Why did Phillis Wheatley disappear? - Charita Gainey

Μετάφραση: Thanasis Zantrimas Επιμέλεια: Chryssa Rapessi

In late 1775, the newly appointed General George Washington

Στα τέλη του 1775, ο νεοδιορισθέντας στρατηγός Τζορτζ Ουάσινγκτον

received a poem from one of colonial America’s most famous writers.

έλαβε ένα ποίημα

από έναν απ′ τους πιο γνωστούς συγγραφείς της αποικιακής Αμερικής.

Its verses praised the burgeoning revolution,

Οι στίχοι του επαινούσαν την αναδυόμενη επανάσταση,

invoking the goddess of their new nation to aid the general’s righteous cause.

καλώντας τη θεά του νέου έθνους τους για να ενισχύσει τον αγώνα του στρατηγού.

But this ode to liberty wasn’t written by some aloof, aristocratic admirer.

Αυτή η ωδή για την ελευθερία δεν γράφτηκε από ένα αμέτοχο, αριστοκράτη θαυμαστή.

Its author was a young Black woman who’d been enslaved for over a decade.

Η συγγραφέας ήταν μια νεαρή μαύρη γυναίκα που είχε σκλαβωθεί πάνω από μία δεκαετία.

The young girl, who’d been renamed Phillis Wheatley,

Η νέα κοπέλα, που άλλαξε όνομα σε Φίλις Γουίτλι,

had arrived in the colonies on a slave ship in 1761.

έφτασε στις αποικίες το 1761 με ένα δουλεμπορικό.

The ship landed in Boston,

Το πλοίο έφτασε στη Βοστώνη,

where Susanna and John Wheatley purchased Phillis to work in their house.

όπου η Σουζάνα και ο Τζον Γουίτλι αγόρασαν τη Φίλις για να εργαστεί στο σπίτι τους.

However, for reasons that remain unclear, they also taught her to read and write.

Όμως, για λόγους που παραμένουν ασαφείς, της έμαθαν επίσης γράμματα.

Over the following decade,

Την επόμενη δεκαετία,

Wheatley became well versed in poetry and religious texts,

η Γουίτλι έγινε ειδήμων στην ποίηση και στα θρησκευτικά κείμενα,

eventually beginning to produce her own poems.

αρχίζοντας να παράγει τελικά τα δικά της ποίηματα.

The family published her work in a local newspaper,

Η οικογένεια εξέδωσε το έργο της σε μια τοπική εφημερίδα,

and in 1771, her elegy for renowned reverend George Whitefield

και το 1771, η ελεγεία της για τον γνωστό αιδεσιμότατο Τζορτζ Γουίτφιλντ

captured the public’s imagination.

τράβηξε τη φαντασία του κοινού.

The poem’s repetitive rhythms, dramatic religious references,

Οι επαναληπτικοί ρυθμοί του ποιήματος, οι έντονες θρησκευτικές αναφορές

and soaring spiritual language

κι η πομπώδη πνευματική γλώσσα

depicted how Whitefield’s sermons “inflame the soul and captivate the mind.”

παρουσίαζαν πώς οι ομιλίες του Γουίτφιλντ

«εξήραν την ψυχή κι αιχμαλώτιζαν το μυαλό».

Wheatley ends with an arresting image of life after death,

Η Γουίτλι τελειώνει με μια συγκλονιστική εικόνα της μεταθανάτιας ζωής,

trusting that divine forces “will re-animate his dust.”

ελπίζοντας ότι οι θεϊκές δυνάμεις «θα αναστήσουν τις στάχτες του».

This moving tribute found an audience in both the US and England.

Αυτός ο συγκινητικός φόρος τιμής απέκτησε ένα κοινό σε Αγγλία και Αμερική.

And since the piece was published with a note identifying the author

Αφού το έργο δημοσιεύτηκε προσδιορίζοντας τη συγγραφέα

as an enslaved woman,

ως μια σκλαβωμένη γυναίκα,

many readers were as fascinated with the poet as they were with the poem.

πολλοί αναγνώστες σαγηνεύτηκαν με την ποιήτρια όπως και με το ποιήμα.

In 1773, Phillis traveled to London,

Το 1773, η Φίλις ταξίδεψε στο Λονδίνο,

where her collection of “Poems on Various Subjects, Religious and Moral”

όπου η συλλογή της «Ποιήματα Ποικίλων Θεμάτων, Θρησκείας και Ηθικής»

became the first book of poetry published by an African-American woman.

έγινε το πρώτο βιβλίο ποίησης που εκδόθηκε από μια Αφροαμερικανίδα.

It was filled with profound meditations on life, death, and religion,

Ήταν γεμάτο με εμβριθείς συλλογισμούς για τη ζωή, τον θάνατο και τη θρησκεία,

as well as Biblical and classical references.

καθώς και βιβλικές και κλασικές αναφορές.

In “A Hymn to Humanity,” Wheatley linked these themes to her own creative growth,

Στον «Ύμνο για την Ανθρωπότητα»,

η Γουίτλι συσχέτισε αυτά τα θέματα με τη δημιουργική της ανάπτυξη,

portraying herself as a muse smiled upon by heavenly bodies.

απεικονίζοντας τον εαυτό της ως μούσα ευλογημένη από ουράνια σώματα.

Unsurprisingly, Wheatley had her critics.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Γουίτλι είχε επικριτές.

Many white Americans believed Black people were incapable

Πολλοί λευκοί Αμερικανοί πίστευαν ότι οι μαύροι δεν ήταν σε θέση

of producing intellectual and creative work.

να παράγουν πνευματικό και δημιουργικό έργο.

Thomas Jefferson wrote that her writing didn't even deserve to be called poetry,

Ο Τόμας Τζέφερσον έγραψε ότι η γραφή της δεν άξιζε καν να αποκαλείται ποίηση,

and others dismissed her as a poor imitation of another well-known poet.

κι άλλοι την απέρριψαν ως μια φτωχή απομίμηση ενός άλλου γνωστού ποιητή.

But many readers of the time were enamored with Wheatley's work,

Αλλά πολλοί αναγνώστες της εποχής λάτρευαν το έργο της Γουίτλι,

including prominent European writers and politicians.

όπως εξέχοντες Ευρωπαίοι συγγραφείς και πολιτικοί.

Many modern readers, however,

Πολλοί σύγχρονοι αναγνώστες, ωστόσο,

might expect her work to cover a different topic: slavery.

ίσως να ανέμεναν το έργο της να καλύπτει ένα διαφορετικό θέμα: τη σκλαβιά.

Wheatley rarely wrote directly about her experiences as an enslaved person.

Η Γουίτλι σπάνια έγραφε με ευθύτητα της εμπειρίες της ως σκλάβα.

And her poem addressing the topic has been criticized

Και το ποίημά της που αφορούσε το θέμα έχει δεχτεί κριτική

for suggesting she was grateful that enslavement led her to Christianity.

διότι υπονοούσε ότι ήταν ευγνώμων που η σκλαβιά την έφερε στον Χριστιανισμό.

But it’s incredibly unlikely Wheatley would have been able to publicly condemn

Αλλά είναι άκρως απίθανο η Γουίτλι να μπορούσε να καταδικάσει δημόσια

slavery without serious consequences.

τη σκλαβιά χωρίς σοβαρές συνέπειες.

And many readers have found a more nuanced critique hidden within her work.

Και πολλοί αναγνώστες βρήκαν μια κρυφή, διαφοροποιημένη κριτική στο έργο της.

For example, Wheatley was a vocal supporter of American independence,

Για παράδειγμα, η Γουίτλι υποστήριζε ένθερμα την αμερικανική ανεξαρτησία,

writing that her “love of freedom” came from early experiences

γράφοντας ότι η «αγάπη της για την ελευθερία» είχε πρώιμα βιώματα

of being kidnapped into slavery and separated from her parents.

από την απαγωγή της προς τη σκλαβιά και τον χωρισμό της από τους γονείς της.

When disparaging England’s imperial control,

Όποτε κακολογούσε τον αυτοκρατορικό έλεγχο της Αγγλίας,

έφερνε στη μνήμη την εικόνα μιας «σιδηράς αλυσίδας».

she evokes imagery of an “iron chain.”

And by comparing her lack of freedom to America’s lack of independence,

Και συγκρίνοντας τη σκλαβιά της με την έλλειψη ανεξαρτησίας της Αμερικής,

Wheatley subtly laments her own circumstances.

η Γουίτλι λυπάται αναιπαίσθητα τη δική της κατάσταση.

Thankfully, Wheatley secured her freedom after returning from London.

Ευτυχώς, η Γουίτλι εξασφάλισε την ελευθερία της αφού γύρισε στο Λονδίνο.

The reasons for her emancipation aren't entirely clear,

Oι λόγοι της απελευθέρωσής της δεν είναι διόλου σαφείς,

as there’s no evidence of the Wheatleys freeing other enslaved people.

καθώς δεν υπάρχουν στοιχεία για την ελευθερία άλλων σκλάβων.

However, since Phillis could have remained free in London,

Όμως, εφόσον η Φίλις μπορούσε να μείνει ελεύθερη στο Λονδίνο,

some believe she bargained to make emancipation a condition of her return.

κάποιοι πιστεύουν ότι διαπραγματεύτηκε την απελευθέρωσή της για τον γυρισμό της.

It’s difficult to know exactly what happened,

Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι συνέβη ακριβώς,

both here and throughout the rest of Wheatley’s life.

τόσο εδώ όσο και το υπόλοιπο της ζωής της Γουίτλι.

Her proposal for a second book was never published.

Η πρότασή της για ένα δεύτερο βιβλίο δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.

In 1778, she married a free Black man named John Peters.

To 1778, παντρεύτηκε έναν ελεύθερο μαύρο με το όνομα Τζον Πίτερς.

The two are believed to have had three children,

Οι δύο πιστεύεται πως έκαναν τρία παιδιά,

all of whom died in infancy.

όλα τους πέθαναν στη νηπιακή ηλικία.

Their last child is thought to have died around the same time as Wheatley,

Το τελευταίο τους παιδί πιστεύεται ότι πέθανε την ίδια περίοδο με τη Γουίτλι,

and the two were buried together in an unmarked grave.

κι οι δυο τους τάφηκαν μαζί σε έναν ασημάδευτο τάφο.

While some of Wheatley’s letters survived, she never released an account of her life.

Ενώ κάποιες επιστολές της Γούιτλι διασώθηκαν,

δεν δημοσίευσε ποτέ μια καταγραφή της ζωής της.

So despite her tenure as perhaps the most famous African on the planet,

Παρά τη θητεία της ως πιθανότατα η πιο διάσημη Αφρικανίδα στον κόσμο,

Wheatley’s story has been lost to the ravages of history,

η ιστορία της Γουίτλι έχει χαθεί στη λήθη της ιστορίας,

like those of countless other enslaved peoples.

όπως αυτές αμέτρητων άλλων σκλαβωμένων ανθρώπων.

But her poetry lives on today—

Αλλά η ποίησή της παραμένει σήμερα,

celebrating creative growth and offering spiritual sustenance.

εορτάζοντας τη δημιουργική καλλιέργεια και προσφέροντας πνευματική τροφή.