึ่งจะเกิดขึ้นไม่ได้เลย

without the space program.

หากไม่มีโครงการสำรวจอวกาศ

All of which goes to show

ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่า

that the rewards of scientific research and advancement

ผลตอบแทนของการวิจัยวิทยาศาสตร์และความก้าวหน้า

are often far more vast

มักจะมีคุณประโยชน์มากมายมหาศาล

than even the people pursuing them can imagine.

เกินกว่าที่ผู้มีส่วนร่วมในการทำมันให้สัมฤทธิ์ผล จะสามารถจินตนาการได้