Stories: Legacies of who we are - Awele Makeba

داستانها: میراثی برای آنچه هستیم - آوِلِ ماکابا

Transcriber: Jenny Zurawell

Translator: Taravatsadat Nehzati Reviewer: soheila Jafari

(موزیک)

من آوِل هستم. دختر آلیس، نوه روث،

I am Awele.

Daughter of Alice, granddaughter of Ruth,

great-granddaughter of Big Momma Alice and Madir Corine,

نتیجه‌ی مادربزرگ آلیس و مادیر کورین

great-great-granddaughter of Anna and Zitii Benyen.

نبیره آنا و زیتی بنیـن.

آرزوی من اینه که

It is my hope

to find my best possible self in the service of others.

به بهترین وجه ممکنه خود را درخدمت به دیگران پیدا کنم.

پدرم عادت داشت قصه هایی برایم تعریف کند

Now, my daddy, he used to tell me stories.

پدر من، می‌گفت،

My daddy, he would say,

"I want you to know who you are and where you come from.

" می‌خواهم بدانی که هستی و از کجا آمده ای.

That will guide you as you discover

این تو را راهنمایی می‌کند که بدانی چه کسی باید باشی.

who you must be.

دختر کوچولوی من، حالا به این داستان گوش کن، می‌شنوی چی میگم؟

Now, you listen to this story, you hear me, baby girl?

It's not going to be in a book.

اینها در هیچ کتابی نوشته نشده.

Your teacher is not going to tell it,

معلم‌های تو هم این داستان را برای تو نخواهند گفت،

but you need to understand who you are."

اما باید بدونی که چه کسی هستی."

That became a guiding principle

در داستانی که می خواستم برایت تعریف کنم تبدیل به هدایتگر اصلی تو خواهد شد.

in the stories that I wanted to tell.

در داستانی که می خواستم برایت تعریف کنم تبدیل به هدایتگر اصلی تو خواهد شد.

Stories about legacy of who we are.

داستانی در باره میراثی که ما "چه کسی" هستیم.

I used to hear all the time that children are the future,

من همیشه می شنیدم که بچه ها آینده را می سازند.

اما معنی حقیقی این شعار چیست؟

but what does that cliché really mean

and how are we preparing them?

و ما چگونه آنها را می‌سازیم؟

So I looked for narratives about young people

خُب من به دنبال روایت هایی درباره جوانان و میراثی که به عنوان ماموران دگرگونی به همراه داشتند، گشتم

and the legacy that they bring as agents of change.

خُب من به دنبال روایت هایی درباره جوانان و میراثی که به عنوان ماموران دگرگونی به همراه داشتند، گشتم

خُب من به دنبال روایت هایی درباره جوانان و میراثی که به عنوان ماموران دگرگونی به همراه داشتند، گشتم

The power that you have right now.

قدرتی که شما هم اکنون از آن برخوردارید.

Today, March 2, 1955 --

امروز، دوم مارس، ۱۹۵۵.

the story that I want to share with you

داستانی که می خواهم با شما در میان بگذارم

comes from 1955, March 2.

در دوم مارس اتفاق افتاده

این قصه دختر دلیر ۱۶ ساله ایست،

It's about a courageous 16-year-old girl,

Claudette Colvin.

به نام کلادت کالوین.

And it comes full circle today

و امروز دوباره تاریخ تکرار میشه

because a week ago today, in San Francisco,

چراکه هفته گذشته در چنین روزی، در سن فرانسیسکو،

my middle school students,

دانش آموزان دوره راهنمایی من،

they performed a program that I had written,

برنامه ای را اجرا کردند که من نوشته بودم،

به نام "ماموران دگرگونی"

"Agents of Change,"

starting with the reenactment of Plessy v. Ferguson

که با تصویب مجدد قانون "پلـِسی در مقابل فرگوسن" (جداسازی راه آهن سیاهان از سفید پوستان)

from 1892 to 1896,

در سال های ۱۸۹۲ تا ۱۸۹۲ شروع میشد

moving to Brown v. Board and a student-led strike

و تا قانون "برون در مقابل بُرد" (عدم جداسازی مدرسه سیاهان از سفید پوستان) و اعتصاب دانش آموزان

by Barbara Rose Johns,

توسط باربارا رز جانسون ادامه پیدا می کند،

jumping to Claudette Colvin and the Montgomery Bus Boycott

و به جریان کلودت کلوین و سکوت اتوبوس مونتگومری میرسد

و در سال ۱۹۶۰ با جنبش "نشستن"

and ending in 1960 with the Sit-In Movement,

the non-violent movement led by students.

که جنبش بدون خشونت دانش آموزی بود، پایان می یابد.

So I'm going to share the story,

من قصد دارم این داستان را با بیان کنم

و همینطور می‌خواهم در باره کاری که به عنوان موضوع تحقیقاتم بر روی آن کار می‌کنم را برای شما بگویم.

and I would like to also share the work I do with it,

as a case study.

و همینطور می‌خواهم در باره کاری که به عنوان موضوع تحقیقاتم بر روی آن کار می‌کنم را برای شما بگویم.

من پول بلیط ام را در جلو اتوبوس دادم و به همراه باقی بچه های رنگین پوست به سمت درعقب اتوبوس دویدم

I paid my dime at the front of the bus,

and then I ran to the back door

with the rest of the colored kids

تا راننده پیش از سوار شدن ما حرکت نکند.

so the driver wouldn't take off before we got on.

تا راننده پیش از سوار شدن ما حرکت نکند.

Also, well, whites don't want us walking down the aisle next to them.

بعلاوه سفید پوستان هم نمی خواهند در راهرو اتوبوس همراه ما راه بروند.

When I got back on the bus,

وقتی سوار اتوبوس شدم قسمت رنگین پوستان پر بود

colored section was full,

so, I sat in the middle section.

پس من در قسمت وسط نشستم.

I took the last row seat on the left,

من در آخرین ردیف صندلی در سمت چپ، درست کنار پنجره نشستم،

it was right by the window,

من در آخرین ردیف صندلی در سمت چپ، درست کنار پنجره نشستم،

wasn't thinking about anything in particular.

و به هیچ چیز خاصی فکر نمی کردم.

"Hey."

"هی".

I didn't know the girl next to me either, this older girl.

حتی این دختری که کنارم نشسته بود و از من بزرگتر بود را نمی شناختم.

So I just looked out the window.

پس فقط از پنجره به بیرون نگاه می کردم.

Driver went more stops,

هرچه راننده از ایستگاه های بیشتری می گذشت، مردم بیشتری سوار می شدند،

more people were getting on, colored and white.

رنگین پوست و سفید.

Pretty soon, no more seats were available.

خیلی زود، صندلی دیگری باقی نمانده بود.

"Give me those seats," the driver called out.

رانند صدا زد "اون صندلی ها را خالی کن".

Colored folks just started getting up.

رنگین پوست ها شروع به بلند شدن کردند.

White folks started taking their seats,

سفید پوستان شروع به نشستن کردند، اما من همچنان نشستم.

but I stayed seated.

Girl next to me and the other two across --

دختری که کنار من بود و دو نفر دیگر که در همین ردیف نشسته بودند هم همچنان نشستند.

they stayed seated.

I knew it wasn't the restricted area.

من می دانستم که آن منطقه محدود نیست.

"Make light on your feet!"

"بلند شو!"

Girl next to me got up immediately.

She stood in the aisle, then the other two girls.

دختری که کنار من بود بلافاصله بلند شد.

توی راهرو ایستاد، آنگاه دودختر دیگر هم بلند شدند.

But I told myself, this isn't the restricted area.

اما من به خودم گفتم، این منطقه محدود نیست.

The driver, he looked up,

راننده در آینه نگاه کرد،

راننده در آینه نگاه کرد،

looked in the window,

that mirror.

نگه داشت. خانم بارداری به نام خانم همیلتون سوار اتوبوس شد.

He pulled over.

A pregnant lady, Mrs. Hamilton, got on the bus.

She ran to the back and got on,

او به سمت عقب اومد و سوار شد،

not knowing he was trying to have me relinquish my seat.

و نمی دانست که راننده قصد دارد من را مجبور به واگذاری صندلی ام کند.

And she sat right next to me.

خانم همیلتون درست کنار من نشست.

"The two of you need to get up so I can drive on."

" هر دوی شما باید بلند شوید تا من راه بیفتم"

"Sir, I paid my dime, I paid my fare.

" آقا، من پول بلیط ام را دادم، من پول داده ام.

It's my right, you know, my constitutional --"

این حق من است، می‌دانید، این حق قانونی ... "

"Constitutional? Ha-ha, let me get the police."

" قانونی؟ هاها، بگذار به پلیس اطلاع دهم."

Well he got off and he flagged down two motormen, and they came.

او پیاده شد و برای دو موتور سوار علامت داد

و آنها آمدند.

And those motormen, they came onto the bus.

و آن دو مرد موتور سوار وارد اتوبوس شدند.

Looked at Mrs. Hamilton.

به خانم همیلتون نگاه کردند.

"Now the two of you need to get up so the driver can drive on."

" حالا هر دوی شما باید بلند شوید تا راننده راه بیافتد."

"Sir, I paid my dime. I'm pregnant.

" آقا، من پول داده ام. من حامله هستم."

If I were to move right now, I'd be very sick, sir."

اگر الان حرکت کنم حالم خیلی بد خواهد شد.

"Sir, I paid my dime too, you know, and it's my right,

" آقا، من پول بلیط ام را دادم، میدانید، و این حق من است،

حق قانونی من.

my constitutional right.

I'm a citizen of the United States.

من شهروند ایالات متحده هستم.

You just read the 13th and 14th Amendment, it'll tell you so.

شما کافیست اصلاحیه سیزده و چهارده را بخوانید--

آنجا می‌بینید.

I know the law. My teacher, she taught it at school."

من قانون را میدانم. معلم من، در مدرسه به من یاد داده است."

You see, my teacher, she taught the Constitution,

می‌بینید، معلم من، او به من قانون اساسی را یاد داده،

the Bill of Rights, the Declaration of Independence,

اعلامیه ده مادهای حقوق اتباع امریکایی، اعلامیه استقلال،

سخنرانی پاتریک هنری-- من حتی آنرا به خاطر دارم.

Patrick Henry's speech -- I even memorized it.

معلم من، ذهن ما را تحریک می کند،

My teacher, she would prick our minds,

trying to see what we thinking about.

سعی میکند ببیند ما به چه فکر می کنیم.

She would say, "Who are you? Hmm?

او می گوید، " تو که هستی؟ هان؟ "

Who are you, sitting right here right now?

تو که هستی که الان در اینجا نشسته ای؟

The person that people think they see from your outside?

از دید کسانی که از بیرون به تو نگاه میکنند، چه کسی هستی؟

از دید کسانی که از بیرون به تو نگاه میکنند، چه کسی هستی؟

Who are you on the inside? How you think?

در درون چه کسی هستی؟ چگونه می اندیشی؟

How you feel? What you believe?

چه احساسی داری؟ به چه چیز اعتقاد داری؟

Would you be willing to stand up for what you believe in

آیا قادر خواهی بود تا برای چیزی که به آن اعتقاد داری برخیزی، حتی اگر کسی بخواهد تو را بازدارد

even if someone wants to hold you back because you're different?

آیا قادر خواهی بود تا برای چیزی که به آن اعتقاد داری برخیزی، حتی اگر کسی بخواهد تو را بازدارد

به خاطر اینکه تو متفاوتی؟

Do you love your beautiful brown skin, children? Hmm?

کودکم، آیا پوست زیبا و قهوهای خود را دوست داری؟ هان؟

آیا آمریکایی هستی؟

Are you American?

What does it mean to be an American? Huh?

آمریکایی بودن یعنی چه؟ هان؟

Homework tonight, write me an essay: "What does it mean to be an American?"

مشق امشب، یک انشاء بنویسید: آمریکایی بودن یعنی چه؟

You need to know who you are, children!"

کودکان من، شما باید بدانید که هستید!"

My teacher, she would teach us history and current events.

معلم من تاریخ و وقایع معاصر را به من می آموزد.

او به من گفت که اینگونه می توانیم دریابیم که چه بر ما می‌گذرد و کاری برای آن بکنیم.

She said that's how we can understand everything that's going on

and we can do something about it.

او به من گفت که اینگونه می توانیم دریابیم که چه بر ما می‌گذرد و کاری برای آن بکنیم.

"Sir, all I know is I hate Jim Crow.

" آقا من فقط میدانم که از جیم کرو( قانون تبعیض نژادی در اماکن عمومی ایالات جنوبی آمریکا) متنفرم.

I also know if I ain't got nothing worth living for,

می‌دونم که اگرچیزی را که ارزش داشته باشه تا برایش زندگی کنم را بدست نیارم

I ain't got nothing worth dying for. So give me liberty or give me death!

چیزی که ارزش مردن برایش داشته باشد را هم بدست نمیآورم.

پس، یا به من آزادی دهید یا مرگ!

اوه! اهمیتی نمی دهم! من را به زندان ببرید."

Ouch! I don't care! Take me to jail."

They dragged her off the bus.

آنها او را به بیرون اتوبوس کشیدند.

Next thing, Claudette Colvin was in a car seat,

لحظه ای بعد، کلودت کلوین در صندلی ماشین نشست،

صندلی عقب ماشین پلیس،

backseat of the police car,

handcuffed through the windows.

با دستبند به پنجره ماشین بسته شده بود.

در ۱۱ می سال بعد، سال ۱۹۵۶،

The following year,

May 11, 1956,

Claudette Colvin was the star witness

کلودت کلوین در دادگاه فدرال شاهد اصلی پرونده

in the federal court case Browder v. Gayle.

برودر علیه گایل -( قوانین جداسازی نژادی در اتوبوس های مونتگمری) بود.

Her, an 18-year-old teenager

او، جوان ۱۸ ساله ای بود

and two others, women, Mrs. Browder.

به همراه دو خانم دیگر، خانم برودر.

Their case, Browder v. Gayle, went up to the supreme court.

پرونده آنها، برودرعلیه گیل، به دیوان عالی کشور رفت.

On the heels of Brown v. Board of Education,

در اقدام پس از براون علیه هیئت آموزش و پرورش، متمم چهاردهم قانون اساسی

the 14th Amendment and her powerful testimony that day,

و شهادت قدرتمند او در آن روز، به تاریخ پیوست.

the rest is history.

حال چرا ما این داستان را نمی دانیم؟

Now, why is it we don't know this story?

The Montgomery Bus Boycott --

بایکوت اتوبوس مونت گومری--

we hear Rosa Parks, Martin Luther King,

ما از رُزا پارک و مارتین لوتر کینگ می شنویم،

they will forever be lifted up.

آنها برای همیشه بلند پایه خواهند ماند.

But the role women played in that movement,

اما نقشی که زنان در این جنبش ایفا کردند،

the role of Claudette, as an up-stander,

نقش کلودت به عنوان کسی که برخواست،

به ما درسهایی می آموزد، که امروز مارا به چالش می کشد.

it teaches us important lessons that challenge us today.

What does it mean to be a participant?

سهیم بودن به چه معنی ست؟

شهروند مسئول در یک دموکراسی؟

A responsible citizen in a democracy?

And lessons of courage and of faith?

و درسهایی از شهامت و ایمان؟

So I find freedom movement history that includes young people

من تاریخ جنبش های آزادی خواهی را پیدا میکنم که شامل جوانان می شود

so that they can explore these big ideas

پس آنها می توانند این ایده های بزرگ را کشف کنند

of identity, your chosen identity,

ایده هایی مانند تعریف هویت انتخابی

and the imposed identity.

و هویت تحمیلی.

What does membership in society mean?

عضویت در جامعه به چه معنی ست؟

Who has it? How do we make amends?

چه کسی از آن برخوردار است؟

Race and violence in America,

نژاد و خشونت در آمریکا،

as well as participatory citizenship.

همانند شهروندی مشارکتی.

So these stories allow me to have conversations,

این داستان ها به من اجازه میدهند که گفتمانی داشته باشم،

to speak the unspeakable,

و از آنچه سایرین شجاعت گفتنش را ندارند، سخن بگویم.

that many are afraid to have.

Once in Eugene, Oregon,

یک بار در یوجین، اورگان، یک پسرجوان دوره راهنمایی، با موهای بور، چشمان آبی،

a young, blond-haired, blue-eyed boy, middle schooler,

at the end of a performance in the dialogue said,

در پایان نمایش در دیالوگ گفت،

"اما خانوم اوِل، تبعیض نژادی به پایان رسیده درست است؟"

"But Ms. Awele, racism's over, right?"

And not wanting to answer for him, I said,

نمی خواستم به او پاسخ دهم، گفتم، خوب،

"Turn to the person sitting next to you. See if you can come up with evidence."

"برگرد سمت کسی که کنار تو نشسته.

ببین آیا می‌توانی به شواهدی پی ببری؟"

And I gave them four minutes to talk.

و به آنها چهار دقیقه فرصت صحبت دادم.

Soon, they began to tell stories,

به زودی آنها شروع به گفتن داستان ها و شواهدی از تبعیض نژادی در گروه های خود کردند.

evidence of racism in their community.

یک دختر دبیرستانی در سن دیگو برایم نوشت:

A girl wrote to me, a high school student in San Francisco:

"I was going to skip school

"من می‌خواستم از مدرسه فرار کنم اما شنیدم گرد همایی داریم، پس آمدم.

but then I heard we had an assembly, so I came.

And after listening to the students talk

و بعد از شنیدن صحبت دانش آموزان و دیدن نمایش آنها،

and seeing your performance,

I thought I should organize my friends

فکر کردم باید دوستانم را سازماندهی کنم

and we should go down to a board meeting

و باید به جلسات هیئت بریم

and tell them that want to have advanced classes

و به آنها بگوییم که ما کلاسهای پیشرفته

for A through G requirements."

برای ملزومات آ تا جی نیازمندیم."

So, I tell you this story today

و بنابراین امروز این داستان را می‌گویم

in honor of the legacy of young people that have come before,

در احترام به میراث جوانانی که در گذشته آمدند

so that they will have guideposts and signs

تا بتوانند علائم و نشانه های راهنمایی برای تغییرو دگرگونی، که انتظار دیدن آنرا در دنیا دارند، باشند

تا بتوانند علائم و نشانه های راهنمایی برای تغییرو دگرگونی، که انتظار دیدن آنرا در دنیا دارند، باشند

to be the change that they want to see in this world,

as Claudette Colvin was.

همانطور که کلودت کلوین بود.

Because she struck down the constitutionality

زیرا وی باعث از بین بردن قانون ِ تبعیض نژادی صندلی های تفکیکی

of segregated seats

در مونت گومری، ایالت آلاباما شد.

in Montgomery, Alabama.

سپاسگزارم.

Thank you.

(Applause)

(تشویق)

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)