How radio telescopes show us unseen galaxies | Natasha Hurley-Walker

Transcriber: Joseph Geni Reviewer: Joanna Pietrulewicz

Translator: Najmeh Mirian Reviewer: Leila Ataei

فضا، مرز نهایی.

Space, the final frontier.

I first heard these words when I was just six years old,

اولین بار وقتی فقط شش سالم بود این کلمات را شنیدم.

and I was completely inspired.

و کاملا تحت تاثیر قرار گرفتم.

I wanted to explore strange new worlds.

می خواستم که جهان های جدید و عجیب را کاوش کنم.

میخواستم دنبال زندگی جدید بگردم

I wanted to seek out new life.

I wanted to see everything that the universe had to offer.

میخواستم همه چیزهایی که جهان برای عرضه دارد، را ببینم.

And those dreams, those words, they took me on a journey,

و آن رویاها، ان کلمات، من را به یک سفر بردند.

a journey of discovery,

یک سفر اکتشافی،

از طریق مدرسه، از طریق دانشگاه،

through school, through university,

to do a PhD and finally to become a professional astronomer.

که دکتری بگیرم و در نهایت یک اختر شناس حرفه ای شوم.

Now, I learned two amazing things,

حالا، من دو مورد شگفت انگیز را یاد گرفتم،

one slightly unfortunate,

یک مورد کمی مایه تاسف است،

when I was doing my PhD.

وقتی که برای مقطع دکتری تحصیل می کردم.

I learned that the reality was

یاد گرفتم که واقعیت این است که

به همین زودی قرار نیست یک سفینه را هدایت کنم.

I wouldn't be piloting a starship anytime soon.

But I also learned that the universe is strange, wonderful and vast,

اما این را هم آموختم که جهان عجیب، شگفت آور و وسیع است.

در واقع بسیار وسیع تر از آنکه با یک سفینه جستجو بشود.

actually too vast to be explored by spaceship.

And so I turned my attention to astronomy, to using telescopes.

و بنابرین توجهم را با استفاده از تلسکوپ ها به سمت اختر شناسی برگرداندم.

Now, I show you before you an image of the night sky.

اکنون، یک تصویر از آسمان شب را به شما نشان می‌دهم.

You might see it anywhere in the world.

ممکن است این را در هرجایی از دنیا ببینید.

همه این ستاره ها بخشی از کهکشان ما، راه شیری هستند.

And all of these stars are part of our local galaxy, the Milky Way.

Now, if you were to go to a darker part of the sky,

حال، اگر شما قرار بود به بخشی تاریکتر از آسمان بروید،

a nice dark site, perhaps in the desert,

یک محل تاریک و مطلوب، شاید در یک صحرا،

you might see the center of our Milky Way galaxy

ممکن است که مرکز کهکشان راه شیری را ببینید

spread out before you, hundreds of billions of stars.

که در مقابل شما گسترده شده اند، صدها میلیارد ستاره.

And it's a very beautiful image.

و این یک تصویر بسیار زیبا است.

It's colorful.

رنگارنگ است.

And again, this is just a local corner of our universe.

و همچنان، این فقط یک گوشه محلی از جهان ما است.

You can see there's a sort of strange dark dust across it.

می توانید یک جور غبار تیره در اطراف آن ببینید.

Now, that is local dust

اکنون، آن غبار محلی است.

that's obscuring the light of the stars.

دارد جلوی نور ستارگان را می گیرد.

But we can do a pretty good job.

اما میتوانیم یک کارخوب انجام دهیم.

تنها با چشمان خودمان، ما می توانیم گوشه جهان کوچک خود را جستجو کنیم.

Just with our own eyes, we can explore our little corner of the universe.

It's possible to do better.

ممکن است که بهتر انجام دهیم،

You can use wonderful telescopes like the Hubble Space Telescope.

شما می توانید از تلسکوپ های شگفت آور مانند تلسکوپ فضایی هابل استفاده کنید.

Now, astronomers have put together this image.

حال، اختر شناسان این تصویر را جمع آوری کرده اند.

It's called the Hubble Deep Field,

اسمش زمینه ژرف هابل است.

and they've spent hundreds of hours observing just a tiny patch of the sky

و آنها صدها ساعت را فقط صرف مشاهده قسمت کوچکی از آسمان کرده اند.

no larger than your thumbnail held at arm's length.

قسمتی که از ناخن شست در طول دست بزرگتر نیست.

And in this image

و در این تصویر

you can see thousands of galaxies,

شما میتوانید هزارها کهکشان راببینید

and we know that there must be hundreds of millions, billions of galaxies

و این را می دانیم که میلیونها و میلیاردها کهکشان باید وجود داشته باشد

in the entire universe,

در سرتاسر جهان،

some like our own and some very different.

که برخی شبیه کهکشان ما هستند و برخی خیلی متفاوت.

پس شما فکر میکنید، خوب، من میتوانم این سفر را ادامه دهم.

So you think, OK, well, I can continue this journey.

This is easy. I can just use a very powerful telescope

راحت است. فقط میتوانم یک تلسکوپ بسیارتوانمند به کار ببرم.

and just look at the sky, no problem.

و تنها به آسمان نگاه کنم، مشکلی نیست.

It's actually really missing out if we just do that.

این در واقع از قلم انداختن است اگر ما فقط این کار را انجام بدهیم.

حال، دلیل همه آنچه تاکنون درباره اش صحبت کرده ام، همین است

Now, that's because everything I've talked about so far

is just using the visible spectrum, just the thing that your eyes can see,

فقط استفاده از طیف مرئی است، تنها آن چیزی است که چشمان شما می توانند ببینند،

and that's a tiny slice,

و این یک تکه کوچک است،

یک تکه کوچک، بسیار کوچک از آنچه که جهان برای عرضه به ما دارد.

a tiny, tiny slice of what the universe has to offer us.

حالا، دو مشکل مهم در به کارگیری نور مرئی وجود دارد.

Now, there's also two very important problems with using visible light.

Not only are we missing out on all the other processes

نه تنها ما بقیه پروسه های دیگر را از دست می دهیم

that are emitting other kinds of light,

که آنها در انواع نورهای دیگر گسیل می شوند،

but there's two issues.

بلکه، دو مشکل دیگر هم هست

Now, the first is that dust that I mentioned earlier.

اولین آنها غبارهای است که قبل تر به آنها اشاره کردم.

The dust stops the visible light from getting to us.

غبارها جلوی رسیدن نور مرئی به ما را می گیرد.

So as we look deeper into the universe, we see less light.

بنابران وقتی عمیق به دنیا نگاه کنیم، ما نور کمی می بینیم

The dust stops it getting to us.

غبار رسیدن آن به مارامتوقف میکند

But there's a really strange problem with using visible light

اما یک مشکل عجیب در استفاده از نور مرئی هست

in order to try and explore the universe.

برای امتحان و اکتشاف جهان.

Now take a break for a minute.

حالا یک دقیقه زنگ تفریح داشته باشید.

Say you're standing on a corner, a busy street corner.

فرض کنیم شما در یک گوشه از خیابانی شلوغ ایستاده اید.

ماشین ها در حال رفت و آمد

There's cars going by.

An ambulance approaches.

یک آمبولانس نزدیک می شود.

It has a high-pitched siren.

آن یک آژیر بلند حسابی دارد.

(Imitates a siren passing by)

(تقلید کردن از عبور یک آزیر)

صدای آژیر در استقرار عوض می شود

The siren appeared to change in pitch

as it moved towards and away from you.

همانطور که به سمت شما می آید یا دور می شود

The ambulance driver did not change the siren just to mess with you.

راننده آمبولانس چیزی را عوض نمیکند آژیر فقط شما را بهم می زند.

این محصولی از ادراک شما بود.

That was a product of your perception.

The sound waves, as the ambulance approached,

موج های صوتی، همان طور که آمبولانس نزدیک می شود

were compressed,

بهم فشرده می شوند،

and they changed higher in pitch.

و در استقرار بلند می شود.

As the ambulance receded, the sound waves were stretched,

هنگامی که آمبولانس می رسد، موج های صدا کشیده می شودند

and they sounded lower in pitch.

و صدا در استقرار کمتر می شود.

The same thing happens with light.

همین اتفاق برای نوی می افتد.

اشیاعی که به سمت ما در جرکت هستند،

Objects moving towards us,

their light waves are compressed and they appear bluer.

امواج نوریشان بهم فشرده می شود و آبی دیده می شوند

Objects moving away from us,

و اشیایی که از ما در حال دور شدند

their light waves are stretched, and they appear redder.

امواج نوریشان کشیده می شود، و قرمزتر مشاهده می شوند

So we call these effects blueshift and redshift.

بنابراین این اثر را جابجایی آبی و جابه جایی قرمز می نامیم.

Now, our universe is expanding,

حالا، دنیای ما در حال انبساط است،

so everything is moving away from everything else,

بنابراین همه چیز در حال دورشدن از همدیگر است

and that means everything appears to be red.

و این بدین معناست که همه چیز قرمز به ظاهر می شود.

و به اندازه کافی عجیب است، هنگامی که به جهان خیلی عمیق تر نگاه می کنید

And oddly enough, as you look more deeply into the universe,

more distant objects are moving away further and faster,

خیلی از اشیاء دور سریعتر و بیشتر در حال دور شدن هستند

بنابراین بیشتر قرمز ظاهر می شوند

so they appear more red.

So if I come back to the Hubble Deep Field

بنابراین اگر من به میدان ژرف هابل برگردم

and we were to continue to peer deeply into the universe

و ما به نگرستن دقیق و ژرف به دنیا ادامه دهیم

just using the Hubble,

فقط با استفاده از هابل،

as we get to a certain distance away,

هنگامی که به یک فاصله مشخص رسیدیم،

everything becomes red,

همه چیز قرمز می شود،

and that presents something of a problem.

و آن چیزی از مشکل را ارائه می دهد.

Eventually, we get so far away

در نهایت، ما در حال دور شدن از هم هستیم

همه چیز به سمت مادون قرمز انتقال داده می شود

everything is shifted into the infrared

و ما اصلا هیچ چیز را نمی توانیم بینیم.

and we can't see anything at all.

So there must be a way around this.

بنابراین باید از اطراف این دور باشند،

Otherwise, I'm limited in my journey.

درغیر این صورت، من در سفرم محدود میشوم.

I wanted to explore the whole universe,

من می خواستم همه دنیا را کاوش کنم،

نه فقظ جایی که میتوانم ببینم، می دانید، قبل از اینکه جابه جایی قرمز آن را پس بزند

not just whatever I can see, you know, before the redshift kicks in.

این یک فن است.

There is a technique.

It's called radio astronomy.

به آن اخترشناسی رادیویی می گویند.

Astronomers have been using this for decades.

اختر شناسان از آن برای دهه ها استفاده می کردند.

It's a fantastic technique.

یک فن فوق العاده است.

I show you the Parkes Radio Telescope, affectionately known as "The Dish."

من به شما تلسکوپ رادیوی پارکس، که به عنوان دیش شناخته شده است.

شما ممکن است که فیلمش را دیده باشید.

You may have seen the movie.

And radio is really brilliant.

و اموج رادیویی خیلی تابان هستند.

It allows us to peer much more deeply.

آن به ما اجازه می دهد که با دقت بیشتری نظاره کنیم

و با غبار متوقف نمی شوند،

It doesn't get stopped by dust,

so you can see everything in the universe,

بنابراین همه چیز را در دنیا می توانید ببینید.

و جابه جایی قرمز مشکل کوچکی است

and redshift is less of a problem

because we can build receivers that receive across a large band.

چون ما گیرنده های می سازیم که باندهای بزرگی را دریافت می کند.

So what does Parkes see when we turn it to the center of the Milky Way?

چه چیزی پارکز می بیند وقتی آن را در مرکز راه شیری قرار می دهیم

We should see something fantastic, right?

باید چیز خارق العاده ای ببینیم درسته؟

خوب، ما چیز جذابی می بینیم.

Well, we do see something interesting.

همه آن غبارها رفته اند.

All that dust has gone.

As I mentioned, radio goes straight through dust, so not a problem.

همان طور که اشاره کردم، موج رادیو از بین غبار عبور می کند، پس مشکلی نیست.

But the view is very different.

اما جشم انداز آن خیلی متفاوت است.

We can see that the center of the Milky Way is aglow,

ما می توانیم مرکز راه شیری را مشتعل ببینم،

and this isn't starlight.

و این نور ستارگان نیست.

This is a light called synchrotron radiation,

این نوری است که به آن تابش سینکروترونی می گوییم،

که از الکترون ها حاصل می شود، که حرکت مارپیچی حول میدانهای مغناطیسی کیهانی دارند

and it's formed from electrons spiraling around cosmic magnetic fields.

So the plane is aglow with this light.

پس صفحه با این نور مشتعل می شود.

And we can also see strange tufts coming off of it,

و ما همچنین ریشه هایی عجیبی می بینیم که ازش خارج می شود،

and objects which don't appear to line up

و اشیایی که در خط نوری ظاهر نمی شوند

with anything that we can see with our own eyes.

با هرچیزی که ما با چشم هایمان نمیتوانیم ببینیم.

But it's hard to really interpret this image,

اما خیلی مشکل است که این تصویر را تفسیر کرد،

because as you can see, it's very low resolution.

چون همان طور که میبینید وضوح کمی دارد.

Radio waves have a wavelength that's long,

مواج رادیویی طول موج بلندی دارند،

and that makes their resolution poorer.

و همین منجر می شود وضوح ضعیف تری داشته باشند

همچنین این تصویر سفید و سیاه است،

This image is also black and white,

بنابراین واقعا نمیدانیم هر چیزی اینجا چه رنگی است.

so we don't really know what is the color of everything in here.

Well, fast-forward to today.

سریع به امروز پیش می آییم.

ما میتوانیم تلسکوپ هایی بسازیم

We can build telescopes

which can get over these problems.

که می توانند بر این مشکلات غلبه کنند.

حالا، من به شما اینجا تصویری نشان می دهم از مشاهده گر رادیویی موچیسون

Now, I'm showing you here an image of the Murchison Radio Observatory,

a fantastic place to build radio telescopes.

یک مکان عالی برای ساختن تلسکوپ های رادیویی.

It's flat, it's dry,

آنجا پهن و خشک است،

and most importantly, it's radio quiet:

و مهمتر از همه رادیو خاموش است:

no mobile phones, no Wi-Fi, nothing,

نه موبایل، نه وای- فای، نه هیچ چیز دیگری،

just very, very radio quiet,

فقط خیلی خیلی رادیو خاموش،

so a perfect place to build a radio telescope.

بنابراین یک مکان کامل برای ساخت تلسکوپ های رادیویی.

Now, the telescope that I've been working on for a few years

حالا تلسکوپ هایی که من در این چند سال روی آن کار می کنم

is called the Murchison Widefield Array,

آرایه میدان عریض موچیسون می نامند،

and I'm going to show you a little time lapse of it being built.

و من می خوام به شما یک زمان کوچکی از ساخت آن را نشان دهم.

This is a group of undergraduate and postgraduate students

این یک گروه از دانشجویان فارغ التحصیل و مشغول به تحصیل است،

که در پرس واقع شده.

located in Perth.

We call them the Student Army,

ما آنها را ارتش دانشجوی می نامیدیم،

و آنها داوطلب می شدند برای ساخت رادیو تلسکوپ

and they volunteered their time to build a radio telescope.

There's no course credit for this.

هیچ اعتبار درسی برای این نبود.

And they're putting together these radio dipoles.

و آنها این وقطبی های رادیویی را درکنار هم گذاشتند.

They just receive at low frequencies, a bit like your FM radio or your TV.

آنها فقط فرکانس های کمی را دریافت می کنند، کمی شبیه رادیویی اف-ام و یا تلویزیون شما.

و انیجا آنها را در طول بیابان می گسترانیم

And here we are deploying them across the desert.

تلسکوپ نهایی ۱۰ متر مربع را پوشش می دهد

The final telescope covers 10 square kilometers

of the Western Australian desert.

در بیابانی در غرب استرالیا.

And the interesting thing is, there's no moving parts.

و چیز جالب این ست که، هیچ قسمت متحرکی وجود ندارد.

We just deploy these little antennas

ما فقط این آنتن های کوچک را کسترش میدهیم

الزاما روی شبکه .

essentially on chicken mesh.

It's fairly cheap.

منصفانه ارزن است.

Cables take the signals

کابل ها سیگنال ها را

from the antennas

از آنتن ها منتقل می کنند

and bring them to central processing units.

و آنها را به واحد های پردازش مرکزی می آورند.

And it's the size of this telescope,

و این سایز این تلسکوپ هاست،

the fact that we've built it over the entire desert

در حقیقت، ما آن را در سرتاسر بیابان بزرگی ساختیم

that gives us a better resolution than Parkes.

و این به ما وضوح بهتری نسبت به پارکس داد.

Now, eventually all those cables bring them to a unit

حالا، در نهایت همه این کابل ها آنها را به یک واحدی می آورد

which sends it off to a supercomputer here in Perth,

که آنها را به ابرکامپیوتر پرس می فرستد، و

آن جایست که من از آن می آیم

and that's where I come in.

(Sighs)

-آه---

Radio data.

داده های رادیویی.

I have spent the last five years

من ۵ سال اخیر را وقت گذاشتم

working with very difficult, very interesting data

روی کار بسیار سخت و بسیار جذاب داده ها

that no one had really looked at before.

که هیچ کدامشان شبیه قبل نبودند.

I've spent a long time calibrating it,

من زمان زیادی برای تنظیم کردن آن ها گذاشتم،

running millions of CPU hours on supercomputers

اجرای میلیون ها ساعت سی پی یو روی ابرکامپیوتر ها

and really trying to understand that data.

و تلاش زیادی برای فهمیدن آن داده ها.

And with this telescope,

و با این تلسکوپ،

with this data,

و این داده ها،

we've performed a survey of the entire southern sky,

ما یک پیمایش روی تمام آسمان جنوب انجام دادیم،

the GaLactic and Extragalactic All-sky MWA Survey,

پیمایش روی کهکشان ها و ابرکهکشان ها همه آسمان ام دبیلو ای.

or GLEAM, as I call it.

یا آنطور که من مینامم "گلیم "(پرتورانی)

And I'm very excited.

و من خیلی از آن هیجان زده ام.

This survey is just about to be published, but it hasn't been shown yet,

مطالعات نزدیک به انتشار است و هنوز نشان داده نشده،

so you are literally the first people

پس شما اولین کسانی هستید که

to see this southern survey of the entire sky.

این مطالعه مجمل تمام آسمان جنوب را می بینید.

So I'm delighted to share with you some images from this survey.

پس، من مشتاقم که شما را با بعضی از تصاویر این پیمایش سهیم کنم.

Now, imagine you went to the Murchison,

حال، تصور کنید که به مارچسون رفته اید،

you camped out underneath the stars

شما زیر ستاره ها چادر زده اید

and you looked towards the south.

و شما به سمت جنوب نگاه می کنید.

You saw the south's celestial pole,

شما قطب جنوب آسمانی را می بینید،

the galaxy rising.

کهکشان بالا می آید.

If I fade in the radio light,

اگر من نور رادیویی را محو کنم،

این آن چیزی ست که ما با پیمایش مان می بینیم

this is what we observe with our survey.

You can see that the galactic plane is no longer dark with dust.

شما صفحه کهکشانی را می بینید که دیگر با غبارها تیره نشده است.

It's alight with synchrotron radiation,

این تشعشع تابش سینکروترونی است،

and thousands of dots are in the sky.

و هزاران نقطه در آسمان است.

Our large Magellanic Cloud, our nearest galactic neighbor,

ابر مگلانیک بزرگ ما، نزدیک ترین کهکشان همسایه ما،

نارنجی هستند به جای آبی -سفید .

is orange instead of its more familiar blue-white.

So there's a lot going on in this. Let's take a closer look.

بنابراین چیزهای زیادی درون آن وجود دارد. اجازه بدید نزدیک تر نگاه کنیم.

If we look back towards the galactic center,

اگر ما نگاه کنیم به سمت مرکز کهکشان،

where we originally saw the Parkes image that I showed you earlier,

جایی که ما در ابتدا با تصویر پارکس دیدیم، که زودتر به شما نشان دادم،

low resolution, black and white,

وضوح کم، سیاه و سفید،

and we fade to the GLEAM view,

و ما به منظر "گلیم" کم رنگ می کنیم،

you can see the resolution has gone up by a factor of a hundred.

شما می توانید ببینید که وضوح با ضریب یکصد افزایش پیدا می کند.

حالا ما یک منظر رنگی در آسمان داریم.

We now have a color view of the sky,

a technicolor view.

یک منظر فن رنگی.

Now, it's not a false color view.

حالا این یک منظر رنگی غلط نیست.

These are real radio colors.

آنها رنگ های رادیوی رنگی هستند.

What I've done is I've colored the lowest frequencies red

کاری که من انجام دادم رنگ کردن فرکانس های کم به قرمز است

and the highest frequencies blue,

و فرکانسهای بالا را آبی .

و وسطی ها را به سبز.

and the middle ones green.

And that gives us this rainbow view.

و این به ما منظر رنگین کمان را می دهد.

And this isn't just false color.

و این فقط رنگ های قلابی نیستند.

The colors in this image tell us about the physical processes

رنگ ها در این تصویر به ما درباره پدیده های فیزیکی می گوید که

در جهان در حال وقوع است.

going on in the universe.

So for instance, if you look along the plane of the galaxy,

برای مثال، اگر شما در طول صفحه کهکشان نگاه کنید

it's alight with synchrotron,

آن با سینکروترون مشتعل می شود

which is mostly reddish orange,

چیزی که بیشتر نارنجی مایل به قرمز است،

but if we look very closely, we see little blue dots.

اما اگر ما خیلی دقیق نگاه کنیم ما نقاط آبی را می بینیم.

Now, if we zoom in,

حالا، اگر بزرگ کنیم،

these blue dots are ionized plasma

این نقاط آبی پلاسما های یونیزه شده هستند

around very bright stars,

اطراف ستاره های خیلی درخشان،

and what happens is that they block the red light,

و اتفاقی که می افتد این است که آنها نور قرمز را دفع می کنند

so they appear blue.

بنابراین آنها آبی ظاهر می شوند.

And these can tell us about these star-forming regions

و می تواند به ما از مناطقی بگوید که ستاره ها را درون

in our galaxy.

کهکشان ما شکل می دهد.

و ما فقط آنها را سریع می بینیم.

And we just see them immediately.

We look at the galaxy, and the color tells us that they're there.

ما به کهکشان نگاه می کنیم و رنگها می گویند که آنها آنجا هستند

You can see little soap bubbles,

میتوانید حبابهای ریز صابون ببینید،

little circular images around the galactic plane,

تصاویر دایره ای کوچک حول صفحه کهکشانی،

and these are supernova remnants.

و آنها بقایای ابر اخترها هستند.

When a star explodes,

وقتی که یک ستاره منفجر می شود،

its outer shell is cast off

پوست خارجی آن دور انداخته می شود

and it travels outward into space gathering up material,

و امتداد فضا حرکت را طی می کند، مواد را جمع می کند

و یک پوسته کوچک شکل می دهد.

and it produces a little shell.

It's been a long-standing mystery to astronomers

این یک راز همیشگی طولانی برای اخترشناسان بوده است

where all the supernova remnants are.

جایی که همه بقایای ابراختر هستند.

We know that there must be a lot of high-energy electrons in the plane

ما می دانیم که باید مقدار زیادی الکترون با انرژی بالا در صفحه باشد

to produce the synchrotron radiation that we see,

تا تابش سینکروترونی که می بینیم را تولید کند.

و ما فکر میکنیم که آن توسط بقایای ابراخترها تولید میشود

and we think they're produced by supernova remnants,

but there don't seem to be enough.

اما به نظر می رسد کافی نیست.

Fortunately, GLEAM is really, really good at detecting supernova remnants,

خوشبختانه "گلیم" در پیدا کردن بقایای ابراختر هاخیلی خیلی خوب است،

so we're hoping to have a new paper out on that soon.

بنابراین ما امیدواریم یک مقاله جدید زود بیرون بدهیم

Now, that's fine.

حالا، این خوب است.

ما دنیای کوچک مان را کاوش کردیم،

We've explored our little local universe,

but I wanted to go deeper, I wanted to go further.

ولی من میخواستم عمیق تر شوم، میخواستم جلوتر بروم.

I wanted to go beyond the Milky Way.

می خواستم فراتر از راه شیری بروم.

Well, as it happens, we can see a very interesting object in the top right,

خوب، این اتفاق افتاد، ما می توانیم اشیاع خیلی جذابی را در بالا ببینیم

and this is a local radio galaxy,

و این یک کهکشان رادیویی موضعی است،

Centaurus A.

قنطورس A.

If we zoom in on this,

اگر ما آن را بزرگ کنیم،

we can see that there are two huge plumes going out into space.

می توانیم ببینم که دو پر بزرگ از آن به سمت فضا خارج می شود.

And if you look right in the center between those two plumes,

و اگر شما درست به مرکز آن نگاه کنید بین دو پر،

you'll see a galaxy just like our own.

شما یک کهکشانی شبیه کهکشان خودمان می بینید.

It's a spiral. It has a dust lane.

اون حلقوی است و یک خط غبار دارد.

It's a normal galaxy.

آن یک کهکشان معمولی است.

اما این فوران ها فقط در امواج رادیویی قابل رویت است

But these jets are only visible in the radio.

If we looked in the visible, we wouldn't even know they were there,

اگر ما با امواج مرئی نگاه کنیم، ما حتی نمی دانیم که آنها کجا هستند،

and they're thousands of times larger than the host galaxy.

و آنها هزاران بار بزرگ تر از کهکشان میزبان هستند

What's going on? What's producing these jets?

چه جوریه ؟ چه جیزی این فوران ها را می سازد؟

در مرکز هر کهکشان، که ما می شناسیم

At the center of every galaxy that we know about

is a supermassive black hole.

یک چاله سیاه ابرحجیم قرار دارد.

سیاه چاله ها قابل رویت نیستند، برای همین به این اسم می نامند.

Now, black holes are invisible. That's why they're called that.

All you can see is the deflection of the light around them,

همه چیزی که شما می توانید ببینید خمش نور حول آنها است.

and occasionally, when a star or a cloud of gas comes into their orbit,

و گهگاه وقتی یک ستاره و یا یک ابر از گاز به داخل مدار آنها می رود،

it is ripped apart by tidal forces,

آن با نیروی کشنده از هم شکافته می شود،

forming what we call an accretion disk.

آنچه که ما یک دیسک بهم پیوسته می نامیم را شکل میدهد

The accretion disk glows brightly in the x-rays,

دیسک بهم پیوسته به طور درخشانی در اشعه ایکس تابش می کند،

and huge magnetic fields can launch the material into space

و میدانهای مغناطیسی قوی دارد که می تواند مواد را در فضا پرتاب کتد

at nearly the speed of light.

در سرعتی نزدیک به سرعت نور،

So these jets are visible in the radio

بنابراین این فوران ها در امواج رادیویی قابل رویت هستند

and this is what we pick up in our survey.

و این چیزیست که ما در پیمایش مان پی بردیم

خوب، خیلی خوب، پس ما یک کهکشان رادیویی را دیده ایم. این عالی ست.

Well, very well, so we've seen one radio galaxy. That's nice.

اما، اگر شما فقط به بالای آن تصویر نگاه کنید،

But if you just look at the top of that image,

you'll see another radio galaxy.

شما یک کهکشان رادیویی دیگر می بینید.

کمی کوچکتر، و این فقط به این دلیل است که از ما دور تر است.

It's a little bit smaller, and that's just because it's further away.

OK. Two radio galaxies.

بسیار خوب، دو کهکشان رادیویی.

We can see this. This is fine.

ما میتوانیم این را ببینیم. خوب است

خوب، در مورد بقیه نقاط چطور؟

Well, what about all the other dots?

Presumably those are just stars.

احتمالا آنها فقط ستاره هستند.

They're not.

نه آنها نیستند.

آنها کهکشان های رادیویی هستند.

They're all radio galaxies.

Every single one of the dots in this image

هر یک از نقاط این تصویر

is a distant galaxy,

یک کهکشان دور است.

میلیونها تا میلیاردها سال نوری دورتر

millions to billions of light-years away

with a supermassive black hole at its center

به همراه سیاه چاله های ابرفشرده در مرکز آن

pushing material into space at nearly the speed of light.

که مواد را به سمت فضا با سرعت نور هل می دهد.

این دیوانه کننده است.

It is mind-blowing.

And this survey is even larger than what I've shown here.

و این پیمایش حتی بزرگ تز از آنچه من اینجا نشان دادم است.

If we zoom out to the full extent of the survey,

اگر ما این تمرکز خارج شویم و همه پیمایش را نگاه کنیم.

شما می توانید ببینید که من ۳۰۰،۰۰۰ از این کهکشان های رادیویی را پیدا کردم.

you can see I found 300,000 of these radio galaxies.

بنابراین این کاملا یک سیر حماسی است.

So it's truly an epic journey.

ما همه این کهکشان ها را کشف کردیم

We've discovered all of these galaxies

right back to the very first supermassive black holes.

درست پس از اولین سیاه چاله های ابرحجیم.

I'm very proud of this, and it will be published next week.

من خیلی به این افتخار می کنم، و این هفته دیگر منتشر میشود.

Now, that's not all.

حالا، این همه موضوع نیست.

من دورترین کهکشان را با این پیمایش کشف کردم،

I've explored the furthest reaches of the galaxy with this survey,

but there's something even more in this image.

اما چیزی های بیشتری در این تصویر است.

Now, I'll take you right back to the dawn of time.

حالا، من شما را برمی گردانم درست به سمت زمان آغاز.

When the universe formed, it was a big bang,

وقتی که دنیا شکل گرفت. آن زمان انفجار بزرگ است.

which left the universe as a sea of hydrogen,

آنچه که جهان را به دریایی از هیدرژن تبدیل کرد،

neutral hydrogen.

هیدرژن خنثی.

And when the very first stars and galaxies switched on,

و وقتی که اولین ستاره ها و کهکشان ها شکل گرفتند،

they ionized that hydrogen.

آنها آن هیدرژن را یونیزه کردند.

So the universe went from neutral to ionized.

بنابراین دنیا از خنثی به یونیزه شده تبدیل شد.

که در اطراف ما یک سیگنال نشاند.

That imprinted a signal all around us.

Everywhere, it pervades us,

هرجایی ما را در بر گرفته

شبیه نیرو.

like the Force.

Now, because that happened so long ago,

چون در زمان خیلی دور اتفاق افتاده،

سیگنال با جابه جایی قرمز بود،

the signal was redshifted,

so now that signal is at very low frequencies.

پس حالا آن سیگنال در فرکانس های خیلی کوچک هستند.

It's at the same frequency as my survey,

در همان فرکانس های پیمایش من،

but it's so faint.

اما خیلی ریز.

It's a billionth the size of any of the objects in my survey.

یک بیلیونم سایز هر چیزی در پیمایش من.

So our telescope may not be quite sensitive enough to pick up this signal.

پس تلسکوپ ما ممکن است به اندازه کافی برای گرفتن آن سیگنال ها حساس نباشد.

However, there's a new radio telescope.

اما، یک تلسکوپ رادیویی جدید وجود دارد.

So I can't have a starship,

پس من نمیتوانم اخترسفینه داشته باشم

but I can hopefully have

اما من امیدوارانه دارم

one of the biggest radio telescopes in the world.

یک از بزرگترین رادیو تلسکوپ های دنیا

We're building the Square Kilometre Array, a new radio telescope,

ما در حال ساختن یک آرایه کیلومتر مربع از یک رادیو تلسکوپ جدید هستیم،

and it's going to be a thousand times bigger than the MWA,

و این هزارن بار بزرگ تر از MWA خواهد بود

و هزاران بار حساس تر، و حتی وضوح بهتری نیز دارد

a thousand times more sensitive, and have an even better resolution.

So we should find tens of millions of galaxies.

بنابراین ما باید ده ها میلیون کهکشان پیدا کنیم

And perhaps, deep in that signal,

و شاید، سیگنال عمیق تری،

I will get to look upon the very first stars and galaxies switching on,

من اولین لحظه های ستاره ها و شروع کهکشان ها را خواهم دید،

ابتدای زمان خودش.

the beginning of time itself.

Thank you.

سپاسگزارم.

(تشویق)

(Applause)