Anil Gupta: India's hidden hotbeds of invention

Translator: Santhosh Kumar Subramanian Reviewer: vidya raju

I bring to you

நாட்டின் நிலப்பகுதியில்

a message from

கிராமங்களில் குடிசை பகுதிகளில்,

tens of thousands of people --

எந்தவொரு வெளிப்புற உதவியில்லாமல்,

in the villages, in the slums,

தத்தம் நுண்ணறிவினால்

in the hinterland of the country --

அவர்களது பிரச்சினைகளை

who have solved problems

தீர்த்து கொள்ளும்

through their own genius,

பல்லாயிரக் கணக்கான மக்களிடம்

without any

இருந்து ஒரு

outside help.

செய்தியை கொண்டு வந்துள்ளேன்.

When our home minister announces

சில வாரங்களுக்கு முன்னால்,

a few weeks ago

எங்களது உள்துறை அமைச்சர்,

a war on

சுமார் 200 ஆட்சி செலுத்த இயலாத

one third of India,

மாவட்டங்களை சுட்டி காட்டி,

about 200 districts that he mentioned

மூன்றில் ஒரு பங்கு இந்தியாவின்

were ungovernable,

மேல் போர் அறிவிக்கும் பொழுது,

he missed the point.

நாங்கள் 21 வருடங்களாய் அழுத்தி

The point that we have been stressing

கூறி வந்த

for the last 21 years,

முக்கிய கருத்தை, அவர் விட்டு விட்டார்

the point that

மக்கள் பொருளாதார அடிப்படையில் வறுமையால் வாடலாம்,

people may be economically poor,

ஆனால் அவர்கள் புத்தி வறுமையால் வாடவில்லை

but they're not poor in the mind.

என்ற கருத்து.

In other words,

அதாவது,

the minds on the margin

எளியவர்களின் புத்தியை

are not the marginal minds.

குறைவாக மதிப்பிட முடியாது.

That is the message,

அந்த செய்தியை தான்

which we started 31 years ago.

நாங்கள் 31 வருடங்களுக்கு முன்னாள் துவங்கினோம்.

And what did it start?

மற்றும், அது என்ன தொடங்கியது?

Let me just tell you, briefly, my personal journey,

விரிவாக, என்னை இக்கணம் வரை கொண்டு வந்த

which led me to come to this point.

எனது பயணத்தை இங்கு நான் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

In '85, '86, I was in Bangladesh

85 to 86, நான் பங்களாதேசத்தில்,

advising the government and the research council there

அங்குள்ள அரசாங்கத்திற்கும் ஆராய்ச்சி கூடத்திற்கும்,

how to help scientists work on the lands,

எப்படி விஞ்ஞானிகள் ஏழைகளின் நிலங்களில் உழைக்கலாம்

on the fields of the poor people,

என்பது பற்றியும், எப்படி மக்களின் அறிவு சார்ந்த தொழில்நுட்ப

and how to develop research technologies,

அறிவியலை வளர்க்கலாம் என்பது சம்பந்தமாகவும்

which are based on the knowledge of the people.

அறிவுரை கூறி கொண்டிருந்தேன்.

I came back in '86.

நான் 86'ல் திரும்பினேன்.

I had been tremendously invigorated

60 சதவிதம் நிலமில்லாத அந்த நாட்டின் அறிவையும்,

by the knowledge and creativity that I found in that country,

கற்பனை திறனையும் கண்டதில்,

which had 60 percent landlessness

நான் மிகவும் உற்சாகமுடன் இருந்தேன்.

but amazing creativity.

ஆனால் வியக்கத்தக்க கற்பனைத்திறன்.

I started looking at my own work:

நான் என்னுடைய வேலைகளை கூர்ந்து நோக்கினேன்.

The work that I had done

ஏறக்குறைய ஒவ்வொரு முறையும்,

for the previous 10 years,

கடந்த 10 வருடங்களில்

almost every time,

நான் செய்த வேலைகளில்,

had instances of knowledge

மக்கள் என்னிடம் பகிர்ந்து கொண்ட

that people had shared.

அறிவின் பதிவுகள் இருந்தன.

Now, I was paid in dollars as a consultant,

இப்பொழுது, ஆலோசனை சொல்பவராய், நான் டாலர்களில் சம்பாதித்து கொண்டிருந்தேன்,

and I looked at my income tax return

மற்றும் வருமான வரி சான்றிதழை கவனித்து பார்த்தேன்.

and tried to ask myself: "Is there a line in my return,

மற்றும், நானே என்னை கேட்டு கொள்ள முயற்சித்தேன் :

which shows how much of this income has gone

எனது சான்றிதழில் அறிவை பகர்ந்து

to the people whose knowledge

எனது வேலைகளை முடிக்க உதவியவர்களுக்கு எனது வருமானத்தில்

has made it possible?

எவ்வளவு போகின்றது என்பதை காண்பிக்கிறதா?

Was it because I'm brilliant

நான் திறமை வாய்ந்தவன் என்பதால்,

that I'm getting this reward, or because of the revolution?

இந்த பாராட்டுகள் எனக்கு கிடைக்கிறதா?

Is it that I write very well?

இல்லை நான் நன்றாக எழுதுவேன் என்பதாலா?

Is it that I articulate very well?

இல்லை நான் நன்றாக பேசுவேன் என்பதாலா?

Is it that I analyze the data very well?

இல்லை நான் செய்திகளை நன்றாக ஆராய்வேன் என்பதாலா?

Is it because I'm a professor, and, therefore,

இல்லை நான் ஒரு பேராசிரியர், எனவே,

I must be entitled to this reward from society?"

இந்த பாராட்டுகள் எனக்கு கொடுக்கப்பட வேண்டுமா?

I tried to convince myself that, "No, no,

நான் என்னையே சமாதானப்படுத்திக் கொண்டேன் - " இல்லை, இல்லை,

I have worked for the policy changes.

நான் திட்ட மாற்றங்களுக்கு வாக்களிப்பேன்.

You know, the public policy will become

மக்களுக்கான திட்டங்கள் ஏழைகளின் தேவைகளை

more responsive to the needs of the poor,

மேலும் அறிந்து பூர்த்தி செய்யும்.

and, therefore I think it's okay."

எனவே அது சரி என்று நினைக்கிறேன்."

But it appeared to me

ஆனால் எவ்வளவு வருஷங்களாக, நான் சுரண்டல்களிலேயே

that all these years that I'd been working on exploitation --

வேலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

exploitation by landlords,

நிலவுரிமையாளரின் சுரண்டல்,

by moneylenders, by traders --

கடன் கொடுப்பவர்கள் மற்றும் வியாபாரிகளின் சுரண்டல்,

gave me an insight that

அது நானும் ஒரு சுயநலவாதியாக இருந்தேன்

probably I was also an exploiter,

என்று எனக்கு புரிய வைத்தது.

because there was no line in my income tax return

ஏனெனில், என்னை பொறுப்பானவனாக நம்பி அவர்களது அறிவை

which showed this income accrued

என்னுடன் பகிர்ந்த அந்த மக்களின் திறமையினால், நான் திரட்டிய

because of the brilliance of the people --

வருமானம், என்னுடைய வருமான வரி

those people who have shared their knowledge and good faith and trust with me --

சான்றிதழில் காட்டப்படவில்லை.

and nothing ever went back to them.

மேலும் அவர்களுக்கு ஒன்றும் போய் சேரவில்லை.

So much so, that much of my work till that time

அது எந்த அளவிற்கு என்றால், நான் பணியாற்றிய

was in the English language.

பெரும்பான்மையான ஆராய்ச்சிகள் ஆங்கிலத்திலேயே இருந்தது.

The majority of the people from whom I learned didn't know English.

நான் கற்றுக் கொண்ட அந்த மக்களில் பெரும்பான்மையானவர்களுக்கு ஆங்கிலமே தெரியாது.

So what kind of a contributor was I?

அப்படியானால், எந்த மாதிரியான பங்கேற்ப்பாளி நான்?

I was talking about social justice,

நான் சமூக நியாயத்தை பற்றி பேசி கொண்டிருந்தேன்,

and here I was, a professional

இங்கு நான் ஒரு தொழிலாளியாக

who was pursuing the most unjust act --

மிக பெரிய அநியாயம் செய்துக் கொண்டிருந்தேன்,

of taking knowledge from the people, making them anonymous,

மக்களின் அறிவை எடுத்துக் கொண்டு,

getting rent from that knowledge

அவர்களின் பெயரை மறைத்து, மற்றவர்களுக்கு பகிர்ந்து,

by sharing it and doing consultancy, writing papers and

ஆலோசகம் செய்து, ஆராய்ச்சி கட்டுரை எழுதி,

publishing them in the papers,

அந்த அறிவின் மூலம் உயர்வு பெற்று,

getting invited to the conferences,

அந்த கட்டுரைகளை பிரசுரித்து, மாநாடுகளுக்கு அழைக்கப்பெற்று,

getting consultancies and whatever have you.

ஆலோசகம் மூலம் மேலும் வருமானம் பெற்று கொண்டிருக்கிறேன்.

So then, a dilemma rose in the mind that,

அப்பொழுது, எனது மனதில் ஒரு குழப்பம் வந்தது,

if I'm also an exploiter, then this is not right;

நானும் சுரண்டுபவனாக இருந்தால், இது சேரி அல்ல;

life cannot go on like that.

வாழ்க்கை எப்படியே போய் கொண்டிருக்க முடியாது.

And this was a moment of great pain and trauma

மேலும் அந்த நொடி நேரம் மிகவும் வலியுடையதாக இருந்தது

because I couldn't live with it any longer.

ஏனெனில் என்னால் அந்த சிந்தனையுடன் வாழ முடியவில்லை.

So I did a review of

எனவே, நான் படித்த, எழுதிய 100 கட்டுரைகளை

ethical dilemma and value conflicts and management research,

மறுபறுசீலனை செய்தேன்.

wrote, read about 100 papers.

ஆராய்ச்சி செய்தேன் என்று நினைக்கறேன்.

And I came to the conclusion that

நான் ஒரு முடிவிற்கு வந்தேன்.

while dilemma is unique,

இந்த குழப்பம் தனித்துவமாக இருந்தாலும்,

dilemma is not unique; the solution had to be unique.

அதற்க்கான பதில் தனித்துவமாக இருக்க வேண்டும்.

And one day -- I don't know what happened --

ஒரு நாள் - என்ன நடந்தது என்று தெரியவில்லை -

while coming back from the office towards home,

பணியில் இருந்து வீடு திரும்பும் பொழுது,

maybe I saw a honey bee

தேனீ ஒன்றை பார்த்தேன் என்று நினைக்கிறேன்,

or it occurred to my mind that if I only could be like the honey bee,

அல்லது, இந்த தேனீ போல் இருந்தால்

life would be wonderful.

வாழ்கை அற்புதமாய் இருக்கும் என்று எனக்கு தோன்றியது.

What the honey bee does: it pollinates,

தேனீ என்ன செய்கிறது? அது மகரந்த சேர்க்கை ஏற்படுத்துகிறது,

takes nectar from the flower,

ஒரு மலரில் இருந்து தேன் எடுத்து,

pollinates another flower, cross-pollinates.

மற்ற மலருடன் மகரந்த சேர்கை ஏற்படுத்தும்.

And when it takes the nectar,

அப்படி தேன் எடுக்க படும் பொழுது,

the flowers don't feel shortchanged.

மலர்கள் ஏமாற்றமடைவது கிடையாது.

In fact, they invite the honey bees

உண்மை என்னவென்றால், தனது வண்ணங்கள்

through their colors,

மூலம் தேனீக்களை மலர்கள் அழைக்கிறது.

and the bees don't keep all the honey for themselves.

மற்றும், தேனீக்கள் அனைத்து தேனையும் அவையே வைத்து கொள்வதில்லை.

These are the three guiding principles of the Honey Bee Network:

இவைத்தான் இந்த தேனீக்கள் வலைப்பின்னலின் முன்று வழிகாட்டும் கொள்கைகள் -

that whenever we learn something from people

அதாவது, எப்பொழுதெல்லாம் நாம் மக்களிடம் இருந்து கற்று கொள்கிறோமோ,

it must be shared with them in their language.

அதனை அந்த மக்களின் மொழியில் நாம் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும்.

They must not remain anonymous.

அவர்களுக்கு அங்கீகாரம் இல்லாமல் இருக்க கூடாது.

And I must tell you that after 20 years,

20 வருடங்களுக்கு பிறகும், இந்த தொழில்முறை கலையில் ஒரு

I have not made one percent of change

சதவீத மாற்றம் கூட நான் செய்யவில்லை என்று நான் உங்களிடம்

in the professional practice of this art.

சொல்லிக் கொள்ள விரும்புகிறேன்.

That is a great tragedy -- which I'm carrying still with me

அந்த சோக சங்கதியை நான் இன்னமும் மனதில் சுமக்கிறேன்,

and I hope that all of you will carry this with you --

மேலும், இங்குள்ள அனைவரும் எந்த சிந்தனையை சுமந்து செல்வீர்கள்.

that the profession still legitimizes publication

அதாவது இந்த தொழில், ஒருவருக்கு அங்கீகாரம் அளிக்காமல்,

of knowledge of people without attributing them

அவரின் பெயரினை குறிப்பிடாமல், அவரின் அறிவை சட்டப்படி

by making them anonymous.

பிரசுரிக்க அனுமதி அளிக்கிறது.

The research guidelines of U.S. National Academy of Sciences

அமெரிக்காவின் தேசிய அறிவியல் கலைக்கழகம்

or Research Councils of the U.K.

அல்லது ஐக்கிய ராச்சியமின் ஆராய்ச்சி ஆலோசனை சபை

or of Indian Councils of Science Research

அல்லது இந்திய அறிவியல் ஆராய்ச்சி ஆலோசனை சபைகளின் ஆராய்ச்சி வழிகாட்டி,

do not require

நாம் யாரிடம் கற்றுக்கொள்கிறோமோ அவர்களுக்கு

that whatever you learn from people, you must share back with them.

அதை பகிர்ந்தளிக்க வேண்டும் என்று சொல்லுவதில்லை.

We are talking about an accountable society,

நாம் ஒரு பொறுப்புடைய சமூகத்தை பற்றி பேசுகிறோம்,

a society that is fair and just,

நேரிய, நியாயமான சமூகம்.

and we don't even do justice in the knowledge market.

நாம் அறிவு சார்ந்த தொழிலிலேயே நேர்மையாக இருக்கவில்லை.

And India wants to be a knowledge society.

மேலும் இந்திய அறிவு சமூகமாய் மாற விரும்புகிறது.

How will it be a knowledge society?

எப்படி அது அறிவு சமூகமாய் ஆகா முடியும்?

So, obviously, you cannot have two principles of justice,

எனவே, தெளிவாக, நீங்கள் இரட்டை நியாங்களுடன் இருக்க முடியாது,

one for yourself and one for others.

உங்களுக்கு ஒன்றும், அடுத்தவர்களுக்கு ஒன்றும்.

It must be the same.

அது ஒன்றாக இருக்க வேண்டும்.

You cannot discriminate.

பாரபட்சமாய் இருக்க கூடாது.

You cannot be in favor of your own values,

நீங்களே மதிக்கும் நீதிகள் சாராத

which are at a distance from

உங்களின் நீதிகளுக்கு நீங்கள்

the values that you espouse.

பாரபட்சம் பார்க்க கூடாது.

So, fairness to one and to the other

நியாயங்களை ஒவ்வொருவருக்கும்

is not divisible.

வகுக்க முடியாது.

Look at this picture.

இந்த புகைப்படத்தை பாருங்கள்.

Can you tell me where has it been taken from,

இது எங்கே எடுக்கப்பட்டது என்று யாரவது கூற முடியுமா?

and what is it meant for? Anybody?

மற்றும் எதற்காக எடுக்கப்பட்டது என்று தெரியுமா? யாராவது?

I'm a professor; I must quiz you. (Laughter)

நான் ஒரு பேராசிரியர். நான் உங்களை கேள்வி கேட்க வேண்டும்.

Anybody? Any guess at all?

உங்களில் யாரவாது யூகிக்க முடிகிறதா?

Pardon? (Audience Member: Rajasthan.)

மன்னிக்கவும்? (அவையில் ஒருவர்: ராஜஸ்தானம்)

Anil Gupta: But what has it been used for? What has it been used for?

அணில் குப்தா: ஆனால் இது எதற்காக உபயோகப் படுத்தப்படுகிறது? எதற்காக உபயோகப் படுத்தப்பட்டது?

(Murmuring)

(முணுமுணுக்கிறார்கள்)

Pardon?

மன்னிக்கவும்?

You know, you're so right. We must give him a hand,

உங்களுக்கு தெரியுமா? நீங்கள் மிக செரியாக சொன்னீர்கள். நாம் அவருக்கு கைத்தட்ட வேண்டும்.

because this man knows how insensitive our government is.

ஏனெனில் இந்த மனிதருக்கு நமது அரசு எவ்வளவு உணர்ச்சியற்று இருக்கிறது என்று தெரியும்.

Look at this. This is the site of the government of India.

இதனை பாருங்கள். இது இந்திய அரசின் வலைத்தளம்.

It invites tourists

இது சுற்றுலா பயணிகளை

to see the shame of our country.

நமது நாட்டின் அவமானத்தை காண அழைக்கிறது.

I'm so sorry to say that.

எப்படி சொல்வதற்கு நான் மிகவும் வருந்துகிறேன்.

Is this a beautiful picture

இது ஒரு அழகான புகைப்படம் -

or is it a terrible picture?

அல்லது இது ஒரு கோரமான புகைப்படமா?

It depends upon how you look at the life of the people.

அது நீங்கள் மக்களின் வாழ்கையை எப்படி பார்க்கிறீர்கள் என்பதை பொறுத்தது.

If this woman has to carry water on her head

இந்த பெண்மணி பல மைல்கள் தூரம் தண்ணீரை

for miles and miles and miles,

தலையில் சுமந்து செல்கிறார் என்றால்,

you cannot be celebrating that.

அதனை நீங்கள் கொண்டாட முடியாது.

We should be doing something about it.

நாம் அதற்காக ஏதாவது செய்தாக வேண்டும்.

And let me tell you, with all the science and technology at our command,

மேலும், நான் என்ன கூற விரும்புகிறேன் என்றால் - அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பம் உங்கள் கை அசைவில் இருக்கும் பொழுதும்,

millions of women still carry water on their heads.

பல்லாயிரம் பெண்மணிகள் தலையில் தண்ணீர் சுமந்து செல்கின்றனர்.

And we do not ask this question.

மேலும் நாம் இந்த கேள்வியை கேட்பது இல்லை.

You must have taken tea in the morning.

நீங்கள் காலையில் தேநீர் பருகி இருப்பீர்கள்.

Think for a minute.

ஒரு நிமிடம் யோசித்து பாருங்கள்.

The leaves of the tea, plucked from the bushes;

தேநீர் இலைகள் புதர்களில் இருந்து பறிக்கப்படுகிறது.

you know what the action is? The action is:

அதற்க்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என்று உங்களுக்கு தெரியுமா? இது தான்.

The lady picks up a few leaves, puts them in the basket on the backside.

பெண்மணி இலைகளை பறித்து, பின்னால் இருக்கும் கூடையில் போடுவார்.

Just do it 10 times;

பத்து முறை செய்து பாருங்கள்;

you will realize the pain in this shoulder.

நீங்கள் இந்த தோள்ப்பட்டையில் எவ்வளவு வலிக்கும் என்பதை அறிவீர்கள்.

And she does it a few thousand times

அவர் பல ஆயிரம் முறை அந்த செய்கையை செய்கிறார்,

every day.

தினமும்.

The rice that you ate in the lunch, and you will eat today,

நீங்கள் மதிய உணவிற்கு உட்கொண்ட , தினமும் உட்கொள்ள

is transplanted by women

போகும் அரிசியை, அசௌகரியமான

bending in a very awkward posture,

குனிந்த நிலையில் பல்லாயிரம்

millions of them,

பெண்களால் நாற்று நடப்படுகிறது,

every season, in the paddy season,

ஒவ்வொரு பருவ நிலையிலும்,

when they transplant paddy

தண்ணீரில் கால்களை ஊன்றி,

with their feet in the water.

அவர்கள் நாற்று நாடுகிறார்கள்.

And feet in the water will develop fungus,

மேலும் அதனால் அவர்களின் பாதம் நோய் கிருமிகளால்

infections,

புண்ணாகிப் போகும்.

and that infection pains

அந்த புண்ணான இடம் மேலும் வலிக்கும்,

because then other insects bite that point.

ஏனெனில் அங்கு மற்ற பூச்சிகளும் கடிக்கும்.

And every year,

ஒவ்வொரு வருடமும்,

99.9 percent of the paddy is transplanted manually.

99.9 சதவீத நெல் கைகளாலேயே நாற்று நடப்படுகிறது.

No machines have been developed.

எந்த ஒரு எந்திரமும் உண்டாக்கப்படவில்லை.

So the silence of scientists,

ஆகையால், விஞ்ஞானிகள், தொழில் நுட்ப வல்லுனர்கள்,

of technologists, of public policy makers,

பொது நல செயல் திட்டமிடுபவர்கள், மாறுதலின் கர்த்தா

of the change agent, drew our attention that this is not on, this is not on;

ஆகியோரின் மௌனம் எங்களின் கவனத்தை ஈர்த்தது -

this is not the way society will work.

இது இப்படி இருக்க கூடாது. சமூகம் இப்படி இயங்க கூடாது.

This is not what our parliament would do. You know,

இது நமது நாடாளுமன்றத்தின் வேளை அல்ல, உங்களுக்கும் தெரியும்.

we have a program for employment:

நம்மிடம் வேளை வாய்ப்புகளுக்கு ஒரு செயல் திட்டம் உள்ளது.

One hundred, 250 million people

இந்த அருமையான நாட்டில், 10, 25 கோடி மக்களுக்கு

have to be given jobs for 100 days by this great country.

100 நாட்களுக்கு வேளை வாய்ப்பு வழங்கப்பட வேண்டும்.

Doing what? Breaking stones, digging earth.

எதற்காக? கல் உடைப்பதற்கும், பூமியை குடைவதர்க்கும்.

So we asked a question to the parliament:

ஆகையால் நாடாளுமன்றத்தில் நாங்கள் கேள்வி ஒன்றை எழுப்பினோம்,

Do poor have heads?

ஏழைகளுக்கு தலை இருக்கிறதா?

Do poor have legs, mouth and hands, but no head?

ஏழைகளுக்கு கைக்கால்கள் வாய் தவிர தலை இல்லையா?

So Honey Bee Network builds upon the resource in which poor people are rich.

ஆகையால் தேனிக்கள் வலைபின்னல் ஏழைகளின் இந்த வளமையான செல்வத்தை கொண்டு வளர்கிறது.

And what has happened?

ஆதலால் என்ன நடந்தது?

An anonymous, faceless, nameless person

பெயரில்லாத முகமில்லாத நபர்கள்

gets in contact with the network,

எங்களது வலைப்பின்னலை தொடர்பு கொண்டு

and then gets an identity.

ஓர் அடையாளத்தை பெற்றனர்.

This is what Honey Bee Network is about.

இது தான் தேனிக்கள் வலைபின்னல்.

And this network grew voluntarily,

இதனை பலர் முன்வந்து வளர்த்தனர்,

continues to be voluntary,

மற்றும் வளர்த்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

and has tried to map the minds

இந்தியில் மற்றும் உலகின் வெவ்வேறு நாடுகளில் உள்ள

of millions of people

கற்பனைதிறனுள்ள புத்தியுடைய பல ஆயிரம் நபர்களை அடையாளம்

of our country and other parts of the world who are creative.

காண முனைகிறோம்.

They could be creative in terms of education,

அவர்கள் கல்வி மூலம் கற்பனையுடையவர்களாக இருந்திருக்கலாம்;

they may be creative in terms of culture,

அல்லது பண்பாட்டின் மூலம் கற்பனையுடையவர்களாக இருந்திருக்கலாம்;

they may be creative in terms of institutions;

அல்லது சங்கங்களின் மூலம் கற்பனையுடையவர்களாக இருந்திருக்கலாம்,

but a lot of our work is in the field of technological creativity,

ஆனால் பெரும்பான்மையான எங்களது உழைப்பு தொழில்நுட்ப அறிவியல் சார்ந்த கற்பனை சம்பந்தமானது:

the innovations,

சம காலத்து புதுமைகள்

either in terms of contemporary innovations,

அல்லது மரபு சார்ந்த

or in terms of traditional knowledge.

அறிவு சம்பந்தப்பட்டது.

And it all begins with curiosity.

மற்றும் இது அனைத்தும் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வத்தில் தொடங்கும்.

It all begins with curiosity.

இது அனைத்தும் தெரிந்து கொள்ளும் ஆர்வத்தில் தொடங்கும்.

This person, whom we met -- and you will see it on the website,

இந்த நபர் - இவரை வலைதளத்திலும் நீங்கள் காணலாம் -

www.sristi.org -- this tribal person,

சொஷிடோடோ அர்சி, ஒரு பழங்குடி இனத்தை சார்ந்தவர்.

he had a wish.

அவருக்கு ஓர் ஆசை.

And he said, "If my wish gets fulfilled" --

மற்றும் அவர் கூறியது - "எனது ஆசை பூர்த்தியானால் -

somebody was sick and he had to monitor --

யாரோ ஒருவர் குணமில்லாமல் இருக்க, இவர் அவரை பார்த்து கொள்ள வேண்டும் -

"God, please cure him.

"கடவுளே - இவரை குணமாக்குங்கள்.

And if you cure him, I will get my wall painted."

அப்படி குனமாக்கினால், நான் எனது சுவரை சாயம் அடித்து கொள்கிறேன்."

And this is what he got painted.

இது தான் அவர் சாயம் அடித்து கொண்டது.

Somebody was talking yesterday about Maslowian hierarchy.

நேற்று ஒருவர் மாஸ்லோவின் தேவை படியமைப்பு பற்றி பேசினார்.

There could be nothing more wrong than

மாஸ்லோவின் தேவை படியமைப்புப் போல தவறான ஒன்று

the Maslowian model of hierarchy of needs

வேறோன்றும் இருக்க முடியாது.

because the poorest people in this country can get enlightenment.

ஏனெனில் இந்த நாட்டின் ஏழை மக்களுக்கு மோட்சம் கிடைக்கும்.

Kabir, Rahim, all the great Sufi saints,

கல்வி, ரஹீம் மற்றும் பலர் மிக சிறந்த சுபி அருட் தொண்டர்கள்,

they were all poor people,

அவர்கள் அனைவரும் வறுமையில் வாடினர்,

and they had a great reason. (Applause)

மற்றும் அவர்களுக்கு நல்ல பொது அறிவு இருந்தது.

Please do not ever think that

தயவு கூர்ந்து சரீரம் சார்ந்த தேவைகள் மற்றும் இதர தேவைகள்

only after meeting your physiological needs and other needs

பூர்த்தியானால் தான் ஆத்மார்த்தம் சார்ந்த தேவைகள் பற்றி

can you be thinking about your spiritual needs or your enlightenment.

யோசிப்பீர்கள் என்று நம்பாதீர்கள்.

Any person anywhere is capable

எந்த ஒரு நிலையிலும் எந்த ஒரு மனிதரும், என்னால் ஏதாவது

of rising to that highest point of attainment,

சாதிக்க முடியும் என்ற உறுதி மூலம், அந்த ஆத்மார்த்த நிலையை

only by the resolve that they have in their mind that they must achieve something.

அடைந்து விட முடியும்.

Look at this.

இதனை பாருங்கள்.

We saw it in Shodh Yatra. Every six months we walk

நாங்கள் இதனை பார்த்திருக்கிறோம். ஆறு மாதத்திற்கு ஒரு முறை,

in different parts of the country.

நாங்கள் நாட்டின் பல்வேறு இடங்களில் நடந்திருக்கிறோம்.

I've walked about 4,000 kilometers in the last 12 years.

நான் கடந்த 12 வருடங்களில் 4000 km நடந்திருக்கிறேன்.

So on the wayside

வரும் வழியில்,

we found these dung cakes,

சாண வரட்டிகள் எரிபொருளாக

which are used as a fuel.

உபயோகப்படுத்துவதை நாங்கள் கண்டோம்.

Now, this lady, on the wall of the dung cake heap,

அந்த பெண்மணி வரட்டி காயவைக்கும்

has made a painting.

அந்த சுவரில் சித்திரம் தீட்டி இருந்தார்.

That's the only space she could express her creativity.

அவரது கற்பனை திறனை அவர் அங்கு மட்டும் தான் வெளிபடுத்த முடியும்.

And she's so marvelous.

மற்றும் அவர் மிகவும் சிறப்பாக செய்திருந்தார்.

Look at this lady, Ram Timari Devi,

இந்த பெண்மணி ராம் திமரி தேவியை காணுங்கள்,

on a grain bin. In Champaran, we had a Shodh Yatra

சம்பரனில் இருக்கும் நெல் கொட்டி வைக்கும் தொட்டி மீது.

and we were walking

பங்குராவில் உள்ள புருலியாவில்

in the land where Gandhiji went

இண்டிகோ செடியை வளர்க்கும்

to hear about the tragedy, pain

பாபி மகாடோ அவர்களின் துயரத்தை

of indigo growers.

கேட்க காந்திஜி சென்ற இடத்திற்கு

Bhabi Mahato in Purulia and Bankura.

நாங்கள் சென்று கொண்டிருந்தோம்.

Look at what she has done.

அவர் செய்ததை பாருங்கள்.

The whole wall is her canvas. She's sitting there with a broom.

சுவர் முழுவதும் அவரது இரட்டு. அவர் துடைபத்துடன் கீழே உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கிறார்.

Is she an artisan or an artist?

இவர் தொழில் நிபுணரா அல்லது ஓவியரா?

Obviously she's an artist; she's a creative person.

தெளிவாக அவர் ஒரு ஓவியரே; அவர் கற்பனை திறன் உடையவர்.

If we can create markets for these artists,

இவர்கள் விற்பதற்கு நாம் ஒரு மார்க்கத்தை உண்டு பண்ணினால்,

we will not have to employ them for digging earth and breaking stones.

அவர்களை நாம் பூமியை தோண்டுவதற்கும், கல் உடைப்பதற்கும் உபயோக படுத்த தேவை இல்லை.

They will be paid for what they are good at, not what they're bad at.

அவர்கள் எது சுமாராக செய்கிறார்களோ அதை விடுத்து, சரியாக செய்கிறார்களோ அதற்கு சம்பளம் வாங்குவார்கள்.

(Applause)

(கைதட்டல்)

Look at what Rojadeen has done.

ரோஜாதீன் என்ன செய்துள்ளார் என்று பாருங்கள்.

In Motihari in Champaran,

சம்பரனில் மொடிஹரியில்,

there are a lot of people who sell tea on the shack

நிறைய மக்கள் குடிசையில் தேனீர் விற்பார்கள்

and, obviously, there's a limited market for tea.

தெளிவாக, தேனிருக்கு வரையறுக்கப்பட்ட எண்களில் தான் வாங்குபவர்கள் இருப்பார்கள்,

Every morning you have tea, as well as coffee.

ஒவ்வொரு காலையும் நீங்கள் காபி மற்றும் தேனீர் அருந்துவீர்கள்.

So he thought, why don't I convert

ஆகவே நான் ஏன் ஒரு சுட்டடுப்பை காபி தயாரிக்கும்

a pressure cooker into a coffee machine?

இயந்திரமாய் மாற்ற கூடாது என்று அவர் எண்ணினார்.

So this is a coffee machine. Just takes a few hundred rupees.

ஆகையால் இதோ காபி தயாரிக்கும் இயந்திரம். இதற்கு சில நூறு ரூபாய்களே ஆகும்.

People bring their own cooker,

மக்கள் அவர்களின் சுட்டடுப்பை கொண்டு வந்தால்,

he attaches a valve and a steam pipe,

இவர் நீராவி குழாயையும் ஒருபோக்கியும் பொருத்தி,

and now he gives you espresso coffee. (Laughter)

எச்ப்ரச்சோ காபியை கொடுப்பார்.

Now, this is a real, affordable

இது மிக மலிவான வாயுவினால்

coffee percolator that works on gas.

ஆன காபி வடிகட்டி.

(Applause)

(கைதட்டல்)

Look at what Sheikh Jahangir has done.

ஷேக் ஜகாங்கீர் என்ன செய்துள்ளார் என்று பாருங்கள்.

A lot of poor people do not have

நிறைய ஏழை மக்களுக்கு விவசாயம் செய்ய

enough grains to get ground.

போதுமான நெல் இல்லை.

So this fellow is bringing

ஆகையால் இந்த மனிதர் மாவு அரைக்கும் இயந்திரத்தை

a flour-grinding machine on a two-wheeler.

இரு சக்கர வாகனத்தில் கொண்டு வருகிறார்.

If you have 500 grams, 1000, one kilogram,

உங்களிடம் ஒரு கிலோ அல்லது அரை கிலோ இருந்தால், இவர்

he will grind it for it for you; the flourmill will not grind such a small quantity.

அரைத்து தருவார்; மாவு அரைப்பவர் அவ்வளவு சிறிய அளவை அரைத்து தர மாட்டார்.

Please understand the problem of poor people.

தயவு கூர்ந்து ஏழை மக்களின் சிக்கல்களை புரிந்து கொள்ளுங்கள்.

They have needs which

அவர்களின் தேவைகள் திறமையான

have to be met efficiently

முறையில் சக்தி, விலை மற்றும் தரத்தை

in terms of energy, in terms of cost, in terms of quality.

கருத்தில் கொண்டு பூர்த்தி செய்ய பட வேண்டும்.

They don't want second-standard, second-quality outputs.

அவர்களுக்கு இரண்டாம் பட்சமான தரமில்லா வெளியீடு தேவை இல்லை.

But to be able to give them high-quality output

ஆனால் தரமுள்ள வெளியீடு தருவதற்கு, தொழில்நுட்பத்தை சார்ந்து

you need to adapt technology to their needs.

அவர்களின் தேவைகளை பூர்த்தி செய்ய வேண்டும்.

And that is what Sheikh Jahangir did.

அதை தான் ஷேக் ஜகாங்கீர் செய்தார்.

But that's not enough, what he did. Look at what he did here.

அவர் செய்தது அது மட்டுமல்ல. இதனை பாருங்கள்.

If you have clothes, and you don't have enough time to wash them,

உங்களிடம் துணிமணி இருந்தால், மற்றும் உங்களிக்கு அதனை துவைக்க அளவான நேரம் இல்லையானால்,

he brought a washing machine

அவர் துணி துவைக்கும் பொறியை,

to your doorstep, mounted on a two-wheeler.

இரு சக்கர வாகனத்தில், உங்கள் வாசப்படிக்கு கொண்டு வந்தார்.

So here's a model where

இதோ இரு சக்கர துணி துவைக்கும்

a two-wheeler washing machine ...

பொறியின் முன்மாதிரி.

He is washing your clothes and drying them at your doorstep.

அவர் உங்களின் துணிமணிகளை உங்கள் வாசப்படியிலேயே துவைத்து காய வைக்கிறார்.

(Applause)

(கைதட்டல்)

You bring your water, you bring your soap,

நீங்கள் உங்களின் தண்ணீரையும், உங்கள் சவுக்காரத்தையும் கொண்டு வாருங்கள்.

I wash the clothes for you. Charge 50 paisa, one rupee

நான் உங்களுக்கு 50 பைசா அல்லது ஒரு ரூபாய்க்கு

for you per lot,

ஓர் அளவு துணிகளை தவித்து தருகிறேன்.

and a new business model can emerge.

ஒரு புது வியாபார முன்மாதிரி வெளிப்படலாம்.

Now, what we need is, we need

இப்பொழுது நமது தேவை என்னவென்றால்,

people who will be able to scale them up.

இதனை வளர்க்க மக்கள் தேவை படுகிறார்கள்.

Look at this.

இதனை பாருங்கள்.

It looks like a beautiful photograph.

இது ஒரு அழகான புகைப்படம் போல இருக்கிறது.

But you know what it is? Can anybody guess what it is?

ஆனால் இது என்ன தெரியுமா? யாரவது யூகிக்க முடிகிறதா?

Somebody from India would know, of course.

ஐயத்திற்கிடமின்றி இந்தியர்களுக்கு இதனை அறிவார்கள்.

It's a tawa.

இது தவா.

It's a hot plate made of clay.

இது களிமண்ணால் ஆன சூடேற்றும் தட்டு.

Now, what is the beauty in it?

ஆனால், இதில் என்ன பெரிய அழகு இருக்கிறது?

When you have a non-stick pan,

ஒரு ஒட்டா தவாவை எடுத்து கொண்டால்,

it costs about,

அது சுமார் 250 ரூபாய்

maybe, 250 rupees,

அல்லது ஐந்து ஆறு டாலர்கள்

five dollars, six dollars.

விலையில் விற்கபடுகிறது.

This is less than a dollar

இதன் விலை ஒரு டாலருக்கு குறைவானதே.

and this is non-stick;

மேலும் இது ஒட்டாது.

it is coated with one of these

இது உணவு தர பொருளால்

food-grade materials.

மேல் பூச்சு போடப்பட்டது.

And the best part is that,

மிக சிறந்த பகுதி என்னவென்றால்,

while you use a costly non-stick pan,

அந்த விலையுயர்ந்த தவாவை உபயோக படுத்தும் போது,

you eat the so-called Teflon

நீங்கள் டெப்லான் அல்லது டெப்லான் போன்ற

or Teflon-like material

பொருளையும் நீங்கள் உண்ணுகிறீர்கள்.

because after some time the stuff disappears. Where has it gone?

ஏனெனில், சில காலத்திற்கு பிறகு, அது மறைந்து விடுகிறது, அது எங்கே சென்றது?

It has gone in your stomach. It was not meant for that. (Laughter)

அது உங்களின் வயிற்றிற்குள் சென்றுள்ளது. ஆனால் அது அதற்காக செய்யப்பட்டது அல்ல.

You know? But here

ஆனால், நீங்கள் அறிவீர்கள்,

in this clay hot plate,

இந்த களிமண்ணால் ஆன சூடேற்றும் தட்டில்,

it will never go into your stomach.

அது உங்களின் வயிற்றிற்குள் போகாது,

So it is better, it is safer;

ஆகவே இது மேலானது; பாதுகாப்பானது;

it is affordable, it is energy-efficient.

விலை மலிவானது; ஆற்றலளிப்பது;

In other words, solutions by the poor people need not be cheaper,

வேறு விதமாய் கூற வேண்டுமானால், ஏழைகளின் விடைகள் தரகுறைவானதாக இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

need not be, so-called, jugaad, need not be some kind of makeshift arrangement.

இடைப்பட்ட ஏற்பாடாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.

They have to be better, they have to be more efficient,

அவை மேலானதாக இருக்க வேண்டும். ஆற்ற மிக்கதாக இருக்க வேண்டும்.

they have to be affordable.

எளிதாக வாங்கி உபயோக படுத்தும் அளவில் இருக்க வேண்டும்.

And that is what Mansukh Bhai Prajapati has done.

இதை தான் மனசுக் பாய் பிரஜாபதி செய்துள்ளார்.

He has designed this plate with a handle.

அவர் இந்த தட்டை கைபிடியுடன் வடிவமைத்துள்ளார்.

And now with one dollar,

இப்பொழுது ஒரு டாலரில்,

you can afford a better alternative

நீங்கள் சந்தையில் உள்ளதை விட

than the people market is offering you.

மேலான ஒரு பொருளை வாங்கி உபயோக படுத்த முடியும்.

This lady, she developed

இந்த பெண்மணி

a herbal pesticide formulation.

ஒரு வன்சரக்கு பூச்சு கொள்ளி சூத்திரத்தை கண்டு பிடித்துள்ளார்.

We filed the patent for her,

நாங்கள் அவருக்காகக காப்புரிமை பெற்றுள்ளோம்

the National Innovation Foundation.

தேசிய கண்டுபிடிப்பு நிறுவனம்.

And who knows? Somebody will license this technology

மற்றும், யார் அறிவார், யாராவது இந்த தொழில்நுட்பத்திற்கு உரிமம் பெற்று,

and develop marketable products,

இதனை விளம்பர படுத்தினால்,

and she would get revenue.

இவருக்கு வருமானம் கிடைக்கும்.

Now, let me mention one thing:

இப்பொழுது நான் ஒன்று சொல்ல விரும்புகிறேன்.

I think we need a polycentric model of development,

நமக்கு பன்மையம் முன்மாதிரியுள்ள முன்னேற்றம் தேவை என்று நினைக்கிறேன்,

where a large number of initiatives in different parts of the country,

அங்கே உலகின், நாட்டின் பல்வேறு இடங்களில்

in different parts of the world,

நடக்கும் முனைப்புகள் வட்டார தேவைகளை

would solve the needs of locality

திறமையான பொருத்தமான முறையில்

in a very efficient and adaptive manner.

பூர்த்தி செய்ய முடியும்.

Higher the local fit,

எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு வட்டாரத்திற்கு பொருந்துகிறதோ,

greater is the chance of scaling up.

அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு அதனை வளர்ப்பது எளிது.

In the scaling up,

ஒன்றை வளர்க்கும் பொழுது,

there's an inherent inadequacy

இடஞ்சார்ந்த தேவைகளை நீங்கள்

to match the needs of the local people,

அணுவளவில் பூர்த்தி செய்யும் பொழுது

point by point, with the supply that you're making.

உள்ளார்ந்த பற்றாக்குறை ஏற்படும்.

So why are people willing to adjust with that mismatch?

அப்பொழுது ஏன் மக்கள் அந்த பொருத்தமில்லாமையை சகித்து கொள்கிறார்கள்?

Things can scale up, and they have scaled up.

சில விஷயங்கள் வளரலாம். மற்றும் அவை வளர்ந்து விட்டது.

For example, cell phones: We have 400 million cellphones in this country.

உதரணத்திற்கு, கைபேசிகள்: 40 கோடி கைபேசிகள் இந்த நாட்டில் உள்ளன.

Now, it is possible that I use only two buttons on the cellphone,

இப்பொழுது, ஒரு கைபேசியில் இரண்டே பொத்தான்களை,

only three options on the cellphone.

மூன்றே விருப்பங்களை மட்டும் உபயோக படுத்துவதற்கு வாய்ப்பு உள்ளது.

It has 300 options, I'm paying for 300; I'm using only three

ஆனால் 300 விருப்பங்கள் உள்ளது. 300 க்கு நான் பணம் செலுத்துகிறேன். நான் முன்று மட்டுமே உபயோக படுத்துகிறேன்.

but I'm willing to live with it, therefore it is scaling up.

ஆனால் 300 விருப்பங்கள் உள்ளது. 300 க்கு நான் பணம் செலுத்துகிறேன். நான் முன்று மட்டுமே உபயோக படுத்துகிறேன்.

But if I had to get a match to match,

ஆனால், எனக்கு மிக பொருத்தமாய் வேண்டுமானால்,

obviously, I would need a different design of a cellphone.

தெளிவாக, எனக்கு வேறு வடிவமைப்புள்ள கைபேசி வேண்டும்.

So what we're saying is that scalability

நாங்கள் என்ன சொல்ல வருகிறோம் என்றால், வளர்வது

should not become an enemy of sustainability.

வாழ்வாதாரத்திற்கு பகைவனை இருக்க கூடாது.

There must be a place in the world

நிதியளிக்க கூடிய

for solutions that are only relevant for a locality,

இடஞ்சார்ந்த தீர்வுகளுக்கு இந்த உலகில்

and yet, one can be able to fund them.

ஒரு இடம் இருக்க வேண்டும்.

One of the greatest studies that we've been finding is

நாங்கள் பயின்றதில் மிகவும் மேலானது என்னவென்றால்

that many times investors would ask this question --

பலமுறை முதலீட்டார்கள் கேட்பது என்னவென்றால் -

"What is a scalable model?" --

எது அதிகரிக்க கூடிய முன்மாதிரி?

as if the need of a community, which is only

கால நேர அளவு கோல் உள்ள சமூகத்தில்

located in a space and time

உள்ள தேவை மற்றும் அங்கே இடஞ்சார்ந்த தேவைகள்,

and has those needs only located in those places,

அவற்றை இலவசமாக பெறுவதற்கு

has no legitimate right to get them for free

எந்த சட்டப்பூர்வமான உரிமையும் இல்லை.

because it's not part of a larger scale.

ஏனெனில் அவர்கள் பெரிய சமூக சந்தையின் அங்கமல்ல.

So either you sub-optimize your needs to a larger scale

ஆகையால், நீங்கள் உங்களது தேவையை அந்த பெரிய சமூகத்தின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றி கொள்ளுங்கள்.

or else you remain out.

அல்லது, தனியாய் இருங்கள்.

Now, the eminent model, the long-tail model

இப்பொழுது, பிரபலமான முன்மாதிரி,

tells you that small sales

நீள-வால் சொல்வது என்னவென்றால்

of a large number of books, for example,

நிறைய புத்தகங்களின் குறைவான விற்பனை கூட

having only a few copies sold

லாபகரமான முன்மாதிரியாக

can still be a viable model.

இருக்க முடியும்.

And we must find a mechanism where

மக்கள் பங்களித்து நிதியளிப்பதற்கு, நாம் முதலீடு செய்வதற்கு

people will pool in the portfolio, will invest in the portfolio,

ஏதுவாய் ஒரு வழிமுறையை நாம் காண வேண்டும்;

where different innovations will go to

அங்கே வெவ்வேறு புதிய கண்டுபிடிப்புகள்

a small number of people in their localities,

குறைந்த எண்ணிக்கையினால் ஆன அப்பகுதி மக்களை சென்றடையும்.

and yet, the overall platform of the model will become viable.

எனினும் அந்த முன்மாதிரி சாத்தியமாகும்.

Look at what he is doing.

இவர் என்ன செய்கிறார் என்று பாருங்கள்.

Saidullah Sahib is an amazing man.

சையதுள்ள சாஹிப் ஒரு அருமையான மனிதர்.

At the age of 70,

70 வயதில்,

he is linking up something very creative.

அவர் கற்பனையான ஒன்றை இணைக்கிறார்.

(Music)

(இசை)

Saidullah Sahib: I couldn't wait for the boat.

சையதுள்ள சாஹிப்: நான் படகிற்காக காத்திருக்க முடியவில்லை.

I had to meet my love.

நான் என்னுடைய காதலியை சந்திக்க வேண்டும்.

My desperation made me an innovator.

எனது இக்கட்டான சூழ்நிலை என்னை படைப்பாளியாகியது.

Even love needs help from technology.

காதலுக்கு கூட தொழில் நுட்ப உதவி தேவை படுகிறது.

Innovation is the light of my wife, Noor.

நூதனம் எனது துணைவி நூர் அவர்களின் உரிமை.

New inventions are the passion of my life.

புதிய கண்டுபிடிப்புகள் எனது வாழ்கையின் அதீத விருப்பம்.

My technology.

எனது தொழில் நுட்பம்.

(Applause)

(கைதட்டல்)

AG: Saidulluh Sahib is

அ.கு.: சையதுள்ள சாஹிப்

in Motihari, again in Champaran.

அவர்களும் மொடிஹரியில் சம்பரனில் உள்ளார்.

Wonderful human being,

அருமையான மனிதர்,

but he stills sells, at this age,

ஆனால் இந்த வயதிலும், அவரது மிதிவண்டியில்

honey on a cycle to earn his livelihood,

தேன் விற்று அவரது வாழ்க்கையை நடத்துகிறார்.

because we haven't been able to convince the water park people,

ஏனெனில் எங்களால் தண்ணீர் விளையாட்டு பூங்கவினர்

the lake people, in [unclear] operations.

மற்றும் ஏரி மக்களை சம்மதிக்க வைக்க முடியவில்லை.

And we have not been able to convince the fire brigade people

மேலும், சில வருடங்களுக்கு முன் வெள்ளம்

in Mumbai -- where there was a flood a few years ago

புகுந்து மக்கள் 20 கிலோமீட்டர் வர நடந்த மும்பை

and people had to walk 20 kilometers, wading in the water --

தீயணைப்பு படையினரை இந்த

that, look, you should have this cycle in your fire brigade office

மிதிவண்டியை உபயோக படுத்த எங்களால் சம்மதிக்க வைக்க முடியவில்லை,

because you can then go to those lanes

ஏனெனில் இதனை கொண்டு, பேரூந்து செல்ல முடியாத

where your buses will not go, where your transport will not go.

சந்துகளில் கூட செல்ல முடியும்.

So we have not yet cracked the problem

ஆகவே, நாங்கள் அதனை மீட்பு வாகனமாய்

of making it available as a rescue device,

கிடைக்ககூடிய சிக்கலில் இருந்து,

as a vending device during the floods in eastern India,

கிழக்கு இந்தியாவில் பல்வேறு தீவுகளுக்கு

when you have to deliver things to people

வெள்ள நேரங்களில் பல்வேறு இடம்

in different islands

செல்ல கூடிய ஊர்தியாய்

where they're marooned.

கிடைக்க செய்ய வேண்டும்.

But the idea has a merit. The idea has a merit.

ஆனால் அந்த யோசைனைக்கு மதிப்பு உள்ளது.

What has Appachan done? Appachan, unfortunately, is no more,

அப்பச்சன் என்ன செய்தார்? துரதிர்ஷ்டவசமாக அவர் இப்பொழுது இல்லை.

but he has left behind a message.

ஆனால், அவர் ஒரு செய்தியை விட்டு சென்றுள்ளார்,

A very powerful message

மிகவும் வலுவான செய்தி

Appachan: I watch the world wake up every day.

அப்பச்சன்: நான் உலகம் எழுவதை தினமும் பார்க்கிறேன்.

(Music)

(இசை)

It's not that a coconut fell on my head,

இந்த யோசனை எனக்கொன்றும்

and I came upon this idea.

தேங்காய் தலையில் விழுந்து வரவில்லை.

With no money to fund my studies,

படிப்பதற்கு வசதியில்லாமலேயே,

I scaled new heights.

நான் புதிய உயரங்களை தொட்டேன்.

Now, they call me the local Spiderman.

இப்பொழுது இவர்கள் என்னை இப்பகுதி சிலந்தி மனிதன் என்று அழைக்கிறார்கள்.

My technology.

எனது தொழில் நுட்பம்.

(Applause)

(கைதட்டல்)

AG: Many of you

அ.கு.: உங்களில் பலர்

might not realize and believe

நம்ப மாட்டீர்கள்.

that we have sold this product internationally --

நாங்கள் இந்த பொருளை உலகம் முழுவதும் விற்கிறோம் -

what I call a G2G model,

இதனை நான் ஜி2ஜி முன்மாதிரி என்று அழைக்கிறேன்

grassroots to global.

உள்ளூரில் இறந்து உலகம் வரை.

And a professor in the University of Massachusetts,

ஒரு மச்சசுசெத்ஸ் பல்கலைகழக விலங்கியல் பேராசிரியர்

in the zoology department,

இந்த கருவியை வாங்கினார்,

bought this climber because she wanted

ஏனெனில் அவருக்கு மரங்களின்

to study the insect diversity

விதானத்தில் பூச்சிகளின்

of the top of the tree canopy.

வேற்றுமையை படிப்பதற்கு.

And this device makes it possible

இந்த கருவி சில பனை மரங்கள்

for her to take samples from a larger number of palms,

விடுத்து பல்வேறு பனையில்

rather than only a few,

இருந்து மாதிரிகள் எடுக்க உதவுகிறது.

because otherwise she had to make a big platform

ஏனெனில் இக்கருவி இல்லாமல் அவர் ஒரு மரத்தில்

and then climb her [unclear] would climb on that.

இருந்து இறங்கி, அடுத்த மரத்திற்கு ஏற வேண்டும். (தெளிவாக இல்லை)

So, you know, we are advancing the frontiers of science.

எனவே, இந்த முறையாவது, நாம் அறிவியலின் எல்லையில் நிற்கிறோம்.

Remya Jose has developed ...

ரேம்யா ஜோஸ் கண்டுபிடித்தது -

you can go to the YouTube and find India Innovates

நீங்கள் யுட்யூபில் இந்திய கண்டுபிடிக்கிறது என்ற தலைப்பில் தேடினால்,

and then you will find these videos.

நீங்கள் இந்த நிகழ்படத்தினை காண முடியும்.

Innovation by her when she was in class 10th:

அவர் பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும் பொழுது இந்த கண்டுபிடிப்பு நிகழ்ந்தது:

a washing machine-cum-exercising machine.

துணி துவைக்கும் உடற்பயிற்சி கருவி.

Mr. Kharai who is a physically challenged person,

திரு காரை ஒரு மாற்று திறனாளி.

one and a half foot height, only.

ஒன்றரை அடி உயரம் உள்ளவரே.

But he has modified a two-wheeler so that he can get autonomy

ஆனால் தன்னியக்கம், சுதந்திரம் மற்றும் இளக்கத்திற்காக

and freedom and flexibility.

தனது இரண்டு சக்கர வாகனத்தை மாற்றியமைத்துள்ளார்.

This innovation is from the slums of Rio.

இந்த கண்டுபிடிப்பு ரியோ குடிசை பகுதியில் இருந்து வந்தது.

And this person, Mr. Ubirajara.

நாம் பேசிகொண்டிருக்கும் இந்த மனிதர் உபிரஜரா, பிரேசிலில் இருந்து எனது நண்பர்,

We were talking about, my friends in Brazil,

இந்த முன்மாதிரியை பிரேசிலுக்கும் சீனாவிற்கும்

how we scale up this model in China and Brazil.

இப்படி எடுத்து செல்வது என்பதை பற்றி பெசிகொண்டிருக்கிறோம்.

And we have a very vibrant network in China, particularly,

மற்றும் எங்களுக்கு முக்கியமாக சீனாவில் மிக ஆர்வமிக்க பிணையம் உள்ளது,

but also emerging in Brazil and other parts of the world.

பிரேசில் மற்றும் உலகில் பல்வேறு இடங்களிலும் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

This stand on the front wheel, you will not find on any cycle.

முன்சக்கரத்தின் மேல் உள்ள இந்த நிறுத்தம் வேறு எந்த மிதிவண்டியிலும் நீங்கள் பார்த்திருக்க முடியாது.

India and China have the largest number of cycles.

இந்திய மற்றும் சீனாவில் தான் நிறைய மிதிவண்டிகள் உள்ளது.

But this innovation emerged in Brazil.

ஆனால் இந்த கண்டுபிடிப்பு பிரேசிலில் நிகழ்ந்தது.

The point is, none of us should be parochial,

நான் சொல்ல வருவது என்னவென்றால், நாம் குறுகிய மனதுடன் இருக்க கூடாது,

none of us should be so nationalistic to believe

எல்லா எண்ணங்களும் நமது நாட்டில் இருந்தே வரும் என்று

that all good ideas will come only from our country.

நம்மில் யாரும் தேசியவாதத்துடன் என்ன கூடாது.

No, we have to have the humility to learn

எந்த நாட்டில் இருந்தாலும், பொருளாதாரத்தில் பின் தங்கி

from knowledge of economically poor people, wherever they are.

இருக்கும் மக்களின் அறிவில் இருந்து கற்று கொள்வதற்கு நம்மிடம் அடக்கம் தேவை.

And look at this whole range of cycle-based innovations:

மற்றும் இந்த மிதிவண்டி சார்ந்த கண்டுபிடிப்புகளின் தொகுப்பை பாருங்கள்:

cycle that's a sprayer, cycle that

மருந்து தெளிக்கும் மிதிவண்டி; நிலா அதிர்வில்

generates energy from the shocks on the road.

இருந்து மின்சாரம் தயாரிக்கும் மிதிவண்டி.

I can't change the condition of the road,

சாலைகளை என்னால் சேரி செய்ய முடியாது;

but I can make the cycle run faster.

எனது மிதிவண்டியை வேகமாக செல்ல வைக்க முடியும்.

That is what Kanak Das has done.

இது தான் செய்ய பட்டிருக்கிறது. (தெளிவில்லை)

And in South Africa,

மற்றும், தென் ஆப்ரிக்காவில்,

we had taken our innovators,

நமது படைப்பாளிகளையும் அழைத்து சென்றோம்,

and many of us had gone there share with the colleagues in South Africa

அவர்கள் தங்களது தென் ஆப்ரிக்க சகாக்களுடன் எவ்வாறு

as to how innovation can become

புதுமைகள் மக்களின் அடிமைத்தனத்தில்

a means of liberation

இருந்து விமோசனம் தரும்

from the drudgery that people have.

என்பதை பகிர்ந்து கொண்டனர்.

And this is a donkey cart which they modified.

இது தான் மாற்றி வடிவமைத்த கழுதை வண்டி.

There's an axle here, of 30, 40 kg,

அங்கு 30,40 கிலோவில் அச்சாணி ஒன்று

serving no purpose.

உபயோகமில்லாமல் இருந்தது.

Remove it, the cart needs one donkey less.

அதனை எடுத்து விட்டால் இந்த வண்டிக்கு ஒரு கழுதை குறைவாக தேவைப்படும்.

This is in China. This girl needed a breathing apparatus.

இது சீனாவில் நடந்தது. இந்த சிறுமிக்கு சுவாசிக்கும் கருவி தேவைப்பட்டது.

These three people in the village

கிராமத்தில் உள்ள இந்த முன்று பேர் உட்கார்ந்து

sat down and decided to think,

"எவ்வாறு அந்த சிறுமியின் வாழ்நாளை அதிகிரிப்பது?"

"How do we elongate the life of this girl of our village?"

என்று யோசித்தனர்.

They were not related to her, but they tried to find out,

அவர்களுக்கும் அந்த சிரிமிக்கும் எந்த சொந்தமும் இல்லை, இருப்பினும் ஆவர்கள் முயற்சித்தனர்.

"How can we use ... "

துவைக்கும் இயந்திர குழாயயை இப்படி உபயோகிக்க முடியும்,

They used a cycle, they put together a breathing apparatus.

அவர்கள் மிதிவண்டியை உபயோகித்து, சுவாசிக்கும் கருவியை தயாரித்தனர்.

And this breathing apparatus now saved the life,

இந்த சுவாசிக்கும் கருவி கொண்டு அந்த சிறுமியை காப்பாற்றினர்.

and she's very welcome.

அவள் மகிழ்ச்சியாய் இருக்கிறாள்.

There's a whole range of innovations that we have.

பல்வேறு வகையான புதுமைகள் நம்மிடம் இருக்கிறது.

A car, which runs on compressed air

ஆறு பைசாவில் ஒரு கிலோமீட்டர் செல்லும்,

with six paisa per kilometer.

அழுத்த காற்று மூலம் இயங்கும் தானூந்து.

Assam, Kanak Gogoi.

அசாம், கனக் கோகாய்.

And you would not find this car in U.S. or Europe,

இந்த தானூந்து அமெரிக்காவிலோ ஐரோப்பாவிலோ இல்லை.

but this is available in India.

ஆனால் இந்தியாவில் உள்ளது.

Now, this lady, she used to do the winding of the yarn

இந்த பெண்மணி பொச்சம்பள்ளி புடைவை

for Pochampally Saree.

நெய்ய நூல் சுற்ற வேண்டும்.

In one day, 18,000 times,

இரண்டு புடைவை தயாரிக்க

she had to do this winding

ஒரு நாளில் 18000 முறை

to generate two sarees.

இவ்வாறு சுற்ற வேண்டும்.

This is what her son has done after seven years of struggle.

ஏழு வருட கடுமையான உழைப்பிற்கு பிறகு, இதனை அவரது மகன் தயாரித்துள்ளார்.

She said, "Change your profession."

"உனது தொழிலை மாற்றி கொள்" என்று அவர் சொன்னார்.

He said, "I can't. This is the only thing I know, but I'll invent a machine,

அவர் சொன்னார் - " என்னால் முடியாது. இது ஒன்று தான் எனக்கு தெரியும்.

which will solve your problem."

ஆனால் என்னால் உங்கள் பிரச்சினையை தீர்க்கும் ஒரு கருவியை கண்டு பிடிக்க முடியும்."

And this is what he did, a sewing machine in Uttar Pradesh.

இது தான் அவர் கண்டுபிடித்தார். ஓர் தையல் இயந்திரம், உத்திர பிரதேசத்தில்.

So, this is what SRISTI is saying:

ஆகையால், இதை தான் சிருஷ்டி கூறுகிறார் -

"Give me a place to stand, and I will move the world."

"எனக்கு நிற்க இடம் தாருங்கள். இந்த உலகையே நான் நகர்த்துகிறேன்."

I will just tell you that we are also doing a competition among children

மற்றும் நாங்கள் குழந்தைகளிடம் கற்பனை திறனுக்காக

for creativity, a whole range of things.

ஒரு போட்டி நடத்துகிறோம்.

We have sold things all over the world,

நாங்கள் எதியோபியாவில் துவங்கி துருக்கி முதல் அமெரிக்க வரை

from Ethiopia to Turkey to U.S. to wherever.

உலகம் முழுவதும் விற்றுள்ளோம்.

Products have gone to the market, a few.

சில பொருட்கள் வியாபார சந்தையையும் அடைந்துள்ளது.

These are the people whose knowledge made

இந்த மக்களின் அறிவினால் தான் படை நோய்க்கு

this Herbavate cream for eczema possible.

மூலிகை களிம்பு கண்டுபிடிக்க முடிந்தது.

And here, a company which licensed this herbal pesticide

இந்த மூலிகை சூத்திரத்தை உபயோக படுத்தும் நிறுவனம் அந்த படைப்பாளியின் புகைப்படம்

put a photograph of the innovator on the packing

பொட்டணத்தில் இருப்பதால், ஒவ்வொரு முறையும் நுகர்வோர் அந்த பொருளை பயன்படுத்தும் பொழுதும்,

so that every time a user uses it,

"நீங்களும் படைப்பாளி ஆகலாம்.

it asks the user, "You can also be an innovator.

உங்களிடம் யோசனை இருந்தால், எங்களிடம் அனுப்புங்கள்"

If you have an idea, send it back to us."

என்று அவரை கேட்கும்.

So, creativity counts, knowledge matters,

ஆகவே, கற்பனை திறன் முக்கியமானது; பயன்பாட்டு அறிவு

innovations transform, incentives inspire.

பொருட்டில் கொள்ள வேண்டும்; புதுமைகள் உருமாற்றும்; ஊக்குவிப்பு ஊக்கமூட்டும்.

And incentives: not just material, but also non-material incentives.

ஊக்குவிப்பு, பொருள் சார்ந்தது மட்டுமல்ல, பொருள் சாரா ஊக்குவிப்பும் தான்.

Thank you.

நன்றி.

(Applause)

(கைத்தட்டல்)