How to find the person who can help you get ahead at work | Carla Harris

Translator: Maryam Manzoori Reviewer: Masoud Motamedifar

It was the spring of 1988

بهار ۱۹۸۸ بود

when I had the aha moment.

که آن لحظه‌ی کشف را تجربه کردم.

I was at my first roundtable,

اولین بار بود که در میزگرد شرکت می‌کردم،

and for those of you who don't know,

و برای آن دسته از شما که نمی‌دانند،

the roundtable was a very commonly used phrase on Wall Street

میزگرد یک اصطلاح رایج در وال‌استریت

to describe the year-end evaluative process

برای بررسی عملکرد سالانه

for analysts, associates, vice presidents, all the way up to managing directors.

در مورد تحلیلگران، مدیران، معاونان مدیر کل، تا مدیران اجرایی بود.

That was the process where they were discussed behind closed doors

این جلسه پشت درهای بسته این افراد را مورد بررسی قرار می‌داد

around a table, i.e. the round table,

دور میزی به نام میزگرد،

and everyone was put into a category --

و هرکس در یک دسته‌بندی قرار می‌گرفت--

the top bucket, the middle bucket, the lower bucket --

گروه ارشد، گروه میانی، و گروه پایینی --

and then that was translated into a bonus range

و بعد این دسته‌بندی به طیفی از حقوق و مزایا ترجمه می‌شد

that would be assigned to each professional.

که به هر یک از این افراد تعلق می‌گرفت.

This was my first time there, and as I observed,

اولین باری بود که در این جلسه شرکت و آن را به دقت تماشا می‌کردم

I saw that there was one person that was responsible

یک نفر را دیدم که مسئول

for recording the outcome of a conversation.

ثبت و ضبط نتیجه مذاکرات بود.

There were other people in the room that had the responsibility

فرد دیگری بود که مسئولیت داشت

of presenting the cases of all the candidates.

پرونده‌های همه کاندیداها را ارائه کند.

And there were other invited guests who were supposed to comment

و میهمانان مدعو دیگری نیز بودند که می‌بایستی

as a candidate's position was presented.

هنگام ارائه هر یک از کاندیداها نظر می‌دادند.

It was interesting to me that those other people

برای من جالب بود که آن دیگران

were folks who were more senior than the folks that were being discussed

در مقایسه با افرادی که موضوع بحث بودند، باسابقه‌تر و ارشدتر بودند،

and they theoretically had had some interaction with those candidates.

و در تئوری با دیگر کاندیداها در تعامل بودند.

Now, I was really excited to be at this roundtable for the first time,

از این که برای اولین بار در این میزگرد حاضر بودم در پوستم نمی‌گنجیدم،

because I knew that my own process would go through this same way,

چرا که می‌دانستم خودم طی همین روند مورد بررسی قرار خواهم گرفت،

and that my bonus would be decided in the same way,

و این که در همین جا در مورد پاداشم تصمیم‌گیری خواهد شد.

so I wanted to know how it worked,

بنابراین می‌خواستم کارکردش را دریابم،

but more importantly,

اما مهمتر از آن،

I wanted to understand how this concept of a meritocracy

می‌خواستم مفهموم شایسته‌سالاری را بدانم

that every company that I talked to walking out of business school

که ورد زبان و متاع تمام شرکت‌هایی بود که تازه

مدرسه تجارت را تمام کرده بودند.

was selling.

Every time I talked to a company,

هر بار که با شرکتی صحبت می‌کردم،

they would say, "Our culture, our process, is a meritocracy.

می‌گفتند، «فرهنگ ما، روند کار ما، شایسته‌سالاری است.»

The way you get ahead in this organization is that you're smart,

در این سازمان رشد می‌کنید اگر باهوش باشید،

you put your head down and you work really hard,

سرتان را پایین بیاندازید و سخت کار کنید،

and you'll go right to the top.

و در این صورت به اوج می‌رسید.

So here was my opportunity to see exactly how that worked.

و این فرصتی بود برای من تا ببینم چطور کار می‌کند.

So as the process began,

با شروع کار،

I heard the recorder call the first person's name.

منشی جلسه اسم اولین نفر را صدا زد.

"Joe Smith."

«جو اسمیت.»

The person responsible for presenting Joe's case did just that.

فردی که مسئول ارائه پرونده جو بود کارش را انجام داد.

Three quarters of the way through, someone interrupted and said,

سه چهارم ارائه که انجام شد، ناگهان فردی وسط حرفش پرید و گفت،

"This is a great candidate, outstanding,

«عجب کاندیدای فوق‌العاده‌ای، عالی است،

has great analytical and quantitative skills.

مهارت‌های تحلیلی و کیفی بالایی دارد.

This is a superstar."

او یک سوپراستار است.»

The recorder then said,

منشی سپس گفت،

"Sounds like Joe should go in the top bucket."

«مثل این که جو باید به دسته بالا صعود کند.»

Second person, Mary Smith.

نفر دوم، مری اسمیت.

Halfway through that presentation, someone said, "Solid candidate.

ارائه به نیمه رسیده بود که یک نفر گفت:‌ کاندیدای قوی‌ای است.»

Nothing really special, but a good pair of hands."

ویژگی خاصی نیست ولی کارمند قابل اتکایی است.»

The recorder said,

منشی گفت،

"Sounds like Mary should go in the middle bucket."

«مثل این که مری باید به دسته میانی برود.»

And then someone said, "Arnold Smith."

بعد یک نفر گفت: «آرنولد اسمیت.»

Before the person could present Arnold's case,

قبل از این که فرد بعدی پرونده آرنولد را ارائه کند،

somebody said, "Disaster. Disaster. This kid doesn't have a clue.

دیگری گفت:‌ «فاجعه است. فاجعه. این بچه هیچ چیز بلد نیست.

Can't do a model."

هیچ کاری ازش برنمی‌آید.»

And before the case was presented,

و پیش از ارائه پرونده،

the recorder said,

منشی جلسه گفت،

"Sounds like Arnold should go in the bottom bucket."

«مثل این که آرنولد باید به دسته پایین فرستاده شود.»

It was at that moment that I clutched my pearls --

آن لحظه بود که از وحشت به خودم نهیب زدم

(Laughter)

(خنده حضار)

and said, "Who is going to speak for me?"

و گفتم: «کی قرار است از طرف من حرف بزند؟»

Who is going to speak for me?

چه کسی قرار است از طرف من حرف بزند؟

It was that moment that I realized that this idea of a meritocracy

آن لحظه بود که دریافتم ایده شایسته‌سالاری

that every organizations sells is really just a myth.

که همه سازمان‌ها دارند می‌فروشند افسانه‌ای بیش نیست.

You cannot have a 100 percent meritocratic environment

شما نمی‌توانید یک محیط صد در صد شایسته‌سالارانه داشته باشید

when there is a human element involved in the evaluative equation,

وقتی که یک عامل انسانی در روند ارزشیابی مداخله دارد،

because by definition,

چرا که به لحاظ معنایی،

that makes it subjective.

این امر، مسئله را سلیقه‌ای می‌کند.

I knew at that moment that somebody would have to be behind closed doors

آن لحظه بود که دانستم یک نفر باید پشت درهای بسته باشد

arguing on my behalf,

تا از طرف من بحث کند،

presenting content in such a way

مطالب را طوری ارائه دهد

that other decision makers around that table

که دیگر تصمیم‌گیرندگان حاضر در جلسه

would answer in my best favor.

به بهترین شکل به نفع من واکنش نشان دهند.

That was a really interesting lesson,

درس بسیار جالبی بود،

and then I said to myself, "Well, who is that person?

و آن موقع بود که به خودم گفتم، «آن فرد خاص کیست؟

What do you call this person?"

به این آدم چه می‌گوییم؟

And as I thought about the popular business terms at the time,

و همانطور که به عناوین تجاری رایج آن زمان فکر می‌کردم،

I said, wow, this person can't be a mentor,

گفتم، این فرد نمی‌تواند یک راهنما باشد،

because a mentor's job is to give you tailored advice,

چرا که کار راهنما دادن توصیه‌های ویژه و مخصوص شماست،

tailored specifically to you and to your career aspirations.

که مشخصا برای شما و ابعاد حرفه‌ایتان طراحی شده،

They're the ones who give you the good, the bad and the ugly

راهنماها کسانی هستند که خوب و بد و زشت را

in a no-holds-barred way.

بدون هیچ محدودیتی به شما می‌گویند.

OK. Person can't be a champion or an advocate,

بسیار خب. این فرد نمی‌تواند یک قهرمان یا هوادار باشد،

because you don't necessarily have to spend any currency

چرا که شما الزاما لازم نیست پول خرج کنید

to be someone's champion.

تا قهرمان کسی باشید.

You don't necessarily get invited to the room

لازم نیست تا هوادار کسی باشید، تا به جلسه‌ای

behind closed doors if you're an advocate.

پشت درهای بسته دعوت شوید.

It was almost two years later

تقریبا دو سال بعد بود

when I realized what this person should be called.

که فهمیدم باید اسم این فرد را چی بگذاریم.

I was speaking at the University of Michigan

در دانشگاه میشیگان سخنرانی می‌کردم

to the MBA candidates,

برای دانشجویان MBA، درباره درس‌هایی که

talking about the lessons that I had learned

پس از سه سال تجربه کوتاه کار

after my three short years on Wall Street,

در وال استریت فراگرفته‌ام،

and then it came to me.

که ایده‌اش به ذهنم خطور کرد.

I said, "Oh, this person that is carrying your interest,

گفتم: «این فردی که منافع شما را با خود دارد

or as I like to say, carrying your paper into the room,

یا آنطور که خودم دوست دارم بگویم، برگه شما را به اتاق می‌برد،

this person who is spending

این فردی که

their valuable political and social capital on you,

سرمایه سیاسی و اجتماعی خود را صرف شما می‌کند،

this person who is going to pound the table on your behalf,

فردی که قرار است از طرف شما میز را به لرزه درآورد،

this is a sponsor.

این فرد اسپانسر شماست.

This is a sponsor."

این فرد یک پشتیبان است.»

And then I said to myself,

بعد به خودم گفتم،

"Well, how do you get a sponsor?

«خب، حالا چطور یک پشتیبان پیدا می‌کنی؟

And frankly, why do you need one?"

و اصلا، چرا به پشتیبان نیاز دارید؟َ»

Well, you need a sponsor, frankly,

خب، راستش شما به پشتیبان نیاز دارید

because as you can see,

چون همانطوری که می‌بینید

there's not one evaluative process that I can think of,

حتی یک روند ارزشیابی هم وجود ندارد که به آن اشاره کنم،

whether it's in academia, health care, financial services,

چه در عرصه آکادمیک، چه در بهداشت و چه در خدمات مالی،

not one that does not have a human element.

حتی یک مورد هم نیست که در نظام ارزشیابی‌اش عامل انسانی دخیل نباشد.

So that means it has that measure of subjectivity.

به این معنی که پای احساسات فردی در میان است.

There is a measure of subjectivity in who is presenting your case.

احساسات فردی کسی که مورد شما را ارائه می‌دهد.

There is a measure of subjectivity

پای احساسات فردی در میان است

in what they say

از این نظر که او چه می‌گوید

and how they interpret any objective data that you might have.

و از داده‌های بی‌طرفانه شما چه برداشتی دارد.

There is a measure of subjectivity in how they say what they're going to say

در نحوه بیان سخنانشان درباره شما عواطف شخصی دخیل است

to influence the outcome.

تا بر نتیجه تاثیر بگذارند.

So therefore, you need to make sure that that person who is speaking,

بنابراین، باید مطمئن شوید فردی که برایتان حرف می‌زند،

that sponsor,

فرد پشتیبان،

has your best interests at heart

در دلش به دنبال منافع شماست

and has the power to get it, whatever it is for you,

و قدرت گرفتن منافع شما را دارد، هر چه که باشد،

to get it done behind closed doors.

تا پشت درهای بسته به آن منافع برسد.

Now, I'm asked all the time,

همیشه از من می‌پرسند،

"How do you get one?"

«این فرد را چطور پیدا کنیم؟»

Well, frankly, nirvana is when someone sees you in an environment

راستش را بخواهید، نیروانا موقعی است که کسی شما را در جایی ببیند

and decides, "I'm going to make it happen for you.

و بگوید «کاری می‌کنم که موفق شوی.

I'm going to make sure that you are successful."

من کاری می‌کنم که حتما به موفقیت برسی.»

But for many of us in this room, we know it doesn't really happen that way.

اما بسیاری از ما در این سالن می‌دانیم که این اتفاق واقعا نمی‌افتد.

So let me introduce this concept of currency

پس بگذارید مفهموم این نوع اعتبار را به شما معرفی کنم

and talk to you about how it impacts your ability to get a sponsor.

و درباره تاثیرش بر توانایی شما در یافتن پشتیبان بگویم.

There are two types of currency in any environment:

در هر فضایی دو نوع اعتبار وجود دارد:‌

performance currency and relationship currency.

اعتبار عملکردی، و اعتبار روابط.

And performance currency is the currency that is generated

اعتبار عملکرد، اعتباریست که بر اساس

by your delivering that which was asked of you

اجرا و عملکرد شما در قبال وظایفتان

and a little bit extra.

و کمی مایه گذاشتن بیشتر شکل می‌گیرد.

Every time you deliver upon an assignment above people's expectations,

هر بار که کاری را فراتر از انتظارات تحویل می‌دهید،

you generate performance currency.

اعتبار اجراییتان را بیشتر می‌کنید.

It works exactly like the stock market.

کارکردش دقیقا شبیه بازار بورس است.

Any time a company says to the street

هر بار که شرکتی به وال استریت می‌گوید

that they will deliver 25 cents a share

که هر سهم را ۲۵ سنت می‌دهد

and that company delivers 40 cents a share,

و بعد هر سهم را ۴۰ سنت ارائه می‌کند،

that stock goes up, and so will yours.

ارزش آن سهم بالا می‌رود، ارزش سهام شما هم همینطور.

Performance currency is valuable for three reasons.

اعتبار عملکردی به سه دلیل مهم است.

Number one, it will get you noticed.

اول، باعث می‌شود که دیده شوید.

It will create a reputation for you.

برایتان شهرت می‌آفریند.

Number two, it will also get you paid and promoted

دوم، باعث می‌شود درآمد بیشتر داشته باشید و ارتقا بیابید،

very early on in your career

در اوایل حیات حرفه‌ای خود

and very early on in any environment.

و در اوایل کار در هر محیطی.

And number three, it may attract a sponsor.

و سوم، این کار می‌تواند باعث جذب پشتیبان شود.

Why? Because strong performance currency

چرا؟ چون هر اعتبار اجرایی قدرتمندی

raises your level of visibility in the environment, as I said earlier,

ضریب دیده شدن شما را در محیط افزایش می‌دهد و همانطور که قبلا گفتم،

such that a sponsor may be attracted to you.

ممکن است یک پشتیبان جذب شما شود.

Why? Because everybody loves a star.

چرا؟ چون همه ستاره‌ها را دوست دارد.

But if you find yourself in a situation

اما اگر خودتان را در موقعیتی یافتید

where you don't have a sponsor,

که پشتیبان نداشتید،

here's the good news.

خبر خوب برایتان اینجاست.

Remember that you can exercise your power and ask for one.

فراموش نکنید که می‌توانید قدرتتان را امتحان کرده و دنبالش باشید.

But here's where the other currency is now most important.

اما اینجا جایی است که آن یکی اعتبار اهمیت می‌یابد.

That is the relationship currency,

که همان اعتبار رابطه است،

and relationship currency is the currency that is generated

و اعتبار رابطه اعتباریست که

by the investments that you make in the people in your environment,

از طریق سرمایه‌گذاری شما روی افراد پیرامونتان حاصل می‌شود،

the investments that you make in the people in your environment.

سرمایه‌گذاری شما روی افراد پیرامونتان است.

You cannot ask someone to use their hard-earned

نمی‌توانید از کسی بخواهید تا دسترنج خود

personal influential currency on your behalf

از اعتبار نفوذ شخصی‌شان را خرج شما کنند

if you've never had any interaction with them.

اگر قبلا هیچ تعاملی با آنان نداشته‌‌اید.

It is not going to happen.

این اتفاق نخواهد افتاد.

So it is important that you invest the time to connect, to engage

بنابراین زمانی که صرف ارتباط گرفتن

and to get to know the people that are in your environment,

و شناختن افراد در محیط خود می‌کنید مهم است،

and more importantly to give them the opportunity to know you.

و مهمتر این که به آنان فرصت می‌دهید شما را بشناسند.

Because once they know you,

چون وقتی شما را بشناسند،

there's a higher probability that when you approach them

احتمال این که وقتی به آنان رو می‌کنید

to ask them to be your sponsor,

تا بخواهید پشتیبان شما شوند

they will in fact answer in the affirmative.

آنها خواسته‌تان را بپذیرند.

Now, if you're with me and you agree that you have to have a sponsor,

اگر با من در اهمیت حامی داشتن هم نظرید،

let's talk about how you identify a sponsor.

بیایید درباره نحوه شناختن پشتیبان صحبت کنیم.

Well, if you're looking for a sponsor,

اگر دنبال پشتیبان می‌گردید،

they need to have three primary characteristics.

این فرد باید سه مشخصه اصلی داشته باشد.

Number one, they need to have a seat at the decision-making table,

اولا، باید در میز تصمیم‌گیری کرسی داشته باشد.

they need to have exposure to your work

باید در معرض کار شما باشد

in order to have credibility behind closed doors,

تا حرفش پشت درهای بسته معتبر باشد،

and they need to have some juice,

و این که آدم باعرضه‌ای باشد،

or let me say it differently, they'd better have some power.

یا بگذارید طور دیگری بگویم، بهتر است قدرت داشته باشد.

It's really important that they have those three things.

خیلی مهم است که این سه مورد را داشته باشد.

And then once you have identified the person,

بعد وقتی که این فرد را شناسایی کردید،

how do you ask for one?

چطور باید خواهشتان را طرح کنید؟

The script goes like this.

سناریو از این قرار است.

"Jim, I'm really interested in getting promoted this year.

«جیم، من واقعا علاقمندم که امسال ترفیع بگیرم.

I've had an amazing year

امسال سال خیلی خوبی داشتم

and I cannot show this organization anything else to prove my worthiness

و نمی‌توانم به این سازمان چیز بیشتری نشان بدهم تا ارزشم

or my readiness for this promotion,

یا آمادگیم برای این ترفیع را ثابت کنم،

but I am aware that somebody has to be behind closed doors

اما می‌دانم که یک نفر باید پشت درهای بسته

arguing on my behalf and pounding the table.

از طرف من بحث کند و مبارزه کند.

You know me, you know my work and you are aware of the client feedback,

شما مرا می‌شناسید، با کارم آشنایید، و از نظر مشتری هم آگاهید،

and I hope that you will feel comfortable arguing on my behalf."

و امیدوارم مشکلی نداشته باشید که از طرف من بحث کنید.»

If Jim knows you

اگر جیم شما را بشناسد،

and you have any kind of a relationship,

و یک رابطه‌ای با هم داشته باشید،

there's a very high probability that he will answer yes,

احتمال این که جوابش مثبت باشد بسیار بالاست،

and if he says yes,

و اگر بگوید بله،

he will endeavor to get it done for you.

برای انجام این کار هر تلاشی خواهد کرد.

But there's also a shot that Jim might say no,

اما این احتمال هم هست که جیم جواب منفی بدهد،

and if he says no, in my opinion,

و اگر بگوید نه، به نظر من،

there's only three reasons that he would tell you no.

پاسخ منفی به درخواست شما سه دلیل بیشتر ندارد.

The first is he doesn't think that he has enough exposure to your work

اولیش این که فکر نمی‌کند به اندازه کافی به کار شما دسترسی دارد

to have real credibility behind closed doors

تا پشت درهای بسته مشروعیت داشته

to be impactful and effective on your behalf.

و از جانب شما موثر و کارساز عمل کند.

The second reason he may tell you no

دلیل دوم نه گفتنش به شما

is that you think he has the juice to get it done,

این است که از نظر شما قدرت انجام کارتان را دارد،

but he knows that he does not have the power to do it

اما خودش می‌داند که این قدرت را ندارد

and he is not going to admit that in that conversation with you.

و نمی‌خواهد در این مکالمه به آن اقرار کند.

(Laughter)

(خنده حضار)

And the third reason that he would tell you no,

و دلیل سوم نه گفتنش به شما این است

he doesn't like you.

که دوستتان ندارد.

He doesn't like you.

دوستتان ندارد.

(Laughter)

(خنده حاضران)

And that's something that could happen.

و این اتفاقیست که ممکن است بیافتد.

But even that will be valuable information for you

اما حتی همین هم اطلاعات باارزشی است

that will help to inform your next conversation with a sponsor

که کمک می‌کند مکالمه بعدی شما با یک پشتیبان باشد

that might make it a little bit more impactful.

که احتمالا کمی تاثیرگذارتر است.

I cannot tell you how important it is to have a sponsor.

نمی‌توانم بگویم که داشتن پشتیبان چقدر مهم است.

It is the critical relationship in your career.

در حیات حرفه‌ای شما یک رابطه حیاتی است.

A mentor, frankly, is a nice to have,

داشتن مربی خوب است،

but you can survive a long time in your career without a mentor,

شما می‌توانید در محیط کار مدت زیادی را بدون مربی سر کنید،

but you are not going to ascend in any organization without a sponsor.

اما امکان ندارد بدون پشتیبان در هیچ سازمانی بالا بروید.

It is so critical that you should ask yourself regularly,

این که مدام این سوال را از خود بپرسید اهمیت حیاتی دارد،

"Who's carrying my paper into the room?

«چه کسی با برگه من وارد آن اتاق می‌شود؟

Who is carrying my paper into the room?"

چه کسی با برگه من وارد آن اتاق می‌شود؟»

And if you can't answer who is carrying your paper into the room,

و اگر ندانید چه کسی با برگه شما به اتاق می‌رود،

then I will tell you to divert some of your hardworking energies

آنوقت خواهم گفت که بخشی از انرژی‌تان را

into investing in a sponsor relationship,

روی رابطه با یک پشتیبان سرمایه‌گذاری کنید،

because it will be critical to your success.

چون برای موفقیت شما حیاتی است.

And as I close, let me give a word

و در پایان، بگذارید سخنی داشته باشم

to the would-be sponsors that are in the room.

با پشتیبان‌های احتمالی در این سالن.

If you have been invited into the room,

اگر به آن اتاق دربسته دعوت شده‌اید،

know that you have a seat at that table,

بدانید که سر آن میز یک صندلی دارید،

and if you have a seat at the table,

و اگر سر آن میز صندلی دارید،

you have a responsibility to speak.

مسئولیت دارید تا صحبت کنید.

Don't waste your power worrying about what people are going to say

قدرتتان را صرف نگرانی درباره حرف مردم نکنید

and whether or not they think you might be supporting someone

و این که فکر کنند از کسی حمایت می‌کنید

just because they look like you.

فقط به این دلیل که شبیه شما هستند.

If somebody is worthy of your currency,

اگر کسی ارزش اعتبار شما را دارد،

spend it.

اعتبارتان را خرجش کنید.

One thing I have learned after several decades on Wall Street

یک درس که پس از دهه‌ها کار در وال استریت گرفتم

is the way to grow your power is to give it away,

این است که قدرت شما با تقویت دیگران افزایش میابد،

and your voice is at the heart.

و صدای شما در قلب است...

(Applause)

(تشویق حاضران)‌

And your voice is at the heart of your power.

و صدای شما در قلب قدرت شماست.

Use it.

از آن استفاده کنید.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حاضران)