What Earth in 2050 could look like - Shannon Odell

Translator: Kourosh Ghaniyoun Reviewer: Masoud Motamedifar

While we’re already feeling the devastating effects

اگرچه همین حالا هم تأثیرات مخرب تغییرات اقلیمی

of human-caused climate change,

که بشر باعث آن است را حس می‌کنیم،

governments continue to fall short on making and executing emissions pledges

اما دولت‌ها همچنان یک ضمانت اجرایی برای کاهش آلاینده‌های گازی که بتواند

that would help thwart further warming.

مانع گرمایش بیشتر زمین شود نمی‌دهند.

So, what will our world look like in the next 30 to 80 years,

پس، اگر با همین روند فعلی ادامه دهیم، جهان ما طی ۳۰ الی ۸۰ سال آتی

if we continue on the current path?

چه سروشکلی خواهد داشت؟

While it’s impossible to know exactly how the next decade will unfold,

درست است که اطلاع دقیق از رخدادهای دهه‌ی بعدی ممکن نیست،

scientists and climate experts have made projections,

اما دانشمندان و کارشناسانِ آب‌وهوا با درنظرگرفتنِ

factoring in the current state of affairs.

وضعیتِ فعلی امور پیش‌بینی‌هایی کرده‌اند.

This future we’re about to describe is bleak,

آینده‌ای که در شرف توصیفِ آن هستیم یأس‌آور است،

but remember there’s still time to ensure it doesn’t become our reality.

اما فراموش نکنید که برای تبدیل‌نشدنِ آن به واقعیت زندگیِ ما هنوز وقت هست.

It’s 2050.

سال ۲۰۵۰ است.

We’ve blown past the 1.5 degree target that world leaders promised to stick to.

از مرز ۱.۵ درجه که رهبران جهان قول داده بودند پابرجا بماند خیلی فراتر رفته‌ایم.

The Earth has warmed 2 degrees since the 1800s,

زمین نسبت به اوایل قرن ۱۹م ۲ درجه گرم‌تر شده است،

when the world first started burning fossil fuels in mass scale.

یعنی اولین باری که بشر شروع به سوزاندن سوخت فسیلی در مقیاس انبوه کرد.

Reports on heatwaves and wildfires regularly fill the evening news.

گزارش‌های مربوط به موج گرما و جنگل‌سوزی برنامه‌ی ثابت اخبار عصرگاهی هستند.

Summer days exceed 40 degrees in London and 45 degrees in Delhi,

دمای روزهای تابستانی در لندن از ۴۰ درجه و در دهلی از ۴۵ درجه گذشته‌اند،

as extreme heat waves are now 8 to 9 times more common.

زیرا موج‌های گرمای شدید نسبت به قبل ۸ تا ۹ برابر شده‌اند.

These high temperatures prompt widespread blackouts,

این دمای بالا موجب خاموشی‌های گسترده می‌شود،

as power grids struggle to keep up with the energy demands

زیرا شبکه‌‌ی برق سراسری توانِ تأمین انرژی لازم

needed to properly cool homes.

برای خنک‌سازیِ مناسبِ خانه‌ها را ندارد.

Ambulance sirens blare through the night,

نفیر آژیر آمبولانس‌ها در طول شب به گوش می‌رسد

carrying patients suffering from heatstroke, dehydration, and exhaustion.

که بیماران مبتلا به گرمازدگی، کم‌آبیِ بدن و خستگی را حمل می‌کنند.

The southwestern United States, southern Africa, and eastern Australia

مناطق جنوبِ غربیِ آمریکا، جنوب آفریقا، و شرقِ استرالیا

experience longer, more frequent, and more severe droughts.

از خشکسالی‌های طولانی‌تر، پُرتکرار، و شدیدتر رنج می‌برند.

Meanwhile, the Philippines, Indonesia, and Japan

در همین حال، فیلیپین، اندونزی، و ژاپن

face more frequent heavy rainfall

بارش‌های شدید بیشتری را تجربه می‌کنند

as rising temperatures cause water to evaporate faster,

زیرا افزایش دما باعث تبخیر سریع‌تر آب

and trap more water in the atmosphere.

و تجمیعِ آبِ بیشتر در جو می‌شود.

As the weather becomes more erratic,

با نامتعادل‌شدنِ بیشتر هوا،

some communities are unable to keep pace with rebuilding

برخی‌جوامع از بازسازیِ چیزهایی که

what’s constantly destroyed.

مدام تخریب می‌شوند عقب می‌افتند.

Many move to cities,

بسیاری در مهاجرت به شهر

where they face housing shortages and a lack of jobs.

با کمبود مسکن و فقدان شغل مواجه می‌شوند.

A resource squeeze is felt in newborn intensive care wards,

در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی نوزادان کمبود منابع حس می‌شود،

as the rising temperature and air pollution

زیرا افزایش دما و آلودگیِ هوا

cause higher rates of premature and underweight births.

باعث افزایش نسبت تولدهای زودرس و کم‌وزن می‌شود.

More children develop asthma and respiratory disease,

کودکان بیشتری دچار آسم و بیماری‌های تنفسی می‌شوند،

and rates balloon in communities regularly exposed to forest fire smoke.

و تعداد آن‌ها در جوامعی که مرتباً در معرض دود آتش جنگل هستند به‌سرعت زیاد می‌شود.

The global emissions added to the atmosphere each year

آلاینده‌هایی که سالانه از سراسر جهان به جو افزوده می‌شوند

finally start to level off, thanks to government action,

بالأخره به‌لطف اقدامات دولتی تثبیت می‌شوند،

but it’s decades too late.

اما چند دهه دیر شده است.

We fail to reach net zero in time.

به‌موقع موفق به حذف آلاینده‌ها نمی‌شویم.

As a result, by 2100 the Earth has warmed another 0.5 to 1.5 degrees.

در نتیجه، زمین تا پیش از سال ۲۱۰۰، ۰.۵ تا ۱.۵ درجه گرم‌تر شده است.

Over half of our remaining glaciers have melted.

بیش از نصف یخچال‌های طبیعی باقی‌مانده‌مان ذوب شده‌اند.

As the sea heats up, its volume increases due to thermal expansion.

با افزایش دمای دریا، حجم آن به‌سبب انبساط گرمایی افزایش می‌یابد.

Together, this elevates sea level by well over a meter.

در مجموع، سطح آب دریا بیش از ۱ متر بالا می‌آید.

Entire nations, like the Marshall Islands and Tuvalu, are uninhabitable

کشورهایی مثل جزایر مارشال و تووالو غیرقابل‌سکونت هستند

as large swaths of their islands are submerged.

زیرا بخش بزرگی از جزیره‌شان زیر آب رفته است.

Some islands, like the Maldives,

در بعضی از جزایر، مانند مالدیو،

spend billions building interconnected rafts

چند میلیارد صرف ساخت شناژهای به‌هم‌پیوسته می‌شود

that house apartments, schools, and restaurants

تا بستر آپارتمان‌ها، مدارس و رستوران‌هایی باشد

that float above its drowned cities.

که روی شهرهای غرق‌شده‌اش شناور هستند.

Resettled climate migrants in Jakarta, Mumbai, and Lagos

افرادی که در جاکارتا، بمبئی و لاگوس یک بار به‌خاطر تغییر اقلیم مهاجرت کرده‌اند

are forced to abandon their homes once again,

مجبورند یک بار دیگر خانه‌هایشان را رها کنند،

as rising tides and extreme storms flood buildings and crumble infrastructure.

چون جزرومدهای فزاینده و طوفان‌های شدید بناها را غرق و زیرساخت را تخریب می‌کنند.

Overall, 250 million people are displaced.

در مجموع، ۲۵۰ میلیون نفر آواره شده‌اند.

Some affluent cities like New York and Shanghai attempt to adapt,

بعضی از شهرهای پررونق مانند نیویورک و شانگهای با شرایط سازگار شده‌اند،

elevating buildings and roadways.

و بناها و جاده‌هایشان را بالا آورده‌اند.

Ten-meter-tall seawalls line the cities’ coasts.

موج‌شکن‌های ۱۰ متری در امتداد شهرها کشیده شده‌اند.

Children learn about extinct sea life which once inhabited the ocean’s reefs,

کودکان درباره‌ی آبزیان منقرض‌شده که در صخره‌های اقیانوسی می‌زیستند می‌آموزند،

all of which have vanished thanks to rising surface water temperatures.

که حالا همه‌شان به‌لطف افزایش دمای سطح آب ناپدید شده‌اند.

Grocery prices skyrocket,

قیمت خوراکی‌ها سر به فلک می‌کشد،

as food and water scarcity touch all communities.

چون کمیاب‌شدن آب و غذا همه‌ی جوامع را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد.

Fruits and products long grown in the tropics and subtropics

میوه‌ها و محصولاتی که از دیرباز در مناطق استوایی و نیمه‌حاره می‌روییدند

rarely show up on shelves,

کمتر در قفسه‌ها به چشم می‌خورند،

as intense heat waves paired with increasing humidity

چون ترکیب موج گرمای شدید با رطوبت روزافزون

make it deadly for farmers to work outdoors.

کار در فضای باز را برای کشاورزان کشنده می‌کند.

Unpredictable heatwaves, droughts, and floods

موج گرما، خشکسالی و سیل‌های پیش‌بینی‌نشده

cripple small-scale farmers in Africa, Asia, and South America,

کشاورزانِ کوچک‌مقیاس در آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی را زمین‌گیر می‌کند،

who previously produced one-third of the world’s food.

کسانی که پیش‌تر یک‌سوم غذای جهان را تولید می‌کردند.

Hundreds of millions of people are pushed into hunger and famine.

صدها میلیون نفر دچار گرسنگی و قحطی می‌شوند.

Climate predictions can feel overwhelming and terrifying.

پیش‌بینی‌های آب‌وهوا ممکن است طاقت‌فرسا و هولناک به نظر برسند.

Yet many of the experts responsible for these assessments remain optimistic.

با وجود این، متخصصانی که این ارزیابی‌ها را انجام می‌دهند همچنان خوشبین هستند.

Since countries have first begun taking steps to lower their emissions,

از زمانی که کشورها اقداماتی در جهت کاهش آلاینده‌ها انجام داده‌اند

warming projections have shifted downwards.

طبق برآوردها، گرمایش زمین نزولی شده است.

In less than a decade, we’ve reduced our projected emission rates

در کمتر از یک دهه، میزان آلاینده‌های پیش‌بینی‌شده را کاسته‌ایم

so that we’re no longer on track to hit nearly 4 degrees of warming.

پس دیگر در مسیر رسیدن به گرمایش ۴ درجه‌ایِ سطحِ زمین نیستیم.

Policies that invest in renewable energy sources,

سیاست‌هایی که به منابع انرژی تجدیدپذیر توجه می‌کنند،

cut fossil fuel production, support electric transportation,

تولید سوخت فسیلی را می‌کاهند، از حمل‌ونقل برقی پشتیبانی می‌کنند،

protect our forests, and regulate industry

از جنگل‌ها محافظت و صنعت را تعدیل می‌کنند،

can help mitigate the worst effects of climate change.

می‌توانند به کاهش تأثیرات منفی تغییرات اقلیمی کمک کنند.

But climate experts have also stressed that current policies and pledges

اما کارشناسان اقلیم تأکید نیز کرده‌اند که سیاست‌ها و تعهدهای کنونی

don’t go far enough— in speed or scale.

نه سرعت کافی دارند و نه مقیاس کافی.

Enacting real change will require bold solutions,

ایجاد تغییر واقعی نیازمند راهکارهای جسورانه، نوآوری،

innovations, and collective action.

و کنش جمعی خواهد بود.

There’s still time to rewrite our future, and every tenth of a degree counts.

هنوز برای بازنویسی آینده‌مان فرصت هست، و هر یک‌دهمِ درجه هم اهمیت دارد.