A Palestinian and an Israeli, Face to Face | Aziz Abu Sarah and Maoz Inon | TED

Çeviri: Selim Öztürk Gözden geçirme: Başak Gökdaş

Maoz Inon: You know, Aziz,

Maoz Inon: Bilirsin Aziz,

only four days ago,

sadece dört gün önce,

last Thursday, we buried the remains of my parents.

geçen Perşembe, ailemin kalıntılarını gömdük.

My mom was burned so badly, she could not be identified.

Annem o kadar kötü yanmıştı ki kimliği belirlenemedi.

I lost them on October 7.

Onları 7 Ekim'de kaybettim.

I lost so many of my childhood friends,

Çocukluk arkadaşlarımın çoğunu kaybettim,

their parents, their children.

ebeveynlerini, çocuklarını.

Many were kidnapped to Gaza.

Birçoğu Gazze'ye kaçırıldı.

I was drowning in an ocean of sorrow and pain.

Acı ve üzüntü okyanusunda boğuluyordum.

I was broken into pieces.

Parçalara ayrılmıştım.

A few nights after losing them, I had a dream.

Onları kaybettikten birkaç gece sonra bir rüya gördüm.

I was sleeping at night, crying.

Geceleri uyuyordum, ağlıyordum.

My entire body was in pain.

Tüm vücudum acı çekiyordu.

And through my tears,

Gözyaşlarımın arasından

I could see everyone crying.

herkesin ağladığını görebiliyordum.

The entire humanity was crying with me.

Bütün insanlık benimle ağlıyordu.

Our tears went down on our faces

Gözyaşlarımız yüzümüzden bedenlerimize aktı.

to our bodies.

Our bodies were wounded, damaged from the war.

Vücudumuz yaralandı, savaştan zarar gördü.

And then our tears washed our bodies and healed it,

Sonra gözyaşlarımız vücudumuzu yıkadı ve onu iyileştirdi, bütünleştirdi.

making it whole.

Whole again.

Yeniden büsbütün.

And then our tears went down to the ground.

Sonra gözyaşlarımız yere indi.

And the ground was red from blood.

Ve toprak kandan kırmızıydı.

Our tears washed the blood from the ground,

Gözyaşlarımız yerdeki kanı yıkadı, toprağı temizledi.

purifying the ground.

And then the ground was beautiful and shining.

Ve sonra zemin güzel ve ışıltılıydı.

And on that ground, I could see the path.

Ve o yerde, yolu görebiliyordum.

The path to peace.

Barışa giden yol.

I woke up shaking.

Titreyerek uyandım.

And immediately I knew that this is the path I must choose.

Ve hemen anladım ki bu benim seçmem gereken yol.

The path of not taking revenge.

İntikamı almamanın yolu.

The path of reconciliation.

Uzlaşma yolu.

And you've been walking this path for decades.

Ve onlarca yıldır bu yolda yürüyorsun.

We met only once before October 7,

7 Ekim'den önce sadece bir kez tanıştık,

even that was for two minutes, maybe.

hatta bu bile iki dakikalığına oldu, belki de.

But you were among the first ones to reach out,

Ama siz ulaşan, taziyelerinizi ve desteğinizi ileten

send your condolence, support.

ilk kişiler arasındaydınız.

And I will always love you

Ve en zor zamanlarımda yanımda

for being there for me in my hardest time.

olduğun için seni her zaman seveceğim.

Aziz Abu Sarah: Now Maoz when I sent you that message to offer my condolences

Aziz Ebu Sarah: Şimdi Maoz, ailen öldürüldükten sonra

after your parents were killed,

taziyelerimi sunmak için sana bu mesajı gönderdiğimde,

I was surprised by your answer.

cevabına şaşırdım.

Not just to me, but your public answer.

Sadece bana değil, herkese açık cevabına.

Because you said you're not only crying for your parents,

Çünkü sadece anne baban için ağlamadığını,

you're also crying for the people in Gaza who are losing their lives,

Gazze ’de hayatını kaybeden insanlar için de ağladığını

and that you do not want what happened to you

ve başına gelenlerin kimsenin intikam almasını

to be justifying anyone taking revenge.

haklı çıkarmasını istemediğini söyledin.

You do not want to justify war.

Savaşı haklı çıkarmak istemiyorsun.

And it's so hard to do that.

Ve bunu yapmak çok zor.

So much easier to want revenge, to be angry.

Öfkeli olmak, intikamını almak istemek çok daha kolay.

But you are a brave man.

Ama sen cesur bir adamsın.

I needed much more time

19 yaşındaki kardeşim Tayseer

when my brother Tayseer, who was 19 years old,

İsrail askerleri tarafından öldürüldüğünde çok daha fazla

was killed by Israeli soldiers.

zamana ihtiyacım vardı.

I was angry, I was bitter, and I wanted vengeance.

Kızgındım, öfkeliydim ve intikam almak istedim.

I was 10 years old and I thought, there is no other choice.

10 yaşındaydım ve başka seçenek yok diye düşündüm.

And only eight years later,

Ve sadece sekiz yıl sonra,

when I went to study Hebrew with Jewish immigrants to Israel,

İsrail’e gelen Yahudi göçmenlerle İbranice okumaya

that's only when I realized that we can be allies.

gittiğimde müttefik olabileceğimizi ancak o zaman anladım.

We can be partners.

Ortak olabiliriz.

And I realized that I do have a choice, regardless of what other people do,

Ve diğer insanların ne yaptığına bakmaksızın bir seçeneğim olduğunu

the choice is always mine.

fark ettim, seçim her zaman benim.

And I do not want to take revenge.

Ve intikam almak istemiyorum.

That when I choose to be angry and hateful

Öfkeli ve nefret dolu olmayı seçtiğimde

I'm being a slave to the person who killed my brother.

kardeşimi öldüren kişinin kölesi oluyorum.

These last few months [have] been like a nightmare that never ends.

Son birkaç ay hiç bitmeyen bir kabus gibiydi.

Everyone I know in Gaza have lost family members.

Gazze 'de tanıdığım herkes ailesini kaybetti.

My friend Abdelrahim,

Arkadaşım Abdülrahim,

he lost 50 people in his family.

ailesinden 50 kişiyi kaybetti.

In this photo you can see, all these kids have been killed.

Bu fotoğrafta gördüğünüz tüm bu çocuklar öldürüldü.

And in the upper middle photo,

Ve ortadaki üstteki fotoğrafta,

the father of these kids was in Israel

bu çocukların babası öldürüldüklerinde

when they were killed.

İsrail’deydi.

And ...

Ve...

He wanted to come back to see his kids one last time.

Çocuklarını son bir kez görmek için geri dönmek istedi.

He couldn't.

Yapamadı.

He ended up back to Gaza,

Sonunda Gazze'ye geri döndü,

but never was able to make it to his house.

ama asla evine ulaşamadı.

What’s amazing, though, is Abdelrahim is just like you.

Yine de şaşırtıcı olan, Abdülrahim tıpkı senin gibi.

I talked to him yesterday, and he said,

Dün onunla konuştum ve dedi ki,

"I'm still as committed to peace as I was before.

“Hâlâ eskisi kadar barışa bağlıyım.

I do not want my story to lead to hate."

Hikayemin nefrete yol açmasını istemiyorum.”

And even now, as his parents are in northern Gaza,

Ve şimdi bile, ailesi kuzey Gazze’de olduğu halde

unable to get food, unable to leave,

yiyecek alamadığı, gidemediği halde

he's still committed to this message.

hâlâ bu mesaja bağlı.

And it makes me wonder,

Ve merak ediyorum bu kadar trajedinin ortasında

how do you make such a choice in the midst of so much tragedy?

nasıl böyle bir seçim yaparsınız?

MI: You know, I've been interviewed like 100 times in the recent months,

MI: Biliyorsun, son aylarda 100 kez röportaj yaptım

and this is the most easiest question.

ve bu en kolay soru.

It's for my parents.

Ailem için.

It's my parents' legacy.

Bu ailemin mirası.

And when we put their remains in the ground,

Ve kalıntılarını toprağa koyduğumuzda,

I realized that they prepared me for that moment.

beni o an için hazırladıklarını fark ettim.

They taught me what to say

Bana ne söyleyeceğimi

and how to act after they will be killed.

ve onlar öldürüldükten sonra nasıl davranacağımı öğrettiler.

I was born in a kibbutz,

Büyükannem ve büyükbabamın kurduğu,

just a kilometer and a half from the border with Gaza,

Gazze sınırından sadece bir buçuk kilometre uzakta

that was established by my grandparents.

bir kibbutzda doğdum.

They were both Zionist pioneers,

İkisi de Siyonist öncülerdi,

immigrated to Palestine

yaklaşık bir asır önce

under the British Mandate about a century ago.

İngiliz Mandası altında Filistin’e göç ettiler.

And my father was also born in this kibbutz,

Babamda da bu kibbutz’da doğdu,

and my father was a farmer.

babam da çiftçiydi.

It's very, very difficult to be a farmer,

Çiftçi olmak çok, çok zor,

even more difficult to be in the tourism industry.

turizm sektöründe olmak daha da zor.

And one year, I remember that one year there was a drought.

Ve bir yıl, bir yıl kuraklık olduğunu hatırlıyorum.

And then the second, there was a flood.

Ve sonra ikincisi, bir sel oldu.

And the third, there were insects.

Üçüncüsü, böcekler vardı.

And at the end of each of those devastating seasons,

Ve bu yıkıcı mevsimlerin her birinin sonunda,

my father will always tell me,

babam her zaman şöyle diyecek:

"Maoz, next year I'm going to sow again.

“Maoz, gelecek yıl tekrar ekeceğim.

Because next year is going to be a better year."

Çünkü gelecek yıl daha iyi bir yıl olacak.”

And my mom was a very talented mandalas painter.

Ve annem çok yetenekli bir mandala ressamıydı.

She painted thousands of mandala.

Binlerce mandala boyadı.

And from all the mandalas she painted, she gave me only one as a present.

Ve boyadığı tüm mandalalardan bana hediye olarak sadece bir tane verdi.

This is the one she gave me.

Bana verdiği bu.

And on this mandala, this is for you,

Ve bu mandala üzerinde, bu senin için,

I made it for you.

senin için yaptım.

And on the mandala she gave me, she wrote,

Ve bana verdiği mandala üzerine,

"We can achieve all our dreams if we'll be brave enough to chase them."

“Onları kovalayacak kadar cesur olursak

tüm hayallerimizi gerçekleştirebiliriz.” yazdı.

And in the last 20 years I've been chasing and fulfilling many dreams.

Ve son 20 yılda birçok hayalimi takip edip gerçekleştirdim.

I opened the first guest house ever in the old city of Nazareth,

Nasıra’nın eski kentindeki ilk konukevi,

the Fauzi Azar.

Fauzi Azar'ı açtım.

I was cofounding the Jesus Trail,

İsa Yolu, Abraham Otel ve Turları

Abraham Hostel and tours and many other dreams.

ve diğer birçok hayali kuruyordum.

And in all those dreams, I was following five steps.

Ve bütün o rüyalarda beş adım izliyordum.

Dreaming,

Hayal etmek,

many of us forgot or [aren't] brave enough to dream.

çoğumuz unuttuk ya da hayal kuracak kadar cesur değiliz.

Creating a partnership and a coalition with as many stakeholders as possible.

Mümkün olduğunca çok paydaşla bir ortaklık ve bir koalisyon oluşturmak.

Reaching shared value and common ground

Ortaklık arasında ortak değer

between the partnership.

ve ortak zemine ulaşmak.

Writing a very detailed road map

Çok detaylı bir yol haritası yazmak

and executing.

ve yürütmek.

And I believe this is exactly what we need to do now

Ve inanıyorum ki, hayalimizi gerçeğe dönüştürmek

in order to make our dream into a reality.

için şimdi yapmamız gereken şey bu.

And I was partnering with Palestinians, with Israeli,

Filistinlilerle, İsraillilerle, Ürdünlülerle, Mısırlılarla

with Jordanian, with Egyptian.

ortaklık yapıyordum.

And I learned that the first step in reaching a shared society

Ortak bir topluma ve ortak bir geleceğe ulaşmanın

and a shared future is knowing the other side's narrative.

ilk adımının diğer tarafın hikayesini bilmek olduğunu öğrendim.

And following your work for many years,

Ve uzun yıllar boyunca çalışmalarınızı takip ederek,

even though we met only once,

sadece bir kez tanışmamıza rağmen,

I think there is no one in the world that knows better

sanırım dünyada bölünmüş hikayelerimizi

how we can take our divided narratives

alıp nasıl ortak bir geleceğe ve ortak bir

and make them into a shared future and a shared society.

topluma nasıl dönüştürebileceğimizi daha iyi bilen kimse yok.

So thank you for all that you've done so far.

Şimdiye kadar yaptığınız her şey için teşekkür ederim.

Really, it's amazing.

Gerçekten, bu harika.

AAS: Now Maoz, I worked in 70 countries in peace and conflict.

AAS: Şimdi Maoz, 70 ülkede barış ve çatışma içinde çalıştım.

And everywhere I worked,

Ve çalıştığım her yerde,

I found that we share the same problems.

aynı sorunları paylaştığımızı gördüm.

The cause of conflicts are the same.

Çatışmaların nedeni aynıdır.

It's lack of recognition,

Tanınmamak,

not willing to understand each other’s historical narrative

birbirimizin tarihsel hikayesini anlamaya istekli olmamak

and not having a shared vision for our future.

ve geleceğimiz için ortak bir vizyona sahip olmamaktır.

And not doing those things is a fatal mistake.

Ve bunları yapmamak ölümcül bir hatadır.

We live next to each other, and yet we are so divided.

Birbirimizin yanında yaşıyoruz, ama yine de bölünmüş durumdayız.

We cannot talk, we cannot meet, we cannot have a conversation.

Konuşamayız, buluşamayız, sohbet edemeyiz.

There are roadblocks, checkpoints, there are walls that divide us

Barikatlar var, kontrol noktaları, bizi bölen duvarlar

or societal pressure that makes us not being able to talk to each other.

veya birbirimizle konuşamamamızı sağlayan toplumsal baskı var.

And I know this because my dad's first time ever going to a synagogue

Ve bunu biliyorum çünkü babamın sinagoga ilk kez gidişi beni

was in the United States when he came to visit me.

ziyarete geldiğinde Amerika Birleşik Devletleri’ndeydi.

He went to a Friday prayer,

Cuma namazına gitti,

but the mosque was too full

ancak cami çok doluydu

and the Muslim community rented a synagogue.

ve Müslüman cemaat bir sinagog kiraladı.

So he ended up praying in a synagogue.

Sonunda bir sinagogda dua etti.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And he came back and told me, and he was so excited about it.

Geri döndü ve bana anlattı ve bu konuda çok heyecanlıydı.

And I thought, Jerusalem is full of synagogues.

Ve düşündüm ki, Kudüs sinagoglarla dolu.

And yet his first time ever being in a synagogue is in the States.

Ve yine de ilk kez bir sinagogda bulunduğuydu Amerika’da.

That's how divided we are,

Bu kadar bölünmüş durumdayız,

how little we know about each other.

birbirimiz hakkında ne kadar az şey biliyoruz.

But we also must learn to ask hard questions,

Ama aynı zamanda zor sorular sormayı, dürüst olmayı

be honest and willing to listen.

ve dinlemeye istekli olmayı öğrenmeliyiz.

My dad’s first time to a peace meeting was one that I organized.

Babamın ilk barış toplantısı benim düzenlediğim bir toplantıydı.

And when he came, he asked a question that I thought, oh my goodness,

Ve geldiğinde, düşündüğüm bir soru sordu, Aman Tanrım,

how could you do that?

bunu nasıl yapabildin?

He said, "Did the Holocaust happen?"

“Holokost oldu mu?” diye sordu.

And just like the gasps we hear here,

Ve tıpkı burada duyduğumuz nefes kesilmesi gibi,

everybody in the meeting was terrified.

toplantıdaki herkes dehşete kapıldı.

I thought, I'm going to lose my job for my dad asking the question

Babamın soruyu sorduğu için işimi kaybedeceğimi düşündüm

and regretted inviting him to the peace meeting.

ve onu barış toplantısına davet ettiğine pişman oldum.

(Laughter)

(Kahkahalar)

But you know what?

Ama biliyor musun?

Because of that question,

Bu soru yüzünden,

one of the Holocaust survivors in the meeting,

toplantıda Holokost’tan kurtulanlardan

he took my dad and 70 other Palestinians to the Holocaust memorial.

biri babamı ve diğer 70 Filistinliyi Holokost anıtına götürdü.

It was the first time such a big delegation going there,

Bu kadar büyük bir heyet oraya ilk kez gidiyordu

and they had this hard conversation.

ve bu zor konuşmayı yaptılar.

Later, the Israelis in the meeting

Daha sonra toplantıdaki

ended up coming and having a similar conversation

İsrailliler gelip Filistin tarihi ve hikayesi

about Palestinian history and narrative,

hakkında benzer bir konuşma yaptılar,

going to a town that was destroyed in 1948, in the Nakba.

1948′de yıkılan bir kasabaya, Nakba’da gittiler.

I've been working in the last 20-some years

Son 20 yıldır çalışıyorum

and finding ways to ask those questions.

ve bu soruları sormanın yollarını buluyorum.

In 2009, I co-founded Mejdi Tours and later Interact International

2009 yılında Yahudi arkadaşım Scott ile Mejdi Tours

ve daha sonra Interact International’ı kurdum.

with my Jewish friend, Scott.

To do that, to give a context,

Bunu yapmak için, bir bağlam vermek için,

a place where we can build a movement of citizen diplomats,

yurttaş diplomatlardan oluşan bir hareket oluşturabileceğimiz,

çift anlatılı turlar düzenleyebileceğiniz,

where you can have dual-narrative tours,

bir İsrailli ve Filistinli’nin bir tura ortak liderlik

an Israeli and a Palestinian co-leading a tour,

and then in many other, dozen of other countries.

edebileceği bir yer ve daha sonra bir düzine başka ülkede.

So we can find a framework,

Böylece bir çerçeve bulabiliriz,

we can say: How can I learn from you?

şunu söyleyebiliriz: Sizden nasıl öğrenebilirim?

What is it that we can push each other to do?

Birbirimizi yapmaya itebileceğimiz şey nedir?

And maybe that’s the question: What have we learned from each other?

Ve belki de soru bu: Birbirimizden ne öğrendik?

MI: Yeah, so regarding to your father's questions,

MI: Evet, babanın sorularına gelince,

I think it was November that a very, very good Palestinian friend asked me,

sanırım Kasım ayında çok, çok iyi bir Filistinli arkadaşım bana

“Maoz, can I ask you a difficult question?”

“Maoz, sana zor bir soru sorabilir miyim?” diye sordu.

I said, "You are my friend, You can ask whatever you like."

“Sen benim dostumsun, ne istersen sorabilirsin” dedim.

She asked me, "Maoz, maybe your parents' house

Bana sordu, “Maoz, belki ailenin evi

was burned from the crossfire,

Hamas’tan değil,

from the IDF, and not from the Hamas?”

IDF tarafından çapraz ateşten yakıldı?”

And she was literally denying October 7,

Ve kelimenin tam anlamıyla 7 Ekim’i inkar ediyordu ve şok oldum.

and I was shocked.

I didn't know what to say.

Ne diyeceğimi bilemedim.

And then I stopped for a second

Sonra bir saniyeliğine durdum

and I asked, I told her, "You know what?

ve sordum, ona dedim ki, “Biliyor musun?

What does it matter?

Ne önemi var?

What does it matter?

Ne önemi var?

My parents are dead.

Ailem öldü.

And they are dead because of the conflict and the war

Ve uzun süredir devam eden çatışma ve savaş yüzünden öldüler.

that has been going on for so long.

And it's our mission to stop it."

Ve bunu durdurmak bizim görevimiz.”

And I learned so much in the recent months from speaking,

Son aylarda Filistinlilerle konuşmaktan ve

dialoguing with Palestinians,

diyalog kurmaktan o kadar çok şey öğrendim ki,

I learned that we must forgive for the past.

geçmişi affetmemiz gerektiğini öğrendim.

We must forgive for the present.

Şimdiki zaman için affetmeliyiz.

But we cannot and should not forgive for the future.

Ama gelecek için affedemeyiz ve affetmemeliyiz.

Not to ourself and to no one else

Kendi kendimize ve hiç kimseye değil,

if you want to make the future a better future.

geleceği daha iyi bir hale getirmek istiyorsak.

I learned that our stories were split in the past,

Hikayelerimizin geçmişte, İbrahim’in seçilmiş

with a different chosen son of Abraham.

farklı bir oğluyla bölündüğünü öğrendim.

And for many centuries, our stories were parallel.

Ve yüzyıllar boyunca hikayelerimiz paraleldi.

And the gap between them is becoming wider and wider

Ve aralarındaki uçurum günümüze geldikçe giderek daha da genişliyor.

as we are getting to the present.

And it began to get wider with the beginning of the Zionist movement

Siyonist hareketin ve Filistin ulusal hareketinin

and the Palestinian national movement,

başlamasıyla genişlemeye başladı

and with all the war we've been waging on each other,

ve birbirimize karşı yürüttüğümüz

it's becoming wider and wider.

tüm savaşla birlikte gittikçe genişliyor.

And now in the present, it's as wide as ever.

Ve şimdiki zamanda, her zamanki gibi geniş.

Our stories were never [as] apart as they are now.

Hikayelerimiz hiçbir zaman şimdiki kadar ayrı değildi.

But there is a miracle.

Ama bir mucize var.

There is a miracle, our stories meet.

Bir mucize var, hikayelerimiz buluşuyor.

They meet in the future.

Gelecekte buluşuyorlar.

We meet in the future that is based on reconciliation and recognition.

Gelecekte uzlaşma ve tanınmaya dayalı bir araya geliyoruz.

That is based on security and safety.

Bu güvenlik ve emniyet üzerine kuruludur.

And of course, on equality.

Ve tabii ki, eşitlik üzerine.

And now we must use the same steps I used to fulfill,

Ve şimdi bu rüyayı gerçeğe dönüştürmek için eskiden gerçekleştirdiğim

or we used to fulfill our previous dreams,

ya da önceki hayallerimizi gerçekleştirmek için kullandığımız

in making this dream into a reality.

adımların aynısını kullanmalıyız.

We are all dreaming of peace.

Hepimiz barış hayalini kuruyoruz.

We are building a coalition.

Bir koalisyon kuruyoruz.

Palestinians, Israelis, supported from all over the world.

Filistinliler, İsrailliler, dünyanın her yerinden desteklendi.

We share the same values and common ground.

Aynı değerleri ve ortak zemini paylaşıyoruz.

We are writing now,

Şimdi yazıyoruz,

right now we are writing a very detailed, informative road map,

şu anda çok ayrıntılı, bilgilendirici bir yol haritası yazıyoruz

and we are already starting to execute.

ve zaten uygulamaya başladık.

And what we are doing now, tonight,

Ve şimdi yaptığımız şey, bu gece,

we are executing the first two chapters of our road map.

yol haritamızın ilk iki bölümünü uyguluyoruz.

We are amplifying our voices

Geleceğin liderleri olarak

and building our legitimacy

sesimizi yükseltiyor

as the leaders of the future.

ve meşruiyetimizi inşa ediyoruz.

And I could not ask for a better partner,

Ve senden daha iyi bir ortak,

for a better companion than you, Aziz.

daha iyi bir arkadaş isteyemezdim Aziz.

AAS: Now when people hear this,

AAS: Şimdi insanlar bunu duyduğunda

and I think we are much stronger together than ever alone,

ve bence birlikte her zamankinden daha güçlü olduğumuzu düşünüyorum,

we've been doing so much work

kampüslerde Yahudi karşıtı ve Müslüman

on campuses with anti-Jewish and anti-Muslim hate,

karşıtı nefretle, kendi topluluğumuzdaki

insanlara yardım ederek, örgütlenmenin yollarını bularak

with helping people in our own community,

finding ways to organize.

çok fazla çalışma yapıyoruz.

But I think people can hear this and think,

Ama bence insanlar bunu duyabilir ve “Yani ailenizdeki

"So you can lose people in your family and not be angry?"

insanları kaybedebilir ve sinirlenmeyebilirsiniz?” diye düşünebilir.

And I think that’s a mistake.

Ve bence bu bir hata.

We are angry.

Biz öfkeliyiz.

I am very angry.

Çok kızgınım.

Every time I read the newspaper, I'm angry.

Gazeteyi her okuduğumda kızgınım.

Every time I talk to one of my friends in Gaza, I am angry.

Gazze'deki arkadaşlarımdan biriyle her konuştuğumda kızgınım.

But the thing is, I do not let anger,

Ama mesele şu ki ben öfkeye izin vermiyorum

and we do not let anger, drown us in hate

ve öfkenin bizi nefrette boğmasına

and wanting vengeance.

ve intikamı istemesine izin vermiyoruz.

Instead, I think of anger like a nuclear power.

Bunun yerine öfkeyi bir nükleer güç gibi düşünüyorum.

It can lead to destruction, and it can make light.

Bu durumun sonucu iyi veya kötü olabilir.

And my hope is that we continue to use anger

Ve umudum, öfkeyi insanları bir araya getirmenin bir yolu

as a way to bring people together,

olarak kullanmaya devam etmemiz ve kendimize

to ask ourselves,

“İşleri daha iyi hale getirmek için ne yapabilirim?”

"What can I do to make things better?"

diye sormaya devam etmemizdir.

MI: And that brings me to the most important ...

MI: Ve bu beni en önemli...

(Applause)

(Alkış)

I love you.

Sizi seviyorum.

And it brings me to the most important lessons I learned.

Ve beni öğrendiğim en önemli derslere götürüyor.

That hope is an action.

Umut, değişim yaratmayı içeren bir güç.

It's not something you find, not something you can lose.

Bulduğun bir şey değil, kaybedebileceğin bir şey değil.

It's something you are making.

Bu senin yaptığın bir şey.

And I came up with a very basic formula, recipe, how to make hope.

Ve çok basit bir formül, tarif ile nasıl umut yaratılacağını buldum.

First, like love, you cannot do it by yourself.

İlk olarak, aşk gibi, bunu kendi başınıza yapamazsınız.

You are doing it with others.

Bunu başkalarıyla yapıyorsun.

(Laughter)

(Kahkahalar)

And you are starting, we are starting because now it's we,

Ve başlıyorsun, başlıyoruz çünkü şimdi biz varız,

we are starting by envisioning a better future.

daha iyi bir geleceği hayal ederek başlıyoruz.

And then we are acting to make this future into a reality.

Ve sonra bu geleceği gerçeğe dönüştürmek için harekete geçiyoruz.

It's act, we must act.

Bu hareket, harekete geçmeliyiz.

And through the process,

Ve süreç boyunca, her zaman

we always need to convince, first ourselves,

önce kendimizi, tüm koalisyonumuzu

and all our coalition

ve dinlemeye istekli herkesi eylemlerimizin etkili

and everyone that is willing to listen,

that our actions are effective.

olduğuna ikna etmemiz gerekiyor.

It's very simple.

Bu çok basit.

It's very simple.

Bu çok basit.

And this is what we must do.

Ve yapmamız gereken şey bu.

And I believe that if we will be brave enough and brilliant enough,

Ve eğer yeterince cesur ve zeki olursak,

we can make this future into a reality

bu geleceği yakın gelecekte gerçeğe

in the near future.

dönüştürebileceğimize inanıyorum.

That by 2030 or before,

2030 yılına kadar veya daha öncesinde,

there's going to be peace between the river and the sea.

nehir ve deniz arasında barış olacak.

AAS: You know ...

AAS: Bilirsin...

(Applause)

(Alkış)

We say today, ideas change everything.

Bugün diyoruz ki, fikirler her şeyi değiştirir.

And I have an idea.

Ve bir fikrim var.

People look at us and think we are divided

İnsanlar bize bakıyor ve bölünmüş olduğumuzu düşünüyor

because you’re Israeli and I’m Palestinian,

çünkü sen İsrailli ve ben Filistinliyim,

Muslims and Jews.

Müslümanlar ve Yahudiler.

But if you must divide us,

Ama bizi bölmek zorundaysanız,

people should divide us as those of us who believe in justice,

insanlar bizi adalete, barışa ve eşitliğe inananlar

peace and equality,

ve henüz inanmayanlar olarak bölmelidir.

and those who don’t, yet.

And our work here

Ve buradaki işimiz

is to invite everyone, to invite you, to join us into our work,

herkesi, sizi çalışmamıza katılmaya davet etmek,

into bringing everyone together

herkesi bir araya getirmek ve “Biz düşman değiliz” diyen

to take a stand that says, “We are not enemies.”

bir tavır almak için bir araya getirmektir.

Do not be mistaken.

Yanılmayın.

We lost our family members,

Aile üyelerimizi kaybettik,

we did not lose our sanity, we did not lose our minds.

akıl sağlığımızı kaybetmedik, aklımızı kaybetmedik.

We are here together saying we will fight on the same side

Birlikte adalet ve barış için

for justice and for peace.

aynı tarafta savaşacağımızı söylüyoruz.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)