A Parkland teacher's homework for us all | Diane Wolk-Rogers

Çeviri: Cihan Ekmekçi Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

I teach history

Marjory Stoneman Douglas Lisesi'nde

at Marjory Stoneman Douglas High School.

tarih öğretmenliği yapıyorum.

On February 14, 2018,

Okulumuz 14 Şubat 2018'de

my school experienced one of the worst mass school shootings in American history.

Amerikan tarihinin en büyük okul saldırılarından birini yaşadı.

People want to know what we saw,

İnsanlar ne gördüğümüzü bilmek istiyor

what I felt.

ve ne hissettiğimi.

I don't remember everything,

Her şeyi hatırlamıyorum

but I do remember I went into crisis mode,

fakat kriz hâline girdiğimi hatırlıyorum,

mother mode.

annelik hâline.

There was no emotion.

Hiçbir şey hissetmiyordum.

I lined up the kids,

Çocukları sıraya soktum,

I held up a sign so they could follow me through the hall,

beni takip edebilmeleri için elime bir uyarı levhası aldım,

just like a fire drill.

tıpkı yangın tatbikatındaki gibi.

I heard shots from one direction.

Bir yönden silah sesleri duydum.

Luckily, we were already moving in the opposite direction.

Neyse ki biz çoktan aksi yöne doğru hareket ediyorduk.

We made it outside.

Dışarı çıkmayı başardık.

We made it to safety.

Güvendeydik.

I called my mother.

Annemi aradım.

"I'm OK."

''İyiyim.''

I called my husband.

Eşimi aradım.

"I'm OK."

''İyiyim.''

Then my daughter called, my voice cracked, and I knew I had to pull myself together.

Sonra kızım aradı, sesim titredi, biliyordum ki kendimi toplamalıydım.

I sat alone in my thoughts,

Düşüncelerimle baş başa kalıp

worried about my colleagues and students.

iş arkadaşlarım ve öğrencilerim için endişelendim.

We sat there, only understanding that somehow, Valentine's Day --

Orada oturup nasıl oldu da Sevgililer günü...

We sat there, only understanding that somehow, Valentine's Day

Orada oturup nasıl oldu da Sevgililer Günü

had ended up with our babies dead,

çocuklarımızın ölümüyle sonuçlandı

and we didn't know what to do next.

ve biz yapacağımızı bilemedik diye düşündük.

It's been two months,

İki ay geçti

and every day I still hear the echoes of the "pop, pop" sound of the gunfire.

ve silah sesleri hâlâ her gün kulaklarımda yankılanıyor.

I remember the fearful faces of my students

Öğrencilerimin bunun bir tatbikat olmadığını anladığımız andaki

when we knew it wasn't a drill.

korku dolu yüzlerini hatırlıyorum.

Still, there's no constant emotion,

Yine de sürekli bu duygunun içinde değilim

except for flashes of pain, grief and anger

ama haberlerin, duygusuzca yapılan yorumların

triggered by the news,

ya da sadece sessizliğin tetiklediği

or an insensitive comment,

anlık acıyı, kederi ve kızgınlığı

or just silence.

hissediyorum.

Marjory Stoneman Douglas High School lost 17 precious lives

O korkunç günde Marjory Stoneman Douglas Lisesi

on that horrible day.

17 değerli canını yitirdi.

After, students asked us, the adults

Sonrasında öğrenciler biz yetişkinlere

the hardest question:

en zor soruyu sordular:

How can we stop the senseless violence?

''Bu nedensiz şiddeti nasıl durdurabiliriz?''

This was the most difficult question I've been asked.

Bugüne kadar bana sorulmuş en zor soruydu.

But it was not the first time I've been humbled by a student's question.

Bu, bir öğrencinin sorusu karşısında ilk defa cevapsız kalışım değildi.

I've been teaching in the public schools for 33 years,

33 yıldır devlet okullarında öğretmenlik yapıyorum,

so I know you have to admit what you don't know

bu sebeple biliyorum ki bildiklerini paylaşmadan önce

before you can share what you do know.

bilmediğini itiraf etmelisin.

In fact, there's a method to being an engaged student,

Aslında ilgili bir öğrenci, öğretmen, vatandaş olmanın

teacher, citizen.

bir yöntemi var.

First, listen closely to the person asking you a question.

Öncelikle sana bir soru soran kişiyi dikkatlice dinle.

Second, admit your vulnerability. Admit what you don't know.

İkincisi eksikliklerini kabul et. Bilmediğini kabul et.

Third, do your homework.

Üçüncüsü ödevini yap.

Fourth, humbly share your knowledge.

Dördüncüsü bilgini naçizane paylaş.

I know all about this process.

Bu süreç hakkında her şeyi biliyorum.

My students ask really thoughtful questions all the time.

Öğrencilerim her zaman mantıklı sorular sorarlar.

They're eager to learn,

Öğrenmeye isteklidirler

and sometimes they're eager to prove their smarts.

ve bazen de bildiklerini göstermeye heveslidirler.

And believe me, they know when I have no idea of the answer,

İnanın bana cevapla ilgili hiçbir fikrim olmadığı zaman bunu anlıyorlar.

so in those instances, I say to them,

Böyle durumlarda onlara diyorum ki

"That's a great question. Let me research that and get back to you."

"Bu çok güzel bir soru. Bu konuyu biraz araştırıp sana döneyim."

So when my students asked,

Öğrencilerim,

"How do we stop this senseless violence?"

"Bu nedensiz şiddeti nasıl durdururuz?" diye sorduğunda

I listened,

onları dinledim

and then I admitted,

ve sonra itiraf ettim.

"I don't know."

"Bilmiyorum."

And like I always do when I don't know the answer to one of my questions,

Bana sorulan soruların cevabını bilmediğimde her zaman yaptığım gibi

I began doing my homework.

ödevimi yapmaya başladım.

And as a history teacher,

Bir tarih öğretmeni olarak

I knew I needed to start with the Second Amendment and the NRA.

İkinci Değişiklik maddesi ve Ulusal Tüfek Birliği'nden başlamam gerekiyordu.

In case it's been a while since you've been sitting in a history class,

Eğer bir tarih dersine gireli uzun zaman olduysa

here is what the Second Amendment

ikinci değişiklik maddesi

actually says:

aslında şöyle diyor:

"A well regulated Militia,

"Düzenli bir milis gücü,

being necessary to the security of a free State,

hür bir eyaletin güvenliği için zorunlu olduğundan

the right of the people to keep and bear arms,

halkın silah bulundurma ve taşıma hakkı

shall not be infringed."

ihlal edilmeyecektir."

Meaning, the federal government could not infringe on the rights of citizens

Bunun anlamı şuydu: federal yönetim,

to participate in well-regulated militias.

halkın düzenli bir milis güce katılma hakkını ihlal edemezdi.

The Second Amendment was ratified 226 years ago.

İkinci Değişiklik Maddesi 226 yıl önce onaylandı.

It was written in a time before the federal government's armed forces

Federal yönetimin silahlı kuvvetlerinin dünyanın en iyileri arasında olduğu

were among the most powerful in the world

ve eyalet milis güçlerinin eyaletleri korumada

and when state militias were viewed as necessary to protect the states.

bir gereklilik olarak görüldüğü bir zamandan önce yazılmıştı.

Fast-forward 80 years, to 1871.

80 yıl ileriye 1871'e gidelim,

The American Civil War had ended a few years prior,

Amerikan iç savaşı birkaç sene önce sona ermişti.

but a couple of Union officers

Fakat birkaç subay

had witnessed some pretty shoddy marksmanship on the battlefield.

savaş alanına bazı oldukça kötü nişancılık örneklerine şahit olmuşlardı.

So in an attempt to prepare their men for any future conflicts,

Adamlarını muhtemel çatışmalara hazırlamak

they founded the National Rifle Association

ve atış talimlerini teşvik etmek adına

to promote rifle practice.

Ulusal Tüfek Birliğini kurdular.

In short, the Second Amendment was written to ensure

Kısa sürede, henüz kurulmuş, kırılgan ülkemizin

that our newly formed and fragile country

düzenli eyalet milislerine erişimini sağlamak adında

had access to organized state militias.

İkinci Değişiklik maddesi yazıldı.

And the NRA's original mission was to ensure future soldiers had good aim.

UTB'nin asıl amacı gelecekteki askerlerin iyi atış yapabildiğinden emin olmaktı.

Someone could teach an entire course

Geçtiğimiz 150 yılın,

on how the next 150 years influenced the gun regulation conversations

Amerika'da silah düzenlemeleri üzerine yaptığımız konuşmaları

ve İkinci Değişiklik maddesini yorumlayışımızı

we're having in the United States

and our interpretation of the Second Amendment.

nasıl değiştirdiğine dair bir kitap bile yazılır.

Almost every pivotal moment in our nation's history

Ülkemizin tarihindeki önemli anların neredeyse her biri şu veya bu şekilde

in one way or another

silahları nasıl ürettiğimiz,

influenced how we as a people

bunlarla ilgili tartışmalarımız,

manufacture, debate, regulate and feel about guns.

düzenlemelerimiz ve hislerimizden etkilenmiştir.

A lot of change has occurred.

Pek çok şey değişti.

As a matter of fact, it wasn't until 2008

Aslına bakarsanız Yargıtay ilk kez 2008'de

that the Supreme Court ruled for the first time

İkinci Değişiklik maddesinin, bireylerin bir milis güce bağlı olmadan

the Second Amendment protects an individual right to possess a firearm

bireysel silahlanma hakkını koruduğuna

unconnected with service in a militia

ve bu silahlanmanın,

and to use that arm for traditionally lawful purposes,

hane içerisinde meşru müdafaa gibi belirli yasal amaçlarla

such as self-defense within the home.

kullanılabileceğine karar verdi.

Within the home.

Hane içerisinde.

This change over time is striking to me,

Bence zaman içerisindeki bu değişim dikkat çekici

because it reminds us

çünkü bize şunu hatırlatıyor:

that the interpretation of the Second Amendment

İkinci Değişiklik maddesinin yorumu

and cultural attitudes about guns

ve silahlara karşı tavrımız

have changed over time.

zaman içerisinde değişti.

Which gives me hope they could change again.

Bu da bana tekrar değişebileceği ümidini veriyor.

(Applause)

(Alkışlar)

It's an incredibly complex and dynamic history lesson,

Oldukça karmaşık ve hareketli bir tarih dersi

but it's not the lesson I'm here to teach today,

ama buraya bunu anlatmaya gelmedim

because we don't have time.

çünkü bunun için zamanımız yok.

I'm not talking about time,

Burada ayakta durup konuşmak için

the time that I have here to stand and speak.

bana verilen süreden söz etmiyorum.

I'm talking about the fact we don't have time to lose.

Kaybedecek zamanımızın olmadığı gerçeğinden söz ediyorum.

According to the CDC,

CDC'ye göre,

over the last five years,

geçtiğimiz beş yıl içerisinde

on average, each day 96 people are killed by guns in the United States,

Birleşik Devletler'de her gün ortalama 96 kişi silahla vurularak öldürüldü.

and if we don't figure out how to answer my students' question soon,

Eğer öğrencilerime nasıl cevap vereceğimizi çözemezsek

one of us could be next.

içimizden biri bir sonraki olabilir.

So, if the question is, how do we stop this senseless violence,

Eğer soru, bu nedensiz şiddeti nasıl durdururuz ise

the best way I can think to answer

bence en iyi cevap

is to look at multiple choice.

soruya farklı açılardan bakmak.

You remember multiple-choice questions in high school, don't you?

Lisedeki çoktan seçmeli soruları hatırlıyorsunuz değil mi?

Let's start.

Hadi başlayalım.

Choice A: this will end when we hold gun manufacturers responsible

A seçeneği: Silah üreticilerini ürünlerinin öldürücülüğünden

for the deadliness of their products.

sorumlu tuttuğumuzda bu sorunu çözeriz.

It might surprise you to learn that we've actually thought about this before.

Size ilginç bir bilgi: Bunu aslında daha önce düşünmüştük.

Between 1998 and 2000,

1998 ve 2000 yılları arasında

30 counties and cities sued gun manufacturers,

30 il ve idari bölge, daha güvenli ürünler yapmaları

saying they should make their products safer

ve ürünlerinin nerede satıldığını daha iyi takip etmeleri gerektiğini söyleyerek

and do a better job of tracking where their products are sold.

silah üreticilerini dava etti.

In response, manufacturers argued

Üreticiler buna, ürünlerinin nasıl kullanıldığıyla ilgili

that they had no direct liability for how their products were used.

doğrudan bir sorumlulukları olmadığı cevabını verdiler.

They said the stores who sold the guns and the owners who bought them

Oluşabilecek kötü sonuçlardan

were responsible should anything bad happen.

silah satıcı ve alıcılarının sorumlu olduğunu söylediler.

In response to this and many other lawsuits,

Bu ve bunun gibi pek çok davaya karşılık

the NRA lobbied for the passage of the PLCAA,

UTB, Silahların Yasal Ticaretinin Korunması Kanunu'nun

the Protection of Lawful Commerce in Arms Act.

yürürlüğe geçmesi için lobi faaliyeti yürüttü.

The PLCAA passed with bipartisan support in 2005

SYTKK her iki partinin de desteğini alarak 2005'te yürürlüğe girdi.

and entrusts gun manufacturers

Yasayla birlikte, silah üreticilerine

to design guns safely,

emniyetli silahlar üretmeleri,

stores to sell those guns responsibly

satıcılara bu silahları bilinçli bir şekilde satmaları

and someone to own and use the gun responsibly.

ve silah sahiplerine bilinçli silah kullanmaları tevdi edildi.

And so when 17 students and faculty die at my school,

Okulumda öğrenci ve öğretmen olan 17 kişi öldü,

no one in this chain will assume responsibility.

bu zincirdeki hiç kimse sorumluluğu üstüne almayacak.

Let's take a look at another option,

Diğer şıkka bakalım.

Choice B:

B seçeneği:

this will end when we hold ourselves accountable

Kendimizi sorumlu tutarsak ve Amerika'da bulunan

and regulate the estimated 300 million guns available in America.

yaklaşık 300 milyon silahın kullanımını denetlersek bu sorunu çözeriz.

Yes, voting is one of the best ways

Evet seçimler silahlı şiddetin bireysel orumluluğunu almada

to take personal responsibility for gun violence.

en önemli yollardan biri.

Making sure that our lawmakers are willing to pass commonsense gun reform

Yasa yapıcılarımızın sağduyulu bir silah reformuna istekli olduğundan emin olmak

is one of the most effective ways to get those 300 million guns under control.

300 milyon silahı kontrol altına almanın en etkili yöntemlerinden biri.

And also, gun owners can take personal initiative.

Aynı zamanda silah sahipleri de bu konuda bir adım atabilirler.

If you own a gun,

Eğer bir silahın varsa

ask yourself:

kendinize sorun:

Do I have an extra gun I don't need?

Fazladan bir silahım var mı?

Could it fall into the wrong hands?

Yanlış ellere düşebilir mi?

Have I attended the latest training?

Gerekli eğitime sahip miyim?

Perhaps as a gun owner,

Belki de bir silah sahibi olarak

you should also ask

şunu da sormalısınız:

whether you have been taking care of your mental health?

Akıl sağlığıma dikkat ediyor muyum?

When it comes to gun violence, the mental health argument falls flat

Konu silahlı şiddet olduğunda eğer kendi akıl sağlığımızla ilgili

if we don't acknowledge our own personal vulnerabilities

zayıflıklarımızı kabul etmezsek akıl sağlığı tartışmalarının

to mental illness.

bir anlamı olmaz.

One in six Americans will struggle with mental illness.

Her altı Amerikalıdan biri akıl hastalığından muzdarip.

If we own a gun, we should be rigorously engaged in the upkeep

Eğer bir silahımız varsa ruhsal sağlığımızı korumak için

of our emotional well-being

oldukça özen göstermeliyiz,

so we don't pull a trigger

böylelikle hastalık durumunda

in times of illness.

tetiği çekmeye meyilli olmayalım.

Otherwise, we should seriously ask ourselves

Aksi takdirde bir silah sahibi olmak için gereken zamana ve dikkate sahip miyim diye

whether we really have the time and attention to own a gun.

kendimize ciddi bir şekilde sormalıyız.

Perhaps for some of us

Belki de bazılarımız için

it's time to lay down our arms.

silahları bırakma zamanı geldi.

Then we have Choice C:

C seçeneği:

this will end when we do a better job of taking care of each other.

Bu durumu birbirimizle daha iyi ilgilenirsek çözeriz.

Many social issues affect why people buy and use guns.

Pek çok toplumsal sorun insanların silah alımını ve kullanımını etkiliyor.

Sixty-two percent of US gun fatalities

ABD'de 2012 ile 2016 yılları arasındaki silahla ölümlerin

between 2012 and 2016 were suicides,

yüzde 62'si intihardı

yet we call people maniacs and psychos, shaming them.

ve hâlâ insanlara deli ve psikopat diyerek onları ayıplıyoruz.

We are creating barriers for people that need help.

Yardıma ihtiyacı olan insanlarla aramıza engeller koyuyoruz.

Why are we embarrassing each other?

Neden birbirimizi utandırıyoruz?

Let's make it easier, not harder,

İnsanların daha iyi akıl sağlığı hizmetine almasını kolaylaştıralım;

for people to access better mental health care.

zorlaştırmayalım.

What else? Sexism, racism and poverty affect gun ownership

Başka neler var? Cinsiyetçilik, ırkçılık ve fakirlik

silah satın alımını ve silaha bağlı ölümleri etkiliyor.

and gun-related fatalities.

On average, it's estimated that 50 women were fatally shot each month

2010 ve 2014 yılları arasında her ay ortalama 50 kadının

between 2010 and 2014

aile için şiddet sebebiyle

due to domestic violence,

ölümcül derecede vurulduğu tahmin ediliyor.

and women are still dying in their homes.

Kadınlar hâlâ evlerinde ölüyorlar.

Let's empower women

Kadınları güçlendirelim

and give our young boys a chance to learn

ve oğullarımıza anlaşmazlık ve duygularını silahlarla değil

how to work out their conflicts and emotions with words, not weapons.

kelimelerle çözebileceklerini öğrenmeleri için bir şans verelim.

And the "Washington Post" reported that last year,

Washington Post geçtiğimiz yılda yaklaşık 1000 kişinin

nearly 1,000 people were fatally wounded

görev başındaki polis memurları tarafından

by on-duty police officers.

ölümcül derecede yaralandığını bildirdi.

Talk to Black Lives Matter and the police union about that.

''Siyahi Hayatlar Önemlidir'' hareketi ve polis birliğiyle de bunu konuşun.

We need to tackle this.

Bunun üstesinden gelmeliyiz

(Applause)

(Alkışlar)

At the end of the day,

Günün sonunda

perhaps people won't feel the need

eğer insanlar eşit derecede güvenli,

to buy and use a gun

sağlıklı, saygın ve kendileriyle ilgilenildiğini hissederlerse

when they all equally feel safe,

belki de silah alma ve kullanma

healthy, respected and cared for.

ihtiyacı hissetmezler.

All right, discussion time is over.

Tamam, tartışma süresi bitti.

It's now time to answer the question.

Şimdi soruyu cevaplama zamanı.

How do we stop this senseless violence?

Bu nedensiz şiddeti nasıl durdururuz?

Is it Choice A,

A seçeneği mi?

Choice B,

B seçeneği mi?

Choice C?

C seçeneği mi?

Now, I know what you're all thinking.

Şimdi hepinizin ne düşündüğünü biliyorum.

You remember that multiple-choice questions

Bildiğiniz gibi çoktan seçmeli soruların cevabı

almost never end with just three possibilities.

hiçbir zaman üçle sınırlı kalmaz.

There's always that fourth, Choice D: all of the above.

Her zaman dördüncü bir seçenek olur; D seçeneği: yukarıdakilerin hepsi.

Maybe that's the answer here.

Belki de cevap bu.

Or maybe "all of the above" is too easy, and this is not an easy problem.

Veya ''yukarıdakilerin hepsi'' çok kolay ve bu basit bir soru değil.

It requires deep analytical thinking by all of us.

Hepimiz bu sorun üzerinde çözüme yönelik derinlemesine düşünmeliyiz.

So instead, I'm asking you to do your homework,

Bunun yerine sizden ödevinizi yapmanı istiyorum.

write your own Choice D

Destekleyici bilgilerle

using supporting detail.

kendi D seçeneğini yazın.

And if you're not sure where to start, look to my students as role models.

Nereden başlayacağınızı bilmiyorsanız öğrencilerimi örnek alabilirsiniz.

They are armed with incredible communication skills

İnanılmaz iletişim becerilerine

and a sense of citizenship that I find so inspiring.

ve bana ilham kaynağı olan bir yurttaşlık duygusuna sahipler.

(Applause)

(Alkışlar)

These are public school kids engaged in the issue of gun regulation,

Bunlar silah düzenlemesi sorunuyla ilgilenen devlet okulu öğrencileri

and their endeavor has moved our hearts.

ve çabaları yüreğimize dokundu.

And they shouldn't have to do this on their own.

Bunu tek başlarına yapmak zorunda değiller.

They're asking you,

Sizin,

they're asking all of us,

hepimizin

to get involved.

ilgili olmasını istiyorlar.

This isn't a spectator sport.

Bu duruma ilgisiz kalamazsınız.

So what's the right answer?

Doğru cevap ne?

I don't know. Listen, I'm no gun control expert.

Bilmiyorum. Ama dinleyin, ben silah kontrolü uzmanı değilim.

I teach the humanities.

Beşeri bilimler öğretmeniyim.

To be human is to learn,

İnsan olmak öğrenmek demektir.

and to be part of a civilization is to share your knowledge.

Bir medeniyetin parçası olmak da bilgiyi paylaşmak demektir.

This kind of honest, brave and sincere engagement

Öğrencilerimden istediğim

is what I ask of my students,

bir öğretmen olarak kendimden beklediğim

what I expect of myself as a teacher

ve şu an sizden talep ettiğim

and what I demand of you now.

dürüst, cesur ve içten bir anlaşma.

Every one of you needs to do your homework.

Her biriniz ödevinizi yapmalısınız.

And then what?

Sonra ne yapacaksınız?

Humbly share your knowledge with each other.

Bilginizi birbirinizle naçizane paylaşın.

Please teach your family,

Lütfen ailenizi eğitin,

teach your community,

içinde bulunduğunuz toplumu,

your city council, your state legislature.

belediye meclisinizi, eyalet meclisinizi eğitin.

Teach Congress a lesson.

Meclise bir ders verin.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)

Thank you. Thank you.

Teşekkürler. Teşekkürler.

(Applause)

(Alkışlar)