Why should you read “Midnight’s Children”? - Iseult Gillespie

Translator: Leila Ataei Reviewer: Bita Yekta

It begins with a countdown.

آغازش با شمارش معکوس است.

On August 14th, 1947,

در ۱۴ اوت ۱۹۴۷،

a woman in Bombay goes into labor as the clock ticks towards midnight.

وقتی ساعت به نیمه شب نزدیک می‌شود،‌ زنی در بمبئی دچار درد زایمان می‌شود.

Across India, people hold their breath for the declaration of independence

در سرتاسر هند، مردم بعد از تقریبا دو دهه اشغال و حکمرانی بریتانیایی‌ها

after nearly two centuries of British occupation and rule.

برای اعلام استقلال نفس در سینه‌ها حبس کرده‌اند.

And at the stroke of midnight,

با اعلام ساعت به وقت نیمه شب،

a squirming infant and two new nations are born in perfect synchronicity.

نوزاد در حال وول خوردن و دو ملت جدید در هماهنگی کامل متولد می‌شوند.

These events form the foundation of "Midnight’s Children,"

این رویدادها بنیان «بچه‌های نیمه‌شب» را شکل می‌دهد،

a dazzling novel by the British-Indian author Salman Rushdie.

رمان درخشان نویسنده هندی سلمان رشدی است.

The baby who is the exact same age as the nation is Saleem Sinai,

نوزادی که دقیقا هم سن و سال ملت است سلیم سینائی نام دارد،

the novel’s protagonist.

شخص اول داستان.

His narrative stretches over 30 years of his life,

روایتگری او بیش از ۳۰ سال زندگی او را دربر می‌گیرد،

jumping backwards and forwards in time to speculate on family secrets

با عقب و جلو رفتن در زمان و پرداختن به اسرار خانوادگی و

and deep-seated mysteries.

رازهای ریشه‌دار.

These include the greatest enigma of all: Saleem has magic powers,

که شامل بزرگترین ننگهاست: سلیم صاحب قدرت جادویی است،

and they’re somehow related to the time of his birth.

که به نوعی با زمان تولدش مرتبط است.

And he’s not the only one.

و او در این قضیه تنها نیست.

All children born in and around the stroke of midnight

همه بچه‌های متولد آن نیمه شب

are imbued with extraordinary powers;

از قدرتهای خارق‌العاده ای بهره‌مند هستند؛

like Parvati the Witch, a spectacular conjurer;

مانند پارواتی ساحره، تردستی تماشایی؛

and Saleem’s nemesis Shiva, a gifted warrior.

و شیوا کابوس سلیم، جنگجویی بااستعداد.

With his powers of telepathy,

به لطف نیروی تله‌پاتی که دارد،

Saleem forges connections with a vast network of the children of midnight—

سلیم با شبکه گسترده‌ای از بچه‌های نیمه‌شب ارتباط برقرار می‌کند--

including a figure who can step through time and mirrors,

از جمله شخصیتی که می‌تواند از آینه و زمان بگذرد،

a child who changes their gender when immersed in water,

بچه‌ای که با فرو روفتن توی آب جنسیتش را تغییر می‌دهد،

and multilingual conjoined twins.

و دو قلوهای به هم چسبیده چند زبانه.

Saleem acts as a delightful guide to magical happenings

سلیم در قالب راهنمایی دلپذیر به اتفاقت جادویی و همچنین

and historical context alike.

بستر تاریخی عمل می‌کند.

Although his birthday is a day of celebration,

اگر چه تولدش روز جشن گرفتن است،

it also marks a turbulent period in Indian history.

اما نشانگر دوره‌ای آشفته در تاریخ هند است.

In 1948, the leader of the Indian independence movement,

در ۱۹۴۸، پیشوای جنبش استقلال هند،

Mahatma Gandhi, was assassinated.

ماهاتما گاندی، ترور شد.

Independence also coincided with Partition,

استقلال هم مصادف با جداسازیی شد،

which divided British-controlled India

که هند تحت اداره بریتانیا به دو ملت

into the two nations of India and Pakistan.

هند و پاکستان تقسیم گردید.

This contributed to the outbreak of the Indo-Pakistani Wars in 1965 and 1971.

امری که به وقوع جنگهای هند و پاکستان در ۱۹۶۵ و ۱۹۷۱ دامن زد.

Saleem touches on all this and more,

سلیم به این وقایع و همچنین

tracing the establishment of Bangladesh in 1971

تاسیس بنگلادش در ۱۹۷۱ و پیدایش

and the emergency rule of Indira Gandhi.

حکومت ایندیرا گاندی می‌پردازد.

This vast historical frame is one reason why "Midnight’s Children"

چارچوب تاریخی وسیع یکی از دلایلی است که بچه‌های نیمه‌شب

is considered one of the most illuminating works of postcolonial literature

به عنوان یکی از درخشان‌ترین آثار ادبیات پسااستعماری تلقی می‌گردد

ever written.

که تابحال نوشته شده است.

This genre typically addresses the experience of people living in colonized

این ژانر درباره مردمی است که تجربه زندگی در کشورهای استعماری

and formerly colonized countries,

یا استعماری سابق را دارند،

and explores the fallout through themes like revolution, migration, and identity.

و پیامدهای آن را از طریق موضوعاتی مثل انقلاب، مهاجرت و هویت بررسی می‌کند.

Rushdie, who like Saleem was born in 1947, was educated in India and Britain,

رشدی، که مثل سلیم در ۱۹۴۷ به دنیا آمده، در هند و بریتانیا مدرسه رفت

and is renowned for his cross-continental histories, political commentary,

و به خاطر گزارشهای سیاسی و تاریخی بین ‌قاره‌ای برمبنای تجربه‌های شخصی

and magical realism.

و رئالیسیم جادویی شهره است.

He enriches "Midnight’s Children" with a plethora of Indian

او بچه‌های نیمه‌شب را با انبوهی از اشارات فرهنگی

and Pakistani cultural references,

هندی و پاکستانی از سنتهای خانوادگی گرفته

from family traditions to food, religion and folktales.

تا خوراکیها،‌مذهب و قصه‌های عامیانه غنی ساخته است.

Scribbling by night under the watchful eyes of his lover Padma,

شبها مشغول نوشتن در زیر نگاه معشوقش پادما،

Saleem’s frame narrative echoes that of "1001 Nights,"

چارچوب روایتی سلیم منعکس کننده ۱۰۰۱ شب است،

where a woman named Scheherazade tells her king a series of stories

آنجا که زن به‌نام شهرزاد برای سلطان خود مجموعه‌ای از داستانها را روایت می‌کند

to keep herself alive.

تا زنده بماند.

And as Saleem sees it,

و همانطور که سلیم آن را می‌بیند،

1001 is “the number of night, of magic, of alternative realities.”

۱۰۰۱ عدد شب، جادو و واقعیتهای جایگزین است.

Over the course of the novel,

در طی مسیر داستان،

Rushdie dazzles us with multiple versions of reality.

رشدی ما را با نسخه‌های متعددی از واقعیت مبهوت می سازد.

Sometimes, this is like reading a rollercoaster.

گاهی، مثل خوانندن قطاربرقی می‌ماند.

Saleem narrates:

سلیم روایت می‌کند:

“Who what am I? My answer:

« من چی هستم؟ پاسخ من:

I am everyone everything whose being-in- the-world affected was affected by mine.

من همه چیز همه آنهایی هستم که بودنشان در دنیا تحت تاثیر بودنم قرار گرفته است.

I am anything that happens after I’ve gone

آن چیزی هستم که که بعد از رفتنم اتفاق می‌افتد

which would not have happened if I had not come.

که اگر نیامده بودم اتفاق نمی‌افتاد.

Nor am I particularly exceptional in this matter;

از این بابت خاص هم استثنایی نیستم؛

each 'I,' every one of the now-six- hundred-million-plus of us,

هر «من»، هرکدام از ششصد میلیون فعلی بعلاوه ما

contains a similar multitude.

حاوی جمعیت مشابه‌ای است.

I repeat for the last time:

برای بار آخر تکرار می‌کنم:

to understand me, you’ll have to swallow a world.”

برای فهمیدن من، باید جهانی را ببلعی.»

Saleem’s narrative often has a breathless quality—

روایت سلیم اغلب کیفیتی پرهیجان و گیرا دارد--

and even as Rushdie depicts the cosmological consequences of a life,

و حتی وقتی رشدی پیامدهای کیهان‌شناسی زندگی را به تصویر می‌کشد،

he questions the idea that we can ever condense history into a single narrative.

او این پرسش را دارد که آیا هرگز می‌توان تاریخ را در تک روایتی خلاصه کرد.

His mind-bending plot and shapeshifting characters

سناریوی شگفت‌انگیز و شخصیتهای تغییر شکل دهنده

have garnered continuing fascination and praise.

ستایش و شیفتگی دنباله‌داری را کسب کرده است.

Not only did "Midnight’s Children" win the prestigious Man Booker Prize

نه تنها بچه‌های نیمه‌شب برنده جایزه معتبر من بوکر شد،

in its year of publication,

بلکه در سال انتشارش ۲۰۰۸،

but in a 2008 competition that pitted all 39 winners against each other,

طی رقابتی ۳۹ برنده دیگر را پشت سر گذاشت

it was named the best of all the winners.

و عنوان بهترین کل برنده ها را کسب کرد.

In a masterpiece of epic proportions,

در شاهکاری از قسمتهای حماسی،

Rushdie reveals that there are no singular truths—

رشدی آشکار می‌سازد که هیچ تک حقیقتی وجود ندارد--

rather, it’s wiser to believe in several versions of reality at once,

در عوض، عاقلانه تر است که در آن واحد به چند نسخه از واقعیت معتقد باشیم،

hold many lives in the palms of our hands,

زندگیهای زیادی را در کف دستمان نگه داریم

and experience multiple moments in a single stroke of the clock.

و لحظات متعددی را در تک ضربه آونگ ساعت تجربه کنیم.