Should we create a solar shade to cool the earth? | Danny Hillis

Translator: Mehdi Akbari Reviewer: sadegh zabihi

[A provocation from Danny Hillis:]

[تحریکی از دنی هیلیز:]

[It's time to start talking about engineering our climate]

[زمان این فرا رسیده که راجع به مهندسی آب‌و‌هوا صحبت کنیم]

What if there was a way to build a thermostat

چه می‌شد اگر راهی برای ساختن یک ترموستات وجود داشت

that allowed you to turn down the temperature of the earth

که به شما این امکان را می‌داد دمای زمین را

anytime you wanted?

هر زمان که خواستید کاهش دهید؟

Now, you would think if somebody had a plausible idea about how to do that,

حالا اگر فکر کنید کسی ایده‌ای پذیرفتنی برای آن داشت،

everybody would be very excited about it,

همه از این ایده هیجان‌زده می‌شدند،

and there would be lots of research on how to do it.

و تحقیقات زیادی درباره چگونگی آن انجام می‌شد.

But in fact, a lot of people do understand how to do that.

اما در واقع بسیاری از مردم می‌دانند که چگونه باید این کار را انجام دهند.

But there's not much support for research in this area.

اما از تحقیقات در این زمینه حمایت‌های زیادی صورت نمی‌گیرد.

And I think part of it

و من فکر می‌کنم بخشی از آن

is because there are some real misunderstandings about it.

به این دلیل است که سوء‌تفاهم‌های واقعی در این مورد وجود دارد.

So I'm not going to try to convince you today that this is a good idea.

بنابراین من امروز قصد ندارم شما را در مورد خوب بودن این ایده قانع کنم.

But I am going to try to get your curiosity going about it

اما قصد دارم کنجکاوی شما را در این مورد تحریک کنم

and clear up some of the misunderstandings.

و برخی سوءتفاهم‌ها را برطرف کنم.

So, the basic idea of solar geoengineering

ایده بدوی مهندسی ژئوماتیک خورشیدی

is that we can cool things down

این است که ما می‌توانیم

just by reflecting a little bit more sunlight

از طریق انعکاس مقدار بیشتری از نور خورشید

back into space.

به سمت فضا زمین را خنک کنیم.

And ideas about how to do this have been around literally for decades.

و ایده ی چگونگی انجام این کار برای دهه‌ها مطرح بوده است.

Clouds are a great way to do that, these low-lying clouds.

ابرها بهترین راه برای انجام این کار هستند، این ابرهایی که پایین هستند.

Everybody knows it's cooler under a cloud.

همه می‌دانند که زیر ابرها خنک‌تر هستند.

I like this cloud because it has exactly the same water content

من ابرها را دوست دارم، زیرا دقیقا همان محتویات

as the transparent air around it.

هوای شفاف اطرافشان را دارند.

And it just shows that even a little bit of a change in the flow of the air

و نشان می‌دهند که تنها مقداری تغییر در جریان هوا

can cause a cloud to form.

می‌تواند باعث تشکیل ابر شود.

We make artificial clouds all the time.

ما همیشه باعث تشکیل ابرهای مصنوعی می‌شویم.

These are contrails, which are artificial water clouds

در آسمان خیلی از این خطوط سفید رنگ را می‌بینیم

that are made by the passing of a jet engine.

که از هواپیماهای جت خارج می‌شوند.

And so, we're already changing the clouds on earth.

پس ما قبل تر ازاین داشتیم ابرهای زمین را تغییر می‌دادیم.

By accident.

البته ناخواسته.

Or, if you like to believe it, by supersecret government conspiracy.

یا راستش را بخواهید، با توطئه های فوق سری دولت.

(Laughter)

(خنده)

But we are already doing this quite a lot.

اما در حال حاضر ما این کار را زیاد انجام می‌دهیم.

This is a NASA picture of shipping lanes.

این یک عکس NASA است ازمسیرهای کشتیرانی

Passing ships actually cause clouds to form,

تردد کشتی‌ها در واقع، باعث تشکیل ابرها می‌شود

and this is a big enough effect

و این به اندازه کافی اثر بزرگی است

that it actually helps reduce global warming already by about a degree.

که کمک می‌کند تا گرم شدن زمین را تا ۱ درجه کم کند.

So we already are doing solar engineering.

پس ما قبل تر از این داشتیم مهندسی خورشیدی می‌کردیم.

There's lots of ideas about how to do this.

ایده های بسیاری درباره چگونگی انجام این کار وجود دارد.

People have looked at everything,

مردم هم این‌ها را دیده‌اند،

from building giant parasols out into space

از ساختمان تلسکوپ‌های عظیم به داخل فضا

to fizzing bubble waters in the ocean.

و بیرون زدن حباب‌های آب در اقیانوس.

And some of these are actually very plausible ideas.

بعضی از این ایده‌ها واقعا محتمل هستند.

One that was published recently by David Keith at Harvard

یکی از اینها اخیرا توسط دیوید کیت در دانشکاه هاروارد منتشر شد

is to take chalk and put dust up into the stratosphere,

و این است که سنگ کلسیم و خاک را در استراتوسفر قرار بدهیم،

where it reflects off sunlight.

جایی که نور خورشید را بر می‌گرداند.

And that's a really neat idea,

و این ایده بسیار تمیزی است،

because chalk is one of the most common minerals on earth,

چرا که سنگ کلسیم یکی از فروان‌ترین مواد معدنی بر روی زمین است،

and it's very safe -- it's so safe, we put it into baby food.

و بسیار بی خطر است در حدی که می‌شود از آن در غذای کودک استفاده می‌کنیم

And basically, if you throw chalk up into the stratosphere,

اساسا اگر شما سنگ کلسیم را به استراتوسفر پرت کنید،

it comes down in a couple of years all by itself, dissolved in rainwater.

چندین سال بعد خود به خود به صورت حل شده در قطرات باران پایین می‌آید.

Now, before you start worrying about all this chalk in your rainwater,

الان قبل از این که بخواهید راجع به میزان سنگ کلسیم موجود در باران نگران شوید،

let me explain to you how little of it it actually takes.

اجازه دهید توضیح دهم که چقدر میزان آن کم است.

And that turns out to be very easy to calculate.

و محاسبه آن بسیار آسان است.

This is a back-of-the-envelope calculation I made.

این محاسبه سرانگشتی است که من انجام دادم.

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

I assure you, people have done much more careful calculations,

به شما اطمینان می‌دهم که محاسبات بسیار دقیق‌تری انجام شده،

and it comes out with the same answer,

و همه به یک پاسخ مشابه رسیده‌اند،

which is that you have to put chalk up at the rate of about 10 teragrams a year

که باید میزان ۱۰ تراگرم سنگ کلسیم در سال به بالا فرستاده شود

to undo the effects of the CO2 that we've already done --

تا اثرات دی‌اکسید کربنی که تا حالا تولید کردیم را خنثی کنیم --

just in terms of temperature, not all the effects, but the temperature.

فقط اثراتش در زمینه دما، نه همه اثرات، فقط دما.

So what does that look like?

خوب چطور به نظر می‌رسد؟

I can't visualize 10 teragrams per year.

من نمی‌توانم میزان ۱۰ تراگرم در سال را برایتان تصویرسازی کنم.

So I asked the Cambridge Fire Department and Taylor Milsal

بنابراین از سازمان آتش‌نشانی کمبریج و تیلور میلسال در خواست کردم

to lend me a hand.

به من کمک کنند.

This is a hose pumping water at 10 teragrams a year.

این یک شلنگ دارد آب را با نرخ ۱۰ تراگرم در سال پمپ می‌کند.

And that is how much

و این میزانی است

you would have to pump into the stratosphere

که باید به درون اتمسفر پمپ کنید.

to cool the earth back down to pre-industrial levels.

تا زمین را به میزان قبل از صنعتی شدن خنک کنیم.

And it's amazingly little; it's like one hose for the entire earth.

و این میزان فوق العاده کمی است؛ فقط یک شلنگ برای کل زمین.

Now of course, you wouldn't really use a hose,

البته که شما نمی‌توانید از شلنگ استفاده کنید،

you'd fly it up in airplanes or something like that.

بلکه باید از هواپیا یا چیزی مثل آن استفاده شود.

But it's so little, it would be like putting a handful of chalk

ولی خوب خیلی ناچیز است، مثل ریختن یک مشت گچ

into every Olympic swimming pool full of rain.

در یک استخر المپیک پر از آب باران.

It's almost nothing.

تقریبا هیچی نیست.

So why don't people like this idea?

حالا چرا مردم این ایده را دوست ندارند؟

Why isn't it taken more seriously?

چرا جدی گرفته نشده؟

And there are some very good reasons for that.

خوب دلایل بسیار خوبی برای آن هست.

A lot of people really don't think we should be talking about this at all.

خیلی از مردم عقیده دارند که اصلا نباید راجع به این ایده صحبت کنیم.

And, in fact, I have some very good friends in the audience

و در واقع در بین حاضران در سالن دوستان خیلی خوبی دارم

who I respect a lot,

که برای آنها احترام زیادی قائلم،

who really don't think I should be talking about this.

اما فکر می‌کنند نباید این حرف‌ها را بزنم.

And the reason is that they're concerned

و دلیل نگرانی آنها این است

that if people imagine there's some easy way out,

که اگر مردم تصور کنند که چنین راه دررو‍‍ آسانی وجود دارد،

that we won't give up our addiction to fossil fuels.

به این راحتی از وابستگی به سوختهای فسیلی رها نمی‌شوند.

And I do worry about that.

و من هم نگران این هستم.

I think it's actually a serious problem.

باور من هم این است که مساله خیلی مهمی است.

But there's also, I think, a deeper problem,

اما همچنین، یک مساله عمیق‌تر هم اینجا داریم،

which is: nobody likes the idea of messing with the entire earth --

که هیچکس از ایده سر به سر کل زمین گذاشتن خوشش نمی‌آید --

من که قطعا دوست ندارم.

I certainly don't.

I love this planet, I really do.

من عاشق این سیاره هستم، واقعا هستم.

And I don't want to mess with it.

و نمی‌خواهم خرابش کنم.

But we're already changing our atmosphere,

اما همین حالا هم داریم اتمسفرمان را تغییر می‌دهیم،

we're already messing with it.

همین حالا هم داریم خرابش می‌کنیم.

And so I think it makes sense for us to look for ways

و خوب منطقی به نظر می‌رسد که دنبال راهکار باشیم

to mitigate that impact.

تا اثرات آن را کاهش دهیم.

And we need to do research to do that.

و ما به طور قطع نیاز داریم که راجع به آن تحقیق کنیم.

We need to understand the science behind that.

ما نیاز داریم که علم پشت آن را متوجه شویم.

I've noticed that there's a theme that's kind of developed at TED,

مطلع شدم که یک موضوع توسعه یافته در TED داریم،

which is kind of, "fear versus hope,"

که انگار، «ترس در مقابل امید» است،

or "creativity versus caution."

یا «خلاقیت در مقابل احتیاط.»

And of course, we need both of those.

و البته ما به هر دوی این‌ها نیاز داریم.

So there aren't any silver bullets.

خوب هیچ چوب جادوگری وجود ندارد.

This is certainly not a silver bullet.

و این یکی هم قطعا معجزه نمی‌کند.

But we need science to tell us what our options are;

ولی ما به علم نیاز داریم که بفهمیم چه گزینه‌هایی داریم؛

that informs both our creativity and our caution.

این هم به خلاقیت و هم به احتیاط ما دید می‌دهد.

So I am an optimist about our future selves,

خوب من نسبت به آینده‌مان خوش‌بین هستم،

but I'm not an optimist because I think our problems are small.

اما نه به این دلیل که فکر می‌کنم مشکلات ما کوچک هستند.

I'm an optimist because I think our capacity to deal with our problems

بلکه خوش بین هستم زیرا فکر می‌کنم توانایی ما در حل مشکلاتمان

is much greater than we imagine.

از آن چه تصور می‌کنیم بسیار بیشتر است.

Thank you very much.

بسیار متشکرم.

(Applause)

(تشویق)

This talk sparked a lot of controversy at TED2017,

این سخنرانی در TED2017 بحث‌برانگیز بود،

and we encourage you to look at discussions online

و پیشنهاد می‌کنیم بحث‌های آنلاین را پیگیری کنید

to see other points of view.

تا دیگر دیدگاه‌ها را هم ببینید.