What makes something "Kafkaesque"? - Noah Tavlin

Translator: Sona Martirossian Reviewer: Tamara Shanoyan

"Someone must have been telling lies about Josef K.

«Մեկը պետք է զրպարտած լիներ Յոզեֆ Կ֊ին,

He knew he had done nothing wrong, but one morning, he was arrested."

քանի որ նա՝ առանց որևէ վատ բան արած լինելու, ձերբակալվեց մի առավոտ»։

Thus begins "The Trial,"

Այսպես է սկսվում «Դատավարությունը»՝

one of author Franz Kafka's most well-known novels.

Ֆրանց Կաֆկայի հեղինակած հայտնի վեպերից մեկը:

K, the protagonist, is arrested out of nowhere

Կ-ին՝ գլխավոր հերոսին, հանկարծակի ձերբակալում են

և ստիպում մասնակցել խելագարեցնող դատական գործընթացի,

and made to go through a bewildering process

where neither the cause of his arrest,

որի ընթացքում ոչ իր ձերբակալման պատճառը,

nor the nature of the judicial proceedings

ոչ էլ դատական վարույթների էությունը նրան հայտնի չեն:

are made clear to him.

This sort of scenario is considered so characteristic of Kafka's work

Այս տեսակի սյուժեն այնքան բնորոշ է Կաֆկայի ստեղծագործությանը,

that scholars came up with a new word for it.

որ լեզվաբանները նոր եզրույթ են կորզել:

Kafkaesque has entered the vernacular to describe unnecessarily complicated

«Կաֆկաեսքը» մուտք է գործել բառապաշար՝ նկարագրելու անիմաստ, խրթին

and frustrating experiences,

և նյարդայնացնող իրողությունները,

like being forced to navigate labyrinths of bureaucracy.

օրինակ, անծայր թղթաբանության մեջ գլուխը կորցնելը:

But does standing in a long line to fill out confusing paperwork

Արդյո՞ք խրթին թղթաբանություն լրացնելու համար հերթ կանգնելը

really capture the richness of Kafka's vision?

մարմնավորում է Կաֆկայի ստեղծագործության ամբողջ հարստությունը:

Beyond the word's casual use, what makes something Kafkaesque?

Ամենօրյա օգտագործումից դուրս, ի՞նչ է նշանակում «կաֆկաեսք»:

Franz Kafka's stories do indeed deal with many mundane and absurd aspects

Ֆրանց Կաֆկայի երկերը առնչվում են, իրականում, ժամանակակից բյուրոկրատիայի

of modern bureaucracy,

բազմաթիվ առօրեական և աբսուրդ կողմերի հետ,

drawn in part from his experience of working as an insurance clerk

որոնք հիմնվում են մասամբ իր մասնագիրության վրա որպես ապահովագրական գործավար

in early 20th century Prague.

20-րդ դարի սկզբերի Պրահայում:

Նրա հերոսներից շատերը գրասենյակային աշխատողներ են,

Many of his protagonists are office workers

compelled to struggle through a web of obstacles

ովքեր ջանքեր չեն խնայում դուրս գալ խոչընդոտների ցանցից

in order to achieve their goals,

իրենց նպատակներին հասնելու համար.

and often the whole ordeal turns out to be so disorienting and illogical

հաճախ ամբողջ չարչարանքը դառնում է այնքան խճճող և անիմաստ,

that success becomes pointless in the first place.

որ հաջողության հույսը մարում է:

For example, in the short story, "Poseidon,"

Օրինակ, «Պոսեյդոն» կարճ պատմվածքում,

the Ancient Greek god is an executive so swamped with paperwork

հին հունական աստվածը գործակատար է, ով այնքան է թաղվել թղթաբանության մեջ,

that he's never had time to explore his underwater domain.

որ չի հասցրել ուսումնասիրել իր իսկ ջրային թագավորությունը:

Այստեղ կարևորն այն է,

The joke here is that not even a god can handle the amount of paperwork

որ անգամ աստվածները չեն կարող հաղթահարել այդ ծավալի թղթաբանությունը,

demanded by the modern workplace.

որը ենթադրում է յուրաքանչյուր ժամանակակից գործատու:

But the reason why is telling.

Սակայն, սրա պատճառը հայտնի է:

He's unwilling to delegate any of the work

Նա չի ցանկանում աշխատանքը ուրիշին հանձնարարել,

because he deems everyone else unworthy of the task.

քանի որ այս գործին համապատասխան ոչ մեկը չկա:

Kafka's Poseidon is a prisoner of his own ego.

Կաֆկայի Պոսեյդոնը իր իսկ ինքնասիրության զոհն է:

This simple story contains all of the elements

Պատմվածքում առկա են «կաֆկաեսք» սյուժետի

that make for a truly Kafkaesque scenario.

բոլոր անհրաժեշտ բաղադրիչները:

It's not the absurdity of bureaucracy alone,

Այն ոչ միայն ներառում է թղթաբանության աբսուրդը,

but the irony of the character's circular reasoning in reaction to it

այլ նաև Կաֆկայի ստեղծագործությանը հատուկ

that is emblematic of Kafka's writing.

հերոսի շրջապտույտ կատարող արձագանքի հեգնանքը:

His tragicomic stories act as a form of mythology for the modern industrial age,

Նրա տրագիկոմիկ պատմվածքները

ներկայանում են որպես ժամանակակից արդյունաբերական աշխարհի դյուցազներգություն

օգտագործելով ցնորային տրամաբանությունը, որ բացահայտեն հարաբերությունները

employing dream logic to explore the relationships

between systems of arbitrary power and the individuals caught up in them.

բռնապետական իշխանության համակարգերի և դրանց մեջ խճճված անձանց միջև:

Մեկ այլ օրինակ՝ Կաֆկայի ամենահայտնի ստեղ- ծագործությունը՝ «Կերպարանափոխությունը»:

Take, for example, Kafka's most famous story, "Metamorphosis."

When Gregor Samsa awaken's one morning to find himself transformed

Երբ Գրեգոր Զամզան մի առավոտ արթնացավ,

into a giant insect,

նա կերպարանափոխվել էր մի մեծ ուտիճի.

his greatest worry is that he gets to work on time.

այս իրավիճակում նա ամենից շատ անհան- գըստանում էր աշխատանքի ժամանակին հասնել:

Of course, this proves impossible.

Իհարկե, սա անհնար է:

It was not only the authoritarian realm of the workplace that inspired Kafka.

Կաֆկային ոգեշնչել են ոչ միայն աշխատատեղի բռնապետական կարգերը:

Some of his protagonists' struggles come from within.

Իր որոշ հերոսների տառապանքը ներանձնային է:

The short story, "A Hunger Artist,"

«Սովի արտիստը» պատմվածքում ներկայացված է կրկեսի դերակատար,

describes a circus performer whose act consists of extended fasts.

ում աշխատանքը կապված է երկարատև պաս պահելու հետ:

He's upset that the circus master limits these to 40 days,

Նա անհանգստացած է, քանի որ կրկեսի տերը արգելել է 40 օրից ավել պաս պահել՝

believing this prevents him from achieving greatness in his art.

հավատալով, որ սա հետ է պահում իրեն իր արվեստում բարձունքների հասնելուց:

But when his act loses popularity,

Սակայն, երբ նա դադարում է ժողովրդականություն վայելել,

he is left free to starve himself to death.

նրան թույլ են տալիս սովից մահանալ:

The twist comes when he lays dying in anonymity,

Նա անանուն մահով է մեռնում,

regretfully admitting that his art has always been a fraud.

խոստովանելով, որ իր արվեստը միայն խաբեություն է եղել:

He fasted not through strength of will,

Նա ոչ թե կամքի ուժով էր պաս պահում,

but simply because he never found a food he liked.

այլ քանի որ իր սիրած ուտելիքը դեռ չէր գտել:

Անգամ «Դատավարության» մեջ,

Even in "The Trial,"

which seems to focus directly on bureaucracy,

որը, կարծես, միայն թղթաբանության վրա է կետրոնանում,

the vague laws and bewildering procedures point to something far more sinister:

անորոշ օրենքները և ապշեցնող վարույթները արտահայտում են ավելի մեծ չարիք.

the terrible momentum of the legal system proves unstoppable,

Իրավական համակարգի ուժն անգամ թվացյալ իշխանավորների կողմից

even by supposedly powerful officials.

անկառավարելի է թվում:

This is a system that doesn't serve justice,

Այս համակարգը չի ծառայում արդարությանը,

but whose sole function is to perpetuate itself.

նրա միակ գործառույթը անդադար աշխատանքն է:

What political theorist Hannah Arendt,

Քաղաքական մեկնաբան Հաննա Արենդտը

writing years after Kafka's death,

Կաֆկայի մահից տարիներ անց

would call "tyranny without a tyrant."

այն կանվաներ «առանց բռանկալի բռնապետություն»:

Yet accompanying the bleakness of Kafka's stories,

Այնուամենայնիվ, Կաֆկայի ստեղծագործությունների հուսալքությանը

there's a great deal of humor

ուղեկցում է հումորը,

rooted in the nonsensical logic of the situations described.

որը հիմնվում է նկարագրված իրադրությունների անիմաստ տրամաբանության վրա:

So on the one hand, it's easy to recognize the Kafkaesque in today's world.

Մի կողմից, ժամանակակից աշխարհում հեշտ է նշմարել «կաֆկաեսք» երևույթները:

We rely on increasingly convoluted systems of administration

Մենք վստահում ենք կառավարական չափազանց խճճված համակարգերին,

that have real consequences on every aspect of our lives.

որոնք ապահովում են մեր կյանքի բոլոր ոլորտներում առաջ եկող հետևանքները:

And we find our every word judged by people we can't see

Մեր յուրաքանչյուր բառ դատապարտվում է անտեսանելի մարդկանց կողմից,

according to rules we don't know.

ըստ մեզ անտեղյակ օրենքների:

On the other hand, by fine-tuning our attention to the absurd,

Մյուս կողմից, կետրոնանալով աբսուրդի վրա`

Kafka also reflects our shortcomings back at ourselves.

Կաֆկան արտացոլում է մեր արատները:

In doing so, he reminds us that the world we live in is one we create,

Այսպիսով, նա հիշեցնում է, որ մեր աշխարհը կերտողը մենք ենք

and have the power to change for the better.

և ունենք ներուժ՝ աշխարհը լավը դարձնելու: