The rise and fall of the Maya Empire’s most powerful city - Geoffrey E. Braswell

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Masoud Motamedifar

During an important calendrical celebration in 889 CE,

طی یک جشن تقویمی مهم در ۸۸۹ پس از میلاد،

Lord K’ak’ Upakal may have sat atop his ornate palace

ارباب کاک اوپاکال احتمالا بر تخت سلطنت پر زرق و برق خود نشست

and observed the bustling hub he’d helped Chichen Itza become.

و با مشاهده مرکزیت پررونق چیچن ایتزا، این نقطه را پایتخت خود قرار داد.

The Maya city’s golden age would outlast K’ak’ Upakal’s own life,

دوران طلایی این شهر مایاها از زمان حیات کاک اوپاکال فراتر رفت.

but he couldn’t have known the crises that lay ahead.

اما او نمی‌توانست بحران‌های پیش رو را درک کند.

A century before, warfare and failing agriculture forced Maya people

یک قرن قبل، جنگ و افول کشاورزی مردم مایا را مجبور کرده بود

to abandon numerous Central American settlements.

که بخش‌های زیادی از مناطق مسکونی آمریکای مرکزی را رها کنند.

This shifted the center of their civilization north,

این موضوع مرکز این تمدن را به شمال تغییر داد

to hotter, drier Yucatan.

منطقه گرم‌تر و خشک‌تر یوکاتان.

During the early 800s,

طی اوایل دهه ۸۰۰،

cities like Chichen Itza, Izamal, and Uxmal expanded.

شهرهایی مثل چیچن ایتزا، ایزامال و اوشمال توسعه یافت.

But Yucatan presented its own challenges.

اما یوکاتان چالش‌های خود را داشت.

Surface water was scarce

آب سطحی کمیاب بود

and the region’s limestone bedrock rapidly absorbed rain.

و بستر آهکی این منطقه به سرعت آب باران را جذب می‌کرد.

This forced many Yucatecan cities to collect rainwater in cisterns.

این موضوع بسیاری از شهرهای یوکاتان را به جمع‌آوری آب در آب‌انبارها وا داشت.

But the land surrounding Chichen Itza is pocked with sinkholes,

اما زمین اطراف چیچن ایتزا دارای نقاط مردابی بود،

where collapsed bedrock reveals an abundant supply of fresh groundwater.

جایی که بستر فروریخته حاکی از میزان زیادی از آب شیرین بود.

Because of this freshwater access, when drought seized Yucatan in the early 900s,

به خاطر دسترسی به این آب شیرین، هنگامی که در اوایل دهه ۹۰۰ خشکسالی یوکاتان را

Chichen Itza survived to become the most powerful Maya city.

در بر گرفت، چیچن ایتزا باقی ماند تا به قدرتمندترین شهر مایا تبدیل شود.

People immigrated from hundreds of kilometers away,

مردم از صدها کیلومتر دورتر مهاجرت کردند،

and, at its height, Chichen Itza’s population possibly reached 50,000.

و در اوج آن، جمعیت چیچن ایتزا احتمالاً به ۵۰/۰۰۰ نفر رسیده بود.

The city came to reflect a diverse international culture

این شهر بازتاب‌دهنده فرهنگ بین‌المللی متنوعی

in all spheres of life.

از انواع سبک زندگی بود.

Its challenge then became sustaining a large population

سپس پذیرا بودن جمعیتی بزرگ در محیطی غیرقابل پیش‌بینی

in an unpredictable environment.

به چالش تبدیل شد.

During the 10th century, following K’ak’ Upakal’s death,

طی قرن دهم، پس از مرگ کاک اوپاکال،

Chichen Itza’s government shifted from a focus solely on the king

دولت چیچن ایتزا از فقط تمرکز به پادشاه

to a more flexible system

به نظامی انعطاف‌پذیرتر تغییر کرد

that also included ruling councils of the city’s elite.

که شوراهای حکمران از نخبگان شهر را شامل می‌شد.

Unlike traditional Maya kings,

بر خلاف پادشاهان سنتی مایا،

who reinforced their legitimacy with destructive wars and costly monuments,

که مشروعیت خود را با جنگ‌های مخرب و بناهای پرهزینه تثبیت می‌کردند،

the new rulers focused largely on economic growth.

حاکمان جدید بسیار بر رشد اقتصادی تمرکز می‌کردند.

They channeled the city’s military might into establishing long-distance trade

آن‌ها قدرت نظامی شهر را جهت بنای تجارت در مسیرهای طولانی

and political dominance.

و برتری سیاسی به کار گرفتند.

Merchant-warriors traveled from coastal ports and captured valuable goods.

جنگو-بازرگانان با سفر از بنادر ساحلی کالاهای باارزش را تحویل می‌گرفتند.

Using obsidian, gold, copper, turquoise, and jade

با استفاده از آبسیدین، طلا، مس، فیروزه و یشم سبز

from various parts of Central and North America,

از نقاط مختلف آمریکای مرکزی و شمالی،

Chichen Itza’s inhabitants crafted sharp tools and precious ornaments.

ساکنان چیچن ایتزا ابزارآلات تیز و زیورآلات باارزش می‌ساختند.

They traded food, textiles, feathers, minerals, and metals,

آنها غذا، منسوجات، پرهای تیر، مواد معدنی و فلزات را تجارت می‌کردند و گاهی

sometimes using cacao beans as currency.

از دانه‌های کاکائو به عنوان پول رایج استفاده می‌کردند.

And they transported seafood from the coast

و آنها غذاهای دریایی را از ساحل منتقل می‌کردند

to supplement the city’s locally grown staple crops.

تا در کنار قوت غالب محلی حاصل از کشاورزی استفاده شود.

Farming was essential to Chichen Itza’s survival.

برای حیات چیچن ایتزا، کشاورزی ضروری بود.

The city’s architecture and religious practices reflected this importance

معماری شهر و رسوم مذهبی این اهمیت را بازتاب می‌داد

by keeping track of time, the transit of celestial bodies,

با محاسبه فواصل زمانی و انتقال اجرام آسمانی،

and agricultural cycles.

و چرخه‌های کشاورزی.

As the city grew, its citizens built a vast platform

هر چه شهر بزرگتر می‌شد شهروندان آن بسترهای وسیعی می‌ساختند

to support new temples, pyramids, altars, ballcourts, and colonnades.

تا معابد، اهرام، محراب‌ها، میادین بازی و ردیف‌های ستونی را نگه دارد.

Builders carefully aligned a round temple to mark solstices, equinoxes,

سازندگان به دقت یک معبد دایره‌ای می‌ساختند تا انقلابین، اعتدالین،

and the passing of the planet Venus,

و عبور سیاره زهره را تعیین کنند،

an avatar of K’uk’ulkan, the feathered serpent god.

نمادی از کوکولکن و خدای مار پردار.

K’uk’ulkan became Chichen Itza’s central deity,

کوکولکن خدای اصلی چیچن ایتزا شده بود،

and his worship transformed the city into a center of religious pilgrimage.

و پرستش این خدا، این شهر را به مرکز زیارتی تبدیل کرده بود.

Architects designed a stepped pyramid and temple dedicated to K’uk’ulkan

معماران، هرمی پله‌دار و معبدی را به کوکولکن اختصاص داده بودند،

that towers 30 meters high,

که ۳۰ متر ارتفاع داشت،

and features four stairs with a total of 365 steps,

و چهار راه‌پله با مجموع ۳۶۵ پله را شامل می‌شد،

each representing a day in the solar year.

هر پله نشان از یک روز در سال شمسی بود.

It’s oriented so that, around each equinox,

به گونه‌ای جهت‌دهی شده بود که حوالی هر اعتدال

the setting sun creates snake-like shadows that slither down the balustrades,

خورشید در حال غروب سایه‌ای شبیه مار تولید می‌کرد که به پایین نرده‌ها می‌خزید،

evoking the serpent god.

و خدای مار پردار را احضار می‌کرد.

Several buildings feature representations of Flower Mountain,

تعدادی از بناها نمادی از کوه گل بود،

the sacred paradise realm inhabited by gods and ancestors.

سرزمین بهشت مقدسی که خدایان و اجداد در آن زندگی می‌کردند.

And rulers from far and wide

و حکام از دور و نزدیک

were inaugurated at Chichen Itza’s Great Ballcourt

در زمین بازی بزرگ چیچن ایتزا تحت توجهات

under the auspices of K’uk’ulkan

کوکولکن و در حضور هزاران تماشاگر

and in the presence of thousands of spectators.

تاجگذاری می‌کردند.

However, Chichen Itza’s golden age wouldn’t last forever.

به هر حال، عصر طلایی چیچن ایتزا دوام ابدی نداشت.

Around 1020 CE, an intense drought hit and lasted nearly a century.

حدود ۱۰۲۰ میلادی یک خشکسالی شدید رخ داد و تقریباً یک قرن ادامه یافت.

In an effort to end the disaster,

در تلاشی برای پایان دادن به این فاجعه،

people made offerings to rain deities in nearby caves and sinkholes,

مردم در غارها و حفره‌های اطراف هدایایی تقدیم خدایان باران کردند،

which were seen as entrances to the watery underworld realm of the gods.

چون تصور می‌کردند ورودی‌های قلمرو آبی و زیرزمینی این خدایان هستند.

Despite Chichen Itza’s natural advantages and the ingenuity of its people,

علی رغم مزایای طبیعی چیچن ایتزا و نبوغ مردمش،

the city couldn't support itself through this extended drought.

این شهر نتوانست خود را در برابر این خشکسالی گسترده حفظ نماید.

Population plummeted during the 11th century,

طی قرن یازدهم جمعیت کاهش یافت،

and many people resettled on the coast.

و بسیاری از افراد دوباره در سواحل ساکن شدند.

At the end of the drought,

در پایان خشکسالی،

the new city of Mayapan emerged

شهر جدید مایاپان ظهور کرد

and replaced Chichen Itza as the principal city of Yucatan.

و جایگزین چیچن ایتزا به عنوان مرکز یوکاتان شد.

Yet, Chichen Itza was never fully abandoned or forgotten.

همچنان، چیچن ایتزا به طور کامل تخلیه یا فراموش نشده بود.

When the Spanish arrived centuries later,

قرن‌ها بعد زمانی که اسپانیایی‌ها فرا رسیدند،

it was still a small, local capital of a Maya province.

همچنان یک پایتخت کوچک و محلی منطقه مایا بود.

Chichen Itza’s original name was preserved,

نام اصلی چیچن ایتزا برقرار بود،

and its ancient stone constructions were still standing,

و سازه‌های سنگی باستانی همچنان پابرجا بودند،

as they do to this day.

چنان که الآن هم هستند.