Distorting Madonna in Medieval art - James Earle

Transcriber: Andrea McDonough Reviewer: Bedirhan Cinar

Translator: Daban Q Jaff Reviewer: Razaw Bor

Ever see a medieval painting of baby Jesus

هیچ کات تابلۆیەکی چەرخی ناوەڕاستی منداڵی مەسیحتان

sitting or standing on his mother's lap

لە سەر رانی دایکی دانشتبێت یان وەستابێت

and wonder why she's so large?

زۆر گەورە دەر بکەوێت؟

Paintings like Cimabue's enthroned Madonna with angels

لە تابلۆکانی چێمبوی مەریم لەگەڵ فریشتەکان دەر دەکەوێت،

or Duccio's Maesta

یان لە تابلۆی مایستایی دۆچیۆ

also appear out of proportion.

مەسیح گەورە دێتە بەر چاو.

If Mary were to stand up, it seems,

ئەگەر مەریەم بە پێوە بوەستێت،

the angels in the picture would be as tall as her shin bone,

فریشتەکان بەقەد هێسکی ڕانی بەرز دەبن،

and her torso would be disproportionately small

بەڵام لە سەر تا ملی بچووک دێتە بەر چاو

when compared to her legs.

بە بەراورد بە قاچەکانی.

لەوانەیە بیرت کردبێتەوە کە کێشە لە وێنەکێشەکە بێت

Maybe you thought the artist simply wasn't skilled enough

to paint realistically

نەیتوانیبێت وێنەیەکی باش

or lacked the mathematical skill of perspective.

بکێش بە ڕەچاو کردنی بەراوردی ئەندامی جەستەی.

But that's not the full story.

بەڵام بەم شێوەیە نییە.

To understand why, we need to go back

بۆ تێگەیشتن لەم دیاردیە، پێویستە بگەڕێنەوە

to the late fifth century

بۆ کۆتایی چەرخی پێنجەم

when the city of Rome was attacked by the Goths.

کاتێک ڕۆما لە لایەن گۆسەکانەوە پەلامار دەدرێت.

Rome was built in marble and meant to last forever.

ڕۆما لە مەڕمەڕ درووست کرابوو بۆ ئەوەی تا هەمیشە بمێنێتەوە.

It represented, for many years,

بۆ چەندین سەدە

the pinnacle of human civilization,

سیمبولی پێشکەوتنی شارستانیەت بوو،

so its destruction left a huge void.

بۆیە تێکشکانی بۆشاییەکی گەورە جێدەهێڵێت.

Theologians, who preached about a world beyond the physical,

بۆیە ئایناسەکەن، کە بانگەشەیان بۆ جیهانیی پشت ماددیەت دەکرد،

began attracting an audience as Rome crumbled,

لە کاتی تێکشکانی رۆما، خەڵکیان لە دەور کۆدەبێتەوە،

and Christianity started to fill the void left by the Empire.

ئاینی مەسیحی بۆشایی تێکشکانی ڕۆما پڕ دەکاتەوە.

As a replacement for the physical beauty of Rome,

وەک جێگرەوەی جوانی ڕۆما،

Christianity offered a metaphysical beauty of virtue

ئاینی مەسیحی جوانی خواوەندی مەریەم و بەهەشتی

and an eternal heaven

پێشکەش دەکات

that could not be destroyed as Rome had.

کە ناتوانرێت وەک جوانی ڕۆما تێکبشکێنرێت.

After the fall of Rome,

دوای تێکشکانی ڕۆما،

early medieval theologians turned away from physical beauty,

پیاوە ئاینیەکانی چەرخەکانی ناوەڕاست لە جوانی بەرجەست دوور دەکەونەوە،

rejecting it in favor of inner-beauty.

ئامێز بە جوانی هەمیشەیی دەکەنەوە.

لەم ئیشەدا سەرکەوتوو بوون لە کاتێک جیهانی جوانی بەرجەستە

They maintained that while the physical world was temporary,

virtue and religion were permanent.

کاتی بوو و جیهانی ئەوان هەمیشەیی بوو.

Beautiful objects could lead to a misguided worship of the object

جوانی شتەکان لەوانەیە ببوونایە پەرستنی شتی هەڵە

rather than the worship of goodness.

نەک پەرستنی خواوەند.

It is said that the early sixth century preacher, St. Benedict,

دەوترێت لە سەرەتایی چەرخی ١٦دا، قەشە بیندیکەیت

upon thinking of a beautiful woman,

بەهۆی بیر کردنەوە لە ژنێک،

threw himself into a thorn patch,

خۆی هەڵدەداتە سەر شوێنێکی پڕ دڕک،

and through his suffering,

بەهۆی ئازارەکانیەوە،

توانی تیشک خستنە سەر بابەتە روحیەکان بەدەست بهێنێتەوە.

regained his focus on spiritual beauty.

He feared his desire for the beautiful woman

ئەو دەترسا ئارەزوی شەهوەتی ژن

would distract him from his desire to love God.

سەرنجی ئەو بۆ خۆشەویستی خوادا دەشێوێنێت.

As European civilization transitioned away from empires

کاتێک کۆمەڵگە ئەوروپیەکان لە ئیمپراتۆریەت دابڕان و بەوەر

and towards religion,

ئاین دەڕۆیشتن،

monasteries became the gatekeepers of knowledge,

کڵێسەکان بوونە شوێنی بەدەست هێنانی زانست و زانیاری،

which meant that classical books

کە ئەمەش وا دەکات کتێبە کلاسیەکیەکان

that praised physical pleasures

کە جەخت لە جوانی بەرجەستە دەکەنەوە

were not copied or protected.

چیتر پارێزراو نەبن.

Without protection, they became the victims of natural decay,

بەهۆی نەپارستنیان، تووشی لە ناو چوون دەبن بەهۆی

fire,

ئاگر،

flooding,

لافاو،

or pests.

یان لەناو دەچن.

And without the help of monks transcribing new copies,

بەبێ بوونی هیچ کەسێک بۆ لەبەر گرتنەوەی کتێبەکان،

these texts and the philosophies they carried

تێکستەکان و فەلسەفەکانیان لە

disappeared in Western Europe

ڕۆژئاوایی ئەوروپا ون دەبێت

and were replaced by the works of people like St. Benedict,

لە جێگەی ئەوان، نووسینەکانی قەشە بەندیکەیت بڵاو دەبێـەوە

which brings us back to these depictions of Jesus and Mary.

کە دەمانگەڕێنێتەوە بۆ شێوەی خستنەرووی مریم و مەسیح.

Because Christianity had so fervently rejected physical beauty,

بەهۆی ئەوەی ئاینی مەسیحی دژی جوانی بەرجەستە کراو دەوەستایەوە،

these medieval artists purposefully avoided

هونەرمەندەکانی چەرخی ناوەڕاست لە هەر تابلۆیەکی

aesthetically pleasing forms.

چێژبەخش دووردەکەوتنەوە

At first, decorations for churches or palaces

سەرەتا ڕازاندنەوەی کڵێسەکان یان کۆشکەکان

were limited to interesting geometric patterns,

کەمکرانەوە بۆ شێوەی ئەندازەیی،

which could be pleasing

کە دەکرێت چێژبەخش بن

without inspiring sinful thoughts of physical pleasure.

بەبێ ئەوەی دەرخەری چێژی جەستە بن.

As the medieval period progressed,

لەگەڵ بەرەوپێش چوونی چەرخەکانی ناوەڕاست

depictions of Jesus and Mary were tolerated,

خستنەڕووی مەسیح و مەریم ئاسایی دەبێت،

but the artist clearly made an effort to veil Mary

بەڵام هونەرمەندان مەریەمیان دادەپۆشی

and give her disproportionately large legs,

لە وێنەکاندا، قاچی درێژیان بۆ دەکێشا،

with those enormous shin bones.

لەگەڵ ئێسکی رانی زۆر درێژ.

The fear remained that a beautiful illustration of Mary

ترسێک هەبوو کە خەڵک بەهۆی تابلۆ جوانەکانی مەریەم

might inspire the viewer to love the painting

ببێتە هۆی ئەوەی کە خەڵک خۆشەویستی بۆ

or the physical form of Mary,

جەستەی مەریەم درووست بکەن،

rather than the virtue she's meant to represent.

نەک پاکی و بێگەردی مەریەم.

So even though it may be fun to think we can paint

بۆیە سەیرە کە ئێمە دەتوانین لە

more realistically than Cimabuey or Duccio,

چیمابوی و دۆچیۆ، بەرجەستە تر تابلۆ بکێشین،

we need to remember that they had different goals

دەبێت بزانین کە ئامانجمان جیاوازە

when picking up a paintbrush.

کاتێک فڵچە دەگرینە دەست.