Why good ideas get trapped in the valley of death— and how to rescue them

Translator: Pedram Pourasgari Reviewer: Masoud Motamedifar

They’ve passed every test, cleared every hurdle, jumped through every hoop.

در تمام آزمون‌ها قبول شده‌اند، از هر مانعی گذشته‌اند، از میان تمام حلقه‌ها پریده‌اند.

Now, all that remains is to unleash them on the world.

حالا، تنها چیزی که باقی مانده، رها کردن آن‌ها در جهان است.

But wait— what’s this?

اما صبر کنید— این چیست؟

Ah, yes, there’s one more challenge. They must now across the valley of death.

اوه بله، یک چالش دیگر باقی مانده. حالا باید از دره مرگ بگذرند.

همه محصولات جدید باید از اینجا بگذرند تا به بازار برسند.

All new products must pass through here before they reach the market.

Many never make it out, and sometimes that’s OK—

بسیاری هیچ‌وقت موفق نمی‌شوند، و گاهی این اشکالی ندارد—

if they don’t work, don’t fill a need, or for any number of other reasons.

اگر آن‌ها کار نکنند، نیازی را برطرف نکند، یا به دلایل متعدد دیگر.

But inventions that could help address massive global issues also face this risk.

اما اختراعاتی که بتوانند مسائل بزرگ جهانی را رفع کنند هم با این ریسک روبرو می‌شوند.

That’s because a technology’s potential isn’t the only factor

دلیلش این است که پتانسیل یک فناوری تنها عاملی نیست

that determines whether it will succeed.

که موفقیت آن را تعیین می‌کند.

The valley of death is especially risky for innovations

دره‌ی مرگ، به طور خاص برای نوآوری‌هایی پرریسک است

involving complex physical objects as opposed to software,

که شامل اشیاء فیزیکی پیچیده به جای نرم‌افزار هستند،

and for those in highly regulated industries,

و برای نوآوری‌هایی در صنایع به شدت قاعده‌مند،

like medicine, building materials, and transportation.

مانند داروسازی، مصالح ساختمانی و حمل‌ونقل.

Regulations and other obstacles aren’t inherently bad—

مقررات و موانع دیگر، ذاتاً بد نیستند—

they’re often designed to keep people safe—

آن‌ها اغلب برای حفظ ایمنی مردم تدوین شده‌اند—

but they do tend to scare off investors,

اما موجب فراری دادن سرمایه‌گذاران هم می‌شوند،

and that’s what traps good ideas in the valley of death:

و این چیزی است که ایده‌های خوب را در دره مرگ گیر می‌اندازد:

their funding dries up before they can become profitable.

قبل از این که به سوددهی برسند، بودجه‌ی آن‌ها تمام می‌شود.

One of the fields where this problem is most pressing today

یکی از حوزه‌هایی که امروزه تحت بیشترین فشار از طرف این مشکل قرار دارد،

is zero-carbon technologies.

فناوری‌های کربن صفر است.

They’re essential to our future

این فناوری‌ها برای آینده ما ضروری هستند

because they will help us eliminate greenhouse gas emissions

چون به از بین بردن انتشار گازهای گلخانه‌ای

and stabilize our climate.

و تثبیت آب‌وهوا کمک می‌کنند.

But they also have features that make them particularly vulnerable

اما ویژگی‌هایی هم دارند که خصوصاً آن‌ها را

in the valley of death.

در دره مرگ آسیب‌پذیر می‌کند.

Let’s look at why that is, and how we can change it.

بیایید نگاهی به دلیل آن بیاندازیم و اینکه چگونه می‌توانیم تغییرش دهیم.

All new technologies must go through a development phase

تمام فناوری‌های جدید باید یک مرحله توسعه را پشت سر بگذارند

before they can become profitable.

قبل از این که به سوددهی برسند.

For zero-carbon technologies,

در مورد فناوری‌های کربن صفر،

the costs of this phase are high, the timelines are long,

هزینه‌های این مرحله بالا و زمانش طولانی است،

and, in spite of the good they can do,

و با وجود مزایایی که می‌توانند داشته باشند،

demand is often low because they can require big changes

تقاضا برای آن‌ها اغلب کم است، چون نیازمند تغییرات بزرگی

in both infrastructure and consumer behavior.

در زیرساخت‌ها و رفتار مشتریان هستند.

For example, electric heat pumps don’t burn fossil fuels and,

به عنوان مثال پمپ‌های حرارتی الکتریکی، سوخت‌های فسیلی مصرف نمی‌کنند،

when you factor in savings on energy use,

و وقتی صرفه‌جویی در مصرف انرژی را حساب کنید،

are cost-competitive with gas furnaces,

به صرفه‌تر از کوره‌های گازی هستند،

but homeowners only change their heating and cooling systems every few decades.

اما صاحبخانه‌ها تنها هر چند ده سال یکبار، سیستم گرمایش و سرمایش را عوض می‌کنند.

Direct air capture technologies, meanwhile,

در همین حال، فناوری‌های جذب مستقیم هوا

remove CO2 directly from the atmosphere.

کربن‌دی‌اکسید را مستقیماً از اتمسفر حذف می‌کنند.

We need these technologies to reach our emissions goals,

ما به این فناوری‌ها نیاز داریم تا به اهداف انتشار [کربن] برسیم،

and several of them have already been proven to work,

و عملکرد بسیاری از آن‌ها هم‌اکنون ثابت شده است،

but they’re at risk of getting trapped in the valley of death

اما با ریسک گیر افتادن در دره‌ی مرگ مواجه هستند

because they're expensive.

چون گران هستند.

This creates a vicious cycle because the best way to lower costs

این یک چرخه باطل ایجاد می‌کند، چون بهترین راه برای کاهش هزینه‌ها

is by, well, practicing: making more of a product and refining it.

با امتحان کردن است: ساخت موارد بیشتر یک محصول و بازتعریف آن.

But high initial costs scare off investors,

اما هزینه‌های اولیه‌ی بالا، سرمایه‌گذاران را فراری می‌دهد،

and without their money,

و بدون پول،

companies can’t continue to develop their technologies—

شرکت‌ها نمی‌توانند توسعه‌ی فناوری‌هایشان را ادامه دهند—

and can't ultimately decrease costs.

و در نهایت نمی‌توانند هزینه‌ها را کاهش دهند.

Fortunately, there’s a way to break this cycle:

خوشبختانه، راهی برای شکستن این چرخه وجود دارد:

governments can help close the gap,

دولت‌ها می‌توانند به رفع این خلاء کمک کنند،

when private investors won’t fund technologies

وقتی سرمایه‌گذاران بر روی فناوری‌هایی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند

with such a high potential for social benefit.

که پتانسیل سود اجتماعی زیادی دارند.

This isn’t just theoretical:

این فقط تئوری نیست:

in the 1990s, functioning solar panels existed,

در دهه‌ی ۱۹۹۰، پنل‌های خورشیدی وجود داشتند،

but weren’t widely adopted because of their cost.

اما به دلیل هزینه‌هایشان، به طور گسترده به کار گرفته نمی‌شدند.

To change this, Germany offered government loans to companies creating solar panels,

برای تغییر این وضعیت، آلمان به شرکت‌هایی که پنل خورشیدی می‌ساختند، وام دولتی داد،

and legally obligated utility companies

و شرکت‌های برق را از نظر حقوقی موظف کرد

to buy electricity produced using renewable energy.

که برق تولیدشده با استفاده از انرژی تجدیدپذیر را بخرند.

The U.S. and China followed suit by financing major solar panel projects.

ایالات متحده و چین همین کار را کردند با تأمین مالی پروژه‌های بزرگ پنل خورشیدی.

The cost of solar has dropped almost 90% since 2009,

هزینه پنل خورشیدی از سال ۲۰۰۹ حدود ۹۰ درصد کاهش یافته،

making it much easier to adopt.

که بکارگیری آن را بسیار ساده‌تر می‌کند.

A similar thing happened for wind energy:

اتفاق مشابهی برای انرژی بادی افتاد:

during the oil crisis of the 1970s, Denmark invested in wind power

در زمان بحران نفت در دهه ۱۹۷۰، دانمارک در انرژی بادی سرمایه‌گذاری کرد

and started taxing winds’ fossil fuel-based competitors.

و از رقبای انرژی بادی که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کردند، مالیات گرفت.

Other countries took similar steps,

کشورهای دیگری هم گام‌های مشابهی برداشتند،

and as more wind power was generated worldwide,

و با تولید انرژی بادی بیشتر در سطح جهان،

the costs of this technology dropped dramatically.

هزینه‌های این فناوری به طور چشمگیری کاهش یافت.

These success stories tell us that government initiatives work—

این داستان‌های موفقیت، نشان می‌دهند که ابتکارات دولتی کار می‌کنند—

initiatives like boosting spending on research and development,

برنامه‌های ابتکاری مثل افزایش مخارج تحقیق و توسعه،

offering tax and loan incentives to startups

ارائه‌ی مشوق‌های مالیاتی و وام به استارتاپ‌هایی

that want to develop zero-carbon technologies

که می‌خواهند فناوری کربن صفر توسعه دهند

and consumers who want to buy them, and putting a price on carbon emissions.

و مشتریانی که می‌خواهند آن‌ها را بخرند، و افزایش هزینه‌های انتشار کربن.

We need governments to do what they did for solar and wind

ما نیاز داریم که دولت‌ها آنچه را برای انرژی خورشیدی و بادی انجام دادند

for many more innovations.

برای نوآوری‌های بسیار بیشتری انجام دهند.

At the end of the day, ideas and inventions alone

در پایان، ایده‌ها و نوآوری‌ها به تنهایی

can’t solve our most daunting problems—

نمی‌توانند وخیم‌ترین مشکلات ما را حل کنند—

policies and markets have to be shaped

سیاست‌ها و بازارها باید به گونه‌ای شکل داده شوند

so the most promising technologies can succeed.

تا نویدبخش‌ترین فناوری‌ها بتوانند موفق شوند.