The "opportunity gap" in US public education -- and how to close it | Anindya Kundu

Çeviri: Nevaz Mescioğlu Gözden geçirme: Can Boysan

My first job out of college was as an academic researcher

Üniversiteden sonraki ilk işim ülkedeki en büyük çocuk cezaevlerinden birinde

at one of the largest juvenile detention centers in the country.

akademik araştırmacı olmaktı.

And every day I would drive to this building

Her gün Chicago'nun Batı Yakası'ndaki bu binaya giderdim,

on the West Side of Chicago,

go through the security checkpoint

güvenlik kontrolünden geçerdim

and walk down these brown, brick hallways as I made my way down to the basement

ve kahverengi tuğla koridorlardan geçip

to observe the intake process.

içeri alım sürecini izlemek için bodruma inerdim.

The kids coming in were about 10 to 16 years old,

Alınan çocuklar 10-16 yaşları arasındaydı,

usually always black and brown,

genelde siyahi ve Latin asıllılardı,

most likely from the same impoverished South and West Sides of Chicago.

büyük ihtimalle Chicago'nun aynı yoksul Güney ve Batı Yakası'ndan geliyorlardı.

They should've been in fifth to tenth grade,

Beş ile onuncu sınıfta olmaları gerekirken

but instead they were here for weeks on end

burada haftalardır çeşitli suçlar yüzünden mahkemelerini bekliyorlardı.

awaiting trial for various crimes.

Some of them came back to the facility 14 times before their 15th birthday.

Bazıları daha on beş yaşına girmeden önce on dört kere buraya gelmişlerdi.

And as I sat there on the other side of the glass from them,

Orada camın diğer tarafında otururken

idealistic with a college degree,

idealist bir üniversite mezunu olarak kendi kendime düşünüyordum:

I wondered to myself:

Why didn't schools do something more to prevent this from happening?

Neden okullar bunu engellemek için daha fazla çabalamıyor?

It's been about 10 years since then,

Bunun üzerinden yaklaşık on yıl geçti

and I still think about how some kids get tracked towards college

ve bazı öğrenciler üniversiteye giderken

bazılarının cezaevlerine gitmeleri hakkında hâlâ düşünüyorum

and others towards detention,

but I no longer think about schools' abilities to solve these things.

ama artık bu sorunu çözmede okulların yeterliklerini sorgulamıyorum.

You see, I've learned that so much of this problem is systemic

Fark ettim ki bu sorunun büyük bir kısmı sistemle ilgili

that often our school system perpetuates the social divide.

ve çoğunlukla okul sistemimiz sosyal bölünmeyi sürdürüyor,

It makes worse what it's supposed to fix.

iyileştirmesi gerekirken daha da kötüleştiriyor.

That's as crazy or controversial

Bu, sağlık hizmetimizin hastalığı önlemek yerine

as saying that our health care system isn't preventative

bir şekilde hasta olmamızı sağlayarak

but somehow profits off of keeping us sick ...

kazanç elde ettiğini söylemek kadar çılgınca ve tartışmalı,

oops.

eyvah.

(Laughter)

(Gülüşmeler)

I truly do believe though that kids can achieve great things

Tüm kalbimle inanıyorum ki

olanaksızlıklara rağmen bu çocuklar harika şeyler başarabilirler.

despite the odds against them,

and in fact, my own research shows that.

Üstelik araştırmam da bunu doğruluyor.

But if we're serious about helping more kids from across the board

Daha fazla çocuğun bir şeyler başarmasına

to achieve and make it in this world,

tüm toplumu kapsayarak yardım etmekte ciddiysek

we're going to have to realize that our gaps in student outcomes

öğrenci kazanımındaki farkın olanakla ilgili olduğu kadar

are not so much about achievement as much as they are about opportunity.

başarıyla ilgili olmadığını anlamamız gerekir.

A 2019 EdBuild report showed

Bir 2019 EdBuild raporu gösterdi ki

that majority-white districts receive about 23 billion dollars more

hemen hemen aynı sayıda öğrenciye hizmet verdikleri hâlde

in annual funding than nonwhite districts,

çoğunluğu beyaz olan bölgeler, beyazların olmadığı bölgelere kıyasla

even though they serve about the same number of students.

yaklaşık 23 milyar dolar daha fazla yıllık fon alıyor.

Lower resource schools are dealing with lower quality equipment,

Finansal kaynağı düşük olan okullar kalitesiz araç gereçle eğitim veriyor,

obsolete technology

eski teknoloji kullanıyorlar

and paying teachers way less.

ve öğretmenlere çok daha az ücret veriyorlar.

Here in New York,

Aynı zamanda burada, New York'ta,

those are also the schools most likely to serve

böyle okulların hizmet verdiği ilkokul öğrencilerinin onda biri

the one in 10 elementary school students

who will most likely have to sleep in a homeless shelter tonight.

bu gece büyük ihtimalle evsizler barınağında uyuyacak.

The student, parent and teacher are dealing with a lot.

Öğrenci, ebeveyn ve öğretmen birçok sorunla uğraşıyor.

Sometimes places are misplacing the blame back on them.

Bazen bazıları suçu onlarda buluyor.

In Atlanta, we saw that teachers felt desperate enough

Atlanta'da, sınavlarda öğrencilerin kopya çekmesine yardım edecek kadar

to have to help their students cheat on standardized tests

çaresiz kalan öğretmenler gördük çünkü bu, aldıkları fonu etkileyecekti.

that would impact their funding.

Eight of them went to jail for that in 2015

2015'te bu öğretmenlerden sekizi bu yüzden hapse girdi

with some sentences as high as 20 years,

ve yirmi yıla varan cezalar aldılar

which is more than what many states give for second-degree murder.

ki bu ceza, birçok eyalette ikinci derece cinayete verilen cezadan daha fazla.

The thing is though, in places like Tulsa,

Tulsa gibi yerlerde durum çok zor

öğretmenlerin aldıkları ücret o kadar düşük ki

teachers' pay has been so bad

that these people have had to go to food pantries

karınlarını doyurabilmek için aşevlerine gitmek zorunda kalıyorlar.

or soup kitchens just to feed themselves.

The same system will criminalize a parent who will use a relative's address

Yine aynı sistem, çocuğunun daha iyi bir okula gidebilmesi için

bir akrabasının adresini kullanan ebeveyne suçlu muamelesi yapıyor.

to send their child to a better school,

but for who knows how long authorities have turned a blind eye

Ama rüşvet vererek en seçkin ve en güzel üniversitelere girenlere

to those who can bribe their way

onto the most elite and beautiful college campuses.

yetkililer kim bilir ne kadar uzun süredir göz yumuyorlar.

And a lot of this feels pretty heavy to be saying --

Bunlar hakkında konuşmak oldukça güç,

and maybe to be hearing --

bunları dinlemek de zor olmalı.

and since there's nothing quite like economics talk to lighten the mood --

Havayı yumuşatmak için ekonomiden daha iyi bir konu olamaz, değil mi?

that's right, right?

Let me tell you about some of the costs

Öğrencilerimizin potansiyellerinden

when we fail to tap into our students' potential.

faydalanamamamızın bedelleriyle ilgili konuşayım.

A McKinsey study showed that if in 1998

Bir McKinsey araştırması gösteriyor ki farklı etnik gruplardan

we could've closed our long-standing student achievement gaps

veya farklı gelir düzeylerinden öğrenciler arasındaki

between students of different ethnic backgrounds

uzun süredir var olan başarı farkını 1998'de kapatabilseydik

or students of different income levels,

by 2008, our GDP --

2008'e geldiğimizde GSYİH -- kullanılmamış ekonomik kazancımız --

our untapped economic gains --

could have gone up by more than 500 billion dollars.

500 milyar dolar artabilirdi.

Those same gaps in 2008,

2008'de ABD'deki ve dünyadaki öğrenciler arasındaki o aynı farklar

between our students here in the US and those across the world,

may have deprived our economy

ekonomimizi 2,3 trilyon dolar ekonomik kazançtan mahrum bırakmış olabilir.

of up to 2.3 trillion dollars of economic output.

But beyond economics, numbers and figures,

Ama ekonomiden, sayı ve verilerden öte

I think there's a simpler reason that this matters,

bunu önemli kılan, sistemimizi düzeltmemiz için daha basit bir neden var.

a simpler reason for fixing our system.

It's that in a true democracy,

Gerçek demokraside,

like the one we pride ourselves on having --

hani sahip olmakla övündüğümüz -- bunu bazen haklı olarak yapıyoruz --

and sometimes rightfully so --

a child's future should not be predetermined

bir çocuğun geleceği, doğum şartlarına bağlı olarak önceden belirlenmemeli.

by the circumstances of their birth.

A public education system should not create a wider bottom and more narrow top.

Devletin eğitim sistemi, geniş bir taban ve dar bir tavan oluşturmamalı.

Some of us can sometimes think

Bazılarımız, bu konuların kendilerine uzak olduğunu düşünebilir

that these things aren't that close to home,

ama görüşümüzü genişletirsek aslında yakınlar.

but they are if we broaden our view,

because a leaky faucet in our kitchen,

Çünkü mutfağımızdaki damlatan musluk, koridordaki akan kalorifer,

broken radiator in our hallway,

those parts of the house that we always say we're going to get to next week,

hep bir sonraki hafta halledeceğimizi söylediğimiz evin böyle bölümleri

they're devaluing our whole property.

mülkümüzün değerini düşürüyor.

Instead of constantly looking away to solutions like privatization

Özelleştirme veya sözleşmeli okullar gibi çözümler üretmek yerine

or the charter school movement to solve our problems,

why don't we take a deeper look at public education,

neden devlet okullarına daha dikkatle bakmıyoruz,

try to take more pride in it

onunla daha çok gurur duymuyoruz

and maybe use it to solve some of our social problems.

ve hatta bazı sosyal sorunlarımızın çözümünde onu kullanmıyoruz?

Why don't we try to reclaim the promise of public education

Neden devlet okullarının verdiği umudu iyileştirmeyi denemiyoruz

and remember that it's our greatest collective responsibility?

ve bunun, en büyük toplumsal sorumluluğumuz olduğunu hatırlamıyoruz?

Luckily some of our communities are doing just that.

Şanslıyız ki bazı topluluklar tam da bunu yapıyor.

The huge teacher strikes in the spring of 2019 in Denver and LA --

2019'un baharında Denver ve LA'deki muazzam öğretmen grevleri,

they were successful because of community support

daha az mevcutlu sınıflar, danışmanların okullarda işe alınması

for things like smaller class sizes

and getting things into schools like more counselors

ve öğretmen ücretleri gibi konulardaki topluluk desteği sayesinde başarılı oldu.

in addition to teacher pay.

And sometimes for the student,

Öğrenciler için yenilik, sadece sağduyuyu uygulayacak kadar cesur olmaktır bazen.

innovation is just daring to implement common sense.

In Baltimore a few years ago,

Birkaç yıl önce Baltimore'da

they enacted a free breakfast and lunch program,

ücretsiz kahvaltı ve öğle yemeği programı başlatıldı.

taking away the stigma of poverty and hunger

Bu, bazı öğrenciler için yoksulluk ve açlık utancını ortadan kaldırdı

for some students

but increasing achievement in attendance for many others.

ama aynı zamanda birçok başka öğrencinin okula devamlılığını da artırdı.

And in Memphis,

Ayrıca Memphis'te üniversite, bölgedeki tutkulu lise öğrencilerini topluyor

the university is recruiting local, passionate high school students

and giving them scholarships to go teach in the inner city

ve üniversite harç sıkıntıları olmadan şehir içine gidip eğitim almaları için

without the burden of college debt.

onlara burs veriyor.

And north of here in The Bronx,

The Bronx'un kuzeyinde lise, meslek yüksekokulu ve yerel şirketlerin

I recently researched these partnerships being built

between high schools, community colleges and local businesses

kurmaya başladıkları iş birliğini yakın zamanda araştırdım.

who are creating internships in finance, health care and technology

Bu şirketler, varlıklı olmayan öğrenciler için

for students without "silver spoon" connections

finans, sağlık ve teknolojide staj imkânları sağlıyor,

to gain important skills

onların önemli beceriler geliştirmelerine

and contribute to the communities that they come from.

ve içinden geldikleri topluma katkı sağlamalarına yardım ediyor.

So today I don't necessarily have the same questions about education

İdealist ve belki de deneyimsiz bir üniversite mezunu olarak

that I did when I was an idealistic, perhaps naïve college grad

cezaevi bodrumunda çalıştığım zamanlarda eğitimle ilgili sorduğum soruları

working in a detention center basement.

artık pek de sormuyorum.

It's not: Can schools save more of our students?

Soru, "Okullar daha fazla öğrenciyi kurtarabilir mi?" değil.

Because I think we have the answer to that --

Çünkü sanırım buna cevabımız var

and it's yes they can, if we save our schools first.

ve cevabımız "Evet, kurtarabilirler, eğer önce biz okullarımızı kurtarırsak."

We can start by caring about the education of other people's children ...

Başka insanların çocuklarının eğitimini önemsemekle işe başlayabiliriz.

And I'm saying that as someone who doesn't have kids yet

Bunu, henüz çocuğu olmayan ama olduğunda gelecekle ilgili

but wants to worry a little bit less about the future when I do.

daha az endişelenmek isteyen biri olarak söylüyorum.

Cultivating as much talent as possible,

Olabildiğine çok yetenek yetiştirmek,

getting as many girls as we can from all over

olabildiğince çok kızı bilim ve mühendisliğe yönlendirmek,

into science and engineering,

as many boys as we can into teaching --

olabildiğince çok erkeği öğretmenliğe yönlendirmek.

those are investments for our future.

Bunlar, gelecek için yatırım.

Our students are like our most valuable resource,

Öğrencilerimiz, en değerli kaynağımız

and when you put it that way,

ve böyle düşündüğümüzde öğretmenlerimiz de onların parlamasına yardımcı olmayı uman

our teachers are like our modern-day diamond and gold miners,

hoping to help make them shine.

günümüz elmas veya altın madencileri.

Let's contribute our voices,

Sadece hayatta kalmak için değil, umutla gelişebilmek

our votes and our support

to giving them the resources that they will need

ve bizim de gelişebilmemizi sağlamak için ihtiyaç duyacakları kaynakları vermeye

not just to survive

but hopefully thrive,

seslerimizle, oylarımızla ve desteğimizle katkı sağlayalım.

allowing all of us to do so as well.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause and cheers)

(Alkışlar ve tezahürat)