Notes of a native son: The world according to James Baldwin - Christina Greer

Translator: Sarah Saadatirad Reviewer: sadegh zabihi

Over the course of the 1960s,

در طی دهه ۱۹۶۰،

the FBI amassed almost two thousand documents

اف.بی.آی حدود ۲۰۰۰ سند جمع‌آوری کرد

in an investigation into one of America’s most celebrated minds.

در تحقیقی در مورد یکی از مشاهیر فکور آمریکا.

The subject of this inquiry was a writer named James Baldwin.

موضوع این تحقیق نویسنده‌ای به نام جیمز بالدوین بود.

At the time,

در آن هنگام،

the FBI investigated many artists and thinkers,

اف.بی.آی بسیاری از هنرمندان و متفکران را مورد بررسی قرار داد،

but most of their files were a fraction the size of Baldwin’s.

اما پرونده‌های اکثر آنها خیلی کوچکتر از بالدوین بود.

During the years when the FBI hounded him,

در طول سالی که اف.بی.آی او را تعقیب می‌کرد،

he became one of the best-selling black authors in the world.

او یکی از پر فروشترین نویسندگان سیاه در جهان شد.

So what made James Baldwin loom so large in the imaginations

بنابراین چه چیز جیمز بالدوین را بزرگ کرد، بسیار بزرگ در تصورات

of both the public and the authorities?

هم مردم و هم دولتمردان؟

Born in Harlem in 1924,

در سال ۱۹۲۴ در هارلم متولد شد،

he was the oldest of nine children.

او بزرگترین فرزند از نه فرزند بود.

At age fourteen, he began to work as a preacher.

در سن چهارده سالگی او به عنوان یک کشیش شروع به کار کرد.

By delivering sermons, he developed his voice as a writer,

با ارائه خطبه‌ها، او صدایش را به عنوان یک نویسنده گسترش داد،

but also grew conflicted about the Church’s stance

اما همچنین مبارزاتش را با مواضع کلیسا رشد داد

on racial inequality and homosexuality.

بر نابرابری‌های نژادی و همجنس‌گرایی.

After high school,

he began writing novels and essays while taking a series of odd jobs.

بعد از دبیرستان،

او شروع به نوشتن رمان و مقاله کرد درحالیکه شغل‌های نامتعارف را انجام می‌داد.

But the issues that had driven him away from the Church

اما مسائلی که او را از کلیسا دور کرده بود

were still inescapable in his daily life.

هنوز در زندگی روزمره‌اش غیرقابل گریز بودند.

Constantly confronted with racism and homophobia,

به طور مداوم با نژادپرستی و هوموفوبیا مواجه می‌شد،

he was angry and disillusioned, and yearned for a less restricted life.

او عصبانی و ناامید شده بود و تمایل به یک زندگی بامحدودیت کمتر داشت.

So in 1948, at the age of 24,

بنابراین در سال ۱۹۴۸ در سن ۲۴ سالگی

he moved to Paris on a writing fellowship.

او با بورس تحصیلی به پاریس نقل مکان کرد.

From France, he published his first novel,

در فرانسه، او اولین رمانش را منتشر کرد

"Go Tell it on the Mountain," in 1953.

در سال ۱۹۵۳ 'برو به کوه‌ها بگو'.

Set in Harlem,

تنظیم شده در هارلم،

the book explores the Church as a source of both repression and hope.

این کتاب کلیسا را ​ به عنوان منبع سرکوب و امید بررسی می‌کند.

It was popular with both black and white readers.

که بین هردو خوانندگان سفید و سیاه محبوب بود.

As he earned acclaim for his fiction,

که برای این ادعا در داستانش از او تمجید شد،

Baldwin gathered his thoughts on race, class, culture and exile

بالدوین افکارش در مورد نژادپرستی، طبقه، فرهنگ و تبعید را گرد آورد،

in his 1955 extended essay, "Notes of a Native Son."

در مقاله ای که در ۱۹۵۵ منتشر شد، 'یادداشت‌های پسری بومی'.

Meanwhile,

در همین حال،

the Civil Rights movement was gaining momentum in America.

جنبش حقوق مدنی در آمریكا به سرعت در حال پیشرفت بود.

Black Americans were making incremental gains at registering to vote and voting,

آمریکایی‌های سیاه در حال افزایش بودند دستاوردهای ثبت نام برای رای و رای دادن

but were still denied basic dignities in schools, on buses, in the work force,

اما همچنان در جایگاه‌های اساسی نفی می‌شدند در مدارس، در اتوبوس‌ها، در نیروی کاری،

and in the armed services.

و در خدمات مسلحانه.

Though he lived primarily in France for the rest of his life,

اگرچه او اغلب در فرانسه زندگی می کرد برای بقیه عمر خود،

Baldwin was deeply invested in the movement,

بالدوین سرمایه‌گذاری بی پایانی برای این جنبش کرد،

and keenly aware of his country’s unfulfilled promise.

و مشتاقانه در پی بدست آوردن وعده ناکام مانده کشورش بود.

He had seen family, friends, and neighbors

او خانواده، دوستان، و همسایگانش را دیده‌بود

در منجلابی از اعتیاد، زندانی شدن و خودکشی.

spiral into addiction, incarceration and suicide.

He believed their fates originated from the constraints

او بر این باور بود که سرنوشت آنها ناشی از محدودیتشان است

of a segregated society.

یک جامعه متمایز.

In 1963,

در سال ۱۹۶۳،

he published "The Fire Next Time,"

او ' آتش بعدی' را منتشر کرد

an arresting portrait of racial strife

تصویر دستگیری از نزاع نژادی

in which he held white America accountable,

که در آنجا آمریکایی سفید را مسئول دانسته است،

but he also went further,

اما او همچنان پیش‌تر رفت،

arguing that racism hurt white people too.

و دلیل آورد که نژادپرستی به مردم سفید پوست نیز آسیب می‌رساند.

In his view,

به نظر او،

everyone was inextricably enmeshed in the same social fabric.

همه در یک پارچگی اجتماعی هم سو بودند.

He had long believed that:

او مدتها معتقد بود که:

“People are trapped in history and history is trapped in them.”

'مردم در تاریخ به دام افتاده‌اند و تاریخ در آنها به دام افتاده‌است.'

Baldwin’s role in the Civil Rights movement

نقش بالدوین درجنبش حقوق مدنی

went beyond observing and reporting.

فراتر از مشاهده و گزارش دادن بود.

He also traveled through the American South

او همچنین به تمام آمریکای جنوبی سفر کرده

attending rallies giving lectures of his own.

در تظاهرات شرکت و سخنرانی کرده بود.

He debated both white politicians and black activists,

او با هر دو سیاستمداران سفیدپوست و فعالان سیاه به بحث نشست

including Malcolm X,

از جمله مالکوم ایکس،

and served as a liaison between black activists and intellectuals

و به‌عنوان رابط بین فعالان و روشنفکران سیاه و سفید خدمت کرده است

and white establishment leaders like Robert Kennedy.

و رهبران سفیدپوست مانند رابرت کندی.

Because of Baldwin’s unique ability

از آنجا که بالدوین توانایی منحصر به فردی داشت

to articulate the causes of social turbulence

برای بیان علل آشفتگی اجتماعی

in a way that white audiences were willing to hear,

به طریقی که مخاطبان سفید مایل به شنیدنش بودند

Kennedy and others tended to see him as an ambassador for black Americans

کندی و دیگران او را به عنوان سفیری برای آمریکایی‌های سیاه پوست می‌دیدند

— a label Baldwin rejected.

- عنوانی که بالدوین رد کرد.

And at the same time,

و در همان زمان،

his faculty with words led the FBI to view him as a threat.

استعداد او در استفاده از کلمات باعث شد اف‌‌بی‌آی او را به عنوان یک تهدید ببیند.

Even within the Civil Rights movement,

حتی در جنبش حقوق مدنی،

Baldwin could sometimes feel like an outsider

گاهی اوقات بالدوین می‌تواند به مانند بیگانه‌ای باشد

for his choice to live abroad, as well as his sexuality,

برای انتخابش به زندگی در خارج از کشور، و همچنین تمایل جنسی‌اش،

which he explored openly in his writing

که به آشکارا در نوشته هایش قابل درک است

at a time when homophobia ran rampant.

در زمانی که هوموفوبیا شایع شد.

Throughout his life,

در طول زندگی خود،

Baldwin considered it his role to bear witness.

بالدوین نقش خود را به عنوان شاهد به جا آورد.

Unlike many of his peers,

بر خلاف بسیاری از همسالانش،

he lived to see some of the victories of the Civil Rights movement,

او زندگی کرد تا بعضی از کامیابی‌های جنبش حقوق مدنی را ببیند

but the continuing racial inequalities in the United States weighed heavily on him.

اما ادامه نابرابری‌های نژادی در ایالات متحده به شدت بر او تأثیر گذاشت.

Though he may have felt trapped in his moment in history,

اگرچه ممکن است او در لحظات تاریخی خود به دام افتاده باشد

his words have made generations of people feel known,

کلمات او نسل‌هایی از مردم سرشناس را ساخته‌اند،

while guiding them toward a more nuanced understanding

در حالی که آنها را به سوی درکی بهتر

of society’s most complex issues.

از پیچیده ترین مسائل جامعه راهنمایی می کند.