Why good ideas get trapped in the valley of death— and how to rescue them

Translator: Dollaya Piumsuwan Reviewer: Sakunphat Jirawuthitanant

They’ve passed every test, cleared every hurdle, jumped through every hoop.

พวกมันผ่านทุกการทดสอบ ผ่านทุกอุปสรรค ข้ามทุกสิ่งกีดขวาง

Now, all that remains is to unleash them on the world.

ตอนนี้ สิ่งที่เหลือคือการปล่อยไปสู่ โลกแห่งความจริง

But wait— what’s this?

แต่เดี๋ยว -- นี่อะไร

Ah, yes, there’s one more challenge. They must now across the valley of death.

อ่อใช่ อีกความท้าทาย พวกมันต้องข้ามหุบเขาแห่งความตาย

All new products must pass through here before they reach the market.

ผลิตภัณฑ์ทุกชิ้นต้องผ่านสิ่งนี้ ก่อนที่จะออกสู่ตลาด

Many never make it out, and sometimes that’s OK—

ผลิตภัณฑ์หลายตัวไม่รอด แต่บางครั้งมันก็เป็นเรื่องที่รับได้ --

if they don’t work, don’t fill a need, or for any number of other reasons.

ในกรณีที่มันใช้ไม่ได้ ไม่ตอบโจทย์ลูกค้า หรือเพราะเหตุอื่น ๆ อีกมากมาย

But inventions that could help address massive global issues also face this risk.

แต่สิ่งประดิษฐ์ที่ช่วยแก้ปัญหาระดับโลก ก็อาจเจอความเสี่ยงแบบนี้

That’s because a technology’s potential isn’t the only factor

นั่นก็เพราะศักยภาพของเทคโนโลยี ไม่ใช่ปัจจัยเดียว

that determines whether it will succeed.

ที่จะบอกว่าสิ่งประดิษฐ์นั้นจะสำเร็จ

The valley of death is especially risky for innovations

หุบเขาแห่งความตายเป็นสิ่งที่เสี่ยงมาก สำหรับสิ่งประดิษฐ์

involving complex physical objects as opposed to software,

ที่เกี่ยวกับวัตถุทางกายภาพที่ซับซ้อน ซึ่งไม่เหมือนกับซอฟต์แวร์

and for those in highly regulated industries,

และสิ่งประดิษฐ์ในอุตสาหกรรม ที่มีการควบคุมเข้มงวด

like medicine, building materials, and transportation.

เช่น ยา วัสดุก่อสร้าง และการขนส่ง

Regulations and other obstacles aren’t inherently bad—

กฎหมายและอุปสรรคอื่น ๆ ไม่ได้เลวร้ายโดยธรรมชาติ

they’re often designed to keep people safe—

มันถูกออกแบบมาเพื่อทำให้ทุกคนปลอดภัย--

but they do tend to scare off investors,

แต่ก็ทำให้นักลงทุนกลัวจนหนีไป

and that’s what traps good ideas in the valley of death:

และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ไอเดียดี ๆ ติดกับอยู่ในหุบเขาแห่งความตาย

their funding dries up before they can become profitable.

เงินทุนร่อยหรอก่อนที่สิ่งประดิษฐ์จะทำกำไร

One of the fields where this problem is most pressing today

หนึ่งภาคส่วนที่เจอปัญหานี้อย่างมาก

is zero-carbon technologies.

คือเทคโนโลยีที่ไม่ปล่อยคาร์บอน

They’re essential to our future

สิ่งนี้จำเป็นสำหรับอนาคตของเรา

because they will help us eliminate greenhouse gas emissions

เพราะมันจะช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก

and stabilize our climate.

และช่วยทำให้สภาพอากาศมีความเสถียร

But they also have features that make them particularly vulnerable

แต่เทคโนโลยีนี้มีคุณสมบัติ ที่ทำให้พวกมันเปราะบาง

in the valley of death.

ในหุบเขาแห่งความตาย

Let’s look at why that is, and how we can change it.

มาดูกันว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น และเราทำอะไรได้บ้าง

All new technologies must go through a development phase

เทคโนโลยีใหม่จะต้องผ่านช่วงการพัฒนา

before they can become profitable.

ก่อนที่จะทำกำไรได้

For zero-carbon technologies,

สำหรับเทคโนโลยีที่ไม่ปล่อยคาร์บอน

the costs of this phase are high, the timelines are long,

ต้นทุนในการพัฒนาค่อนข้างสูง และใช้เวลานาน

and, in spite of the good they can do,

และทั้ง ๆ ที่พวกมันทำประโยชน์ได้

demand is often low because they can require big changes

ความต้องการในตลาดค่อนข้างต่ำ เพราะต้องอาศัยการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่

in both infrastructure and consumer behavior.

ทั้งโครงสร้างและพฤติกรรมของผู้บริโภค

For example, electric heat pumps don’t burn fossil fuels and,

ยกตัวอย่าง ปั๊มความร้อนไฟฟ้า ไม่ใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล

when you factor in savings on energy use,

และเมื่อคำนวนการประหยัดพลังงาน

are cost-competitive with gas furnaces,

ก็ยังได้เปรียบด้านต้นทุน เมื่อเทียบกับเตาก๊าซ

but homeowners only change their heating and cooling systems every few decades.

แต่เจ้าของที่อยู่อาศัยจะเปลี่ยน ระบบทำความร้อนและเย็นนาน ๆ ครั้ง

Direct air capture technologies, meanwhile,

ในขณะเดียวกัน เทคโนโลยีดักจับอากาศ

remove CO2 directly from the atmosphere.

กำจัดคาร์บอนไดออกไซด์ ในอากาศโดยตรง

We need these technologies to reach our emissions goals,

เราต้องการเทคโนโลยีแบบนี้ เพื่อบรรลุการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเป็นศูนย์

and several of them have already been proven to work,

และเทคโนโลยีหลายตัวพิสูจน์แล้วว่าใช้ได้ผล

but they’re at risk of getting trapped in the valley of death

แต่พวกมันเสี่ยงที่จะติดอยู่ใน หุบเขาแห่งความตาย

because they're expensive.

เพราะว่ามีราคาแพง

This creates a vicious cycle because the best way to lower costs

สิ่งนี้ทำให้เกิดวงจรอุบาทว์ เพราะทางที่ดีที่สุดในการลดต้นทุน

is by, well, practicing: making more of a product and refining it.

คือทำเยอะ ๆ : ทำผลิตภัณฑ์ออกมาจำนานมาก

But high initial costs scare off investors,

แต่ต้นทุนแรกเริ่มทำให้นักลงทุนกลัวและหนีไป

and without their money,

เมื่อไม่มีเงินจากพวกเขา

companies can’t continue to develop their technologies—

บริษัทต่าง ๆ ก็ไม่สามารถพัฒนา เทคโนโลยีของพวกเขาต่อได้

and can't ultimately decrease costs.

และไม่สามารถลดต้นทุนได้ในที่สุด

Fortunately, there’s a way to break this cycle:

โชคดีที่ยังมีทางออกจากวงจรนี้

governments can help close the gap,

ภาครัฐสามารถช่วยปิดช่องว่าง

when private investors won’t fund technologies

เมื่อนักลงทุนเอกชนไม่ลงทุนในเทคโนโลยี

with such a high potential for social benefit.

ที่มีศักยภาพสูง ในการสร้างประโยชน์เพื่อสังคม

This isn’t just theoretical:

นี่ไม่ใช่แค่ทฤษฎี:

in the 1990s, functioning solar panels existed,

ในช่วง 1990 เรามีแผงโซลาเซลล์แล้ว

but weren’t widely adopted because of their cost.

แต่ไม่ได้ถูกนำไปใช้เท่าไหร่นัก เพราะราคาของมัน

To change this, Germany offered government loans to companies creating solar panels,

เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลง เยอรมันเสนอ เงินกู้ให้บริษัทเพื่อผลิตแผงโซลาเซลล์

and legally obligated utility companies

และให้บริษัทสาธารณูปโภค

to buy electricity produced using renewable energy.

ซื้อไฟฟ้าที่ผลิตจากพลังงานหมุนเวียน

The U.S. and China followed suit by financing major solar panel projects.

สหรัฐอเมริกาและจีนทำตาม โดยให้ทุนกับโครงการโซลาเซลล์ขนาดใหญ่

The cost of solar has dropped almost 90% since 2009,

ราคาของโซลาเซลล์ลดลงเกือบ 90% ตั้งแต่ปี 2009

making it much easier to adopt.

ทำให้ถูกนำไปใช้มากขึ้น

A similar thing happened for wind energy:

สิ่งที่คล้ายกันนี้ก็เกิดขึ้นกับพลังงานลม:

during the oil crisis of the 1970s, Denmark invested in wind power

ในช่วงวิกฤตนำ้มันในช่วง 1970 ประเทศเดนมาร์กลงทุนในพลังงานลม

and started taxing winds’ fossil fuel-based competitors.

และเริ่มคิดภาษีกับบริษัท ที่พึ่งพาพลังงานฟอสซิล

Other countries took similar steps,

ประเทศอื่น ๆ ดำเนินรอยตาม

and as more wind power was generated worldwide,

และเมื่อมีการผลิตพลังงานลมมากขึ้นทั่วโลก

the costs of this technology dropped dramatically.

ต้นทุนของโทคโนโลยีนี้ก็ลดลงอย่างมาก

These success stories tell us that government initiatives work—

เรื่องราวความสำเร็จเหล่านี้บอกกับเราว่า การริเริ่มจากภาครัฐได้ผล--

initiatives like boosting spending on research and development,

การริเริ่มอย่างการส่งเสริมการใช้จ่าย เพื่อการวิจัยและพัฒนา

offering tax and loan incentives to startups

การให้สิ่งสูงใจด้านภาษีและเงินกู้ กับวิสาหกิจตั้งต้น

that want to develop zero-carbon technologies

ที่อยากจะพัฒนาเทคโนโลยีที่ไม่ปล่อยคาร์บอน

and consumers who want to buy them, and putting a price on carbon emissions.

และให้กับผู้บริโภคที่ต้องการซื้อเทคโนโลยี ผลักภาระด้านราคาไปที่สิ่งที่ปล่อยคาร์บอน

We need governments to do what they did for solar and wind

เราต้องการให้ภาครัฐทำเช่นเดียวกับ พลังงานแสงอาทิตย์และพลังงานลม

for many more innovations.

กับนวัตกรรมอีกมากมาย

At the end of the day, ideas and inventions alone

สุดท้าย ไอเดียและสิ่งประดิษฐ์ เพียงอย่างเดียว

can’t solve our most daunting problems—

ก็ไม่ช่วยแก้ปัญหาที่น่ากลัวที่สุด --

policies and markets have to be shaped

นโยบายและตลาดจะต้องถูกออกแบบ

so the most promising technologies can succeed.

เพื่อที่เทคโนโลยีที่มีศักยภาพ จะประสบความสำเร็จได้