Kabuki: The people's dramatic art - Amanda Mattes

Καμπούκι: Η δραματική τέχνη του κόσμου - Αμάντα Μάτις

Μετάφραση: Chryssa Takahashi Επιμέλεια: Toula Papapantou

Many elements of traditional Japanese culture,

Πολλά στοιχεία της παραδοσιακής ιαπωνικής κουλτούρας,

such as cuisine

όπως η κουζίνα

and martial arts,

και οι πολεμικές τέχνες,

are well-known throughout the world.

είναι γνωστές σε όλο τον κόσμο.

Kabuki, a form of classical theater performance,

Το Καμπούκι, μια μορφή κλασσικού θεάτρου,

may not be as well understood in the West

μπορεί να μην το καταλαβαίνουν τόσο καλά στη Δύση

but has evolved over 400 years

αλλά έχει εξελιχθεί εδώ και 400 χρόνια

to still maintain influence and popularity to this day.

και εξακολουθεί να διατηρεί επιρροή και δημοτικότητα ακόμη και σήμερα.

The word Kabuki is derived

Η λέξη Καμπούκι προέρχεται

from the Japanese verb kabuku,

από το ιαπωνικό ρήμα kabuku,

meaning out of the ordinary or bizarre.

που σημαίνει έξω από το συνηθισμένο ή παράξενο.

Its history began in early 17th century Kyoto,

Η ιστορία του ξεκινά στο Κυότο στις αρχές του 17ου αιώνα,

where a shrine maiden named Izumo no Okuni

όπου μία παρθένα του ιερού με το όνομα Ιζούμο νο Οκούνι

would use the city's dry Kamo Riverbed as a stage

χρησιμοποίησε ως σκηνή τον ξερό ποταμό Κάμο της πόλης

to perform unusual dances for passerby,

για να εκτελέσει ασυνήθιστους χορούς για τους περαστικούς,

who found her daring parodies of Buddhist prayers

που έβρισκαν τις τολμηρές παρωδίες των Βουδιστικών προσευχών της

both entertaining and mesmerizing.

τόσο διασκεδαστικές όσο και μαγευτικές.

Soon other troops began performing

Σύντομα άλλοι θιάσοι άρχισαν να εκτελούν

in the same style,

στο ίδιο στυλ,

and Kabuki made history

και το Καμπούκι έγραψε ιστορία

as Japan's first dramatic performance form

ως η πρώτη δραματική μορφή απόδοσης της Ιαπωνίας

catering to the common people.

που απευθυνόταν στους κοινούς ανθρώπους.

By relying on makeup, or keshou,

Στηριζόμενο στο μακιγιάζ, ή κέσου,

and facial expressions instead of masks

και στις εκφράσεις του προσώπου αντί στις μάσκες

and focusing on historical events

και εστιάζοντας σε ιστορικά γεγονότα

and everyday life rather than folk tales,

και στην καθημερινή ζωή παρά σε λαϊκά παραμύθια,

Kabuki set itself apart

το Καμπούκι διαχωρίστηκε

from the upper-class dance theater form

από τη μορφή χοροθέατρου της ανώτερης τάξης

known as Noh

γνωστό ως No

and provided a unique commentary on society

και παρείχε ένα μοναδικό σχολιασμό στην κοινωνία

during the Edo period.

κατά τη διάρκεια της περιόδου Έντο.

At first, the dance was practiced only by females

Καταρχάς, ο χορός γινόταν μόνο από γυναίκες

and commonly referred to as Onna-Kabuki.

και αναφέρεται συνήθως ως Όνα-Καμπούκι.

It soon evolved to an ensemble performance

Αλλά σύντομα εξελίχθηκε σε μία εκτέλεση συγκροτήματος

and became a regular attraction at tea houses,

και έγινε μια τακτική ατραξιόν σε τσαγερί,

drawing audiences from all social classes.

αντλώντας κοινό από όλες τις κοινωνικές τάξεις.

At this point, Onna-Kabuki was often risque

Σε αυτό το σημείο, το Όνα-Καμπούκι ήταν πολλές φορές τολμηρό

as geishas performed not only to show off

καθώς οι γκέισες το εκτελούσαν όχι μόνο για να αναδείξουν

their singing and dancing abilities

τις ικανότητές τους στο χορό και το τραγούδι

but also to advertise their bodies to potential clients.

αλλά και για να διαφημίσουν τα σώματά τους στους πιθανούς πελάτες.

A ban by the conservative Tokugawa shogunate

Η απαγόρευση από το συντηρητικό σογκουνάτο Τοκουγκάουα

in 1629

το 1629

led to the emergence of Wakashu-Kabuki

οδήγησε στην εμφάνιση του Ουακάσου-Καμπούκι

with young boys as actors.

με μικρά αγόρια ως εκτελεστές.

But when this was also banned for similar reasons,

Αλλά όταν και αυτό απαγορεύτηκε για παρόμοιους λόγους,

there was a transition to Yaro-Kabuki,

υπήρχε μια μετάβαση στο Γιάρο-Καμπούκι,

performed by men,

το οποίο εκτελείται από άνδρες,

necessitating elaborate costumes and makeup

κάτι που απαιτούσε περίτεχνα κοστούμια και μακιγιάζ

for those playing female roles,

για όσους παίζουν γυναικείους ρόλους,

or onnagata.

ή οναγκάτα.

Attempts by the government to control Kabuki

Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να ελέγξουν το Καμπούκι

didn't end with bans on the gender

δεν τελείωσε με απαγορεύσεις σχετικά με το φύλο

or age of performers.

ή την ηλικία των εκτελεστών.

The Tokugawa military group,

Η στρατιωτική ομάδα Τοκαγκάουα,

or Bakufu,

ή Μπακούφου,

was fueled by Confucian ideals

τροφοδοτήθηκε από τα ιδεώδη του Κομφούκιου

and often enacted sanctions

και συχνά θέσπιζε κυρώσεις

on costume fabrics,

στα υφάσματα των κοστουμιών,

stage weaponry,

στον οπλισμό της σκηνής

and the subject matter of the plot.

και στο θέμα της πλοκής.

At the same time,

Την ίδια στιγμή,

Kabuki became closely associated with

το Καμπούκι συνδέθηκε στενά

and influenced by Bunraku,

και επηρεάζονται από Μπουνράκου,

an elaborate form of puppet theater.

μια περίτεχνη μορφή κουκλοθεάτρου.

Due to these influences,

Λόγω αυτών των επιρροών,

the once spontaneous, one-act dance

ο κάποτε αυθόρμητος, μονόπρακτος χορός

evolved into a structured, five-act play

εξελίχθηκε σε ένα δομημένο θέατρο πέντε-πράξεων

often based on the tenets of Confucian philosophy.

συχνά βασισμένο στις αρχές της Κομφουκιανής φιλοσοφία.

Before 1868, when the Tokugawa shogunate fell

Πριν από το 1868, όταν έπεσε το σογκουνάτο Τοκουγκάουα

and Emperor Meiji was restored to power,

και ο αυτοκράτορας Μέιτζι αποκαταστάθηκε στην εξουσία,

Japan had practiced isolation from other countries,

η Ιαπωνία έζησε απομονωμένη από άλλες χώρες,

or Sakoku.

ή Σακόκου.

And thus, the development of Kabuki

Και έτσι, η ανάπτυξη του Καμπούκι

had mostly been shaped by domestic influences.

είχε διαμορφωθεί ως επί το πλείστον από εγχώριες επιρροές.

But even before this period,

Αλλά ακόμη και πριν από αυτή την περίοδο,

European artists, such as Claude Monet,

Ευρωπαίοι καλλιτέχνες, όπως ο Κλωντ Μονέ,

had become interested in

άρχισαν να ενδιαφέρονται

and inspired by Japanese art,

και να εμπνέονται από την ιαπωνική τέχνη,

such as woodblock prints,

όπως η ξυλογραφία,

as well as live performance.

καθώς και από τις ζωντανές παραστάσεις.

After 1868, others such as Vincent van Gogh

Μετά το 1868, άλλοι όπως ο Βίνσεντ βαν Γκογκ

and composer Claude Debussy

και συνθέτης Κλωντ Ντεμπυσσύ

began to incorporate Kabuki influences in their work,

άρχισαν να ενσωματώνουν τις επιρροές του Καμπούκι στο έργο τους,

while Kabuki itself underwent

ενώ το ίδιο το Καμπούκι υποβλήθηκε

much change and experimentation

σε πολλές αλλαγές και πειραματισμό

to adapt to the new modern era.

για να προσαρμοστεί στη νέα, σύγχρονη εποχή.

Like other traditional art forms,

Όπως και άλλες παραδοσιακές μορφές τέχνης,

Kabuki suffered in popularity

το Καμπούκι έχασε την δημοτικότητα του

in the wake of World War II.

στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

But innovation by artists

Αλλά η καινοτομία από τους καλλιτέχνες

such as director Tetsuji Takechi

όπως ο διευθυντής Τετσούτζι Τακέτσι

led to a resurgence shortly after.

οδηγήσε σε μια αναβίωση λίγο αργότερα.

Indeed, Kabuki was even considered

Πράγματι, το Καμπούκι θεωρήθηκε ως

a popular form of entertainment

μια δημοφιλής μορφή διασκέδασης

amongst American troops stationed in Japan

μεταξύ των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ιαπωνία

despite initial U.S. censorship

παρά την αρχική λογοκρισία από τις Η.Π.Α.

of Japanese traditions.

για τις Ιαπωνικές παραδόσεις.

Today, Kabuki still lives on

Σήμερα, το Καμπούκι ζει ακόμα

as an integral part of Japan's rich cultural heritage,

ως αναπόσπαστο μέρος της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ιαπωνίας,

extending its influence beyond the stage

επεκτείνοντας την επιρροή του πέρα από την σκηνή

to television,

στην τηλεόραση,

film,

and anime.

στον κινηματογράφο,

και στα άνιμε.

The art form pioneered by Okuni

Η μορφή τέχνης που πρωτοστάτησε η Οκούνι

continues to delight audiences

συνεχίζει να ενθουσιάζει το κοινό

with the actors' elaborate makeup,

με το επιμελημένο μακιγιάζ των ηθοποιών,

extravagant and delicately embroidered costumes,

τα πολυδάπανα και περίτεχνα κεντημένα κοστούμια,

and the unmistakable melodrama

και το αλάνθαστο μελόδραμα

of the stories told on stage.

των ιστοριών που αφηγούνται στη σκηνή.