How will we survive when the population hits 10 billion? | Charles C. Mann

Translator: Fatemeh Asgarinejad Reviewer: sadegh zabihi

How are we doing?

ما در چه حالیم؟

No, no, no, by that, I meant,

نه، نه، نه، با این سوال، منظورم این است،

how are we, homo sapiens "we" ...

ما، هوموسیپین‌ها

(Laughter)

doing as a species?

(خنده)

به عنوانِ یک گونه داریم چه کار می‌کنیم؟

(Laughter)

(خنده)

Now the typical way to answer that question is this.

اکنون، روش معمول برای پاسخ به این سوال این است.

You choose some measure of human physical well-being:

تعدادی معیار از تندرستی فیزیکی انسان انتخاب می‌کنید.

average longevity, average calories per day,

طول عمرِ متوسط، میانگینِ کالری در روز،

average income, overall population, that sort of thing,

درآمد میانگین، جمعیت کلی، چیز‌هایی از این قبیل،

and draw a graph of its value over time.

و نموداری از مقدار آن در طول زمان رسم می‌کنید.

In almost every case, you get the same result.

در تقریباً تمامیِ نمونه‌ها، شما نتیجهٔ یکسانی دریافت می‌کنید.

The line skitters along at a low level for millennia,

خط برای هزار سال در امتداد سطحی پایین سریعاً پیش می‌رود.

then rockets up exponentially in the 19th and 20th century.

سپس به صورت نمایی در قرن ۱۹ و ۲۰ به سمت بالا پرتاب می‌شود.

Or choose a measure of consumption:

یا یک مقیاسِ مصرف بیابید:

consumption of energy, consumption of fresh water,

مصرف انرژی، مصرف آب شیرین،

consumption of the world's photosynthesis,

مصرف فوتوسنتز جهان،

and draw a graph of its value over time.

و نموداری از مقدار آن در طول زمان رسم کنید.

In the same way, the line skitters along at a low level for millennia,

بطور مشابه، خط برای یک هزاره در یک سطح پایین به سرعت امتداد می‌یابد،

then rockets up exponentially in the 19th and 20th century.

سپس بطور نمایی در قرن ۱۹ و ۲۰ به سمت بالا پرتاب می‌شود.

Biologists have a word for this: outbreak.

زیست‌شناسان یک اصطلاح برای این مساله دارند: طغیان.

An outbreak is when a population or species

طغیان هنگامی است که یک جمعیت یا گونه

exceeds the bounds of natural selection.

از محدودهٔ انتخاب طبیعی فراتر می‌رود.

Natural selection ordinarily keeps populations and species

انتخاب طبیعی بطور معمول جمعیت‌ها و گونه‌ها را

within roughly defined limits.

درونِ محدوده‌های کاملاً معینی نگه می‌دارد.

Pests, parasites, lack of resources prevent them from expanding too much.

آفت‌ها، انگل‌ها، کمبود منابع مانع از گسترش بیش از حدِ آن‌ها می‌شود.

But every now and then, a species escapes its bounds.

اما همواره، یک گونه از حدودِ خود فرار می‌کند.

Crown-of-thorns starfish in the Indian Ocean,

ستارهٔ دریاییِ تاج خروس‌دار در اقیانوس هند،

zebra mussels in the Great Lakes, spruce budworm here in Canada.

صدفِ گورخری در دریاچه‌های گِرِیت کرم صنوبر، اینجا در کانادا.

Populations explode, a hundredfold, a thousandfold,

جمعیت‌ها گسترده می‌شوند، یکصد برابر، هزار برابر،

a millionfold.

یک میلیون برابر.

So here's a fundamental lesson from biology:

پس درس اساسی از زیست شناسی اینجاست:

outbreaks in nature don't end well.

طغیان‌ها در طبیعت به سرانجام خوبی نمی‌رسند.

(Laughter)

(خنده)

Put a couple of protozoa into a petri dish full of nutrient goo.

یک جفت پروتوزوئید را درون یک ظرفِ کِشت میکروب پر از مواد غذایی قرار دهید.

In their natural habitat, soil or water, their environment constrains them.

در زیستگاه طبیعی‌شان، خاک یا آب، محیطشان آن‌ها را محدود می‌کند.

In the petri dish, they have an ocean of breakfast

درون ظرف کشت میکروب، آن‌ها اقیانوسی از صبحانه دارند

and no natural enemies.

و هیچ دشمن طبیعی ندارند.

They eat and reproduce, eat and reproduce,

آن‌ها تغذیه می‌کنند و تکثیر می‌شوند، تغذیه می‌کنند و تکثیر می‌شوند،

until bang, they hit the edge of the petri dish,

تا انفجار، آن‌ها به لبهٔ ظرف کشت میکروب می‌رسند

at which point they either drown in their own waste,

در نقطه‌ای که آن‌ها یا در ضایعات خودشان غرق می‌شوند،

starve from lack of resources, or both.

یا از فقدان منابع دچار قحطی می‌شوند، یا هر دو.

The outbreak ends, always, badly.

طغیان پایان می‌یابد، همیشه، به طرز بدی.

Now, from the viewpoint of biology,

اکنون، از دیدگاهِ بیولوژی،

you and I are not fundamentally different than the protozoa in the petri dish.

شما و من اساساً از پروتوزوئید درون ظرف کشت متمایز نیستیم.

We're not special.

ما خاص نیستیم.

All the things that we, in our vanity, think make us different --

تمامی آن‌چه ما، در خودبینی‌مان، فکر می‌کنیم که ما را متمایز می‌سازد

art, science, technology, and so forth, they don't matter.

هنر، علم، تکنولوژی وغیره اهمیت ندارند

We're an outbreak species,

ما یک گونهٔ در حال شیوع هستیم،

we're going to hit the edge of the petri dish, simple as that.

ما داریم به لبهٔ ظرف کشت می‌رسیم، به همین سادگی.

Well, the obvious question: Is this actually true?

خب سوال واضح: آیا این حقیقتاً درست است؟

Are we in fact doomed to hit the edge of the petri dish?

آیا ما واقعاً محکوم به رسیدن به لبهٔ ظرف کشت هستیم؟

I'd like to set aside this question for a moment

من می‌خواهم برای لحظه‌ای این سوال را کنار بگذارم

and ask you guys another one.

و از شما سوال دیگری بپرسم.

If we are going to escape biology, how are we going to do it?

اگر ما در صدد گریز از بیولوژی هستیم، چگونه این کار را انجام می‌دهیم؟

In the year 2050,

در سالِ ۲۰۵۰،

there will be almost 10 billion people in the world,

حدود ۱۰ میلیارد انسان در جهان خواهد بود،

and all of those people will want the things that you and I want:

و تمامیِ آن انسان‌ها وسائلی را خواهند خواست که شما و من می‌خواهیم:

nice cars, nice clothes, nice homes,

ماشین‌های خوب، لباس‌های خوب، خانه‌های خوب،

the odd chunk of Toblerone.

مقادیر عجیب و غریب از شکلات سوئیسی تالبرون.

I mean, think of it: Toblerone for 10 billion people.

منظورم این است، به این فکر کنید: تالبرون برای ۱۰ میلیارد نفر.

How are we going to do this?

چگونه این را انجام خواهیم داد؟

How are we going to feed everybody, get water to everybody,

چگونه می‌توانیم همه را تغذیه کنیم، به همه آب برسانیم.

provide power to everybody, avoid the worst impacts of climate change?

برای همه انرژی تأمین کنیم، از بدترین تأثیرات تغییرات آب‌وهوا جلوگیری کنیم؟

I'm a science journalist,

من یک روزنامه‌نگار علمی‌ام،

and I've been asking these questions to researchers for years,

و این سوالات را سال‌ها از محققین پرسیده‌ام،

and in my experience, their answers fall into two broad categories,

و بر اساس تجربهٔ من، پاسخ‌های آن‌ها به دو دستهٔ گسترده تقسیم می‌شود،

which I call "wizards" and "prophets."

که من آن را «جادوگران» و «پیامبران» می‌نامم.

Wizards, techno-whizzes,

جادوگران، نوابغ تکنولوژی،

believe that science and technology, properly applied,

بر این باورند که علم و فناوری، اگر به‌درستی اعمال شود،

will let us produce our way out of our dilemmas.

به ما اجازه می‌دهند راه خود را خارج از شرایط دشوار بسازیم.

"Be smart, make more," they say.

آن‌ها می‌گویند، «باهوش باشید، بیشتر به دست بیاورید،

"That way, everyone can win."

با این روش، همه می‌توانند پیروز شوند.»

Prophets believe close to the opposite.

پیامبران به چیزی نزدیک به خلاف این اعتقاد دارند.

They see the world as governed by fundamental ecological processes

آن‌ها جهان را تحت حکمرانی فرآیندهای زیست‌بومی بنیادی می‌بینند.

with limits that we transgress to our peril.

با محدودیت‌هایی که از خطر ما تخطی می‌کنند.

"Use less, conserve," they say.

آن‌ها می‌گویند، «کمتر مصرف کنید، ذخیره کنید،

"Otherwise, everybody's going to lose."

در غیراین صورت، همه خواهند باخت.»

Wizards and prophets have been butting their heads together for decades,

جادوگران و پیامبران برای چندین دهه با هم سر و کله زده و بحث کرده‌اند،

but they both believe that technology is key to a successful future.

اما هر دوی آن‌ها معتقدند که تکنولوژی کلید آیندهٔ موفق است.

The trouble is, they envision different types of technology

مشکل این است که، آن‌ها انواع مختلف تکنولوژی را تصور می‌کنند

and different types of futures.

و انواع مختلفی از آینده را.

Wizards envision a world of glittering, hyperefficient megacities

جادوگران یک دنیای پر‌زرق و برق را ترسیم می‌کنند، اَبَرشهر‌های فوق کارآمد

surrounded by vast tracts of untouched nature,

احاطه شده توسط اثر‌های عظیمی از طبیعت بکر،

economies that have transitioned from atoms to bits,

اقتصاددانهایی که از اتم به بیت منتقل شده‌اند،

dematerialized capitalist societies

جوامع سرمایه داریِ تغییریافته

that no longer depend on exploiting nature.

که دیگر به بهره‌برداری از طبیعت وابسته نیست.

Energy, to wizards, comes from compact nuclear plants;

انرژی، برای جادوگران، از گیاهان اتمیِ فشرده به دست می‌آید؛

food from low-footprint farms with ultraproductive,

غذای حاصل از مزارع کوچکِ فوق پرمحصول،

genetically modified crops tended by robots;

محصولات تغییریافتهٔ ژنتیکیِ نگهداری شده توسط ربات‌ها؛

water from high-throughput desalination plants,

آب حاصل از گیاهان نمک‌زدای پربازده،

which means we no longer exploit rivers and aquifers.

که یعنی دیگر از رودخانه‌ها و آب‌های زیرزمینی بهره‌برداری نمی‌کنیم.

Wizards envision all 10 billion of us

جادوگران همهٔ ۱۰ میلیارد نفر ما را

packed into ultradense but walkable megacities,

فشرده شده در شهر‌های فوق متراکم اما قابل راه رفتن،

an urbanized world of maximum human aspiration

یک کشور شهرنشین با حداکثر آمال و

and maximum human liberty.

آزادی انسانی.

Now, prophets object to every bit of this.

اکنون، پیامبران تک‌تک بیت‌ها را مورد هدف قرار داده‌اند.

You can't dematerialize food and water, they point out.

آن‌ها اشاره می‌کنند که شما نمی‌توانید غذا و آب را حذف کنید.

They say, you can't eat bits,

آن‌ها می‌گویند شما نمی‌توانید بیت‌ها را بخورید،

and industrial agriculture has already given us massive soil erosion,

و تاکنون کشاورزی صنعتی، فرسایش گستردهٔ خاک را برای ما به بار آورده است،

huge coastal dead zones and ruined soil microbiomes.

نواحی ساحلی از بین رفتهٔ گسترده و میکروبیوم‌های نابود‌شدهٔ خاک.

And you wizards, you want more of this?

و شما جادوگران، بیشتر از این می‌خواهید؟

And those giant desalination plants?

و آن گیاهان غول پیکرِ آب شیرین کن؟

You know they generate equally giant piles of toxic salt

می‌دانیم که آن‌ها به همان اندازه انبوهی از نمک سمی تولید می‌کنند

that are basically impossible to dispose of.

که اساساً ر‌هایی از آن‌ها غیرممکن است.

And those megacities you like?

و آن اَبرشهر‌هایی که شما دوست دارید،

Can you name me an actually existing megacity

آیا می‌توانید برای منابرشهری که واقعاً وجود دارد را نام ببرید

that really exists in the world today, except for possibly Tokyo,

که واقعاً امروز در دنیا وجود دارد، به جز احتمالاً توکیو،

that isn't a cesspool of corruption and inequality?

که افتضاحی از فساد و نابرابری نباشد؟

Instead, prophets pray for a world of smaller, interconnected communities,

در‌عوض، پیامبران خواستار جهانی کوچک‌تر، جوامع به هم‌پیوسته،

closer to the earth,

نزدیک‌تر به زمین،

a more agrarian world of maximum human connection

یک دنیای زراعی با حداکثر ارتباط انسانی

and reduced corporate control.

و با کنترل کاهش یافتهٔ شرکت‌های بزرگ هستند.

More people live in the countryside in this vision,

در این چشم‌انداز، اکثریت مردم در حومهٔ شهر زندگی می‌کنند،

with power provided by neighborhood-scale solar and wind installations

و برق آنها توسط مقیاس محله‌ایِ تاسیسات خورشیدی و باد تامین می‌شود

that disappear into the background.

که در پس‌زمینه محو می‌شوند.

Prophets don't generate water from giant desalination plants.

دانشمندان از گیاهان نمک زدای غول‌آسا برای تولید آب استفاده نمی‌کنند.

They capture it from rainfall,

آن‌ها بارندگی را ذخیره می‌کنند،

and they reuse and recycle it endlessly.

و از آن بطور پایان ناپذیر استفادهٔ دوباره و بازیافت می‌کنند.

And the food comes from small-scale networks of farms

و غذا از شبکه‌های در مقیاسِ کوچکِ مزارع تأمین می‌شود

that focus on trees and tubers

که بیشتر برپایهٔ درختان و گیاهان غده‌ای است

rather than less productive cereals like wheat and rice.

تا غلات با بازدهی کمتر مانند گندم و برنج.

Above all, though, prophets envision people changing their habits.

گذشته از همه، پیامبران پیشبینی می‌کنند که مردم عادت‌های خود را تغییر می‌دهند.

They don't drive to work, they take their renewable-powered train.

آن‌ها به‌سمت محل کار نمی‌رانند، آن‌ها سوار قطار‌های با انرژی تجدیدپذیر می‌شوند.

They don't take 30-minute hot showers every morning.

آن‌ها هر روز صبح دوش آب داغِ ۳۰ دقیقه‌ای نمی‌گیرند.

They eat, you know, like Michael Pollan says,

آن‌ها، می‌دانید، همانطور که مایکل پالن می‌گوید،

real food, mostly plants, not too much.

ازغذای واقعی، غالباً گیاهان، و نه چندان زیاد، تغذیه می‌کنند.

Above all, prophets say submitting to nature's restraints

از همهٔ این‌ها گذشته، پیامبران می‌گویند تسلیم شدن در برابر محدودیت‌های طبیعی

leads to a freer, more democratic, healthier way of life.

منجر به مسیر زندگیِ آزادتر، دموکرات‌تر و سالم‌تر می‌شود.

Now, wizards regard all this as hooey.

اکنون، جادوگران همهٔ این‌ها را یاوه می‌پندارند.

They see it as a recipe for narrowness, regression, and global poverty.

آن‌ها این را به عنوان دستورالعملی برای مضیقه، پسرفت و فقر جهانی می‌بینند.

Prophet-style agriculture, they say, only extends the human footprint

آن‌ها می‌گویند، کشاورزیِ پیامبرگونه، تنها رد پای انسان را گسترش می‌دهد

and shunts more people into low-wage agricultural labor.

و مردم بیشتری را به سمت کار کشاورزیِ کم دستمزد منحرف می‌کند.

Those neighborhood-run solar facilities,

آن امکانات خورشیدیِ دایر در محل،

they sound great,

آن‌ها عالی به نظر می‌رسند،

but they depend on a technology that doesn't exist yet.

اما آن‌ها به تکنولوژی‌ای وابسته‌اند که هنوز وجود ندارد.

They're a fantasy.

آن‌ها خیال‌پردازی هستند.

And recycling water? It's a brake on growth and development.

و آب بازیافتی؟ این تمرکزی بر رشد و توسعه است.

Above all, though, wizards object to the prophets' emphasis

با وجود همهٔ این‌ها، اگرچه جادوگران تاثیر پیامبران را در

on wide-scale social engineering,

مهندسی اجتماعی در مقیاس گسترده، مورد هدف قرار می‌دهند،

which they see as deeply anti-democratic.

که آن‌ها به عنوان عمیقاً ضد دموکراتیک می‌بینند.

If the history of the last two centuries was one of unbridled growth,

اگر تاریخ دو قرن اخیر یکی از رشد‌های نامحدود بود،

the history of the coming century may well be the choice we make

تاریخ قرن آتی احتمالاً می‌تواند بطورکامل چیزی باشد که ما انتخاب می‌کنیم

as a species between these two paths.

به عنوان گونه‌ای بین این دو مسیر.

These are the arguments that will be resolved, in one way or another,

این‌ها استدلال‌هایی هستند که حل خواهند شد، به یک روش یا روش دیگر،

by our children's generation,

توسط نسل فرزندان ما،

the generation that will come into the world of 10 billion.

نسلی که به دنیای ۱۰ میلیاردی می‌آیند.

Now, but wait, by this point, biologists should be rolling their eyes

اکنون، اما صبر کنید، در این نقطه، زیست‌شناسان باید چشم بگردانند

so loud you can barely hear me speak.

آنقدر بلند که شما به سختی صحبت مرا بشنوید.

They should be saying, all of this, wizards, prophets,

آن‌ها باید بگویند، از این، جادوگران، پیامبران،

it's a pipe dream.

این یک رویای فانتزی است.

It doesn't matter which illusory path you think you're taking.

اهمیتی ندارد چه روش خیالی را انتخاب می‌کنید.

Outbreaks in nature don't end well.

طغیان‌ها در طبیعت به خوبی سرانجام نمی‌یابند.

I mean, you think the protozoa see the edge of the petri dish approaching

شما فکر می‌کنید که پروتوزوئیدها لبهٔ ظرف را می‌بینند که نزدیک می‌شود

and say, "Hey guys, time to change society"?

و می‌گویند، «هی بچه‌ها، زمان تغییر جامعه نیست؟»

No. They just let her rip.

نه آن‌ها فقط اجازه می‌دهند آن شکاف پیدا کند.

That's what life does, and we're part of life.

این همان چیزی است که زندگی انجام می‌دهد، و ما بخشی از زندگی هستیم.

We'll do the same thing. Deal with it.

ما کار مشابه را انجام می‌دهیم. با آن کنار بیایید.

Well, if you're a follower of Darwin, you have to take this into consideration.

خب، اگر شما دنباله‌روی داروین هستید، باید این را در نظر بگیرید.

I mean, the basic counterargument boils down to: "We're special."

منظورم این است، نقض‌کننده اساسی استدلالی که عبارت «ما ویژه‌ایم» را به پایین می‌کشد.

How lame is that?

چقدر آن سست و بی‌پایه است؟

(Laughter)

(خنده)

I mean, we can accumulate and share knowledge

می‌گویم که می‌توانیم دانش را بیندوزیم و به اشتراک بگذاریم

and use it to guide our future.

و از آن برای هدایت آینده‌مان استفاده کنیم.

Well, are we actually doing this?

خب، آیا حقیقتاً داریم این کار را انجام می‌دهیم؟

Is there any evidence that we're actually using our accumulated, shared knowledge

آیا هیچ مدرکی وجود دارد که ما واقعاً از دانش انباشته و مشترکمان استفاده می‌کنیم

to guarantee our long-term prosperity?

برای تضمین رفاه بلند مدت؟

It's pretty easy to say no.

این تقریباً آسان است که بگوییم نه.

If you're a wizard,

اگر شما یک جادوگر هستید،

and you believe that hyperproductive, genetically engineered crops

و شما معتقدید که محصولات فوق پرمحصول و از نظر ژنتیکی مهندسی شده

are key to feeding everyone in tomorrow's world,

کلید تغذیهٔ همهٔ افراد در جهان فرداست،

you have to worry that 20 years

شما باید نگران باشید برای ۲۰ سالی که

of scientists demonstrating that they are safe to consume

دانشمندان اظهار می‌کردند که آن‌ها برای استفاده امن هستند،

has failed to convince the public to embrace this technology.

تا عموم را متقاعد کنند که پذیرای این تکنولوژی باشند، با شکست مواجه شد.

If you're a prophet

and you believe that key to solving today's growing shortage of fresh water

اگر شما یک پیامبرید

و شما معتقدید که کلید حل کمبود آب شرب در حال حاضر

is to stop wasting it,

توقف به هدر رفتن آن است،

you have to worry that cities around the world,

شما باید نگران این باشید که شهرها در سراسر جهان،

in rich places as well as poor,

در مناطق ثروتمند درست مثل مناطق فقیر،

routinely lose a quarter or more of their water

به طور معمول یک چهارم یا بیشتر از آبشان را

to leaky and contaminated pipes.

از طریق لوله‌های دارای نشتی و آلوده از دست می‌دهند.

I mean, Cape Town, just a little while ago, almost ran out of water.

منظورم این است، کیپ تاون فقط چند مدت قبل، به طور کلی دچار بی آبی شد.

Cape Town loses a third of its water to leaky pipes.

کیپ تاون یک سوم آبش را ازطریق لوله‌های نشت‌کننده از دست می‌دهد.

This problem has been getting worse for decades,

این مشکل برای چندین دهه وخیم‌تر شده است،

and remarkably little has been done about it.

و کار‌های بسیار اندکی درباره‌اش انجام شده است.

If you're a wizard, and you think that clean, abundant,

اگر شما یک جادوگرید، و شما فکر می‌کنید که یک انرژی هسته‌ای پاک، فراوان،

carbon-free nuclear power is key to fighting climate change,

فاقد کربن کلید مبارزه با تغییرات اقلیمی است،

then you have to worry

پس باید نگران باشید

that the public willingness to build nukes is going down.

که تمایل عمومی برای ساخت مواد هسته‌ای کم می‌شود.

If you're a prophet, and you think that the solution to the same problem

اگر شما یک پیامبر هستید، و فکر می‌کنید که راه حل همین مسأله

is these neighborhood-run solar facilities shuttling power back and forth,

این امکانات خورشیدی محله‌ای است که قدرت را به جلو و عقب انتقال می‌دهند است،

you have to worry that no nation anywhere in the world

شما باید نگران باشید که هیچ کشوری در هیچ کجای جهان

has devoted anything like the resources necessary to develop this technology

چیزی شبیه به منابع ضروری برای توسعه این تکنولوژی اختصاص نداده است

and deploy it in the time that we need it.

تا آن را در زمانی که به آن احتیاج داریم گسترش دهیم.

And if you're on either side, wizard or prophet,

و اگر شما در هر سمتی باشید، چه جادوگر یا پیامبر

you have to worry that, despite the massive alarm about climate change,

باید نگران این باشید که علی‌رغم هشدار‌های گسترده دربارهٔ تغییرات آب و هوایی،

the amount of energy generated every year from fossil fuels has gone up

میزان انرژی تولید شدهٔ سالانه از سوخت‌های فسیلی افزایش یافته است.

by about 30 percent since the beginning of this century.

تا حدود ۳۰ درصد از ابتدای این قرن.

So, still think we're different than the protozoa?

پس، هنوز فکر می‌کنید ما از پروتوزوئیدها متمایزیم؟

Still think we're special?

هنوز فکر می‌کنید ما منحصر به فردیم؟

Actually, it's even worse than that.

در حقیقت، این حتی بدتر از آن است.

(Laughter)

(خنده)

We're not in the streets.

ما در خیابان‌ها نیستیم.

No seriously, if there's a difference between us and the protozoa,

نه جداً، اگر تفاوتی بین ما و پروتوزوئید‌ها وجود دارد،

a difference that matters,

تفاوتی که حائز اهمیت باشد،

it's not just our art and science and technology and so forth --

این فقط هنر و علم و تکنولوژی ما و چیز‌هایی از این دست نیست --

it's that we can yell and scream, we can go out into the streets,

ما می‌توانیم گریه و فریاد سردهیم، ما می‌توانیم به خیابان‌ها بریزیم.

and, over time, change the way society works,

و با گذشت زمان، راهکار جامعه را تغییر دهیم.

but we're not doing it.

اما این کار را نمی‌کنیم.

Wizards have been arguing literally for decades

جادوگران براستی برای چندین دهه بحث کرده‌اند

that nuclear power is key to resolving climate change.

که نیروی هسته‌ای کلید حل تغییرات آب‌وهوایی است.

But the first pro-nuke march in history occurred less than two years ago,

اما نخستین راهپیمایی حامی برنامهٔ هسته‌ای در تاریخ در کمتر از دو سال پیش رخ داد،

and it was dwarfed by the anti-nuke marches of the past.

و نسبت به راهپیمایی‌های ضدهسته‌ای گذشته، کوچک شمرده شد.

Prophets have been arguing, again literally for decades,

پیامبران هم صراحتاً برای چندین دهه استدلال کرده‌اند،

that conservation is key to keeping freshwater supplies

که حفاظت کلید حفظ منابع آب شیرین است

without destroying the ecosystems that generate those freshwater supplies.

بدون تخریب اکوسیستم‌هایی که آن منابع آب شیرین را تولید می‌کنند.

But in the history of humankind, there has never been a street

اما در تاریخ نوعِ بشر، هیچ‌گاه خیابانی نبوده

full of angry protesters waving signs about leaky pipes.

مملو از تظاهرکنند‌گان در حال تکان دادن پلاکارد‌هایی دربارهٔ لوله‌های نشت‌کننده.

In fact, most of the political activity in this sphere

در حقیقت، اکثر فعالیت سیاسی در این کره

has been wizards and prophets fighting each other, protesting each other

شامل دعوای متقابل جادوگران و پیامبران و اعتراضشان به یکدیگر بوده

rather than recognizing that they are, fundamentally, on the same side.

به جای به رسمیت شناختن این که آن‌ها اساساً در سمتی مشترک هستند.

After all, these people are concerned about the same thing:

از همهٔ این‌ها گذشته، این افراد دربارهٔ مسالهٔ مشترکی نگرانند:

How are we going to make our way in the world of 10 billion?

چگونه در جهان ۱۰ میلیاردی پیش خواهیم رفت؟

The first step towards generating that necessary social movement,

نخستین قدم در راستای حرکت اجتماعی ضروری،

creating that critical mass and getting that yelling and screaming going

ساخت تودهٔ بحرانی و جلوگیری از رفتن آن داد و فریاد است

seems obvious: wizards and prophets join together.

واضح به نظر می‌رسد: جادوگران و پیامبران به یکدیگر بپیوندند.

But how are you going to do this, given the decades of hostility?

اما با وجود دهه‌ها خصومت، چگونه این کار را انجام خواهید داد؟

One way might be this:

یک راه ممکن است این باشد:

Each side agrees to accept the fundamental premises of the other.

هر طرف با نظریات بنیادی طرف دیگر موافقت کند.

Accept that nuclear power is safe and carbon-free,

بپذیرید که انرژی هسته‌ای امن و فاقد کربن است،

and that uranium mines can be hideously dirty

و این‌که معادنِ اورانیوم می‌توانند بطور مخفیانه آلوده شوند

and that putting large volumes of toxic waste on rickety trains

و اینکه قرار دادن حجم‌های زیادی از پسماندِ سمی در قطار‌های ناامن

and shuttling them around the countryside is a terrible idea.

و رفت و آمد آن‌ها در اطراف حومهٔ شهر یک ایدهٔ وحشتناک است.

To me, this leads rather quickly to a vision of small,

به نظر من، این تقریباً سریع منجر به یک چشم‌انداز کوچک،

neighborhood scale, temporary nukes,

تاسیسات هسته‌ای موقت در مقیاس محله می‌شود،

nuclear power as a bridge technology while we develop and deploy renewables.

انرژی هسته‌ای پل فناوری است تا انرژی‌های تجدیدپذیر را توسعه و گسترش دهیم.

Or accept that genetically modified crops are safe

یا پذیرش این که محصولاتِ تغییریافتهٔ ژنتیکی امن هستند

and that industrial agriculture has caused huge environmental problems.

و این‌که کشاورزی صنعتی سبب مشکلات محیطی گسترده‌ای شده است.

To me, this leads rather quickly to a vision of plant scientists

از دید من، این منجر به تسریع چشم انداز دانشمندان گیاهی می‌شود که

devoting much more of their attention to tree and tuber crops,

بیشتر توجهشان را به درخت‌ها و محصولات غده‌ای معطوف کرده‌اند،

which can be much more productive than cereals,

که می‌تواند بسیار پرمحصول‌تر از غلات باشد،

use much less water than cereals, and cause much less erosion than cereals.

از آب کمتری نسبت به غلات استفاده کند و فرسایش کمتری نسبت به غلات به بار بیاورد.

These are just ideas from a random journalist.

این‌ها فقط عقاید یک روزنامه نگار تصادفی است.

I'm sure there's a hundred better ones right here in this room.

من مطمئنم صد نظر بهتر الان در این اتاق وجود دارد.

The main point is,

نکتهٔ اصلی این است که،

wizards and prophets working together have many paths to success.

جادوگران و پیامبران که با یکدیگر کار کنند، راه‌های زیادی برای موفقیت دارند.

And success would mean much more than mere survival,

و معنای موفقیت خیلی بیشتر از بقای صِرف است،

important though that is.

هرچند این مساله مهم است.

I mean, if humankind somehow survives its own outbreak,

منظورم این است، اگر نوعِ بشر، به گونه‌ای از طغیان خود جان در بَرَد

if we get food to everybody, get water to everybody,

اگر ما به همه غذا برسانیم، به همه آب بدهیم،

get power to everybody,

به همه برق برسانیم،

if we avoid the worst effects of climate change,

اگر ما بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی را نادیده بگیریم،

if we somehow safeguard the biome,

اگر ما به نوعی از زیست‌بوم محافظت کنیم،

it would be amazing.

شگفت‌انگیز خواهد بود.

It would say, I think,

فکر می‌کنم، خواهد گفت،

even to a hardened cynic like me,

حتی به یک بدبینِ کله‌شق مثل من،

maybe we really are special.

شاید ما واقعاً خاصیم.

Thank you.

متشکرم.

(Applause)

(تشویق)