Making sense of spelling - Gina Cooke

Translator: Suwitcha Chandhorn Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

You've probably seen an email or an internet post

คุณอาจจะได้เห็นในอีเมลล์ หรือบทความจากอินเทอร์เน็ต

about how weird and random English spelling seems to be.

เรื่องการสะกดคำภาษาอังกฤษที่เหมือนจะแปลกและสุ่ม

But what if I told you that it actually makes perfect sense?

แต่ถ้าฉันจะบอกคุณว่ามันสื่อความหมายถูกต้องที่สุดแล้วล่ะ?

In fact, that's spelling's job:

ที่จริงแล้ว นั่นคือหน้าที่ของการสะกดคำ

Making sense. Think of spelling a word

ทำให้เข้าใจได้ ลองคิดถึงการสะกดคำ

as peeling back the layers of an onion.

ให้คล้ายกับการปอกเปลือกหัวหอม

The first layer is a word's sense and meaning.

ชั้นแรกของคำก็คือความเข้าใจและความความหมาย

Often there are multiple layers of meaning.

มักจะมีความหมายซ้อนกันอยู่หลายชั้น

Another layer is the word's structure.

อีกชั้นหนึ่งก็คือโครงสร้างของคำ

Think of the center of the onion as a word's base element,

ลองคิดดูว่าแกนกลางของหัวหอมคือองค์ประกอบพื้นฐานของคำ

its essential kernel of meaning.

แกนกลางที่สำคัญที่สุดของความหมายของมัน

A free-base element, like O-N-E,

องค์ประกอบพื้นฐาน เช่น O-N-E

or T-W-O,

หรือ T-W-O

can stand on its own as a word,

สามารถประกอบเป็นคำได้ในตัวเอง

like one, or two.

เช่น หนึ่ง หรือ สอง

A bound base, like the R-U-P-T of "erupt" or "rupture"

คำพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกัน เช่น R-U-P-T ใน "erupt" หรือ "rupture"

needs another element in order to surface in a word.

ต้องการองค์ประกอบอื่นเพื่อขับให้คำลอยออกมา

Two or more bases

คำพื้นฐานสองคำหรือมากกว่านั้น

give us compounds, like "twofold" or "someone" or "bankrupt."

ประกอบเป็นคำประสม เช่น "twofold" หรือ "someone" หรือ "bankrupt"

Once we figure out a word's meaningful elements,

ครั้นเมื่อเราคิดถึงองค์ประกอบที่มีความหมายของคำออก

We can peel back its history to shed a little more light

เราจะสามารถลอกเปลือกประวัติของคำให้กระจ่างขึ้นอีกนิด

on why it's spelled as it is.

ว่าทำไมมันถึงได้สะกดเป็นเช่นนั้น

The word "two," for example,

ยกตัวอย่างเช่นคำว่า "two"

needs its "W" in order to mark its connection

มันต้องการตัว "W' ในการสร้างเครื่องหมายในการเชื่อมต่อ

to words like "twice," "twelve," "twenty,"

ไปยังคำเช่น "twice", "twelve", "twenty",

"twin" and "between."

"twin" และ "between"

A word's history is another layer of the onion.

ประวัติของคำคือกลีบหัวหอมอีกชั้นหนึ่ง

With that understanding, let's investigate the word "one."

เพื่อทำความเข้าใจในสิ่งนั้น เราลองมาสำรวจคำว่า "one" กัน

First we need to check in with what it means.

อย่างแรกเราต้องตรวจสอบความหมายของคำก่อน

Unique, single, solitary.

เอกลักษณ์, หนึ่งเดียว, เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน

"One's" historical layers include its relatives

ชั้นผิวทางประวัติศาสตร์ของ "One" รวมถึงคำเกี่ยวดอง

"only," "once," "eleven," and even "a,"

"เท่านั้น", "ครั้งเดียว", "สิบเอ็ด" และแม้แต่ "a",

"an" and "any."

"an" และ "any"

But it's the morphological relatives -

แต่มันเป็นคำที่เกี่ยวดองกันเป็นกิ่งก้านสาขา

the ones that share the base O-N-E -

คำหนึ่งคำใดที่ใช้คำฐาน O-N-E-

That are really astonishing.

ซึ่งเป็นสิ่งหน้าอัศจรรย์จริงๆ

There are the familiar ones, like "anyone,"

มีคำที่คุ้นเคยเช่น "anyone"

and "one-track" and "oneself" - those are obvious.

และ "one-track" และ "oneself" ซึ่งเป็นคำที่ชัดเจน

But let's take a look at some unexpected derivations

แต่ลองมาดูบางคำที่รับคำว่า one มาใช้

of the word "one."

โดยไม่คาดฝันดูบ้าง

The word "alone" is built from the prefix A-L plus the base O-N-E.

คำว่า "alone" สร้างจากคำนำหน้า A-L รวมกับคำฐาน O-N-E

It's the same A-L prefix that we see

มันเป็นคำนำหน้า A-L เดียวกันกับที่เราพบเห็น

in "always," "already," "almighty" and "almost."

ในคำว่า "always", "already", "almighty" และ "almost"

It means "all."

มันหมายความว่า "ทั้งหมด"

the word "alone" means "all one."

คำว่า "alone" จึงหมายถึง "ทั้งหมดคือหนึ่ง"

It was misanalysed in the middle ages

มันถูกวิเคราะห์ผิดพลาดในยุคกลาง

as having the prefix "a," like in "asleep" and "awake" and "around,"

เนื่องจากมีคำนำหน้า "a" เช่นเดียวกับใน "asleep" และ "awake" และ "around"

and a new base was born: L-O-N-E,

และคำฐานใหม่ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น L-O-N-E

which then developed into its own family.

ซึ่งต่อมาพัฒนากลายมาเป็นตระกูลของตนเอง

In the word "atone," we find the familiar preposition "at"

ในคำว่า "atone" เราพบโจทย์ที่คล้ายกัน "at"

compounded with the base O-N-E.

เมื่อประกอบกับคำฐาน O-N-E

See, when we atone for something we've done wrong,

เห็นมั้ย เมื่อเราชดเชยกับบางสิ่งที่เราทำผิด

we attempt to make things whole again,

เราพยายามที่จะทำให้สิ่งต่างๆกลับมาสมบูรณ์อีกครั้ง

to fix what's broken, to be at one again with whomever we hurt.

เพื่อซ่อมแซมสิ่งที่ร้าว กลับไปคืนดีกับคนที่เราทำร้าย

But here's perhaps the best one of all:

และบางทีนี่คือตัวอย่างที่ดีที่สุดจากทั้งหมด

the word "onion," which is also frequently derided as irregular

คำว่า "onion" ซึ่งมักถูกเสียดสีเพราะความผิดปรกติ

or crazy, for its spelling of "uh" with an O.

หรือบ้าบอจากการออกเสียง "อาห์" ด้วยตัว "โอ"

But again, if we look into the word's structure,

แต่ทว่า ถ้าเราดูเข้าไปในโครงสร้างของคำ

and its history, it's a mystery no more.

และประวัติของมัน มันก็ไม่ใช่ปริศนาอีกต่อไป

When we look at the roots of an onion,

เมื่อเราเจาะเข้าไปที่รากของคำว่าหัวหอม

we learn that it is written as O-N-E plus I-O-N,

เราเรียนรู้ว่ามันเขียนด้วยคำว่า O-N-E รวมกับ I-O-N

the same suffix we find in "tension," "action," "union"

คำลงท้ายที่เราพบใน "tension", "action", "union"

and thousands of other words in English.

และคำอื่นอีกนับร้อยนับพันในภาษาอังกฤษ

Unlike the many cloves in a head of garlic,

ไม่เหมือนกับกลีบเล็กๆในหัวของกระเทียม

an onion has a single bulb.

หัวหอมมีเพียงหนึ่งกระเปาะ

It is marked by the state or condition of oneness.

มันถูกทำเครื่องหมายด้วยสถานะ หรือ สภาวะ ที่เป็นหนึ่งเดียว

Like an onion, English is one -

ประหนึ่งหัวหอม ภาษาอังกฤษก็เป็นหนึ่ง

one single writing system shared across time and space.

ระบบการเขียนหนึ่งเดียวที่แพร่กระจายเหนือกาลเวลาและพื้นที่

Its structure and its history have many layers,

โครงสร้างของมันและประวัติมีหลายชั้น

and peeling them apart can really add flavor to our language

และการปอกเปลือกมันออกทีละชั้นทำให้ภาษาของเรามีรสชาติยิ่งขึ้น

and spice up our understanding. See, spelling is never just about spelling,

และทำให้ความเข้าใจของเราออกรส เห็นมั้ย การสะกด ไม่ได้เป็นเพียงแค่การสะกด

but about how written words make sense.

แต่เป็นการที่ทำให้คำเขียนมีที่มาที่ไป

It's almost enough to make you want to cry.

และนั่นก็เกือบจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณต้องร้องไห้ออกมา