The urgent case for antibiotic-free animals | Leon Marchal

Translator: Ivana Korom Reviewer: Krystian Aparta

Translator: mohammad ali masoum Reviewer: Amir Pouya Cheraghi

There was a time when simple infections were deadly,

دورانی عفونت‌های ساده کشنده بودند.

but now, thanks to the wide availability of antibiotics,

اما امروزه به لطف طیف وسیع آنتی بیوتیک‌ها،

this is merely a relic of the past.

این صرفاً یادگار گذشته است.

But actually, I should say "was,"

اما در واقع، باید بگویم «بود»

because nowadays, we're using antibiotics so much

زیرا امروزه، به اندازه‌ای از آنتی بیوتیک‌ها استفاده می‌کنیم

that the bacteria that cause these infections

که باکتری‌هایی که باعث این عفونت‌ها می‌شوند

are becoming resistant.

نبست به آنها مقاوم می‌شوند.

And that should really scare the hell out of all of us.

و این واقعا باید ما را بترساند.

If we do not change our behavior and wean ourselves off antibiotics,

اگر رفتار خود را تغییر ندهیم و مصرف آنتی بیوتیک‌ها را متوقف نکنیم،

the UN predicts that by 2050,

سازمان ملل پیش بینی می‌کند که تا سال ۲۰۵۰،

antimicrobial resistance will become our single biggest killer.

مقاومت ضد میکروبی به تنها بزرگترین قاتل ما تبدیل خواهد شد.

So we must start to act.

پس باید اقدامی انجام دهیم.

But "where to begin" is an interesting question,

اما «از کجا شروع کنیم؟» سؤالی جالب است،

اما ما انسان‌ها تنها کسانی نیستیم که از آنتی بیوتیک‌ها استفاده می‌کنیم.

because we humans are not the only ones using antibiotics.

Worldwide, 50 to 80 percent of all antibiotics are used by animals.

در سراسر دنیا، ۵۰ تا ۸۰ درصد از کل آنتی بیوتیک‌ها توسط حیوانات مصرف می‌شوند.

Not all of these are critical for human health,

همه این‌ها برای سلامتی انسان بحرانی نیستند،

but if we do not get it under control right now,

اما اگر هم اکنون آن را تحت کنترل نگیریم،

we're looking at a very scary future for humans and animals alike.

به دنبال یک آینده بسیار ترسناک برای انسان و حیوانات هستیم.

To begin, let's talk about how we ended up here.

ابتدای امر، اجازه دهید راجع اینکه چطور به اینجا رسیدیم صحبت کنیم.

The first large-scale use of antibiotics was in the early '50s of the last century.

اولین استفاده گسترده از آنتی بیوتیک‌ها در اوایل دهه ۵۰ قرن گذشته بود.

In the Western world, prosperity was increasing

در دنیای غرب، رفاه در حال افزایش بود

and people wanted to eat more animal protein.

و مردم تمایل به مصرف پروتئین‌های حیوانی بیشتری داشتند.

When animals were sick, you could now treat them with antibiotics

وقتی حیوانات بیمار می‌شدند، می‌توانستید با آنتی بیوتیک‌ها آنها را درمان کنید

so they did not die and kept growing.

بنابراین زنده می‌ماندند و رشد می‌کردند.

But soon, it was discovered

اما به زودی کشف شد،

that adding small and regular amounts of antibiotics to the feed

که اضافه کردن مقادیر کمی و منظم آنتی بیوتیک به خوراک

kept the animals healthy,

حیوانات را سالم نگه می‌دارد،

made them grow faster

باعث رشد سریع‌تر آنها می‌شود

and caused them to need less feed.

و باعث می‌شود که آنها به خوراک کمتری نیاز داشته باشند.

So these antibiotics worked well --

بنابراین این آنتی بیوتیک‌ها به خوبی جواب داده‌اند

really well, actually.

واقعا خوب.

And with increasing animal production,

و با افزایش تولید محصولات حیوانی،

also antibiotic use skyrocketed worldwide.

همچنین استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در سرتاسر جهان رو به افزایش بود.

Unfortunately, so did antibiotic resistance.

متأسفانه، مقاومت آنتی بیوتیکی وجود آمد.

The reason your doctor tells you to finish the entire bottle of antibiotics

دلیل اینکه پزشک به شما می‌گوید کل بطری آنتی بیوتیک‌ها را تمام کنید

is if you shorten your dose, you will not kill all of the bugs.

این است که اگر دوز مصرف خود را کوتاه کنید، تمام میکروب‌ها را ازبین نخواهید برد.

And the ones that stick around build up the antibiotic resistance.

و آن‌هایی که باقی می‌مانند مقاومت آنتی بیوتیکی را تقویت می‌کنند.

It's the same problem with giving animals small and regular doses of antibiotics:

همان مشکل در مورد دادن دوزهای کم و منظم آنتی بیوتیک به حیوانات وجود دارد:

some bad bugs die but not all of them.

برخی از میکروب‌های مضر می‌میرند اما نه همه آنها.

Spread that across an entire industry,

آن را در کل صنعت تعمیم دهید،

and you can understand that we accidentally build up

و متوجه می‌شوید که به طور تصادفی

a large reservoir of antibiotic-resistant bacteria.

یک مخزن بزرگ از باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک ایجاد می‌کنیم.

اما متاسفانه باید به شما اعلام کنم--

But I hate to break it to you --

the problem doesn't stop there.

مشکل در اینجا متوقف نمی‌شود.

You know who else takes antibiotics?

می‌دانید چه کس دیگری آنتی بیوتیک مصرف می‌کند؟

Fluffy, your cat, and Rover, your dog.

فلافی، گربه شما، راور، سگ شما.

(Laughter)

(خنده حضار)

Pets rank even amongst the heaviest users of all,

حیوانات خانگی حتی در زمره شدیدترین مصرف‌کنندگان رتبه بندی می‌شوند.

and they use antibiotics

از آنتی بیوتیک‌هایی استفاده می‌کنند

that are much more critical for human health.

که برای سلامتی انسان بسیار حیاتی هستند.

Combine this with how close we live with our companion animals

این را با میزان نزدیکی زندگی ما به حیوانات همدم‌مان ترکیب کنید

and you understand the risk

و خطر ابتلا به

of you picking up antibiotic-resistant bacteria from your own pet.

باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک را از حیوان خانگی خود درک می‌کنید.

But how do these antibiotic-resistant bacteria

اما این باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک

in farm animals affect you?

در دام‌ها چه تاثیری بر شما دارند؟

Let me give you an example we have, actually, data on.

اجازه دهید نمونه ای نشان دهم که درباره‌ی آن داده داریم.

The levels of antibiotic-resistant salmonella in pigs in Europe

سطح سالمونلا مقاوم به آنتی بیوتیک خوک‌ها در اروپا

against different types of antibiotics

در برابر انواع مختلف آنتی بیوتیک‌ها

range from less than a percent to as high [as] 60 percent.

از کمتر از یک درصد تا ۶۰ درصد گوناگون است

Which means that in most cases,

این بدان معنا است که در بیشتر موارد،

this antibiotic will not work anymore to kill this salmonella.

این آنتی بیوتیک دیگر برای نابودی این نوع سالمونلا کارساز نخواهد بود.

And there was a high correlation

و بین سالمونلا مقاوم به آنتی بیوتیک در خوک

between antibiotic-resistant salmonella in the pig

همبستگی بالایی

and in the final product.

در محصول نهایی وجود دارد.

Whether that is pork chop,

خواه گوشت خوک خرد شده،

spare ribs or minced meat.

دنده‌های نازک یا گوشت چرخ کرده باشد.

Now, luckily, typically less than one percent

حال، خوشبختانه، به طور معمول کمتر از یک درصد

of all raw meat, fish or eggs

از کل گوشت خام، ماهی یا تخم مرغ

will contain salmonella.

حاوی سالمونلا هستند.

And this only poses a risk when not treated well.

و تنها در صورت برخورد نامناسب خطر ایجاد می‌کنند.

Still, there are over 100,000 human salmonella cases in the EU

هنوز بیش از ۱۰۰,۰۰۰ مورد سالمونلا انسانی در اروپا

and more than a million cases in the US.

و بیش از یک میلیون مورد در ایالات متحده وجود دارد.

In the US, leading to 23,000 hospitalizations

در ایالات متحده، که منجر به بستری شدن ۲۳,۰۰۰ در بیمارستان

and 450 people dead each year.

و مرگ ۴۵۰ نفر در سال می‌شود.

With antibiotic-resistant salmonella on the rise,

با افزایش سالمونلا مقاوم به آنتی بیوتیک،

this death toll is likely to increase.

احتمالاً این تعداد مرگ افزایش می‌یابد.

But it's not only about consuming yourself.

این فقط مربوط به مصرف خودتان نیست.

This year, more than 100 people got infected

امسال، بیش از ۱۰۰ نفر

with a multidrug-resistant salmonella

به یک سالمونلا مقاوم در برابر چند دارو آلوده شدند

after feeding pig ears, as a treat, to their dog.

بعد از تغذیه سگ‌های‌شان با گوش‌های خوک به عنوان تشویقی.

So we really must cut back on antibiotic use in animal production.

بنابراین واقعاً باید مصرف آنتی بیوتیک‌ها را در محصولات حیوانی کاهش دهیم.

And luckily, this is starting to happen.

و خوشبختانه، این مهم شروع شده است.

The EU was the first region to ban

اتحادیه اروپا اولین منطقه‌ای بود

putting antibiotics in low doses in the feed.

که قرار دادن آنتی بیوتیک‌ها را با دوز کم در خوراک ممنوع کرد.

From '99 on, in several steps,

از سال ۹۹ به بعد در چند مرحله

the amount of different types of antibiotics allowed was reduced,

مقدار انواع آنتی بیوتیک مجاز کاهش یافت.

and in 2006, a complete ban went into place.

و در سال ۲۰۰۶ ممنوعیت کامل اعمال شد.

Antibiotics were only allowed

آنتی بیوتیک‌ها تنها زمانی مجاز شدند

when a veterinarian determined the animal was sick.

که یک دامپزشک تشخیص می‌داد که حیوان بیمار بود.

عالی به نظر می رسد، درست است؟

Sounds great, right?

Problem solved.

مشکل حل شد.

No, wait, not so fast.

نه، صبر کنید، نه اینقدر سریع.

As soon as the reduction program started,

به محض این که عملیات احیا پی ریزی شد،

it was very quickly discovered

خیلی سریع کشف شد که

that antibiotics had been the perfect blanket

آنتی بیوتیک‌ها پوششی مناسب برای

to cover up a lot of bad farm practices.

پوشاندن بسیاری از روش‌های بد مزرعه‌داری بوده است.

More and more animals became sick

حیوانات بیشتر و بیشتری بیمار شده

and needed to be cured with ... antibiotics.

و نیاز به درمان... با آنتی بیوتیک‌ها داشتند.

So instead of the total amount going down,

بنابراین به جای کاهش مقدار کل،

it actually increased.

افزایش پیدا کرد.

Surely, that was not the way to go.

مطمئناً این راه درستی نبود.

But luckily, that was not the end of the story.

اما خوشبختانه، این پایان داستان نبود.

The whole European agricultural sector started on a journey,

کل بخش کشاورزی اروپا با یک سفر آغاز شد.

and I think it's a journey anybody can learn from.

و من فکر می‌کنم این سفری است که همه از آن می‌توانند یاد بگیرند.

This is also the time I personally entered the scene.

همچنین زمانی است که من شخصاً وارد صحنه شدم.

I joined a large European feed compounder.

من به یک ترکیب کننده بزرگ خوراک اروپا پیوستم.

A feed compounder makes a total diet for a farmer to feed to his animals

یک ترکیب دهنده خوراک جیره کلی دام را برای یک کشاورز تهیه می کند

and often also provides the advice

و غالباً توصیه‌هایی در مورد نحوه

on how to raise the animals in the best way.

پرورش حیوانات به بهترین وجه ارائه می‌دهد.

I was really motivated to work together with my colleagues,

من واقعاً انگیزه داشتم که با همکارانم،

veterinarians and, of course, the farmers

دامپزشکان و البته کشاورزان همکاری کنم

to figure out how to keep the animals healthy and antibiotic-free.

تا بفهمم چگونه حیوانات سالم و بدون آنتی بیوتیک نگهداری شوند.

Now there are three major things that need to happen

اکنون سه مورد اصلی وجود دارد که باید برای تولید عاری از

for antibiotic-free production.

آنتی بیوتیک‌ها اتفاق بیفتد

Let me walk you through the playbook.

بگذارید شما را با دستورالعمل آشنا کنم.

To start -- and it sounds very obvious --

ابتدا -- بسیار واضح است-- که

that our hygiene is the place to start.

بهداشت نقطه شروع است.

Better cleaning of the stable and the drinking-water lines

بهترتمیز کردن اصطبل و خطوط آب آشامیدنی

making it harder for the disease to come in and spread across the stable.

باعث می‌شود که بیماری سخت‌تر وارد شود و در طول اصطبل گسترش یابد.

That's all very important,

این‌ها همه بسیار مهم هستند،

but the part I was personally most interested in

اما بخشی که من شخصاً بیشتر به آن علاقه مند بودم

was better feeding for the animals,

تغذیه بهتر حیوانات بود.

better nutrition.

مواد خوراکی بهتر.

Feeding a well-balanced diet is important.

تغذیه یک رژیم غذایی مناسب و متعادل مهم است

Think about it this way:

به این روش فکر کنید:

when you yourself do not eat enough fiber, you do not feel well.

وقتی خودتان فیبر کافی نخورید، احساس خوبی ندارید.

Part of the food you consume is not digested by yourself

بخشی از مواد غذایی که مصرف می‌کنید توسط خودتان هضم نمی‌شود

but fermented in your large intestine by bacteria.

بلکه توسط باکتری‌ها در روده بزرگ شما تخمیر می‌شود.

So you're feeding those microbes with part of your diet.

بنابراین در حال تغذیه آن میکروب‌ها با بخشی از رژیم غذایی خود هستید.

Initially, most young animals were fed low-fiber,

در ابتدا، بیشتر حیوانات جوان از رژیم‌های دارای فیبر کم،

high-starch and protein,

نشاسته و پروتئین بالا،

very finely ground and highly digestible diets.

و دارای ریزمغذی بسیار و هضم آسان تغذیه می‌شدند.

Like being yourself on a diet of hamburger buns,

مثل اینکه خودتان را در رژیم غذایی نان‌های همبرگر،

rice, waffles and protein bars.

برنج، وافل و تنقلات با پروتئین بالا قرار دهید

We changed this to a lower-protein,

ما این رژیم را به رژیمی با پروتئین کمتر،

higher-fiber, coarser type of diet.

فیبر بالاتر، و ذرات زمخت‌تر تغییر دادیم.

Like being on a diet of whole grains, salad with meat or beans.

مانند قرار گرفتن در رژیم غذایی از غلات سبوس‌دار، سالاد با گوشت یا لوبیا.

This shifted the bacterial flora in the animals' guts

این امر فلور باکتریایی در روده حیوانات را

to the more beneficial ones

به سمت فلورهای مفیدتر سوق داد

and reduced the chance that pathogens would flourish.

و احتمال شکوفا شدن عوامل بیماری‌زا را کاهش داد.

You might be surprised

ممکن است تعجب کنید

but not only diet composition, also diet structure plays a role.

اما نه تنها ترکیب رژیم، بلکه ساختار رژیم نیز نقش دارد.

Simply the fact that the same diet is coarser

صرفاً این واقعیت که همان رژیم غذایی با موادی زمخت‌تر باشد

will lead to a better-developed digestive tract,

منجر به توسعه دستگاه گوارش بهتر

and thus, a healthier animal.

و در نتیجه حیوان سالم تر می‌شود.

But the best part was that farmers started to buy this actually, too.

اما بهترین نکته این بود که کشاورزان نیز در واقع خرید خود را آغاز کردند.

Unlike some other parts of the world,

بر خلاف سایر نقاط جهان،

Western European farmers mainly still make their independent buying decisions:

کشاورزان غرب اروپا عمدتا هنوز تصمیم خود را در مورد خرید مستقل می‌گیرند:

who to buy the feed from and sell their animals to.

از چه‌کسی خوراک را خریداری کنند و به چه‌کسی حیوانات را بفروشند.

So what you're actually selling in the end

بنابراین آنچه که نهایتا می‌فروشید

reflects the actual local need of these farmers.

نشان‌دهنده نیاز واقعی بومی این کشاورزان است.

For example,

به عنوان مثال،

the protein content in piglet diets

میزان پروتئین موجود در جیره‌های خوکچه

in countries that are much more vigilant in reducing antibiotics,

در کشورهایی که بیشتر درکاهش آنتی بیوتیک‌ها مراقب هستند

like, for example, Germany and the Netherlands,

مثل، آلمان وهلند،

were already 10 to 15 percent lower

قبلاً ۱۰ تا۱۵ درصد کمتر از

than in a country like the UK, which was slower to pick this up.

کشوری مانند انگلستان بودند که کندتر این مهم را بر می‌گزیدند.

But, like with better hygiene, better nutrition helps

اما، همانند بهداشت بهتر، تغذیه بهتر نیز کمک می‌کند

but will not totally prevent you from becoming sick.

اما کاملا مانع بیمارشدن شما نمی‌شود.

So more is needed.

پس چیز بیشتری نیاز است.

And that's why we turned to the microbiome.

و به همین دلیل ما به میکروبیوم روی آوردیم.

Making the water with the feed more acidic

تهیه آب با غذای اسیدی بیشتر

helps to create an environment

به ایجاد محیطی کمک می‌کند

that benefits the more beneficial bacteria

که برای باکتری‌های مفید بیشتری سودمند باشد

and inhibits the pathogens.

و عوامل بیماری زا را مهار کند.

Like fermented food,

مانند غذای تخمیری،

whether it's yogurt, sauerkraut or salami,

خواه ماست، کلم‌ترش یا سالامی باشد،

they'll all spoil less quickly, too.

همه آنها نیز، با سرعت کمتری فاسد می‌شوند.

Now, with modern techniques,

اکنون، با تکنیک‌های مدرن،

like the ones based on DNA testing,

مانند روش های مبتنی بر آزمایش DNA،

we can see that there are many more different microorganisms present.

می‌توانیم ببینیم که میکروارگانیسم‌های مختلف دیگری وجود دارند.

And this ecosystem, which we call the microbiome,

این اکوسیستم که ما آن را میکروبیوم می‌نامیم،

is much more complex.

بسیار پیچیده‌تر است.

Turns out there are about eight times more microorganisms in your gut

به نظر می‌رسد که در حدود هشت برابر میکروارگانیسم‌های بیشتری

as tissue cells in your body.

در روده شما به عنوان سلول‌های بافتی در بدن شما وجود دارد.

And for animals, the impact is no less.

و برای حیوانات، انباشتگی کمتر نیست.

So if we want to work without antibiotics in animal production,

بنابراین اگر می‌خواهیم بدون آنتی بیوتیک‌ها در محصولات حیوانی کار کنیم،

we have to make the animals much more robust.

باید سلامت جسمانی حیوانات را بسیار قوی‌تر کنیم.

So that when a disease strikes,

به طوری که وقتی یک بیماری حمله می‌کند،

the animals are much more resilient.

حیوانات بسیار بهبود پذیرتر هستند.

And this three-pronged nutribiosis approach

و این رویکرد تغذیه‌ای سه گانه

involving the host, nutrition and the microbiome

شامل میزبان، تغذیه و میکروبیوم

is the way to do it.

روش انجام آن است.

Now the practice of raising animals on an antibiotic-containing

عمل پرورش حیوانات در رژیم غذایی حاوی آنتی بیوتیک

or antibiotic-use-provoking diet is a bit cheaper at farm level.

یا محرک استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در سطح مزرعه کمی ارزان‌تر است.

But in the end, we are talking about a few percent at the consumer level.

اما ما در مورد درصد کمی در سطح مصرف کننده صحبت می‌کنیم.

That's actually quite affordable

که در واقع برای قشر متوسط

for the middle- and high-income part of the world population.

و پردرآمد جمعیت جهان بسیار مقرون به صرفه است.

And a very small price to pay

هزینه بسیار ناچیزی که

when our own health or our loved ones' health is at stake.

وقتی سلامتی ما یا سلامتی عزیزان‌مان در معرض خطر است باید بپردازیم.

So what do you think, what direction do we take?

بنابراین، شما چه فکر می‌کنید، چه مسیری را انتخاب می‌کنیم؟

Do we allow antimicrobial resistance to become our biggest killer,

آیا اجازه می‌دهیم با هزینه‌های هنگفت مالی و با هزینه شخصی خاص،

at huge financial and a special personal cost?

مقاومت ضد میکروبی به بزرگترین قاتل ما تبدیل شود؟

Or do we, besides reducing human antibiotic consumption,

یا ما، علاوه بر کاهش مصرف آنتی بیوتیک‌های انسانی،

truly start embracing antibiotic-free animal production?

واقعاً شروع به پذیرش محصولات حیوانی بدون آنتی‌بیوتیک می‌کنیم؟

For me, the choice is very obvious.

برای من انتخاب بسیار آشکار است.

But to make this happen,

اما برای تحقق این امر،

we have to set reduction targets

باید اهدافی برای میزان کاهش تعیین کنیم

and make sure that they're followed all around the world.

و اطمینان حاصل کنیم که آنها در سراسر جهان دنبال می‌شوند.

Because farmers compete with each other.

چرا که کشاورزان با یکدیگر رقابت می‌کنند.

And at a country level,

و در سطح کشور،

trading block or the global market,

قالب تجاری یا بازار جهانی،

costs are very important.

هزینه‌ها، بسیار مهم هستند.

And also, we have to be realistic.

و همچنین باید واقع بین باشیم

Farmers need to have the possibilities

که کشاورزان باید امکان سرمایه گذاری بیشتر

to invest more in better management and better feed

روی مدیریت بهتر و تغذیه بهتر داشته باشند

in order to achieve this reduction.

تا به این میزان کاهش دست‌یابیم.

And besides legal limits, the market can play a role,

و علاوه بر محدودیت‌های قانونی، بازار می‌تواند با ارائه

by offering antibiotic-reduced or antibiotic-free products.

محصولات کم آنتی بیوتیک و یا عاری از آنتی بیوتیک‌ها نقش ایفا کند.

And with growing consumer awareness,

با افزایش آگاهی مصرف کننده،

these market forces will increase in power.

این نیروهای بازار قدرتمند‌تر می‌شوند.

Now everything I've been talking about seems to be great for us.

به نظر همه چیزهایی که درباره آن‌ها صحبت می‌کردم برای ما عالی باشند.

But what about the animals?

اما در مورد حیوانات چطور؟

Now, guess what, their lives get better, too.

زندگی آنها نیز بهتر می‌شود.

Better health, less stress, happier life.

سلامتی بهتر، استرس کمتر، زندگی شادتر.

So now you know.

پس حالا می‌دانید.

We have the knowledge how to produce meat, eggs and milk

ما می‌دانیم که چگونه می‌توان گوشت، تخم مرغ و شیر را

without or with very low amounts of antibiotics,

بدون یا با مقادیر بسیار کمی آنتی بیوتیک تولید کرد،

and I'll argue it's a small price to pay

و می‌گویم این هزینه‌ای اندک است

to avoid a future in which bacterial infections

که باید پرداخت شود تا ازعفونت‌های باکتریایی که در آینده

again become our biggest killer.

دوباره به بزرگترین قاتل‌ ما تبدیل می‌شوند جلوگیری کنیم.

Thank you.

سپاسگزارم

(Applause)

(تشویق حضار)