How to embrace emotions at work | The Way We Work, a TED series

Transcriber: TED Translators admin

Translator: Arash Marzoughi Reviewer: Masood Mousavi

No matter how hard you might try,

مهم نیست که چقدر سخت تلاش می‌کنید،

you can't just flip a switch when you step into the office

نمی‌توانید فقط در را باز کنید احساسات خود را کنار گذاشته،

and turn your emotions off.

و وارد دفتر شوید.

Feeling feelings is part of being human.

با احساس بودن، بخشی از انسان بودن است.

[The Way We Work]

«روشی که ما کار می‌کنیم»

A pervasive myth exists that emotions don't belong at work,

خرافه فراگیری وجود دارد که می‌گوید احساسات به کار تعلق ندارند،

and this often leads us

و این اغلب باعث می‌شود که

to mistakenly equate professionalism with being stoic or even cold.

اشتباهاً حرفه‌ای بودن را برابر با رفتار ملایم یا خونسردی بدانیم.

But research shows that in the moments when our colleagues

اما تحقیقات نشان می‌دهد در لحظاتی که همکاران ما

drop their glossy professional presentation,

ارائه حرفه‌ای خود را رها می‌کنند،

we're actually much more likely to believe what they're telling us.

بیشتر تمایل داریم آنچه به ما می‌گویند را باور کنیم.

ما به افراد اطرافمان احساس وابستگی می‌کنیم

We feel connected to the people around us.

We try harder, we perform better

سخت‌تر تلاش می‌کنیم، بهتر عمل می‌کنیم

and we're just generally kinder.

و به‌طورکلی مهربان‌تر هستیم.

So it's about time that we learn how to embrace emotion at work.

پس زمان آن است یاد بگیریم که چگونه احساسات را در محل کار پذیرا باشیم.

Now, that's not to say

حالا، به این معنی نیست که

you should suddenly become a feelings fire hose.

باید ناگهان به کوه آتش احساسات تبدیل شوید.

مرزی هست، میان اشتراک‌گذاری که اعتماد را به وجود می‌آورد،

A line exists between sharing, which builds trust,

and oversharing, which destroys it.

و اشتراک‌گذاری بیش‌ از حد که اعتماد را از بین می‌برد.

If you suddenly let your feelings run wild at work

اگر ناگهان اجازه دهید احساساتتان در هنگام کار از کنترل خارج شود

and give people far more information than they bargained for,

و از آنچه خواسته‌ شده است، اطلاعات بیشتری بدهید،

you make everyone around you uncomfortable

همه اطرافیان خود را ناراحت کرده

and you also undermine yourself.

و همچنین خودتان را تضعیف می‌کنید.

You're more likely to be seen as weak or lacking self awareness,

به‌ احتمال‌ زیاد، فردی ضعیف یا فاقد آگاهی از خود دیده می‌شوید،

so, great to say you weren't feeling well last night --

پس بهتر است که بگویید دیشب حال خوبی نداشته‌اید،

you don't need to go into every lurid detail

لازم نیست به جزئیاتِ ریزی در موردِ

about how you got reacquainted with your half-digested dinner.

شام نیمه هضم شده خود هم بپردازید.

So there's a wide spectrum of emotional expression.

طیف گسترده‌ای از احساسات وجود دارد.

On one hand, you have under-emoters,

از یک‌طرف، افراد بی احساس را داریم،

or people who have a hard time talking about their feelings,

یا آن‌هایی که به‌ سختی در موردِ احساسات خود صحبت می‌کنند،

and on the other end are over-emoters,

و در طرف دیگر، افراد بیش‌ از حد احساسی‌ که

those who constantly share everything that's going on inside,

به‌ طور مداوم هر چیزی که درونشان هست را به اشتراک می‌گذارند،

و هیچ‌ یک از این‌ها برای یک محیط کار سالم، مناسب نیستند.

and neither of these make for a healthy workplace.

So what's the balance between these two extremes?

پس حد تعادل میان این دو رفتار افراطی چیست؟

پاسخ، چیزی به نامِ انتقاد‌پذیری انتخابی است.

It's something called selective vulnerability.

Selective vulnerability is opening up

انتقاد‌پذیری انتخابی یعنی، حرف خود را راحت بزنید

while still prioritizing stability and psychological safety,

در حالی ‌که سلامتی روانی و استواریِ خود و همکارانتان را

both for you and for your colleagues.

در اولویت قرار می‌دهید.

Luckily, anyone can learn

خوشبختانه، همه می‌توانند با تمرین،

to be selectively vulnerable, with practice.

یاد بگیرند که انتقاد‌پذیر باشند.

Here are four ways to get started.

این‌ها ۴ روش برای شروع است.

First, flag your feelings without becoming emotionally leaky.

ابتدا، احساسات خود را علامت‌گذاری کنید بدون اینکه احساساتی شوید.

Bad moods are contagious,

وضعیت‌های بد مسری هستند،

and even if you're not vocalizing what you're feeling,

حتی اگر آنچه را احساس می‌کنید به زبان نیاورید،

chances are your body language or your expressions

احتمالاً زبان بدنتان یا اِبراز احساساتتان،

are a dead giveaway.

فاش کننده آن هستند.

So if you are crossing your arms or hammering on your keyboard,

بنابراین اگر دست‌ به‌ سینه یا در حال کوبیدن بر روی صفحه‌کلید هستید،

your coworkers are going to know you're upset.

همکارانتان خواهند فهمید که ناراحت هستید.

And if you don't say anything,

و اگر چیزی نگویید،

they might start to think it's about them and get worried.

فکر می‌کنند که این سکوت، به دلیل رفتار آن‌ها است و نگران می‌شوند.

So if you are reacting to a non-work-related event,

بنابراین اگر نسبت به یک اتفاقِ غیر کاری واکنش نشان می‌دهید،

so traffic for example, just flag it.

مثلاً ترافیک، فقط آن را علامت‌گذاری کنید.

You don't need to go into detail.

نیازی نیست که به جزئیات اشاره کنید.

You can say something as simple as "I'm having a bad morning.

می‌توانید چیز ساده‌ای بگویید مانند ِ«من صبح بدی داشتم.

It has nothing to do with you."

که این هیچ ربطی به شما ندارد.»

Now if it's a work-related event

حالا اگر یک اتفاق مرتبط با کار

that's causing you to feel strong emotions,

باعث می‌شود که شما احساسات قوی داشته باشید،

that brings us to point number two.

اینجا باید به شماره ۲ برویم.

Try to understand the need behind your emotion,

سعی کنید نیازِ احساسات خود را درک کنید،

and then address that need.

و به آن نیاز پاسخ بدهید.

If you suddenly start to find everyone around you irritating,

اگر همه افراد اطرافتان را ناگهان آزاردهنده دیدید،

sit back and reflect on that.

بنشینید و در مورد آن فکر کنید.

And it might be that you're irritable because you're anxious,

شاید به این دلیل که مضطرب هستید، عصبانی شده‌اید،

and you're anxious because you're worried about hitting a looming deadline.

و شما مضطرب هستید زیرا نگرانِ رسیدن به یک مهلت مشخص هستید.

و در این صورت، می‌توانید به تیم خود روی کرده تا

And in that case, you can go back to your team

آن نیاز را برطرف کنید و چیزی شبیه به این بگویید،

to address that need and say something like,

"I want to make sure I get everything done ahead of the deadline.

«می‌خواهم مطمئن بشوم همه کارها را پیش از آخرین فرصتم انجام می‌دهم.

Can you help me put together a realistic plan to do that?"

می‌توانید کمکم کنید برای انجام این کار برنامه واقع‌بینانه‌ای تنظیم کنم؟»

If you're thinking of sharing,

اگر به فکر اشتراک‌گذاری هستید،

سعی کنید خود را به‌ جای شخص مقابل قرار دهید.

try and put yourself in the other person's shoes.

So if what you're about to say would help you feel more supported

پس اگر آنچه می‌خواهید بگویید کمک می‌کند احساس حمایت بیشتری کنید

and better understand the situation,

و شرایط را بهتر درک کنید‌،

then go ahead and share it.

ادامه داده و به اشتراک بگذارید.

But if it gives you any kind of pause, you might want to leave it out.

اما اگر هر نوع وقفه‌ای ایجاد می‌کند، شاید بهتر است از آن دست بکشید.

و در آخر، احساسات همکاران را در نظر بگیرید و مسیری رو به‌ جلو ارائه دهید.

And finally, read the room and provide a path forward.

اگر همه افراد تیم شما ساعت‌های طولانی را سرِ کار می‌گذرانند،

If everyone on your team has been pulling long hours,

و متوجه می‌شوید یکی از همکارانتان بی‌حال یا مضطرب به نظر می‌رسد،

and you notice that one of your colleagues seems particularly deflated or anxious,

می‌توانید این موضوع را تصدیق کرده و همدلی نشان دهید،

you can acknowledge that and show some empathy,

but then try to give them something actionable

سپس سعی کنید کار عملی برای آن‌ها انجام دهید

that they could hold on to.

تا بتوانند به کار خود ادامه دهند.

و در این صورت،

And in this case,

می‌توانید پیشنهاد دهید که پیش مدیر بروید

you could suggest that you go to your manager

و درخواست کنید که جلسه هفتگی‌تان

and ask that your weekly meeting

یک روز به عقب کشیده شود تا هر دو زمان بیشتری برای کار داشته باشید.

be pushed back a day so you both have more time to work.

You're showing you're invested in their success,

و نشان می‌دهید که نه تنها به موفقیت آن‌ها،

بلکه به رفاهشان هم اهمیت می‌دهید.

but also that you care about their well-being.

وقتی درباره آنچه احساس می کنیم می‌توانیم صادق باشیم،

When we can be honest about what we feel,

و آزادانه ایده‌ها را پیشنهاد دهیم، اشتباه کنیم

and freely suggest ideas, make mistakes

و لازم نیست آنچه هستیم را پنهان کنیم،

and just not have to hide every piece of who we are,

به‌ احتمال‌ زیاد مدت طولانی در شرکت خواهیم ماند.

we're much more likely to stay at the company for a long time.

We're also happier and more productive.

همچنین خوشحال‌تر و بهره‌ورتر هستیم.

پس لحظه‌ای در مورد چهره احساسیتان فکر کنید

So take a moment to reflect on the emotional expression

that you bring to work each day.

که هر روز به سرکار می‌برید.

And if you are prone to oversharing, try editing.

اگر بیش‌ از‌ حد، به اشتراک می‌گذارید آن را تغییر دهید.

و اگر کمی محتاط‌تر هستید،

And if you're a little bit more reserved,

به دنبال لحظاتی بگردید که بتوانید با همکارانتان درد و دل کرده

look for moments when you can open up to your colleagues

and be a bit vulnerable.

و کمی انتقاد‌پذیر باشید.

و این احتمال وجود دارد که تفاوت بزرگی در نحوه واکنشِ

And chances are, there will be a big difference

in how people respond to you.

مردم به شما وجود داشته باشد.

و انتقاد‌پذیری انتخابی ممکن است به

And selective vulnerability might just become

one of your most valuable tools.

یکی از ارزشمندترین ترفندهای شما تبدیل شود.