The story we tell about millennials -- and who we leave out | Reniqua Allen

Translator: Hajar Almasi Reviewer: RAHAA IMANII

So on the surface,

ظاهرا،

Troy is the kind of millennial that think pieces are made of.

تروی، نوعی از نسل هزاره است که فکر می‌کند قطعات دررفتنی هستند.

He's arrogant, self-centered

او متکبر، خودخواه و خودمحور است

and convinced that he is smarter than people give him credit for.

و مجاب شده که او باهوش‌تر از کسانی است که به او اعتبار می‌دهند.

His favorite topics of conversation are girls, sneakers and cars --

موضوعات مورد علاقه گفتگوی او عبارتند از: دخترها، کفش‌های کتانی و ماشین --

not a surprise for someone who was a teenager just a few years ago.

تعجبی ندارد برای کسی که همین چند سال پیش نوجوان بود.

But Troy's mannerisms --

اما ادا و اطوارِ تروی --

they reveal the patterns of someone who is scared,

الگوهای فردی را نشان می‌دهند که ترسیده،

troubled and unsure of the future.

نگران و نا مطمئن از آینده است.

Now Troy also embodies the many positive qualities

حال تروی دارای ویژگی‌های مثبت بسیاری نیز است

his generation is known for.

که نسل او هم به آن مشهور است.

An entrepreneurial spirit,

روحیه‌ای کارآفرین،

an independent streak

خصلت مستقل بودن،

and a dedication to his parents.

و از خود گذشتگی برای پدر و مادرش داشت.

He believes in hard work

او به سخت‌کوشی باور دارد

and has tried gigs in both the licit and underground economies,

و در هر دو اقتصاد قانونی و زیر زمینی (غیر قانونی) تلاش کرده‌است،

but he hasn't had any luck

اما او هیچ شانسی ندارد

and is just trying to find his way

و فقط سعی دارد راه خود را پیدا کند

and still dances between both worlds.

و هنوز هم بین این دو دنیا در حرکت و تلاش است.

When I met Troy a few years ago,

وقتی تروی را چند سال پیش دیدم،

he had been employed as a golf caddy at a local country club,

او به عنوان کدی یا دستیار در یک باشگاه محلی گلف مشغول بود،

carrying bags for rich men and women

کیسه‌های چوب گلف برای مردان و زنان ثروتمند

who often never even acknowledged his existence.

که هرگز از وجودش اطلاعی نداشتند، حمل می‌کرد.

Before that, he sold sneakers on Facebook.

پیش از آن، او کفش‌های کتانی در فیس بوک می‌فروخت.

He even tried selling candy bars and water bottles,

او حتی فروختن شکلات و آب آشامیدنی(بطری) را هم امتحان کرد،

but he wasn't making enough money to help his parents out

اما پول کافی برای کمک به والدینش

or save up for a car any time soon.

و یا پس‌انداز برای خرید ماشین به این زودی ها نداشت.

So Troy saw how hard his immigrant mother from Jamaica worked

بنابراین تروی که می‌دید چگونه مادر مهاجرش از جامائیکا کار می‌کند

and how little she got back in return,

و درآمد بسیار کمی در ازایش دارد،

and he vowed --

و او سوگند خورد --

تروی سوگند خورد که مسیرمتفاوتی در پیش گیرد.

Troy vowed to take a different path.

پس به فروش مواد مخدر پایان داد.

So he ended up selling drugs.

And then he got caught,

و بعد دستگیر شد،

and right now, he's trying to figure out his next steps.

و در حال حاضر سعی دارد گام بعدیش را دریابد.

In a country where money equals power,

در کشوری که پول مساوی است با قدرت،

quick money, at least for a while, gives young men and women like him

پول سریع، حداقل برای مدتی، به مردان و زنانی همچون او،

a sense of control over their lives,

احساس اینکه بر زندگی خود کنترل دارند، می‌دهد،

though he said he mainly did it because he wanted stability.

گرچه او گفت که بیشتر این کار را برای آن انجام می‌دهد که خواهانِ ثبات است.

"I wanted a good life," he told me.

او به من گفت: «من زندگی خوبی می‌خواستم.»

"I got greedy and I got caught."

«حریص شدم و گرفتار شدم.»

Yet the amazing thing about Troy

با این حال، نکته شگفت‌انگیز در مورد تروی

is that he still believes in the American dream.

این است که او هنوز رویای آمریکایی را باور دارد.

He still believes that with hard work,

او هنوز هم بر این باور است که با سخت‌کوشی،

despite being arrested,

با وجود اینکه دستگیر شده‌،

that he can move on up.

می‌تواند حرکت کند و تغییر وضعیت دهد.

Now, I don't know if Troy's dreams came true.

حالا، نمی دانم رویای تروی به واقعیت می‌پیوندد یا نه.

He disappeared from the program for troubled youth that he was involved in

او از برنامه جوانان در-خطر حذف شد

and slipped through the cracks,

و ازمیان این شکاف‌ها گریخت،

but on that day that we spoke,

اما آن روزی که حرف زدیم،

I could tell that more than anything,

می‌توانم بگویم که بیش از هر چیزی،

Troy was happy that someone listened to his dreams

تروی خوشحال بود که کسی به رویایش گوش می‌دهد

and asked him about his future.

و آینده‌اش را جویا می‌شود.

So I think about Troy and his optimism

پس من به تروی و خوش بینی او می‌اندیشم

when I think of the reality that so many young, black millennials face

وقتی به واقعیت فکر می‌کنم که بسیاری از جوانان، نسل هزاره سیاه‌پوست

when it comes to realizing their dreams.

وقتی به واقعی شدنِ رویاهای خود می‌رسند، مواجه می‌شوند.

I think about all the challenges

به تمام چالش‌هایی می‌اندیشم

that so many black millennials have to endure

که بسیاری از نسل هزاره ای‌ها سیاهپوست مجبورند

in a world that tells them they can anything they want to be

در دنیایی که به آن‌ها می‌گوید که می‌توانند هرچیزی که می‌خواهند، باشند،

if they work hard,

اگر سخت کار کنند،

but actually doesn't sit down to listen to their dreams

اما در واقع نمی‌نشینند و به رویاهای آن‌ها گوش نمی‌دهند

or hear stories about their struggle.

یا به داستان‌هایی در مورد کشمکش‌هایشان گوش نمی‌سپارند.

And we really need to listen to this generation

و ما واقعا نیاز داریم که به این نسل گوش دهیم

if we hope to have a healthy and civil society going forward,

اگر امیدواریم که جامعه‌ای سالم و مدنی داشته باشیم،

because millienials of color,

زیرا نسل هزاره‌ای‌ها رنگین‌پوست،

they make up a fair chunk of the US and the world population.

بخش بزرگی از جمعیت آمریکا و جهان را تشکیل می‌دهند.

حال که درباره نسل هزاره‌ای‌ها صحبت می‌کنیم،

Now when we talk about millennials,

a group that is often labeled as entitled, lazy, overeducated,

گروهی که غالبا عناوینی چون تنبل، با تحصلات تکمیلی ،

noncommittal and narcissistic,

تعهد گریزو خودشیفته برچسب خورده می‌شود،

the conversations often swirl around avocado toast,

گفتگوها اغلب حول تُست آووکادوو،

overpriced lattes and fancy jobs abroad --

گران بودن لاته و مشاغل تجملی در خارج از کشور انجام می‌شوند --

you probably have heard all these things before.

احتمالا همه این چیزها را قبلا شنیده باشید.

But millennials are not a monolith.

امانسل هزاره‌ای‌ها يکپارچه نیستند.

Actress Lena Dunham may be the media's representation

شاید لِنا دانِم، بازیگر زن بتواند

of this generation,

نماینده رسانه‌‌ای این نسل باشد

but Troy and other voices like his are also part of the story.

اما تروی و صداهای دیگر مثل او نیز بخشی از داستان هستند.

In fact, millennials are the largest and most diverse adult population

درواقع نسل هزاره‌ای‌ها بزرگ‌ترین و متمایزترین بخش جمعیت‌ِ بالغ

in this country.

در این کشور هستند.

44 percent of all American millennials are nonwhite,

۴۴ درصد از کل نسل هزاره‌ای‌ها‌‌ی آمریکایی سفیدپوست نیستند،

but often, you wouldn't even know it at all.

اما بیشترشما حتی از آن خبر دارهم نمی‌شوید.

Now sure, there are similarities within this population

مطمئنا شباهت‌هایی بین این جمعیت

born between 1981 and 1996.

متولدین بین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۶ وجود دارد

Perhaps many of us do love avocado toast and lattes --

شاید خیلی از ما عاشق تُست آووکادو و لاته (شیر قهوه) باشیم --

I know I do, right?

می‌دانم که هستیم، مگر نه؟

But there are also extreme differences,

اما تفاوت‌های زیادی هم هست،

often between millennials of color and white millennials.

که اغلب بین نسل هزاره‌ای‌های رنگین‌پوست و مِلنیال‌‌های سفید‌پوست وجود دارد.

In fact, all too often,

در واقع، اغلب اوقات،

it seems as though we're virtually living in different worlds.

به نظر می‌رسد که ما عملا در دنیاهای مختلفی زندگی می‌کنیم.

Now black millennials,

حالا نسل هزاره‌ای‌های سیاه‌،

a group that I have researched for a book I recently wrote,

گروهی که من برای کتابی که اخیرا نوشته‌ام، مورد بررسی قرار داده‌ام،

are the perfect example of the blind spot that we have

نمونه‌ کاملی از نقطه کور است که

when it comes to this group.

زمانی که به این گروه می‌رسد داریم.

For example,

برای نمونه،

we have lower rates of homeownership,

ما نرخ پایین تری از مالکیت خانه داریم،

we have higher student debt,

ما بدهی دانشجویی بالاتری داریم،

we get ID'd more at voter registration booths,

ما کارت اعتباری بیشتری در غرفه‌های ثبت‌نام رای دهندگان داریم،

we are incarcerated at higher rates ...

ما نرخ‌ بالاتری زندانی شده‌ داریم …

we make less money,

ما پول کمتری درمی‌آوریم،

we have higher numbers of unemployment --

نرخ بیکاری بالاتری داریم --

even when we do go to college, I should say --

حتی وقتی به دانشگاه می‌رویم، باید بگویم که --

and we get married at lower rates.

و با نرخ‌های پایین‌تر ازدواج می‌کنیم.

And honestly, that's really just the beginning.

و صادقانه بگویم، این واقعا همان آغاز ماجراست.

Now, none of these struggles are particularly new, right?

و خب هیچ‌کدام از این کشمکش‌ها جدید نیستند، مگر نه؟

Young black people in America have been fighting,

جوانان سیاه‌پوست آمریکایی در حال مبارزه بوده‌اند،

really fighting hard to get their stories told for centuries.

واقعا برای رسیدن به ماجراهای خود به سختی مبارزه کرده‌اند.

After the Civil War in the 1800s,

پس از جنگ داخلی در دهه ۱۸۰۰،

Reconstruction failed to deliver the equality

بازسازی نتوانست برابری‌ای که

that the end of slavery should have heralded,

پایان برده‌داری بود را تحویل دهد،

so young people moved to the North and the West

بنابراین جوانان به شمال و غرب نقل‌مکان کردند،

to escape discriminatory Jim Crow policies.

تا از سیاست‌های تبعیض‌آمیز جیم کرو بگریزند.

Then, as segregation raged in much of the country,

سپس، به عنوان تبعیض نژادی در بسیاری از کشور،

young black people helped spearhead civil rights campaigns

جوانان سیاه‌پوست به پیشگامان مبارزات حقوق مدنی

in the 1950s and 1960s.

در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ کمک کردند.

After that, some people embraced black power and then became Black Panthers

پس از آن، برخی از مردم نیروی سیاه را به دست گرفته و بعد به پلنگ‌های سیاه بدل شدند

and then the next generation,

و سپس نسل بعدی، آن‌ها،

they turned to hip-hop to make sure their voices were heard.

به هیپ هاپ تبدیل شدند تا مطمئن شوند که صدایشان شنیده می‌شود.

And then Barack Obama,

و سپس باراک اوباما،

hopeful that he, too, may bring about change.

امیدواربودیم که او هم شاید تغییراتی ایجاد بکند.

And when that failed,

و وقتی که این کار شکست خورد،

when we realized we were still brutalized and battered,

وقتی که متوجه شدیم که هنوز وحشی و له شده بودیم،

we had to let the world know that our lives still mattered.

مجبور شدیم به دنیا بگوییم که زندگی و جان ما سیاه‌پوستان مهم است.

Now, when technology allows more video of our pain and struggle

حالا، زمانی که فناوری اجازه پخش ویدئوی بیشتری از درد و کشاکشِ ما

to be broadcast to the world,

برای پخش اخبار جهان را می‌دهد،

we wonder, like, what is next?

در شگفتیم که بعدها چه خواهد شد؟

Our country feels more polarized than ever,

کشور ما بیشتر از همیشه به دو قطب مخالف تقسیم شده،

yet we are still being told to pull up our pants,

با این حال هنوز هم به ما گفته‌شده که آستین همت بالا بزنیم،

be respectable, be less angry,

محترم باشیم، کم‌تر عصبانی باشیم،

smile more and work harder.

لبخند بزنیم و سخت‌تر کار کنیم.

Even the attitudes of millennials themselves are overdue for an update.

حتی نگرش‌هاینسل هزاره‌ای‌ها به خودی خود از به‌روز‌رسانی عقب مانده‌اند.

Research done by the Washington Post in 2015 about this supposedly "woke" group

پژوهشی توسط واشنگتن پست در سال ۲۰۱۵درباره این گروه ظاهرا «بیدار» انجام شده، دریافتند

found that 31 percent of white millennials think that blacks are lazier than whites,

که ۳۱٪ از نسل هزاره‌ای‌های سفید پوست فکر می‌کنند سیاه‌پوستان ازسفیدپوستان تنبل‌ترند

and 23 percent say they're not as intelligent.

و ۲۳ درصد می‌گویند که آن‌ها به اندازه کافی باهوش نیستند.

این چیزها، مثل این‌که، چیزهایِ عجیبی‌اند برای من، و تکان‌دهنده‌اند.

These are, like, surprising things to me, and shocking.

And these responses are not that much different

و این واکنش‌ها بسیار هم متفاوت نیستند،

than generations in the past,

نسبت به نسل‌های گذشته ،

and it shows that unfortunately,

و نشان می‌دهد که متاسفانه،

this generation is repeating the same old stereotypes

این نسل تکراری از رفتار قالبی و کلیشه‌ای همان گذشته قدیمی بوده

and tropes of the past.

و همان گذشته را استعاره می‌کند.

Now, a study conducted by David Binder Research and MTV in 2014 --

حالا، پژوهشی که توسط تحقیقات دیوید بیندر و اِم.تی.وی در سال ۲۰۱۴ انجام شده --

it found that 84 percent of young millennials were taught by their families

دریافته که ۸۴٪ از نسل هزاره‌ای‌های جوان توسط خانواده‌های خود آموزش داده شده‌اند

that everyone should be equal.

که همه باید برابر باشند.

This is a really great thing, a really positive step.

این واقعا عالی است، یک گام واقعا مثبت.

But only 37 percent in that group

اما تنها ۳۷ درصد این گروه

actually talked about race with their families.

در واقع درباره نژاد با خانواده‌هایشان صحبت کردند.

بنابراین می‌توانم درک کنم که چرا بعضی چیزها ممکن است برای برخی گیج‌کننده باشد.

So I could understand why things may be confusing to some.

There are definitely black millennials who are succeeding.

قطعا مِلنیال‌‌های سیاه‌پوست وجود دارند که موفق می‌شوند.

Marvel's "Black Panther,"

فیلم «پلنگ سیاه» شرکت فیلم‌سازی مارول،

directed by black millennial Ryan Coogler and showcasing many others,

به کارگردانی کریستین رایان کوگِلر، و نشان دادن بسیاری از موارد دیگر،

broke all sorts of records.

همه جوررکوردی را شکسته است.

There's a crop of television shows by creatives like Donald Glover,

محصولی تلویزیونی که توسط مبتکرانی چون دانالد گلاور،

Lena Waithe and Issa Rae.

لنا وِیث و عیسی ری به نمایش درآمد.

Beyoncé is, like, the queen, right?

بیانسه، مثل ملکه‌هاست، مگر نه؟

She is, like, everything.

اون شبیه همه چیز است.

Young black authors are winning awards,

نویسندگان سیاه‌ جوان جایزه می‌برند،

Serena Williams is still dominating on the tennis court

سرینا ویلیامز علی‌رغم همه کینه‌توزانش

despite all her haters,

هنوز بر زمین تنیس تسلط دارد،

and there's a crop of new politicians and activists running for office.

وگروهی از سیاستمداران و فعالانِ جدید آنجا در تلاش برای به‌دست آوردن رای هستند.

So I don't want to, like, kill these moments of black joy

خُب حالا نمی‌خواهم، مثلا، لحظات شادی سیاه‌پوستان را بکشم

that I too revel in,

که بسیار هم از آن لذت می‌برم،

but I want to make it clear

اما می‌خواهم روشن کنم

that these wins are too few and far between

که این بُردها، بسیار ناچیز واندک است

for a people that's been here for over 400 years.

برای مردمی که بیش از ۴۰۰ سال است در اینجا حضور دارند.

Like, that's insane, right?

انگار که دیووانگی باشد، درسته؟

And most people still don't really understand the full picture, right?

بیشتر مردم هنوز واقعا کل ماجرا را درک نمی‌کنند، درست است؟

Our stories are still misunderstood,

داستان‌های ما هنوز درک نشده اند،

our bodies are still taken advantage of,

هنوزهم افراد ما از ما و صدای ما

and our voices?

سوءاستفاده می‌کنند؟

Our voices are silenced

صداهای ما خاموش می‌شوند

in a world that still shows little concern for our everyday struggles.

در دنیایی که هنوز نگرانی‌های کمی برای کشمکش‌های روزمره ما نشان می‌دهد.

So our stories need to be told

بنابراین، قصه‌های ما

in a multitude of ways

باید باروش‌های بسیار گوناگونی

by a range of voices

با گستره‌ای از صداها

talking about diverse and nuanced topics,

در مورد موضوعات متنوع و گوناگون گفته شود،

and they really need to be listened to.

و آن‌ها واقعا باید به آن گوش دهند.

And it is not just here in America, right?

و این فقط در آمریکا نیست، درست است؟

It's all around the world.

در سراسرجهان همین است.

Millennials make up 27 percent of the world's population.

نسل هزاره‌ای‌ها ۲۷٪ از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند.

That's around two billion people.

چیزی حدود ۲ میلیارد نفر.

And with countries like India, China, Indonesia and Brazil,

و با کشورهایی مانند هند، چین، اندونزی و برزیل،

along with the United States,

به همراه ایالات‌متحده،

accounting for 50 percent of the world's millennials,

حدود ۵۰٪ از نسل هزاره‌ای‌های جهان را تشکیل می‌دهند،

it's clear that the white, often male, heterosexual narrative of the millennial

واضح است که سفیدپوست، غالبا مرد، دگرجنس‌گرایی که نسل هزاره‌ را شرح دهد

is only telling half the story.

تنها راوی نیمی از داستان است.

Now, there's many people trying to broaden the palette.

حالا افراد زیادی وجود دارند که سعی درگسترش قضیه دارند.

They're fighting to get their stories told and bust the millennial stereotype.

آنها برای رسیدن به خواسته‌شان می‌جنگند و کلیشه زندگی نسل هزاره‌ را از بین می‌برد.

Whether it's students in South Africa protesting statues of Cecil Rhodes,

چه این‌که داندشجویان در آفریقای جنوبی به مجسمه سیسیل رودز اعتراض می‌کنند،

Michaela Coel making us laugh from the UK,

مایکل کول از انگلستان که ما را می‌خنداند،

or Uche Eze, who's framing views about Nigerian life, online.

یا اوشه اِزِی، که دیدگاه خود را درباره زندگی نیجریه‌ای، آنلاین مطرح می‌کند.

But I want to make it clear --

اما می‌خواهم موضوع را روشن کنم --

I want to make it really clear to everyone

می‌خواهم واقعا آن را برای همه روشن کنم

that just because things look more equal than they did

که فقط به این خاطر که همه چیز بیشتر از پیش

in the 20th century,

در قرن بیستم برابر به نظر می‌رسد،

doesn't mean that things are equitable at all.

به این معنا نیست که همه چیز برابر است.

این به آن معنا نیست که تجربه ما برابر است،

It doesn't mean our experiences are equitable,

and it certainly doesn't mean that a post-racial society,

و قطعا به این معنا نیست که یک جامعهء پُست - نژادی گذر کرده از تبعیض نژادی

that thing that we talked about so much,

آن چیزی که بسیار درباره آن صحبت کردیم،

ever became close to being a reality.

که توانسته به واقعیت پیدا کردن، نزدیک شود.

I think of Joelle,

من به «جوئِل» می‌اندیشم،

a middle-class 20-something who did everything the "right way,"

کسی از طبقه متوسط ۲۰- یا یک همچین چیزی که همه کارها را "درست" انجام داد،

but she couldn't go to her dream school, because it was simply too expensive.

اما او نمی‌توانست به مدرسه رویایی اش برود، زیرا بسیار گران بود.

Or Jalessa,

یا جَلیسا،

who knows she can't be mediocre at her job

که می‌داند نمی‌تواند در شغل خود معمولی باشد

the same way that her white peers can.

همان طور که همسالان سفیدپوست او می‌توانند.

Or Trina, who knows that people judge her unconventional family choices

یا ترینا، کسی که می‌داند مردم، جور دیگری حق انتخاب‌های خانوادگی‌اش را قضاوت می‌کنند

in a different way than if she were a white woman.

تا اینکه او زن سفید پوستی می‌بود.

Or actor AB,

یا هنرپیشه آ.ب،

who knows that the roles he takes and gets in Hollywood are different

که می‌داند نقش‌هایی که در هالیوود می‌گیرد

because of his skin color.

به خاطر رنگ پوستش، متفاوت است.

And then there's Simon.

و بعد سایمِن هست.

So Simon, by all means, would be an example of someone who's made it.

خُب سایمِن، به هرجهت، نمونه‌ای از کسی خواهد بود که موفق شده است.

He's a CFO at a tech company in San Francisco,

او مقام مالی ارشد در یک شرکت فن‌آوری در سن‌فرانسیسکو است،

he has a degree from MIT

او مدرک دکترای خود را از ام آی تی دارد

and he's worked at some of the hottest tech companies in the world.

و او در بعضی از پیشرفته‌ترین شرکت‌های دنیا کار کرده‌است.

But when I asked Simon if he had achieved the American dream,

اما وقتی از سایمِن پرسیدم که آیا به رویای آمریکایی رسیده‌است،

it took him a while to respond.

مدتی طول کشید تا واکنش نشان دهد.

While acknowledging that he had a really comfortable life,

در حالی که تایید می‌کرد که او واقعا زندگی راحتی دارد،

he admitted that under different circumstances,

اعتراف کرد که تحت شرایط مختلفی،

he might have chosen a different path.

ممکن بود مسیر دیگری انتخاب می‌کرد.

Simon really loves photography,

سایمِن واقعا عاشق عکاسی است،

but that was never a real option for him.

اما هیچ وقت، آن گزینه‌ای واقعی برایش نبود.

"My parents weren't able to subsidize me

سایمِن گفت: « والدین من قادر نبودند تا

through that sort of thing," Simon said.

از طریق همچون چیزی، کمک هزینه‌ام را بدهند.»

"Maybe that's something my children could do."

«شاید فرزندانم بتوانند چنین کاری بکنند.»

So it's these kinds of stories --

پس این گونه داستان‌ها --

the quieter, more subtle ones --

خاموش‌تر وظریف‌تر از آن است --

that reveal the often unique and untold stories of black millennials

که اغلب داستان‌های منحصر به فرد و ناگفته مِلنیال‌‌های سیاه‌پوست را

that show how even dreaming may differ between communities.

آشکار می‌کند که نشان می‌دهد چطور حتی رویاپردازی هم شاید بین جوامع متفاوت باشد.

So we really need to listen and hear the stories of this generation,

بنابراین ما واقعا نیاز به شنیدن و گوش دادن به داستان‌های این نسل داریم

now more than ever,

اکنون بیشتر از همیشه،

as the baby boomers age and millennials come to prominence.

همان طورکه متولدین دوره نسل انفجار و این نسل هزاره به شهرت رسیده‌اند.

We can talk all we want to about pickling businesses in Brooklyn

می‌توانیم هرچقدربخواهیم درباره کسب‌وکار ترشی‌انداختن دربروکلین

or avocado toast,

یا تُست آووکادو صحبت کنیم،

but leaving out the stories and the voices of black millennials,

اما داستان‌ها و صداهای نسل هزاره‌ای‌ها سیاه‌ را نادیده بگیریم،

large swaths of the population --

بخش‌های بزرگی از جمعیت را --

it will only increase divisions.

و این فقط تفرقه را زیاد می‌کند.

پس داستان‌های نسل هزاره‌ای‌های سیاه‌، سبزه و همه

So stories of black millennials, brown millennials

and all millennials of color

نسل هزاره‌ای‌های رنگین‌پوست

really need to be told,

نیاز است که گفته شود،

and they also need to be listened to.

و همچنین نیاز است که به آن‌ها گوش فرا داده شود.

We'd be a far better-off country and world.

ما بسیار غنی‌تر از کشور و جهان خواهیم بود.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)