The secret sneaker market — and why it matters | Josh Luber

Translator: SUPANUT JAISOM Reviewer: Phanlaphat Saemavattanagit

This is the Air Jordan 3 Black Cement.

นี่คือแอร์จอร์แดนทรีแบลคซีเมนต์

This might be the most important sneaker in history.

นี่อาจเป็นรองเท้าผ้าใบที่สำคัญที่สุด ในประวัติศาสตร์

First released in 1988,

เปิดตัวครั้งแรกใน ค.ศ. 1988

this is the shoe that started Nike marketing as we know it.

นี่เป็นรองเท้าที่เริ่มการตลาดไนกี้ อย่างที่เรารู้กัน

This is the shoe that propelled the entire Air Jordan lineage,

นี่เป็นรองเท้าที่ขับเคลื่อน สินค้ายี่ห้อแอร์จอร์แดนทั้งหมด

and perhaps saved Nike.

และอาจจะช่วยไนกี้ด้วย

The Air Jordan 3 Black Cement did for sneakers

สิ่งที่แอร์จอร์แดนทรีแบลคซีเมนต์ทำกับ วงการรองเท้าผ้าใบ

what the iPhone did for phones.

คือสิ่งที่ไอโฟนทำกับวงการมือถือ

It's been re-released four times.

มันถูกเปิดตัวซ้ำอีกทั้งหมด 4 ครั้ง

Every celebrity's been seen wearing it.

คนมีชื่อเสียงทุกคนเป็นลูกค้ามัน

There's a site about what to wear with the Black Cement.

มีเว็บไซต์เกี่ยวกับสิ่งที่ควรสวมใส่ กับเจ้าแบลคซีเมนต์

It's been right under your nose for decades

มันอยู่ใต้จมูกพวกคุณเป็น เวลาหลายทศวรรษ

and you never looked down.

และคุณไม่เคยมองไปข้างล่าง

And right about now,

และในตอนนี้

most of you are probably thinking, "Sneakers?"

พวกคุณส่วนใหญ่คงกำลังคิดว่า "รองเท้าผ้าใบเหรอ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Yes.

ใช่ครับ

Yes, sneakers.

รองเท้าผ้าใบครับ

Some extraordinary things about sneakers

สิ่งมหัศจรรย์เกี่ยวกับรองเท้าผ้าใบ

and data

และข้อมูล

and Nike

และไนกี้

and how they're all related, possibly, to the future of all online commerce.

และพวกมันมีส่วนเกี่ยวข้องกันอย่างไร เป็นไปได้ว่ามันเกี่ยวพันกับอนาคตของการค้าออนไลน์

In 2011,

ใน ค.ศ. 2011

the last time the Jordan 3 Black Cement was released,

ครั้งสุดท้ายที่จอร์แดนทรีแบลคซีเมนต์ เปิดตัวสู่สาธารณชน

at a retail of 160 dollars,

ที่ห้างค้าปลีกที่ราคา 160 ดอลลาร์

it sold out globally in minutes.

มันขายหมดทั่วโลกภายในไม่กี่นาที

And that's because people were camped outside of sneaker stores

และนั่นเป็นเพราะว่ามีคนตั้งเต้นท์ นอนอยู่ข้างนอกร้านขายรองเท้าผ้าใบ

for days before it went on sale.

เป็นเวลาหลายวันก่อนที่มันจะวางขาย

And just minutes after that,

และเพียงไม่กี่นาทีหลังจากนั้น

thousands of those pairs were on eBay for two and three times retail.

รองเท้าหลายพันคู่อยู่บนอีเบย์ วางขายราคาแพงกว่าห้างอยู่สองสามเท่า

In fact, there's over 1,000 pairs on eBay right now, four years later.

อันที่จริง มีรองเท้ามากกว่าพันคู่บนอีเบย์ ตอนนี้ ซึ่งก็คือ 4 ปีต่อมา

But here's the thing:

แต่ประเด็นก็คือ

this happens every single Saturday.

นี่เกิดขึ้นทุกวันเสาร์

Every week there's another release or two or three,

ทุกสัปดาห์จะมีการออกรองเท้าใหม่ หนึ่งหรือสองหรือสามแบบ

and every shoe has a story

และทุกคู่ก็มีเรื่องราวของมัน

as rich and compelling as the Jordan 3 Black Cement.

ที่น่าสนใจไม่แพ้เจ้าจอร์แดนทรีแบลคซีเมนต์

This is Nike building the marketplace for sneakerheads --

นี่คือไนกี้กำลังสร้างตลาดซื้อขายสำหรับ พวกที่คลั่งไคล้รองเท้าผ้าใบอยู่

people who collect sneakers --

คนที่สะสมรองเท้าผ้าใบ

and my daughter.

และลูกสาวของผม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

That's an "I love Dad" T-shirt.

นั่นคือเสื้อยืด "หนูรักพ่อค่ะ"

For the brands, sneakerheads are a very important demographic.

สำหรับแบรนด์ต่าง ๆ นักสะสมรองเท้าผ้าใบ คือกลุ่มลูกค้าที่สำคัญมาก

These are the tastemakers; these are the Apple fanboys.

นี่คือ ผู้นำแฟชั่น นี่คือแฟน ๆ ยี่ห้อแอปเปิ้ล

Because who else is going to buy

เพราะจะมีใครที่จะซื้อ

a pair of $8,000 Back to the Future sneakers?

รองเท้าคู๋ละ $8,000 รุ่น Back to the Future ล่ะครับ

(Laughter)

(รองเท้าผ้าใบ)

Yeah, 8,000 dollars.

ใช่ครับ 8000 ดอลลาร์

And while that's obviously the anomaly,

และขณะที่นั่นเป็นความวิปริตอย่างเห็นได้ชัด

the resell sneaker market is definitely not.

ตลาดที่ซื้อรองเท้าไป ขายต่อไม่วิปลาสแน่นอน

Thirty years in the making,

ใช้เวลาสร้าง 30 ปี

what started as an underground culture

สิ่งที่เริ่มจากวัฒนธรรมใต้ดิน

of a few people who like sneakers just a bit too much --

ของกลุ่มคนเล็ก ๆ ที่ชอบรองเท้า มากเกินไปหน่อย --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Now we have sneaker addictions.

ตอนนี้เรามีกระแสการติดรองเท้าผ้าใบ

In a market where in the past 12 months,

ในตลาดเมื่อ 12 เดือนก่อน

there have been over nine million pairs of shoes

มีรองเท้า 9 ล้านคู่

resold in the United States alone,

ที่มีการซื้อไปขายต่อในสหรัฐฯอย่างเดียว

at a value of 1.2 billion dollars.

เป็นมูลค่า 1.2 พันล้านดอลลาร์

And that's a conservative estimate --

และนั่นเป็นการประมาณคร่าว ๆ

I should know, I am a sneakerhead.

ผมควรจะรู้ว่าผมเป็นนักสะสมรองเท้าผ้าใบ

This is my collection.

นี่คือที่ผมสะสม

In the pantheon of great collections, mine doesn't even register.

ที่ผมสะสมเทียบเทพนักสะสมทั้งหลาย ไม่ติดหรอกครับ

I have about 250 pairs, but trust me, I am small-time.

ผมมีประมาณ 250 คู่ แต่เชื่อผมเถอะ นี่มันแค่จิ๊บจ๊อย

People have thousands.

เทพนักสะสมมีหลายพันคู๋

I'm a very typical 37-year-old sneakerhead.

ผมเป็นแค่นักสะสมรองเท้าผ้าใบ อายุ 37 ปี ธรรมดาคนนึง

I grew up playing basketball when Michael Jordan played,

ผมเติบโตมากับการเล่นบาสเกตบอล ตอนที่ไมเคิล จอร์แดนเล่น

I always wanted Air Jordans,

ผมอยากได้แอร์จอร์แดนมาตลอด

my mother would never buy me Air Jordans,

แม่ของผมไม่เคยซื้อแอร์จอร์แดนให้ผมเลย

as soon as I got some money I bought Air Jordans --

เมื่อผมมีเงินจำนวนนึงผมก็ซื้อแอร์จอร์แดน

literally, we all have the exact same story.

พูดกันตรง ๆ พวกเรามีเรื่องราวเหมือนกันเลย

But here's where mine diverged.

แต่นี่คือสิ่งที่แตกต่างของเรื่องผม

After starting three companies, I took a job as a strategy consultant,

หลังจากที่เปิดบริษัท 3 แห่ง ผมทำงานเป็นที่ปรึกษาเชิงกลยุทธ์

when I very quickly realized that I didn't know the first thing about data.

เมื่อผมตระหนักว่าผมไม่รู้อะไรเลย เกี่ยวกับข้อมูล

But I learned, because I had to,

แต่ผมเรียนรู้เพราะผมต้องทำ

and I liked it.

และผมก็ชอบมัน

So I thought, I wonder if I could get ahold of some sneaker data,

ดังนั้นผมคิดว่า ผมสงสัยว่า ผมสามารถเก็บข้อมูลรองเท้าผ้าใบได้หรือเปล่า

just to play with for my own amusement.

เพียงเพื่อเล่นกับความสนุกส่วนตัวของผม

The goal was to develop a price guide,

เป้าหมายคือการพัฒนาคู่มือราคา

a real data-driven view of the market.

มุมมองจริง ๆ ของตลาด ที่ขับเคลื่อนด้วยข้อมูล

And four years later, we're analyzing over 25 million transactions,

และ 4 ปีต่อมา พวกเรากำลังวิเคราะห์ การทำธุรกรรมมากกว่า 25 ล้านครั้ง

providing real-time analytics on thousands of sneakers.

แสดงการวิเคราะห์รองเท้า ผ้าใบหลายพันคู๋ตามเวลาจริง

Now sneakerheads check prices while camping out for releases.

ตอนนี้นักสะสมรองเท้าผ้าใบดูราคา ขณะที่ตั้งเต้นท์รอรองเท้าที่กำลังจะออกใหม่

Others have used the data to validate insurance claims.

คนอื่นใช้ข้อมูลเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง ของการอ้างประกันความเสียหาย

And the top investment banks in the world

และ

now use resell data to analyze the retail footwear industry.

ตอนนี้ใช้ข้อมูลการซื้อไปขายต่อ เพื่อวิเคราะห์อุตสาหกรรมค้าปลีกรองเท้า

And here's the best part:

และนี่เป็นส่วนที่ดีที่สุด

sneakerheads have sneaker portfolios.

นักสะสมรองเท้าผ้าใบมีแผงสะสม ผลงานรองเท้าผ้าใบ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Sneakerheads can track the value of their collection over time,

นักสะสมรองเท้าผ้าใบสามารถติดตาม มูลค่าของที่สะสมในช่วงเวลานึง

compare it to others,

เทียบกับอันอื่น ๆ

and have access to the same analytics you might

และเข้าถึงข้อมูลวิเคราะห์ที่คุณอาจจะเข้าดู

for your online brokerage account.

สำหรับบัญชีการซื้อขาย หลักทรัพย์ออนไลน์ของคุณ

So sneakerhead Dan builds his collection and identifies which 352 are his.

เพราะฉะนั้นแดนสร้างชุดสะสมของเขา และบอกว่าอันไหนใน 352 คู่เป็นของเขา

He can see it's worth 103,000 dollars --

เขาเห็นว่ามันมีมูลค่า 103000 ดอลลาร์

frankly, a modest collection.

จริง ๆ แล้วนี่เป็นแค่ชุดสะสมเล็ก ๆ เท่านั้น

At the asset level, he can see gain-loss by shoe.

ที่ระดับทรัพย์สิน เขาสามารถเห็น ผลกำไรขาดทุนสำหรับรองเท้าได้

Here he's made over 600 dollars on one pair.

เขาสามารถทำกำไรได้ 600 ดอลลาร์ต่อคู๋นึง

I have one of those.

ผมมีหนึ่งคู่ในนั้น

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

So an unregulated 1.2 billion dollar industry

เพราะฉะนั้นอุตสาหกรรมอลหม่าน 1.2 พันล้านดอลลาร์

that thrives as much on the street as it does online,

ที่เติบโตบนถนนพอ ๆ กับที่เติบโตออนไลน์

and has spawned fundamental financial services for sneakers?

และทำให้มีบริการทางการเงินพิ้นฐาน สำหรับรองเท้าผ้าใบ

At some point I asked myself what's really going on in the market,

บางทีผมถามตัวเองว่า อะไรเกิดขึ้นกันแน่ในตลาด

and two comparisons started to emerge.

และการเปรียบเทียบก็เริ่มเกิดขึ้น

Are sneakers more like stocks or drugs?

รองเท้าผ้าใบเหมือนหุ้นหรือยามากกว่ากัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

In fact, one guy emailed to say

อันที่จริง มีผู้ชายคนนึงอีเมลมาว่า

he thought his 15-year-old son was selling drugs

เขาคิดว่าลูกชายอายุ 15 ปี ขายยาอยู่

and later found out he was selling sneakers.

และค้นพบภายหลังว่าเขา ขายรองเท้าผ้าใบ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And now they use the data to do it together.

และตอนนี้พวกเขาใช้ข้อมูลขายมันด้วยกัน

And that's because sneakers are an investment opportunity

และนั่นเป็นเพราะว่ารองเท้าผ้าใบ คือโอกาสการลงทุนอย่างนึง

where none other exists.

ซึ่งแบบอื่นไม่มีตัวตน

And I don't just mean the kid selling sneakers instead of drugs.

และผมไม่ได้หมายถึงเด็กขายรองเท้า แทนยานะ

How about all kids?

แล้วเด็กทั้งหมดล่ะ

You have to be 18 to play the stock market.

คุณต้องอายุ 18 ปีถึงเล่นหุ้นได้

I sold chewing gum in sixth grade,

ผมขายหมากฝรั่งตอน ป.6

Blow Pops in ninth grade

ขนมโบลป๊อปตอน ม.3

and collected baseball cards through high school.

และเก็บการ์ดเบสบอลช่วง ม. ปลาย

The cards are long dead,

ไพ่ตายจากไปนานแล้ว

and the candy market's usually quite local.

และตลาดลูกอมโดยปกติเป็นตลาด ค่อนข้างท้องถิ่น

For a lot of people, sneakers are a legal and accessible investment opportunity --

สำหรับหลายคน รองเท้าผ้าใบถูกกฎหมาย และเป็นโอกาสการลงทุนที่เข้าถึงได้

a democratized stock market,

ตลาดหลักทรัพย์ที่เป็นประชาธิปไตย

but also unregulated.

แต่ก็ไม่ผ่านระเบียบรับรอง

Which is why the story you're probably most familiar with

ซึ่งก็คือเหตุผลที่เรื่องที่คุณอาจจะคุ้นเคย

is people killing each other for sneakers.

คือเรื่องที่คนฆ่ากันเพื่อแย่งรองเท้าผ้าใบ

And while that definitely happens and is tragic,

และขณะที่นั่นเกิดขึ้นแน่นอนและ เป็นโศกอนาฏกรรม

it's not nearly the epidemic some media would have you believe.

มันไม่ใช่กระแสข่าวที่สื่อบางสื่อ จะทำให้คุณหลงเชื่อ

In fact, it's a very small piece of a much bigger and better story.

อันที่จริงมันเป็น

So sneakers have clear similarities

เพราะฉะนั้นรองเท้าผ้าใบมีสิ่งที่เหมือนกันชัดเจน

to both the stock exchange and the illegal drug trade,

กับทั้งตลาดหลักทรัพย์และการค้ายาเสพย์ติด

but perhaps the most fundamental is the existence of a central actor.

แต่บางทีขั้นพิ้นฐานที่สุดคือการที่ พระเอกมีตัวตน

Someone is making the rules.

มีบางคนกำลังสร้างกฎเกณฑ์อยู่

In the case of sneakers, that someone is Nike.

ในกรณีของรองเท้าผ้าใบ คนคนนั้นคือไนกี้

Let me walk you through some numbers.

ผมจะอธิบายตัวเลขบางตัวให้คุณฟังนะครับ

The resell market, we know, is $1.2 billion.

ตลาดซื้อไปขายต่อ อย่างที่เรารู้ คือ 1.2 พันล้านดอลลาร์

Nike, including Jordan brand,

ไนกี้ รวมถึงยี่ห้อจอร์แดน

accounts for 96 percent of all shoes sold on the secondary market.

มีส่วนแบ่งตลาด 96% ของตลาดรองของ รองเท้าทั้งหมด

Just complete domination.

การครอบครองตลาดแบบเบ็ดเสร็จ

Sneakerheads love Jordans.

นักสะสมรองเท้าผ้าใบรักรองเท้าจอร์แดน

And profit on the secondary market is about a third.

และกำไรจากตลาดรองประมาณหนึ่งในสาม

That means that sneakerheads made 380 million dollars

นั่นหมายความว่านักสะสมรองเท้าผ้าใบ ได้เงิน 380 ล้านดอลลาร์

selling Nikes last year.

จากการขายไนกี้ปีก่อน

Let's jump to retail for a second.

กลับมาที่เรื่องค้าปลีกอีกนิดครับ

Skechers, earlier this year,

สเกชเชอร์ ช่วงต้นปีนี้

became the number two footwear brand in the country,

เป็นยี่ห้อรองเท้าอันดับสองในประเทศ

surpassing Adidas -- this was a big deal.

แซงอดิดาส -- นี่เรื่องใหญ่นะครับ

And in the 12 months ending in June,

และในสิบสองเดือนจบที่มิถุนายน

Skechers's net income was 209 million dollars.

รายได้สุทธิของสเกชเชอร์คือ 209 ล้านดอลลาร์

That means that Nike's customers

นั่นหมายความว่าลูกค้าของไนกี้

make almost twice as much profit as their closest competitor.

ทำกำไรได้เกือบสองเท่าของ คู่แข่งที่สูสีกันมากที่สุด

That --

นั่น --

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

How is that even possible?

มันเป็นไปได้อย่างไรครับ

The sneaker market is just supply and demand,

ตลาดรองเท้าผ้าใบเป็นอุปทานและอุปสงค์

but Nike's gotten very good at using supply -- limited sneakers --

แต่ไนกี้เก่งมากในเรื่องการใช้อุปทาน -- รองเท้าผ้าใบที่มีจำกัด --

and the distribution of those sneakers to their own benefit.

และการกระจายรองเท้าผ้าใบ เพื่อประโยชน์ของบริษัท

So it's really just supply.

เพราะฉะนั้นมันคือก็แค่อุปทานนั่นเอง

Sneakerheads joke that as long as it's limited and Nike, they'll buy it.

นักสะสมรองเท้าผ้าใบล้อเรื่องนั้นเล่น ตราบใดที่มันมีจำกัดแลพไนกี้จะซื้อมัน

Shoes that sell for 8,000 dollars do so because they're very rare.

รองเท้าที่ขาย 8000 ดอลลาร์ ทำเช่นนั้น เพราะมันหายากมาก

It's no different than any other collectible market,

มันไม่ต่างจากตลาดของสะสมอื่น

only this isn't a market at all.

แค่นี้ไม่ใช่ตลาดเลยด้วยซ้ำ

It's a false construct created by Nike --

มันเป็นการสร้างอย่างหลอก ๆ โดยไนกี้

ingeniously created by Nike, in the most positive sense -- to sell more shoes.

สร้างอย่างชาญฉลาดโดยไนกี้ เพื่อการขาย รองเท้าทให้มากขึ้น

And in the process,

และระหว่างกระบวนการ

it provided tens of thousands of people with life-long passions,

มันตอบสนองคนหลายหมื่นคนที่มี ความหลงใหลเป็นชีวิตจิตใจ

myself included.

รวมตัวผมด้วย

If Nike wanted to kill the resell market, they could do so tomorrow,

ถ้าไนกี้ต้องการฆ่าตลาดซื้อไปขายต่อ มันสามารถทำได้เลยวันรุ่งขึ้น

all they have to do is release more shoes.

สิ่งที่มันต้องทำคือปล่อยรองเท้าออกมาเพิ่ม

But we certainly don't want them to, nor is it in their best interest.

แต่พวกเราไม่ต้องการให้มันอย่างแน่นอน

That's because unlike Apple, who will sell an iPhone to anyone who wants one,

นั่นเป็นเพราะ ไม่เหมือนกับแอปเปิ้ล ซึ่ง จะขายไอโฟนให้กับทุกคนที่ต้องการมัน

Nike doesn't make their money by just selling $200 sneakers.

ไนกี้ไม่ได้หาเงินโดยการขาย รองเท้าราคา $200

They sell millions of shoes to millions of people for 60 dollars.

มันขายรองเท้าเป็นล้านคู่ใ ห้กับคนหลายล้านคนในราคา 60 ดอลลาร์

And sneakerheads are the ones who drive the marketing

และนักสะสมรองเท้าผ้าใบคือคนที่ สร้างกระแสการตลาด

and the hype and the PR and the brand cachet,

การประชาสัมพันธ์และตราสินค้า

and enable Nike to sell millions of $60 sneakers.

ทำให้ไนกี้ขายรองเท้าราคา $60 ได้หลายล้านคู่

It's marketing.

มันคือการตลาด

It's marketing the likes of which has never been seen before --

มันคือการตลาดที่ไม่เคยมีใครเห็นมาก่อน

this isn't in any textbook.

เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในหนังสือเรียนเล่มไหน

For 15 years Nike has propped up an artificial commodities market,

ไนกี้ได้จัดฉากตลาดซื้อขาย ของโภคภัณฑ์เป็นเวลา 15 ปี

with a Facebook-level hyped IPO every single weekend.

ด้วยการโฆษณาเกินจริงของราคาหุ้นไอพีโอ ระดับเดียวกับเฟซบุ๊กทุกสุดสัปดาห์

Drive by any Footlocker at 8am on a Saturday morning,

ถ้าคุณขับรถผ่านร้านฟุตลอกเกอร์ ตอน 8 โมงเช้าวันเสาร์

and there will be a line down the street and around the block,

คุณจะเห็นแถวเรียงตามถนนและรอบ ๆ ตึก

and sometimes those kids have been waiting there all week.

และบางครั้งเด็กเหล่านั้น รอมาทั้งสัปดาห์แล้ว

You know those crazy iPhone lines you see on the news every other year?

คุณรู้จักกลุ่มคนต่อแถวซื้อไอโฟน ที่เห็นตามข่าวปีเว้นปีใช้ไหมครับ

Nike lines happen 104 times more often.

ปถวที่ต่อแถวซื้อไนกี้เกิดขึ้นบ่อยกว่านั้น 104 เท่า

So Nike sets the rules.

เพราะฉะนั้นไนกี้เป็นคนตั้งกฎ

And they do so by controlling supply and distribution.

และมันทำโดยการควบคุมอุปทาน และการกระจายสินค้า

But once a pair leaves the retail channel, it's the Wild West.

แต่เมื่อรองเท้าคู่นึงออกไปจากช่องทาง ค้าปลีก มันคือ ไวด์เวสท์

There are very few -- if any -- legal, unregulated markets of this size.

มีตลาดที่ไม่มีกฎระเบียบควบคุมน้อยมาก หรือ -- ไม่มีเลย -- ที่มีขนาดเท่านี้

So Nike is definitely not the stock exchange.

ดังนั้นไนกี้ไม่ใช่ตลาดหลักทรัพย์แน่นอน

In fact, there is no central exchange.

อันที่จริง มันไม่มีศูนย์กลางการแลกเปลี่ยน

By last count, there were 48 different online markets that I know of.

นับครั้งล่าสุด มีตลาดออนไลน์ 48 ตลาด ที่ผมรู้จัก

Some are eBay clones, some are mobile markets,

บางตลาดลอกแบบอีเบย์ บางตลาดเป็นตลาดมือถือ

and then you have consignment shops and brick-and-mortar stores,

และจากนั้นก็มีร้านค้าฝากขาย และร้านของชำทั่วไป

and sneaker conventions, and reseller sites,

และนิทรรศการรองเท้าผ้าใบ และเว็บซื้อของไปขายต่อ

and Facebook and Instagram and Twitter --

และเฟซบุ๊กและอินสตราแกรม และทวิตเตอร์ --

literally, anywhere sneakerheads come into contact with each other,

พูดกันตรง ๆ ที่ที่มีนักสะสมรองเท้าผ้าใบ ติดต่อกัน

shoes will be bought and sold.

ที่นั่นจะมีการซื้อขายรองเท้าผ้าใบ

But that means no efficiencies, no transparency,

แต่นั่นไม่ได้มีประสิทธิภาพ ไม่มีความโปร่งใส

sometimes not even authenticity.

บางครั้งไม่มีความจริงใจด้วยซ้ำ

Can you imagine if that's how stocks were bought?

คุณนึกภาพออกไหมครับว่าถ้านั่น คือวิธีที่หุ้นถูกซื้อ

What if the way to buy a share of Apple stock

แล้วถ้าวิธีการซื้อหุ้นแอปเปิ้ล

was to search over 100 places online and off,

คือการหาสถานที่ต่าง ๆ มากกว่า 100 แห่ง ทั้งออนไลน์และออฟไลน์ล่ะ

including every time you walk down the street

รวมถึงทุกครั้งที่คุณเดินไปตามถนน

just hoping to pass someone wearing some Apple stock?

แค่เดินผ่านบางคนที่ถือหุ้นแอปเปิ้ล

Never knowing who had the best price,

ไม่เคยรู้ว่าใครมีราคาดีที่สุด

or even if the stock you were looking at was real.

หรือหุ้นที่คุณกำลังดูอยู่จริงหรือเปล่า

That would surely make you say:

แน่นอนนั่นทำให้คุณพูดว่า

[WTF?]

[นี่มันอะไรกันฟะ?]

Of course that's not how we buy stock.

แน่นอนนั่นไม่ใช่วิธีที่เราซื้อหุ้น

But what if that's not how we need to buy sneakers either?

แต่ถ้านั่นไม่ใช่วิธีที่เรา ซื้อรองเท้าผ้าใบด้วยล่ะ

What if the inverse is true,

ถ้าเรื่องตรงกันข้าม คือเรื่องจริง

and what if we could buy sneakers

แล้วถ้าเราซื้อรองเท้าผ้าใบ

exactly the same way as we buy stock?

ได้แบบเดียวกับที่เราซื้อหุ้น เป๊ะเลยล่ะครับ

And what if it wasn't just sneakers, but any similar product,

แล้วถ้ามันไม่ใช่แค่รองเท้าผ้าใบ แต่เป็นสินค้าคล้ายกัน

like watches and handbags and women's shoes,

อย่างนาฬิกาข้อมือ กระเป๋าถือ และรองเท้าผู้หญิง

and any collectible, any seasonal item and any markdown item?

และของสะสม ของตามฤดูกาล ของที่ถูกกดราคา

What if there was a stock market for commerce?

แล้วถ้ามันมีตลาดหุ้นสำหรับการค้าขายล่ะ

A stock market of things.

ตลาดหุ้นของสิ่งต่าง ๆ

And not only could you buy in a much more educated and efficient manner,

และไม่ใช่แค่คุณสามารถซื้อได้ แบบผู้ดีมีสกุล

but you could engage in all the sophisticated financial transactions

แต่คุณสามารถเข้าร่วมการซื้อขาย ทางการเงินที่ซับซ้อน

you can with the stock market.

คุณทำได้กับตลาดหุ้น

Shorts and options and futures

การซื้อชอร์ทและออปชั่นและฟิวเจอร์

and well, maybe you see where this is going.

และอาจจะ... คุณเข้าใจความหมายมันแหละ

Maybe you want to invest in a stock market of things.

บางทีคุณต้องการลงทุนในตลาดหุ้น ของสิ่งต่าง ๆ

Because if you had invested in a pair of Air Jordan 3 Black Cement in 2011,

เพราะถ้าคุณลงทุนซื้อแอร์จอร์แดนทรี แบล็กซีเทนต์ใน ค.ศ.2011

you could either be wearing them onstage,

คุณอาจจะใส่มันเดินบนเวที

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

or have earned 162 percent on your money --

หรือได้ผลตอบแทน 162 เปอร์เซนต์ กับเงินต้นคุณ

double the S&P and 20 percent more than Apple.

มากกว่าดัชนี S&P สองเท่าและ มากกว่าแอปเปิ้ล 20 เปอร์เซนต์

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And that's why we're talking about sneakers.

และนั่นคือเหตุผลที่เรา พูดถึงรองเท้าผ้าใบครับ

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)