Can you outsmart this logical fallacy? - Alex Gendler

Translator: Ayan Organization Reviewer: Daban Q Jaff

Meet Lucy.

لوسی بناسن.

She was a math major in college,

لە زانکۆ بیرکاری خوێندووە،

and aced all her courses in probability and statistics.

و سەرکەوتوو بوو لە هەموو کۆرسەکانی لە بواری ئەگەر و ئامار.

Which do you think is more likely: that Lucy is a portrait artist,

تۆ پێتوایە کام لە ئەمانە ئەگەری زیاترە: لوسی هونەرمەندی وێنەکێشە،

or that Lucy is a portrait artist who also plays poker?

یان لوسی وێنەکێش کە یاری پۆکەر دەکات؟

In studies of similar questions, up to 80 percent of participants

لە تاقیکردنەوەی پرسیاری هاوشێوەدا، نزیکی % ٨٠ ی بەژداربووان

chose the equivalent of the second statement:

وەڵامی هاوشێوەی بژاردەی دووەمیان هەڵبژارد:

that Lucy is a portrait artist who also plays poker.

کە لوسی هونەرمەندی وێنەکێشانە و هەروەها یاری پۆکەر دەکات.

After all, nothing we know about Lucy suggests an affinity for art,

لە دواییدا، هیچ بەڵگەیەک نییە کە لوسی لە هونەر دووربخاتەوە،

but statistics and probability are useful in poker.

بەڵام ئامار و ئەگەر لە پۆکەردا بەسوودن.

And yet, this is the wrong answer.

و هێشتا، ئەمە وەڵامە هەڵەکەیە

Look at the options again.

دووبارە سەیری بژاردەکان بکەوە.

How do we know the first statement is more likely to be true?

چۆن دەزانین کە بژاردەی یەکەم، ڕاستترە؟

Because it’s a less specific version of the second statement.

چونکە یەکەم بژاردە، بژاردەیەکی ڕوونەکراوەی بژاردەی دووەمە.

Saying that Lucy is a portrait artist doesn’t make any claims

گوتنی ئەوەی کە لوسی هونەرمەندە، هیچ شتێک دەرناخات

about what else she might or might not do.

دەربارەی ئەوەی لوسی چی تر ڕەنگە بکات یان نا.

But even though it’s far easier to imagine her playing poker than making art

بەڵام هەرچەندە ئاسانترە خەیاڵی ئەو بکەین کە پۆکەر دەکات وەک لە کاری هونەری

based on the background information,

بەپێی ئەو زانیارییانەی لەسەری هەیە،

the second statement is only true if she does both of these things.

بژاردەی دووەم تەنها کانێک ڕاستە کە ئەگەر ئەو هەر دوو کارەکە بکات.

However counterintuitive it seems to imagine Lucy as an artist,

هەرچەند نالۆجیکی دیاربێت کە وێنای لوسی بکەی وەک هونەرمەند،

the second scenario adds another condition on top of that, making it less likely.

سیناریۆی دووەم مەرجێکیتر زیاد دەکات کە وای لێ کردووە، کەمتر ئەگەری هەبێت

For any possible set of events, the likelihood of A occurring

بۆ هەر زنجیرە ڕووداوێک، A ئەگەری ڕوودانی

will always be greater than the likelihood of A and B both occurring.

هەمیشە زیاتر دەبێت لە ئەگەری (B) و (A) ڕوودانی هەردوو بەدوایەکدا.

If we took a random sample of a million people who majored in math,

ئەگەر نموونەیەکی هەڕەمەکی یەک ملیۆن کەسی شارەزایی بیرکاری وەربگرین،

the subset who are portrait artists might be relatively small.

بەشە کۆمەڵەی ئەو کەسانەی هونەرمەندن بەڕێژەیی ڕەنگە بچووک بێت.

But it will necessarily be bigger

بەڵام بە دڵنیاییەوە گەورەتر دەبێت

than the subset who are portrait artists and play poker.

لەو بەشە کۆمەڵەی کە هونەرمەندن و یاری پۆکەر دەکەن.

Anyone who belongs to the second group will also belong to the first–

هەرکەسێ کە لە گرووپی دووەمە، ئەوا لە گرووپی یەکەمیشە--

but not vice versa.

بەڵام پێچەوانەکەی وانییە.

The more conditions there are, the less likely an event becomes.

تا مەرجی زیاتر هەبێت، ئەگەری ڕوودان کەمتر دەبێت.

So why do statements with more conditions sometimes seem more believable?

کەواتە بۆ ئەو دەربڕینانەی مەرجی زیاتریان هەیە هەندێک جار زیاتر باوەڕ پێکراو ترن؟

This is a phenomenon known as the conjunction fallacy.

ئەم دیاردەیە ناسراوە بە هەڵەیی پێکەوەهاتن.

When we’re asked to make quick decisions, we tend to look for shortcuts.

کاتێک داوامان لێدەکرێت بڕیاری خێرا بدەین، ئێمە بە دوای ڕیگە کورتەکان دەگەڕێین

In this case, we look for what seems plausible

لەم بارودۆخەدا بە دوای شتێک دەگەڕێین کە باوەڕپێکراوە

rather than what is statistically most probable.

وەک لەو شتەی کە زانستییانە ئەگەری زۆرترە.

On its own, Lucy being an artist doesn’t match the expectations

بە تەنیا، هونەرمەند بوونی لوسی یەک ناگرێتەوە لەگەڵ چاوەڕوانییەکان

formed by the preceding information.

کە بە زانیارییەکانی پێشوو درووست بوون.

The additional detail about her playing poker

وردەکاریە زیادکراوەکەی یاریکردنی پۆکەر

gives us a narrative that resonates with our intuitions—

چێرۆکێکمان پێدەدات کە هاوشێوەی بیرکردنەوەکانی ئێمەیە---

it makes it seem more plausible.

وای لێ دەکات زیاتر باوەڕپێکراو دەربکەوێت.

And we choose the option that seems more representative of the overall picture,

و ئێمە ئەو بژاردەیە هەڵدەبژێرین کە زیاتر وەک نیشاندەری وێنە گشتییەکە دەردەکەوێت،

regardless of its actual probability.

بێ گوێدانە ئەگەرە ڕاستەقینەکەی.

This effect has been observed across multiple studies,

ئەم کاریگەریە تێبینیی کراوە لە چەندین توێژینەوە،

including ones with participants who understood statistics well–

لەوانەش کە بەشداربووەکان بە باشی لە ئامار گەیشتوونە--

from students betting on sequences of dice rolls,

لەو قوتابیانەی گرەودەکەن لەسەر زنجیرەی هەڵدانی زار،

to foreign policy experts predicting the likelihood of a diplomatic crisis.

تا شارەزایانی سیاسەتی بیانی کە پێشبینی ئەگەری قەیرانی دیپلۆماتی دەکەن.

The conjunction fallacy isn’t just a problem in hypothetical situations.

هەڵەیی پێکەوەلکان تەنها کێشەیەک نییە لە بارودۆخە گریمانەییەکان.

Conspiracy theories and false news stories

بیردۆزه پلانگێڕیەکان و چیرۆکە ناڕاستەکانی هەواڵ

often rely on a version of the conjunction fallacy to seem credible–

زۆر جار پشت بە چەشنێکی هەڵەی پێکەوەهاتن دەبەستن بۆ ئەوەی کە باوەڕ پێکراو دەربکەون-

the more resonant details are added to an outlandish story,

تا زیاتر وردەکاری هاوئاهەنگ زیاد بکرێت بۆ چیرۆکێکی نائاسایی،

the more plausible it begins to seem.

ئەوەندە زیاتر باوەڕپێکراو دەردەکەوێت.

But ultimately, the likelihood a story is true

بەڵام لە کۆتاییدا، ئەگەری ئەوەی کە چیرۆکێک ڕاستە

can never be greater than the probability that its least likely component is true.

هەرگیز ناتوانێت زیاتر بێت لە ئەگەری ئەوەی بەشە هەرە کەمتر چاوەڕوان کراوەکەی ڕاستترە