Adam Davidson: What we learned from teetering on the fiscal cliff

Translator: Morton Bast Reviewer: Thu-Huong Ha

Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Christel Foncke

So a friend of mine who's a political scientist,

Mijn vriend, die politiek wetenschapper is,

he told me several months ago

vertelde me enkele maanden geleden

exactly what this month would be like.

precies hoe deze maand er zou gaan uitzien.

He said, you know, there's this fiscal cliff coming,

Hij zei dat de 'fiscal cliff'

it's going to come at the beginning of 2013.

er tegen het begin van 2013 zat aan te komen.

Both parties absolutely need to resolve it,

Beide partijen moeten eruit zien te komen

but neither party wants to be seen as the first to resolve it.

maar geen van beiden wil gezien worden als de eerste die het oplost.

Neither party has any incentive to solve it a second before it's due,

Geen van beide partijen heeft er voordeel bij om het één seconde vroeger op te lossen dan nodig.

so he said, December, you're just going to see lots of

In december ga je boze onderhandelingen zien,

angry negotiations, negotiations breaking apart,

onderhandelingen die afbreken,

reports of phone calls that aren't going well,

telefoongesprekken die niet goed verlopen,

people saying nothing's happening at all,

mensen die zeggen dat er helemaal niets gebeurt

and then sometime around Christmas or New Year's,

en ergens rond Kerstmis of Nieuwjaar

we're going to hear, "Okay, they resolved everything."

gaan we horen dat ineens alles is opgelost.

He told me that a few months ago. He said he's 98 percent positive they're going to resolve it,

Dat was een paar maanden geleden. Hij zei dat hij er 98 % zeker van was dat ze het zouden oplossen.

and I got an email from him today saying, all right,

en vandaag kreeg ik een e-mail waarin hij zei

we're basically on track, but now I'm 80 percent positive

dat hij nu voor 80 % zeker was

that they're going to resolve it.

dat ze het gingen oplossen.

And it made me think. I love studying

Dat zette me aan het denken.

these moments in American history

Ik hou van die momenten in de Amerikaanse geschiedenis

when there was this frenzy of partisan anger,

van hevige partijdiscussies,

that the economy was on the verge of total collapse.

waarbij de economie op de rand van de totale instorting staat.

The most famous early battle was Alexander Hamilton

Het meest beroemde vroege geschil was dat tussen Alexander Hamilton

and Thomas Jefferson over what the dollar would be

en Thomas Jefferson over wat de dollar zou zijn

and how it would be backed up, with Alexander Hamilton

en hoe hij zou worden gewaarborgd.

saying, "We need a central bank, the First Bank of the United States,

Alexander Hamilton zei: "We moeten een centrale bank krijgen, de Eerste Bank van de Verenigde Staten

or else the dollar will have no value.

of anders zal de dollar waardeloos zijn

This economy won't work,"

en de economie niet werken."

and Thomas Jefferson saying, "The people won't trust that.

Thomas Jefferson zei: "De mensen gaan dat niet vertrouwen.

They just fought off a king. They're not going to accept some central authority."

Ze verjoegen net een koning. Ze gaan geen centraal gezag aanvaarden."

This battle defined the first 150 years of the U.S. economy,

Deze strijd bepaalde de eerste 150 jaar van de Amerikaanse economie.

and at every moment, different partisans saying,

Op elk moment zeggen allerlei partijleden:

"Oh my God, the economy's about to collapse,"

"Mijn God, de economie staat op instorten."

and the rest of us just going about, spending our bucks

Maar wij gaan gewoon door met onze dollar uit te geven

on whatever it is we wanted to buy.

om te kopen wat we willen hebben.

To give you a quick primer on where we are,

Om je er maar even aan te herinneren

a quick refresher on where we are.

waar we staan.

So the fiscal cliff, I was told

Die 'fiscal cliff', kreeg ik te horen,

that that's too partisan a thing to say,

is ook weer zo'n partijding,

although I can't remember which party it's supporting or attacking.

al weet ik niet meer welke partij voor of tegen was.

People say we should call it the fiscal slope,

Sommigen zeggen dat we het een 'fiscale helling'

or we should call it an austerity crisis,

of een soberheidscrisis moeten noemen.

but then other people say, no, that's even more partisan.

Maar anderen zeggen dan weer: “Nee, dat is zelfs nog partijdiger.”

So I just call it the self-imposed, self-destructive

Dus noem ik het de zelf opgelegde,

arbitrary deadline about resolving an inevitable problem.

zelfdestructieve, willekeurige deadline om een onontkoombaar probleem op te lossen.

And this is what the inevitable problem looks like.

En zo ziet dat onvermijdelijke probleem eruit.

So this is a projection of U.S. debt as a percentage

Dit is een grafiek van de Amerikaanse schuld in procenten

of our overall economy, of GDP.

van onze algemene economie, van het bbp.

The light blue dotted line represents

De lichtblauwe stippellijn vertegenwoordigt

the Congressional Budget Office's best guess

de beste gok van het Congressional Budget Office

of what will happen if Congress really doesn't do anything,

van wat er zal gebeuren als het Congres echt niets doet.

and as you can see, sometime around 2027,

Ergens rond 2027

we reach Greek levels of debt,

zouden we het Griekse schuldniveau bereiken,

somewhere around 130 percent of GDP,

ongeveer 130 procent van het bbp.

which tells you that some time in the next 20 years,

Dat vertelt je dat in de komende 20 jaar,

if Congress does absolutely nothing,

als het Congres helemaal niets doet,

we're going to hit a moment where the world's investors,

we op een punt zullen komen waar de beleggers,

the world's bond buyers, are going to say,

de aandelenkopers, gaan zeggen:

"We don't trust America anymore. We're not going to lend them any money,

"We vertrouwen Amerika niet meer. We gaan ze alleen nog maar

except at really high interest rates."

geld aan hoge rente lenen."

And at that moment our economy collapses.

Dan stort heel onze economie in elkaar.

But remember, Greece is there today.

Denk eraan dat het in Griekenland

We're there in 20 years. We have lots and lots of time

vandaag al zo ver is. Wij hebben nog 20 jaar

to avoid that crisis,

om deze crisis te voorkomen.

and the fiscal cliff was just one more attempt

De 'fiscal cliff' is alleen maar weer eens een poging

at trying to force the two sides to resolve the crisis.

om de sociale partners te dwingen de crisis op te lossen.

Here's another way to look at exactly the same problem.

Je kan het ook anders bekijken.

The dark blue line is how much the government spends.

De donkerblauwe lijn geeft aan hoeveel de overheid besteedt.

The light blue line is how much the government gets in.

De lichtblauwe lijn geeft aan hoeveel de regering ophaalt.

And as you can see, for most of recent history,

Je kan zien dat voor het grootste gedeelte van de recente geschiedenis,

except for a brief period, we have consistently spent

met uitzondering van een korte periode, we altijd meer hebben uitgegeven

more than we take in. Thus the national debt.

dan opgehaald. Vandaar de nationale schuld.

But as you can also see, projected going forward,

Maar je kan ook zien dat in de toekomst

the gap widens a bit and raises a bit,

de kloof wat verbreedt en wat stijgt.

and this graph is only through 2021.

Deze grafiek loopt slechts tot 2021.

It gets really, really ugly out towards 2030.

Maar tegen 2030 ziet het er echt niet goed uit.

And this graph sort of sums up what the problem is.

Deze grafiek vat het probleem samen.

The Democrats, they say, well, this isn't a big deal.

De democraten zeggen dat het zo’n vaart niet zal lopen.

We can just raise taxes a bit and close that gap,

We heffen gewoon wat meer belastingen en dichten die kloof.

especially if we raise taxes on the rich.

Zeker als we de rijken meer gaan belasten.

The Republicans say, hey, no, no, we've got a better idea.

Maar de republikeinen vinden dat ze een beter idee hebben:

Why don't we lower both lines?

waarom niet beide lijnen omlaag brengen?

Why don't we lower government spending and lower government taxes,

Waarom niet overheidsuitgaven en belastingen verminderen.

and then we'll be on an even more favorable

Dat moet op de langere termijn

long-term deficit trajectory?

betere resultaten geven om wat te doen aan het tekort.

And behind this powerful disagreement between

Achter deze onenigheid

how to close that gap,

over hoe die kloof te dichten,

there's the worst kind of cynical party politics,

vind je de ergste soort cynische partijpolitiek,

the worst kind of insider baseball, lobbying, all of that stuff,

het ergste soort getouwtrek, gelobby, van dat allemaal.

but there's also this powerfully interesting,

Maar tegelijkertijd is er dat machtig interessante,

respectful disagreement between

respectvolle oneens zijn

two fundamentally different economic philosophies.

tussen twee fundamenteel verschillende economische filosofieën.

And I like to think, when I picture how Republicans

Volgens mij zien de republikeinen

see the economy, what I picture is just some amazingly

de economie als een verbazingwekkend

well-engineered machine, some perfect machine.

goed ontworpen machine, een perfecte machine.

Unfortunately, I picture it made in Germany or Japan,

Helaas zie ik dat eerder voor Duitsland of Japan.

but this amazing machine that's constantly scouring

Deze verbazingwekkende machine haalt voortdurend

every bit of human endeavor and taking resources,

elke menselijke inspanning en middelen,

money, labor, capital, machinery,

geld, arbeid, kapitaal, machines,

away from the least productive parts and towards the more productive parts,

weg bij de minst productieve elementen ten voordele van de meer productieve elementen.

and while this might cause temporary dislocation,

Al veroorzaakt dit een tijdelijke dislocatie

what it does is it builds up the more productive areas

toch laat dit toe de meer productieve gebieden te ontwikkelen

and lets the less productive areas fade away and die,

ten nadele van de minder productieve gebieden die verdwijnen en afsterven.

and as a result the whole system is so much more efficient,

Met als gevolg dat het hele systeem zoveel efficiënter

so much richer for everybody.

en rijker wordt voor iedereen.

And this view generally believes that there is a role for government,

Deze kijk op de zaken brengt met zich mee dat de overheid een rol heeft te spelen.

a small role, to set the rules so people aren't lying

Maar wel een kleine rol. Je moet regels opstellen zodat mensen niet liegen,

and cheating and hurting each other,

bedriegen of elkaar kwaad doen.

maybe, you know, have a police force and a fire department

Je moet wel een politiemacht, een brandweer

and an army, but to have a very limited reach

en een leger hebben, maar zonder al te veel

into the mechanisms of this machinery.

in het mechanisme van deze machine te peuteren.

And when I picture how Democrats and Democratic-leaning

Democraten en democratisch gezinde

economists picture this economy,

economen zien de economie --

most Democratic economists are, you know, they're capitalists,

de meeste democratische economen zijn ook kapitalisten --

they believe, yes, that's a good system a lot of the time.

meestal ook als een goed systeem.

It's good to let markets move resources to their more productive use.

Het is goed dat markten hun middelen besteden voor productievere toepassingen.

But that system has tons of problems.

Maar het systeem vertoont een hoop gebreken.

Wealth piles up in the wrong places.

Rijkdom hoopt zich op op de verkeerde plaatsen.

Wealth is ripped away from people who shouldn't be called unproductive.

Rijkdom wordt weggetrokken bij mensen die je niet onproductief zou mogen noemen.

That's not going to create an equitable, fair society.

Dat gaat geen billijke, eerlijke samenleving opleveren.

That machine doesn't care about the environment,

Die machine geeft niet om het milieu,

about racism, about all these issues

om racisme, om al die dingen

that make this life worse for all of us,

die dit leven voor ons allemaal erger maken.

and so the government does have a role to take resources

Dus heeft de regering een rol om middelen

from more productive uses, or from richer sources,

bij productievere toepassingen of bij rijkere bronnen weg te halen

and give them to other sources.

en ze aan andere bronnen te geven.

And when you think about the economy through these two different lenses,

Als je de economie vanuit deze twee verschillende oogpunten bekijkt,

you understand why this crisis is so hard to solve,

begrijp je waarom deze crisis zo moeilijk is op te lossen.

because the worse the crisis gets, the higher the stakes are,

Hoe erger de crisis wordt, hoe hoger de inzet wordt,

the more each side thinks they know the answer

des te meer denkt elke kant dat zij het antwoord weten

and the other side is just going to ruin everything.

en dat de andere kant alles gaat verpesten.

And I can get really despairing. I've spent a lot

Ik kan er wanhopig van worden.

of the last few years really depressed about this,

Ik ben er de laatste jaren echt depressief van geweest.

until this year, I learned something that

Totdat ik dit jaar iets doorkreeg

I felt really excited about. I feel like it's really good news,

waar ik me echt enthousiast over voelde. Het lijkt me echt goed nieuws

and it's so shocking, I don't like saying it, because I think

en het is zo schokkend, ik zeg het niet graag,

people won't believe me.

omdat ik denk dat de mensen me niet zullen geloven.

But here's what I learned.

Hier is wat ik doorkreeg.

The American people, taken as a whole,

De Amerikanen zijn,

when it comes to these issues, to fiscal issues,

als het om fiscale kwesties gaat,

are moderate, pragmatic centrists.

gematigde, pragmatische centralisten.

And I know that's hard to believe, that the American people

Ik weet dat het moeilijk is, te geloven dat Amerikanen

are moderate, pragmatic centrists.

gematigde, pragmatische centralisten zijn.

But let me explain what I'm thinking.

Maar laat het me uitleggen.

When you look at how the federal government spends money,

Als je kijkt hoe de federale overheid haar geld besteedt,

so this is the battle right here,

daar gaat het hier over,

55 percent, more than half, is on Social Security,

dan gaat 55 %, meer dan de helft, naar de sociale zekerheid,

Medicare, Medicaid, a few other health programs,

Medicare, Medicaid, een paar andere gezondheidsprogramma's,

20 percent defense, 19 percent discretionary,

20 % gaat naar defensie, 19 % naar allerlei

and six percent interest.

en 6 % naar rente.

So when we're talking about cutting government spending,

Als we praten over snijden in de overheidsuitgaven,

this is the pie we're talking about,

dan gaat het om deze taart.

and Americans overwhelmingly, and it doesn't matter

Alle Amerikanen, en het maakt niet uit

what party they're in, overwhelmingly like

van welke partij ze zijn, zijn het overweldigend eens

that big 55 percent chunk.

over die grote brok van 55 %.

They like Social Security. They like Medicare.

Ze willen sociale zekerheid. Ze willen Medicare.

They even like Medicaid, even though that goes to the poor and indigent,

Zelfs Medicaid, hoewel dat naar de armen gaat,

which you might think would have less support.

waarvan je zou kunnen denken dat ze daar minder voor zouden zijn.

And they do not want it fundamentally touched,

Ze willen niet dat het fundamenteel verandert,

although the American people are remarkably comfortable,

hoewel het Amerikaanse volk vindt,

and Democrats roughly equal to Republicans,

zowel de democraten als de republikeinen,

with some minor tweaks to make the system more stable.

dat enkele kleine aanpassingen het systeem stabieler zouden maken.

Social Security is fairly easy to fix.

Sociale zekerheid is vrij eenvoudig in orde te brengen.

The rumors of its demise are always greatly exaggerated.

De geruchten van haar ondergang zijn altijd sterk overdreven.

So gradually raise Social Security retirement age,

Geleidelijk verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd,

maybe only on people not yet born.

zou kunnen voor mensen die nog niet geboren zijn.

Americans are about 50/50,

Ongeveer de helft van de Amerikanen,

whether they're Democrats or Republicans.

zowel democraten als republikeinen.

Reduce Medicare for very wealthy seniors,

willen Medicare verminderen voor zeer rijke senioren,

seniors who make a lot of money. Don't even eliminate it. Just reduce it.

Niet elimineren. Alleen maar verminderen.

People generally are comfortable with it, Democrats and Republicans.

Zowel democraten als republikeinen kunnen zich daarin vinden.

Raise medical health care contributions?

Bijdragen voor medische gezondheidszorg verhogen?

Everyone hates that equally, but Republicans

Zowel republikeinen

and Democrats hate that together.

als democraten zijn ertegen.

And so what this tells me is, when you look at

Daaruit maak ik op

the discussion of how to resolve our fiscal problems,

dat om onze fiscale problemen op te lossen

we are not a nation that's powerfully divided on the major, major issue.

we geen hopeloos verdeelde natie zijn.

We're comfortable with it needing some tweaks, but we want to keep it.

We vinden wel dat er een aantal aanpassingen nodig zijn, maar we willen ze niet kwijt.

We're not open to a discussion of eliminating it.

We willen ze helemaal niet in vraag stellen.

Now there is one issue that is hyper-partisan,

Eén kwestie is hyper-partijgebonden,

and where there is one party that is just spend, spend, spend,

en één partij wil daar steeds meer voor uitgeven,

we don't care, spend some more,

uitgeven en nog eens uitgeven.

and that of course is Republicans

Dat zijn de republikeinen

when it comes to military defense spending.

als het gaat over defensie-uitgaven.

They way outweigh Democrats.

Daar overtroeven ze de democraten.

The vast majority want to protect military defense spending.

De overgrote meerderheid wil de defensie-uitgaven buiten schot houden.

That's 20 percent of the budget,

Dat is 20 % van de begroting.

and that presents a more difficult issue.

Een veel moeilijker kwestie.

I should also note that the [discretionary] spending,

Dan zijn er nog de discretionaire uitgaven,

which is about 19 percent of the budget,

ongeveer 19 % van het budget.

that is Democratic and Republican issues,

Daar zitten zowel democratische als republikeinse punten in.

so you do have welfare, food stamps, other programs

Welzijn, voedselzegels, enzovoort

that tend to be popular among Democrats,

liggen goed bij de democraten,

but you also have the farm bill and all sorts of Department of Interior

maar je hebt ook allerlei uitgaven voor landbouw, binnenlandse zaken

inducements for oil drilling and other things,

olieprospectie en andere dingen

which tend to be popular among Republicans.

die vaak populair zijn bij de republikeinen.

Now when it comes to taxes, there is more disagreement.

Als het gaat om belastingen is er meer onenigheid.

That's a more partisan area.

Dat is meer partijgebonden.

You have Democrats overwhelmingly supportive

Democraten zijn in grote meerderheid

of raising the income tax on people who make 250,000 dollars a year,

voor het verhogen van de inkomstenbelasting voor wie meer dan 250.000 dollar per jaar verdient.

Republicans sort of against it, although if you break it out by income,

Republikeinen zijn nogal tegen. Als je ze echter opsplitst naar inkomen

Republicans who make less than 75,000 dollars a year like this idea.

dan zijn republikeinen met minder dan 75.000 dollar per jaar, voor.

So basically Republicans who make more than 250,000 dollars a year don't want to be taxed.

Republikeinen met meer dan 250.000 dollar per jaar willen dus niet belast worden.

Raising taxes on investment income, you also see

Verhogen van de belastingen op beleggingsopbrengsten:

about two thirds of Democrats but only one third of Republicans

ongeveer twee derde van de democraten maar slechts een derde van de republikeinen

are comfortable with that idea.

voelen zich daar goed bij.

This brings up a really important point, which is that

Dit brengt ons op een heel belangrijk punt,

we tend in this country to talk about Democrats

namelijk dat we altijd maar praten over democraten en republikeinen.

and Republicans and think there's this little group

Er zou ook nog een kleine groep onafhankelijken zijn,

over there called independents that's, what, two percent?

zo’n 2 % of zo?

If you add Democrats, you add Republicans,

Als je daar de democraten en de republikeinen bijvoegt,

you've got the American people.

heb je heel Amerika.

But that is not the case at all.

Maar zo is het helemaal niet.

And it has not been the case for most of modern American history.

Ook niet voor het overgrote deel van de moderne Amerikaanse geschiedenis.

Roughly a third of Americans say that they are Democrats.

Ongeveer een derde van de Amerikanen zeggen dat ze democraten zijn.

Around a quarter say that they are Republicans.

Ongeveer een kwart republikeinen.

A tiny little sliver call themselves libertarians, or socialists,

Een uiterst klein gedeelte noemt zichzelf libertariërs of sociaaldemocraten,

or some other small third party,

of nog iets anders.

and the largest block, 40 percent, say they're independents.

Het grootste blok, 40 %, noemen zich onafhankelijken.

So most Americans are not partisan,

Dus zijn de meeste Amerikanen niet partijgebonden.

and most of the people in the independent camp

De meeste mensen in het onafhankelijke kamp

fall somewhere in between, so even though we have

vallen daar ergens tussenin.

tremendous overlap between the views on these fiscal issues

Als je al een enorme overlapping hebt tussen de standpunten over deze fiscale kwesties

of Democrats and Republicans,

van democraten en republikeinen,

we have even more overlap when you add in the independents.

dan hebben we nog meer overlapping als je de onafhankelijken erbij neemt.

Now we get to fight about all sorts of other issues.

Dan liggen we eerder overhoop over allerlei andere zaken.

We get to hate each other on gun control

We zijn het niet eens over wapenbeheersing,

and abortion and the environment,

abortus en het milieu,

but on these fiscal issues, these important fiscal issues,

maar over de fiscale kwesties, die belangrijke fiscale kwesties,

we just are not anywhere nearly as divided as people say.

zijn we lang niet zo verdeeld als men zegt.

And in fact, there's this other group of people

Er is nog een andere groep mensen

who are not as divided as people might think,

die niet zo verdeeld zijn als men wel eens denkt,

and that group is economists.

en dat zijn de economisten.

I talk to a lot of economists, and back in the '70s

Ik ken een heleboel economisten. In de jaren 70 en 80

and '80s it was ugly being an economist.

kon je beter geen economist zijn.

You were in what they called the saltwater camp,

Ofwel zat je in het ‘zoutwaterkamp’

meaning Harvard, Princeton, MIT, Stanford, Berkeley,

zijnde Harvard, Princeton, MIT, Stanford en Berkeley

or you were in the freshwater camp, University of Chicago,

of in het ‘zoetwaterkamp’, te weten: Universiteit van Chicago

University of Rochester.

en Universiteit van Rochester.

You were a free market capitalist economist

Je was een vrije-markt-kapitalistische economist

or you were a Keynesian liberal economist,

of een liberale Keynesiaanse economist.

and these people didn't go to each other's weddings,

Deze mensen gingen niet naar elkaars trouwfeesten

they snubbed each other at conferences.

en snauwden elkaar af op conferenties.

It's still ugly to this day, but in my experience,

Ook vandaag is het niet koek en ei, maar in mijn ervaring

it is really, really hard to find an economist under 40

vind je niet gemakkelijk nog een economist onder de 40

who still has that kind of way of seeing the world.

met dergelijke ideeën.

The vast majority of economists -- it is so uncool

Voor het overgrote deel van de economisten is het nu zo ‘uncool’

to call yourself an ideologue of either camp.

om jezelf als een ideoloog van een van beide kampen te betitelen.

The phrase that you want, if you're a graduate student

Of je nu een afgestudeerde student,

or a postdoc or you're a professor,

een postdoc of een 38-jaar-oude professor bent,

a 38-year-old economics professor, is, "I'm an empiricist.

je vindt jezelf een empirist

I go by the data."

en je gaat uit van de gegevens.

And the data is very clear.

En die gegevens zijn zeer duidelijk.

None of these major theories have been completely successful.

Geen van deze belangrijke theorieën was een doorslaand succes.

The 20th century, the last hundred years,

De hele 20e eeuw

is riddled with disastrous examples

ligt bezaaid met rampzalige voorbeelden

of times that one school or the other tried to explain

van hoe de ene of de andere school

the past or predict the future

het verleden probeerde uit te leggen of de toekomst te voorspellen.

and just did an awful, awful job,

Het sloeg allemaal nergens op.

so the economics profession has acquired some degree of modesty.

De economisten zijn nu heel wat bescheidener geworden.

They still are an awfully arrogant group of people, I will assure you,

Ze zijn nog steeds een erg arrogante groep,

but they're now arrogant about their impartiality,

maar nu zijn ze arrogant over hun onpartijdigheid.

and they, too, see a tremendous range of potential outcomes.

Ook zij zien een enorme waaier van mogelijke resultaten.

And this nonpartisanship is something that exists,

Deze onpartijdigheid bestaat

that has existed in secret

in het verborgene

in America for years and years and years.

al heel lang in Amerika.

I've spent a lot of the fall talking to the three major

Ik heb in de herfst zitten praten met de drie grote organisaties

organizations that survey American political attitudes:

die Amerikaanse politieke houdingen in de gaten houden:

Pew Research,

Pew Research,

the University of Chicago's National Opinion Research Center,

het Onderzoekscentrum van de Nationale Opinie van de Universiteit van Chicago,

and the most important but the least known

en de belangrijkste, maar minst bekende:

is the American National Election Studies group

de Amerikaanse Nationale Verkiezingsstudiegroep,

that is the world's longest, most respected poll of political attitudes.

's werelds langst bestaande, meest gerespecteerde poll van politieke houdingen.

They've been doing it since 1948,

Zij doen dat al sinds 1948.

and what they show consistently throughout

Ze tonen consequent aan

is that it's almost impossible to find Americans

dat het bijna onmogelijk is Amerikanen te vinden

who are consistent ideologically,

die ideologisch consistent zijn,

who consistently support, "No we mustn't tax,

die consequent volhouden dat we geen belastingen moeten heffen

and we must limit the size of government,"

en de omvang van de overheid beperken.

or, "No, we must encourage government to play a larger role

Of die vinden dat we meer regering nodig hebben

in redistribution and correcting the ills of capitalism."

voor de herverdeling en om de kwalen van kapitalisme te corrigeren.

Those groups are very, very small.

Deze groepen zijn zeer, zeer klein.

The vast majority of people, they pick and choose,

De overgrote meerderheid van de mensen halen eruit wat hen aanstaat,

they see compromise and they change over time

ze zien compromissen en ze veranderen mettertijd

when they hear a better argument or a worse argument.

naargelang pro- of contra-argumenten.

And that part of it has not changed.

Dat deel is niet veranderd.

What has changed is how people respond to vague questions.

Wat wel is veranderd, is hoe mensen reageren op vage vragen.

If you ask people vague questions, like,

Als je mensen vage vragen stelt,

"Do you think there should be more government or less government?"

zoals: "Denk je dat we meer of minder regering moeten hebben?"

"Do you think government should" — especially if you use loaded language --

of "Denk je dat de regering" -- vooral als je beladen taal gebruikt --

"Do you think the government should provide handouts?"

"steun moet geven?"

Or, "Do you think the government should redistribute?"

Of "Denk je dat de regering aan herverdeling moet doen?"

Then you can see radical partisan change.

Dan zie je ze radicale standpunten innemen.

But when you get specific, when you actually ask

Maar als je specifieker wordt

about the actual taxing and spending issues under consideration,

over de werkelijke lasten en uitgaven,

people are remarkably centrist,

zijn de mensen opmerkelijk meer centrumgericht

they're remarkably open to compromise.

en open voor compromissen.

So what we have, then, when you think about the fiscal cliff,

Als het over de 'fiscal cliff' gaat,

don't think of it as the American people fundamentally

denk dan niet dat het Amerikaanse volk fundamenteel

can't stand each other on these issues

tegenover elkaar staat in deze kwesties

and that we must be ripped apart

en dat we uit elkaar gerukt moeten worden

into two separate warring nations.

in twee elkaar bestrijdende naties.

Think of it as a tiny, tiny number of ancient economists

Bekijk het zo: een klein aantal oude economisten

and misrepresentative ideologues have captured the process.

en speculatieve ideologen hebben zich het proces toegeëigend.

And they've captured the process through familiar ways,

En dat deden ze op de gewone manier

through a primary system which encourages

door een simpel systeem dat de stemmen

that small group of people's voices,

van die kleine groep bevoordeelt.

because that small group of people,

Want die kleine groep

the people who answer all yeses or all noes

die allemaal met neen’s en ja’s

on those ideological questions,

op die ideologische vragen antwoorden,

they might be small but every one of them has a blog,

mag dan wel klein zijn, maar iedereen heeft wel een blog

every one of them has been on Fox or MSNBC in the last week.

en is de laatste week op Fox of MSNBC geweest.

Every one of them becomes a louder and louder voice,

Ze hebben stuk voor stuk een steeds luidere stem,

but they don't represent us.

maar zij vertegenwoordigen ons niet.

They don't represent what our views are.

Zij vertegenwoordigen onze standpunten niet.

And that gets me back to the dollar,

Dat brengt me terug naar de dollar

and it gets me back to reminding myself that

en herinnert me

we know this experience.

aan die ervaring.

We know what it's like

We weten hoe het klinkt

to have these people on TV, in Congress,

met deze mensen op de tv, in het Congres.

yelling about how the end of the world is coming

En maar schreeuwen over hoe nabij het einde van de wereld is

if we don't adopt their view completely,

als we hun mening niet helemaal volgen.

because it's happened about the dollar

We kennen dat al van de dollar

ever since there's been a dollar.

sinds hij bestaat.

We had the battle between Jefferson and Hamilton.

We hadden de strijd tussen Jefferson en Hamilton.

In 1913, we had this ugly battle over the Federal Reserve,

In 1913 hadden we een lelijke discussie over de Federale Reserve,

when it was created, with vicious, angry arguments

toen die werd opgericht, met gemene, boze argumenten

over how it would be constituted,

over hoe ze opgericht moest worden.

and a general agreement that the way it was constituted

Ze waren het erover eens dat de manier waarop ze werd opgericht

was the worst possible compromise,

het slechtst mogelijke compromis was,

a compromise guaranteed to destroy this valuable thing,

een compromis dat gegarandeerd die waardevolle dollar ging vernietigen.

this dollar, but then everyone agreeing, okay,

Maar iedereen was het er toch over eens

so long as we're on the gold standard, it should be okay.

dat het wel in orde zou komen zolang we de gouden standaard maar aanhielden.

The Fed can't mess it up so badly.

Dan zou de Fed het wel rooien.

But then we got off the gold standard for individuals

Maar toen verlieten we tijdens de depressie de gouden standaard voor particulieren

during the Depression and we got off the gold standard

Maar toen verlieten we tijdens de depressie de gouden standaard voor particulieren

as a source of international currency coordination

en later als bron voor internationale valutacoördinatie

during Richard Nixon's presidency.

onder Richard Nixon.

Each of those times, we were on the verge of complete collapse.

Elke keer stonden we aan de rand van de afgrond.

And nothing happened at all.

En gebeurde er niets.

Throughout it all, the dollar has been

Uiteindelijk bleef de dollar

one of the most long-standing,

een van de langstdurende,

stable, reasonable currencies,

stabiele, redelijke valuta's.

and we all use it every single day,

We gebruiken hem elke dag,

no matter what the people screaming about tell us,

wat ze ook mogen zeggen,

no matter how scared we're supposed to be.

hoe bang we ook zouden moeten zijn.

And this long-term fiscal picture that we're in right now,

Waar we nu fiscaal op de langere termijn voor staan,

I think what is most maddening about it is,

vind ik het meest gekmakende

if Congress were simply able

dat het Congres

to show not that they agree with each other,

niet eens hoeft te laten zien dat ze het eens zijn met elkaar

not that they're able to come up with the best possible compromise,

of dat ze in staat zijn om tot het best mogelijke compromis te komen.

but that they are able to just begin the process

Als ze al maar konden beginnen

towards compromise, we all instantly are better off.

om naar een compromis toe te werken, zouden wij allen al direct beter af zijn.

The fear is that the world is watching.

Het erge is dat de wereld toekijkt.

The fear is that the longer we delay any solution,

De angst bestaat dat als we langer doen over een oplossing,

the more the world will look to the U.S.

de wereld de VS niet meer zal zien

not as the bedrock of stability in the global economy,

als het fundament van stabiliteit in de wereldeconomie,

but as a place that can't resolve its own fights,

maar als een land dat zijn eigen geschillen niet kan oplossen.

and the longer we put that off, the more we make the world nervous,

Hoe langer we dat uitstellen, hoe nerveuzer wij de wereld maken,

the higher interest rates are going to be,

hoe hoger de rente gaat zijn

the quicker we're going to have to face a day

en hoe sneller we

of horrible calamity.

op een verschrikkelijke ramp afstevenen.

And so just the act of compromise itself,

Alleen al het compromis zelf,

and sustained, real compromise,

een blijvend, echt compromis,

would give us even more time,

zou ons meer tijd geven,

would allow both sides even longer to spread out the pain

zou voor beide zijden de pijn wat verzachten

and reach even more compromise down the road.

en onderweg nog meer compromissen toelaten.

So I'm in the media. I feel like my job to make this happen

Ik werk in de media. Ik voel het als mijn taak om dit te laten gebeuren

is to help foster the things that seem to lead to compromise,

door die dingen te bevorderen die tot compromissen lijken te leiden.

to not talk about this in those vague and scary terms

Niet praten in vage en enge termen

that do polarize us,

die ons polariseren,

but to just talk about it like what it is,

maar gewoon erover praten zoals het is.

not an existential crisis,

Geen existentiële crisis,

not some battle between two fundamentally different religious views,

geen strijd tussen twee fundamenteel verschillende religieuze opvattingen,

but a math problem, a really solvable math problem,

maar een oplosbaar wiskundig probleem

one where we're not all going to get what we want

waarbij we niet alles gaan krijgen wat we willen

and one where, you know, there's going to be a little pain to spread around.

en dat ons allemaal een beetje pijn gaat doen.

But the more we address it as a practical concern,

Maar hoe praktischer we het aanpakken,

the sooner we can resolve it,

hoe sneller we het kunnen oplossen

and the more time we have to resolve it, paradoxically.

en, paradoxaal genoeg, hoe meer tijd we hebben om het op te lossen.

Thank you. (Applause)

Bedankt. (Applaus)