The story we tell about millennials -- and who we leave out | Reniqua Allen

Çeviri: Elif Nazlıcan Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

So on the surface,

Görünüşte

Troy is the kind of millennial that think pieces are made of.

Troy, her şeyin mümkün olduğunu düşünen bir Y kuşağı insanı.

He's arrogant, self-centered

Kibirli, benmerkezci,

and convinced that he is smarter than people give him credit for.

insanların düşündüğünden daha zeki olduğuna ikna olmuş.

His favorite topics of conversation are girls, sneakers and cars --

Favori sohbet konuları kızlar, spor ayakkabılar ve arabalar --

not a surprise for someone who was a teenager just a few years ago.

sadece birkaç yıl önce ergen olan biri için büyük bir sürpriz değil.

But Troy's mannerisms --

Ama Troy'un kişisel özellikleri --

they reveal the patterns of someone who is scared,

korkmuş, sıkıntılı ve gelecekten emin olmayan birinin

troubled and unsure of the future.

izlerini ortaya çıkarıyor.

Now Troy also embodies the many positive qualities

Troy aynı zamanda jenerasyonunun bilinen birçok pozitif özelliğini de

his generation is known for.

bünyesinde barındırıyor.

An entrepreneurial spirit,

Girişimci bir ruh,

an independent streak

bağımsız bir özellik

and a dedication to his parents.

ve ebeveynlerine bağlılık.

He believes in hard work

Sıkı çalışmaya inanıyor,

and has tried gigs in both the licit and underground economies,

hem yasal hem de kayıt dışı ekonomilerde işler denemiş

but he hasn't had any luck

ama bir şansı olmamış

and is just trying to find his way

ve sadece yolunu bulmaya çalışıp

and still dances between both worlds.

hâlâ iki dünya arasında dans ediyor.

When I met Troy a few years ago,

Birkaç yıl önce Troy ile tanıştığımda

he had been employed as a golf caddy at a local country club,

yerel bir golf kulübünde takım taşıyıcılığı yapıyordu,

carrying bags for rich men and women

çoğunlukla varlığının farkında bile olmayan

who often never even acknowledged his existence.

zengin insanların çantalarını taşıyordu.

Before that, he sold sneakers on Facebook.

Ondan önce Facebook'ta spor ayakkabı satıyordu.

He even tried selling candy bars and water bottles,

Çubuk şeker ve su satmayı bile denedi

but he wasn't making enough money to help his parents out

ama ailesine yardım edebilecek veya bir araba alacak

or save up for a car any time soon.

yeterli parayı biriktirmekten çok uzaktı.

So Troy saw how hard his immigrant mother from Jamaica worked

Troy, Jamaikalı göçmen annesinin ne kadar çalıştığını

and how little she got back in return,

ve ne kadar az karşılık aldığını gördü

and he vowed --

ve bir ant içti --

Troy vowed to take a different path.

farklı bir yönde gitmeye ant içti.

So he ended up selling drugs.

Kendini uyuşturucu satarken buldu.

And then he got caught,

Sonra yakalandı

and right now, he's trying to figure out his next steps.

ve şimdi sonraki adımlarını planlamaya çalışıyor.

In a country where money equals power,

Paranın güce eşdeğer olduğu bir ülkede,

quick money, at least for a while, gives young men and women like him

hızlı para, kısa süreliğine de olsa onun gibi genç insanlara

a sense of control over their lives,

hayatları üzerinde kontrol hissi veriyor

though he said he mainly did it because he wanted stability.

ama o, bunu daha çok istikrar istediği için yapmıştı.

"I wanted a good life," he told me.

Bana "İyi bir hayat istedim" dedi.

"I got greedy and I got caught."

"Açgözlü davrandım ve yakalandım."

Yet the amazing thing about Troy

Ama Troy ile ilgili harika olan şey

is that he still believes in the American dream.

hâlâ Amerikan rüyasına inanıyor olması.

He still believes that with hard work,

Hâlâ sıkı çalışarak,

despite being arrested,

tutuklanmış olmasına rağmen,

that he can move on up.

yükselebileceğine inanıyor.

Now, I don't know if Troy's dreams came true.

Troy'un hayalleri gerçekleşti mi bilmiyorum.

He disappeared from the program for troubled youth that he was involved in

Girdiği sorunlu gençler programında ortadan kayboldu

and slipped through the cracks,

ve unutulmaya yüz tuttu

but on that day that we spoke,

ama konuştuğumuz o günde,

I could tell that more than anything,

şunu söyleyebilirim ki Troy her şeyden çok

Troy was happy that someone listened to his dreams

biri hayallerini dinlediği ve geleceğini sorduğu için

and asked him about his future.

mutluydu.

So I think about Troy and his optimism

Bu yüzden ne zaman bir sürü genç, siyahi Y kuşağının

when I think of the reality that so many young, black millennials face

hayallerini gerçekleştirmek için yüzleştiği gerçekliği düşünsem

when it comes to realizing their dreams.

Troy ve iyimserliğini düşünüyorum.

I think about all the challenges

Onlara sıkı çalıştıkları sürece

that so many black millennials have to endure

istedikleri her şey olabileceklerini söyleyen

in a world that tells them they can anything they want to be

ama gerçekten oturup onların hayallerini dinlemeyen,

if they work hard,

mücadelelerini anlamayan bir dünyada

but actually doesn't sit down to listen to their dreams

bir sürü siyahi Y kuşağı gencin

or hear stories about their struggle.

katlanmak zorunda olduğu tüm zorlukları düşünüyorum.

And we really need to listen to this generation

Eğer ilerleyen, sağlıklı ve medeni bir toplum istiyorsak

if we hope to have a healthy and civil society going forward,

bu jenerasyonu gerçekten dinlememiz gerekiyor

because millienials of color,

çünkü beyaz ırktan olmayan Y kuşağı,

they make up a fair chunk of the US and the world population.

ABD ve dünya nüfusunun büyük bir bölümünü onlar oluşturuyor.

Now when we talk about millennials,

Y kuşağı hakkında konuşurken

a group that is often labeled as entitled, lazy, overeducated,

yani sıklıkla ayrıcalıklı olduğunu düşünen, tembel, fazla eğitimli,

noncommittal and narcissistic,

suya sabuna dokunmayan ve narsist olarak etiketlenen bir grup,

the conversations often swirl around avocado toast,

konuşmalar genelde avokadolu tost, pahalı latteler

overpriced lattes and fancy jobs abroad --

ve yurt dışında havalı işler etrafında dönüyor --

you probably have heard all these things before.

tüm bunları muhtemelen daha önce duydunuz.

But millennials are not a monolith.

Ama Y kuşağı, tamamen birbirine benzeyen bireylerden oluşmuyor.

Actress Lena Dunham may be the media's representation

Oyuncu Lena Dunham

bu jenarasyonun medyadaki temsilcisi olabilir

of this generation,

but Troy and other voices like his are also part of the story.

ama Troy ve onunki gibi sesler de hikâyenin parçası.

In fact, millennials are the largest and most diverse adult population

Hatta Y kuşağı bu ülkedeki en geniş ve en kapsamlı

in this country.

yetişkin popülasyonu.

44 percent of all American millennials are nonwhite,

Amerikalı Y jenerasyonunun yüzde 44'ü beyaz ırktan değil

but often, you wouldn't even know it at all.

ama genellikle bunu hiç bilmezsiniz bile.

Now sure, there are similarities within this population

Tabii, 1981 ve 1996 arası doğan bu popülasyon içinde

born between 1981 and 1996.

benzerlikler var.

Perhaps many of us do love avocado toast and lattes --

Belki birçoğumuz avokadolu tostu ve latteleri seviyoruz --

I know I do, right?

ben seviyorum, değil mi?

But there are also extreme differences,

Ama aynı zamanda olağanüstü farklılıklar da var,

often between millennials of color and white millennials.

genelde beyaz olmayan ve beyaz Y kuşağı arasında.

In fact, all too often,

Hatta hepsinden çok,

it seems as though we're virtually living in different worlds.

neredeyse farklı dünyalarda yaşıyormuşuz gibi görünüyor.

Now black millennials,

Siyahi Y kuşağı,

a group that I have researched for a book I recently wrote,

son zamanlarda yazdığım bir kitap için araştırdığım bir grup,

are the perfect example of the blind spot that we have

bu gruba geldiğimizde mükemmel örnek

when it comes to this group.

veya sahip olduğumuz kör nokta.

For example,

Örneğin,

we have lower rates of homeownership,

ev sahipliği oranımız daha düşük,

we have higher student debt,

öğrenci borcumuz daha yüksek,

we get ID'd more at voter registration booths,

seçmen kaydı kabinlerinde daha çok kimlik sorgulamamız var,

we are incarcerated at higher rates ...

daha yüksek oranda hapse atılıyoruz...

we make less money,

daha az para kazanıyoruz,

we have higher numbers of unemployment --

işsizlik oranımız daha yüksek --

even when we do go to college, I should say --

üniversiteye gitsek bile, bunu söylemeliyim--

and we get married at lower rates.

ve daha az oranda evleniyoruz.

And honestly, that's really just the beginning.

Dürüstçe, bu aslında sadece başlangıç.

Now, none of these struggles are particularly new, right?

Bu sıkıntıların hiçbiri özellikle yeni değil, değil mi?

Young black people in America have been fighting,

Amerika'daki genç siyahi insanlar hikâyelerini anlatmak için

really fighting hard to get their stories told for centuries.

yüzyıllardır gerçekten mücadele ediyor.

After the Civil War in the 1800s,

1800'lerdeki İç Savaş'tan sonra

Reconstruction failed to deliver the equality

Yeniden Yapılanma, köleliğin bitişiyle gelecek olan

that the end of slavery should have heralded,

eşitliği sağlamakta başarısız oldu,

so young people moved to the North and the West

bu yüzden genç insanlar ayrımcı Jim Crow politikasından

to escape discriminatory Jim Crow policies.

kaçmak için Kuzey'e ve Batı'ya taşındı.

Then, as segregation raged in much of the country,

Sonra, ülkenin büyük kısmında ayrımcılık şiddetle devam ederken

1950 ve 1960'larda genç siyahiler insan hakları mücadelelerine

young black people helped spearhead civil rights campaigns

in the 1950s and 1960s.

öncülük ederek yardımcı oldular.

After that, some people embraced black power and then became Black Panthers

Ondan sonra, bazı insanlar siyah gücünü benimseyip Kara Panterler oldular

and then the next generation,

ve sonraki jenerasyon,

they turned to hip-hop to make sure their voices were heard.

seslerinin duyulduğundan emin olmak için hip-hop'a başvurdu.

And then Barack Obama,

Sonra Barack Obama,

hopeful that he, too, may bring about change.

o da bir fark yaratmayı umuyordu.

And when that failed,

Bu başarısız olduğunda,

when we realized we were still brutalized and battered,

hâlâ vahşice hırpalandığımızı fark ettiğimizde,

we had to let the world know that our lives still mattered.

dünyaya bizim hayatlarımızın hâlâ önemli olduğunu haber vermek zorundaydık.

Now, when technology allows more video of our pain and struggle

Şimdi, teknoloji, acımızın ve mücadelemizin

to be broadcast to the world,

dünyaya yayınlanmasına izin verdiğinde

we wonder, like, what is next?

merak ediyoruz, sırada ne var?

Our country feels more polarized than ever,

Ülkemiz her zamankinden daha kutuplaşmış

yet we are still being told to pull up our pants,

ama bize hâlâ pantolonumuzu yukarı çekmemizi,

be respectable, be less angry,

saygı göstermemizi, daha az kızgın olmamızı,

smile more and work harder.

daha çok gülmemizi, sıkı çalışmamızı söylüyorlar.

Even the attitudes of millennials themselves are overdue for an update.

Y jenerasyonunun kendi tavırlarının bile güncellemesi gecikmiş.

Research done by the Washington Post in 2015 about this supposedly "woke" group

Bu "uyanık" grup hakkında 2015'te Washington Post'un yaptığı araştırmada

found that 31 percent of white millennials think that blacks are lazier than whites,

beyaz Y jenerasyonunun %31'inin siyahilerin daha tembel olduğunu düşündüğü

and 23 percent say they're not as intelligent.

ve %23'ünün siyahilerin, onlar kadar zeki olmadığını söylediği bulundu.

These are, like, surprising things to me, and shocking.

Bunlar benim için şaşırtıcı ve şok edici şeyler.

And these responses are not that much different

Ve bu cevaplar, geçmişteki jenerasyonlardan

than generations in the past,

çok da farklı değil,

and it shows that unfortunately,

bu da maalesef gösteriyor ki

this generation is repeating the same old stereotypes

bu jenerasyon, geçmişteki basma kalıp yargıları ve klişeleri

and tropes of the past.

tekrar ediyor.

Now, a study conducted by David Binder Research and MTV in 2014 --

2014'te David Binder ve MTV tarafından yürütülen bir araştırma --

it found that 84 percent of young millennials were taught by their families

ailelerinin, genç Y jenerasyonunun %84'üne herkesin eşit olması gerektiğini

that everyone should be equal.

öğrettiğini ortaya çıkardı.

This is a really great thing, a really positive step.

Bu çok güzel bir şey, gerçekten pozitif bir adım.

But only 37 percent in that group

Ama bu grubun sadece yüzde 37'si

actually talked about race with their families.

aileleriyle gerçekten ırk hakkında konuşmuş.

So I could understand why things may be confusing to some.

Bir şeylerin neden bazı insanlara karışık geldiğini anlayabiliyorum.

There are definitely black millennials who are succeeding.

Kesinlikle başarı elde eden siyahi Y jenerasyonlular var.

Marvel's "Black Panther,"

Marvel'ın "Kara Panter"i,

directed by black millennial Ryan Coogler and showcasing many others,

siyahi bir Y jenerasyonlu Ryan Coogler yönetti, başkaları sergilendi,

broke all sorts of records.

türlü türlü rekor kırdı.

There's a crop of television shows by creatives like Donald Glover,

Donald Glover, Lena Waithe, Issa Rae gibi yaratıcıların

Lena Waithe and Issa Rae.

televizyon dizileri var.

Beyoncé is, like, the queen, right?

Beyoncé tam bir kraliçe, değil mi?

She is, like, everything.

O her şey.

Young black authors are winning awards,

Genç siyahi yazarlar ödüller kazanıyor,

Serena Williams is still dominating on the tennis court

Serena Williams hâlâ tenis kortlarına hükmediyor,

despite all her haters,

onu sevmeyenlere rağmen

and there's a crop of new politicians and activists running for office.

ve adaylığını koyan bir sürü yeni siyasetçi ve aktivist var.

So I don't want to, like, kill these moments of black joy

Ben de zevk aldığım tüm bu siyahi neşe anlarını

that I too revel in,

öldürmek istemiyorum

but I want to make it clear

ama şunu açıklamak istiyorum,

that these wins are too few and far between

bu kazançlar, 400 yıldır burada olan insanlar için

for a people that's been here for over 400 years.

fazla seyrek.

Like, that's insane, right?

Bu çılgınca, değil mi?

And most people still don't really understand the full picture, right?

Ve çoğu insan hâlâ büyük resmi anlayamıyor, değil mi?

Our stories are still misunderstood,

Hikâyelerimiz hâlâ yanlış anlaşılmış,

our bodies are still taken advantage of,

vücutlarımızdan hâlâ faydalanılıyor

and our voices?

ve sesimiz?

Our voices are silenced

Her gün verdiğimiz mücadeleyi

in a world that still shows little concern for our everyday struggles.

hâlâ pek de önemsemeyen bir dünyada sesimiz susturuluyor.

So our stories need to be told

Bu yüzden hikâyelerimiz anlatılmalı,

in a multitude of ways

çok çeşitli şekillerle,

by a range of voices

bir dizi ses tarafından,

talking about diverse and nuanced topics,

çeşitli ve incelikli konularda konuşulmalı

and they really need to be listened to.

ve gerçekten dinlenmeliler.

And it is not just here in America, right?

Üstelik sadece Amerika'da değil, değil mi?

It's all around the world.

Tüm dünyada böyle.

Millennials make up 27 percent of the world's population.

Y jenerasyonu, dünya popülasyonunun yüzde 27'sini oluşturuyor.

That's around two billion people.

Bu yaklaşık iki milyar insan demek.

And with countries like India, China, Indonesia and Brazil,

Birleşmiş Milletler'in yanı sıra Hindistan'da, Çin'de,

along with the United States,

Endonezya'da, Bali'de

accounting for 50 percent of the world's millennials,

dünyadaki Y jenerasyonunun %50'sini oluşturan bu yerlerde,

it's clear that the white, often male, heterosexual narrative of the millennial

Y jenerasyonunun beyaz, genelde erkek, heteroseksüel hikâyesi,

is only telling half the story.

hikâyenin sadece yarısını anlatıyor.

Now, there's many people trying to broaden the palette.

Paleti genişletmeye çalışan bir sürü insan var.

They're fighting to get their stories told and bust the millennial stereotype.

Hikâyelerini anlatmaya ve Y jenerasyonu kalıp yargısını kırmaya çalışıyorlar.

Whether it's students in South Africa protesting statues of Cecil Rhodes,

Güney Afrika'da Cecil Rhodes heykellerini protesto eden öğrenciler de,

Michaela Coel making us laugh from the UK,

İngiltere'den bizi güldüren Michaela Coel de,

or Uche Eze, who's framing views about Nigerian life, online.

Nijeryalı hayatı hakkındaki görüşleri online olarak şekillendiren Uche Eze de.

But I want to make it clear --

Ama şunu belirtmek istiyorum--

I want to make it really clear to everyone

şunu herkese açıklamak istiyorum,

that just because things look more equal than they did

bir şeylerin 20. yüzyılda olduğundan

in the 20th century,

daha eşit görünmesi,

doesn't mean that things are equitable at all.

her şeyin adil olduğu anlamına gelmiyor.

It doesn't mean our experiences are equitable,

Deneyimlerimizin adil olduğu anlamına gelmiyor

and it certainly doesn't mean that a post-racial society,

ve kesinlikle ırkçılığı aşmış bir toplumun,

that thing that we talked about so much,

hakkında bu kadar çok konuştuğumuz şeyin,

ever became close to being a reality.

gerçekleşmeye yaklaştığı anlamına gelmiyor.

I think of Joelle,

Joelle'i düşünüyorum,

a middle-class 20-something who did everything the "right way,"

orta sınıflı 20 yaşlarında her şeyi "doğru yoldan" yapan biri

but she couldn't go to her dream school, because it was simply too expensive.

ama hayallerindeki okula gidemedi çünkü çok pahalıydı.

Or Jalessa,

Veya Jalessa,

who knows she can't be mediocre at her job

beyaz yaşıtları gibi işini orta derecede yapamayacağını

the same way that her white peers can.

bilen biri.

Or Trina, who knows that people judge her unconventional family choices

Veya Trina, eğer beyaz bir kadın olsaydı insanların alışılmadık ailevi kararlarını

in a different way than if she were a white woman.

daha farklı yargılayacağını bilen biri.

Or actor AB,

Veya oyuncu AB,

who knows that the roles he takes and gets in Hollywood are different

Hollywood'da aldığı rollerin ten rengi yüzünden farklı olduğunu

because of his skin color.

bilen biri.

And then there's Simon.

Bir de Simon var.

So Simon, by all means, would be an example of someone who's made it.

Simon, şüphesiz bir şekilde bir başarı örneği olurdu.

He's a CFO at a tech company in San Francisco,

San Francisco'da bir teknoloji şirketinin mali işler müdürü,

he has a degree from MIT

MIT'den mezun olmuş

and he's worked at some of the hottest tech companies in the world.

ve dünyanın en yeni teknoloji şirketlerinin bazılarında çalışmış.

But when I asked Simon if he had achieved the American dream,

Ama Simon'a Amerikan rüyasına ulaşıp ulaşamadığını sorduğumda

it took him a while to respond.

cevap vermesi biraz zaman aldı.

While acknowledging that he had a really comfortable life,

Gerçekten rahat bir hayatı olduğunu kabul ederken,

he admitted that under different circumstances,

kabul etti ki farklı şartlar altında

he might have chosen a different path.

daha farklı bir yol seçebilirdi.

Simon really loves photography,

Simon fotoğrafçılığı çok seviyor

but that was never a real option for him.

ama bu, onun için hiç gerçek bir seçenek olmamış.

"My parents weren't able to subsidize me

"Ailem bana böyle bir şey için

through that sort of thing," Simon said.

para yardımı yapamazdı," dedi Simon.

"Maybe that's something my children could do."

"Belki bunu çocuklarım yapabilir."

So it's these kinds of stories --

İşte bu tarz hikâyeler --

the quieter, more subtle ones --

daha sessiz olan, göze çarpmayanlar --

that reveal the often unique and untold stories of black millennials

genelde Y jenerasyonunun eşsiz ve söylenmemiş hikâyelerini ortaya çıkarıp

that show how even dreaming may differ between communities.

topluluklar arasında hayal etmenin bile nasıl farklı olduğunu gösteriyor.

So we really need to listen and hear the stories of this generation,

Bu yüzden bu jenerasyonun hikâyelerini gerçekten dinlemeli ve duymalıyız,

now more than ever,

her zamankinden çok şimdi,

as the baby boomers age and millennials come to prominence.

1946-1964 arası doğanlar yaşlanıp Y jenerasyonu öne çıkarken.

We can talk all we want to about pickling businesses in Brooklyn

İstediğimiz kadar Brooklyn'de iş paklamaları veya avokadolu tostlar

or avocado toast,

hakkında konuşabiliriz

but leaving out the stories and the voices of black millennials,

ama siyahi Y jenerasyonunun, nüfusun büyük bir kısmının

large swaths of the population --

seslerini ve hikâyelerini duymazdan gelmek

it will only increase divisions.

sadece bölünmeyi arttıracaktır.

So stories of black millennials, brown millennials

Bu yüzden siyahi ve beyaz olmayan Y jenerasyonunun

and all millennials of color

ve tüm renklerdeki insanların

really need to be told,

hikâyeleri anlatılmalı

and they also need to be listened to.

ve aynı zamanda dinlenmeli.

We'd be a far better-off country and world.

Ülkemiz ve dünyamız çok daha iyi bir durumda olur.

Thank you.

Teşekkürler.

(Applause)

(Alkış)