Why You Should Disappoint Your Parents | Desiree Akhavan | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Kanhaiya Verma

I was five years old when “The Little Mermaid” came out,

“The Little Mermaid” ထွက်လာချိန်မှာ ကျွန်မက ငါးနှစ်သမီးဖြစ်ပြီး

and I was convinced it was a work of genius.

ဒါဟာ ဉာဏ်ကြီးရှင်ရဲ့ လက်ရာတစ်ခုလို့ ကျွန်မ ယုံကြည်ခဲ့တယ်။

ကျွန်မရဲ့အမေက သဘောမတူဘူး။

My mother did not agree.

ဘက်မလိုက်ဘဲပြောရရင် အမေ့မှာ အကြောင်းပြချက်ရှိတယ်။

To be fair, she had a point.

In the film, the mermaid disobeys her father

ရုပ်ရှင်ထဲမှာ၊ လူတစ်ယောက်ကို လိုက်ဖမ်းပြီး

to chase some guy

သူ့မျိုးစိတ်အားလုံးကို

and put her entire species at risk.

ဘေးသင့်စေတဲ့ ဖခင်ဖြစ်သူကို ရေသူမလေးက မနာခံဘူး။

And to my mom, she was the ungrateful,

ကျွန်မရဲ့အမေအတွက်တော့၊ သူဟာ အမေရိကန် ယဉ်ကျေးမှုမှာ

spoiled product of the very worst in American culture.

အဆိုးဝါးဆုံး ကျေးဇူးမသိတတ်တဲ့၊ ပျက်စီးနေတဲ့ ရလဒ်တစ်ခုပါ။

Mom wanted me to be like Belle, from "Beauty and the Beast."

အမေက ကျွန်မကို ” Beauty and the Beast ”ထဲက Belle လို ဖြစ်စေချင်တာပါ။

And in case you forgot,

မေ့နေမယ်ဆိုရင်၊

Belle volunteers to replace her father

Belle က သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး သွေးဆာနေတဲ့

as a prisoner to a bloodthirsty beast for the rest of her life.

သားရဲတစ်ကောင်ဆီမှာ အကျဉ်းသားအဖြစ် သူ့ဖခင်နေရာကို အစားထိုးဖို့ ဆန္ဒပြုတာပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Which, to this day, remains the base level of sacrifice

ဒါက ဒီနေအထိ ပြောင်းရွှေ့လာသူတွေရဲ့ ကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့၊ မျှော်လင့်လို့ရတဲ့

expected of you as a child of immigrants.

အနစ်နာခံမှု အခြေခံအဆင့် ဖြစ်နေဆဲပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

When does your life get to be your own

ဘယ်အချိန်မှာ ဘဝက မိဘတွေ ဒါမှမဟုတ်

and not your parents' or your community's?

အသိုင်းအဝိုင်းရဲ့ ဘဝမဟုတ်ဘဲ ကိုယ်ပိုင်ဘဝဖြစ်လာတာလဲ။

As the daughter of Iranian immigrants,

အီရန်သား ရွှေ့ပြောင်းလာသူတွေရဲ့ သမီးအနေနဲ့၊ အဖြေက

I was raised to believe the answer is “never.”

” ဘယ်တော့မှ” လို့ ယုံကြည်ဖို့ ကျွန်မ ကြီးပြင်းလာခဲ့တာပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

ဒါပေမဲ့ ကမ္ဘာ့ ပြောင်းရွှေ့လာတဲ့မိဘတွေက ဒါကို နားလည်မှုလွဲနိုင်တယ်လို့

But I would like to argue that the immigrant parents of the world

might have it wrong.

ကျွန်မ စောဒကတက်ချင်တယ်။

In fact, I think you should disappoint your parents.

တကယ်တော့ မိဘတွေကို စိတ်ပျက်အောင် လုပ်သင့်တယ်လို့ ကျွန်မ ထင်တယ်။

I think that maybe disappointing your parents

မိဘတွေကို စိတ်ပျက်စေတာက ကျွန်မတို့ ကြုံခဲ့သမျှထဲမှာ

could be the best thing that ever happened to you.

အကောင်းဆုံးဖြစ်လောက်တယ်လို့ ကျွန်မ ထင်တယ်။

My parents were good, obedient Iranian children.

ကျွန်မရဲ့မိဘတွေက တော်ပြီး နာခံတတ်တဲ့ အီရန်ကလေးတွေပါ။

Their marriage wasn't arranged, it was introduced

သူတို့အိမ်ထောင်ရေးကို စီစဉ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး၊ မိတ်ဆက်ပေးပြီး

and they were married three months after meeting.

တွေ့ဆုံပြီးနောက် သုံးလအကြာမှာ သူတို့ လက်ထပ်ခဲ့ကြတယ်။

He was 26 and she was 19.

အဖေက ၂၆ နှစ်ရှိပြီး အမေက ၁၉နှစ်ပါ။

When I was 19,

ကျွန်မ ၁၉ နှစ်အရွယ်မှာ

I found myself seated at a table with my parents and their friends

မိဘတွေ၊ သူတို့တွေရဲ့ မိတ်ဆွေတွေနဲ့အတူ စားပွဲတစ်လုံးမှာ ထိုင်မိတော့

when one of them said, "Honestly,

သူတို့ထဲကတစ်ယောက်က “အမှန်ပြောရရင်၊

I would rather my children to have cancer than to be gay.

ငါ့ကလေးတွေကို လိင်တူဆက်ဆံသူထက် ကင်ဆာသာဖြစ်စေချင်တယ်”တဲ့။

They say to me, 'mama, you are being the homophobia,'

သူတို့က ကျွန်မကို ‘မင်းက လိင်တူဆက်ဆံသူတွေ မုန်းသူ’ တဲ့။

but what can I say, it is the truth."

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မပြောနိုင်တာက အမှန်ပဲ” ပေါ့။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And everyone laughed because yeah, it was the truth.

ဒါက မှန်နေတော့ လူတိုင်းက ရယ်ကြတယ်၊

And because none of them would ever have to worry

သူတို့ရဲကလေး လိင်တူဆက်ဆံသူဖြစ်တာကို တစ်ယောက်မှ

about one of their kids being gay.

စိုးရိမ်စရာမလိုတာကြောင့်ပါ။

They had all raised good, obedient Iranian kids

သူတို့အားလုံးမှာအခြားတော်တဲ့၊ နာခံတဲ့ အီရန်ကလေးတွေကို လက်ထပ်မယ့်

who would marry other good, obedient Iranian kids.

တော်တဲ့၊ နာခံတဲ့ အီရန်ကလေးတွေကို ပျိုးထောင်ထားတယ်။

I told my parents I was in love with a woman

ဒီစကားဝိုင်းအပြီး ခြောက်နှစ်အကြာမှာ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို

six years after that conversation.

ကျွန်မ ချစ်နေတယ်လို့ မိဘတွေကို ပြောပြတယ်။

I did it with my eyes closed,

မိုးမျှော်တိုက်ကနေ ခုန်ချနေသလိုမျိုး

like I was jumping off a skyscraper.

မျက်စိမှိတ်ပြီး ကျွန်မ ပြောခဲ့တာပါ။

When my mom's upset, she wants all the information

အမေ စိတ်ပျက်သွားတဲ့အခါ၊ သူဟာ သတင်းဆိုး စုံထောက်တစ်ယောက်လို

like she is a bad-news detective,

သတင်းအချက်အလက်အားလုံးကို လိုချင်တယ်၊

and she's trying to sniff out the even worse betrayal

နောက်ကျောမှာ ပုန်းကွယ်နေတဲ့ ပိုဆိုးတဲ့ သစ္စာဖောက်မှုကို

that you're hiding behind your back.

ဖော်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

My dad is the complete opposite.

အဖေက လုံးဝ ဆန့်ကျင်ဘက်ပါ။

You can tell it's real bad when he goes completely silent.

သူ လုံးဝ နှုတ်ဆိတ်သွားတဲ့အခါ၊ တကယ့်ကို ဆိုးနေတယ်လို့ ပြောနိုင်တယ်။

It’s kind of like you flip his “off” switch.

သူ့ရဲ့ “အပိတ်” ခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်သလိုပေါ့။

“ဘာလို့ ကိုယ့်ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဘဝကို သီးသန့်ထားလို့မရတာလဲ“ဆိုတာက

"Why can't you keep your private life private?"

is what my brother wanted to know.

ကျွန်မရဲ့ အစ်ကို သိချင်တာပါ။

He was born in Iran and left before he turned one,

သူက အီရန်မှာ မွေးဖွားခဲ့ ပြီး၊ တစ်နှစ်မပြည့်ခင် ထွက်ခွာခဲ့ပေမဲ့၊

but those early days managed to infuse him

သူက ဒီအစောပိုင်း နေ့တွေကို ကျွန်မ အမြဲ သဘောမပေါက်ခဲ့တဲ့

with a sense of propriety that's always eluded me.

သင့်တင့်မှု သဘောတစ်ခုနဲ့ သူ့ကို စေ့ဆော်နိုင်ခဲ့တယ်။

ကျွန်မက နယူးယောက်မှာ မွေးဖွားခဲ့တာကြောင့်၊

Because I was born in New York,

which is why I am an entitled millennial cliché.

ထောင်စုချီ စကားနွမ်းလို့ ခေါင်းစဉ်တပ်ခံရတာပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I'm incapable of lying, and it is a character flaw.

ကျွန်မ လိမ်ပြောလို့မရပါဘူး။ ဒါက စရိုက် ချွတ်ယွင်းချက်တစ်ခုပါ။

It's gauche to be so straightforward.

ဒီလောက် ဖြောင့်မတ်အောင်ကို မရင့်ကျက်တာပါ။

There's no elegance to it.

ဒါကို အမွမ်းတင်စရာ မရှိဘူး။

Iranians communicate their meaning in the spaces between their words.

အီရန်တွေက စကားလုံးတွေကြားက နေရာလပ်တွေထဲက အဓိပ္ပာယ်ကို ဆက်သွယ်ပြောဆိုတာပါ။

The implications.

ဂယက်အနက်တွေပါ။

You have to learn a second, silent language.

ဒုတိယ နှုတ်ဆိတ်တဲ့ ဘာသာစကားတစ်ခုကို သင်ယူရမှာပါ။

There’s even a word for it, “tarof,” the art of disingenuous generosity.

” tarof ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးတောင်ရှိတယ်၊ မရက်ရောတဲ့ ရက်ရောမှု အတတ်ပညာတဲ့။

(Laughter and applause)

(ရယ်သံများ၊ လက်ခုပ်သံများ)

I can tell this room knows a thing or two about it.

ဒီအခန်းက ဒါနဲ့ပတ်သက်တဲ့ တစ်ခု၊နှစ်ခုကို သိတယ်လို့ ကျွန်မ ပြောနိုင်ပါတယ်။

We're raised to keep offering things we don't actually want to offer,

ကျွန်မတို့ တကယ် မကမ်းလှမ်းချင်တာတွေကို ဆက်ကမ်းလှမ်းဖို့ ကျွန်မတို့ကြီးပြင်းလာပြီး

and say things that we don't actually mean but must, out of mandatory,

ကျွန်မတို့ တကယ် ရည်ရွယ်တာတွေမဟုတ်ဘဲ၊ မဖြစ်မနေလုပ်ရမယ့်၊ မာန်ပါတဲ့

aggressive politeness.

ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့မှုလို့ ပြောတာပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

To this day, when you go to pay for a cab in Iran,

ဒီနေ့အထိ၊ အီရန်မှာ တက္ကစီခ ပေးရမယ့်အချိန်မှာ၊

They’ll say, “No, no, no, no, no, for you it’s free.

သူတို့က “မဟုတ်ဘူး၊ ဒါက အခမဲ့လို့ ပြောလိမ့်မယ်။

You are like a sister, a daughter, a mother to me.

ရှင်တို့ဟာ ကျွန်မအတွက်တော့ ညီအစ်မ၊ သမီး၊ မိခင်လိုပါ။

I could never charge you."

ကျွန်မ ဘယ်တော့မှ အဖိုးအခယူလို့မရဘူး။

And then it's your job to convince them to charge you.

အဖိုးအခယူဖို့ သူတို့ကို ယုံကြည်စေဖို့က ရှင်တို့ရဲ့ အလုပ်ပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And then once you've convinced them to charge you,

အဖိုးအခယူဖို့ သူတို့ကို အယုံသွင်းလိုက်တာနဲ့

you need to haggle them down so they don't rip you off.

ရှင်တို့ကို နှပ်မချအောင် သူတို့ကို ဈေးဆစ်ဖို့လိုတယ်။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Being the child of immigrants is like being born a widow.

ပြောင်းရွှေ့လာသူတွေရဲ့ ကလေးဖြစ်တာက မုဆိုးမတစ်ယောက် မွေးဖွားတာလိုမျိုးပါ။

The loss is baked into you.

ဆုံးၡုံးမှုက ကိုယ့်ဆီမှာ နစ်ဝင်နေတာပါ။

You grow up intrinsically homesick for a place that you've never known

ကိုယ် တစ်ခါမှ မသိဖူးဘဲ၊ ကိုယ့်မိသားစု သတိရသလို မတည်ရှိတော့တဲ့

and that no longer exists the way your family remembers it.

နေရာတစ်ခုအတွက် ပင်ကိုစိတ်အရ အိမ်လွမ်းစိတ်နဲ့ ကြီးပြင်းလာခဲ့တယ်။

ဇာတိမြေက အချိန်ကာလထဲမှာ ပိတ်လှောင်နေတဲ့ အီရန်တစ်ယောက်အတွက် သက်သေတစ်ခုပါပဲ။

Our home was a testament to an Iran locked in time.

Qajar paintings of uni-browed women playing the sitar

မီးဖိုချောင်ကျွန်းရဲ့ ၈၀%ကို သိမ်းယူထားတဲ့ ဗျပ်စောင်းနဲ့

and a samovar that took 80 percent of the kitchen island.

ဆာမိုဗာ တီးနေတဲ့ မျက်ခုံးချင်းဆက် အမျိုးသမီးတွေရဲ့ ကာဂျာ ပန်းချီကားတွေပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

The music we listened to was Persian, dated

ကျွန်မတို့ နားထောင်ခဲ့တဲ့ တေးဂီတက ပါရှားဖြစ်ပြီး ခေတ်နောက်ကျပြီး

and featured way too much electric keyboard.

လျှပ်စစ် ကီးဘုတ်အတော်များများကို အသားးပေးတယ်။

Even the Farsi I was taught to speak is antiquated.

ကျွန်မ စကားပြောတတ်အောင် သင်ယူခဲ့တဲ့ ဖာရစီကိုတောင် ရှေးကျနေတယ်။

I say, "May your hands not hurt" when all I want to say is "thanks."

“ကျေးဇူးပါ” လို့ ကျွန်မ ပြောချင်တဲ့အခါ၊ “သင့်လက်တွေ မနာကျင်ပါစေနဲ့” လို့ ပြောတယ်။

ကျွန်မတို့ ကားနောက်မိုးဖွင့် ပါတီတွေ မသွားဘူး။

We didn't go tailgating,

we went to “mehmoonies,”

ဧည့်သည် ၅၀ ထက် မနည်းတဲ့

parties where there were no fewer than 50 guests,

mehmoonies ပါတီတွေကို သွားခဲ့တယ်၊

dinner was never served before 11

ညစာစားပွဲ ကို ၁၁ မထိုးခင် ဘယ်တော့မှ မတည်ခင်းဘဲ၊

and you danced so hard, you left with pit stains.

အပြင်းအထန် ကခဲ့တယ်၊ အင်္ကျီအစွန်းအထင်းတွေနဲ့ ထွက်ခဲ့တယ်။

နေရပ်စွန့်ခွာမှုထဲမှာ အီရန်ဖြစ်နေတာက အတင်းစကားကို အချစ်ဘာသာစကားလို့ ဆိုလိုတာပါ။

Being Iranian in the diaspora means gossip as your love language.

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

We dig into the messiest details of everyone's lives

လူတိုင်းရဲ့ ဘဝတွေရဲ့ အရှုပ်ထွေးဆုံး အသေးစိတ်တွေကို ကျွန်မတို့ စူးစမ်းတာက

not because we're assholes, but because we care.

ကျွန်မတို့ဟာ ငတုံးတွေဖြစ်လို့ မဟုတ်ဘဲ၊ ဂရုစိုက်လို့ပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

It's bringing the drama.

ဒါက စိတ်ခံစားမှုကို ဖြစ်စေတာပါ။

Like when I overheard my father planning a party screaming,

ပါတီတစ်ခု စီစဉ်ရင်း အဖေ အော်တာကို ကျွန်မ ကြားလိုက်ရသလိုပဲ

"They want kebab, we want filet.

“သူတို့က ခပတ်လိုချင်တာ၊ ငါတို့က အသားတုံးလိုချင်တာ။

This is war and I do not intend to lose."

ဒါက စစ်ပွဲပဲ၊ ငါတော့ ၡုံးဖို့ မရည်ရွယ်ဘူး။“တဲ့

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

It's being obsessed with status,

ဒါက အခြေအနေကို စွဲလမ်းနေတာပါ၊

it’s suffocating your ugliest memories

အကျည်းတန်ဆုံး အမှတ်တရတွေကို မွမ်းကျပ်စေပြီး

and it's built into my bones.

အရိုးတွေထဲမှာ တည်ဆောက်ထားတာပါ။

How could I have the audacity to break free from the one rule

ကျွန်မတို့အားလုံး မမြင်မကန်း လိုက်နာဖို့ တိတ်တဆိတ် သဘောတူထားတဲ့

we all silently agreed to follow blindly?

စည်းမျဉ်းတစ်ခုကနေ လွတ်မြောက်ဖို့ သတ္တိဘယ်လိုရနိုင်လဲ။

The rule that you don't get to make the rules.

စည်းမျဉ်းတွေ ချမှတ်ခွင့်မရတဲ့ စည်းမျဉ်းပါ။

Your parents do.

မိဘတွေက လုပ်ကြတာပါ။

There was no precedent to being gay and Iranian.

လိင်တူဆက်ဆံသူနဲ့ အီရန် ဖြစ်တာက အစဉ်အလာ မရှိခဲ့ဘူး။

So claiming it for myself felt ridiculous,

ဒီတော့ ကိုယ်တိုင်အတွက် ဒါကို တောင်းဆိုတာက မှင်စာတစ်ကောင်လို

like I was coming out as a leprechaun.

ထွက်လာသလို ရယ်စရာလို့ ခံစားရတယ်။

In fact, the president of Iran at that time, Ahmadinejad,

တကယ်တော့ အဲဒီတုန်းက အီရန်သမ္မတ Ahmadinejad က

had publicly announced,

လူသိရှင်ကြား ကြေညာခဲ့တာက

“In my country, we don’t have homosexuals.”

“ဒီနိုင်ငံမှာ လိင်တူဆက်ဆံသူတွေ မရှိဘူး” လို့ပါ။

He just failed to mention that that might have something to do

လိင်တူဆက်ဆံမှုက သေဒဏ်ပေးထိုက်တယ်ဆိုတဲ့ အချက်နဲ့

with the fact that homosexuality is punishable by death.

ဆက်နွှယ်မှုရှိလောက်တာကို သူ ထည့်မပြောခဲ့ရုံပါ။

But the moment that I brought the worst shame imaginable onto my family,

ဒါပေမဲ့ မိသားစုကို ကျွန်မက စိတ်ကူးရနိုင် တဲ့ အဆိုးဆုံး အရှက်စရာ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့အချိန်

something incredible happened.

မယုံနိုင်စရာတစ်ခု ဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်။

Do you know what is scary

ကိုယ် အချစ်ဆုံး၊ ကိုယ့်ကို

after destroying the hopes and dreams of the people that you love the most,

ဖန်ဆင်းခဲ့တဲ့ လူတွေရဲ့ မျှော်လင့်ချက် တွေနဲ့ အိပ်မက်တွေကို ဖျက်ဆီးပြီးတဲ့နောက်

the people that created you?

ဘာက ကြောက်စရာကောင်းတာ သိလား။

Literally nothing.

ဘာမှမရှိသလောက်ပါ။

In the wake of losing my family,

မိသားစုကို ဆုံးၡုံးပြီးတဲ့နောက်၊

I lost my fear.

ကြောက်စိတ် ပျောက်သွားတယ်။

I had no idea that fear had been driving my life up until that point.

ဒီအချိန်အထိ ကြောက်ရွံ့မှုက ကျွန်မရဲ့ဘဝကို မြှင့်တင်ပေးနေခဲ့တာကို မသိခဲ့ဘူး။

Fear of being strange, wrong, ugly, bad.

ထူးဆန်းနေတာ၊ မှားယွင်းတာ၊ ဆိုးဝါးတာကို ကြောက်ရွံ့တာပါ။

I was always so afraid I was embarrassing myself.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကသိကအောက်ဖြစ်မိမှာကို အမြဲ ကြောက်တယ်။

But from the moment I came out, none of that really mattered anymore.

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ထွက်လာခဲ့တဲ့ အချိန်ကစပြီး ဒါတွေတစ်ခုမှ တကယ့်ကို အရေးမပါတော့ဘူး။

There was no way to out-shame myself.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရှက်စရာ နည်းလမ်း မရှိခဲ့ဘူး။

So as we stopped talking, I started writing.

ဒါနဲ့ ကျွန်မ စကားမပြောတော့ဘဲ၊ စာ စရေးခဲ့တယ်။

I'd wanted to be a filmmaker since I was nine years old

ကိုးနှစ်အရွယ်ကတည်းက ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးသူ ဖြစ်ချင်ခဲ့ပြီး

and wrote my first script.

ပထမဆုံး ဇာတ်ညွှန်းကို ရေးခဲ့တယ်။

It was a sketch comedy show that featured a fake advert

ဒါက “Vomelet ၊ အန်ဖတ်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ကြက်ဥကြော်” ဆိုတဲ့ ထုတ်ကုန်တစ်ခုအတွက်

for a product called “Vomelet,

ကြော်ငြာ အတုတစ်ခုကို

the omelet made of vomit.”

အသားပေးတဲ့ ဟာသ ဇာတ်လမ်းတွဲ တစ်ခုပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

I'd been desperate to find my voice ever since,

အဲဒီအချိန်ကတည်းက ကျွန်မရဲ့အသံကို ရှာတွေ့ဖို့ အသည်းအသန်ဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့၊

but I was always writing at arms length from myself.

ကျွန်မက ကိုယ်တိုင် ခပ်ခွာခွာနေပြီး အမြဲ စာရေးနေခဲ့တာပါ။

After I came out,

ကျွန်မ ထွက်ခဲ့ပြီးနောက်

there was no reason to hold back, so I didn't.

နောက်တွန့်စရာအကြောင်း မရှိတာကြောင့် နောက်မတွန့်ခဲ့ဘူး။

အဲဒီအချိန်က ရည်းစားနဲ့အတူ ဝက်ဘ် ဇာတ်လမ်းတွဲတစ်ခု ပူးတွဲဖန်တီးခဲ့တယ်။

I co-created a web series with my girlfriend at the time.

It was about a pair of superficial, homophobic lesbians,

ဒါက ပေါ့တန်တဲ့လိင်တူမုန်းတဲ့ လိင်တူချစ်သူစုံတွဲအကြောင်းဖြစ်ပြီး

and for the first time in my life,

ကျွန်မဘဝမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်အနေနဲ့

my work started speaking to other people.

ကျွန်မရဲ့အလုပ်က တခြားသူတွေနဲ့ စကားစပြောခဲ့တာပါ။

I let go of my idea of good

ကျွန်မရဲ့ ကောင်းတဲ့ အယူအဆကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ပြီး

and trying to fit into other people's notion of good,

တခြားသူတွေရဲ့ ကောင်းတဲ့ အယူအဆမှာ အံကျအောင်ကြိုးစားခဲ့ပြီး

and I ended up finding my own.

ကျွန်မ ကိုယ်ပိုင်ကို ရှာဖွေဖြစ်သွားတယ်။

After that, I wrote, directed, and starred in my first film,

ဒီနောက်မှာ နှစ်ကိုယ်ကြားပြောတဲ့ အီရန် ထောင်စုချီတဲ့ စကားနွမ်းဖြစ်တဲ့

which explored themes of being a self-indulgent,

စိတ်အလိုက်တာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို စူးစမ်းရှာဖွေခဲ့တဲ့

closeted Iranian millennial cliché.

ပထမဆုံးရုပ်ရှင်မှာ ကျွန်မ ညွှန်ကြား၊ သရုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်။

That film premiered at Sundance.

အဲဒီရုပ်ရှင်ကို Sundance မှာ ပွဲဦးထွက်ပြသခဲ့တယ်။

My next film won Sundance.

နောက်တော့ ရုပ်ရှင်က Sundance ဆုရခဲ့တယ်။

(Cheers and applause)

(လက်ခုပ်၊ဩဘာသံများ)

Eventually, my parents realized that being gay wasn't a death sentence,

နောက်ဆုံးတော့ လိင်တူချစ်သူဖြစ်တာဟာ သေဒဏ်မဟုတ်တာကို မိဘတွေ သဘောပေါက်သွားပြီး

and we found each other.

ကျွန်မတို့ အချင်းချင်း တွေ့ကြတယ်။

But on new terms.

ဒါပေမဲ့ သတ်မှတ်ချက်အသစ်တွေအရပေါ့။

They are the heart of me.

ဒါတွေက ကျွန်မရဲ့ စိတ်နှလုံးပါ။

They built me.

ကျွန်မကို တည်ဆောက်ပေးတယ်။

But they don't get to determine the rules of my life.

ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက ကျွန်မဘဝရဲ့ စည်းမျဉ်းတွေကို ဆုံးဖြတ်ခွင့်မရှိဘူး။

Nobody does.

ဘယ်သူမှ မလုပ်ပါဘူး။

I challenge you to disappoint your parents

မိဘတွေကို စိတ်ပျက်စေဖို့နဲ့ သူတို့ရဲ့မိဘတွေဆီက

and to take the rules

လက်ဆင့်ကမ်းပေးခဲ့တဲ့

that they passed down from their own parents,

စည်းမျဉ်းတွေကို လိုက်နာဖို့ ကျွန်မ စိန်ခေါ်ပြီး

and ask if those are rules that you would choose for yourself.

ဒါတွေက ကိုယ်တိုင်အတွက် ရွေးချယ်မယ့် စည်းမျဉ်းတွေလားလို့ မေးတယ်။

I challenge you to be a little more honest and a little less obedient.

နည်းနည်း ပိုရိုးသားပြီး နည်းနည်း နာခံမှုနည်းဖို့ ကျွန်မ စိန်ခေါ်ပါတယ်။

Not just with your parents, but with the world.

မိဘတွေနဲ့သာမက ကမ္ဘာကြီးနဲ့ရောပေါ့။

My mother's high school yearbook quote says

အမေရဲ့ အထက်တန်းကျောင်း နှစ်ချုပ်စာအုပ် စာကိုးက

"One should live life like a duck.

“လူတစ်ယောက်က ဘဲလို နေထိုင်သင့်တယ်။

Calm and serene on the surface,

အပေါ်ယံမှာ အေးဆေး၊တည်ငြိမ်နေပေမဲ့၊

but paddling like hell underneath."

အောက်မှာ ငရဲလို ယက်ပြီးကူးခတ်နေတာပါ“တဲ့။

I beg to differ.

ကျွန်မက ခြားနားဖို့ တောင်းခံတယ်။

Calm and serene is for other people's benefit.

အေးဆေး၊တည်ငြိမ်မှုက တခြားသူတွေရဲ့ အကျိုးအတွက်ပါ။

The paddling, it turns out, is the good bit.

ယက်ပြီးကူးခတ်တာက ကောင်းတဲ့အပိုင်းဖြစ်သွားတယ်။

The paddling is what it is to be alive.

ယက်ပြီးကူးခတ်တာက ရှင်သန်ဖို့ပါ။

I once overheard my father tell someone,

တစ်ခါက အဖေက လူတစ်ယောက်ကို ပြောတာကို ကြားလိုက်ရတယ်၊

"I knew I had two choices.

“ငါ့မှာ ရွေးချယ်စရာ နှစ်ခုရှိတာ သိတယ်။

ဒါကို ကျော်လွှားပါ၊ ဒါမှမဟုတ် သမီးကို ဆုံးၡုံးခံလိုက်ပါ“တဲ့။

Get over it or lose my daughter."

ကျွန်မလည်း အလားတူ ရွေးချယ်မှုတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရတယ်။

I faced a similar choice.

Live life according to my own standards

ကိုယ်ပိုင်စံနှုန်းတွေအတိုင်း ဘဝကို ရှင်သန်တာနဲ့

and risk losing my family,

မိသားစုကို ဆုံးၡုံးဖို့ စွန့်စားတာ၊

or live according to their rules

သူတို့ရဲ့ စည်းမျဉ်းတွေအတိုင်း နေထိုင်တာနဲ့

and never get the opportunity to meet myself.

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘယ်တော့မှ တွေ့ဆုံခွင့်မရတာပါ။

I took a calculated risk.

ကျွန်မ တမင် အရဲစွန်ခဲ့တယ်။

And against all odds, I won.

အားလုံးကို ဆန့်ကျင်ပြီး အနိုင်ရခဲ့တယ်။

Thank you.

ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Cheers and applause)

(လက်ခုပ်၊ဩဘာသံများ)