The "opportunity gap" in US public education -- and how to close it | Anindya Kundu

Translator: sann tint Reviewer: Myo Aung

My first job out of college was as an academic researcher

ကောလိပ်မှ ထွက်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ ပထမဆုံး အလုပ်က နိုင်ငံအတွင်းက

at one of the largest juvenile detention centers in the country.

လူငယ် ထိန်သိမ်းရေးစခန်းတွေမှာ ပညာရေး သုတေသီတစ်ယောက် အနေနဲ့ပါ။

And every day I would drive to this building

နေ့တိုင်း ရှီကာဂိုရဲ့ West Side မှာရှိတဲ့

on the West Side of Chicago,

ဒီအဆောက်အအုံဆီ မောင်းသွားပြီး

go through the security checkpoint

စစ်ဆေးရေးဂိတ်ကို ဖြတ်သန်းကာ

and walk down these brown, brick hallways as I made my way down to the basement

အဝင် လုပ်ငန်းစဉ်ကို လေ့လာဖို့ မြေအောက်ခန်းဆီ ရောက်ဖို့သွားခိုက်မှာ

အုတ်ညိုရောင် စင်္ကြံတွေကို ဖြတ်လျှောက်တယ်။

to observe the intake process.

The kids coming in were about 10 to 16 years old,

ဝင်လာနေတဲ့ ကလေးတွေဟာ ၁၀ နှစ်ကနေ ၁၆ နှစ် ဝန်းကျင်လောက်ဖြစ်ပြီး

usually always black and brown,

အမြဲလိုလိုကတော့ လူညိုနဲ့ လူမည်းတွေပါ။

most likely from the same impoverished South and West Sides of Chicago.

ရှိကာဂိုရဲ့ South နဲ့ West Sides က တူညီတဲ့ နွမ်းပါတဲ့နေရာကနေ ဖြစ်ဖို့ ပိုများတယ်။

They should've been in fifth to tenth grade,

သူတို့ဟာ ငါးတန်းကနေ ဆယ်တန်းလောက်မှာ ဖြစ်သင့်ခဲ့ပေမဲ့

but instead they were here for weeks on end

ဒီအစား သီတင်းပတ်တွေ ဆက်တိုက် အမှုမျိုးစုံအတွက်

awaiting trial for various crimes.

အမှုစစ်ဆေးဖို့ စောင်းဆိုင်းနေကြတာပါ။

Some of them came back to the facility 14 times before their 15th birthday.

တချို့က ၁၅ နှစ်မြောက် မွေးနေ့မတိုင်မီ ၁၄ ကြိမ် ထူထောင်မှုဆီ ပြန်လာတာပါ။

And as I sat there on the other side of the glass from them,

ကောလိက်ဘွဲ့တစ်ခုနဲ့ ဟန်ပန်အပြည့်နဲ့ သူတို့ရဲ့ အခြားဘက် မှန်ကနေ

idealistic with a college degree,

ထိုင်နေတုန်း

I wondered to myself:

ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိတာက

Why didn't schools do something more to prevent this from happening?

ဘာကြောင့် ကျောင်းတွေဟာ ဒီလိုဖြစ်တာကို တားဆီးဖို့ တစ်ခုခု ထပ်မလုပ်တာလဲ။

It's been about 10 years since then,

အဲဒီအချိန်ကတည်းကဆို ၁၀ နှစ်ရှိပါပြီ။

and I still think about how some kids get tracked towards college

တချို့ကလေးတွေကျတော့ ကောလိပ်ဆီ လှမ်းချီခွင့်ရပြီး အခြားကလေးတွေကျတော့

and others towards detention,

ထိန်းသိမ်းရေးကို ရောက်သွားပုံကို တွေးမိဆဲဖြစ်ပေမဲ့

but I no longer think about schools' abilities to solve these things.

ဒီအရာတွေကို ဖြေရှင်းဖို့ ကျောင်းတွေရဲ့ အရည်အသွေးတွေကိုတော့ မတွေးမိတော့ဘူး။

You see, I've learned that so much of this problem is systemic

သိတဲ့အတိုင်း၊ မကြာခဏ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကျောင်းစနစ်ဟာ

that often our school system perpetuates the social divide.

လူမှုရေး ပိုင်းခြားမှုကိုအဓွန့်ရှည်စေတယ် ဆိုရလောက်အောင်း ပြဿနာများတာ သိခဲ့ရတယ်။

It makes worse what it's supposed to fix.

ပြင်ဆင်ဖို့ ယူဆထားတာထက် ပိုဆိုးစေတယ်။

That's as crazy or controversial

ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုစနစ်ဟာ

as saying that our health care system isn't preventative

တာဆီးရေး မဟုတ်တင်မက ဆက်ဖျားနာစေခြင်းကနေ တစ်နည်းနည်းနဲ့

but somehow profits off of keeping us sick ...

အမြတ်ထုတ်သလို ကြောင်တောင်တောင် (သို့) အငြင်းပွားစရာပါ။

oops.

အမလေးလေး။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I truly do believe though that kids can achieve great things

ကြောင်တိကြောင်တောင်တွေဆိုပေမဲ့ ကလေးတွေဟာ ကြီးကျယ်တာတွေကို

despite the odds against them,

အောင်မြင်နိုင်တာကို ယုံကြည်တယ်။

and in fact, my own research shows that.

တကယ်တမ်းက ကျွန်တော့ လေ့လာမှုက ပြတာပါ။

But if we're serious about helping more kids from across the board

ဒါပေမဲ့ ဒီကမ္ဘာမှာ အောင်မြင်ဖြစ်မြောက် ဖို့ တစ်ယောက်မကျန် ကလေးတွေကို

to achieve and make it in this world,

ပိုမို ကူညီရေးမှာ အလေးထားတယ်ဆိုရင်

we're going to have to realize that our gaps in student outcomes

ကျောင်းသား ရလဒ်တွေမှာရှိတဲ့ ကွာဟချက် တွေဟာ အခွင့်အလမ်းလောက်

are not so much about achievement as much as they are about opportunity.

များတယ်ဆိုတာကို ကျွန်တော်တို့ နားလည်ဖို့ လိုအပ်လိမ့်မယ်။

A 2019 EdBuild report showed

၂၀၁၉ EdBuild အစီရင်ခံစာက ပြတာက

that majority-white districts receive about 23 billion dollars more

လူဖြူဒေသ အများစုဟာ လူဖြူမဟုတ်တဲ့ ဒေသတွေထက် နှစ်စဉ် ရံပုံငွေ

in annual funding than nonwhite districts,

၂၃ ဘီလီယံလောက် ပိုရခဲ့တယ်ဆိုတာပါ။

even though they serve about the same number of students.

တူညီတဲ့ ကျောင်းသား အရေအတွက်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးတယ်ဆိုတာတောင်ပါ။

Lower resource schools are dealing with lower quality equipment,

ရင်းမြစ်နိမ့်တဲ့ ကျောင်းတွေဟာ ခေတ်ကုန် နည်းပညာ၊ အရည်အသွေးနိမ့်

obsolete technology

ကိရိယာနဲ့ ဖြေရှင်းရပြီး

and paying teachers way less.

ဆရာတွေကို လစာပေးတာက ပိုနည်းတယ်။

Here in New York,

ဒါက New York မှာပါ၊

those are also the schools most likely to serve

ဒါကလည်း မူလတန်း ကျောင်းသား ၁၀ ယောက်မှာ တစ်ယောက်

the one in 10 elementary school students

ဖြည့်ဆည်းဖို့ ဖြစ်နိုင်ခြေ ပိုများတဲ့ ကျောင်းတွေပါ။

who will most likely have to sleep in a homeless shelter tonight.

ဒီည အိုးအိမ်မဲ့ ဂေဟာမှာ အိပ်ဖို့ ဖြစ်နိုင်အများဆုံး ဖြစ်ကြမယ့်သူတွေပါ။

The student, parent and teacher are dealing with a lot.

ကျောင်သား၊ မိဘနဲ့ ဆရာဟာ အများကြီး ရင်ဆိုင်နေရတယ်။

Sometimes places are misplacing the blame back on them.

တစ်ခါတစ်ရံ နေရာတွေ မှားချနေပြီး သူတိုအပေါ် အပြစ်ပြန်ကျတယ်။

In Atlanta, we saw that teachers felt desperate enough

Atlanta မှာ သူတို့ ရံပုံငွေကို သက်ရောက် စေမယ့် စံကိုက် စစ်ဆေးလွှာတွေမှာ

to have to help their students cheat on standardized tests

ကျောင်းသားတွေကိုခိုးချဖို့ ကူညီရတဲ့အထိ အတော် စိတ်ဓာတ်ကျနေတဲ့

that would impact their funding.

ဆရာတွေကို တွေ့ခဲ့တယ်။

Eight of them went to jail for that in 2015

သူတို့ထဲက ရှစ်ဦးဟာ အနှစ် ၂၀ ထိ မြင့်တဲ့ ထောင်ဒဏ်တွေနဲ့

with some sentences as high as 20 years,

၂၀၁၅ မှာ ထောင်ကျခဲ့တယ်။

which is more than what many states give for second-degree murder.

ဒါက ဒုတိယ အဆင့် လူသတ်မှုအတွက် ပေးတဲ့ ပြည်နယ်များစွာထက် ပိုပါတယ်။

The thing is though, in places like Tulsa,

ဒီအခြေအနေရှိပေမဲ့ Tulsa လို နေရာတွေမှာ

teachers' pay has been so bad

ဆရာတွေရဲ့လစာဟာ နည်းလွန်းတော့

that these people have had to go to food pantries

ကိုယ်တိုင် စားသောက်ဖို့ အဟာရရုံတွေ(သို့)

or soup kitchens just to feed themselves.

စတုဒီသာမဏ္ဍပ်တွေကို သွားရတဲ့အထိဖြစ်ခဲ့တယ်။

The same system will criminalize a parent who will use a relative's address

အလားတူစနစ်က ပိုကောင်းတဲ့ ကျောင်းကို ကလေးကို ပို့ဖို့ ဆွေမျိုးတစ်ဦးရဲ့လိပ်စာကို

to send their child to a better school,

အသုံးပြုမယ့် မိဘတစ်ဦးကို ရာဇဝတ်သားလို ပြုမူဆက်ဆံပေမဲ့

but for who knows how long authorities have turned a blind eye

အကောင်းဆုံးနဲ့ အလှပဆုံး ကောလိပ် ပရဝုဏ်တွေ ရောက်ဖို့

to those who can bribe their way

လာဘ်ထိုးနိုင်သူတွေကိုတော့

onto the most elite and beautiful college campuses.

အာဏာပိုင်တွေက မသိကျိုးကျွန်ပြုတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီ ဆိုတာဘယ်သူသိမှာတုန်း။

And a lot of this feels pretty heavy to be saying --

ဒီလို ပြောနေတာ ပြီးတော့ ကြားနေရလောက်တာကို

and maybe to be hearing --

အတော်လေးကို ဖိစီးလွန်းပါတယ်။

and since there's nothing quite like economics talk to lighten the mood --

ဒီစိတ်ထားကို ပေါ့ပါးစေဖို့ စီးပွားရေး ဆွေးနွေးမှုမျိုး မရှိတာကြောင့်ပဲလေ၊

that's right, right?

ဟုတ်တယ်မို့လား။

Let me tell you about some of the costs

ကျောင်းသားတွေရဲ့ စွမ်းရည်ကို ထုတ်ယူဖို့

when we fail to tap into our students' potential.

ပျက်ကွက်တဲ့အခါ ကုန်ကျမှု တချို့အကြောင်း ပြောပါရစေ။

A McKinsey study showed that if in 1998

McKinsey လေ့လာမှုတစ်ခုက ပြတာက ၁၉၉၈ ခုနှစ်မှာ

we could've closed our long-standing student achievement gaps

မတူတဲ့ လူမျိုးစု လူမှုနောက်ခံတွေရဲ့ မတူညီတဲ့ ကျောင်းသားတွေ(သို့)

between students of different ethnic backgrounds

ဝင်ငွေမတူတဲ့ သူတွေကြားက ကြာရှည်ပြီဖြစ်တဲ့

or students of different income levels,

ကျောင်းသားစွမ်းဆောင်မှု ကွာဟချက်တွေကို ပိတ်နိုင်ရင်

by 2008, our GDP --

၂၀၀၈ မတိုင်မီ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ GDP၊

our untapped economic gains --

မထုတ်ဖော်ရသေးတဲ့ စီးပွားတိုးတက်မှုတွေဟာ

could have gone up by more than 500 billion dollars.

ဒေါ်လာ ဘီလီယံ ၅၀၀ ကျော်အထိ တိုးမြင့်သွားနိုင်ပါတယ်တဲ့။

Those same gaps in 2008,

ဒီ အမေရိကနဲ့ ကမ္ဘာတစ်လွှားက ကျောင်းသားတွေကြားက

between our students here in the US and those across the world,

၂၀၀၈ ခုနှစ်က အလားတူ ကွာဟချက်တွေဟာ

may have deprived our economy

စီးပွားရေး ထုတ်လုပ်မှု ပမာဏရဲ့

of up to 2.3 trillion dollars of economic output.

ဒေါ်လာ၂.၃ ထရီလီယံ ရှိတဲ့ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စီးပွားရေးကို ပိတ်ပင်နိုင်ခဲ့လောက်တယ်။

But beyond economics, numbers and figures,

ဒါပေမဲ့ စီးပွားရေး၊ ကိန်းဂဏန်းတွေ အလွန်မှာ

I think there's a simpler reason that this matters,

ဒါကအရေးပါတယ်ဆိုတဲ့ ပိုရိုးတဲ့ အကြောင်းရင်းရှိတယ်ထင်တယ်။

a simpler reason for fixing our system.

စနစ်ကို ပြင်ဆင်ဖို့ ပိုရိုးစင်းတဲ့ အကြောင်းရင်းတစ်ခုပါ။

It's that in a true democracy,

ဒါက စစ်မှန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီတစ်ခုမှာ ရှိတာပါ။

like the one we pride ourselves on having --

ဥပမာ၊ ကိုယ်တိုင်မှာ ရှိနေတာကို ဂုဏ်ယူတဲ့

and sometimes rightfully so --

တစ်ခါတစ်လေ တရားသဖြင့် ဖြစ်တာမျိုး တစ်ခုလေ။

a child's future should not be predetermined

ကလေးရဲ့ အနာဂတ်ကို မွေးဖွားတဲ့ အခြေအနေတွေအရ

by the circumstances of their birth.

ကြိုတင်ပြဌာန်းဖို့ မသင့်ဘူးဆိုတာပါ။

A public education system should not create a wider bottom and more narrow top.

ပြည်သူ့ ပညာရေး စစနစ်တစ်ခုကို အောက်ခြေကား၊ ထိပ်ရှူးသွားတာမျိုး မဖန်တီးသင့်ဘူး။

Some of us can sometimes think

ဒါတေွက အိမ်နဲ့ မနီးစပ်ဘူးလို့

that these things aren't that close to home,

တစ်ခါတစ်ရံ ကျွန်တော်တို့ထဲက တစ်ချို့တွေးတတ်ကြပေမဲ့

but they are if we broaden our view,

ကျွန်တော်တို့ အမြင်တွေ ကျယ်လာရင် နီးစပ်ပါတယ်။

because a leaky faucet in our kitchen,

အကြောင်းက မီးဖိုချောင်ထဲက ရေယိုနေတဲ့ ဘုံပိုင်ခေါင်းတစ်ခု

broken radiator in our hallway,

ခန်းမထဲက ပျက်နေတဲ့ အပူပေးစနစ်

those parts of the house that we always say we're going to get to next week,

နောက်တစ်ပတ်မှာ ရမှာပဲလို့ အမြဲတမ်း ပြောနေကြတဲ့ အိမ်ရဲ့ ဒီအစိတ်အပိုင်းတွေဟာ

they're devaluing our whole property.

ကျွန်တော်တို့ အိမ်ရာကို တန်ဖိုးချနေလို့ပါ။

Instead of constantly looking away to solutions like privatization

ပုဂ္ဂလိကလွှဲပြောင်းပေးခြင်း(သို့) ပြဿနာ တွေရှင်းဖို့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ရ ကျောင်း

or the charter school movement to solve our problems,

လှုပ်ရှားမှု ဖြေရှင်းချက်မျိုးတွေကို အစဉ် မျက်နှာလွှဲနေတာအစား

why don't we take a deeper look at public education,

ပြည်သူ့ ပညာရေးကို ပိုအတွင်းကျကျ ကြည့်ပြီး

try to take more pride in it

ဒါကို ပိုပြီး ဂုတ်ယူဖို့ ကြိုးစားကာ

and maybe use it to solve some of our social problems.

ဖြစ်နိုင်တာက လူမှုရေး ပြဿနာတချို့ကို ဖြေရှင်းဖို့ ဒါကို သုံးလိုက်ကြရအောင်လား။

Why don't we try to reclaim the promise of public education

ပြည်သူ့ ပညာရေးရဲ့ အလားအလာကို ဆယ်တင်ပြီး ဒါဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့

and remember that it's our greatest collective responsibility?

အကြီးကျယ်ဆုံး စုပေါင်း တာဝန်လို့ အမှတ်ရကြအောင်လား။

Luckily some of our communities are doing just that.

ကံကောင်းတာက ကျွန်တော်တို့ရဲ့လူမှုအဖွဲ့ အစည်းတချို့က ဒါကို လုပ်ဆောင်နေတာပါ။

The huge teacher strikes in the spring of 2019 in Denver and LA --

Denver နဲ့ LA မှာ ၂၀၁၉ ရဲ့ နွေဦးမှာ ဧရာမ ဆရာ သပိတ်မှောက်မှုတွေ

they were successful because of community support

အောင်မြင်ခဲ့တာက ပိုသေးငယ်တဲ့ အတန်းအရွယ်အစားနဲ့ ဆရာ လစာအပြင်

for things like smaller class sizes

အတိုင်ပင်ခံ ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို ကျောင်းတွေမှာ

and getting things into schools like more counselors

ရောက်လာစေတဲ့ ကိစ္စတွေအတွက်

in addition to teacher pay.

ရပ်ရွာရဲ့ ထောက်ခံမှုကြောင့်ပါ။

And sometimes for the student,

တစ်ခါတစ်လေ ကျောင်းသားအတွက်

innovation is just daring to implement common sense.

တီထွင်ဆန်းသစ်မှုဆိုတာက ဘဝပေးအသိကို အကောင်အထည်ဖော်ရဲခြင်းပါ။

In Baltimore a few years ago,

နှစ်အနည်းငယ်က Baltimore မှာ

they enacted a free breakfast and lunch program,

ကျောင်းသားတချို့အတွက် ဆင်းရဲမှုနဲ့ ငတ်မွတ်မှု အမည်းစက်ကို

taking away the stigma of poverty and hunger

ဖယ်ရှားပေးပေမဲ့ အခြားသူတွေ ကျောင်းတက်မှုမှာ

for some students

အောင်မြင်မှု တိုးလာစေတဲ့

but increasing achievement in attendance for many others.

အခမဲ့ နံနက်စာနဲ့ နေ့လည်စာ အစီအစဉ်ကို ဥပဒေပြုပေးခဲ့ကြတယ်။

And in Memphis,

ပြီးတော့ Memphis မှာ

the university is recruiting local, passionate high school students

တက္ကသိုလ်ကနေပြီး ဒေသတွင်း၊ ထက်သန်တဲ့ အထက်တန်းကျောင်းသားတွေကို စုဆောင်းကာ

and giving them scholarships to go teach in the inner city

ကောလိပ် ကြွေးမှီ ဝန်ထုပ်ကင်းတဲ့ မြို့လယ်ကောင်မှာ သွားသင်ဖို့

without the burden of college debt.

ပညာသင်ဆုတွေ ပေးနေတယ်။

And north of here in The Bronx,

ဒီကနေ မြောက်ဘက် Bronx မှာ

I recently researched these partnerships being built

အထက်တန်းကျောင်းတွေ၊ ဒေသတွင်း ကောလိပ်နဲ့

between high schools, community colleges and local businesses

အရေးပါတဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေရဖို့ အခွင့်ထူးခံ အဆက်အသွယ်တွေ ကင်းမဲ့ကာ

who are creating internships in finance, health care and technology

သူတို့ လာတဲ့ ရပ်ရွာတွေကို အကျိုးပြုတဲ့ ကျောင်းသားတွေအတွက် ဘဏ္ဍာရေး၊

for students without "silver spoon" connections

ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုနဲ့ နည်းပညာမှာ အလုပ်သင်တွေ

to gain important skills

ဖန်တီးနေတဲ့ ဒေသသတွင်း လုပ်ငန်းတွေကြားမှာ

and contribute to the communities that they come from.

အစုစပ်တွေ တည်ထောင်နေတာကို မကြာခင်က သုတေသနပြုခဲ့တယ်။

So today I don't necessarily have the same questions about education

ဒီတော့ ယနေ့မှာ ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ ဖြစ်နိုင်တာက နုံအတဲ့ ဘွဲ့ရအနေနဲ့

that I did when I was an idealistic, perhaps naïve college grad

ထိန်းသိမ်းရေးစခန်း မြေအောက်ခန်းမှာ အလုပ်လုပ်နေစဉ်က မေးခဲ့တဲ့ ပညာရေးအကြောင်း

working in a detention center basement.

အလားတူ မေးခွန်း သေချာပေါက် ကျွန်တော့မှာ မရှိဘူး။

It's not: Can schools save more of our students?

ကျောင်းတွေဟာ ကျောင်းသားတွေကို ပို ကယ်တင်နိုင်မလား ဆိုတာ မဟုတ်ဘူး။

Because I think we have the answer to that --

အကြောင်းက ကျွန်တော်တို့မှာ အဖြေရှိတယ်ထင်လို့ပါ။

and it's yes they can, if we save our schools first.

ဟုတ်ပါတယ်၊ ကျောင်းတွေကို အရင် ကယ်နိုင်ရင် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

We can start by caring about the education of other people's children ...

အခြားသူတွေရဲ့ ကလေးတွေရဲ့ ပညာရေးကို ဂရုစိုက်ခြင်းနဲ စတင်နိုင်ပါတယ်။

And I'm saying that as someone who doesn't have kids yet

ကျွန်တော် ပြောနေတာက ကလေးမရှိသေးတဲ့ လူတစ်ယောက်လိုဆိုပေမဲ့

but wants to worry a little bit less about the future when I do.

ရှိလာတဲ့ အနာဂတ်မှာ ပူပန်တာ နည်းနည်း လျော့ချင်ပါတယ်။

Cultivating as much talent as possible,

ကျွမ်းကျင်မှုကို တတ်နိုင်သမျှ ပျိုးထောင်ပေးခြင်းက

getting as many girls as we can from all over

သင်ကြားရေးမှာ ကောင်လေးများစွာ ပါဝင်နိုင်သလောက်

into science and engineering,

သိပ္ပံနဲ့အင်ဂျင်နီယာ ပညာရပ်မှာ အနှံ့အပြားက

as many boys as we can into teaching --

ကောင်မလေးတွေကို ရောက်ရှိစေခြင်းပါ။

those are investments for our future.

ဒါတွေက အနာဂတ်အတွက် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေပါ။

Our students are like our most valuable resource,

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကျောင်းသားတွေဟာ အဖိုးတန်ဆုံးရင်းနဲ့ တူပြီး

and when you put it that way,

ဒီနည်းနဲ့ စုစောင်းလိုက်တဲ့အခါ

our teachers are like our modern-day diamond and gold miners,

ကျွန်တော်တို့ဆရာတွေဟာ သူတို့ကို ပိုတောက်ပစေရန် ကူညီဖို့ မျှော်လင့်နေတဲ့

hoping to help make them shine.

ယနေ့ခေတ် စိန်နဲ့ ရွေမိုင်းတူးသူတွေနဲ့ တူပါတယ်။

Let's contribute our voices,

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အသံတွေ၊ဆန္ဒမဲတွေနဲ့

our votes and our support

ထောက်ခံမှုကို သူတို့ တကယ် လိုအပ်မယ့်

to giving them the resources that they will need

ရင်းမြစ်တွေကို ပေးခြင်းမှာ ပံ့ပိုးပေးကြရအောင်။

not just to survive

ရှင်ကျန်ဖို့တင်မက

but hopefully thrive,

မျှော်ချက်ရှိရှိ ရှင်သန်ဖို့ပါ။

allowing all of us to do so as well.

ကျွန်တော်တို့အားလုံးကိုလည်း ဒီလိုလုပ်ခွင့်ပေးရင်းပေါ့။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause and cheers)

(လက်ခုပ်၊ ဩဘာသံများ)