How burnout makes us less creative | The Way We Work, a TED series

Transcriber: TED Translators admin

Translator: TED Translators Admin Reviewer: Dollaya Piumsuwan

ไม่กี่ปีก่อนฉันหมกมุ่นเรื่องผลผลิตของงาน

อาการหนักมากจนทำให้ ฉันต้องทรมานกับอาการหมดไฟ

ซึ่งทำให้ฉันกลัวแทบแย่

ฉันกำลังพูดถึงอาการนอนไม่หลับ น้ำหนักเพิ่ม ผมร่วง -- และงาน

A few years ago, my obsession with productivity

ฉันทำงานหนักมากจนสมอง

got so bad that I suffered an episode of burnout

คิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

มันบ่งบอกว่าตัวตนของฉัน ผูกติดอยู่กับความคิดเรื่องผลผลิตของงาน

that scared the hell out of me.

I'm talking insomnia, weight gain, hair loss -- the works.

[วิถีที่เราเป็น]

I was so overworked that my brain

คุณเคยรู้สึกผิดไหมถ้าคุณไม่ได้ทำ สิ่งที่เป็นประโยชน์มากพอในแต่ละวัน

literally couldn't come up with another idea.

That indicated to me that my identity was linked with this idea of productivity.

เคยใช้หลายชั่วโมงไปกับ การอ่านวิธีเพิ่มผลผลิตงาน

พยายามหาเครื่องมือ และลองแอพพลิเคชันใหม่ ๆ

[The Way We Work]

เพื่อให้ทำงานได้มากขึ้นมั้ย

ฉันลองมาหมดแล้ว แอพสำหรับจัดการงาน แอพปฏิทิน

Do you feel guilty if you haven't been productive enough during the day?

แอพจัดการเวลา

สิ่งเหล่านี้ช่วยจัดการวันของคุณ

Do you spend hours reading productivity hacks,

เราหมกมุ่นกับการทำให้ได้มากขึ้น

trying new frameworks and testing new apps

จนทำให้เราพลาดสิ่งที่สำคัญที่สุด

เครื่องมือส่วนใหญ่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

to get even more done?

I've tried them all -- task apps, calendar apps,

มันทำให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลงไปอีก

time-management apps,

เอาล่ะ มาพูดถึงผลิตภาพกันหน่อย

things that are meant to manage your day.

We've been so obsessed with doing more

ตามประวัติศาสตร์แล้ว ผลผลิตของงานที่เรารู้จักกันทุกวันนี้

that we've missed the most important thing.

ถูกใช้ในช่วงปฏิวัติอุตสาหกรรม

Many of these tools aren't helping.

มันคือระบบวัดสมรรถภาพการทำงาน บนพื้นฐานของผลผลิตที่สม่ำเสมอ

They're making things worse.

คุณตอกเวลาเข้าทำงาน

OK, let's talk about productivity for a second.

และรับผิดชอบผลิตของจำนวนหนึ่ง

Historically, productivity as we know it today

บนสายพานการผลิต

was used during the industrial revolution.

มันดูได้ง่ายมากว่าเมื่อหมดวันแล้ว

ใครทำงานหนักและใครไม่

It was a system that measured performance based on consistent output.

เมื่อเราเปลี่ยนไปเป็น เศรษฐกิจฐานความรู้

You clocked into your shift

คนต้องทำงานที่นามธรรมมากขึ้น

and were responsible for creating X number of widgets

เช่น การเขียน การแก้ปัญหา หรือการวางแผน

on the assembly line.

At the end of the day, it was pretty easy to see

งานที่ไม่สามารถวัดได้ง่าย ๆ

who worked hard and who hadn't.

บริษัทต่าง ๆ ดิ้นรนที่จะคิดให้ออก

When we shifted to a knowledge economy,

ว่าทำอย่างไรถึงจะบอกได้ว่า ใครทำงาน ใครไม่ทำงาน

people suddenly had tasks that were much more abstract,

พวกเขาเลยเริ่มใช้ระบบเดิม และใช้มันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

things like writing, problem-solving or strategizing,

ซึ่งนำไปสู่สิ่งที่เลวร้าย อย่างใบบันทึกเวลา

tasks that weren't easy to measure.

ทำให้ทุก ๆ คนถูกกดดัน

Companies struggled to figure out

ให้ต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า ได้ใช้เวลาทั้งวันอย่างไร

how to tell who was working and who wasn't,

so they just adopted the old systems as best as they could,

มันมีปัญหาแค่อย่างเดียว

ระบบเหล่านี้ไม่ได้ตอบโจทย์งาน ที่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์

leading to things like the dreaded time sheet

เรายังคงคิดถึงผลผลิต เหมือนกีฬาที่เน้นความอดทน

where everyone is under pressure

คุณพยายามที่จะผลิต เนื้อหาบล็อกให้มากที่สุด

to justify how they spend every second of their day.

หรือว่าเรายัดการประชุมให้เต็มวัน

There's just one problem.

แต่การเน้นผลผลิตอย่างต่อเนื่องแบบนี้ ไม่นำไปสู่ความคิดสร้างสรรค์

These systems don't make a lot of sense for creative work.

ทุกวันนี้ คนทำงานที่ต้องใช้ความคิด กำลังเผชิญหน้ากับอุปสรรคครั้งใหญ่

We still think of productivity as an endurance sport.

You try to churn out as many blog posts

เราถูกคาดหวังให้ผลิตผลงาน อย่างต่อเนื่องและสร้างสรรค์

or we cram our day full of meetings.

But this model of constant output isn't conducive to creative thought.

ได้เท่า ๆ กัน

แต่ในความเป็นจริง มันแทบเป็นไปไม่ได้

ที่สมองของเราจะสร้างไอเดียใหม่ ๆ ตลอดเวลา

Today, knowledge workers are facing a big challenge.

โดยไม่หยุดพัก

ความจริงแล้ว เวลาพักผ่อน เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับสมองของเรา

We're expected to be constantly productive and creative

เพื่อให้มันฟื้นฟูและ ทำงานอย่างสมบูรณ์

in equal measure.

But it's actually almost impossible

งานศึกษาของทีมวิจัยหนึ่ง

for our brains to continuously generate new ideas

จากมหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย

with no rest.

บอกว่าการปล่อยให้ตัวเองใจลอย เป็นสภาวะที่มีความจำเป็น

In fact, downtime is a necessity for our brain

ที่ช่วยพัฒนาอัตลักษณ์ของเรา

to recover and to operate properly.

ช่วยในการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม

Consider that according to a team of researchers

และยังส่งผลต่อจิตสำนึก ด้านศีลธรรมของเราอีกด้วย

from the University of Southern California,

ความต้องการพักผ่อนของเรา ขัดแย้งกับความเร่งรีบในสังคม

letting our minds wander is an essential mental state

that helps us develop our identity,

หรือเรื่องที่สังคมของเรา

process social interactions,

บอกกันและกันเกี่ยวกับ ภาพของความสำเร็จ

and it even influences our internal moral compass.

และต้องทำอะไร เพื่อไปถึงจุดนั้น

เรื่องราวอย่าง ความฝันแบบอเมริกัน

Our need for a break flies in the face of our cultural narrative about hustling,

ซึ่งเป็นสิ่งที่ฝังรากลึก ในความเชื่อของเรา

ที่บอกเราว่าถ้าเราทำงานหนัก เราจะประสบความสำเร็จ

in other words, the stories that we as a society

มันยังมีอีกด้านหนึ่ง

tell each other about what success looks like

ถ้าคุณไม่ประสบความสำเร็จ

and what it takes to get there.

มันหมายความว่า คุณยังทำงานไม่หนักพอ

Stories like the American Dream,

which is one of our most deeply rooted beliefs.

และถ้าคุณไม่คิดว่า คุณทำมันได้ดีพอแล้ว

This tells us that if we work hard, we'll be successful.

แน่นอน คุณอาจเริ่มทำงานดึกดื่น ทำงานข้ามคืน

But there's a flip side.

และผลักดันตัวเองอย่างหนัก แม้ว่าคุณจะรู้ดีว่าไม่ควร

If you aren't successful,

ผลิตผลถูกผนวกรวมกับคุณค่าของตัวเรา

it must mean that you're not working hard enough.

มันจึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่เราจะอนุญาตให้ตัวเอง

And if you don't think you're doing enough,

หยุดทำงาน

of course you're going to stay late, pull all-nighters

คนอเมริกันโดยเฉลี่ยใช้สิทธิ์ลาพักร้อน เพียงครึ่งเดียวจากที่พวกเขาได้รับ

and push yourself hard even when you know better.

Productivity has wrapped itself up in our self-worth,

ยิ่งเป็นข้อพิสูจน์ว่าถึงแม้เราจะมีทางเลือก

so that it's almost impossible for us to allow ourselves

ที่จะพัก แต่เรากับไม่เลือก

พูดให้ชัดเจนคือ ฉันไม่คิดว่าผลผลิตการทำงาน

to stop working.

The average US employee only takes half of their allocated paid vacation leave,

หรือการเพิ่มประสิทธิภาพ ของเราเป็นเรื่องไม่ดี

ฉันแค่พยายามจะพูดว่าวิธีการที่ ใช้วัดงานเชิงสร้างสรรค์

further proving that even if we have the option

มันไม่เหมาะสม

to take a break, we don't.

เราต้องการระบบที่ เหมาะกับความคิดสร้างสรรค์

To be clear, I don't think that productivity

ไม่ใช่ต่อต้านมัน

[แล้วเราจะแก้ไขอย่างไร?]

or trying to improve our performance is bad.

มันไม่มีทางออกที่ทำได้ทันที

I'm just saying that the current models we're using to measure our creative work

และฉันรู้ ฉันรู้ว่ามันแย่

ไม่มีใครชอบกรอบแนวคิด หรือพวกตัวย่อดี ๆ

don't make sense.

We need systems that work with our creativity

ไปมากกว่าฉันแล้ว

แต่ความเป็นจริงคือ ทุกคนมีเรื่องเล่าเป็นของตัวเอง

and not against it.

[SO HOW DO WE FIX IT?]

There is no quick fix for this problem.

ที่เขาต้องเปิดเผยออกมา

มันเริ่มต้นเมื่อฉันเริ่มสงสัยเกี่ยวกับ ความเชื่อเกี่ยวในการทำงาน

And I know, I know, that sucks.

No one loves a good framework or a good acronym

ฉันถึงเริ่มที่จะเข้าใจ เบื้องลึกการทำงานของตัวเอง

better than me.

But the truth is everyone has their own narratives

จนในที่สุดสามารถหลุดพ้น จากพฤติกรรมที่ทำร้ายตัวเองได้

และสร้างการเปลี่ยนแปลงที่ดีและยั่งยืน

that they have to uncover.

It wasn't until I started digging around my own beliefs around work

และวิธีเดียวที่จะทำมัน

คือการถามตัวเองด้วยคำถามยาก ๆ

that I began to unravel the root of my own work story,

การทำตัวยุ่ง ทำให้คุณรู้สึกมีคุณค่าหรือไม่

finally being able to let go of destructive behaviors

ใครคือคนที่คุณยกให้เป็นตัวอย่างความสำเร็จ

and make positive, long-lasting changes.

ความเชื่อเรื่องจริยธรรม ในการทำงานของคุณมาจากไหน

And the only way to do that

ความเป็นตัวคุณผูกติดกับ สิ่งที่คุณทำขนาดไหน

is by asking yourself some hard questions.

ความคิดสร้างสรรค์ของคุณ มันมีจังหวะของมันเอง

Does being busy make you feel valuable?

พลังงานของเราพุ่งพล่านทุกวัน ทุกสัปดาห์ ยิ่งไปกว่านั้น ทุกฤดู

Who do you hold up as an example of success?

Where did your ideas of work ethic come from?

ฉันรู้ตัวดีว่าฉันจะมีพลังงาน ช่วงต้นสัปดาห์

How much of who you are is linked to what you do?

มากกว่าปลายสัปดาห์

ฉันเลยทำงานหนักช่วงแรกของสัปดาห์ เพื่อให้สอดคล้องกัน

Your creativity, it has its own rhythms.

ในฐานะคนชอบทำงานดึก ฉันทำเวลาให้ว่างตอนบ่ายและเย็น

Our energy fluctuates daily, weekly, even seasonally.

สำหรับงานสร้างสรรค์

และฉันรู้ว่าฉันจำเขียนงานได้มากขึ้น

I know that I'm always more energetic at the beginning of the week

ในช่วงหน้าหนาวที่บรรยากาศสบาย ๆ มากกว่าช่วงหน้าร้อน

than at the end,

so I front-load my workweek to account for that fact.

และนั่นคือความลับ

รื้อถอนความเชื่อ ตั้งคำถามกับความคิดเดิม ๆ ของคุณ

As a proud night owl, I free up my afternoons and evenings

พยายามหาเรื่องราวของตัวเอง --

นี่คือสิ่งที่เราควรต้องทำจริง ๆ

for creative work.

And I know I'll get more writing done

เราไม่ใช่เครื่องจักร

in the cozy winter months than during the summer.

และฉันคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่เราต้องหยุดทำงานแบบนั้น

And that's the secret.

Dismantling myths, challenging your old views,

identifying your narratives --

this is the real work that we need to be doing.

We aren't machines,

and I think it's time that we stopped working like one.