Making sense of spelling - Gina Cooke

Translator: Golriz Hamidi Reviewer: sadegh zabihi

You've probably seen an email or an internet post

حتما تا به حال ایمیل یا پست اینترنتی را دیده‌اید که

about how weird and random English spelling seems to be.

درباره بی ‌قاعده بودن املای انگلیسی صحبت کرده باشد.

But what if I told you that it actually makes perfect sense?

باید بهتون بگویم که آنطور که فکر می‌کنید املا، بی‌قانون نیست!

In fact, that's spelling's job:

اتفاقا کار املا همین هست:

Making sense. Think of spelling a word

معنا بخشیدن.

as peeling back the layers of an onion.

املای کلمات را مانند پوست کندن لایه‌ای یک پیاز درنظر بگیرید.

The first layer is a word's sense and meaning.

لایه اول معنی و مفهوم کلمه است.

Often there are multiple layers of meaning.

معمولا یک کلمه دارای معانی متعددی است.

Another layer is the word's structure.

لایه‌ی بعدی ساختار کلمه است.

Think of the center of the onion as a word's base element,

فرض کنید که وسط پیاز مانند هسته اصلی کلمه باشد،

its essential kernel of meaning.

قسمت جدایی‌ناپذیر معنی آن.

A free-base element, like O-N-E,

یک واحد مستقل مانند O-N-E,

or T-W-O,

یا T-W-O,

can stand on its own as a word,

می‌تواند خود به تنهایی یک کلمه مستقل باشد.

like one, or two.

مانند one یا two.

A bound base, like the R-U-P-T of "erupt" or "rupture"

کلمات مشتق مانند "erupt" یا "rupture" با جز معنا دار R-U-P-T

needs another element in order to surface in a word.

نیاز به جزیی(وند) دیگر دارند تا تشکیل کلمه بدهند.

Two or more bases

بیشتر از دو جز معنی‌دار

give us compounds, like "twofold" or "someone" or "bankrupt."

به ما ترکیباتی مانند "twofold" "someone" یا "bankrupt"را می‌دهند.

Once we figure out a word's meaningful elements,

وقتی که ما اجزای معنادار یک کلمه را مشخص کردیم،

We can peel back its history to shed a little more light

برای آن که قضیه روشن‌تر شود می‌توانیم لایه های تاریخی آن را کنار بزنیم

on why it's spelled as it is.

تا مشخص شود اصلا چرا به این شکل نوشته می‌شوند.

The word "two," for example,

کلمه "two" به طور مثال،

needs its "W" in order to mark its connection

به "W" برای ایجاد یک ارتباط درون خودش نیازمند است.

to words like "twice," "twelve," "twenty,"

مانند "twice," "twelve," "twenty,"

"twin" and "between."

"twin" و "between"

A word's history is another layer of the onion.

تاریخچه یک کلمه یک لایه دیگری از این پیاز است.

With that understanding, let's investigate the word "one."

با این مقدمه بیاید کلمه one را بررسی کنیم.

First we need to check in with what it means.

بیایید ببینم اصلا چه معنایی دارد.

Unique, single, solitary.

شاخص، تک، تنها

"One's" historical layers include its relatives

لایه‌های تاریخی کلمه one هم شامل هم‌خوانواده هایش می‌شود.

"only," "once," "eleven," and even "a,"

"eleven" "once" "only" و حتی "a"

"an" and "any."

"an" و "any".

But it's the morphological relatives -

اما هم‌خانواده هایش به لحاظ ریخت‌شناسی

the ones that share the base O-N-E -

-آنهایی که در جز معنادار O-N-E - مشترک هستند-

That are really astonishing.

واقعا حیرت‌آوراند.

There are the familiar ones, like "anyone,"

واژگان آشنایی مانند "anyone,"

and "one-track" and "oneself" - those are obvious.

و "one-track" و "oneself" که کاملا مشخص هستند.

But let's take a look at some unexpected derivations

ولی بیایید یکسری از مشتقات دور از ذهن

of the word "one."

کلمه "one" را بررسی کنیم.

The word "alone" is built from the prefix A-L plus the base O-N-E.

کلمه "alone" از پسوند A-L بعلاوه O-N-E ساخته شده.

It's the same A-L prefix that we see

همان پسوندی که در کلمات

in "always," "already," "almighty" and "almost."

"already""always, " "almighty" و "almost" مشاهده می‌شوند.

It means "all."

که به معنی "all." است.

the word "alone" means "all one."

کلمه "alone" به معنای "all one" است.

It was misanalysed in the middle ages

که در قرون وسطا اشتباه برداشت شده بود.

as having the prefix "a," like in "asleep" and "awake" and "around,"

به همان شیوه‌ای که پسوند "a," در کلمه "asleep" و"awake"و "around," استفاده شده.

and a new base was born: L-O-N-E,

و جز معنادار جدید ابداع شد: L-O-N-E

which then developed into its own family.

که بعدا خود یک هم خانواده تشکیل داد.

In the word "atone," we find the familiar preposition "at"

در کلمه "atone," ما پسوند "at" را داریم،

compounded with the base O-N-E.

که با کلمه O-N-E ترکیب شده.

See, when we atone for something we've done wrong,

وقتی ما برای اشتباهی که مرتکب شده‌ایم درخواست عفو می کنیم،

we attempt to make things whole again,

سعی داریم که دوباره انسجام و وحدت ببخشیم.

to fix what's broken, to be at one again with whomever we hurt.

برای ترمیم آنچه شکسته است، و ایجاد پیوند با آن‌کسی که آزار داده ایم.

But here's perhaps the best one of all:

شاید یکی از بهترین مثال‌ها

the word "onion," which is also frequently derided as irregular

کلمه "onion,"(پیاز) باشد که معمولا

or crazy, for its spelling of "uh" with an O.

به خاطر املای آن با o به جای uh عجیب غریب به نظر می‌رسد.

But again, if we look into the word's structure,

اما اگر به ساختار و تاریخچه

and its history, it's a mystery no more.

آن توجه کنیم، دیگر عجیب به نظر نمی‌رسد.

When we look at the roots of an onion,

وقتی به ریشه یک پیاز (onion) نگاه می‌کنیم،

we learn that it is written as O-N-E plus I-O-N,

متوجه می‌شویم که به صورت O-N-E بعلاوه I-O-N, نوشته می‌شود

the same suffix we find in "tension," "action," "union"

همان پسوندی که در "union ""action," " tension," می‌بینیم.

and thousands of other words in English.

مانند هزاران کلمه دیگر که در انگلیسی.

Unlike the many cloves in a head of garlic,

برخلاف حبه‌هایی که سیردر یک غلاف دارد،

an onion has a single bulb.

پیاز از یک هسته واحد تشکیل شده.

It is marked by the state or condition of oneness.

و به دلیل یک پارچه بودن شکل ریشه آن، این طور نامگذاری شده.

Like an onion, English is one -

مانند پیاز،زبان انگلیسی نیز،

one single writing system shared across time and space.

یک ساختارنوشتاری واحد در فضا زمان است.

Its structure and its history have many layers,

که ساختار و پیشینه آن از لایه های متعددی تشکیل شده.

and peeling them apart can really add flavor to our language

و پوست کندن و تجزیه آن می‌تواند به یادگیری زبان طعم بدهد.

and spice up our understanding. See, spelling is never just about spelling,

راستش موضوع هیچ وقت فقط املا کلمات نبوده،

but about how written words make sense.

بلکه درمورد درک معنای کلمات است.

It's almost enough to make you want to cry.

تقریبا به اندازه‌ای که می‌تواند شما را به گریه بیندازد!