What’s a squillo, and why do opera singers need it? - Ming Luke

Translator: Sajad Baniasadi Reviewer: ‌Behdad Khazaeli

Gripped with vengeful passion,

محصور در اشتیاق انتقام‌جویی،

The Queen of the Night tears across the stage.

ملکه‌ی شب در سراسر صحنه اشک می ریزد.

She begins to sing her titular aria,

او شروع به خواندن آواز نامدار آریای خود می‌کند،

one of the most famous sections from Mozart’s beloved opera,

یکی از مشهورترین قطعات اُپرای محبوب موزارت،

"The Magic Flute."

" فلوت جادویی".

The orchestra fills the hall with music,

ارکستر سالن را با موسیقی پر می‌کند،

but the queen’s voice soars above the instruments.

اما صدای ملکه بالاتر از سازها می‌رود.

Its melody rings out across thousands of patrons,

ملودی او به دور هزاران تماشاچی حلقه می‌زند،

reaching seats 40 meters away—

به صندلی هایی چهل متر دورتر می‌رسد--

all without any assistance from a microphone.

تماما بدون هیچ کمکی از میکروفون.

How is it possible that this single voice can be heard so clearly,

چگونه ممکن است که یک صدا به تنهایی به وضوح قابل شنیدن باشد،

above the strains of dozens of instruments?

بر بلندای قطعات موسیقی ده‌ها ساز؟

The answer lies in the physics of the human voice,

جواب در فیزیک صدای انسان وجود دارد،

and the carefully honed technique of an expert opera singer.

و تکنیک‌های به‌ دقت پیاده شده از یک خواننده‌ی حرفه‌ای اُپرا.

All the music in this opera house originates from the vibrations

تمام موسیقی‌های داخل خانه‌ی اُپرا از ارتعاشات نشأت می‌گیرند

created by instruments—

که توسط آلات موسیقی ایجاد شده‌اند--

whether it’s the strings of a violin or the vocal folds of a performer.

چه صدای رشته‌های یک ویولن باشد چه صدای تارهای صوتی یک بازیگر.

These vibrations send waves into the air, which our brains interpret as sound.

این ارتعاشات امواجی را به‌هوا می‌فرستند، که مغز ما به عنوان صدا تعبیر می‌کند.

The frequency of these vibrations––

فرکانس این ارتعاشات--

specifically, the number of waves per second––

بطورخاص، تعداد امواج در هر ثانیه--

is how our brains determine the pitch of a single note.

چگونگی این می‌باشد که مغز ما گام‌ صدای یک نت تنها را تشخیص می‌دهد.

But in fact, every note we hear

اما در حقیقت، هر نتی که ما می‌شنویم

is actually a combination of multiple vibrations.

در واقع ترکیبی از چندین ارتعاش است.

Imagine a guitar string vibrating at its lowest frequency.

ارتعاش یک سیم گیتار را در پایین‌ترین فرکانس تصور کنید.

This is called the fundamental,

به این حالت «پایه» گفته می‌شود،

and this low pitch is what our ears mostly use to identify a note.

و این گام‌ پایین غالباً چیزی هست که گوشهای ما برای شناسایی یک نت استفاده می‌کنند.

But this lowest vibration triggers additional frequencies called overtones,

اما این پایین‌ترین ارتعاشات محرک فرکانس‌هایی به‌ نام فرآهنگ هستند،

which layer on top of the fundamental.

که لایه‌ی بالای پایه هستند.

These overtones break down into specific frequencies

این فرآهنگ‌ها به فرکانس‌های خاصی شکسته می‌شوند

called harmonics, or partials—

که هارمونیک‌ها یا فرعی‌ها نام‌دارند--

and manipulating them is how opera singers work their magic.

و دستکاری آن‌ها چگونگی عملکرد جادوی خوانندگان اُپرا است.

Every note has a set of frequencies that comprise its harmonic series.

هر نت دارای مجموعه‌ای از فرکانس‌ها است که شامل سری هارمونیک‌های آن می‌باشد.

The first partial vibrates at twice the frequency of the fundamental.

اولین صدای فرعی در فرکانس دوبرابر پایه مرتعش می‌شود.

The next partial is three times the fundamental’s frequency, and so on.

فرعی بعدی سه‌برابر فرکانس‌ پایه است و به همین ترتیب تا آخر.

Virtually all acoustic instruments produce harmonic series,

تقریبا همه‌ی سازهای آکوستیک سری‌های هارمونیک را تولید می‌کنند،

but each instrument’s shape and material changes the balance of its harmonics.

اما شکل‌ و جنس هرسازی تعادل این هارمونیک‌ها را برهم می‌زند.

For example, a flute emphasizes the first few partials,

برای مثال، یک فلوت به صداهای فرعی اول تاکید دارد،

but in a clarinet’s lowest register,

اما در پایین‌ترین ثبت کلارینت،

the odd-numbered partials resonate most strongly.

فرعی‌های شماره‌ی فرد قدرتمندتر رزونانس می‌کنند.

The strength of various partials

قدرت بخش‌های مختلف صداهای‌ فرعی مختلف

is part of what gives each instrument its unique sonic signature.

بخشی از چیزی می‌باشد که به هر ساز امضای صوتی منحصربه‌فرد آن را می‌دهد.

It also affects an instrument’s ability to stand out in a crowd,

همچنین بر توانایی دوام‌ آوردن در یک جمعیت سازها اثر می‌گذارد.

because our ears are more strongly attuned to some frequencies than others.

به دلیل اینکه گوش‌های ما با برخی فرکانس‌ها قوی‌تر از سایرین وفق پیدا کرده است.

This is the key to an opera singer’s power of projection.

این، کلیدِ قدرت رسایی یک خواننده اُپرا است.

An operatic soprano—

یک سوپرانوی اُپرایی--

the highest of the four standard voice parts—

بلندترین صدا از چهار بخش استاندارد صدا--

can produce notes with fundamental frequencies

می‌تواند نت‌هایی را با فرکانس‌های پایه تولید کند

ranging from 250 to 1,500 vibrations per second.

که از ۲۵۰ تا ۱۵۰۰ ارتعاش در ثانیه هستند.

Human ears are most sensitive to frequencies

گوش‌های انسان بیشترین حساسیت را به فرکانس‌های

between 2,000 and 5,000 vibrations per second.

میان ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ ارتعاش در ثانیه دارند.

So if the singer can bring out the partials in this range,

پس اگر خواننده بتواند صداهای فرعی را در این بازه تولید کند،

she can target a sensory sweet spot where she’s most likely to be heard.

او می‌تواند نقطه‌ی حسی شیرینی را هدف قرار دهد، جایی‌که به احتمال قوی شنیده می‌شود.

Higher partials are also advantageous

فرعی‌های بالاتر سودمند نیز هستند

because there’s less competition from the orchestra,

چرا که رقیب کمتری از ارکستر وجود دارد،

whose overtones are weaker at those frequencies.

که فرآهنگ‌هایشان در آن فرکانس‌ها ضعیف‌تر هستند.

The result of emphasizing these partials

نتیجه‌ی نیرودادن به این فرعی‌ها

is a distinctive ringing timbre called a singer’s squillo.

یک رنگ‌صدای متمایز به‌نام اسکوئیلوی خواننده است.

Opera singers work for decades to create their squillo.

خوانندگان اُپرا دهه‌ها برای خلق اسکوِئیلویشان کارکرده‌اند.

They can produce higher frequencies

آن‌ها می‌توانند فرکانس‌های بالاتری را

by modifying the shape and tension in their vocal folds and vocal tract.

با تغییر در شکل و فشار درون تارهای صوتی ومجرای صوتی‌شان ایجاد کنند.

And by shifting the position of their tongues and lips,

و باتغییر موقعیت زبان‌ و لب‌هایشان،

they accentuate some overtones while dampening others.

برخی از فرآهنگ‌ها را برجسته‌تر تلفظ می‌کنند مادامی که بقیه را می‌کاهند.

Singers also increase their range of partials with vibrato—

همچنین خوانندگان این بازه‌ی اصوات فرعی را بوسیله ویبراتو افزایش می‌دهند--

a musical effect in which a note slightly oscillates in pitch.

یک افکت موزیکال که در آن یک نت به آرامی در گام‌صدا نوسان می‌کند.

This creates a fuller sound that rings out

این حالت صدای کامل‌تری ایجاد می‌کند که

over the instruments’ comparatively narrow vibratos.

از میان ویبراتوهای نسبتا نازک سازها بیرون می‌آید.

Once they have the right partials,

زمانی که آن‌ها فرعی‌های درست را دارند،

they employ other techniques to boost their volume.

از تکنیک‌های دیگری استفاده می‌کنند تا حجم صدایشان را افزایش دهند.

Singers expand their lung capacity and perfect their posture

خوانندگان ظرفیت ششی خود را افزایش می‌دهند وحالت خود را بی‌نقص می‌کنند

for consistent, controlled airflow.

برای جریان هوای مداوم و کنترل شده.

The concert hall helps as well,

سالن کنسرت نیز کمک می‌کند،

with rigid surfaces that reflect sound waves towards the audience.

به وسیله سطوح سخت که امواج صوتی را به سوی شنوندگان بازتاب می‌کند.

All singers take advantage of these techniques,

همه‌ی خوانندگان از این تکنیک‌ها بهره می‌برند،

but different vocal signatures demand different physical preparation.

اما امضاهای صوتی مختلف نیازمند انواع آمادگی جسمانی است.

A Wagnerian singer needs to build up stamina

یک خواننده‌ی واگنر نیاز دارد که استقامت را افزایش دهد

to power through the composer’s four-hour epics.

تا بتواند به‌خوبی آهنگ‌سازی‌های حماسی چهار ساعته را به پایان برساند.

While bel canto singers require versatile vocal folds

درحالی که خوانندگان بل‌کانتو به تارهای صوتی تطبیق‌ پذیری نیاز دارند

to vault through acrobatic arias.

تا به سرار محوطه‌ی نمایشی آریا برسد.

Biology also sets some limits—

زیست‌شناسی محدودیت‌هایی نیز ایجاد می‌کند--

not every technique is feasible for every set of muscles,

هرتکنیکی برای هر ماهیچه‌ای امکان‌پذیر نیست،

and voices change as singers age.

و صداها با افزایش سن‌وسال خوانندگان تغییر می‌کنند.

But whether in an opera hall or a shower stall,

اما چه در یک سالن اُپرا چه در زیر دوش،

these techniques can turn un-amplified voices

این تکنیک‌ها می‌توانند صداهای غیرتقویت شده را

into thundering musical masterpieces.

به شاهکار‌های موسیقی طوفانی تبدیل کنند.