Why tech needs the humanities | Eric Berridge

Translator: Chatthip Chaichakan Reviewer: Kelwalin Dhanasarnsombut

You've all been in a bar, right?

คุณทุกคนเคยไปร้านเหล้าใช่ไหมครับ

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But have you ever gone to a bar

แต่คุณเคยไปร้านเหล้า

and come out with a $200 million business?

แล้วกลับออกมาพร้อมกับธุรกิจ ที่ทำเงิน 200 ล้านเหรียญไหมครับ

That's what happened to us about 10 years ago.

นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น กับพวกเราเมื่อ 10 ปีก่อน

We'd had a terrible day.

แต่ก่อนพวกเราเคยมีวันแย่ ๆ

We had this huge client that was killing us.

เรามีลูกค้ารายใหญ่ที่กำลังจะฆ่าเรา

We're a software consulting firm,

เราเป็นบริษัทให้คำปรึกษาเกี่ยวกับซอฟท์แวร์

and we couldn't find a very specific programming skill

และเราก็ยังไม่สามารถหาผู้ที่มี ทักษะการเขียนโปรแกรมจำเพาะ

to help this client deploy a cutting-edge cloud system.

ที่จะช่วยสร้างระบบคลาวด์อันยอดเยี่ยม ให้ลูกค้ารายนี้ได้

We have a bunch of engineers,

เรามีวิศวกรอยู่กลุ่มหนึ่ง

but none of them could please this client.

แต่ไม่มีใครเลย ที่จะทำให้ลูกค้ารายนี้พอใจได้

And we were about to be fired.

และเรากำลังจะถูกเลิกจ้าง

So we go out to the bar,

เราก็เลยไปที่ร้านเหล้า

and we're hanging out with our bartender friend Jeff,

และเราก็นั่งเล่นอยู่ตรงนั้น กับเจฟ เพื่อนนักชงของเรา

and he's doing what all good bartenders do:

แล้วเขาก็ทำในสิ่งที่ บาร์เทนเดอร์ดี ๆ เขาทำกัน

he's commiserating with us, making us feel better,

เขาแสดงความรู้สึกร่วม ทำให้เรารู้สึกดีขึ้น

relating to our pain,

เข้าอกเข้าใจความเจ็บปวดของเรา

saying, "Hey, these guys are overblowing it.

เขาพูดว่า "เฮ้ พวกนั้นกำลังคิดมากไปน่ะ

Don't worry about it."

อย่ากังวลไปนักเลย"

And finally, he deadpans us and says,

และท้ายที่สุด เขาก็แหย่เราว่า

"Why don't you send me in there?

"ทำไมไม่ลองส่งผมไปล่ะ

I can figure it out."

ผมช่วยแก้ปัญหาได้นะ"

So the next morning, we're hanging out in our team meeting,

เช้าวันต่อมา เรานั่งกันอยู่ในที่ประชุมทีม

and we're all a little hazy ...

เราก็ยังเมาค้างกันนิด ๆ

(Laughter)

(เสียงหัวเระ)

and I half-jokingly throw it out there.

แล้วผมก็ลองแหย่แบบติดตลกไปว่า

I say, "Hey, I mean, we're about to be fired."

"เฮ้ เรากำลังจะถูกไล่ออกอยู่นะ"

So I say,

แล้วผมก็พูดว่า

"Why don't we send in Jeff, the bartender?"

"ทำไมเราไม่ลองส่งบาร์เทนเดอร์เจฟไปล่ะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

And there's some silence, some quizzical looks.

แล้วก็เกิดความเงียบกับสายตาแบบงง ๆ

Finally, my chief of staff says, "That is a great idea."

ท้ายที่สุด หัวหน้าทีมของผมก็พูดว่า "เป็นความคิดที่ดีนะ"

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

"Jeff is wicked smart. He's brilliant.

"เจฟฉลาดมีไหวพริบ เขาเก่งมาก

He'll figure it out.

เขาน่าจะพบกับทางออก

Let's send him in there."

ส่งเขาไปเลย"

Now, Jeff was not a programmer.

ทีนี้ เจฟไม่ใช่โปรแกรมเมอร์

In fact, he had dropped out of Penn as a philosophy major.

เขาเลิกเรียนกลางคัน จากมหาวิทยาลัยเพ็น สาขาวิชาปรัชญา

But he was brilliant,

แต่เขาเก่งมาก

and he could go deep on topics,

และสามารถเข้าลึกได้ในหลายประเด็น

and we were about to be fired.

และเราก็กำลังจะถูกเลิกจ้าง

So we sent him in.

เราก็เลยส่งเขาไป

After a couple days of suspense,

หลังจากสองสามวันแห่งความหวั่นใจ

Jeff was still there.

เจฟก็ยังอยู่ที่นั้น

They hadn't sent him home.

พวกเขาไม่ได้ส่งเจฟกลับบ้าน

I couldn't believe it.

ผมไม่อยากจะเชื่อเลย

What was he doing?

เจฟไปทำอะไรนะ

Here's what I learned.

และนี่คือสิ่งที่ผมได้เรียนรู้

He had completely disarmed their fixation on the programming skill.

เจฟได้ถอดเกราะความเข้มงวด เรื่องทักษะการเขียนโปรแกรมออกจนหมด

And he had changed the conversation,

เขาได้เปลี่ยนบทสนทนา

even changing what we were building.

และเปลี่ยนสิ่งที่เรากำลังสร้างอยู่ด้วย

The conversation was now about what we were going to build and why.

บทสนทนากลายเรื่องว่า เรากำลังจะสร้างอะไรและทำไม

And yes, Jeff figured out how to program the solution,

ครับ เจฟหาทางออก ในการสร้างโปรแกรมเพื่อแก้ปัญหาได้

and the client became one of our best references.

และลูกค้ารายนั้นก็กลายมาเป็น ตัวอย่างผลงานอ้างอิงสำคัญของเรา

Back then, we were 200 people,

ตอนนั้น เรามีกันแค่ 200 คน

and half of our company was made up of computer science majors or engineers,

และครึ่งหนึ่งของบริษัทประกอบด้วย นักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์หรือไม่ก็วิศวกร

but our experience with Jeff left us wondering:

แต่ประสบการณ์ของเราที่มีต่อเจฟ ได้ทำเกิดคำถามขึ้นว่า

Could we repeat this through our business?

เราจะทำแบบนี้กับธุรกิจของเราได้อีกไหม

So we changed the way we recruited and trained.

ดังนั้น เราจคงเปลี่ยนวิธีสรรหา และอบรมคนของเรา

And while we still sought after computer engineers and computer science majors,

และในขณะที่เรายังคงมองหา วิศวกรหรือนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์

we sprinkled in artists, musicians, writers ...

เราเพิ่มการค้นหาศิลปิน นักดนตรี นักเขียน เข้ามานิดหน่อย

and Jeff's story started to multiply itself throughout our company.

และเรื่องราวในแบบของเจฟ ก็แพร่กระจายไปทั่วบริษัทของเรา

Our chief technology officer is an English major,

หัวหน้าฝ่ายเทคโนโลยีของเรา จบสาขาวิชาภาษาอังกฤษ

and he was a bike messenger in Manhattan.

และเขาเคยปั่นจักรยานส่งของในแมนฮัตตัน

And today, we're a thousand people,

วันนี้ เรามีกันพันคน

yet still less than a hundred have degrees in computer science or engineering.

แต่ก็ยังมีผู้ที่มีปริญญาด้านวิทยาศาสตร์ และวิศวกรรมคอมพิวเตอร์น้อยกว่าร้อยคน

And yes, we're still a computer consulting firm.

และใช่ครับ เรายังคงเป็น บริษัทที่ให้คำปรึกษาด้านคอมพิวเตอร์

We're the number one player in our market.

เรายังเป็นอันดับหนึ่งในตลาดของเรา

We work with the fastest-growing software package

เราทำงานกับแพ็คเกจซอฟท์แวร์ ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว

to ever reach 10 billion dollars in annual sales.

ที่กำลังจะทำยอดขายรายปีได้ 10 พันล้านดอลลาร์

So it's working.

ดังนั้น มันได้ผลนะ

Meanwhile, the push for STEM-based education in this country --

ในขณะเดียวกัน การผลักดันการศึกษาด้วย STEM ในประเทศนี้

science, technology, engineering, mathematics --

วิทยาศาสตร์ (S) เทคโนโลยี (T) วิศวกรรม (E) คณิตศาสตร์ (M)

is fierce.

ช่างน่ากลัว

It's in all of our faces.

เราเห็นมันทุกหนทุกแห่ง

And this is a colossal mistake.

และนี่คือความผิดพลาดอย่างมหันต์

Since 2009, STEM majors in the United States

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 2009 จำนวนผู้มีปริญญาด้าน STEM ในสหรัฐฯ

have increased by 43 percent,

เพิ่มขึ้น 43 เปอร์เซ็นต์

while the humanities have stayed flat.

ในขณะที่บัณฑิตในสายมนุษยศาสตร์ยังคงเดิม

Our past president

ประธานาธิบดีคนก่อนของเรา

dedicated over a billion dollars towards STEM education

ทุ่มงบกว่าพันล้านไปที่การศึกษาด้าน STEM

at the expense of other subjects,

แลกกับสาขาวิชาอื่น ๆ ที่ถูกลดบทบาท

and our current president

และประธานาธิบดีคนปัจจุบันของเรา

recently redirected 200 million dollars of Department of Education funding

ก็เพิ่งเทงบ 200 ล้านดอลลาร์ ของทุนสนับสนุนด้านการศึกษา

into computer science.

ไปที่วิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์

And CEOs are continually complaining about an engineering-starved workforce.

และ CEO ทั้งหลายต่างก็พากันบ่น เรื่องกำลังการขาดแรงงานด้านวิศวกรรม

These campaigns,

การรณรงค์เหล่านี้

coupled with the undeniable success of the tech economy --

ผนวกกับความสำเร็จที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ของเศรษฐกิจเทคโนโลยี --

I mean, let's face it,

ผมหมายความว่า ยอมรับเถอะ

seven out of the 10 most valuable companies in the world by market cap

เจ็ดในสิบของบริษัทที่มีมูลค่าสูงที่สุด จากการทำตลาดในโลกตอนนี้

are technology firms --

คือ บริษัทเทคโนโลยี --

these things create an assumption

สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดสมมุติฐานที่ว่า

that the path of our future workforce will be dominated by STEM.

กำลังแรงงานในอนาคตของเรา จะเต็มไปด้วยคนจบ STEM

I get it.

ผมเข้าใจนะ

On paper, it makes sense.

ในทางทฤษฎี มันฟังดูมีเหตุผล

It's tempting.

มันดูน่าเชื่อ

But it's totally overblown.

แต่มันก็เกินจริงไปหน่อย

It's like, the entire soccer team chases the ball into the corner,

มันเหมือน ทีมฟุตบอลทั้งทีม วิ่งไล่บอลไปที่มุมสนาม

because that's where the ball is.

เพราะตรงนั้นมีบอลอยู่

We shouldn't overvalue STEM.

เราไม่ควรตีค่า STEM สูงเกินไป

We shouldn't value the sciences any more than we value the humanities.

เราไม่ควรให้ค่าวิทยาศาสตร์ มากกว่าที่เราให้ค่ามนุษยศาสตร์

And there are a couple of reasons.

ด้วยเหตุผลสองสามข้อ

Number one, today's technologies are incredibly intuitive.

หนึ่ง เทคโนโลยีทุกวันนี้ ใช้ง่ายจนน่าเหลือเชื่อ

The reason we've been able to recruit from all disciplines

เหตุผลที่เราสามารถจ้างคนจากหลายสาขาวิชา

and swivel into specialized skills

แล้วหลอมเข้ากับทักษะเฉพาะ

is because modern systems can be manipulated without writing code.

ก็เพราะว่าระบบสมัยใหม่ สามารถใช้งานได้โดยไม่เขียนโปรแกรม

They're like LEGO: easy to put together, easy to learn, even easy to program,

มันเหมือนตัวต่อเลโก ที่ต่อเข้ากันได้ง่าย เรียนรู้ได้ง่าย และสร้างโปรแกรมได้ง่าย

given the vast amounts of information that are available for learning.

โดยใช้ข้อมูลมหาศาล ที่มีอยู่แล้วเพื่อการเรียนรู้

Yes, our workforce needs specialized skill,

ใช่ครับ กำลังแรงงานของเราต้องมีทักษะเฉพาะ

but that skill requires a far less rigorous and formalized education

แต่ทักษะเหล่านั้นสามารถได้มา จากการศึกษาแบบเป็นทางการและเคร่งครัด

than it did in the past.

น้อยกว่าที่เคยเป็นในอดีต

Number two, the skills that are imperative and differentiated

สอง ทักษะที่จำเป็น และสร้างความแตกต่างได้

in a world with intuitive technology

ในโลกเทคโนโลยีที่ใช้งานง่ายดาย

are the skills that help us to work together as humans,

คือทักษะที่ช่วยให้เรา ทำงานด้วยกันได้อย่างเป็นมนุษย์

where the hard work is envisioning the end product

ซึ่งส่วนงานที่ยาก คือการมองเห็นผลิตภัณฑ์สุดท้าย

and its usefulness,

และประโยชน์ของมัน

which requires real-world experience and judgment and historical context.

ซึ่งต้องการประสบการณ์จากโลกจริง การตัดสินใจ และบริบททางประวัติศาสตร์

What Jeff's story taught us

สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากเรื่องของเจฟ

is that the customer was focused on the wrong thing.

คือลูกค้ากำลังให้ความสนใจไปผิดเป้าหมาย

It's the classic case:

มันเป็นสิ่งที่พบเห็นได้บ่อย ๆ

the technologist struggling to communicate with the business and the end user,

นักเทคโนโลยีมีปัญหาในเรื่องการสื่อสาร กับภาคธุรกิจและผู้บริโภค

and the business failing to articulate their needs.

และภาคธุรกิจก็ล้มเหลว ในการระบุความต้องการของพวกเขา

I see it every day.

ผมเห็นเรื่องแบบนี้ทุกวัน

We are scratching the surface

มนุษย์เราใช้ความสามารถในการสื่อสารกัน

in our ability as humans to communicate and invent together,

และประดิษฐ์ร่วมกันแค่เพียงผิวเผิน

and while the sciences teach us how to build things,

ในขณะที่วิทยาศาสตร์สอนเราว่าจะสร้างอย่างไร

it's the humanities that teach us what to build and why to build them.

มนุษยศาสตร์สอนเราว่าอะไรที่ควรสร้าง และทำไมต้องสร้างมัน

And they're equally as important,

และทั้งสองสิ่งมีความสำคัญเทียบเท่ากัน

and they're just as hard.

และมันก็ยากพอ ๆ กัน

It irks me ...

ผมเอือมนะ

when I hear people treat the humanities as a lesser path,

เวลาได้ยินคนพูดถึงมนุษยศาสตร์ ว่ามันเป็นแค่ทางเลือก

as the easier path.

เป็นทางที่ง่ายกว่า

Come on!

ไม่เอาน่า!

The humanities give us the context of our world.

มนุษยศาสตร์ทำให้เราเข้าใจโลก

They teach us how to think critically.

ทำให้เราคิดเชิงวิพากษ์ได้

They are purposely unstructured,

มันเป็นศาสตร์ที่ถูกรังสรรค์มา ให้ไร้โครงสร้างอย่างจงใจ

while the sciences are purposely structured.

ในขณะที่วิทยาศาสตร์ ก็มีโครงสร้างอย่างจงใจ

They teach us to persuade, they give us our language,

มนุษยศาสตร์สอนให้เราใช้การโน้มน้าว มอบภาษาให้กับเรา

which we use to convert our emotions to thought and action.

ซึ่งเราใช้มันในการแปลงอารมณ์ เป็นความคิดและการกระทำ

And they need to be on equal footing with the sciences.

และมันก็จะต้องมีจุดยืน ที่เท่าเทียมกับวิทยาศาสตร์

And yes, you can hire a bunch of artists

และใช่ครับ คุณสามารถจ้างศิลปินกลุ่มใหญ่

and build a tech company

แล้วสร้างบริษัทเทคโนโลยี

and have an incredible outcome.

และมีรายได้ที่น่าเหลือเชื่อได้

Now, I'm not here today to tell you that STEM's bad.

แต่ผมไม่ได้มาวันนี้ เพื่อบอกคุณว่า STEM ไม่ดี

I'm not here today to tell you that girls shouldn't code.

ผมไม่ได้มาวันนี้ เพื่อบอกคุณว่าเด็กผู้หญิงไม่ควรเขียนโปรแกรม

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

Please.

ได้โปรดเถอะครับ

And that next bridge I drive over

สะพานหน้าไปที่ผมจะต้องขับรถข้าม

or that next elevator we all jump into --

หรือลิฟต์ตัวถัดไปที่เราทุกจะต้องใช้

let's make sure there's an engineer behind it.

ขอให้มีวิศวกรอยู่เบื้องหลังการสร้างมัน

(Laughter)

(เสียงหัวเราะ)

But to fall into this paranoia

แต่การที่เราหวาดระแวงไปว่า

that our future jobs will be dominated by STEM,

งานในอนาคตของเราจะต้อง มี STEM เป็นหลัก

that's just folly.

มันเป็นเรื่องงี่เง่ามาก

If you have friends or kids or relatives or grandchildren

ถ้าคุณมีเพื่อน ลูก ญาติ หรือหลาน ๆ

or nieces or nephews ...

ทั้งหลานชาย หลานสาว

encourage them to be whatever they want to be.

สนับสนุนให้พวกเขาเป็นอะไรก็ตาม ที่พวกเขาอยากจะเป็น

(Applause)

(เสียงปรบมือ)

The jobs will be there.

งานทั้งหลายจะรออยู่ตรงนั้นแหละ

Those tech CEOs

เจ้าของบริษัทเทคโนโลยีต่าง ๆ

that are clamoring for STEM grads,

ที่ประกาศหาคนด้าน STEM

you know what they're hiring for?

คุณรู้ไหมครับว่าเขาพวกเขาคือใครกันบ้าง

Google, Apple, Facebook.

กูเกิ้ล แอปเปิ้ล เฟซบุ๊ก

Sixty-five percent of their open job opportunities

หกสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของตำแหน่งงาน ที่พวกเขาเปิดรับสมัครงาน

are non-technical:

ไม่ใช่งานในสายเทคนิค

marketers, designers, project managers, program managers,

นักการตลาด นักออกแบบ ผู้จัดการโครงการ ผู้จัดการโปรแกรม

product managers, lawyers, HR specialists,

ผู้จัดการผลิตภัณฑ์ นักกฎหมาย นักทรัพยากรบุคคล

trainers, coaches, sellers, buyers, on and on.

นักฝึกอบรม โค้ช นักขาย ตัวแทนซื้อ และอื่น ๆ

These are the jobs they're hiring for.

นี่คืองานที่พวกเขาเปิดรับสมัคร

And if there's one thing that our future workforce needs --

และถ้าแรงงานในอนาคตของเรา จะต้องการอะไรสักอย่าง

and I think we can all agree on this --

และผมคิดว่าเราทุกคนน่าจะเห็นตรงกัน

it's diversity.

นั่นคือ ความหลากหลาย

But that diversity shouldn't end with gender or race.

แต่เป็นความหลากหลาย ที่ไม่ได้จำกัดแค่เพศหรือเชื้อชาติ

We need a diversity of backgrounds

เราต้องการความหลากหลายของปูมหลัง

and skills,

และทักษะ

with introverts and extroverts

ทั้งคนที่ชอบเก็บตัว คนชอบสังสรรค์

and leaders and followers.

ทั้งผู้นำและผู้ตาม

That is our future workforce.

นี่แหละแรงงานในอนาคตของเรา

And the fact that the technology is getting easier and more accessible

และมันเป็นจริงที่ว่าเทคโนโลยี ที่ใช้ได้ง่ายขึ้นและเข้าถึงได้ง่ายขึ้นเรื่อย ๆ

frees that workforce up

ได้ปลดปล่อยให้แรงงานทั้งหลาย

to study whatever they damn well please.

สามารถเรียนอะไรก็ได้ที่พวกเขาพึงปรารถนา

Thank you.

ขอบคุณครับ

(Applause)

(เสียงปรบมือ)