The tiny creature that secretly powers the planet | Penny Chisholm

Translator: Atieh Bakhtiar Reviewer: sadegh zabihi

I'd like to introduce you to a tiny microorganism

من می خواهم شما را به یک میکروارگانیسم کوچک معرفی کنم

that you've probably never heard of:

که احتمالا هرگز از او نشنیده‌اید:

its name is Prochlorococcus,

نام او پروکلوروکوکوس،

and it's really an amazing little being.

و جاندار کوچک بسیار شگفت انگیزی است.

For one thing, its ancestors

به عنوان مثال، اجداد او

changed the earth in ways that made it possible for us to evolve,

زمین را به گونه‌ای تغییر دادند که این امکان را برای ما فراهم کرد که تکامل بیابیم

and hidden in its genetic code

و در کد ژنتیکی آنها

is a blueprint

طرح ژنتیکی آن پنهان شده است

that may inspire ways to reduce our dependency on fossil fuel.

که ممکن است الهام بخش راه‌هایی برای کاهش وابستگی ما به سوخت فسیلی باشد.

But the most amazing thing

اما شگفت‌انگیزترین چیز

is that there are three billion billion billion

این است که سه میلیارد میلیارد میلیارد

of these tiny cells on the planet,

از این سلولهای کوچک روی این سیاره وجود دارد،

and we didn't know they existed until 35 years ago.

و ما تا ۳۵ سال پیش نمی‌دانستیم که آنها وجود دارند.

So to tell you their story,

بنابراین برای تعریف داستان آنها،

I need to first take you way back,

اول باید شما را به زمان گذشته ببرم،

four billion years ago, when the earth might have looked something like this.

چهار میلیارد سال پیش، زمانی که زمین احتمالا چیزی شبیه به این بوده است.

There was no life on the planet,

حیات در این سیاره وجود نداشت،

there was no oxygen in the atmosphere.

اکسیژنی در جو نبود.

So what happened to change that planet into the one we enjoy today,

پس چه اتفاقی برای این سیاره افتاد که آن را به چیزیکه امروز از آن لذت می‌بریم تغییر داد،

teeming with life,

پر از زندگی،

teeming with plants and animals?

مملو از گیاهان و حیوانات؟

Well, in a word, photosynthesis.

خوب، در یک کلمه، فتوسنتز.

About two and a half billion years ago,

حدود دو و نیم میلیارد سال پیش،

some of these ancient ancestors of Prochlorococcus evolved

برخی از اجداد باستانی پروکلوروکوکوس تکامل یافتند

so that they could use solar energy

که بتوانند از انرژی خورشیدی استفاده کنند

and absorb it

و آن را جذب کنند

and split water into its component parts of oxygen and hydrogen.

و آب را به اکسیژن و هیدروژن تجزیه کنند.

And they used the chemical energy produced

و انرژی شیمیایی حاصل از این تجزیه را

to draw CO2, carbon dioxide, out of the atmosphere

برای جذب CO2، دی اکسید کربن از جو

and use it to build sugars and proteins and amino acids,

برای ساخت قندها، پروتئین ها، و اسیدهای آمینه

all the things that life is made of.

و همه چیزهایی که حیات از آن ساخته شده استفاده کنند.

And as they evolved and grew more and more

و همانطور که آنها بیشتر و بیشتر تکامل و رشد کردند

over millions and millions of years,

در بازه میلیون‌ها و میلیون‌ها سال،

that oxygen accumulated in the atmosphere.

آن اکسیژن در جو تشکیل شده است.

Until about 500 million years ago,

تا حدود ۵۰۰ میلیون سال پیش،

there was enough in the atmosphere that larger organisms could evolve.

در جو فضای کافی وجود داشت که موجودات بزرگتر بتوانند تکامل پیدا کنند.

There was an explosion of life-forms,

یک انفجار گونه‌های زندگی وجود داشت،

and, ultimately, we appeared on the scene.

و در نهایت، ما در صحنه ظاهر شدیم.

While that was going on,

درحالیکه این حوادث در جریان بودند،

some of those ancient photosynthesizers died

برخی از آن فتوسنتز کننده‌های باستانی درگذشتند،

and were compressed and buried,

فشرده و دفن شده،

and became fossil fuel

و تبدیل به سوخت فسیلی شدند

with sunlight buried in their carbon bonds.

با نور خورشید ذخیره شده در زنجیره‌های کربن‌شان.

They're basically buried sunlight in the form of coal and oil.

آنها اساسا نور خورشید هستند که در قالب زغال سنگ و نفت ذخیره شده‌اند.

Today's photosynthesizers,

فتوسنتز کننده‌های امروزی،

their engines are descended from those ancient microbes,

سیستم‌هایشان را از آن میکروب‌های باستانی منشا گرفته‌اند،

and they feed basically all of life on earth.

و آنها اساسا همه حیات روی زمین را تغذیه می‌کنند.

Your heart is beating using the solar energy

قلب شما با استفاده از انرژی خورشید می‌تپد

that some plant processed for you,

که بعضی از گیاهان برای شما فراوری می‌کنند،

and the stuff your body is made out of

و موادی که بدن شما از آن ساخته شده است

is made out of CO2

از CO2 تولید می‌شود

that some plant processed for you.

که برخی از گیاهان برای شما فراوری می‌کنند.

Basically, we're all made out of sunlight and carbon dioxide.

اساسا همه ما از نور خورشید و دی اکسید کربن ساخته شده‌ایم.

Fundamentally, we're just hot air.

اساسا، ما همه فقط هوای گرم هستیم.

(Laughter)

(خنده)

So as terrestrial beings,

به عنوان موجودات زمینی،

we're very familiar with the plants on land:

ما با گیاهان زمینی خیلی آشنا هستیم:

the trees, the grasses, the pastures, the crops.

درختان، علف‌ها، مراتع، محصولات زراعی.

But the oceans are filled with billions of tons of animals.

اما اقیانوس‌ها با میلیاردها تن حیوانات پر شده‌اند.

Do you ever wonder what's feeding them?

آیا تا به حال فکر کرده‌اید چه چیز آنها را تغذیه می‌کند؟

Well there's an invisible pasture

خوب، یک مرتع نامرئی وجود دارد

of microscopic photosynthesizers called phytoplankton

از فتوسنتز کننده‌های میکروسکوپی که فیتوپلانکتون نامیده می‌شوند

that fill the upper 200 meters of the ocean,

که تا عمق ۲۰۰ متر سطح اقیانوس را پر می‌کنند،

and they feed the entire open ocean ecosystem.

و آنها کل اکوسیستم اقیانوس را تغذیه می‌کنند.

Some of the animals live among them and eat them,

برخی حیوانات در میان آنها زندگی کرده و آنها را می‌خورند،

and others swim up to feed on them at night,

و دیگران در شب برای تغذیه از آنها به سطح شنا می‌کنند،

while others sit in the deep and wait for them to die and settle down

در حالی که دیگران در عمق می‌نشینند و منتظر مرگ و ته نشین شدن آنها می‌مانند

and then they chow down on them.

و سپس آنها را می‌خورند.

So these tiny phytoplankton,

بنابراین این فیتوپلانکتون‌های کوچک،

collectively, weigh less than one percent of all the plants on land,

جمعا، کمتر از یک درصد از تمام گیاهان بر روی زمین وزن دارند،

but annually they photosynthesize as much as all of the plants on land,

اما سالانه آنها تقریبا برابر همه گیاهان بر روی زمین فتوسنتز می‌کنند،

including the Amazon rainforest

از جمله جنگل‌های بارانی آمازون

that we consider the lungs of the planet.

که ما ریه‌های این سیاره در نظر می‌گیریم.

Every year, they fix 50 billion tons of carbon

هر سال، آنها ۵۰ میلیارد تن کربن

in the form of carbon dioxide into their bodies

در قالب دی اکسید کربن در بدن شان تولید می‌کنند

that feeds the ocean ecosystem.

که اکوسیستم اقیانوس را تغذیه می‌کند.

How does this tiny amount of biomass

چگونه این مقدار کم از زیست توده

produce as much as all the plants on land?

به اندازه تمام گیاهان در زمین تولید می‌کنند؟

Well, they don't have trunks and stems

خوب، آنها تنه و ساقه ندارند

and flowers and fruits and all that to maintain.

و گل و میوه و از این چیزها که از آنها مراقبت کنند.

All they have to do is grow and divide and grow and divide.

تنها کارشان رشد و تقسیم و رشد و تقسیم است.

They're really lean little photosynthesis machines.

آنها ماشین‌های فتوسنتز کننده بسیار کارآمدی هستند.

They really crank.

آنها واقعا پرکارند.

So there are thousands of different species of phytoplankton,

بنابراین هزاران گونه مختلف فیتوپلانکتون وجود دارند،

come in all different shapes and sizes,

در تمام اشکال و اندازه‌های مختلف،

all roughly less than the width of a human hair.

همه تقریبا کمتر از عرض یک موی انسان.

Here, I'm showing you some of the more beautiful ones,

در اینجا من برخی از آنهایی که زیباتر هستند را نشان شما می‌دهم،

the textbook versions.

نسخه‌هایی که در کتاب‌های درسی است.

I call them the charismatic species of phytoplankton.

من به آنها می‌گویم گونه‌های جذاب فیتوپلانکتون‌ها.

And here is Prochlorococcus.

و این پروکلوروکوکوس است.

I know,

می‌دانم،

it just looks like a bunch of schmutz on a microscope slide.

این فقط شبیه یک لکه در یک اسلاید میکروسکوپ است.

(Laughter)

(خنده)

But they're in there,

اما آنها در آنجا هستند

and I'm going to reveal them to you in a minute.

و من قصد دارم آنها را به شما در یک دقیقه افشا کنم.

But first I want to tell you how they were discovered.

اما ابتدا می‌خواهم به شما بگویم چگونه آنها کشف شدند.

About 38 years ago,

حدود ۳۸ سال پیش،

we were playing around with a technology in my lab called flow cytometry

ما با فناوری به نام فلوسایتومتری در آزمایشگاه من بازی می‌کردیم

that was developed for biomedical research for studying cells like cancer cells,

که برای تحقیقات پزشکی برای مطالعه سلولهایی مانند سلول‌های سرطانی ساخته شده بود،

but it turns out we were using it for this off-label purpose

اما معلوم شد که ما از آن به منظور دیگری استفاده می‌کردیم

which was to study phytoplankton, and it was beautifully suited to do that.

که برای مطالعه فیتوپلانکتون بود، و به زیبایی متناسب برای انجام این کار بود.

And here's how it works:

و اینگونه کار می‌کند:

so you inject a sample in this tiny little capillary tube,

بنابراین شما در این لوله کوچک مویرگی کوچک نمونه را تزریق می‌کنید،

and the cells go single file by a laser,

و سلول‌ها با نور لیزر تقاطع پیدا می‌کنند،

and as they do, they scatter light according to their size

و در نتیجه، آنها با توجه به اندازه نور از خود پراکنده می‌کنند

and they emit light according to whatever pigments they might have,

و بازتاب نور آنها بر اساس هر رنگی که دارند خواهد بود،

whether they're natural or whether you stain them.

چه آنها بی‌رنگ باشند و چه شما به آنها رنگ اضافه کنید.

And the chlorophyl of phytoplankton,

و کلروفیل فیتوپلانکتون،

which is green,

که سبز است،

emits red light when you shine blue light on it.

هنگامی که نور آبی بر روی آن می‌تابانید، نور قرمز منتشر می‌کند.

And so we used this instrument for several years

بنابراین ما از این ابزار برای چندین سال استفاده کردیم

to study our phytoplankton cultures,

برای مطالعه روش زندگی فیتوپلانکتون‌ها،

species like those charismatic ones that I showed you,

مانند گونه جذابی که من به شما نشان دادم،

just studying their basic cell biology.

برای مطالعه زیست‌شناسی سلولی آنها.

But all that time, we thought, well wouldn't it be really cool

اما تمام آن زمان، ما فکر کردیم آیا خیلی جالب نمی‌تواند باشد

if we could take an instrument like this out on a ship

اگر ما بتوانیم ابزاری مانند این را با خود به کشتی ببریم

and just squirt seawater through it

و آب دریا را از درونش رد کنیم

and see what all those diversity of phytoplankton would look like.

و ببینیم که تنوع این همه فیتوپلانکتون به چه شکل است.

So I managed to get my hands

بنابراین من توانستم به دستگاهی

on what we call a big rig in flow cytometry,

که ما آن را جعبه بزرگ در جریان سیاتومتری می‌نامیم، دسترسی پیدا کنم،

a large, powerful laser

یک لیزر بزرگ و قدرتمند

with a money-back guarantee from the company

با تضمین بازگشت پول از شرکت تولید کننده

that if it didn't work on a ship, they would take it back.

که اگر در کشتی کار نکند، آنها آن را پس می‌گیرند.

And so a young scientist that I was working with at the time,

و بنابراین یک دانشمند جوان که من در آن زمان با او کار می‌کردم

Rob Olson, was able to take this thing apart,

راب اولسون توانست قطعات آن را از هم جدا کند،

put it on a ship, put it back together and take it off to sea.

آن را در کشتی قرار دهد، آن را سر هم کند و به دریا ببرد.

And it worked like a charm.

و با موفقیت تمام انجام شد.

We didn't think it would, because we thought the ship's vibrations

ما فکر نمی‌کردیم کار کند چون ما فکر می‌کردیم ارتعاشات کشتی

would get in the way of the focusing of the laser,

مانع کار دستگاه لیزر خواهد شد،

but it really worked like a charm.

اما واقعا با موفقیت تمام کار کرد.

And so we mapped the phytoplankton distributions across the ocean.

بنابراین ما توزیع فیتوپلانکتون‌ها را در سراسر اقیانوس نقشه برداری کردیم.

For the first time, you could look at them one cell at a time in real time

برای اولین بار، می‌توانستید در زمان جاری به هر سلول بصورت مجزا نگاه کنید

and see what was going on -- that was very exciting.

و ببینید چه اتفاقات هیجان‌انگیزی در حال وقوع بود.

But one day, Rob noticed some faint signals

اما یک روز، راب متوجه تعدادی سیگنال‌های ضعیف شد

coming out of the instrument

که از دستگاه خارج می‌شد

that we dismissed as electronic noise

که ما آن را به عنوان سر و صدای الکترونیکی نادیده گرفتیم

for probably a year

برای تقریبا یک سال

before we realized that it wasn't really behaving like noise.

قبل از اینکه متوجه شویم که واقعا مانند سر و صدای دستگاه رفتار نمی‌کند.

It had some regular patterns to it.

و دارای برخی الگوهای منظم بود.

To make a long story short,

برای خلاصه کردن داستان،

it was tiny, tiny little cells,

سلول‌های بسیار بسیار کوچکی بودند،

less than one-one hundredth the width of a human hair

کمتر از یک صدم عرض یک موی انسان

that contain chlorophyl.

که حاوی کلروفیل بودند.

That was Prochlorococcus.

و آنها پروکلروکوکوس بودند.

So remember this slide that I showed you?

اسلایدی را که من به شما نشان دادم به یاد دارید؟

If you shine blue light on that same sample,

اگر شما نور آبی را بر همان نمونه بتابانید،

this is what you see:

این چیزی است که می‌بینید:

two tiny little red light-emitting cells.

دو سلول کوچک که نور قرمز بازتاب می‌کنند.

Those are Prochlorococcus.

این‌ها پروکلروکوکوس هستند.

They are the smallest and most abundant photosynthetic cell on the planet.

آنها کوچک‌ترین و فراوان‌ترین سلول‌های فتوسنتزی در سیاره هستند.

At first, we didn't know what they were,

در ابتدا، ما نمی‌دانستیم آنها چه هستند،

so we called the "little greens."

پس اسم آنها را «کوچولوهای سبز» گذاشتیم.

It was a very affectionate name for them.

نام بسیار پراحساسی برای آنها بود.

Ultimately, we knew enough about them to give them the name Prochlorococcus,

نهایتاً، به اندازه کافی در موردشان دانستیم که آنها را پروکلروکوکوس بخوانیم،

which means "primitive green berry."

که به معنی «توت سبز اولیه» است.

And it was about that time

و تقریبا آن زمان بود که

that I became so smitten by these little cells

من به قدری شیفته این سلول‌های کوچک شدم

that I redirected my entire lab to study them and nothing else,

که کل آزمایشگاهم را برای مطالعه آنها و هیچ چیز دیگر اختصاص دادم.

and my loyalty to them has really paid off.

و وفاداری به آنها واقعا ارزشش را نشان داد.

They've given me a tremendous amount, including bringing me here.

آنها کار عظیمی برای من کردند، از جمله آوردن من به اینجا.

(Applause)

(تشویق)

So over the years, we and others, many others,

بنابراین در طول سال‌ها ما و تعداد بسیار زیادی،

have studied Prochlorococcus across the oceans

پروکلروکوکوس‌ها را در سراسر اقیانوس‌ها مورد مطالعه قرار داده‌اند

and found that they're very abundant over wide, wide ranges

و متوجه شدیم که آنها در مناطق بسیار وسیع و بسیار گوناگون

in the open ocean ecosystem.

در اکوسیستم اقیانوس باز فراوان هستند.

They're particularly abundant in what are called the open ocean gyres.

به خصوص آنها در مناطقی فراوان هستند که به آنها جریان‌های باز اقیانوسی می‌گوییم.

These are sometimes referred to as the deserts of the oceans,

به این مکان‌ها گاهی اوقات بیابان‌های اقیانوس‌ها می‌گویند،

but they're not deserts at all.

اما آنها در واقعیت اصلا بیابانی نیستند.

Their deep blue water is teeming

آب آبی عمیق آنها مملو از

with a hundred million Prochlorococcus cells per liter.

صد میلیون پروکلروکوکوس در هر لیتر است.

If you crowd them together like we do in our cultures,

اگر آنها را کنار هم جمع کنید مثل روشی که ما زندگی می‌کنیم،

you can see their beautiful green chlorophyl.

می توانید کلروفیل سبز زیبای آنها را ببینید.

One of those test tubes has a billion Prochlorococcus in it,

یکی از این لوله‌های آزمایش دارای یک میلیارد پروکلروکوکوس است،

and as I told you earlier,

و همانطور که پیش‌تر گفتم،

there are three billion billion billion of them on the planet.

سه میلیارد میلیارد میلیارد از آنها در سیاره وجود دارد.

That's three octillion,

یعنی سه اوکتیلیون،

if you care to convert.

اگر بخواهید عددش را تبدیل کنید.

(Laughter)

(خنده)

And collectively, they weigh more than the human population

و جمعا، وزنشان بیشتر از وزن تمام انسان‌ها است

and they photosynthesize as much as all of the crops on land.

و آنها به اندازه کل گیاهان روی زمین فتوسنتز می‌کنند.

They're incredibly important in the global ocean.

آنها در اقیانوس جهانی فوق‌العاده مهم هستند.

So over the years, as we were studying them

در نتیجه در طول سال‌ها، همانطور که آنها را مطالعه کردیم

and found how abundant they were,

و متوجه شدیم که چقدر فراوان بودند،

we thought, hmm, this is really strange.

فکر کردیم، این واقعا عجیب است.

How can a single species be so abundant across so many different habitats?

چگونه یک گونه تنها می‌تواند در بسیاری از زیستگاه‌های مختلف اینقدر فراوان باشد؟

And as we isolated more into culture,

همانطور که بیشتر بر زندگی آنها تمرکز کردیم،

we learned that they are different ecotypes.

آموختیم که آنها اکوتیپ‌های مختلفی هستند.

There are some that are adapted to the high-light intensities

برخی از آنها به نور بسیار زیاد سازگار شده‌اند

in the surface water,

در سطح آب،

and there are some that are adapted to the low light in the deep ocean.

و برخی از آن‌ها به نور کم در اعماق اقیانوس سازگاری پیدا کردند.

In fact, those cells that live in the bottom of the sunlit zone

در واقع، آن سلول‌هایی که پایین‌تر از مرز نور خورشید زندگی می‌کنند

are the most efficient photosynthesizers of any known cell.

از تمام سلول‌های شناخته شده در فتوسنتز کارآمدتر هستند.

And then we learned that there are some strains

و بعد آموختیم که گونه‌هایی وجود دارند

that grow optimally along the equator,

که در امتداد خط استوا رشد می‌کنند،

where there are higher temperatures,

در جایی که درجه حرارت بالاتر است،

and some that do better at the cooler temperatures

و برخی از آنها که در دماهای سردتر بهتر عمل می‌کنند

as you go north and south.

به شمال و جنوب می‌روند.

So as we studied these more and more and kept finding more and more diversity,

پس هر چه ما بیشتر و بیشتر آنها را مطالعه کردیم و گوناگونی بیشتری یافتیم،

we thought, oh my God, how diverse are these things?

با خود فکر کردیم، خدای من اینها چقدر متنوع هستند؟

And about that time, it became possible to sequence their genomes

و در همان ایام، امکان پیدا کردن توالی ژنوم‌های آنها محقق شد

and really look under the hood and look at their genetic makeup.

و ما با دقت به توالی ژنتیکی آنها نگاه کردیم.

And we've been able to sequence the genomes of cultures that we have,

و ما قادر به یافتن توالی ژنتیکی نمونه‌هایی که کشت داده بودیم شدیم،

but also recently, using flow cytometry,

اما باز اخیرا از طریق جریان سیاتومتری،

we can isolate individual cells from the wild

می‌توانیم یک سلول را از سلول‌های دیگر جدا کنیم

and sequence their individual genomes,

و توالی ژنتیکی فردی آنها را پیدا کنیم،

and now we've sequenced hundreds of Prochlorococcus.

و در حال حاضر ما توالی ژنتیکی صدها پروکلروکوکوس را یافته‌ایم.

And although each cell has roughly 2,000 genes --

و هر چند هر سلول تقریبا ۲٫۰۰۰ ژن دارد --

that's one tenth the size of the human genome --

این تعداد یک دهم تعداد ژن‌های انسان است --

as you sequence more and more,

همانطور که بیشتر و بیشتر توالی‌ها را می‌یابید،

you find that they only have a thousand of those in common

متوجه می‌شوید که آنها فقط هزار ژن مشترک دارند

and the other thousand for each individual strain

و هر هزارتای دیگر برای هرگونه مجزا

is drawn from an enormous gene pool,

از یک مخزن عظیم ژن برداشت شده است،

and it reflects the particular environment that the cell might have thrived in,

و نشان‌دهنده محیطی است که سلول‌ها در آن رشد و نمو کرده‌اند،

not just high or low light or high or low temperature,

نه تنها نور کم یا زیاد یا دمای بالا یا پایین،

but whether there are nutrients that limit them

بلکه مواد غذایی که آنها را محدود می‌کند

like nitrogen, phosphorus or iron.

مانند نیتروژن، فسفر یا آهن.

It reflects the habitat that they come from.

که نشان دهنده زیستگاهی است که آنها از آن آمده‌اند.

Think of it this way.

اینطور می‌توانید فکر کنید.

If each cell is a smartphone

اگر هر سلول یک گوشی هوشمند باشد

and the apps are the genes,

و برنامه‌ها ژن‌ها باشند،

when you get your smartphone, it comes with these built-in apps.

وقتی که گوشی هوشمندتان را می‌گیرید، با این برنامه‌های ساخته شده می‌آید.

Those are the ones that you can't delete if you're an iPhone person.

این برنامه‌ها همان‌ها هستند که نمی‌توانید حذفشان کنید اگر آیفون دارید.

You press on them and they don't jiggle and they don't have x's.

شما آنها را فشار می‌دهید و اما آنها نمی‌لرزند و علامت ضربدر ندارند.

Even if you don't want them, you can't get rid of them.

حتی اگر آنها را نمی‌خواهید نمی‌توانید از آنها خلاص شوید.

(Laughter)

(خنده)

Those are like the core genes of Prochlorococcus.

اینها مانند ژن‌های هسته‌ای از پروکلروکوکوس هستند.

They're the essence of the phone.

آنها ماهیت گوشی هستند.

But you have a huge pool of apps to draw upon

اما شما یک مخزن بزرگ از برنامه‌های دیگر برای استفاده دارید

to make your phone custom-designed for your particular lifestyle and habitat.

تا گوشی خود را به شیوه زندگی و زیستگاه خاص خود به صورت سفارشی طراحی کنید.

If you travel a lot, you'll have a lot of travel apps,

اگر زیاد سفر می‌کنید، برنامه‌های سفر زیادی دارید،

if you're into financial things, you might have a lot of financial apps,

اگر موضوعات اقتصادی دوست دارید ممکن است برنامه‌های اقتصادی زیادی داشته باشید،

or if you're like me,

یا اگر مثل من هستید،

you probably have a lot of weather apps,

احتمالا برنامه‌های آب و هوایی زیادی دارید،

hoping one of them will tell you what you want to hear.

و امیدوارید یکی از آنها آنچه می‌خواهید را به شما بگوید.

(Laughter)

(خنده)

And I've learned the last couple days in Vancouver

و من در چند روز آخر در ونکوور فهمیدم

that you don't need a weather app -- you just need an umbrella.

که شما به برنامه آب و هوایی نیاز ندارید، فقط یک چتر نیاز دارید.

So --

بنابراین --

(Laughter)

(خنده)

(Applause)

(تشویق)

So just as your smartphone tells us something about how you live your life,

بنابراین همانطور که گوشی‌های هوشمند شما به ما می‌گوید شما چگونه زندگی می‌کنید،

your lifestyle,

شیوه زندگی شما،

reading the genome of a Prochlorococcus cell

خواندن ژنوم از یک سلول پروکلوکوکوس

tells us what the pressures are in its environment.

به ما می‌گوید در محیط آن چه عوامل موثری وجود دارند.

It's like reading its diary,

مثل خواندن دفتر خاطرات آنها است،

not only telling us how it got through its day or its week,

نه تنها به ما می‌گوید که چگونه روزها و یا هفته‌هایش را سپری کرده،

but even its evolutionary history.

بلکه حتی تاریخ تکاملی آن را بیان می‌کند.

As we studied -- I said we've sequenced hundreds of these cells,

همانطور که مطالعه کردیم -- گفتم که ما توالی ژن‌های صدها سلول را یافتیم،

and we can now project

و ما هم اکنون می‌توانیم نشان دهیم

what is the total genetic size --

اندازه کلی ژنتیکی --

gene pool --

ستون ژنی -

of the Prochlorococcus federation, as we call it.

از فدراسیون پروکلروکوکوس، همانطور که ما آن را می‌نامیم چیست.

It's like a superorganism.

این مثل یک سوپر ارگانیسم است.

And it turns out that projections are

و معلوم است که پیش‌بینی‌ها بیانگر آن هستند

that the collective has 80,000 genes.

که این گروه دارای ۸۰٫۰۰۰ ژن است.

That's four times the size of the human genome.

این عدد چهار برابر اندازه ژنوم انسان است.

And it's that diversity of gene pools

و این تنوع مخزن ژن‌هاست

that makes it possible for them

که برای آنها ممکن می‌سازد

to dominate these large regions of the oceans

که بر این همه مناطق بزرگ اقیانوس مسلط شوند

and maintain their stability

و ثبات خود را حفظ کنند

year in and year out.

در گذر سال‌ها و سال‌ها.

So when I daydream about Prochlorococcus,

بنابراین وقتی که من در مورد پروکلروکوکوس رویا می‌بافم،

which I probably do more than is healthy --

که احتمالا بیشتر از حد طبیعی است --

(Laughter)

(خنده)

I imagine them floating out there,

تصور می‌کنم آنها در محیطشان شناورند،

doing their job,

مشغول کار خودشان هستند،

maintaining the planet,

نگهداری سیاره،

feeding the animals.

تغذیه حیوانات.

But also I inevitably end up

اما در آخر ناگزیر

thinking about what a masterpiece they are,

فکر می‌کنم که آنها چه شاهکاری هستند،

finely tuned by millions of years of evolution.

به ظرافت صیقل داده شده با میلیون‌ها سال تکامل.

With 2,000 genes,

با ۲٫۰۰۰ ژن،

they can do what all of our human ingenuity

آنها می‌توانند کاری را انجام دهند که نبوغ انسانی ما

has not figured out how to do yet.

هنوز نمی‌داند چطور انجام دهد.

They can take solar energy, CO2

آنها می‌توانند انرژی خورشیدی، و دی اکسید کربن را بگیرند

and turn it into chemical energy in the form of organic carbon,

و آن را به انرژی شیمیایی در فرم کربن آلی تبدیل کنند،

locking that sunlight in those carbon bonds.

به دام انداختن نور خورشید در آن زنجیره‌های کربن.

If we could figure out exactly how they do this,

اگر ما می‌توانستیم بفهمیم دقیقا چگونه این کار را انجام می‌دهند،

it could inspire designs

می‌توانست الهام بخش طرح‌هایی باشد

that could reduce our dependency on fossil fuels,

که وابستگی ما به سوختهای فسیلی را کاهش دهد،

which brings my story full circle.

که داستان من را کامل می‌کند.

The fossil fuels that are buried that we're burning

سوختهای فسیلی دفن شده که ما در حال سوزاندن آنها هستیم

took millions of years for the earth to bury those,

برای زمین دفن آنها میلیون‌ها سال طول کشیده است،

including those ancestors of Prochlorococcus,

از جمله آن اجداد پروکلروکوکوس‌ها،

and we're burning that now in the blink of an eye

و ما در یک چشم بر هم زدن آنها را می‌سوزانیم

on geological timescales.

در زمانبندی زمین شناسی.

Carbon dioxide is increasing in the atmosphere.

دی اکسید کربن در جو در حال افزایش است.

It's a greenhouse gas.

این یک گاز گلخانه‌ای است.

The oceans are starting to warm.

اقیانوس‌ها شروع به گرم شدن کرده‌اند.

So the question is, what is that going to do

بنابراین سوال این است، اینها چه تاثیری

for my Prochlorococcus?

بر روی پروکلروکوکوس من دارد؟

And I'm sure you're expecting me to say that my beloved microbes are doomed,

و مطمئن هستم که شما انتظار دارید که بگویم که میکروب‌های عزیز من محکوم شده‌اند،

but in fact they're not.

اما در واقع نیستند.

Projections are that their populations will expand as the ocean warms

پیش‌بینی‌ها این است که جمعیت آنها با گرم شدن اقیانوس گسترش خواهد یافت

to 30 percent larger by the year 2100.

با ۳۰ درصد افزایش تا سال ۲۱۰۰.

Does that make me happy?

آیا این من را خوشحال می‌کند؟

Well, it makes me happy for Prochlorococcus of course --

خوب، من را برای پروکلروکوکوس خوشحال می کند البته --

(Laughter)

(خنده)

but not for the planet.

اما نه برای سیاره.

There are winners and losers

برندگان و بازندگان وجود دارند

in this global experiment that we've undertaken,

در این آزمایش جهانی که ما انجام داده‌ایم،

and it's projected that among the losers

و این پیش‌بینی شده است که در میان بازنده‌ها

will be some of those larger phytoplankton,

برخی از آن فیتوپلانکتون‌های بزرگتر خواهند بود،

those charismatic ones

آن جذاب‌ها

which are expected to be reduced in numbers,

که انتظار می‌رود تعداد آنها کاهش پیدا کند،

and they're the ones that feed the zooplankton that feed the fish

و آنها هستند که زئوپلانکتون‌ها که ماهی‌ها را تغذیه می کند را تغذیه می‌کنند

that we like to harvest.

که ما دوست داریم صید کنیم.

So Prochlorococcus has been my muse for the past 35 years,

خوب پروکلروکوکوس در ۳۵ سال گذشته الهام بخش من بوده است،

but there are legions of other microbes out there

اما خیل عظیمی از میکروب‌های دیگر در زمین وجود دارند

maintaining our planet for us.

که از سیاره ما برای ما حفاظت می‌کنند.

They're out there

آنها آنجا هستند

ready and waiting for us to find them so they can tell their stories, too.

آماده و منتظر ما برای پیدا کردنشان تا آنها هم بتوانند داستان‌هایشان را بیان کنند.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)