Black life at the intersection of birth and death | Mwende "FreeQuency" Katwiwa

Translator: Ajay Balachandran Reviewer: Ayyappadas Vijayakumar

My name is Mwende Katwiwa

എന്റെ പേര് മ്വെൻഡെ കറ്റ്‌വിവ എന്നാണ്.

and I am a poet,

ഞാൻ ഒരു കവയത്രിയും

a Pan-Africanist

വിശാല ആഫ്രിക്ക വാദിയും

and a freedom fighter.

സ്വാത്രന്ത്ര്യപ്പോരാളിയുമാണ്.

I was 23 years old

എനിക്ക് 23 വയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ്

when I first heard about Reproductive Justice.

ഞാൻ പ്രത്യുത്പാദന നീതിയെപ്പറ്റി ആദ്യമായി കേട്ടത്.

I was working at Women with a Vision,

വിമൺ വിത്ത് എ വിഷനിലായിരുന്നു എന്റെ ജോലി

where I learned that Reproductive Justice was defined by Sister Song as:

അവിടെ സിസ്റ്റർ സോങ് പ്രത്യുത്പാദന നീതിയെ ഇപ്രകാരം നിവ്വചിച്ചത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

One: A woman's right to decide if and when she will have a baby

ഒന്ന്: കുഞ്ഞ് വേണമോ, എപ്പോൾ വേണം എന്ന് ‌തീരുമാനിക്കാനും, ജന്മം നൽകുന്ന

and the conditions under which she will give birth.

സാഹചര്യം എന്ത് എന്ന് തീരുമാനിക്കാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം

Two: A woman's right to decide if she will not have a baby

രണ്ട്: കുട്ടികൾ വേണ്ടെന്ന് വയ്ക്കാൻ ഒരു സ്ത്രീയുക്കുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും

and her options for preventing or ending a pregnancy.

ഗർഭിണിയാകാതിരിക്കാനും അലസിപ്പിക്കാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും.

And three: A woman's right to parent the children she already has

മൂന്ന്: തനിക്കുള്ള കുട്ടികളെ സുരക്ഷിതവും ആരോഗ്യകരവുമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ വളർത്തുവാൻ

in safe and healthy environments

ഒരു സ്ത്രീയ്ക്കുള്ള സ്വാത്രന്ത്ര്യം.

without fear of violence

അക്രമം ഭയക്കാതെ ഇത് സാധിക്കണം

from individuals or the government.

വ്യക്തികളിൽ നിന്നോ ഭരണകൂടത്തിൽ നിന്നോ ആകട്ടെ

I've always wanted to be a mother.

അമ്മയാകാൻ ഞാൻ എന്നും ആഗ്രഹിച്ചു

Growing up, I heard all about the joys of motherhood.

മാതൃത്വത്തിന്റെ സന്തോഷങ്ങൾ ഞാൻ വളരുന്ന കാലത്ത് ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ട്

I used to dream of watching my womb weave wonder into this world.

എന്റെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ നിന്ന് ഒരു അദ്ഭുതം വരുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടിട്ടുണ്ട്.

See, I knew I was young.

ഞാൻ ചെറുപ്പമായിരുന്നു.

But I figured,

പക്ഷേ ഞാൻ കരുതിയത്,

it couldn't hurt to start planning for something so big, so early.

ഇത്തരമൊരു വലിയ കാര്യത്തെപ്പറ്റി നേരത്തേ ആസൂത്രണം ചെയ്യാനാരംഭിക്കാമെന്ന്

But now,

പക്ഷേ ഇപ്പോൾ

I'm 26 years old.

ഞാൻ 26 വയസ്സുകാരിയാണ്

And I don't know if I have what it takes to stomach motherhood in this country.

ഈ രാജ്യത്ത് അമ്മയാകുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ സാധിക്കുമോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല

See, over the years, America has taught me more about parenting

വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് അമേരിക്ക എന്നെ ഇതെപ്പറ്റി കൂടുതൽ പഠിപ്പിച്ചു

than any book on the subject.

ഇതെപ്പറ്റിയുള്ള ഏത് ഗ്രന്ഥത്തേക്കാളും

It has taught me how some women give birth to babies

ചിലർ എങ്ങനെയാണ് കുട്ടികളെ പ്രസവിക്കുന്നതെന്നും ചിലർ

and others to suspects.

സംശയിക്കപ്പെട്ടവരെ പ്രസവിക്കുന്നതെന്നും

It has taught me that this body will birth kin

ഈ ശരീരം പ്രസവിക്കുന്ന കുട്ടികൾ

who are more likely to be held in prison cells

ജയിലിലാണ് പോകാൻ സാദ്ധ്യത എന്ന് എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു

than to hold college degrees.

കോളേജ് ഡിഗ്രികൾ നേടാനല്ല

There is something about being Black in America

അമേരിക്കയിൽ കറുത്തവരായി ജീവിക്കുന്നതിന് എന്തോ പ്രത്യേകതയുണ്ട്

that has made motherhood seem

ഇത് മാതൃത്വത്തെ

complicated.

സങ്കീർണ്ണമാക്കുന്നു

Seem like,

എനിക്ക് തോന്നുന്നത്

I don't know what to do to raise my kids right

കുട്ടികളെ എങ്ങനെ വളർത്തും എന്നെനിക്കറിയില്ല എന്നാണ്.

and keep them alive.

എങ്ങനെ അവരെ ജീവനോടെ നിർത്തും

Do I tell my son not to steal because it is wrong,

എന്റെ മകനോട് മോഷ്ടിക്കരുത്, അത് തെറ്റാണ് എന്ന് പറയണോ

or because they will use it to justify his death?

അതോ അവന്റെ മരണത്തിന് അവരത് ന്യായമാക്കും എന്നോ

Do I tell him

ഞാൻ അവനോട്

that even if he pays for his Skittles and sweet tea

അവന്റെ സ്കിറ്റിലുകൾക്കും ചായയ്ക്കും പണം കൊടുത്താലും

there will still be those who will watch him

അവനെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കുന്നവരുണ്ടാകും,

and see a criminal before child;

കുട്ടിയല്ല കുറ്റവാളിയെ ആദ്യം കാണുന്നവരുണ്ട് എന്ന് പറയണോ?

who will call the police and not wait for them to come.

പോലീസിനെ വിളിച്ചാലും അവർ വരാൻ കാത്ത് നിൽക്കാത്തവരുണ്ട് എന്നോ

Do I even want the police to come?

പോലീസ് വരാൻ തന്നെ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കണോ?

Too many Sean Bells go off in my head when I consider calling 911.

ഞാൻ 911 വിളിക്കണോ എന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ ധാരാളം ഷോൺ ബെല്ലുകൾ മനസ്സിൽ മുഴങ്ങും.

I will not take it for Oscar Grant-ed that they will not come and kill my son.

അവർ വന്ന് എന്റെ മകനെ കൊല്ലുകയില്ല എന്ന് ഓസ്കാർ ഗ്രാന്റിനെ ഓർക്കുമ്പോൾ ഉറപ്പില്ല

So, we may have gotten rid of the nooses,

തൂക്കുകയറുകൾ നാം ഒഴിവാക്കിയിട്ടുണ്ടാകും

but I still consider it lynching when they murder Black boys

പക്ഷേ അവർ കറുത്തവരെ കൊല്ലുമ്പോൾ ഞാൻ ലിഞ്ചിങ്ങായി കരുതുന്നു.

and leave their bodies for four hours in the sun.

വെയിലത്ത് നാല് മണിക്കൂർ അവരുടെ ശവം കിടത്തുമ്പോൾ

As a historical reminder

ചരിത്രപരമായ ഒരു ഓർമപ്പെടുത്തലായി,

that there is something about being Black in America

അമേരിക്കയിൽ കറുത്തവരിൽ എന്തോ ഉണ്ടെന്നത്.

that has made motherhood sound

ഇത് മാതൃത്വം എന്ന വാക്ക്

like mourning.

വിലാപത്തിന് സമാനമാക്കുന്നു.

Sound like one morning I could wake up

ഒരു പുലർച്ചെ ഞാൻ ഉണരുമ്പോൾ

and see my son as a repeat of last week's story.

മുന്നാഴ്ച്ചയിലെ കഥയുടെ ആവർത്തനമാകുമോ മകൻ എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്നു

Sound like I could wake up and realize

ഉണരുമ്പോൾ എന്റെ മകളുടെ മരണം

the death of my daughter wouldn't even be newsworthy.

വാർത്ത പോലുമാകാതെ പോകുമെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്നു.

So you can't tell me that Sandra Bland is the only Black woman

സാൻഡ്ര ബ്ലാൻഡ് ഇത്തരം ഒരേയൊരു കറുത്ത സ്ത്രീയാണ് എന്ന് പറയരുത്

whose violence deserves more than our silence.

മൗനത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും‌ അർഹിക്കുന്ന സ്ത്രീ

What about our other dark-skinned daughters in distress

മറ്റുള്ള കറുത്ത തൊലിയുള്ള വേദനിക്കുന്ന പെണ്മക്കളോ?

whose deaths we have yet to remember?

മരണങ്ങൾ നാം ഇതുവരെ ഓർക്കാത്തവർ.

What about our children

നമ്മുടെ മക്കളുടെ കാര്യമോ?

whose lives don't fit neatly between the lives of your genders?

അവരുടെ ജീവൻ നമ്മുടെ ആൺ-പെൺ ജീവിതത്തിന്റെ ഇടയിൽ ഒതുങ്ങുന്നുണ്ടോ?

See, apparently, nothing is a great protector

നോക്കൂ. ഒന്നും നിങ്ങളെ രക്ഷിക്കില്ല

if you come out of a body that looks like this.

ഇങ്ങനെ ഒരു ശരീരമാണ് ജന്മം നൽകുന്നതെങ്കിൽ

See, there is something about being Black in America

നോക്കൂ, അമേരിക്കയിൽ കറുത്തവരായി ജീവിക്കുന്നതിന് എന്തോ പ്രത്യേകതയുണ്ട്

that has made motherhood sound

ഇത് മാതൃത്വമെന്ന് കേട്ടാൽ

like something I'm not sure I look forward to.

ആശിക്കാനുള്ളതാണെന്ന ഉറപ്പ് ഇല്ലാതാക്കുന്നു

I've written too many poems about dead Black children to be naïve

മരിച്ച കറുത്ത കുട്ടികളെപ്പറ്റി ഞാനെഴുതിയ കവിതകൾ എന്റെ നിഷ്കളങ്കത ഇല്ലാതാക്കി

about the fact that there could one day be a poem written about my kids.

ഒരു ദിവസം ഒരു കവിത എന്റെ കുട്ടികളെപ്പറ്റിയും എഴുതപ്പെട്ടേക്കാം.

But I do not want to be a mother who gave birth to poems.

കവിതകളെ പ്രസവിച്ച ഒരു അമ്മയാകാനല്ല ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്.

I do not want a stanza for a son

ഒരു ശ്ളോകത്തെയല്ല എനിക്ക് പുത്രനായി വേണ്ടത്

nor a line for a little girl

ഒരു പെൺകുട്ടിക്ക് പകരം എനിക്ക് ഒരു വരി പോര

nor a footnote for a child who doesn't fit into this world.

ചേർന്ന് പോകാത്ത ഒരു കുഞ്ഞിന് പകരം അടിക്കുറിപ്പുമല്ല വേണ്ടത്

No.

അല്ല.

I do not want children who will live forever

എനിക്ക് മരണമില്ലാത്ത കുട്ടികൾ വേണ്ട

in the pages of poetry,

അവർ കവിതയിലെ താളുകളിലാണെങ്കിൽ

yet can't seem to outlive

പക്ഷേ എന്റെ ആയുസ്സിനെ മറികടക്കാൻ

me.

കഴിയാത്തവർ.

(Applause)

(കയ്യടി)

I was invited to the TEDWomen conference

എന്നെ ടെഡ്‌വിമൺ കോൺഫറൻസിൽ ക്ഷണിച്ചത്

to perform a poem.

ഒരു കവിത ചൊല്ലാനാണ്.

But for me, poetry is not about art and performance.

പക്ഷേ എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം കവിത കലയെയും അവതരണത്തെയും സംബന്ധിച്ചുള്ളതല്ല

It is a form of protest.

ഇത് ഒരുതരം പ്രതിഷേധമാണ്.

Yesterday,

ഇന്നലെ,

during rehearsal,

ഒരു ആവർത്തനകഥനത്തിനിടെ,

I was told that there had been

ഞാൻ അറിഞ്ഞു. അടുത്ത കാലത്ത്

two to three recent TED Talks about Black Lives Matter.

കറുത്ത ജീവന് വിലയുണ്ട് എന്നതിനെപ്പറ്റി 2 - 3 ടെഡ് പ്രഭാഷണമുണ്ടായെന്ന്

That maybe I should cut down my TED Talk

ഒരുപക്ഷേ എന്റെ പ്രഭാഷണത്തിന്റെ നീളം കുറയ്ക്കുന്നതാവും നല്ലതെന്ന്.

so it could "just" be about Reproductive Justice.

ഇത് പ്രത്യുത്പാദന നീതിയെപ്പറ്റി “മാത്ര“മാകാമെന്ന്.

But that poem and this talk

ആ കവിതയും ഈ പ്രഭാഷണവും അടിസ്ഥാനപരമായി

is fundamentally about my inability to separate the two.

എനിക്ക് ഇത് രണ്ടും വേർപെടുത്താനുള്ള കഴിവില്ലായ്മയെപ്പറ്റിയാണ്

I was 21 years old --

എനിക്ക് 21 വയസായിരുന്നു--

(Applause)

(കരഘോഷം)

I was 21 years old when Trayvon Martin was murdered.

എനിക്ക് 21 വയസായിരുന്നു ട്രൈവൺ മാർട്ടിൻ കൊല്ലപ്പെട്ടപ്പോൾ.

Trayvon Martin, a 17-year-old Black boy,

ട്രൈവൺ മാർട്ടിൻ, 17 വയസ്സുകാരനായ ഒരു കറുത്ത ബാലൻ,

a Black child,

ഒരു കറുത്ത കുട്ടി,

reminded me

എന്നെ ഓർമിപ്പിച്ചു

reminded us

നമ്മെ ഓർമിപ്പിച്ചു

how little this nation actually values Black life.

ഈ രാജ്യം എത്ര കുറഞ്ഞ വിലയാണ് കറുത്ത ജീവന് നൽകുന്നതെന്ന്.

The hashtag #BlackLivesMatter

#blacklivesmatter എന്ന ഹാഷ്‌ടാഗ്

became the most recognized call

എല്ലാവരും തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരു മുദ്രാവാക്യമായി മാറി

for Black people and our children

കറുത്തവർക്കും നമ്മുടെ കുട്ടികൾക്കും

to live in safe environments and healthy communities

സുരക്ഷിതമായ പരിതസ്ഥിതിയിലും ആരോഗ്യപ്രദമായ സമൂഹങ്ങളിലും

without fear

പേടി കൂടാതെ

from violence from individuals or the state or government.

വ്യക്തികളിൽ നിന്നോ ഭരണകൂടത്തിൽ നിന്നോ ഉണ്ടാകുന്ന അക്രമത്തിൽ നിന്ന്.

Months later,

മാസങ്ങൾക്ക് ശേഷം,

when George Zimmerman was not held responsible

ട്രൈവൺ മാർട്ടിനെ കൊന്ന കുറ്റത്തിൽ നിന്ന്,

for murdering Trayvon Martin,

ജോർജ്ജ് സിമ്മർമാൻ എന്നയാളെ വിടുതൽ ചെയ്തപ്പോൾ

I heard Sybrina Fulton,

സൈബ്രിന ഫുൾട്ടൺ പറയുന്നത് കേട്ടു

Trayvon Martin's mother, speak.

ട്രൈവൺ മാർട്ടിന്റെ അമ്മയാണവർ.

Her testimony so deeply impacted me

അവരുടെ മൊഴി എന്നിൽ ആഴത്തിൽ ആഘാതമേൽപ്പിച്ചു

that I found myself constantly asking,

ഞാൻ ഇടയ്ക്കിടെ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു,

what would it mean to mother in the United Stated of America

അമേരിക്കൻ ഐക്യനാടുകളിൽ പ്രസവിക്കുന്നതിന്റെ അർത്ഥമെന്താണ്?

in this skin?

ഈ തൊലിനിറത്തിൽ?

What does motherhood really mean,

എന്താണ് മാതൃത്വത്തിന്റെ നേരർത്ഥം?

when for so many who look like me

എന്നെപ്പോലിരിക്കുന്നവരിൽ പലർക്കും

it is synonymous with mourning?

ഇത് വിലാപത്തിന്റെ പര്യായമാകുമ്പോൾ?

Without realizing it,

ബോധപൂർവ്വമല്ലാതെ

I had begun to link the Reproductive Justice framework

ഞാൻ പ്രത്യുത്പാദന നീതിയുടെ ചട്ടക്കൂടിനെ കറുത്തവരുടെ ജീവനായുള്ള

and the Movement for Black Lives.

പ്രസ്ഥാനവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാനാരംഭിച്ചു.

As I learned more about Reproductive Justice

പ്രത്യുത്പാദന നീതിയെപ്പറ്റി കൂടുതലറിഞ്ഞപ്പോൾ

at Women With A Vision,

വിമൺ വിത്ത് എ വിഷനിൽ,

and as I continued to be active in the Movement for Black Lives,

ഞാൻ കറുത്തവരുടെ ജീവനായുള്ള പ്രസ്ഥാനത്തിൽ സജീവമായി തുടർന്നപ്പോൾ,

I found myself wanting others to see and feel these similarities.

മറ്റുള്ളവർ ഈ സാമ്യങ്ങൾ കാണണം എന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാൻ ആരംഭിച്ചു.

I found myself asking:

ഞാൻ എന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചു:

Whose job is it in times like this

ഇത്തരമൊരു കാലത്ത് ആരുടെ ചുമതലയാണ്

to connect ideas realities and people?

ആശയങ്ങളെയും വസ്തുതകളെയും മനുഷ്യരെയും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്നത്?

I want to dedicate this talk and that poem

ഞാൻ ഈ പ്രഭാഷണം ഒരു കവിതയ്ക്ക് സമർപ്പിക്കട്ടെ

to Constance Malcolm.

കോൺസ്റ്റൻസ് മാൽക്കമിനായി.

She is the mother of Ramarley Graham

റാമാർലി ഗ്രഹാമിന്റെ അമ്മയാണവർ.

who was another Black child

മറ്റൊരു കറുത്ത കുട്ടി

who was murdered before their time.

ആയുസ്സിന് മുൻപ് കൊല ചെയ്യപ്പെട്ടവൻ.

She reminded me once over dinner,

അവൾ ആഹാരത്തിനിടെ എന്നെ ഓർമിപ്പിച്ചു

as I was struggling to write that poem,

ആ കവിതയുമായി ഞാൻ മല്ലിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ

that it is the artist's job

ഒരു കലാകാരന്റെ ജോലി

to unearth stories that people try to bury

കുഴിച്ചുമൂടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന കഥകൾ മാന്തിയെടുക്കുന്നതാണെന്ന്

with shovels of complacency and time.

അലംഭാവം കാലം എന്നീ തൂമ്പകൾ കൊണ്ട്‌ അവർ കുഴിച്ചുമൂടും

Recently,

അടുത്ത കാലത്ത്,

Toni Morrison wrote,

ടോണി മോറിസൺ എഴുതി,

"In times of dread,

“ഭയത്തിന്റെ കാലങ്ങളിൽ,

artists must never choose to remain silent.

കലാപ്രവർത്തകർ മൗനം ഒരിക്കലും തിരഞ്ഞെടുക്കരുത്.

There is no time for self-pity,

ആത്മാനുകമ്പയ്ക്ക് സമയമില്ല,

no room for fear."

ഭയത്തിന് സ്ഥാനമില്ല“.

Yesterday, during rehearsal,

ഇന്നലെ ആവർത്തനകഥനത്തിനിടെ,

when I was told that I should

ഇങ്ങനെയൊരു ആവശ്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ

"maybe cut the Black Lives Matter portion from my talk,"

“കറുത്ത ജീവന്റെ വില എന്ന ഭാഗം എന്റെ പ്രഭാഷണത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കണം“

I found myself fearful for a moment.

ഒരു നിമിഷത്തേയ്ക്ക് ഞാൻ ഭയന്നു.

Fearful that again our stories were being denied

വീണ്ടും നമ്മുടെ കഥകൾ നിരസിക്കപ്പെടുന്നു എന്ന്

the very stages they deserve to be told on.

ഇത്തരം കഥകൾ പറയേണ്ട വേദികളിൽത്തന്നെ.

And then I remembered the words I had just spoken.

പക്ഷേ അപ്പോൾ ഞാൻ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഓർത്തു.

"In times of dread,

“ഭയത്തിന്റെ കാലങ്ങളിൽ,

artists must never choose to remain silent.

കലാപ്രവർത്തകർ മൗനം ഒരിക്കലും തിരഞ്ഞെടുക്കരുത്.

There is no time for self-pity.

ആത്മാനുകമ്പയ്ക്ക് സമയമില്ല.

(Applause)

(കയ്യടി)

There is no time for self-pity.

ആത്മാനുകമ്പയ്ക്ക് സമയമില്ല.

And no room for fear."

ഭയത്തിന് സ്ഥാനമില്ല.

And I have made my choice.

ഞാൻ എന്റെ തീരുമാനമെടുത്തുകഴിഞ്ഞു.

And I am always choosing.

ഞാൻ എപ്പോഴും തീരുമാനങ്ങളെടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു..

Thank you.

നന്ദി.

(Applause)

(കയ്യടി)