How jails extort the poor | Salil Dudani

Çeviri: A. Berfin Güney Gözden geçirme: Ramazan Şen

One summer afternoon in 2013,

2013 yazı, bir öğleden sonra,

DC police detained, questioned and searched a man

DC polisi bir adamı şüpheli ve potansiyel tehlikeli göründüğü için

who appeared suspicious and potentially dangerous.

tutukladı, sorguladı ve aradı.

This wasn't what I was wearing the day of the detention, to be fair,

Dürüst olmak gerekirse tutuklanma gününde bunları giymiyordum,

but I have a picture of that as well.

ama o günden bir resmim var.

I know it's very frightening -- try to remain calm.

Bayağı korkutucu olduğunu biliyorum, sakin kalmaya çalışın.

(Laughter)

(Gülüşler)

At this time, I was interning

O günlerde, Washington DC'de

at the Public Defender Service in Washington DC,

Kamu Savunma Hizmetleri'nde staj yapıyordum

and I was visiting a police station for work.

ve de iş için karakolu ziyaret ediyordum.

I was on my way out,

Tam yola koyulmuştum ki

and before I could make it to my car,

arabama gidene kadar

two police cars pulled up to block my exit,

iki polis arabası çıkışı kapatmak için önüme doğru çekildi

and an officer approached me from behind.

ve bir polis memuru arkamdan yaklaştı.

He told me to stop, take my backpack off

Durmamı, sırt çantamı çıkarmamı

and put my hands on the police car parked next to us.

ve yanımızda duran polis arabasına ellerimi koymamı söyledi.

About a dozen officers then gathered near us.

Yaklaşık bir düzine polis memuru etrafımızda toplanmıştı.

All of them had handguns,

Hepsinin silahları vardı,

some had assault rifles.

bazılarının ise taarruz tüfekleri.

They rifled through my backpack.

Çantamı silahlarla aradılar.

They patted me down.

Pata küte üstümü aradılar.

They took pictures of me spread on the police car,

Polis arabasına uzanmış hâlimin resmini çektiler

and they laughed.

ve güldüler.

Ve bütün bunlar yaşanırken,

And as all this was happening --

as I was on the police car trying to ignore the shaking in my legs,

polis aracında titreyen bacaklarımı görmezlikten gelmeye çalışırken,

trying to think clearly about what I should do --

ne yapmam gerektiği hakkında düşünmeye çalışırken,

something stuck out to me as odd.

bir şey garibime gitti.

When I look at myself in this photo,

Kendime bu resimde baktığımda,

if I were to describe myself,

eğer kendimi tanıtsaydım,

I think I'd say something like,

şöyle bir şey söylerdim;

"19-year-old Indian male, bright T-shirt, wearing glasses."

"19 yaşlarında Hintli genç, renkli tişört, gözlük takıyor."

But they weren't including any of these details.

Ama onlar ise bu detayların hiçbirini polis radyolarında

Into their police radios as they described me,

beni tanıtırken söylememişlerdi;

they kept saying, "Middle Eastern male with a backpack.

Sürekli: "Orta doğulu, sırt çantalı bir adam.

Middle Eastern male with a backpack."

Orta doğulu, sırt çantalı bir adam." deyip durmuşlardı.

And this description carried on into their police reports.

Bu tasvir de polis tutanaklarına taşındı.

I never expected to be described by my own government in these terms:

Kendi devletim tarafından hiçbir zaman şu şekilde tasvir edilmeyi beklemezdim:

"lurking,"

"sinsi,"

"nefarious,"

"hain,"

"terrorist."

"terörist."

And the detention dragged on like this.

Ve gözaltı böyle devam etti.

They sent dogs trained to smell explosives to sweep the area I'd been in.

Bulunduğum yeri taramaları için eğitilmiş köpekler gönderdiler.

They called the federal government to see if I was on any watch lists.

Herhangi bir izleme listesinde olup olmadığımı

kontrol için federal hükûmeti aradılar.

They sent a couple of detectives to cross-examine me on why,

Çapraz sorgu yapmaları için birkaç detektif gönderdiler.

if I claimed I had nothing to hide,

Saklayacak bir şeyim yoksa

I wouldn't consent to a search of my car.

neden arabamın aranmasına razı olmadım diye.

And I could see they weren't happy with me,

Görebiliyordum ki benden memnun değillerdi,

but I felt I had no way of knowing what they'd want to do next.

yine de devamında ne yapacakları hakkında fikrim olmadığını hissettim.

At one point, the officer who patted me down

Bir noktada beni arayan polis

scanned the side of the police station to see where the security camera was

ne kadarının kayıt edildiğini görmek için karakolda

to see how much of this was being recorded.

güvenlik kamerasını aradı.

And when he did that,

Bunu yaptığında,

it really sank in how completely I was at their mercy.

o zaman tamamen insaflarına kaldığım kafama dank etti.

I think we're all normalized from a young age

Sanıyorum ki çoğumuz küçük yaştan beri

to the idea of police officers and arrests and handcuffs,

polislerin var olmalarına, tutuklamalara ve kelepçelere alıştık ki

so it's easy to forget how demeaning and coercive a thing it is

başka bir insanın bedenini ele geçirmenin

to seize control over another person's body.

ne kadar da aşağılayıcı ve zorlayıcı olduğunu unuttuk.

I know it sounds like the point of my story

Hikâyemin ana konusu rengim yüzünden ne kadar

is how badly treated I was because of my race --

kötü davranıldığımmış gibi gelebilir,

and yes, I don't think I would've been detained if I were white.

belki de evet, beyaz olsaydım tutuklanacağımı sanmazdım.

But actually, what I have in mind today is something else.

Ama aslında, bugün aklımda olan başka bir şey.

Aklımda olan, varlıklı olmasaydım

What I have in mind is how much worse things might've been

işlerin ne kadar daha kötü olacağı.

if I weren't affluent.

I mean, they thought I might be trying to plant an explosive,

Yani, oraya bir patlayıcı yerleştirmeye çalıştığımı düşündüler

and they investigated that possibility for an hour and a half,

ve bu olasılığı bir buçuk saat boyunca araştırdılar

but I was never put in handcuffs,

ama hiçbir zaman kelepçe takılmadı

I was never taken to a jail cell.

ya da bir hücreye girmedim.

I think if I were from one of Washington DC's poor communities of color,

Bence Washington DC'nin beyaz olmayan yoksul topluluklarından olsaydım

and they thought I was endangering officers' lives,

ve memurların hayatlarını tehlikeye attığımı düşünselerdi

things might've ended differently.

işler daha farklı sona erebilirdi.

And in fact, in our system, I think it's better to be an affluent person

Ve işin doğrusu, sistemimizde daha küçük suçlarla yargılanan

suspected of trying to blow up a police station

fakir bir insan olmaktan çok,

than it is to be a poor person

karakolu havaya uçurmayı denemekle yargılanan

who's suspected of much, much less than this.

varlıklı bir insan olmak daha iyidir.

I want to give you an example from my current work.

Şimdiki işimden size bir örnek vermek istiyorum.

Right now, I'm working at a civil rights organization in DC,

Şu anda DC'de "Equal Justice Under Law" (Kanun Önünde Eşit Adalet) adında

called Equal Justice Under Law.

bir sivil hak örgütünde çalışıyorum.

Let me start by asking you all a question.

Sizlere bir soru sorarak başlayayım.

How many of you have ever gotten a parking ticket in your life?

Kaçınız hayatında bir park cezası aldı?

Raise your hand.

Ellerinizi kaldırın.

Yeah. So have I.

Aynen, ben de aldım.

And when I had to pay it,

Ve ödeme zamanı geldiğinde,

it felt annoying and it felt bad,

sinir bozucu ve kötü hissettirdi,

but I paid it and I moved on.

yine de ödedim ve hayatıma devam ettim.

I'm guessing most of you have paid your tickets as well.

Çoğunuzun da cezalarını yatırdıklarını tahmin ediyorum.

But what would happen if you couldn't afford the amount on the ticket

Peki cezanın tutarını karşılayamayacağınızda

and your family doesn't have the money either, what happens then?

ya aileniz de bu paraya sahip olmadığında ne olur?

Well, one thing that's not supposed to happen under the law is,

Aslında, kanunen olmaması gereken bir şey de

you're not supposed to be arrested and jailed

sadece tutarı ödeyemediğinizden dolayı

simply because you can't afford to pay.

tutuklanıp hapse girmenizdir.

That's illegal under federal law.

Federal yasa uyarınca bu yasal değildir.

But that's what local governments across the country are doing

Ama ülke çapındaki yerel idarelerin fakir insanlara

to people who are poor.

yaptığı şey aynen budur.

And so many of our lawsuits at Equal Justice Under Law

Equal Justice Under Law'da gerçekleşen çoğu dava

target these modern-day debtors' prisons.

bu modern borçlu hapislerini hedefler.

One of our cases is against Ferguson, Missouri.

Bir davamız da Ferguson, Missouri'ye karşı.

And I know when I say Ferguson,

Ferguson dediğimde çoğunun aklına

many of you will think of police violence.

polis şiddeti geleceğinden eminim.

But today I want to talk about a different aspect

Ama bugün vatandaşları ve polis gücü arasındaki ilişkinin

of the relationship between their police force and their citizens.

farklı bir boyutunu konuşmak istiyorum.

Ferguson was issuing an average of over two arrest warrants,

Ferguson zamanında her yıl kişi başına,

genellikle ödenmemiş borçlar için

per person, per year,

ortalama ikiden fazla tutuklama emri gönderiyordu.

mostly for unpaid debt to the courts.

When I imagine what that would feel like if, every time I left my house,

Evimden her çıktığımda,

bir polis memurunun plakamı araştırıp

there was a chance a police officer would run my license plate,

ödenmemiş borç için tutuklama emrim olduğunu görüp

see a warrant for unpaid debt,

seize my body they way the did in DC

DC'de yaptıkları gibi üzerimi arayıp da

and then take me to a jail cell,

bir hücreye götürdüklerini düşündüğümde,

I feel a little sick.

biraz midem bulanıyor.

I've met many of the people in Ferguson who have experienced this,

Ferguson'da bunu yaşamış olan çoğu insanla tanıştım

and I've heard some of their stories.

ve hikâyelerini dinledim.

In Ferguson's jail,

Ferguson hücrelerinde,

in each small cell, there's a bunk bed and a toilet,

her bir hücrede bir adet ranzayla tuvalet bulunmasına rağmen

but they'd pack four people into each cell.

dört kişiyi tek bir hücreye sıkıştırıyorlar.

So there'd be two people on the bunks and two people on the floor,

Yani iki kişi ranzada yatarken, diğer ikisi yerde yatıyor;

one with nowhere to go except right next to the filthy toilet,

biri hiçbir zaman temizlenmemiş pis tuvaletin yanından başka

which was never cleaned.

hiçbir yerde kalamıyor.

In fact, the whole cell was never cleaned,

Aslında, hücrenin tamamı hiçbir zaman temizlenmemiş ki

so the floor and the walls were lined with blood and mucus.

yerler ve duvarlar kan ve balgamla kaplı.

No water to drink,

Tuvalete bağlı fıçı tapasından gelen sudan başka

except coming out of a spigot connected to the toilet.

içilecek su yok.

The water looked and tasted dirty,

Suyun görüntüsü de tadı da kötüydü,

there was never enough food,

asla yeteri kadar yiyecek yoktu,

never any showers,

herhangi bir duş yeri yoktu,

women menstruating without any hygiene products,

kadınlar hiçbir hijyen ürünü olmadan regl oluyorlardı,

no medical attention whatsoever.

herhangi bir tıbbi yardımsa hak getire.

When I asked a woman about medical attention,

Bir kadına tıbbi müdahale hakkında sorduğumda,

she laughed, and she said, "Oh, no, no.

güldükten sonra şöyle dedi; "Ah, hayır, hayır.

The only attention you get from the guards in there is sexual."

Gardiyanlardan ancak cinsel müdahale alırsın."

So, they'd take the debtors to this place and they'd say,

Yani, borçluları buraya getirip de dedikleri şey;

"We're not letting you leave until you make a payment on your debt."

"Borcunda herhangi bir ödeme yapana kadar seni çıkartmıyoruz."

And if you could -- if you could call a family member

Birkaç kuruş ile gelebilecek bir aile üyesini

who could somehow come up with some money,

ararsanız, ki arayabilirseniz,

then maybe you were out.

belki de çıkabilirsiniz.

If it was enough money, you were out.

Yeteri kadar para olsaydı, çıkmıştınız.

But if it wasn't, you'd stay there for days or weeks,

Ama yeteri kadar değilse, orada günlerce ya da haftalarca kalabilir

and every day the guards would come down to the cells

ve her gün gardiyanların hücrelere gelip

and haggle with the debtors about the price of release that day.

çıkış ücreti hakkında pazarlık etmesini görebilirdiniz.

You'd stay until, at some point, the jail would be booked to capacity,

Hapishanenin kapasitesi bir noktada dolana kadar

ve yeni birini bulmak istedikleri ana kadar orada kalırdınız.

and they'd want to book someone new in.

Ve o noktada,

And at that point, they'd think,

"Tamamdır, bu adamın parayla gelmesi olanaksız,

"OK, it's unlikely this person can come up with the money,

yeni gelende herhalde vardır." derler.

it's more likely this new person will."

Siz çıkarsınız, yenileri gelir ve makine böyle işlemeye devam eder.

You're out, they're in, and the machine kept moving like that.

I met a man who,

Dokuz yıl önce Walgreens'te

nine years ago, was arrested for panhandling in a Walgreens.

dilenmekten tutuklanan bir adamla tanıştım.

He couldn't afford his fines and his court fees from that case.

Cezalarını ve mahkeme ücretini karşılayamamıştı.

When he was young he survived a house fire,

Gençken, üçüncü kattaki bir pencereden atlayabildiği için,

only because he jumped out of the third-story window to escape.

bir ev yangınından kurtulmuş.

Ama düşüşü beynine ve bacağıyla birlikte

But that fall left him with damage to his brain

vücudunun çeşitli taraflarında hasara sebep olmuştu.

and several parts of this body, including his leg.

So he can't work,

Yani çalışamıyor

ve yaşamak için sosyal güvenlik ödemelerine dayanıyordu.

and he relies on social security payments to survive.

When I met him in his apartment,

Apartmanında kendisiyle tanıştığımda,

he had nothing of value there -- not even food in his fridge.

orada kayda değer hiçbir şey yoktu, dolabında yemek bile bulunmuyordu.

He's chronically hungry.

Sürekli açtı.

He had nothing of value in his apartment except a small piece of cardboard

Çocuklarının adını yazdığı bir karton parçasından başka

on which he'd written the names of his children.

apartmanında değerli sayılabilecek bir şey yoktu.

Kartona çok değer veriyordu. Bana göstermekten mutluluk duyuyordu.

He cherished this a lot. He was happy to show it to me.

But he can't pay his fines and fees because he has nothing to give.

Yine de vereceği bir şeyi olmadığından ötürü cezalarını ödeyemiyordu.

In the last nine years, he's been arrested 13 times,

Geçtiğimiz dokuz yıl boyunca 13 defa tutuklanmış,

and jailed for a total of 130 days on that panhandling case.

sadece dilencilik davasından toplam 130 gün boyunca içeride kalmıştı.

One of those stretches lasted 45 days.

Tek bir hapis süresi 45 gün sürüyordu.

Just imagine spending from right now until sometime in June

Birkaç dakika önce size bahsettiğim şu andan Haziran'a kadar

in the place that I described to you a few moments ago.

öyle bir yerde kaldığınızı bir düşünün.

He told me about all the suicide attempts he's seen in Ferguson's jail;

Ferguson hapishanesinde gördüğü her bir intihar girişiminden bahsetti;

about the time a man found a way to hang himself

bir keresinde bir adam mahkûmların ulaşamadığı bir yerde

out of reach of the other inmates,

kendisini asmanın bir yolunu bulmuş,

so all they could do was yell and yell and yell,

onlar da ancak muhafızların ilgisini çekmek için

trying to get the guards' attention

bağırıp çağırmışlar ki

so they could come down and cut him down.

gelip de ipini kesebilsinler diye.

And he told me that it took the guards over five minutes to respond,

Bana muhafızların cevap vermelerinin beş dakikayı aldığını

and when they came, the man was unconscious.

ve geldiklerinde adamın kendinde olmadığını söyledi.

So they called the paramedics and the paramedics went to the cell.

Sağlık görevlilerini aradıktan sonra görevliler hücreye gelmiş.

They said, "He'll be OK,"

"Normale döner." deyip

so they just left him there on the floor.

adamı yerde bırakmışlar.

I heard many stories like this and they shouldn't have surprised me,

Böyle çok hikâye duydum ve bu beni şaşırtmamalıydı,

because suicide is the single leading cause of death in our local jails.

çünkü intihar yerel hapishanelerde en önde gelen ölüm nedenidir.

This is related to the lack of mental health care in our jails.

Bu, hapishanelerdeki akıl sağlığı hizmetlerinin yetersizliğindendir.

I met a woman, single mother of three, making seven dollars an hour.

Üç çocuğuna bakan, saati yedi dolara çalışan bekâr bir kadınla tanıştım.

She relies on food stamps to feed herself and her children.

Kendisinin ve çocuklarının beslenmesi gıda puluna bağlı.

About a decade ago,

Yaklaşık on yıl önce,

she got a couple of traffic tickets and a minor theft charge,

birkaç trafik cezası aldı ve küçük bir hırsızlık suçu işledi,

and she can't afford her fines and fees on those cases.

dava ücretlerini ve cezalarını ödeyemedi.

Since then, she's been jailed about 10 times on those cases,

O zamandan beri, aynı davalarda yaklaşık 10 defa hapse girdi,

but she has schizophrenia and bipolar disorder,

aynı zamanda şizofreni ve bipolar bozukluğu var

and she needs medication every day.

ve her gün ilaç kullanması lazım.

She doesn't have access to those medications in Ferguson's jail,

Ferguson hapishanesinde bu ilaçları alamıyordu,

çünkü kimse ilaçlarını alamıyordu.

because no one has access to their medications.

İki haftasını bir hücrede geçirmenin nasıl bir şey olduğunu anlattı;

She told me about what it was like to spend two weeks in a cage,

hallucinating people and shadows and hearing voices,

insanlar ve gölgeler gördüğünü, sesler duyduğunu sanıp

begging for the medication that would make it all stop,

görmezlikten gelmek için

bunları durduracak ilaçlar için bağırıp durduğunu.

only to be ignored.

And this isn't anomalous, either:

Bu hiç de anormal değil:

thirty percent of women in our local jails have serious mental health needs

Yerel hapishanelerdeki kadınların %30'unun tıpkı onun gibi ciddi

just like hers,

akıl sağlığı sorunu var,

but only one in six receives any mental health care while in jail.

fakat yalnızca altıda biri hapisteyken akıl sağlığı hizmeti alabiliyor.

And so, I heard all these stories about this grotesque dungeon

Ferguson'un borçluları için işlettiği

bu acayip zindan hakkındaki tüm hikâyeleri duydum

that Ferguson was operating for its debtors,

ve Ferguson hapishanesine

and when it came time for me to actually see it

and to go visit Ferguson's jail,

gitme fırsatım oluştuğunda

I'm not sure what I was expecting to see,

ne göreceğimden emin olmasam da

but I wasn't expecting this.

bunu beklemiyordum.

It's an ordinary government building.

Sıradan bir devlet binası.

It could be a post office or a school.

Postane ya da bir okul olabilirdi.

It reminded me that these illegal extortion schemes

Bu yasa dışı zorbalık olaylarının gölgeler arkasında

aren't being run somewhere in the shadows,

bir yerlerde dönmediği aklıma düştü;

they're being run out in the open by our public officials.

devlet memurları tarafından açıkça yapılıyordu.

They're a matter of public policy.

Kamu politikasının bir sorunuydu bu.

And this reminded me that poverty jailing in general,

Ve bu bana, genel manada fakirlerin hapsedilmesinin

even outside the debtors' prison context,

borçlu hapsi bağlamının dışında,

plays a very visible and central role in our justice system.

adalet sistemimizde bariz ve merkezi bir rol oynadığını hatırlattı.

What I have in mind is our policy of bail.

Aklımda olan kefalet politikamız.

In our system, whether you're detained or free,

Gözaltında olup olmasanız da, sistemimizde

pending trial is not a matter of how dangerous you are

duruşma süreniz, ne kadar tehlikeli olduğunuza ya da

or how much of a flight risk you pose.

kaçış riskinizin ne kadar olduğuna bağlı değil.

It's a matter of whether you can afford to post your bail amount.

Kefaletinizi ödeyip ödeyemediğinize bağlı.

So Bill Cosby, whose bail was set at a million dollars,

Yani kefaleti milyonlarca dolar olan Bill Cosby

immediately writes the check, and doesn't spend a second in a jail cell.

anında çek yazarak, hücrede bir saniye bile durmuyor.

Ama hapiste ölen Sandra Bland ise

But Sandra Bland, who died in jail,

was only there because her family was unable to come up with 500 dollars.

ailesi 500 dolar bulamadığından oradaydı.

In fact, there are half a million Sandra Blands across the country --

İşin aslı, ülke boyunca yarım milyon Sandra Bland bulunmakta;

500,000 people who are in jail right now,

sadece kefaletlerini ödeyemediklerinden

only because they can't afford their bail amount.

hapiste şu an 500 bin kişi bulunuyor.

We're told that our jails are places for criminals,

Bize hapislerimizin suçlular için olduğu söylense de

but statistically that's not the case:

istatistiksel açıdan asıl olay bu değil:

three out of every five people in jail right now are there pretrial.

Hapiste olan beş insanın üçü ön duruşma süresinde içeride.

They haven't been convicted of any crime;

Herhangi bir suç işlememiş,

they haven't pled guilty to any offense.

bir suçtan hüküm giymemişlerdir.

Right here in San Francisco,

Burada, San Francisco'da

85 percent of the inmates in our jail in San Francisco

San Francisco hapishanesindeki mahkûmların yüzde 85'i

are pretrial detainees.

ön duruşma tutuklusu.

This means San Francisco is spending something like 80 million dollars

Bu San Francisco'nun 80 milyon dolar gibi bir rakamı

her yıl ön duruşma hapsine

every year

to fund pretrial detention.

harcadığı anlamına geliyor.

Many of these people who are in jail only because they can't post bail

Kefaleti ödeyemediği için hapiste olan çoğu insan

are facing allegations so minor

o kadar küçük suçlamalarla karşı karşıyalar ki

that the amount of time it would take for them to sit waiting for trial

bir duruşma için bekleme süreleri

is longer than the sentence they would receive if convicted,

hüküm giyip de çekecekleri ceza süresinden daha fazla,

which means they're guaranteed to get out faster

yani suçlu bulunsalardı daha hızlı çıkacakları

if they just plead guilty.

kesindi.

So now the choice is:

Yani seçim şu:

Should I stay here in this horrible place,

Ailemden ve tanıdıklarımdan uzak,

away from my family and my dependents,

işimi kaybetmem kesinken

almost guaranteed to lose my job,

bu felaket yerde kalmalı

and then fight the charges?

ve suçlamalarla uğraşmalı mıyım?

Or should I just plead guilty to whatever the prosecutor wants and get out?

Ya da savcı ne derse desin suçlu bulunup çıkmalı mıyım?

Bu noktada, onlar ön duruşma tutuklusudur, suçlu değil.

And at this point, they're pretrial detainees, not criminals.

Ama savunmalarını yaptıktan sonra onlara suçlu deriz,

But once they take that plea deal, we'll call them criminals,

yine de varlıklı bir kişi asla böyle bir duruma düşmeyecektir,

even though an affluent person would never have been in this situation,

çünkü varlıklı bir insan kefaletle hemen serbest kalır.

because an affluent person would have simply been bailed out.

Bu noktada merak ediyor olmalısınız,

At this point you might be wondering,

"This guy's in the inspiration section, what is he doing --

"Bu adam ilham kısmında, ne yapıyor ya --

(Laughter)

(Gülüşler)

"This is extremely depressing. I want my money back."

"Fena hâlde içim karardı, paramı geri istiyorum."

(Laughter)

(Gülüşler)

But in actuality,

Ama işin aslı,

I find talking about jailing much less depressing than the alternative,

diğer şeyleri konuşmaktansa hapsi konuşmanın daha az moral bozucu

because I think if we don't talk about these issues

olduğunu düşünüyorum, ama bu konular hakkında konuşmaz

and collectively change how we think about jailing,

ve hapis hakkında düşündüklerimizi toptan değiştirmezsek,

at the end of all of our lives,

hayatlarımızın sonunda

we'll still have jails full of poor people who don't belong there.

hücrelerimiz oraya ait olmayan yoksul insanlarla dolu olur.

That really is depressing to me.

İşte bu benim içimi karartıyor.

But what's exciting to me is the thought that these stories can move us

Ama beni heyecanlandıran şey ise bu hikâyelerle hapsi farklı şekilde

to think about jailing in different terms.

algılayabileceğimiz düşüncesi.

Not in sterile policy terms like "mass incarceration,"

"Kitlesel hapis" ya da "pasif suçluların cezalandırılması"

or "sentencing of nonviolent offenders,"

terimleri gibi verimsiz açıdan değil de

but in human terms.

insani açıdan değişmesi.

When we put a human being in a cage for days or weeks or months

Bir insanı bir hücreye günler, haftalar, aylar ya da yıllar için

or even years,

koyarsak,

what are we doing to that person's mind and body?

o insanın aklına ve vücuduna ne yapmış oluruz?

Under what conditions are we really willing to do that?

Hangi şartlar altında bunları yapmaya gerçekten isteklisiniz?

And so if starting with a few hundred of us in this room,

Yani bu odadaki birkaç yüz insanla başlasak bile,

we can commit to thinking about jailing in this different light,

hapsi bu farklı yönde düşünebilir

ve önceden sözünü ettiğim normalleştirmeyi geri alabiliriz.

then we can undo that normalization I was referring to earlier.

If I leave you with anything today, I hope it's with the thought

Eğer sizi bugün herhangi bir şeyle bırakıyorsam, umarım ki bu

that if we want anything to fundamentally change --

bir şeyleri kökten değiştirme isteği olur.

not just to reform our policies on bail and fines and fees --

Sadece kefalet, ceza ve ücret politikalarının düzenlenmesi değil,

but also to make sure that whatever new policies replace those

ayrıca fakiri ve marjinali kendi yeni tarzında cezalandırmayan,

don't punish the poor and the marginalized in their own new way.

bunları değiştirecek yeni ilkeler yaratmaktır.

If we want that kind of change,

Öyle bir değişiklik istiyorsak,

then this shift in thinking is required of each of us.

bu düşünce değişiminin her birimizde bulunması gereklidir.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkışlar)