The sweaty teacher's lament - Justin Lamb

Translator: Hajar Almasi Reviewer: Saeid Saadat Talab

I'd love to be the compassionate teacher;

دوست دارم معلم مهربان و دلسوزی باشم‌؛

the tough, but fair teacher.

معلمی ماهر و سر‌سخت، اما منصف.

But to my brilliant young minds,

اما برای ذهن‌های جوان و درخشانم

these scholars for whom I'd stand up at all costs,

این دانش‌پژوهانی که من پای همه‌چیزشان ایستاده‌ام،

I'm the sweaty teacher.

من فقط معلمی «خیس عرق» هستم‌.

Not the compassionate teacher who,

نه معلمی دلسوز،

hey, by the way, happens to sweat,

هی، به هر حال، برای هر‌کسی عرق کردن اتفاق می‌افتد‌،

or even the teacher who sweats.

حتی معلم هم عرق می‌کند.

No. The sweaty teacher.

نه. معلم «عرق‌کرده».

Adjective, sweaty

اصطلاح، عرق‌کرده

purposefully coming before noun, teacher,

عمدا پیش از اسم معلم می‌آید...

as if to say, "This is Mr. Lamb.

به عنوان مثال اگر می‌گویند: «ایشان آقای لَمب هستند.

Do not define him by the profession he devotes his life to.

او را با شغلی که زندگی‌اش را وقف آن کرده تعریف نمی‌کنید

Define him by the geysers he calls armpits."

او را با چشمه‌ی جوشان زیربغلش تعریف می‌کنید.»

Every morning, I wake up in a cold...

... هر روز صبح، توی سرما از خواب بیدار می‌شوم

nevermind.

مهم نیست. (بگذریم)

The easy-going teacher says,

معلم آسان‌گیر معمولا می‌گوید،

"I shouldn't sweat it."

«من نباید عرق کنم.»

The loud teacher says,

معلم سمج می‌گوید،

"YEAH YOU SHOULDN'T SWEAT IT!"

«آیا خودت عرق نمی‌کنی!»

But even the empathetic teacher doesn't understand.

حتی یک معلم هم‌درد هم درک نمی‌کند.

I've got funny teacher potential.

من پتانسیل معلمی را داشته‌ام.

I used to pretend the notes I confiscated in class

عادت داشتم وانمود کنم که یادداشت‌هایی که در کلاس گیر می‌انداختم

were thank you letters.

نامه های تشکر بود.

Acknowledgements of my great teaching.

تقدیر از آموزش عالی من.

"Oh ho ho, you shouldn't have!"

« اوه، اوه، تو نباید این کارو می‌کردی»

Until I intercepted one about a Mr. Stank Pits.

تا وقتی که من موردِ «آقای زیربغل بدبو» را گیر انداختم.

No, really. You shouldn't have.

نه، واقعا نباید این کار را می‌کردی!

Ever since I've started developing quirky habits

از زمانی که شروع به توسعه عاد‌ت‌های غیر معمولی

to deflect attention,

برای منحرف کردن توجه‌ها کردم،

to become someone new:

تا به آدم جدیدی تبدیل شوم:

the teacher who shrugs his shoulders

معلمی که شانه‌هایش را با عصبانیت

really aggressively.

بالا می‌اندازد.

The teacher who tucks his tie into his pants

معلمی که کراواتش را توی شلوارش می‌چپاند،

and pulls the end out his fly

و تهش را از زیپش بیرون می‌گذارد

because he's so wacky.

چون خل وضع است.

But it's no use.

اما فایده‌ای ندارد.

Because I had the sweaty teacher, too, for geography.

چون برای جغرافیا هم من معلم عرق کرده بودم.

And to this day I cannot remember the capital of Bulgaria,

و تا امروزهم نمی‌توانم پایتخت بلغارستان را به یاد بیاورم،

and the two bodies of water I know the most about

بیشترین چیزی که می‌دانم دو توده آب هستند

sat below his shoulders.

که زیربغلش جا گرفتند.

And now, I'm the one

و حالا، منم کسی که

looking like I've got the Atlantic and Pacific

انگار که بین اقیانوس اطلس و آرام

in headlocks.

گیر کرد‌ه‌ام.

The one being asked, "How was the dunk tank?"

ازیکی که از او پرسیده شد که « بشکه نوشیدنی چطور بود؟»

"There was no dunk tank!

(گفت:) « بشکه نوشیدنی‌ای نبود!

We live in New Orleans and it is humid!"

ما در نیواورلئان زندگی می‌کنیم و اینجا همیشه مرطوب است! »

is how I'd respond if I was the angry teacher.

اگر معلم عصبانی بودم، این‌طور واکنش نشان می‌دادم.

Instead, I look the kid in the eye

در عوض،فقط به چشمان بچه نگاه کردم.

as the sweat cascades down my nose,

همان‌طور عرق از بینی من سرازیر شد،

and splatters onto his blank paper below,

و روی کاغذ سفید زیر پایش چکید.

and I say, "I sweat because I am working my tail off

و من می‌گویم: « من عرق می‌ریزم چون دارم کارم را جمع می‌کنم

and I need you to do the same."

و به شما هم نیاز دارم که همین کار را انجام دهید.»