How work kept me going during my cancer treatment | Sarah Donnelly

Çeviri: Nihal Aksakal Gözden geçirme: Merve Kılıç

It was June 2014.

Haziran 2014'tü.

I was 30 years old,

30 yaşındaydım.

and I received a call from my doctor's office

Doktorun ofisinden bir çağrı aldım.

to say my test results were in.

Test sonuçlarım gelmişti.

So I walked up to see her in my lunch break, and my doctor said

Yemek molamda onu görmeye gittim ve doktorum bana,

she was very sorry to tell me that I had breast cancer.

göğüs kanseri olduğum için çok üzgün olduğunu söyledi.

I didn't want to believe her and at first, I didn't.

Ona inanmak istemedim ve ilk başta inanmadım.

You see, I'm a lawyer and I needed some evidence.

Anlarsınız ya, ben bir avukatım ve kanıta ihtiyacım vardı.

So I'm very embarrassed to tell you all

Bu yüzden size bunu söylemekten çok utanıyorum,

that I stood up and I walked around to where she was sitting

ayağa kalktım ve doktorumun oturduğu yere kadar gittim,

so that I could look over her shoulder and verify

omzunun üzerinden bakabileyim ve önündeki sayfada

what was written on the page in front of her.

ne yazılmış kontrol edebileyim diye.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

Malignant carcinoma.

Kötü huylu karsinom.

But still not wanting to believe it, I said,

Fakat, hala inanmak istemeyerek dedim ki:

"Now, malignant carcinoma, you're sure that means cancer?"

"Şimdi, kötü huylu karsinomun kanser olduğuna emin misiniz?"

(Laughter)

(Gülüşmeler)

She told me she was sure.

Bana, emin olduğunu söyledi.

Back at work, I handed over the urgent things that needed to be done

İşe döndüm, kanserim yayılmış mı görmek için daha fazla

while I was having more tests to see if my cancer had spread.

test yaptıracağım dönemde yapılması gereken acil işlerimi teslim ettim.

But at that moment, work wasn't my priority.

Fakat o anda, iş önceliğim değildi.

I was thinking about how I was going to tell my family and friends

Aileme ve arkadaşlarıma kanser olduğumu

nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum.

that I had cancer.

How I was going to answer their questions

Onların durumun ne kadar kötü olduğuna, iyileşebileceğime ilişkin sorularına

about how bad it was and whether I was going to be OK,

nasıl cevap verecektim,

when I didn't know that myself.

cevabını kendim bile bilmezken.

I was wondering if my partner and I

Eşim ve benim bir aile kurmak için

would ever have an opportunity to start a family.

bir fırsatım olacak mıydı merak ediyordum.

And I was figuring out how I was going to tell my mother,

Ve anneme nasıl söyleyeceğimi çözmeye çalışıyordum.

who had herself had breast cancer when she was pregnant with me.

Annem bana hamileyken göğüs kanserine yakalanmıştı.

She would know how I was feeling

Nasıl hissettiğimi bilebilirdi.

and have an idea of what lay ahead for me.

Beni neyin beklediğiyle ilgili bir fikri olabilirdi.

But I also didn't want her to have to relive her cancer experience.

Ama onun kanser deneyimini tekrar yaşamak zorunda kalmasını da istemiyordum.

What I didn't appreciate at the time

O zamanlar kıymetini bilmediğim şey ise,

was that work was about to play a huge role in my treatment and recovery.

tedavimde ve iyileşmemde büyük bir rol oynayacak olan işimdi.

That it would be my coworkers and my job

Çalışma arkadaşlarım ve işim,

that would make me feel valuable and human

bir istatistikmişim gibi hissedebileceğim zamanlarda

at times when I would have otherwise felt like a statistic.

beni değerli ve insan hissettirenlerdi.

That it would be my job that would give me routine and stability

Birçok zor kişisel kararla ve birçok belirsizlikle

when I was dealing with so many difficult personal decisions

uğraştığım zamanlarda bana bir rutin ve istikrar sağlayan

and so much uncertainty.

yine işim olacaktı.

Like, what sort of breast reconstruction I was going to have.

Mesela, ne tür bir meme rekonstrüksiyonu olacağım gibi.

And at a time like that,

Ve bu gibi zamanlarda,

you would think that I would turn to my family and friends for support.

ailemin ve arkadaşlarımın desteğine başvurabileceğimi düşünebilirsiniz.

And yes, of course I did that.

Ve evet, tabii ki başvurdum.

But it would ultimately be my colleagues

Fakat, sonuç olarak iş arkadaşlarım

who would play a huge role in my day-to-day life.

günlük yaşamımda büyük bir rol oynayanlardı.

And they would be the ones to make me laugh.

Beni güldürenler yine onlardı.

You see, we were a pretty close team,

Anlayacağınız, epey samimi bir takımdık

and we shared a couple of really good in-jokes,

ve gerçekten de iyi şakalar yapıyorduk.

like this time they overheard someone ask me

Mesela, birinin bana saçımın nasıl bu kadar

how I got my hair so shiny and perfect --

parlak ve muhteşem olduğunu sormasına kulak misafiri oldular.

without knowing that it was, of course, a wig,

Onun tabii ki de bir peruk olduğunu bilmiyorlardı.

and you know, it was a very good wig

Ve bilirsiniz baya da güzel bir peruktu,

and it did make getting ready in the mornings very easy.

sabahları hazırlanmamı çok kolaylaştırdı.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But in little moments like this, I appreciated what their support meant,

Bunun gibi zamanlarda onların desteğinin ne anlama geldiğini anladım

and I wondered what I would have done without that network.

ve bu çevrem olmadan ne yapacaktım merak ettim.

I've spoken with so many people, women in particular,

Çok fazla kişiyle konuştum, özellikle kadınlarla,

who haven't had the chance to have that network

bu çevreye sahip olma şansı olmayanlarla,

because they haven't been given the opportunity to work through treatment.

çünkü onların tedavisi boyunca çalışma fırsatı yoktu.

And there are several reasons for this.

Ve bunun birkaç nedeni var.

But I think it mostly comes down to overly paternalistic employers.

Fakat bence bu çoğunlukla aşırı ataerkil işverenlerden geliyor.

These employers want you to go away and focus on yourself.

Bu işverenler işten uzaklaşıp kendine odaklanmanı istiyor.

And come back when you're better.

Ve daha iyi olduğunda geri dönmeni.

And they use those kinds of phrases.

Bu tür cümleler kullanıyorlar.

And while these responses are well-meaning,

Ve bu yanıtlar iyi niyetliyken,

knowing the benefits it brought me,

bana sağlayacağı faydaları bilirken,

it makes me incredibly frustrated

beni inanılmaz derecede hayal kırıklığına uğratan

when people are told that they couldn’t or shouldn't work,

insanların çalışamayacağımı veya çalışmamam gerektiğini söylediği zamandı,

when it's something that they want to do and physically can do.

onların yapmamı istediği ve fiziksel olarak yapabileceğim zamanda.

So I started to look into what an employer is required to do

Bu yüzden, birine kanser teşhisi konulduğu zaman

when someone presents with a cancer diagnosis.

işvereninin ne yapması gerektiğini araştırmaya başladım.

I discovered that under Australian law, cancer is considered a disability.

Avustralya yasasında kanserin bir engel olarak değerlendirildiğini buldum.

So if you are unable to perform your usual work duties,

Eğer normal işlerini yerini getiremiyorsan

your employer is obligated by the Disability Discrimination Act

işverenin Engelli Ayrımcılığı Yasası'na göre

to make reasonable adjustments to your working arrangements,

çalışmaya devam edebil diye

so that you can continue to work.

iş sözleşmene göre uygun ayarlamalar yapmak zorunda.

What would reasonable adjustments look like for me?

Bu uygun ayarlamalar bana nasıl görünecek?

I knew the obvious impacts my diagnosis was going to have on work.

Teşhisimin iş üzerinde yaratacağı kesin etkileri biliyordum.

Medical appointments would be scheduled during business hours,

Tıbbi randevular iş saatleri sırasında olacaktı

and I knew that I would need time off to recover from surgical procedures.

ve cerrahi işlemlerden sonra iyileşmek için zamana ihtiyacım olacaktı.

Again, being a typical lawyer,

Yine, tipik bir avukat olduğumdan,

I had done my due diligence on what to expect from treatment.

tedaviden ne beklediğim üzerine bir durum tespiti yaptım.

Admittedly, a lot of that was through Doctor Google,

Kuşkusuz ki bunun birçoğu Doktor Google üzerinden oldu,

perhaps not my best move and I wouldn't recommend that.

en iyi hareketim değildi ve bunu kimseye tavsiye etmiyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

But while I was ready for all the physical side effects,

Bütün fiziksel yan etkilere hazırken

what really scared me was this thing called chemo brain.

beni asıl korkutan şey, kemo beyin denen şeydi.

Chemo brain presents itself through memory loss,

Kemo beyin kendini hafıza kaybı,

an inability to concentrate

konsantrasyonda zorluk

and an inability to solve problems.

ve problemleri çözmede zorluk olarak gösterir.

And if this happened to me,

Ve eğer bu bana olsaydı,

I wondered how I was going to do my job as a lawyer.

avukat olarak işimi nasıl yapacağımı merak ettim.

Would I be forced to leave work?

İşi bırakmak zorunda mı kalacaktım?

And how could I possibly have a discussion with my manager

Ve nasıl etkilendiğimi bilmediğim halde,

about reasonable adjustments to my working arrangements

çalışma düzenlemelerimde makul ayarlamalar hakkında

when I didn't know how I was going to be impacted?

yöneticimle nasıl bir tartışma yapabilirdim?

I was fortunate to have a supportive manager

Önceden somut bir plan şart koşan yerine,

who was happy to see how things went as we went along,

işlerin nasıl gittiğini görmekten mutlu olan

rather than requiring a concrete plan up front.

destekleyici bir yöneticiye sahip olduğum için şanslıydım.

I was lucky that while he may not have even known

Bu makul ayarlamalar konseptinden

about this concept of reasonable adjustments,

haberdar olmasa bile

to him, it was just common sense.

ona göre, sadece sağduyulu olduğu için şanslıydım.

But I've learned that it's not common sense to everyone.

Fakat bunun herkes için sağduyu olmadığını öğrendim.

Everyone going through treatment will learn how it impacts them

Herkes onları nasıl etkileyeceğini ve kısıtlamalarının ne olduğunu

and what their limitations are.

öğreneceği tedavilerden geçiyordu.

And they'll learn to adjust for that.

Ve bunun için ayarlamayı öğrenecekler.

So for me, there were the tips and tricks that I learned about the treatment itself,

Benim için, tedavinin kendisi hakkında öğrendiğim ipuçları ve kısayollar vardı,

like, before you go to chemo,

mesela kemoya gitmeden önce,

you need to make sure you're really well hydrated

hemşirelerin damarlarını bulmalarına yardımcı olduğu için

and that you're warm, because it helps the nurses to find your veins.

susuz kalmadığından ve sıcak olduğundan emin olmalısın.

And make sure that you don't eat any of your favorite food,

Ve kemodan önce veya sonra

either before or after chemo,

favori yiyeceğini yemediğinden emin ol,

because you're going to be throwing that up

çünkü onu kusacaksın

and you won't ever want to look at it again.

ve ona bir daha bakmak bile istemeyeceksin.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I learned that one the hard way.

Ben bunu zor yoldan öğrendim.

And then there were the tricks for managing my workflow.

Ve sonra iş akışımı düzenlemek için ipuçları vardı.

I scheduled chemo for first thing on a Monday morning.

Kemoyu pazartesi sabah ilk iş olarak ayarladım.

I knew that from the time I left the cancer care unit,

Kanser tedavi unitesini terk ettikten sonra,

I had about four hours before this fog screen would come down

sis ekranı gelmeden ve tekrar hasta hissetmemden önce

and I would start to be sick.

yaklaşık dört saatim olduğunu biliyordum.

So I would use that time to clean my inbox and make any urgent calls.

Bu zamanı gelen kutumu boşaltmak ve acil aramaları yapmak için kullanacaktım.

The worst of the sickness would be gone within about 48 hours.

Hastalığın en kötü kısmı yaklaşık 48 saat içinde gitmiş oluyor.

And then I would log back into work from home.

Ve sonra evden işe geri girerim.

This treatment continued and I knew what to expect.

Tedavi sürerken neleri beklemem gerektiğini biliyordum.

I was able to set reasonable expectations with my business partners

İş ortaklarımla yapabileceklerim

about what I could do

ve yapabildiğim zaman çerçeveleri

and the time frames that I could do it in.

hakkında makul beklentiler belirledim.

But I still remember the hesitation in their voices

Fakat sıra birşeyler rica etmeye gelince seslerindeki tereddütü

when it came to asking for things.

hala hatırlayabiliyorum.

And asking me to do things by a certain time.

Ve benden kesin bir zamana kadar bir şey yapmamı istediklerinde.

And trust me, these were people

Bana güvenin, bu insanlar

that were not afraid of setting a good deadline.

düzgün bir son gün belirleme konusunda korkan kişiler değiller.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I got the impression they didn't want to put any extra pressure on me

Zor bir tedavi sürecinden geçerken üzerime ekstra basınç koymak

while I was going through treatment.

istemedikleri izlenimine kapıldım.

And while I appreciated the sentiment,

Ve ben bu duyguları takdir ederken,

I actually needed the deadlines.

aslında son günlere ihtiyacım vardı.

To me, that was something within my control

Benim için bu, kontrol altında kalamayacak

and something that could stay in my control

bir sürü şey varken benim kontrolümde olan

when there were so many things that couldn't.

ve kontrolüm altında kalabilen bir şeydi.

And as I was working from home,

Ve evden çalışıyordum,

I was thinking about how employers should be applying this concept

iki Avustralyalı erkek ve kadından birine 85 yaşında kanser tanısı konacakken,

of reasonable adjustments in our current age,

işverenlerimizin şu anki yaşımızda

where one in two Australian men and women

makul düzenlemeler

will be diagnosed with cancer by the age of 85.

kavramını nasıl kullanmaları gerektiğini düşünüyordum.

So, as we continue to work longer and longer into older age,

Daha ileriki yaşlarda daha fazla çalışmaya devam ettikçe,

the chances of having a serious illness while we're in the workforce

iş gücündeyken ciddi bir hastalığa yakalanma ihtimalimiz

are increasing.

artıyor.

And with technology enabling us to work anywhere, any time,

Ve teknoloji her yerde ve her zaman çalışmamıza izin veriyor,

reasonable adjustments are no longer contingent upon

makul düzenlemeler artık fiziksel olarak

whether or not you can continue to physically make it

fiziksel bir ortamda çalışmaya

into the physical office.

devam edip etmeyeceğine bağlı değil.

Reasonable adjustments are also not about

Makul düzenlemeler

just offering a longer break or a comfier chair to sit in,

daha güzel olsa da, daha uzun molalar veya daha rahat koltuklarla

although those things might be good, too.

alakalı değiller.

At the very least,

En azından,

we need to be applying the flexibility policies and strategies

aile sorumlulukları olan kişiler için olduğu gibi,

we've developed for other scenarios,

diğer senaryolar için geliştirdiğimiz

like for people with family responsibilities.

esneklik politikalarını ve stratejilerini uygulamak zorundayız.

But how can we ensure that people are even having a conversation

Ancak, bir yöneticinin ilk cevabı

about what reasonable adjustments might look like for them

“Ah hayır, daha iyi olana kadar işe geri dönme” olduğunda,

if a manager's first response is to say,

insanların makul ayarlamaların nasıl görünebileceği konusunda bir

"Oh no, don't come back to work until you're better."

konuşma yaptıklarından nasıl emin olabiliriz?

And a light went on for me.

Ve benim için bir ışık yandı.

It must be compulsory for managers

İşverenlerin çalışanları ile

to have to have these conversations with their employees.

bu konuşmaları yapmaları zorunlu olmalı.

And lessons from people like me,

Ve benim gibi tedavi sürecinde gerçekten çalışma imkanı olan

that have really benefited from working through treatment,

insanlardan öğrenilenler,

need to be more widely shared.

daha geniş bir alanda paylaşılmalı.

And I thought about what could be done to guide these conversations,

Ve bu konuşmalara yol gösterecek daha neler yapılabilir diye düşündüm,

and then an amazing colleague of mine, Camilla Gunn,

ardından harika meslektaşlarımdan biri olan Camilla Gunn

developed a "Working with Cancer" toolkit.

''Kanserle Çalışma'' denen bir araç geliştirdi.

The toolkit provides a framework for those diagnosed,

Bu araç teşhis koyulmuş kişiler için bir sistem sağlıyor;

their managers, their carers and their coworkers

onların müdürleri, bakıcıları ve çalışma arkadaşlarının kanser hakkında

to have conversations about cancer and the work support available.

bir konuşma yapmalarını ve çalışma desteği göstermelerini sağlıyor.

Camilla ile birlikte diğer kuruluşlara bu araç hakkında

Camilla and I have now been to other organizations

to talk about the toolkit

konuşmak ve konuşma sürecinde

and how it can help to guide through

yardımcı olmasını anlatmak için gittik,

what, quite frankly, are otherwise some pretty awkward conversations.

çünkü bazen gerçekten tuhaf konuşmalar oluyor.

And I'm pleased to say that the uptake of the toolkit is increasing.

Ve şunu söylemekten memnunum; bu aracın kavranması artıyor.

So what should be a manager's first response

Bir kişi hasta olduğunu söylediğinde

when somebody says that they're sick

ve işlerini nasıl etkileyeceğini bilmediklerinde

and they don't know how it's going to impact their work?

bir müdürün cevabı ne olmalı?

It must be this:

Şöyle olmalı:

"To the extent that you are able, and want to,

''Yapabildiğin ve istediğin kadarıyla,

we would love to work out an arrangement for you

tedavi sürecinde çalışmaya devam edebilmen için

to continue to work through treatment."

sana bir düzenleme yapmayı çok isteriz.''

We need to start positively engaging people with serious illness

Ciddi hastalıklara sahip insanları uzaklaştırmak yerine

to keep them in the workforce,

pozitif bir şekilde

rather than paternalistically pushing them away.

onları iş gücünde tutmak için çabalamalıyız.

I've told you my story because I want you to know the benefits

Size hikayemi anlattım çünkü tedavi sürecinde

that working through treatment brought me.

çalışmanın sunduğu faydaları bilmenizi istedim.

And I also want to change your perceptions

Eğer tedavi gören birinin sıkıldığını,

if you think that somebody going through treatment

kırılgan olduğunu ve sürekli kustuğunu düşünüyorsanız;

is just bored, frail and vomiting a lot.

algılarınızı değiştirmenizi istiyorum.

And yes, these things were true some of the time,

Ve evet, bu şeyler bazen doğru olabiliyor,

if not a lot of the time,

zamanın çoğunda değilse bile,

but I was also determined to push myself at work

fakat her zaman yaptığım kadar

as much as I had always done.

kendimi işe itmem için kararlıydım.

And I was able to do that because my employer gave me the choice.

Ve ben bunu yapabildim çünkü, işverenim bu seçeneği sundu.

Most importantly, I'm telling you

Her şeyden önemlisi bunu söylüyorum çünkü,

because while it's a seemingly obvious choice to give someone,

bir kişiye görünürde seçenek sunmak her zaman

it's not one that is always offered or encouraged.

o kişiye teklif sunulduğu veya onun cesaretlendirildiğini göstermez.

And it must be.

Ve bu olmalı.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)