How to manage your time more effectively (according to machines) - Brian Christian

Translator: Sona Martirossian Reviewer: Emma Dovlatyan

In the summer of 1997,

1997 թվականի ամռանը

NASA's Pathfinder spacecraft landed on the surface of Mars,

NASA-յի «Փաթֆայնդեր» օդանավը վայրէջք կատարեց Մարսի մակերևույթին

and began transmitting incredible, iconic images back to Earth.

և սկսեց Երկիր հեռարձակել զարմանալի, աշխարհահռչակ նկարներ։

But several days in, something went terribly wrong.

Մի քանի օր հետո, սակայն, ինչ-որ բան խափանվեց։

The transmissions stopped.

Հեռարձակումը դադարեց։

Pathfinder was, in effect, procrastinating:

«Փաթֆայնդերը», իրականում, գլուխ էր պահում՝

keeping itself fully occupied but failing to do its most important work.

ինքն իրեն ամեն վայրկյան զբաղեցնելով, բայց ավարտին չհասցնելով ամենակարևորը։

What was going on?

Ի՞նչ էր պատահել:

There was a bug, it turned out, in its scheduler.

Պարզվեց, որ խնդիրների հերթագրիչն էր խափանվել:

Every operating system has something called the scheduler

Յուրաքանչյուր օպերատիվ համակարգ ունի խնդիրների հերթագրիչ.

that tells the CPU how long to work on each task before switching,

այն հրահանգում է կենտրոնական համակարգին ինչքան ժամանակ աշխատել մի խնդրի վրա

մյուսին անցնելուց առաջ, և ինչ նոր առաջադրանք սկսել։

and what to switch to.

Done right, computers move so fluidly between their various responsibilities,

Սահուն աշխատանքի դեպքում, համակարգիչները այնքան արագ են կատարում տարբեր խնդիրները,

they give the illusion of doing everything simultaneously.

որ ստեղծվում է այն տպավորությունը, թե դրանք միաժամանակ են անում ամեն ինչ:

But we all know what happens when things go wrong.

Բայց մենք բոլորս գիտենք` ինչ է լինում, երբ ինչ-որ բան իր հունով չի գնում:

This should give us, if nothing else, some measure of consolation.

Սա պետք է մեզ, ամենավատ դեպքում, որոշ չափով հույս տա:

Even computers get overwhelmed sometimes.

Անգամ համակարգիչները երբեմն ընկճված են լինում:

Maybe learning about the computer science of scheduling

Գուցե, հերթագրման ինֆորմատիկայի մասին սովորելը

can give us some ideas about our own human struggles with time.

մեզ որոշակի պատկերացում կտա մարդկանց` ժամանակի հետ պայքարի մասին:

One of the first insights is that all the time you spend prioritizing your work

Առաջին եզրակացությունը այն է, որ աշխատանքը հերթագրելու համար օգտագործված ժամանակը

is time you aren't spending doing it.

կարող էիք օգտագործել աշխատելու համար:

For instance, let's say when you check your inbox, you scan all the messages,

Օրինակ` ձեր էլ. փոստարկղը. դուք աչքի եք անցկացնում բոլոր հաղորդակցությունները,

choosing which is the most important.

ընտրելով դրանք, որոնք ամենակարևորն են:

Once you've dealt with that one, you repeat.

Այս մեկը անելուց հետո, կանցնեք մյուսին:

Seems sensible, but there's a problem here.

Խելամիտ որոշում է, բայց այստեղ մի խոչընդոտ կա:

This is what's known as a quadratic-time algorithm.

Սա կոչվում է քառաչափ ժամանակի ալգորիթմ:

With an inbox that's twice as full, these passes will take twice as long

Եթե ձեր փոստարկղը երկու անգամ մեծ լինի, այս անցումները երկու անգամ երկար կտևեն,

and you'll need to do twice as many of them!

դուք պետք է երկու անգամ ավելի շատ աշխատեք:

This means four times the work.

Այսինքն` չորս անգամ ավելին աշխատել:

The programmers of the operating system Linux

Լինուքս օպերատիվ համակարգի ծրագրավորողները

encountered a similar problem in 2003.

այս խնդրին բախվել են 2003 թվականին:

Linux would rank every single one of its tasks in order of importance,

Լինուքսը հերթագրում էր իր առաջադրանքներից յուրաքանչյուրը ըստ կարևորության,

and sometimes spent more time ranking tasks than doing them.

երբեմն ավելի շատ ժամանակ էր ծախսում դրանք դասավորելով, քան կատարելով:

The programmers’ counterintuitive solution was to replace this full ranking

Ծրագրավորողների անտրամաբանական լուծումը այս ամբողջ հերթագրումը փոխարինելն էր

with a limited number of priority “buckets.”

սահմանափակ թվով «հույժ կարևոր» արկղերով:

The system was less precise about what to do next

Համակարգը ավելի քիչ էր կենտրոնանում հաջորդ քայլի վրա,

but more than made up for it by spending more time making progress.

և զբաղվում էր ավելի արդյունավետ աշխատանքով:

Այսպիսով, ձեր փոստարկղը ստուգելիս, անընդհատ

So with your emails, insisting on always doing the very most important thing first

կարևոր բաների վրա կենտրոնանալը կարող է հանգեցնել ճգնաժամի:

could lead to a meltdown.

Waking up to an inbox three times fuller than normal

Ամեն օր միջինում երեք անգամ ավելի լիքը փոստարկղով արթնանալը

could take nine times longer to clear.

կխլի ինը անգամ շատ ժամանակ մաքրելու համար:

You’d be better off replying in chronological order, or even at random!

Ավելի լավ է քրոնոլոգիական հերթականությամբ պատասխանեք կամ անգամ խառը կերպով:

Surprisingly, sometimes giving up on doing things in the perfect order

Զարմանալի է, որ երբեմն ոչ կատարյալ հերթականությամբ առաջադրանքներ կատարելը

may be the key to getting them done.

կարող է լինել դրանք հաջողությամբ վերջացնելու բանալին:

Another insight that emerges from computer scheduling

Մի այլ եզրակացություն, որին հանգեցնում է համակարգչային հերթագրումը,

has to do with one of the most prevalent features of modern life: interruptions.

ժամանակակից կյանքի ամենագերակշիռ առանձնահատկություններից է` խոչընդոտները:

When a computer goes from one task to another,

Երբ համակարգիչը մի խնդրից անցում է կատարում մյուսին,

it has to do what's called a context switch,

այն, այսպես կոչված, համատեքստային փոփոխություն է կատարում`

bookmarking its place in one task,

կենտրոնանալով մի որոշակի խնդրի վրա,

moving old data out of its memory and new data in.

իր հիշողությունից ջնջելով հին տեղեկությունը և կցելով նորը:

Each of these actions comes at a cost.

Այս գործողություններից յուրաքանչյուրը, թեև, նրա վրա թանկ է նստում:

The insight here is that there’s a fundamental tradeoff

Կարող ենք եզրակացնել, որ գոյություն ունի հիմնական փոխադարձ փոփոխություն

between productivity and responsiveness.

արդյունավետության և պատրաստակամության միջև:

Getting serious work done means minimizing context switches.

Լուրջ աշխատանքով զբաղվելը նշանակում է նվազեցնել համատեքստային փոփոխությունները:

But being responsive means reacting anytime something comes up.

Սակայն, պատրաստակամ լինելը արձագանքելն է այն պահին, երբ ինչ-որ բան պատահում է:

Այս երկու սկզբունքերը լիովին հակասում են իրար:

These two principles are fundamentally in tension.

Recognizing this tension allows us

Այս հակասությունը մեզ հնարավորություն է տալիս

to decide where we want to strike that balance.

որոշել` որտեղ պետք է հավասարակշռությունը սահմանենք:

The obvious solution is to minimize interruptions.

Ակնհայտ լուծումը կլինի նվազեցնել խոչընդոտները:

The less obvious one is to group them.

Կարելի է նաև դրանք խմբավորել:

If no notification or email requires a response

Եթե ոչ մի հաղորդագրություն պատասխան չի պահանջում,

more urgently than once an hour, say,

ասենք, մոտակա մի ժամի ընթացքում,

then that’s exactly how often you should check them. No more.

ապա, պետք է փոստարկղը ստուգել հենց ամեն մի ժամը մեկ: Ոչ ավելի հաճախ:

In computer science, this idea goes by the name of interrupt coalescing.

Ինֆորմատիկայում այս գաղափարը կրում է խնդիրների խմբագրում անունը:

Rather than dealing with things as they come up –

Խնդիրները` իրենց առաջանալուն պես լուծելու փոխարեն...

Oh, the mouse was moved?

Օհ, մկնիկը շարժվեց:

A key was pressed?

Ստեղնաշարին դիպան:

More of that file downloaded? –

Այդ ֆայլը սկսեց ներբեռնվել:

the system groups these interruptions together

...համակարգը խմբավորում է այս խոչընդոտները`

based on how long they can afford to wait.

հիմնվելով այս փաստի վրա, թե ինչքան ժամանակ է դրանց հարկավոր:

In 2013, interrupt coalescing

2013 թվականին խնդիրների խմբավորումը

triggered a massive improvement in laptop battery life.

հանգեցրեց դյուրակիր համակարգիչների մարտկոցների աշխատանքի բարելավման:

This is because deferring interruptions lets a system check everything at once,

Խոչընդոտները հետաձգելը թույլ է տալիս համակարգչին ստուգել ամեն ինչ միաժամանակ,

then quickly re-enter a low-power state.

հետո արագ սահմանել էներգիա խնայող աշխատանքային ռեժիմ:

As with computers, so it is with us.

Սա և՛ համակարգիչների, և՛ մեր դեպքում:

Perhaps adopting a similar approach

Միգուցե, նման մոտեցում որդեգրելը

might allow us users to reclaim our own attention,

մեզ` օգտատերերիս, թույլ կտա սրել մեր ուշադրությունը,

and give us back one of the things that feels so rare in modern life: rest.

և մեզ կպարգևի ժամանակակից կյանքի ամենահազվադեպ շնորհներից մեկը` հանգիստը: