Mena Trott: How blogs are building a friendlier world

Mena Trott blogları konuşuyor

Çeviri: Derya Zeynep Eser Gözden geçirme: osman oguz ahsen

Over the past couple of days,

Bilmelisiniz ki, son birkaç gündür

as I've been preparing for my speech,

konuşmama hazırlanırken

I've become more and more nervous about what I'm going to say

ne söyleyeceğim konusunda ve

gördüğünüz bu büyüleyici insanların hepsiyle aynı sahnede

and about being on the same stage as all these fascinating people.

olmamdan ötürü iyice tedirgin olmaya başlamıştım.

Being on the same stage as Al Gore, who was the first person I ever voted for.

Al Gore ile aynı sahnedeyim, kendisi oy verdiğim ilk kişi olur.

And --

Ve –

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So I was getting pretty nervous

ve – baya tedirgin olmaya başlamıştım ve, bilirsiniz işte

and, you know, I didn't know that Chris sits on the stage,

Chris’in sahnede oturduğundan haberim yoktu

and that's more nerve-racking.

ki bu daha da sinir bozucu bir şey.

But then I started thinking about my family.

Fakat sonra kendi ailem hakkında düşünmeye başladım.

I started thinking about my father and my grandfather

Babamı ve dedemi

and my great-grandfather,

ve büyük dedemi düşünmeye başladım,

and I realized

ve kan dolaşımımdaki

that I had all of these Teds going through my bloodstream --

tekrarlayan Ted’lerin hepsinin

farkına vardım –

(Laughter)

(Gülüşmeler)

that I had to consider this "my element."

bunu özümün

bir parçası saymalıydım.

So, who am I?

Öyleyse ben kimim?

Chris kind of mentioned I started a company with my husband.

Chris kocamla birlikte bir şirket kurduğumdan bahseder gibi oldu

We have about 125 people internationally.

125 kadar uluslararası çalışanımız mevcut.

If you looked in the book,

Kitaba baktığınızda

you saw this ...

beni dehşete düşüren

(Laughter)

which I really was appalled by.

bunu gördünüz.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And because I wanted to impress you all with slides,

Muhteşem sunumları grafiklerle birlikte dün gördüğümden

since I saw the great presentations yesterday with graphs,

hepinizi slaytlarla etkilemek istedim,

I made a graph that moves,

hareketli bir grafik yaptım

and I talk about the makeup of me.

ve beni oluşturan yüzdelerden bahsediyorum.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So, besides this freakish thing,

Bu garip şeye ilave olarak,

this is my science slide.

bu benim fen slaytım. İşte bu matematik,

This is math, and this is science, this is genetics.

ve bu fen, bu da genetik.

This is my grandmother, and this is where I get this mouth.

Bu benim anneannem, bu da ağzımı kimden aldığımın resmi.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

So --

Yani,

I'm a blogger, which, probably, to a lot of you, means different things.

Ben bir blogcuyum, ki muhtemelen bu birçoğunuza

farklı şeyler ifade ediyor.

You may have heard about the Kryptonite lock brouhaha,

Kryptonite kilidi hakkındaki yaygarayı

duymuşsunuzdur belki, blogcunun biri tükenmez kalem kullanarak

where a blogger talked about how you hack

or break into a Kryptonite lock using a ballpoint pen,

Kryptonite kilidini nasıl kıracağınızdan bahsetmişti

and it spread all over.

ve bu etrafa yayıldı. Kryptonite firması kilidin ayarını düzelttiklerini

Kryptonite had to adjust the lock,

and they had to address it to avoid too many customer concerns.

bildirmek zorunda kaldı,

müşteri şikayetlerinin önüne geçebilmek için.

You may have heard about Rathergate,

Rathergate olayını duymuşsunuzdur belki,

which was basically the result of bloggers

duymanızın sebebi de

111’deki “th”nin eski bir daktilo yerine

realizing that the "th" in 111

Word’de yazılmış olduğunun

is not typeset on an old typewriter;

blogcular tarafından keşfedilmiş olmasıdır.

it's on Word.

Bloggers exposed this,

Böylece blogcular bunu ifşa ettiler,

or they worked hard to expose this.

veya ifşa etmek için çok uğraştılar..

You know, blogs are scary. This is what you see.

Bilirsiniz işte bloglar korkutucudur. Bu sizin gördüğünüz.

I see this, and I'm sure scared -- I swear on stage -- shitless about blogs,

Bunu görüyorum ve gerçekten –

sahnede yemin ederim—bloglardan ödüm patlıyor,

because this is not something that's friendly.

çünkü bu dost canlısı bir şey değil.

But there are blogs that are changing the way we read news

Fakat haberleri okuma ve

medyayı tüketme alışkanlıklarımızı değiştiren bloglar da var ve

and consume media, and these are great examples.

bunlar harika örneklerdir. Bu insanlar

These people are reaching thousands,

if not millions, of readers,

milyonlarca olmasa da binlerce okuyucuya ulaşıyor

and that's incredibly important.

ve bu son derece önemli bir şey.

During the hurricane,

Hatırlayın kasırga sırasında

you had MSNBC posting about the hurricane on their blog,

MSNBC kendi bloglarında konuyu sık sık güncelleyerek

updating it frequently.

felaket hakkında haber geçmişti. Blog yazma araçlarının

This was possible because of the easy nature of blogging tools.

kolay tabiatı nedeniyle bu mümkün olmuştu.

You have my friend,

İşte, bir arkadaşım var,

who has a blog on PVRs, personal recorders.

dijital kayıt cihazları denilen–

PDR’larda blog sahibi kendisi.

He makes enough money just by running ads,

Sadece reklam yayınlayarak Oregon’daki ailesine

to support his family up in Oregon.

bakmasına yetecek kadar para kazanabiliyor.

That's all he does now,

Şu anda yaptığı tek şey bu ve

and this is something that blogs have made possible.

bloglar sayesinde mümkün olabildi.

And then you have something like this, which is Interplast.

Ve Interplast diye bir şey de var.

It's a wonderful organization

Gelişmekte olan ülkelerde

of people and doctors who go to developing nations

ihtiyacı olanların ayağına giderek onları ameliyat eden

to offer plastic surgery to those who need it.

harika insanlardan ve doktorlardan oluşan bir organizasyon.

Children with cleft palates get it, and they document their story.

Mesela yarık damaklı çocukları bulup tedavi ediyorlar

ve hikayelerini belgeliyorlar. Süper bir şey.

This is wonderful.

I am not that caring.

Ben o kadar şefkatli değilim.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I talk about myself.

That's what I am. I'm a blogger.

Kendi hakkımda konuşuyorum. Buyum işte. Blogcuyum.

I have always decided that I was going to be an expert on one thing,

Hep tek bir konuda uzman olacağımı söylerdim,

and I am an expert on this person,

kendi hakkımda uzmanlaştım,

and so I write about it.

o yüzden bunun hakkında yazıyorum.

So, the short story about my blog:

Ve –

blogum hakkında sadede gelecek olursak: 2001’de başladı. 23 yaşındaydım.

it started in 2001, I was 23.

I wasn't happy with my job,

İşimden memnun değildim,

because I was a designer,

çünkü tasarımcıydım,

but I wasn't being really stimulated.

ama bana coşku vermiyordu.

I was an English major in college.

Üniversitede İngiliz dili okudum. Hiç işime yaramadı,

I didn't have any use for it, but I missed writing.

ama yazmayı özlemiştim. Bu yüzden, blog yazmaya karar verdim

So, I started to write a blog

and I started to create things like these little stories.

ve bu küçük hikayeler gibi şeyler yaratmaya başladım.

This was an illustration about my camp experience when I was 11 years old,

Bu 11 yaşındayken edindiğim kamp tecrübesine bir örnekti,

and how I went to a YMCA camp, Christian camp,

YMCA kampına – Hristiyan kampı – nasıl gittiğime dair

and basically by the end,

ve sonuçta, arkadaşlarımın

I had made my friends hate me so much that I hid in a bunk,

benden nefret etmesini başardığımdan

ranzaya saklanmıştım. Beni bulamamışlardı.

They couldn't find me, they sent a search party,

Arama timi oluşturmuşlardı, ve kendimi

and I overheard people saying they wish I had killed myself --

Bible Zirvesi’nden atarak intihar etmemi umduklarını

jumped off Bible Peak.

söylediklerini duymuştum.

You can laugh, this is OK.

Tamam – gülebilirsiniz, sorun yok.

(Laughter)

This is me.

Bu yapan kişi – benim o.

This is what happened to me.

Bana olan buydu.

And when I started my blog, it was really this one goal --

Ve bloguma başladığımda gerçekten tek bir hedefim vardı,

I said, "I am not going to be famous to the world,

istedim – farkına vardım, dedim ki, işte,

Ünlü olmayacağım,

dünya çapında,

but I could be famous to people on the Internet."

ama internetteki insanlar arasında ünlü olabilirim.

And I set a goal.

Ve bir hedef belirledim. Dedim ki, bir ödül kazanacağım,

I said, "I'm going to win an award,"

because I had never won an award in my entire life.

çünkü hayatım boyunca hiç ödül kazanmadım.

And I said, "I'm going to win the South by Southwest Weblog award."

Ve ekledim, ben bu ödülü kazanacağım –

South by Southwest Weblog ödülünü.

And I won it -- I reached all of these people,

Ve kazandım. Bütün bu insanlara ulaştım,

and I had tens of thousands of people reading about my life every day.

ve hayatım hakkındaki yazıları okuyan onbinlerce okura sahibim.

And then I wrote a post about a banjo.

Daha sonra banço hakkında bir not yazdım.

I wrote a post

Bir banço almayı

about wanting to buy a banjo --

istemekle ilgili bir not yazdım –

a $300 banjo, which is a lot of money.

300 dolarlık bir banço, ne çok para.

And I don't play instruments;

Üstelik enstruman da çalmıyorum,

I don't know anything about music.

müzik hakkında hiçbir şey bilmiyorum.

I like music, and I like banjos,

Müzikten hoşlanırım, bançoları severim,

and I think I probably heard Steve Martin playing,

ve sanırım Steve Martin’in bunu çaldığını duymuştum.

and I said, "I could do that."

Ve dedim ki, yapabilirim bunu. Ve dedim ki –

And I said to my husband,

kocama dedim ki, “Hayatım, bir banço satın alabilir miyim?” Gayet “Hayır” dedi ...

"Ben, can I buy a banjo?" And he's like, "No."

And my husband --

Ve kocam –

(Laughter)

this is my husband, who is very hot --

bu benim kocam, baya çekicidir --

he won an award for being hot.

çekici olduğu için ödül kazanmıştır –

(Laughter)

(Gülüşmeler)

He told me,

– o – o bana şöyle dedi,

"You cannot buy a banjo.

“Sen bir banço alamazsın, bu bir –

You're just like your dad," who collects instruments.

sen tıpkı baban gibisin, satın alıp -- enstruman biriktiren cinsten."

And I wrote a post about how I was so mad at him,

Ben de ona ne kadar

kızgın olduğuma dair bir not yayınladım,

he was such a tyrant -- he would not let me buy this banjo.

diktatörden farksızdı, bu bançoyu almama izin vermeyecekti.

And those people who know me understood my joke --

Beni tanıyan insanlar yaptığım espriyi anlamıştı.

this is Mena, this is how I make a joke at people.

Mena bu işte, insanlarla böyle dalga geçerim.

Because the joke in this is that this person is not a tyrant,

Çünkü buradaki espri şu: bu insan zalim değil;

this person is so loving and so sweet

bu insan o kadar sevgi dolu ve şeker ki

that he lets me dress him up

onu giydirmeme

and post pictures of him to my blog.

ve resimlerini blogumda yayınlamama izin veriyor. Ve –

(Laughter)

(Gülüşmeler)

And if he knew I was showing this right now -- I put this in today --

– ve şu anda bunu gösterdiğimi biliyor olsaydı,

bugün bunu koyduğumu, beni öldürürdü.

he would kill me.

But the thing was, my friends read it,

Ama işin aslı şuydu, bunu yazdım, ve arkadaşlarım okudular,

and they're like, "Oh, that Mena, she wrote a post

ve “haa şu Mena mı?”, “aptalca bir şey isteyerek

about wanting a stupid thing and being stupid."

aptal durumuna düşmekle ilgili bir yazı yazdı” filan oldular.

But I got emails from people that said,

Fakat insanlardan

"Oh my God, your husband is such an asshole.

“Aman Tanrım, kocan eşşoğlueşşeğin tekiymiş.

How much money does he spend on beer in a year?

Biraya yılda ne kadar para harcıyor?

You could take that money and buy your banjo.

O paraya el koyup bançonu alabilirdin.

Why don't you open a separate account?"

Neden ayrı bir banka hesabı açmıyorsun” diyen e-postalar aldım.

I've been with him since I was 17, we've never had a separate bank account.

17 yaşından beri onunlayım. Bizim –bizim hiçbir zaman ayrı hesaplarımız olmadı.

“Hesaplarınızı ayırın –

They said, "Separate your bank account.

kendi paranı harca, onunkini harca. İşte bu kadar” dediler.

Spend your money; spend his money, that's it."

“Ondan ayrıl” diyenler de oldu.

And then I got people saying, "Leave him."

Ve –

(Laughter)

I was like, "OK, what? Who are these people?

ve ben, tamam, nedir, bu insanlar da kim

And why are they reading this?"

ve neden bunu okuyorlar? oldum.

And I realized: I don't want to reach these people.

Ve şunu farkettim: Bu insanlara ulaşmak istemiyorum.

I don't want to write for this public audience.

Bu halk kitlesi için yazmak istemiyorum.

And I started to kill my blog slowly.

Ve yavaşça blogumu öldürmeye başladım.

I'm like, I don't want to write this anymore.

Bunu yazmak istemiyorum artık dedim,

Slowly and slowly --

ve ben yavaş yavaş –

And I did tell personal stories from time to time.

Ve o noktadan sonra hususi hikayeler anlattım.

I wrote this one, and I put this up because of Einstein today.

Einstein ile ilgili olarak bunu yazdım ve koydum bugün.

I'm going to get choked up, because this is my first pet,

Heyecandan konuşamayacağım, çünkü bu benim ilk evcil hayvanım,

and she passed away two years ago.

ve 2 yıl önce öldü.

And I decided to break from, "I don't really write about my public life,"

Ve “sosyal hayatım hakkında yazmıyorum aslında” düşüncesine ara vermeye karar verdim

because I wanted to give her a little memorial.

çünkü onu ufak bir köşeyle anmak istemiştim.

But anyways, it's these sorts of personal stories --

Her neyse,

bu gibi özel hikayeler. Yani, politika, medya

You know, you read the blogs about politics or about media,

veya dedikodu hakkında bloglar okuyorsunuz.

and gossip and all these things.

These are out there,

Oralarda bir yerlerdeler, fakat beni asıl ilgilendiren

but it's more of the personal that interests me,

özele ait konular, ve bu – işte,

and this is who I am.

bu – ben buyum.

You see Norman Rockwell, and you have art critics say,

Norman Rockwell’i görüyorsunuz işte. Norman Rockwell’in tabloları

"Norman Rockwell is not art.

sanat değildir diyen sanat eleştirmenleri de var.

Norman Rockwell hangs in living rooms and bathrooms,

Norman Rockwell’in eserleri

oturma odalarına ve banyolara asılır, bu yüksek sanat olarak

and this is not something to be considered high art."

nitelendirilebilcek bir şey değil.

And I think this is one of the most important things

Ve bence bu, en önemli şeylerden biri,

to us as humans.

yani, biz insanlar için.

These things resonate with us,

Bu tip şeyler bize geri dönüyor,

and, if you think about blogs, you think of high art blogs,

yani, blogları düşünürseniz, yüksek sanatla ilgili blogları düşünün bi’,

the history paintings about, you know, all the biblical stories,

tarihi resimler hakkında, dini hikayelerle ilgili olanlar,

and then you have this.

ve sonra bunu bulursunuz.

These are the blogs that interest me: the people that just tell stories.

Beni ilgilendiren bloglar bunlar: sadece hikayeler anlatan insanlar.

One story is about this baby, and his name is Odin.

Ve bir hikaye de

Odin adlı bu bebek hakkında.

His father was a blogger.

Babası blogcuydu.

And he was writing his blog one day,

Bir gün blogunda yazıyorken,

and his wife gave birth to her baby

25 -- 25 haftalık hamile karısı

at 25 weeks.

doğum yaptı.

And he never expected this.

Bunu hiç beklemiyordu.

One day, it was normal; the next day, it was hell.

Bir gün her şey normaldi; bir gün -- sonra ertesi günü tam bir cehennemdi.

And this is a one-pound baby.

450 gr. lık bir bebek bu.

So Odin was documented every single day.

Odin’in her günü böylece belgelendi.

Pictures were taken every day: day one, day two ...

Her gün resmi çekildi, birinci gün, ikinci gün.

You have day nine -- they're talking about his apnea;

İşte, dokuzuncu günde – geçirdiği apneyi anlatıyorlar,

day 39 -- he gets pneumonia.

otuzdokuzuncu günde zatürreye yakalanıyor.

His baby is so small,

Bu – onun bebeği çok küçük,

and I've never encountered such a --

ve ben hiç bu kadar can sıkıcı bir görüntüyle

just -- a disturbing image, but just so heartfelt.

karşılaşmamıştım --

fakat aynı zamanda çok da içten.

And you're reading this as it happens,

Yani işte bütün bunlar olurken siz de okuyorsunuz,

so on day 55, everybody reads that he's having failures:

ve ellibeşinci günde, herkes

bebeğin sorun yaşamaya başladığını okuyor: nefes problemleri ile kalp atışlarında

breathing failures and heart failures,

and it's slowing down, and you don't know what to expect.

yavaşlama olduğunu okuyoruz, ve ne bekleyeceğinizi bilmiyorsunuz.

But then it gets better. Day 96, he goes home.

Fakat sonra iyileşmeye başlıyor. Doksanaltıncı günde eve çıkıyor.

And you see this post.

Ve bu notu görüyorsunuz.

That's not something you're going to see in a paper or magazine

Bir gazetede veya dergide görebileceğiniz bir şey değil bu

but this is something this person feels,

ama şu insanın hissettiği bir şey bu

and people are excited about it -- 28 comments.

ve insanlar bu yüzden heyecan duyuyorlar.

That's not a huge amount of people reading,

Akabinde yirmisekiz yorum. Çok fazla insanın okuduğunu göstermez

but 28 people matter.

ama yine de önemli bir rakam.

And today, he is a healthy baby,

Ve bugün o sağlıklı bir bebek,

who, if you read his blog --

eğer blogunu okursanız, --

it's snowdeal.org, his father's blog --

snowdeal.org, babasının blogu bu –

he is taking pictures of him still, because he is still his son

hala onun resimlerini çektiğini görürsünüz, çünkü onun oğlu olduğu gerçeği değişmiyor

and he is, I think, at his age level right now

ve sanırım şu anda olması gerektiği yaşta,

because he had received such great treatment from the hospital.

çünkü hastanede ona gayet iyi bakılmıştı.

So, blogs.

Pekala, bloglar.

So what? You've probably heard these things before.

Ne olmuş yani? Muhtemelen bu şeyleri daha önce duymuşsunuzdur.

We talked about the WELL, and about all these sorts of things

Well.com hakkında konuştuk,

çevrimiçi tarihimiz boyunca

throughout our online history.

bu tarz şeyler hakkında konuştuk.

But I think blogs are basically just an evolution,

Fakat bence bloglar sadece bir evrim,

and that's where we are today.

ve işte şimdi buradayız.

It's this record of who you are, your persona.

Kim olduğunuzun , dışarıya yansıttığınız yüzünüzün kaydı bu.

You have your Google search, where you say, "What is Mena Trott?"

Google’da arama yaparsınız ve “Mena Trott nedir yahu?” dediğiniz yerdir.

And then you find these things and you're happy or unhappy.

Ve sonra bu şeyleri bulursunuz ve sizi mutlu ya da mutsuz eder.

But then you also find people's blogs,

Fakat ayrıca başka insanların bloglarını da bulursunuz,

and those are the records of people that are writing daily --

her gün yazan insanların kayıtlarıdır bunlar –

not necessarily about the same topic, but things that interest them.

aynı konu üzerinde olması gerekmiyor, ama onları ilgilendiren şeyler.

And we talk about the world flattens, being in this panel,

Ve dünyanın bu paneldeki gibi küçüldüğünden bahsederiz,

and I am very optimistic -- whenever I think about blogs,

ben çok iyimserim.

I'm like, "We've got to reach all these people."

Ne zaman blogları düşünsem, eyvah bu insanların hepsine ulaşmak zorundayız oluyorum.

Milyonlarca, yüz milyonlarca ve milyarlarca insana.

Hundreds of millions and billions of people.

We're getting into China, we want to be there,

Yani Çin’e giriyoruz, orada olmak istiyoruz,

but there are so many people that won't have the access to write a blog.

ama işte blog yazmaya erişimi olmayan

bir sürü insan var.

But to see something like the $100 computer is amazing,

100 dolarlık bir bilgisayar görmek olağanüstü bir şey, çünkü --

because blogging software is simple.

blog yazılımı basittir.

We have a successful company because of timing,

Sebat ve zamanlama sayesinde

and because of perseverance, but it's simple stuff --

başarılı bir şirketimiz var işte, ama basit bir şey bu –

it's not rocket science.

roket bilimi değil.

And so, that's an amazing thing to consider.

Bu yüzden, düşününce acayip geliyor.

So --

Pekala,

the life record of a blog is something that I find incredibly important.

bir blogun hayata dair tuttuğu kaydı

inanılmaz derecede önemli buluyorum.

And we started with a slide of my Teds,

Ailemdeki Ted’lerin slaytı ile başladık,

and I had to add this slide,

ve bu slaytı da eklemeliyim, çünkü biliyordum,

because I knew the minute I showed this, my mom --

bunu anneme gösterdiğim dakikada, annem – blogumu okuduğundan,

my mom will see this, because she does read my blog

bir şekilde bu konsolu görecek –

and she'll say, "Why wasn't there a picture of me?"

ve şunu söyleyecek, “Neden benim de bir resmim yoktu?”

This is my mom.

Bu annem işte. Dolayısıyla tanıdığım tüm insanlar var.

So, I have all the people that I know of.

But this is basically the extent of the family that I know

Ama benim bildiğim kadarıyla

doğrudan soyumdan gelen aile bireylerinin

in terms of my direct line.

kapsamı bu.

I showed a Norman Rockwell painting before, and this one, I grew up with,

Daha önce Norman Rockwell’in bir tablosunu gösterdim,

bu da sürekli ona bakarak

looking at constantly.

büyüdüğüm resim.

I would spend hours looking at the connections,

Sadece bağlantılara bakarak saatler harcayabilirim.

saying, "Oh, the little kid up at the top has red hair;

“Vay, üstteki minik veledin kızıl saçları var;

so does that first generation up there."

yukarıdaki ilk nesilin de öyle” diyerek.

And it's just these little things.

Bu gibi küçük şeyler. Yani, bu bilim değil,

This is not science, but this was enough for me

ama nasıl yayıldığımızla ve

to be really interested in how we have evolved

kökenimizin izini sürmekle gerçekten ilgilenmemi

and how we can trace our line.

sağlayacak kadar yeterliydi.

So that has always influenced me.

Bu her zaman beni etkilemiştir.

I have this record, this 1910 census,

Bu her zaman beni etkilemiştir.

1910 nüfus sayımına göre

of another Grabowski -- that's my maiden name --

bir başka Grabowski – yani bu benim kızlık soyadım,

and there's a Theodore, because there's always a Theodore.

bir de Theodore var, çünkü daima bir Theodore vardır.

This is all I have, a couple of facts about somebody.

Bu sahip olduğum her şey. Birisi hakkında

birkaç bilgiye sahibim.

I have their date of birth, their age, what they did in their household,

Doğum tarihini, ve yaşını,

evde neler yaptığını ve İngilizce konuşup konuşmadığını biliyorum.

if they spoke English,

and that's it, that's all I know of these people.

Hepsi bu. Bu insanlar hakkında bütün bildiklerim bu kadar.

And it's pretty sad,

Epeyce üzücü bu,

because I only go back five generations, and that's it.

çünkü nasıl – sadece beş göbek geriye gidiyorum

I don't even know what happens on my mom's side,

ve işte bu kadar. Annemin tarafında neler olup bittiğini bile bilmiyorum,

because she's from Cuba and I don't have that many things.

çünkü kendisi Küba asıllıdır ve onlara dair bu kadar çok şeyim yok.

Just doing this, I spent time in the archives --

Sadece bunu yaparak arşivde saatlerimi harcadım --

that's why my husband's a saint --

kocamın bir aziz olduğuna dair başka bir neden.

I spent time in the Washington archives,

Washington arşivlerinde zaman harcadım, sadece orada oturarak,

just sitting there, looking for these things.

bu gibi şeylere bakarak. Artık arşivlere çevrimiçi ulaşılabilir,

Now it's online, but he sat through that.

ama kocam bunlarla yerinde ilgilendi.

And so you have this record and --

Sonuçta bu sicile sahip oluyorsunuz, ve

This is my great-great-grandmother.

bu benim büyük-büyük-anneannem.

This is the only picture I have.

Bu elimdeki ona ait tek resim.

And to think of what we have the ability to do with our blogs;

Bloglarımızla ilgili yapabileceklerimizi;

to think about the people that are on those $100 computers,

100 dolarlık bilgisayarlarla

kim olduklarını anlatan insanları,

talking about who they are, sharing these personal stories --

paylaştıkları özel hikayelerini düşünmek;

this is an amazing thing.

bu acayip bir şey.

Another photo that has greatly influenced me,

Beni etkileyen bir başka fotoğraf

or a series of photos, is this project

veya fotoğraf serisi ise,

that's done by an Argentinean man and his wife.

Arjantinli bir adam ve/veya karısı tarafından yapılmış bu projedir.

And he's basically taking a picture of his family every day

Geçmişini oluşturmak için her gün ailesinin resmini çekiyor,

for the past, what is '76? -- 20 ... Oh my God, I'm '77 -- 29 years?

‘76’lı ne oluyor –

20, Aman Allah'ım, ‘77’liyim ben –

29 yaşında mıyım? 29 yaşındayım.

Twenty-nine years.

There was a joke, originally, about my graph that I left out, which is:

Grafiğimle ilgili atladığım bir espri vardı,

bu matematiği görüyor musunuz? 100’e tamamladığıma memnundum,

You see all this math?

I'm just happy I was able to add it up to 100,

çünkü yeteneğim bu kadar.

because that's my skill set.

(Laughter)

So you have these people aging,

İşte bu insanların yaşlandığını görüyorsunuz,

and now this is them today, or last year.

ve onların şimdiki veya bir sene önceki halleri,

And that's a powerful thing to have, to be able to track this.

bunun izini sürebilmek insana kuvvet veren bir şey.

I wish that I would have this of my family.

Ben de ailemin böyle bir siciline sahip olmak isterdim.

I know that one day my children will be wondering --

Biliyorum

Bir gün çocuklarımın

or my grandchildren, or my great-grandchildren,

veya torunlarımın, veya torunlarımın torunlarının,

if I ever have children --

hiç çocuğum olursa tabi –

what I am going to --

ne yapacağımı – kim olduğumu

who I was.

merak edeceğini biliyorum, bu yüzden çok narsistçe bir iş yapıyorum.

So I do something that's very narcissistic --

I am a blogger --

Ben bir blogcuyum –

that is an amazing thing for me,

bu benim için acayip bir şey,

because it captures a moment in time every day.

çünkü bu sayede zaman içinde her gün bir anı yakalıyoruz.

I take a picture of myself -- I've been doing this since last year --

Kendi resmimi çekiyorum – geçen yıldan beri yaptığım bir şey bu –

every single day.

her Allah’ın günü çekiyorum.

And, you know, it's the same picture;

Yani işte, aynı resim bu;

it's basically the same person.

temelde hep aynı insan.

Only a couple of people read it.

Sadece bir kaç insan okuyor bunu. Bu dinleyici kitlesi için yazmıyorum,

I don't write this for this audience;

I'm showing it now, but I would go insane if this was really public.

bunu şimdi gösteriyorum, ama bu gerçekten

herkese açık olsaydı kafayı yerdim.

About four people probably read it,

Muhtemelen bunu dört kişi okuyor,

and they tell me, "You haven't updated."

ve onlar -- onlar diyecekler ki, blogunu hala güncellemedin –

I'm probably going to get people telling me I haven't updated.

muhtemelen insanlara güncellemediğimi söyleteceğim –

But this is amazing, because I can go back to a day -- to April 2005,

fakat bu acayip bir şey, çünkü zamanda geri gidebilirim –

Nisan 2005’e geri dönebilirim,

and say, what was I doing this day?

ve o gün ne yapıyordum diyebilirim. Ona bakıyorum ve tam olarak bunu biliyorum.

I look at it, I know exactly.

It's this visual cue that is so important to what we do.

Ne yaptığımıza dair önemli olan şey işte bu görsel işarettir.

I put the bad pictures up too,

Buraya kötü resimleri de koydum,

because there are bad pictures.

çünkü kötü resimler de var.

(Laughter)

And I remember instantly: I am in Germany in this --

(Gülüşmeler)

Ve hemen hatırlıyorum: Burada Almanya’dayım,

I had to go for a one-day trip.

bir günlük ziyaret için gitmek zorundaydım.

I was sick, and I was in a hotel room,

Rahatsızdım, bir otel odasındaydım

and I wanted not to be there.

ve orada olmak istemiyordum. Ve böylece bu şeyleri görüyorsunuz.

And so you see these things, it's not just always smiling.

Her zaman sadece gülümsemiyorum. Şimdi bunu geliştirir gibi oldum, o yüzden bu ifadeye sahibim.

Now I've kind of evolved it, so I have this look.

If you look at my driver's license, I have the same look,

Sürücü belgeme bakarsanız

aynı ifade var yüzümde,

and it's a pretty disturbing thing,

ve bu – bu baya can sıkıcı

but it's something that is really important.

ama çok önemli bir şey.

And the last story I really want to tell is this story,

Gerçekten anlatmak istediğim

son hikayeye gelirsek,

because this is probably the one that means the most to me

çünkü yaptığım bütün bu işlerin içinde

bana en çok şey ifade eden belki de budur.

in all of what I'm doing.

I'll probably get choked up, because I tend to when I talk about this.

Büyük olasılıkla tıkanacağım, çünkü bunun hakkında konuşurken hep böyle oluyor.

İşte bu kadın,

So, this woman, her name was Emma,

adı Emma idi, bizim sunduğumuz

and she was a blogger on our service, TypePad.

TypePad’de blogcuydu. Aynı zamanda beta sürümünü test ediyordu,

And she was a beta tester, so she was there right when we opened --

açıldığımız zamandan beri o hep vardı –

you know, there was 100 people.

100 kişiydik işte –

And she wrote about her life dealing with cancer.

ve kanserle olan mücadelesini anlatıyordu.

She was writing and writing, and we all started reading it,

Ve o yazıyordu, yazıyordu, yazıyordu,

ve hepimiz okumaya başladık, çünkü hizmetimizde çok az blogumuz vardı,

because we had so few blogs on the service,

we could keep track of everyone.

herkesin izini sürebiliyorduk.

And she was writing one day,

Yazmaya devam ediyordu ki,

and then she disappeared for a little bit.

sonra biraz ortadan kayboldu.

And her sister came on, and she said that Emma had passed away.

Ve bir gün kızkardeşi çıkageldi,

Emma’nın vefat ettiğini söyledi. Onunla iletişimi olan

And all of our support staff who had talked to her were really emotional,

olan destek personelimizin tamamı – gerçekten ağlamaklı oldu,

and it was a very hard day at the company.

ve o gün şirkette hepimiz için zor bir gündü.

And this was one of those instances where I realized

Bu,

blog yazmanın ilişkilerimizi ne kadar etkilediğini

how much blogging affects our relationship,

ve dünyamızı küçülttüğünü farketmemi sağlayan

and flattening this sort of world.

örneklerden biriydi .

That this woman is in England,

İngiltere’deki bu kadın,

and she lives -- she lived -- a life

orada yaşıyor --

oradaki hayatından,

where she was talking about what she was doing.

ne yaptığından bahsediyordu.

But the big thing that really influenced us was,

Ama bizi gerçekten etkileyen büyük olay,

her sister wrote to me, and she said --

kızkardeşinin bana yazması ve işte,

and she wrote on this blog --

Emma’nın hayatının son birkaç ayında

that writing her blog during the last couple of months of her life

blogunu yazmasının, insanlarla konuşabiliyor olmasının,

was probably the best thing that had happened to her,

ne olup bittiğine dair bir şeyler paylaşabiliyor olmasının,

and being able to talk to people and to share what was going on,

ve yorumları alıp yazabilmesinin

and being able to write and receive comments.

başına gelen en iyi şeylerden biri olduğunu söylemesi oldu.

And that was amazing,

Bu acayipti.

to be able to know that we had empowered that,

Buna bizim sebep olduğumuzu, ve

and that blogging was something that she felt comfortable doing,

blog yazmanın onu rahatlatan bir şey olduğunu,

and the idea that blogging doesn't have to be scary,

blog yazmanın korkutucu olmak zorunda olmadığını,

that we don't always have to be attack of the blogs,

her zaman blogların tehdidi altında olmadığımızı,

that we can be people who are open, and wanting to help and talk to people.

açık, yardıma hazır ve

başkalarıyla konuşabilen insanlar olabildiğimizi bilmek,

That was an amazing thing.

bu acayip bir şeydi.

And so I printed out and sent a PDF of her blog to her family,

Ve bu yüzden ailesine onun blogunun bir çıktısını aldım –

ya da PDF dosyası olarak gönderdim,

and they passed it out at her memorial service,

ve cenaze töreninde herkese dağıttılar bunu,

and even in her obituary, they mentioned her blog,

hatta onun mezarı başında bile

blogundan bahsedildi çünkü bu onun hayatının çok büyük bir parçasıydı.

because it was such a big part of her life.

Bu çok büyük bir olaydı.

And that's a huge thing.

So, this is her legacy,

İşte, bu onun mirası,

ve diyorum ki;

and I think that my call to action to all of you is:

benim size çağrım,

think about blogs, think about what they are,

bloglar hakkında düşünmeniz, ne olduklarını düşünmeniz,

think about what you've thought of them,

onlar hakkındaki fikrinizi düşünmeniz, ve yani, sonra

and then actually do it,

gerçekten bunu yapmanız, çünkü bu gerçekten

because it's something that's really going to change our lives.

hayatlarımızı değiştirecek bir şey.

So, thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)