Why should you read Dante’s “Divine Comedy”? - Sheila Marie Orfano

Translator: Sarah Saadatirad Reviewer: Leila Ataei

“Abandon all hope, ye who enter here… ”

《ای آن که وارد می‌شوی، دست از هر امیدی بشوی...》

Inscribed above the Gate of Hell,

در بالای دروازه جهنم حک شده،

these ominous words warn dark tidings for Dante

این سخنان شوم هشدار دهنده خبرهای تاریکی برای دانته است

as he begins his descent into inferno.

چون او هبوط خود را به دوزخ آغاز می‌کند.

Yet despite the grim tone,

با وجود لحن تند، این پیشگویی حرکتی را

this prophecy sets into motion what is perhaps the greatest love story ever told;

آغاز می‌کند که شاید بزرگترین داستان عاشقانه‌ای باشد که تا به حال گفته شده؛

an epic journey that encompasses both the human and the divine.

سفری حماسی که هر دو را در بر می‌گیرد: انسانی و الهی.

But for Dante to reach benevolent salvation,

اما دانته برای رسیدن به رستگاری خیر،

he must first find his way through Hell.

باید ابتدا راه خود را از طریق جهنم پیدا کند.

This landscape of torture is the setting for "Inferno,"

این دورنما از شکنجه زمینه‌‌ای است برای 'دوزخ ،'

the first in a three-part narrative poem

برای اولین بار در یک شعر روایی سه بخشی

written by Dante Alighieri in the 14th century.

نوشته شده توسط دانته آلیگیری در قرن چهاردهم

Casting himself as the protagonist,

با بازی گرفتن خود به عنوان نقش اصلی،

Dante travels deeper and deeper into Hell’s abyss,

دانته عمیق وعمیق‌تر به پرتگاه جهنم سفر می‌کند،

witnessing obscene punishments distinct to each of its nine realms.

در حالی که شاهد مجازات‌های کریه و متفاوت درهر یک از نه قلمرو خود است.

Beginning in Limbo, he travels through the circles of Lust, Gluttony, Greed, Wrath,

در آغاز دوزخ، او سفر می‌کند از میان قلمرو شهوت،شکم پرستی،طمع،

Heresy, Violence, and Fraud,

کفر ، ستم و فریب،خشم

to the horrific ninth circle of Treachery,

به حلقه مخوف نهم خیانتکاران ،

where sinners are trapped under the watchful eyes of Satan himself.

جایی که گناهکاران زیرچشم‌های مراقب خود شیطان به دام افتاده‌اند.

The following two parts, "Purgatorio" and "Paradiso," continue Dante’s journey,

دو بخش بعدی، 'برزخ' و 'بهشت' ، ادامه سفر دانته،

as he scales the Mount of Purgatory

در مقیاس او از صعود به بهشت

and ascends the nine celestial spheres of Heaven.

و صعود به نه صور فلکی از بهشت.

Written together over 10 years, these 3 sections comprise the "Divine Comedy"–

اینها همه درطی ۱۰ سال نوشته شده‌اند ۳ بخش شامل 'کمدی الهی' است -

an allegorical imagining of the soul’s journey towards God.

تصور تمثیلی ازسفر روح به سمت خدا است.

But Dante’s "Divine Comedy" is more than just religious allegory.

اما 'کمدی الهی' دانته بیش از تمثیلی مذهبی است.

It’s also a witty, scathing commentary on Italian politics.

این یک تفسیر کنایه آمیز از سیاست وحشتناک ایتالیا است.

A soldier and statesman from Florence, Dante was staunchly faithful to God,

یک سرباز و سیاستمدار از فلورانس ، دانته قاطعانه به خدا وفادار بود ،

but often critical of the Roman Catholic Church.

اما غالباً منتقد کلیسای کاتولیک رومی است.

He particularly disliked its rampant nepotism and practice of simony,

او به ویژه از این نفاق گرایی و عمل سیمونی شایع بیزار است،

the buying and selling of religious favours such as pardons from sin.

خرید و فروش مذهبی نعمت‌هایی مانند عفو از گناه.

Many groups took advantage of these corrupt customs,

بسیاری از طبقه‌ها از این عادات فاسد سود بردند،

but few supported them as much as the Guelfi Neri, or Black Guelphs.

اما تعداد کمی از آنها به اندازه گلفی نری یا بلک گوئلفز پشتیبانی کردند.

This was a political and religious faction

یک جناح سیاسی و مذهبی

which sought to expand the pope’s political influence.

که به دنبال گسترش نفوذ سیاسی پاپ بود.

Dante was a member of the Guelfi Bianchi, or White Guelphs–

دانته عضو گوئلفی بیانکی بود، یا وایت گوئلفز -

who believed Florence needed more freedom from Roman influence.

که اعتقاد داشت فلورانس به آزادی بیشتری از نفوذ رومیان احتیاج دارد.

As a public representative for the White Guelphs,

به عنوان نماینده ملی برای وایت گوئلفز ،

Dante frequently spoke out against the pope’s power,

دانته اغلب با قدرت پاپ مخالفت می‌کرد،

until the Black Guelphs leveraged their position

تا زمانیکه بلک گوئلفز مسند قدرت خود را به دست آورند

to exile him from Florence in 1302.

او را در ۱۳۰۲ از فلورانس تبعید کردند.

But rather than silencing him,

اما به جای این ساکتش کند،

this lifelong exile led to Dante’s greatest critique of all.

این تبعید مادام العمر منجر به بزرگترین انتقاد دانته از همه شد.

Dishonored and with little hope of return,

سیاه‌رو و بت اندک امیدی به بازگشت ،

the author freely aired his grievances with the Church and Italian society.

نویسنده آزادانه نارضایتی‌های خود از کلیسا و جامعه ایتالیا را ابراز کرد

Writing the "Divine Comedy" in Italian,

نوشتن 'کمدی الهی' به ایتالیایی،

rather than the traditional Latin of the educated elite,

به جای لاتین سنتی نخبه‌‌گان تحصیل کرده،

Dante ensured the widest possible audience for his biting political commentary.

دانته بیشترین مخاطبان ممکن را بخاطر تفسیر سیاسی‌اش تضمین می‌کرد.

In the "Inferno’s" circle of the Wrathful,

در حوزه خشم'جهنم'،

Dante eagerly witnesses sinners

دانته مشتاقانه شاهد دریده شدن

tear Black Guelph Filippo Argenti limb from limb.

بند بند بدن بلک گوئلف فلیپو آرجنتینی به دست گناهکاران است.

In the circle of Fraud,

در حوزه شیادی،

Dante converses with a mysterious sinner burning in the circle’s hottest flames.

دانته با یک گناهکار اسرارآمیز در حال سوختن در شعله‌های سوزان مکالمه می‌کند.

He learns that this is Pope Nicholas III,

او می‌فهمد که این پاپ نیکلاس سوم است‌،

who tells Dante that his two successors will take his place when they die—

و به دانته می‌گوید که این دو جانشین او هستند که وقتی بمیرد جای او را خواهند گرفت_

all three guilty of simony and corruption.

هر سه گناهکارمتهم به سیمونی و فساد هستند.

Despite the bleak and sometimes violent imagery in "Inferno,"

علی رغم تاریکی و گاه خشونت تصاویر در 'جهنم' ،

the "Divine Comedy" is also a love story.

'کمدی الهی' همچنین یک داستان عاشقانه است.

Though Dante had an arranged marriage

اگرچه دانته با دختر یک خانواده قدرتمند

with the daughter of a powerful Florentine family,

فلورنتینی ازدواج کرده بود،

he had also been unrequitedly in love with another woman since he was nine years old:

اما به طور غیرمنتظره‌آی از نه سالگی عاشق زن دیگری شده بود :

Beatrice Portinari.

بئاتریس پورتیناری.

Despite allegedly meeting just twice, she became Dante’s lifelong muse,

گر چه ظاهرا تنها دو بار ملاقات داشته‌اند، او به الهه مادام العمر دانته تبدیل شد،

serving as the inspiration and subject for many of his works.

به عنوان الهام بخش وسوژه‌ای برای بسیاری از آثار او.

In fact, it’s Beatrice who launches his intrepid journey into the pits of Hell

در واقع ، این بئاتریس است که خود را درسفری بی‌پروا به چاله های جهنم پرت می‌کند

and up the terraces of Mount Purgatory.

و بر فراز تراس‌های بلند بهشت است.

Portrayed as a powerful, heavenly figure,

به عنوان چهره‌ای قدرتمند و آسمانی به تصویر کشیده شده است،

she leads Dante through "Paradiso’s" concentric spheres of Heaven

او دانته را از طریق 'بهشت' حوزه متحدالمرکز بهشت هدایت می‌کند

until he is finally face-to-face with God.

تا اینکه سرانجام با خدا رو در رو شود.

In the centuries since its publication,

در طی قرن‌ها از انتشار آن ،

the "Divine Comedy’s" themes of love, sin, and redemption

مضامین عشق 'کمدی الهی'، گناه، و رستگاری

have been embraced by numerous artists–

مورد استقبال بسیاری از هنرمندان قرار گرفته است -

from Auguste Rodin and Salvador Dali, to Ezra Pound and Neil Gaiman.

از آگوست رودین و سالوادور دالی ، تا عزرا پوند و نیل گیمان.

And the poet himself received his own belated, earthly redemption in 2008,

و در سال ۲۰۰۸، شاعر خودش رستگاری زمینی دیر هنگامی را دریافت کرد،

when the city of Florence finally revoked Dante’s antiquated exile.

وقتی شهر فلورانس سرانجام تبعید باستانی دانته باطل کرد.