Defining cyberwarfare...in hopes of preventing it - Daniel Garrie

Translator: Samaneh (Simin) Seyedi Reviewer: Masoud Motamedifar

Wars are a tragic part of our history

جنگ‌ها بخش غم‌انگیزی از تاریخ ما هستند

and will almost certainly be a tragic part of our future.

و قطعا بخش غم‌انگیزی از آینده ما هم خواهند بود.

Since the establishment of the United Nations,

از زمان تاسیس سازمان ملل تاکنون،

جنگ‌های تهاجمی، غیرقانونی خوانده شده‌اند

wars of aggression have been outlawed

and multilateral conventions refer to armed conflict

و تفاهمنامه‌های چندجانبه را نزاع مسلحانه

instead of war.

نامیده‌اند و نه جنگ.

But the wars of the future

اما جنگ‌های آينده

won't be like the wars of our past.

مانند جنگ‌های گذشته نخواهند بود.

Alongside traditional warfare,

علاوه بر جنگ‌های سنتی،

our future will include cyberwarfare,

ما در آینده شاهد جنگ‌های سایبری نیز هستیم

remotely fighting our enemies

جنگ از راه دور با دشمنان

through the use of a new class of weapons,

از طریق استفاده از دسته جدیدی از سلاح‌ها

including computer viruses

از جمله ویروس‌های کامپیوتری

and programs to alter the enemy's ability to operate.

و برنامه های دیگری که توانایی دشمن برای فعالیت را تغییر می‌دهند.

And not only is cyberwarfare not covered

جنگ‌های سایبری نه تنها تحت پوشش

by existing legal frameworks,

چارچوب‌های قانونی فعلی قرار ندارند،

but the question of what exactly constitutes cyberwarfare

بلکه هنوز در مورد ماهیت دقیق جنگ سایبری هم

is still highly debated.

بحث‌های بسیاری وجود دارد.

بنابراین، چگونه می‌توانیم با جنگ سایبری مقابله کنیم

So, how can we deal with cyberwarfare

if we can't even agree on what it means?

وقتی در مورد مفهومش هم توافق نظر وجود ندارد؟

One way forward is to envision situations

یک راه حل، پیش‌بینی موقعیت‌هایی است که

where new international laws may be needed.

در آنها به قوانین بین‌المللی جدید نیاز است

Imagine a new kind of assassin,

نوع جدیدی از قاتلان را تصور کنید،

one that could perpetrate a crime

قاتل‌هایی که می‌توانند جنایت کنند

without firing a single shot

بی آنکه حتی یک تیر شلیک کنند

or even being in the same country.

یا حتی در یک کشور قرار داشته باشند.

For example, an individual working for the government

مثلا، فردی که برای دولت کار می‌کند

از یک دستگاه بی‌سیم برای ارسال سیگنال استفاده می‌کند که

uses a wireless device to send a signal

به دستگاه ضربان‌سازی (pacemaker) سیگنال می‌فرستد که متعلق به یک رهبر خارجی است.

to another foreign leader's pacemaker.

This device directs the pacemaker to malfunction,

این دستگاه باعث خرابی ضربان‌ساز می‌شود

ultimately resulting in the foreign leader's death.

و در نهایت باعث مرگ آن رهبر خارجی می‌شود.

Would this cyber assassination

آیا این قتل سایبری هم

constitute an act of war?

نوعی اقدام جنگی محسوب می‌شود؟

As a second example,

به‌عنوان مثال دوم،

imagine an allied group of nations

گروهی از کشورهای متفق را تصور کنید

که با همکاری هم شروع می‌کننده به نفوذ در سیستم‌های کامپیوتری

cooperatively infiltrating the computer systems

of an enemy nation's nuclear warship.

کشتی‌ جنگی هسته‌ای یک کشور دشمن.

این حمله باعث می‌شود که یک ناو هواپیمابر که از سوخت هسته‌ای تغذیه می‌کند

This attack results in a nuclear-powered aircraft carrier

almost melting down,

تقریبا ذوب شود

which was stopped just short

و درست به‌موقع متوقف شود

of killing thousands of soldiers and civilians.

و نتواند هزاران سرباز و شهروند را بکشد.

As a defensive measure,

به‌عنوان یک اقدام دفاعی،

the enemy country responds

نیروهای کشور دشمن هم پاسخ دادند و

by unleashing a defensive cyberattack

به یک حمله سایبری تدافعی دست زدند

that results in the allied nations' power grids going down.

که به سقوط شبکه برق نیروهای متفق انجامید.

Hospitals can no longer treat patients,

بیمارستان‌ها دیگر نمی‌توانستند بیماران را درمان کنند،

entire regions without heat or clean water,

کل مناطق به آب گرم یا تمیز دسترسی نداشتند

all ultimately causing tens of thousands civilian deaths.

که در نهایت باعث مرگ ده‌ها هزار شهروند شد.

The origin of the power failure

منشأ قطعی برق

حمله سایبری بود،

was the counterattack,

but the fragile infrastructure,

اما زیرساخت شکننده،

feeble cybersecurity,

امنیت سایبری ضعیف

and the antiquated state of the power grid

و فرسودگی شبکه برق

all contributed to the deaths of the civilians.

همه به مرگ شهروندان منجر شدند.

Could the country fight back?

آیا کشور می‌توانست پاسخ این اقدام را بدهد؟

Who would they fight?

اصلا با چه کسی باید می‌جنگید؟

And would their retaliation be considered an act of war?

و آیا اقدام تلافی‌جویانه آنها اقدام جنگی محسوب می‌شد؟

Do they constitute war crimes against humanity?

آیا آنها مرتکب جنایت علیه بشریت می‌شدند؟

Who is to be held responsible?

مسئولیت این وضعیت بر عهده چه کسی بود؟

The computer programmers who wrote the code?

برنامه‌نویسان کامپیوتری که کد حمله سایبری را نوشتند؟

The military project manager

مدیر پروژه نظامی

who oversaw the creation of the code?

که بر ایجاد کدها نظارت داشت؟

The commander who hit the button,

فرمانده‌ای که دستور حمله داده بود

setting off the event?

و این همه فاجعه به بار آورده بود؟

The hardware engineer who created the computers,

مهندس سخت‌افزاری که کامپیوترهایی ساخت

knowing that they were intended to enable an attack?

که می‌دانست می‌توانند حمله آغاز کنند؟

Because war has been with us for so long,

چون جنگ، موضوعی با قرن‌ها قدمت است

we have laws to deal with figuring out

قوانین بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد

who should be held accountable

هر کس چه مسئولیت‌هایی

for their actions in combat.

بابت اقداماتش در جنگ باید بپذیرد.

These legal frameworks aim to contain

هدف از این چارچوب‌های قانونی این است که

and prevent atrocities from being more atrocious.

از وقوع جنایات وحشیانه بیشتر جلوگیری کند.

Commandeering civilian planes

مصادره هواپیماهای مسافربری

and using them as weapons,

و استفاده از آنها به‌عنوان سلاح،

dropping atomic bombs,

پرتاب بمب‌های اتمی،

the use of gas chambers or poisonous gas in conflict,

استفاده از اتاقک‌های گاز یا گاز سمی در جنگ

all of these actions, if committed,

ارتکاب به هر یک از این اقدامات

constitute acts of war and war crimes

به منزله شروع به جنگ و جنایت جنگی

under customary international law

از نظر قوانین مرسوم بین الملل

and the Hague conventions.

و کنوانسیون‌های ضد جنگ لاهه است.

Again, the current legal framework stays silent

یک بار دیگر تاکید می‌کنم که چارچوب‌های قانونی فعلی

on hypothetical questions and countless others

در برابر سوالات موجود و بی‌شمار سوال دیگر سکوت اختیار کرده‌اند

because there are no easy answers,

چون هیچ پاسخ آسانی برای این سوالات وجود ندارد

and there are only two ways

و تنها دو راه

to make progress on these questions:

برای پیشرفت در خصوص این سوالات وجود دارد:

peace or new laws.

صلح یا قوانین جدید.

So, what hypothetical but plausible scenarios

بنابراین، چه سناریوهای فرضی اما قابل تاملی

can you imagine falling under

را می‌توانید تصور کنید که

the burgeoning definition of cyberwarfare,

تحت تعریف تازه جنگ سایبری قرار می‌گیرند

و چطور می‌توانید یک چارچوب قانونی

and how might you design

an international legal framework

در سطح بین‌الملل طراحی کنید

to deter these activities?

تا از این فعالیت‌ها جلوگیری شود؟