3 creative ways to fix fashion's waste problem | Amit Kalra

Translator: Mansoureh Hadavand Reviewer: H banoo Almasi

A few years ago, I found myself

چند سال پیش فکرم درگیر آن بود ک

looking for the most cost-effective way to be stylish.

که به صرفه‌ترین راه خوشتیپ بودن را پیدا کنم.

So naturally, I wound up at my local thrift store,

مسلما به فروشگاه دست‌دوم فروشی محله‌مان رسیدم.

a wonderland of other people's trash

سرزمین عجایب آشغال‌های دیگران

that was ripe to be plucked to become my treasure.

که آماده بودند آنها را بردارم تا گنجینه من شوند.

Now, I wasn't just looking for your average

من دنبال یک تیشرت قدیمی دست دوم معمولی

off-the-secondhand-rack vintage T-shirt to wear.

برای پوشیدن نبودم.

For me, real style lives at the intersection of design

برای من، استایل حقیقی جایی بین طراحی

and individuality.

و فردگرایی قرار دارد.

So to make sure that I was getting the most out of the things I was finding,

بنابراین برای این که مطمئن بشوم که از یافته‌هایم بیشترین استفاده را می‌کنم

I bought a sewing machine

یک چرخ خیاطی خریدم

so I could tailor the 90's-style garments that I was finding,

تا لباس‌های مدل دهه ۹۰ را که پیدا می‌کردم طوری تغییردهم

to fit a more contemporary aesthetic.

که با زیبایی‌شناسی معاصر همخوانی داشته باشد.

I've been tailoring and making my own clothes from scratch ever since,

از آن زمان که لباس‌هایم را از ابتدا خودم می‌دوزم و درست می‌کنم.

so everything in my closet is uniquely my own.

همه چیز درکمد من مخصوص خودم است.

But as I was sorting through the endless racks of clothes at these thrift stores,

اما همانطور که بین ردیف‌های بی‌پایان لباس در فروشگاه دست دوم می‌گشتم،

I started to ask myself,

از خودم پرسیدم،

what happens to all the clothes that I don't buy?

چه بر سرسایر لباس‌هایی که من نمی‌خرم می‌آید؟

The stuff that isn't really cool or trendy

چیز‌هایی که چشم گیر یا مُد روز نیستند

but kind of just sits there and rots away at these secondhand stores.

آنجا می‌مانند و در این فروشگاه‌هایِ دست‌دوم فروشی می‌پوسند.

I work in the fashion industry on the wholesale side,

من در بخش عمده‌فروشی صنعت مُد کار می‌کنمِ

and I started to see some of the products that we sell

و شاهد بودم که برخی محصولاتی که می‌فروشیم

end up on the racks of these thrift stores.

از قفسه‌های دست دوم فروشی‌ها سردرمی‌آورند.

So the question started to work its way into my work life, as well.

به این ترتیب سوالم به زندگی کاری من نیز راه یافت.

I did some research

کمی تحقیق کردم

and I pretty quickly found a very scary supply chain

و سریع زنجیره تامین بسیار ترسناکی پیدا کردم

that led me to some pretty troubling realities.

که من را به واقعیت‏‌های بسیار ناراحت کننده‌ای رساند.

It turned out that the clothes I was sorting though

معلوم شد لباس‌هایی که در فروشگاه‌های دستِ‌دوم

at these thrift stores

زیر و رو می‌کردم

represented only a small fraction of the total amount of garments

تنها بخش کوچکی از کل پوشاکی است که

that we dispose of each year.

هر ساله دور می‌ریزیم.

In the US, only 15 percent of the total textile and garment waste

در ایالات متحده تنها ۱۵ درصد از مجموع ضایعات نساجی و پوشاک

that's generated each year

که هر ساله تولید می‌شود

ends up being donated or recycled in some way,

به گونه ای اهدا یا بازیافت می‌شود،

which means that the other 85 percent of textile and garment waste

به این معنی که ۸۵ درصد دیگر ضایعات نساجی و پوشاک

end up in landfills every year.

هر ساله از مکان‌های دفن زباله سردرمی‌آورد.

Now, I want to put this into perspective,

حال این ایده را بیان می‌کنم،

because I don't quite think

چون فکر نمی‌کنم

that the 85 percent does the problem justice.

که ۸۵ درصد، بزرگی این مشکل را بیان کند.

This means that almost 13 million tons of clothing and textile waste

این یعنی تقریباً ۱۳ میلیون تن زباله نساجی و پوشاک

end up in landfills every year in just the United States alone.

سالانه تنها در آمریکا راهی گورستان‌های زباله می‌شوند.

This averages out to be roughly 200 T-shirts per person

یعنی به طور متوسط ​تقریباً ۲۰۰ تی‌شرت برای هر نفر

ending up in the garbage.

به زباله می‌رود.

In Canada, we throw away enough clothing

در کانادا، ما به مقداری لباس بیرون می‌ریزیم

to fill the largest stadium in my home town of Toronto,

که برای پر کردن بزرگترین ورزشگاه شهرمن، تورنتو، کافی است؛

one that seats 60,000 people,

ورزشگاهی که ۶۰ هزار نفر ظرفیت دارد،

with a mountain of clothes three times the size of that stadium.

به اضافه کوهی از لباس به اندازه سه برابر گنجایش آن ورزشگاه.

Now, even with this,

حالا، حتی با این توضیح،

I still think that Canadians are the more polite North Americans,

هنوز می‌گویم کانادایی‌ها مودب‌ترین مردم آمریکای شمالی‌ هستند،

so don't hold it against us.

پس خیلی به ما خرده نگیرید.

(Laughter)

(خنده)

What was even more surprising was seeing that the fashion industry

چیزی که بیشتر از همه تعجب‌انگیز بود این بود که دیدم صنعت مد

is the second-largest polluter in the world

دومین صنعت آلاینده در جهان

behind the oil and gas industry.

بعد از صنعت نفت و گاز است.

This is an important comparison to make.

مقایسه مهمی است.

I don't want to defend the oil and gas industry

نمی‌خواهم از صنعت نفت و گاز دفاع کنم

but I'd be lying if I said I was surprised to hear they were the number one polluter.

اما اگر بگویم از این که اولین باشند تعجب کرده‌ام، دروغ گفته‌ام.

I just assumed, fairly or not, that that's an industry

منصفانه یا غیرمنصفانه، تصور می‌کردم که صنعت مد

that doesn't really mind sticking to the status quo.

مشکلی با ماندن در وضع موجود خود ندارد.

One where the technology doesn't really change

صنعتی که فناوری در آن تغییر نمی‌کند

and the focus is more so on driving profitability

و تمرکزش بیشتر درسودآوری است

at the expense of a sustainable future.

به بهای آینده پایدار.

But I was really surprised to see that the fashion industry was number two.

اما واقعاً متعجب شدم که مُد دومین صنعت آلاینده بود.

Because maintaining that status quo

چرا که حفظ وضع موجود

is the opposite of what the fashion industry stands for.

در مغایرت با ماهیت صنعت مد است.

The unfortunate reality is,

واقعیت تاسف آور این است که،

not only do we waste a lot of the things we do consume,

ما نه تنها بسیاری از اقلام مصرفی‌مان را هدر می‌دهیم،

but we also use a lot to produce the clothes that we buy each year.

بلکه از مواد زیادی نیز در تولید اقلامی که می‌خریم استفاده می‌کنیم.

On average, a household's purchase of clothing per year

به طور میانگین، لباس‌هایی که یک خانوار سالانه می‌خرد

requires 1,000 bathtubs of water to produce.

نیاز به معادل هزار وان پر از آب دارد.

A thousand bathtubs of water per household, per year.

هزار وان پُر از آب به ازای هر خانوار در سال.

That's a lot of water.

این مقدار زیادی آب است.

It seems that the industry that always has been

به نظر می‌رسد صنعتی که همیشه بوده است

and probably always will be on the forefront of design,

و احتمالاً همیشه در خط مقدم طراحی خواهد بود،

creates products that are designed to be comfortable, designed to be trendy

محصولاتی را تولید می‌کند که برای راحتی و مد روز بودن طراحی شده‌اند

and designed to be expressive

و بیانگر افراد باشند.

but aren't really designed to be sustainable

اما واقعا برای پایدار بودن طراحی نشده‌اند

or recyclable for that matter.

یا حتی قابلیت بازیافت ندارند.

But I think that can change.

اما به نظرم می‌تواند تغییر کند.

I think the fashion industry's aptitude for change

به نظر من شیوه سازگاری صنعت مد با تغییر

is the exact thing that should make it

دقیقاً همان چیزی است که آن را اولین

patient zero for sustainable business practices.

شیوه‌‌ی توسعه پایدار تجاری می‌سازد.

And I think to get started, all we have to do

فکر می‌کنم برای شروع، تنها کاری که باید کرد

is start to design clothes to be recyclable at the end of their life.

طراحی لباس‌هایی است که در پایان عمرشان قابل بازیافت باشند.

Now, designing recyclable clothing

طراحی پوشاک قابل بازیافت

is definitely something to leave to the professionals.

قطعاً به عهده حرفه‌ای‌های آن است.

But as a 24-year-old thrift store aficionado

اما به عنوان یک ۲۴ ساله طرفدار دست دوم فروشی

armed with a sewing machine,

و مسلح به چرخ خیاطی,

if I were to very humbly posit one perspective,

اگر فروتنانه بخواهم ایده‌ای را مطرح کنم،

it would be to approach clothing design kind of like building with Lego.

می‌تواند این باشد که رویکردی شبیه لگو به طراحی لباس داشته باشیم.

When we put together a brick of Lego,

وقتی آجرهای لگو را با هم جور می‌کنیم،

it's very strong but very easily manipulated.

خیلی قوی است اما به راحتی دستکاری می‌شود.

It's modular in its nature.

این در ذاتش طراحی شده است.

Clothing design as it stands today is very rarely modular.

طراحی لباس به سبک امروزی ذات قطعه‌پذیری ندارد.

Take this motorcycle jacket as an example.

به عنوان مثال، این ژاکت موتورسیکلت.

It's a pretty standard jacket with its buttons, zippers and trim.

این یک ژاکت معمولی است با دکمه و زیپ و تزئین‌هایش.

But in order for us to efficiently recycle a jacket like this,

اما برای اینکه بتوانیم آن را به شکل مفید بازیافت کنیم،

we need to be able to easily remove these items

باید قادر باشیم به راحتی این موارد را حذف کنیم

and quickly get down to just the fabric.

و به سرعت به پارچه نزدیک بشویم.

Once we have just the fabric,

وقتی که فقط پارچه را داریم،

we're able to break it down by shredding it

می‌توانیم آن را رشته کرده و تجزیه کنیم

and getting back to thread level,

تا به مرحله ریسمان بازگردیم،

make new thread that then gets made into new fabric

و بعد با ریسمان جدید پارچه نو ساخته شود

and ultimately new clothing,

و در نهایت پوشاک جدید،

whether it be a new jacket or new T-shirts, for example.

خواه یک ژاکت جدید باشد یا تی‌شرت نو.

But the complexity lies with all of these extra items,

اما پیچیدگی کار ناشی از چیز‌های اضافی است،

the buttons, the zippers and the trim.

یعنی دکمه، زیپ و تزئین‌ها.

Because in reality, these items are actually quite difficult to remove.

زیرا که در حقیقت، برداشتن این چیزها خیلی مشکل است.

So in many cases it requires more time or more money

لذا در بسیاری از موارد زمان یا پول بیشتری

to disassemble a jacket like this.

برای شکافتن ژاکتی مثل این لازم است.

In some cases, it's just more cost-effective to throw it away

در برخی موارد، دورانداختنش مقرون به صرفه‌تر است

rather than recycle it.

تا بازیافت آن.

But I think this can change if we design clothes in a modular way

به نظر من این با طراحی پوشآک متشکل از قطعه قابل تغییر است

to be easily disassembled at the end of their lives.

پوشاکی که در پایان عمرش به راحتی تجزیه شود.

We could redesign this jacket to have a hidden wireframe,

ما می‌توانیم این ژاکت را با قاب سیمی مخفی بازطراحی کنیم

kind of like the skeleton of a fish, that holds all important items together.

چیزی مانند اسکلت ماهی، که تمام موارد مهم را با هم نگه می‌دارد.

This invisible fish-bone structure can have all of these extra items,

این ساختار نامرئی اسکلتی می‌تواند تمام این چیز‌های اضافی را داشته باشد

the zippers and the buttons and the trim,

زیپ و دکمه‌ و تزئینات،

sewn into it and then attached to the fabric.

که به اسکلت دوخته شده و به پارچه متصل است.

So at the end of the jacket's life,

بنابراین در پایان زندگی ژاکت،

all you have to do is remove its fish bone

فقط باید اسکلت را جدا کرد

and the fabric comes with it

و پارچه نیز جدا می‌شود.

a lot quicker and a lot easier than before.

خیلی سریع‌تر و آسان‌تر از قبل.

Now, recycling clothing is definitely one piece of the puzzle.

بازیافت پوشاک تنها قطعه‌ای از پازل است.

But if we want to take

اما اگر بخواهیم

fixing the environmental impact that the fashion industry has

ترمیم ضرر زیست محیطی صنعت مد را

more seriously,

جدی‌تر بگیریم،

then we need to take this to the next step and start to design clothes

باید به مرحله بعدی رفته و شروع به طراحی لباس‌هایی کنیم

to also be compostable at the end of their lives.

که در پایان عمرشان قابل بازگشت به طبیعت باشند.

For most of the types of clothes we have in our closet

متوسط ​​عمر اکثر لباس‌هایی که در کمدمان داریم

the average lifespan is about three years.

حدود سه سال است.

Now, I'm sure there's many of us that have gems in our drawers

مطمئنم که بسیاری از ما تکه‌هایِ ارزشمندی در کشوهای‌مان داریم

that are much older than that, which is great.

با عمر بیش از ۳ سال که عالی است.

Because being able to extend the life of a garment by even only nine months

چرا که افزایش دوام لباسی برای حتی ۹ ماه

reduces the waste and water impact that that garment has

اثری که آن لباس بر مصرف آب و تولید زباله دارد

by 20 to 30 percent.

حدود ۲۰ تا ۳۰ ٪کاهش مابد.

But fashion is fashion.

اما مُد، مُد است.

Which means that styles are always going to change

به این معنی که مُد همیشه تغییر می‌کند

and you're probably going to be wearing something different than you were today

و شما احتمالاً هشت فصل دیگر لباسی متفاوت از امروز

بر تن دارید.

eight seasons from now,

فارغ از این‌که چقدر حامی حفظ محیط زیست باشید.

no matter how environmentally friendly you want to be.

اما خوشبختانه برخی لباسها هیچ‌وقت از مُد نمی‌افتند.

But lucky for us, there are some items that never go out of style.

از لباس‌های اصلی صحبت می‌کنم - جوراب، لباس زیر، حتی پیژامه.

I'm talking about your basics -- your socks, underwear, even your pajamas.

We're all guilty of wearing these items right down to the bone,

همه ما محکوم به پوشیدن این‌ها تا آخرین نفسشان،

and in many cases throwing them in the garbage

و در بسیاری از موارد انداختنشان به زباله هستیم

چون واقعا نمی‌شود

because it's really difficult

to donate your old ratty socks that have holes in them

جوراب‌های قدیمی و سوراخ را

به فروشگاه دست دوم اهدا کرد.

to your local thrift store.

But what if we were able to compost these items

اما اگر می‌توانستیم این موارد را به جای آن که

rather than throw them in the trash bin?

به زباله‌دانی بیندازیم، کود کنیم چه؟

The environmental savings could be huge,

تاثیر زیست محیطی آن می‌تواند زیاد باشد

and all we would have to do is start to shift more of our resources

تنها کاری که باید بکنیم این است که منابع‌مان را بیشتر تغییر دهیم

to start to produce more of these items using more natural fibers,

به تولید بیشتر این مواد با استفاده از فیبر طبیعی،

like 100 percent organic cotton.

مثل پنبه صد در صد ارگانیک.

Now, recycling and composting are two critical priorities.

بازیافت وکمپوست دو اولویت مهم هستند.

But one other thing that we have to rethink

اما نکته دیگری که باید درباره‌اش بازنگری کنیم

is the way that we dye our clothes.

نحوه رنگ کردن لباس‌هایمان است.

Currently, 10 to 20 percent of the harsh chemical dye that we use

در حال حاضر۱۰ تا ۲۰ درصد از رنگهای قوی شیمیایی که استفاده می‌کنیم

end up in water bodies that neighbor production hubs in developing nations.

از آب‌های مجاور مراکز تولید در کشوهای درحال توسعه سردرمی‌آورد.

The tricky thing is that these harsh chemicals

نکته اینجاست که این مواد شیمیایی قوی

are really effective at keeping a garment a specific color

در ثابت نگه داشتن رنگ لباس

for a long period of time.

برای مدت طولانی بسیار موثرند.

It's these harsh chemicals that keep that bright red dress

همین مواد شیمیایی مضرهستند که باعث می‌شود آن لباس قرمزدرخشان

bright red for so many years.

برای سال‌ها قرمز درخشان بماند.

But what if we were able to use something different?

اما اگر می‌توانستیم از چیز دیگری استفاده کنیم چه؟

What if we were able to use something

اگر برای رنگ کردن لباس‌هایمان

می‌توانستیم از چیزی استفاده کنیم که در کابینت آشپزخانه

that we all have in our kitchen cabinets at home

to dye our clothes?

همه ما پیدا می‌شود؟

What if we were able to use spices and herbs to dye our clothes?

چه می‌شد اگر از ادویه‌جات و گیاهان برای رنگ کردن لباس استفاده کنیم؟

There's countless food options that would allow for us to stain material,

گزینه‌های خوراکی بیشماری برای رنگ کردن پارچه وجود دارد،

but these stains change color over time.

اما این رنگ‌ها در طول زمان تغییر می‌کنند.

This would be pretty different than the clothes that were dyed harshly

این لباس‌ها تفاوت زیادی با لباس‌هایی دارد که

به شدت با رنگ شیمیایی رنگ شده و به آن عادت داریم.

with chemicals that we're used to.

But dyeing clothes naturally this way would allow for us

اما لباس‌های با رنگ طبیعی به ما اجازه می دهد

to make sure they're more unique and environmentally friendlier.

تا از یگانه بودن و سازگاری‌شان با محیط زیست مطمئن شویم.

Let's think about it.

بایید درباره‌اش فکر کنیم.

امروزه مُد به فردیت می‌پردازد.

Fashion today is all about individuality.

It's about managing your own personal appearance

مُدِ امروزی درباره مدیریت ظاهر شخصی شماست

to be just unique enough to be cool.

تا آنقدر یگانه باشد تا خوب جلوه کند.

These days, everybody has the ability to showcase their brand

این روزها همه می‌توانند برند خود،

their personal style,

و سبک شخصی خود را از طریق

across the world, through social media.

رسانه‌های اجتماعی در سطج جهان نمایش دهند.

The pocket-sized billboards

بیلبوردهای جیبی که

that we flick through on our Instagram feeds

ما در صفحه اینستاگرم خود آنها را ورق می‌زنیم

are chock-full of models and taste-makers

پر شده‌ از مدل‌ها و سازندگان سلیقه

that are showcasing their individuality

که فردیت خود را از طریق برندهای کوچک شخصی

through their personal microbrands.

به نمایش می‌گذارند.

اما چه چیزی شخصی‌تر و خاص‌تر از

But what could be more personalized, more unique,

than clothes that change color over time?

از لباس‌هایی‌ست که در طول زمان تغییر رنگ می‌دهند؟

Clothes that with each wash and with each wear

لباس‌هایی که با هر شستشو و پوشیدن

become more and more one of a kind.

هر چه بیشتر و بیشتر منحصربه‌فرد می‌شود.

People have been buying and wearing ripped jeans for years.

مردم سال‌هاست که جین‌ پاره‌ می‌پوشند.

So this would just be another example of clothes that exist in our wardrobe

این فقط نمونه‌ای است از لباس‌هایی که در کمد ما هست

و در طول حیاتمان با ما تکامل می‌یابد.

that evolve with us over our lives.

This shirt, for example, is one that,

مثلا این پیراهن را،

در کمال بی‌میلی مادرم و امکانات کم آشپزخانه‌اش،

much to the dismay of my mother and the state of her kitchen,

I dyed at home, using turmeric, before coming here today.

قبل از آمدن به اینجا، در خانه و با زردچوبه رنگ کردم.

This shirt is something

این پیراهن چیزی است

that none of my friends are going to have on their Instagram feed.

که هیچ‌یک از دوستانم در فید(feed) اینستاگرم‌شان نخواهند داشت

So it's unique,

بنابراین منحصر به فرد است،

but more importantly, it's naturally dyed.

اما مهمتر از همه، به طور طبیعی رنگ شده است.

Now, I'm not suggesting

حالا، من پیشنهاد نمی‌کنم

that everybody dye their clothes in their kitchen sink at home.

که همه لباس‌هایشان را در سینک آشپزخانه رنگ کنند

اما اگر می‌توانستم این کار

But if we were able to apply this

or a similar process on a commercial scale,

یا یک روند مشابه آن را در مقیاس تجاری انجام دهم،

سپس نیاز ما به تکیه براین رنگ‌های شیمیایی قوی برای لباس‌هایمان

then our need to rely on these harsh chemical dyes for our clothes

could be easily reduced.

به راحتی کاهش می‌یافت.

The 2.4-trillion-dollar fashion industry is fiercely competitive.

صنعت ۲.۴ میلیارد دلاری مُد شدیداً رقابتی است.

So the business that can provide a product at scale

بنابراین تجارتی که می‌تواند محصولی در اندازه مورد نظرفراهم کند

while also promising its customers

در حالیکه به مشتریان خود وعده می‌دهد

that each and every garment will become more unique over time

که هریک از این لباس‌ها با گذر زمان بی‌نظیرتر می‌شود،

باز هم مزایای رقابتی جدی خواهد داشت.

will have a serious competitive advantage.

Brands have been playing with customization for years.

برندها سال‌ها ازسفارشی سازی سواستفاده کرده‌اند.

پیدایش خدمات تجاری الکترونیک

The rise of e-commerce services,

like Indochino, a bespoke suiting platform,

مانند هندوچین، که بستر مناسبِ پارچه‌های رسمی کت‌شلواری،

and Tinker Tailor, a bespoke dress-making platform,

و تینکرتیلور که بسترِ مناسبِ دوخت لباس است،

have made customization possible from your couch.

امکان سفارشی سازی را از خانه فراهم شده است.

Nike and Adidas have been mastering their online shoe customization platforms

نایکی و آدیداس سال‍‌هاست که روی برنامه‌های سفارشی سازی آن‌لاین کفش

for years.

مهارت پیدا کرده‌اند.

Providing individuality at scale

جلب رضایت سلیقه‌های مختلف

is a challenge that most consumer-facing businesses encounter.

چالشی است که بیشتر تجارت‌هایی که با مشتری سروکار دارن با آن مواجه‌اند.

So being able to tackle this

برای مقابله با این چالش

while also providing an environmentally friendly product

در ضمنیکه یک محصولِ سازگار با محیط زیست ارائه می‌شود

could lead to a pretty seismic industry shift.

می‌تواند به تغییر و بنيان‌برکنی صنعت منجر شود.

And at that point,

و در آنجا است که

عوض مطرح شدن صرفا چه کاری برای محیط زیستِ ما بهتر است،

it's not just about doing what's best for our environment

but also what's best for the bottom line.

بلکه آنچه که بیشتر به سودمان هم هست مطرح می‌شود.

There's no fix-all, and there's no one-step solution.

هیچ راه حل کلی و یک مرحله‌ای وجود ندارد.

But we can get started

ولی ما می‌توانیم

با طراحی لباس‌هایی با در نظر گرفتن عمرشان شروع کنیم.

by designing clothes with their death in mind.

The fashion industry is the perfect industry

صنعت مد صنعت کاملی است

برای آزمایش کردن و پذیرفتن تغییری

to experiment with and embrace change

that can one day get us to the sustainable future

که می‌تواند یک روز ما را به آینده پایداری برساند

we so desperately need.

که شدیدا به آن نیازمندیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق حضار)