Black life at the intersection of birth and death | Mwende "FreeQuency" Katwiwa

Çeviri: Zisan Bas Gözden geçirme: Figen Ergürbüz

My name is Mwende Katwiwa

Benim adım Mwende Katwiwa

and I am a poet,

ve ben bir şair

a Pan-Africanist

Pan-Afrikanist

and a freedom fighter.

ve özgürlük savaşçısıyım

I was 23 years old

Üreme Adaletini ilk duyduğumda

when I first heard about Reproductive Justice.

23 yaşındaydım.

I was working at Women with a Vision,

"Vizyon Sahibi Kadınlar" da çalışıyordum

where I learned that Reproductive Justice was defined by Sister Song as:

orada Sister Song'un tanımıyla Üreme Adaletinin ne olduğunu öğrendim:

One: A woman's right to decide if and when she will have a baby

Bir: Bir kadının ne zaman çocuk istediğini karar verme hakkı

and the conditions under which she will give birth.

ve doğum yapma şartlarını kendi belirlemesi.

Two: A woman's right to decide if she will not have a baby

İki: Bir kadının çocuk yapmamayı seçme hakkı ve bunu nasıl

and her options for preventing or ending a pregnancy.

önleyeceğini veya hamileliğini nasıl sonlandıracağını seçmesi.

And three: A woman's right to parent the children she already has

Ve üç: Bir kadının sahip olduğu çocuğa güvenli ve sağlıklı

in safe and healthy environments

bir ortamda ebeveynlik yapması.

without fear of violence

Herhangi birinden veya devletten

from individuals or the government.

şiddet görme korkusu yaşamadan.

I've always wanted to be a mother.

Hep anne olmak istemişimdir.

Growing up, I heard all about the joys of motherhood.

Büyürken, anne olmanın ne kadar büyük bir mutluluk olduğu hakkında şeyler duyardım.

I used to dream of watching my womb weave wonder into this world.

Rahmimin bu dünyaya bir mucize getireceğini hayal ederdim.

See, I knew I was young.

Küçük olduğumu biliyordum

But I figured,

ama fark ettim ki bu kadar büyük bir şeyi

it couldn't hurt to start planning for something so big, so early.

erkenden planlamaya başlamak kimseye zarar vermezdi.

But now,

Ama şimdi

I'm 26 years old.

26 yaşındayım.

And I don't know if I have what it takes to stomach motherhood in this country.

Ama bu ülkede annelik yapabilecek güce sahip olduğuma emin değilim.

See, over the years, America has taught me more about parenting

Yıllardır, Amerika bana ebeveynlik hakkında bu konuyu ele alan

than any book on the subject.

herhangi bir kitaptan daha fazla şey öğretti.

It has taught me how some women give birth to babies

Bana bazı kadınların bebeklere, bazı kadınların ise

and others to suspects.

şüpheli şahıslara doğum yaptığını öğretti.

It has taught me that this body will birth kin

Bana bu vücudun üniversite mezunu çocuklar yerine

who are more likely to be held in prison cells

hapse girmeye daha yatkın çocuklar

than to hold college degrees.

doğuracağını öğretti.

There is something about being Black in America

Amerika'da siyah biri olmakta

that has made motherhood seem

anneliği zormuş gibi gösteren

complicated.

bir şey var.

Seem like,

Yani, çocuklarımı hayatta tutmak

I don't know what to do to raise my kids right

ve iyi yetiştirmek için

and keep them alive.

ne yapmam gerektiğini bilmiyormuşum gibi görünüyor.

Do I tell my son not to steal because it is wrong,

Oğluma çalmanın kötü bir şey olduğunu mu

or because they will use it to justify his death?

yoksa onu öldürmek için bir sebep olduğunu mu söyleyeceğim?

Do I tell him

Ona şekerinin ve çayının

that even if he pays for his Skittles and sweet tea

fiyatını ödese bile yinede onu izleyenlerin olacağını

there will still be those who will watch him

and see a criminal before child;

onu bir çocuk yerine bir suçlu olarak göreceklerini

who will call the police and not wait for them to come.

polisi arayıp gelmesini bekleyemeceklerini söyleyecek miyim?

Polisin gelmesini istiyor muyum ki?

Do I even want the police to come?

Too many Sean Bells go off in my head when I consider calling 911.

911'i aramayı düşündüğümde kafamda bir sürü Sean Bell'ler beliriyor.

I will not take it for Oscar Grant-ed that they will not come and kill my son.

Oscar Grant gibi oğlumu öldürmeyeceklerinden emin olamayacağım.

So, we may have gotten rid of the nooses,

İlmeklerden kurtulmuş olabiliriz

ama ben yinede siyah çocukları öldürüp

but I still consider it lynching when they murder Black boys

vücutlarını dört saat boyunca güneşin altında bırakmaya linç etmek diyorum.

and leave their bodies for four hours in the sun.

As a historical reminder

Tarihi bir hatırlatma olarak

that there is something about being Black in America

Amerika'da siyah biri olmak

that has made motherhood sound

anneliği yas tutmak gibi

like mourning.

hissettiriyor.

Sound like one morning I could wake up

Sanki bir gün uyanıp, oğlumu

and see my son as a repeat of last week's story.

geçen haftanın haberlerinin tekrarında görebilirim.

Sound like I could wake up and realize

Sanki bir gün uyanıp kızımın

the death of my daughter wouldn't even be newsworthy.

ölüm haberinin haber olmaya bile değmediğini görebilirim.

So you can't tell me that Sandra Bland is the only Black woman

Bu yüzden bana sessizliğimizden daha fazlasını hak eden

tek siyah kadının Sandra Bland olduğunu söyleyemezsiniz.

whose violence deserves more than our silence.

Ya ölümlerini hatırlamamız gerekecek olan

What about our other dark-skinned daughters in distress

whose deaths we have yet to remember?

diğer acı içindeki koyu tenli kızlarımız?

What about our children

Ya hayatları sizin cinsinize benzemeyen çocuklarımız?

whose lives don't fit neatly between the lives of your genders?

See, apparently, nothing is a great protector

Görünüşe göre, böyle bir vücuda sahip olunca

if you come out of a body that looks like this.

hiçbir şey yeterince iyi bir koruyucu değil.

See, there is something about being Black in America

Amerika'da siyah biri olmakta

that has made motherhood sound

bana anne olmayı isteyip istemediğimden

like something I'm not sure I look forward to.

şüphe duyurtacak bir şey var.

I've written too many poems about dead Black children to be naïve

Ölü siyah çocuklar hakkında o kadar çok şiir yazdım ki ve bir gün

kendi çocuklarımın hakkında da şiirler yazılabileceğinin farkındayım.

about the fact that there could one day be a poem written about my kids.

But I do not want to be a mother who gave birth to poems.

Ama ben şiirler doğuran bir anne olmak istemiyorum.

I do not want a stanza for a son

Bir çocuk yerine bir kıta istemiyorum

nor a line for a little girl

ya da küçük bir kız yerine bir satır

nor a footnote for a child who doesn't fit into this world.

ya da bu dünyaya uymayan bir çocuk yerine bir dipnot.

No.

Hayır.

Şiir sayfalarında yıllarca yaşayacak ama benden bile daha fazla

I do not want children who will live forever

in the pages of poetry,

yaşamayacak olan çocuklar istemiyorum.

yet can't seem to outlive

me.

(Applause)

(Alkışlar)

I was invited to the TEDWomen conference

TEDKadınlar konferansına bir şiir okumak

to perform a poem.

için çağırılmıştım

But for me, poetry is not about art and performance.

ama benim için şiir sanat veya bir performans değil.

It is a form of protest.

O bir protesto şekli.

Yesterday,

Dün

during rehearsal,

provalarda

I was told that there had been

bana siyahların hayatının önemi hakkında

two to three recent TED Talks about Black Lives Matter.

yakınlarda iki, üç tane daha TED konuşması yapıldığı

That maybe I should cut down my TED Talk

ve belki de TED konuşmamı kısaltmam gerektiği söylendi.

so it could "just" be about Reproductive Justice.

Böylece sadece Üreme Hakkı ile alakalı olacaktı

But that poem and this talk

ama o şiir ve bu konuşmam

is fundamentally about my inability to separate the two.

esasen benim bu iki konuyu ayıramamam hakkında.

I was 21 years old --

21 yaşındaydım.

(Applause)

(Alkışlar)

I was 21 years old when Trayvon Martin was murdered.

Trayvon Martin öldürüldüğünde 21 yaşındaydım.

Trayvon Martin, a 17-year-old Black boy,

Trayvon Martin, 17 yaşında bir siyah erkek

a Black child,

bir siyah çocuk

reminded me

bana hatırlattı ki

reminded us

bize hatırlattı ki

how little this nation actually values Black life.

bu ülke siyahların hayatına çok az değer veriyor.

The hashtag #BlackLivesMatter

#BlackLivesMatter etiketi

became the most recognized call

siyah insanlar ve çocuklarımız için

for Black people and our children

en tanınan çağrı hâline geldi

to live in safe environments and healthy communities

güvenli bir çevrede ve sağlıklı bir toplum içinde yaşamak için

without fear

insanlar veya devletten gelecek şiddetten korkmadan.

from violence from individuals or the state or government.

Months later,

Aylar sonra

when George Zimmerman was not held responsible

George Zimmerman, Travyon Martin cinayetinde

for murdering Trayvon Martin,

suçlu bulunmadığı zaman

I heard Sybrina Fulton,

Trayvon Martin'in annesi

Trayvon Martin's mother, speak.

Sybrina Fulton'un konuşmasını dinledim.

Her testimony so deeply impacted me

İfadesi beni o kadar derinden etkiledi ki

that I found myself constantly asking,

bu ten rengi ile Amerika'da annelik

what would it mean to mother in the United Stated of America

yapmak ne anlama gelir diye kendi kendime sormaya başladım.

in this skin?

What does motherhood really mean,

Bana benzeyen birçok kişi için

when for so many who look like me

annelik gerçekten ne anlama geliyor

yas tutmakla eş anlamlı mı?

it is synonymous with mourning?

Without realizing it,

Farkında olmadan

I had begun to link the Reproductive Justice framework

Üreme Adaletinin yapısını

and the Movement for Black Lives.

ve Siyah Hayatlar Hareketini birleştirmeye başlamıştım.

As I learned more about Reproductive Justice

Üreme Adaleti hakkında Vizyon Sahibi Kadınlarda

at Women With A Vision,

daha çok şey öğrendikçe

and as I continued to be active in the Movement for Black Lives,

ve Siyah Hayatlar Hareketinde aktif olmaya devam ettiğimde

bu benzerlikleri başkalarınında görmesini ve hissetmesini istedim.

I found myself wanting others to see and feel these similarities.

I found myself asking:

Kendime sormaya başladım.

Whose job is it in times like this

Böyle zamanlarda fikirleri, gerçekleri

to connect ideas realities and people?

ve insanları birleştirmek kimin görevidir?

I want to dedicate this talk and that poem

Bu konuşmayı ve şiiri

to Constance Malcolm.

vakti gelmeden öldürülen ve

başka bir siyah çocuk olan Ramarley Graham'ın annesi

She is the mother of Ramarley Graham

Constance Malcolm'a ithaf etmek istiyorum.

who was another Black child

who was murdered before their time.

She reminded me once over dinner,

Bir akşam yemeğinde

ben o şiiri yazmak için uğraşırken

as I was struggling to write that poem,

bana dedi ki: "sanatçının işi

that it is the artist's job

insanların gömmeye çalıştığı hikâyeleri

to unearth stories that people try to bury

with shovels of complacency and time.

sevinç ve zaman kürekleriyle gün yüzüne çıkarmaktır."

Recently,

Geçenlerde

Toni Morrison şöyle yazmıştı:

Toni Morrison wrote,

"In times of dread,

"Korku dolu zamanlarda

sanatçılar asla sessiz kalmayı seçmemeli

artists must never choose to remain silent.

There is no time for self-pity,

kendine acımaya vakit yok

no room for fear."

ve korkuya yer yok."

Dün, provalarda

Yesterday, during rehearsal,

when I was told that I should

siyah insanları anlatan kısmı konuşmamdan çıkarmam

"maybe cut the Black Lives Matter portion from my talk,"

gerektiği söylendiğinde, bir an içimi korku kapladı.

I found myself fearful for a moment.

Fearful that again our stories were being denied

Hikâyelerimizin yine anlatılmayı hak ettiği

sahnelerde reddedildiğinden korktum.

the very stages they deserve to be told on.

And then I remembered the words I had just spoken.

Sonra biraz önce söylediğim sözleri hatırladım:

"In times of dread,

"Korku dolu zamanlarda

artists must never choose to remain silent.

sanatçılar asla sessiz kalmayı seçmemeli

There is no time for self-pity.

kendine acımaya vakit yok

(Applause)

(Alkışlar)

There is no time for self-pity.

kendine acımaya vakit yok

And no room for fear."

ve korkuya yer yok."

And I have made my choice.

Ve ben kararımı aldım

And I am always choosing.

ve her zaman bir seçim yapıyorum.

Thank you.

Teşekkürler.

(Alkışlama)

(Applause)