Urban architecture inspired by mountains, clouds and volcanoes | Ma Yansong

Translator: Zahra Yousefi Reviewer: Mansoureh Hadavand

I am an architect.

من یک معمارم.

And this picture shows the city that I come from,

و این تصویر، شهری که از آن آمده‌ام را نشان می‌دهد

Beijing, China.

پکن، چین.

And old Beijing is like a very beautiful garden,

و پکن قدیم مانند یک باغ بسیار زیباست،

you can see a lot of nature.

می‌توانید طبیعت زیادی را ببینید.

When I was a kid,

وقتی که بچه بودم،

I learned to swim in this lake

یاد گرفتم که در این دریاچه شنا کنم

and I climbed mountains every day after school.

و هر روز بعد از مدرسه کوهنوردی می‌کردم.

But after getting older,

اما وقتی که سنم بیشتر شد،

we built more and more modern buildings.

بیشتر و بیشتر ساختمان‌های مدرنی ساختیم.

And they all look the same.

و همه آن‌ها شبیه هم هستند.

They all look like matchboxes.

همه آن‌ها شبیه قوطی کبریت‌اند.

Why are modern buildings and cities full of these boxy shapes?

چرا شهرها و ساختمان‌های مدرن پر از این اشکال جعبه‌ای‌اند؟

In this photo, you actually see two cities.

در واقع در این تصویر، دو شهر می‌بینید.

The one on the left is New York,

شهر سمت چپ نیویورک است،

and the one on the right is Tianjin, a Chinese city

و شهر سمت راست تیانجین، یک شهر چینیِ

that's being constructed.

در حال ساخت است.

And they have very similar skylines.

و هر دو خطوط افق بسیار مشابهی دارند.

Maybe they also follow the same principle.

شاید هر دو از اصل خاصی هم پیروی می‌‌‌کنند.

You know, competing for density,

رقابت برای تراکم،

competing for more space,

رقابت برای فضای بیشتر،

competing for efficiency.

رقابت برای بهره‌وری.

Therefore, modern architecture

بنابراین، معماری مدرن

becomes a symbol of capital and power.

سمبل سرمایه و قدرت می‌شود.

Chinese cities are building a lot,

شهرهای چینی بسیار می‌سازند،

they're also, you know,

همچنین

not only competing for this space and height,

نه تنها، برای این فضا و ارتفاع رقابت می‌کنند،

they're also learning a lot from North American urban strategies

بلکه بسیار هم از استراتژی‌های شهری امریکای شمالی یاد می‌گیرند

[and] also repeat a lot from city to city.

همچنین از شهری به شهری بسیار تکرار می‌کنند

So here, we call it 1,000 cities with one face.

پس ما آن را ۱۰۰۰ شهر با یک چهره می‌نامیم

So as an architect in China,

بنابراین به عنوان یک معمار در چین،

I have to ask myself, what can I do about it?

باید از خودم بپرسم، چه کاری می‌توانم درباره آن انجام دهم؟

One day, I was walking on a street,

روزی، داشتم در خیابان قدم می‌زدم،

I saw people selling fish.

افرادی را دیدم که داشتند ماهی می‌فروختند.

And they put the fish in this cubic fish tank.

آن‌ها ماهی‌ها را در تنگ‌های مکعبی شکل قرار می‌دادند.

So I was asking the same question,

من همان سوال را می‌پرسیدم،

why a cubic space for fish?

چرا فضای مکعبی برای ماهی‌ها؟

Do they like cubic space?

آیا آن‌ها فضا مکعبی دوست دارند؟

(Laughter)

(خنده)

Obviously not.

واضح است که نه.

So maybe the cubic space, cubic architecture,

پس شاید فضای مکعبی، معماری مکعبی،

is cheaper, is easier to make.

ارزان‌تر است، ساخت آن راحت‌تر است.

So, I did this small research,

پس من این تحقیق کوچک را انجام دادم،

I put a camera and I tried to observe how fish behave

یک دوربین گذاشتم و سعی کردم که رفتار ماهی‌ها را

in this cubic space.

در این فضای مکعبی مشاهده کنم

And then I found they probably weren't happy.

و بعد فهمیدم که آن‌ها احتمالا شاد نبودند.

The cubic space wasn't the perfect home for them,

فضای مکعبی خانه‌ی ایده آلی برای آن‌ها نبود

so I decided to design a new fish tank for them.

پس تصمیم گرفتم تا یک تنگ ماهی جدید برای آن‌ها طراحی کنم.

I think it should be more organic,

به نظرم باید ارگانیک‌تر باشد،

it should be a more fluid space inside.

باید فضای سیال بیشتری در آن باشد.

More complex interiors.

طراحی داخلی پیچیده‌تری داشته باشد.

I think they should feel happier living in this space,

فکر می‌کنم آن‌ها باید احساس شادی بیشتری برای زندگی در این فضا داشته باشند،

but I wouldn't know because they don't talk to me.

اما من نمی‌دانستم زیرا آنها با من حرف نمی‌زنند.

(Laughter)

(خنده)

But one year after,

اما یک سال بعد،

we got this opportunity to design this real building for humans.

ما این فرصت را پیدا کردیم تا این ساختمان واقعی را برای انسان‌ها طراحی کنیم

This is actually a pair of towers

این در واقع یک جفت برج است

that we built in Mississauga, a city outside Toronto.

که ما در میسیساگا شهری در خارج از تورنتو ساختیم

And people call this Marilyn Monroe Towers --

و مردم نام آن را برج‌های مرلین مونرو گذاشته‌اند

(Laughter)

(خنده)

because of its curvature.

به خاطر انحنای آن.

And the idea was to build a tower,

و ایده این بود که برجی

high-rise, residential tower, but not a box.

بلند و مسکونی ساخته شود نه یک جعبه.

It's more inspired by nature,

بیشتر از طبیعت الهام گرفته شد،

with the sunshine and wind dynamics.

با نور خورشید و دینامیک باد.

After we finished designing the first tower,

بعد از اینکه طراحی برج اول را تمام کردیم،

they told us, you know,

آن‌ها به ما گفتند،

"You don't have to design the second one,

«نباید برج دوم را طراحی کنید،

you just repeat the same design,

فقط همان طراحی را تکرار کنید،

and we pay you twice."

و ما دوبار پرداخت می‌کنیم.»

But I said, "You cannot have two Marilyn Monroes standing there."

اما من گفتم:«شما نمی‌توانید دو مرلین مونرو آنجا داشته باشید.»

And nature never repeats itself,

و طبیعت هیچوقت خودش را تکرار نمی‌کند،

so now we have two buildings that can dance together.

پس حالا دو ساختمان داریم که می‌توانند با هم برقصند.

So I have this question for myself.

بنابراین من این سوال را از خودم می‌پرسم.

You know, why, in the modern city,

چرا در شهر مدرن،

we often think architecture is a machine, is a box?

ما اغلب فکر می‌کنیم که معماری یک ماشین است یک جعبه است؟

So here, I want to see how people looked at nature in the past.

بنابراین اینجا، می‌خواهم ببینم مردم چطور در گذشته به طبیعت نگاه کردند.

By looking into this Chinese traditional painting,

با نگاه کردن به این نقاشی‌های سنتی چینی،

I found that they often mixed

متوجه شدم که آن‌ها گاهی

the nature and the artificial, man-made, in a very dramatic way,

طبیعت و چیزهای مصنوعی، ساخت دست بشر را به شکلی بسیار چشمگیر ترکیب کردند،

so they create this emotional scenery.

پس آن‌ها این چشم انداز احساسی را ایجاد کردند

So in the modern city, my question is:

پس در شهر مدرن، سوال من این است:

Is there a way that we don't separate buildings and nature,

آیا راهی هست تا ما ساختمان‌ها و طبیعت را جدا نکنیم،

but combine them?

بلکه آنها را ترکیب کنیم؟

So there's another project that we built in China.

بنابراین پروژه دیگری هست که ما در چین ساختیم

It's a quite large residential complex.

یک مجتمع مسکونی بسیار بزرگ.

And it's located in a very beautiful nature setting.

و در یک محیط طبیعی بسیار زیبا قرار گرفته‌است.

To be honest, the first time when I visited the site,

صادقانه بگویم، اولین باری که منطقه را دیدم،

it was too beautiful.

بسیار زیبا بود.

And I almost decided to reject the project

و تقریبا تصمیم گرفتم که پروژه را رد کنم

because you feel as a criminal to do anything there.

زیرا اگر هر کاری آنجا انجام دهی احساس می‌کنی جنایتکاری.

I don't want to become a criminal.

من نمی‌خواهم جنایتکار باشم.

But my second thought was,

اما بعد فکر کردم،

if I didn't do it,

اگر این کار را نمی‌کردم،

they would just put, you know, standard urban towers there, anyway.

به هر حال آن‌ها برج‌های شهری استانداردی آنجا قرار می‌دادند.

And that would be a pity.

و بسیار حیف بود.

So I decided I had to give it a try.

پس تصمیم گرفتم تا تلاش کنم.

So the way we did that was

پس روشی که ما این کار را کردیم

we took the contour lines from the existing mountains,

این بود که ما خطوط همتراز را از کوه‌های موجود گرفتیم

and we took those lines and then translated them into a building.

و ما آن خطوط را گرفتیم و بعد آن‌ها را به ساختمان تبدیل کردیم

So those towers are actually taking the shapes

پس آن برج‌ها در واقع شکل

and geometries from the nature.

و هندسه را از طبیعت گرفتند.

So each building has a different shape,

پس هر ساختمانی شکلی متفاوت،

a different size, different height.

اندازه‌ای متفاوت، ارتفاعی متفاوت دارد.

And they become the extension of the nature

و آن‌ها امتداد طبیعت شدند

[where] they're situated.

[جایی که] آن‌ها قرار گرفته‌اند.

And you know,

و می‌‌دانید

people think we use computer sometimes

مردم فکر می‌کنند ما از کامپیوتر استفاده می‌کنیم

to design this kind of architecture,

تا این نوع معماری را طراحی کنیم،

but I actually use a lot of hand sketch,

اما درواقع من از طرح‌های دستی بسیار استفاده می‌کنم،

because I like the randomness in the hand sketch.

زیرا تصادفی بودن در طرح‌های دستی را دوست دارم.

And they can carry sort of emotions

و آن‌ها می‌توانند نوعی از احساسات را حمل کنند

that cannot be made by computers.

که با کامپیوتر ایجاد نمی‌شود.

Architecture and humans and nature can coexist together

معماری و انسان ها و طبیعت می‌توانند با هم همزیستی داشته باشند

and are having a good relationship in this photo.

و رابطه خوبی در این تصویر دارند.

Actually this guy in the photo is one of the architects on our team.

این فرد در این تصویر در واقع یکی از معمارهای تیم ماست.

I think he's been enjoying the beautiful nature scenery,

فکر می‌کنم که از چشم‌انداز طبیعت زیبا لذت می‌برد

and feeling relieved that he is not part of the criminals --

و احساس راحتی می‌کند که بخشی از این جنایت نیست

(Laughter)

(خنده)

in the end.

در نهایت.

Back to the city,

به شهر برمی‌گردیم،

in Beijing, we were asked to design these urban towers.

در پکن از ما خواسته شد تا این برج‌های شهری را طراحی کنیم.

And I made this model.

و من این مدل را طراحی کردم،

It's an architecture model,

این یک مدل معماری است،

looks like a minimountain and minivalleys.

شبیه کوه و دره‌های کوچک است.

I put this model on my table, and I watered it every day.

من این مدل را روی میزم قرار دادم و هر روز آبیاریش کردم.

And years later, we completed this building.

و سال ها بعد، ما این ساختمان را کامل کردیم.

And you can see how my hand sketch

و می‌توانید ببینید که چطور طرح دستی من

is being translated into the real building.

به یک ساختمان واقعی تبدیل شده است.

And they look quite similar.

و آن‌ها کاملا شبیه هم هستند.

It looks like a black mountain.

ساختمان شبیه یک کوه سیاه است.

And this is how this building is situated in the city.

و این حالتی است که ساختمان در شهر قرار گرفته است.

It's on the edge of this beautiful park.

در حاشیه‌ی این پارک قشنگ قرار گرفته است.

It's different, very different from the surrounding buildings,

از ساختمان‌های اطراف متفاوت است بسیار متفاوت،

because other buildings are trying to build a wall around the nature.

زیرا بقیه ساختمان‌ها سعی می‌کنند که یک دیوار دور طبیعت بسازند.

But what we're trying to do here

اما کاری که ما سعی می‌کنیم انجام دهیم

is to make the building itself as a part of nature,

این است که خود ساختمان را جزوی از طبیعت بسازیم،

so we can extend the nature from the park into the city.

پس ما می‌توانیم طبیعت را از پارک به شهر امتداد دهیم.

So that was the idea.

پس ایده این بود.

A Chinese art critic drew this painting.

یک منتقد هنری چینی این نقاشی را کشیده است.

He put our building in this painting.

او ساختمان ما را در این نقاشی قرار داده‌است.

Can you see there's a black, tiny mountain?

آیا می‌توانید کوه کوچک مشکی را ببینید؟

That looks very fit into this painting.

به نظر می‌رسد کاملا با این نقاشی تناسب دارد.

However, in this reality,

با این وجود، در این واقعیت،

our design was being challenged

طراحی ما مورد چالش قرار گرفت

that it looks so different from the surroundings.

که بسیار متفاوت از اطراف است.

And they asked me to modify my design,

و آن‌ها از من خواستند که طراحی‌ام را اصلاح کنم،

either color or shape,

یا رنگ یا شکل،

to make the building fit the context better.

تا تناسب بهتری با پیرامون ایجاد کنم.

So my question was,

پس سوال من این بود که،

why it fits this traditional, you know, natural context,

چرا طبیعت با طراحی سنتی

better than the reality?

تناسبِ بیشتری دارد تا واقعیت؟

Maybe there's something wrong with the reality.

شاید ایرادی در واقعیت وجود دارد.

Something wrong with the context.

ایرادی در طبیعت.

In the very northern part of China,

در شمالی‌ترین بخش چین،

we also built this opera house.

ما این سالن اپرا را ساختیم.

It's an opera house next to the river,

سالن اپرایی نزدیک رودخانه،

in the wetland park.

در پارک مردابی.

So we decided to make this building part of the surrounding landscape

پس ما تصمیم گرفتیم تا این ساختمان را بخشی از چشم انداز اطراف کنیم.

and merge into the horizon.

و با افق ادغام کنیم.

The building literally looks like a snow mountain.

ساختمان عینا شبیه یک کوه برفی است.

And people can walk on the building.

و مردم می‌توانند روی ساختمان راه بروند.

During the day or when there's no opera,

در طول روز یا زمانی که اپرایی نیست،

people come here, they can enjoy the views,

مردم به اینجا می‌آیند، آن ها می‌توانند از منظره لذت ببرند.

and they can continue their journey from the park

و آن‌ها می توانند سیاحت خود را از پارک آغاز کنند

onto the building.

تا به ساختمان برسند.

When they reach the rooftop,

زمانی که آن‌ها به پشت بام می‌رسند،

there's an amphitheater that's framing the sky,

یک آمفی تئاتر هست که آسمان را قاب‌بندی می‌کند،

where they can sing to the sky.

جایی که می‌توانند آواز سر دهند.

Inside the opera,

در داخل اپرا،

we have this lobby with a lot of natural light,

این لابی را با مقدار زیادی نور طبیعی داریم،

and they can also enjoy this semi-indoor-outdoor space,

و آن‌ها می‌توانند از این فضای شبه درون-بیرون لذت ببرند،

and they can see the beautiful view around them.

و آن‌ها می توانند منظره زیبایی در اطرافشان ببینند.

I've been building several mountains,

من در حال ساخت چندین کوه بوده‌ام،

and here I'm trying to show you

و در اینجا سعی می‌کنم به شما نشان دهم

one building that I think looks like a cloud.

یک ساختمان که شبیه یک ابر است.

It's the Lucas Museum of Narrative Arts

این موزه لوکاس هنرهای روایی است.

that's being constructed in the city of Los Angeles.

این موزه در شهر لس‌آنجلس ساخته شده‌است.

It's a museum created by George Lucas,

این موزه‌ای است که توسط جورج لوکاس ساخته شده‌است،

the creator of the "Star Wars" movies.

خالق فیلم‌های «جنگ ستارگان».

Why a building that looks like a cloud?

چرا ساختمانی شبیه ابر؟

Because I think, I imagine, the cloud is mysterious.

به خاطر این که من فکر می‌کنم، تصور می‌کنم، ابر اسرارآمیز است.

It's nature.

این طبیعت است.

It's surreal when this natural element landed in the city.

زمانی که این عنصر طبیعت در شهر می‌نشیند سوررئال است.

And it makes you feel curious about it,

و کنجکاوی شما را برمی‌انگیزاند،

and you want to explore it.

و می‌خواهید آن را کاوش کنید.

So that's how the building landed on earth.

پس اینطور است که ساختمان بر زمین قرار می گیرد.

By lifting this museum,

با بلند کردن این موزه،

making it float above the ground,

و شناور کردن آن بالای زمین،

we can free up a lot of landscape and space underneath the building.

ما می‌توانیم چشم‌اندازها و فضای بسیاری در زیر ساختمان آزاد کنیم.

And then we can, at the same time,

و می‌توانیم، هم‌زمان،

create this roof garden above the building

این باغ بام را بالای ساختمان ایجاد کنیم

where you can visit and enjoy the view.

جایی که می‌توانید منظره را تماشا کنید و لذت ببرید.

This museum will be completed in the year 2022,

این موزه در سال ۲۰۲۲ تکمیل خواهد شد،

and you're all invited when it's completed.

و زمانی که تکمیل شد همه شما دعوت هستید.

So after building all these mountains and clouds,

پس بعد از ساخت تمام این کوه‌ها و ابرها،

now we're building these volcanoes

حالا ما در حال ساخت این آنش فشان‌ها هستیم

back in China.

به چین باز می گردیم.

This is actually a huge sports park

در واقع این یک پارک ورزشی عظیم است

with four stadiums in it,

که دارای چهار استادیوم است،

with one football stadium [with] 40,000 seats in there.

به همراه یک استادیوم فوتبال [با] ۴۰۰۰۰ صندلی.

So it's a very large project.

پس یک پروژه بسیار بزرگ است.

And you see from this photo,

و شما از این تصویر می‌بینید،

you can hardly tell where there's building and where there's landscape.

به سختی می‌توانید بگوئید ساختمان کجاست و چشم‌انداز کجاست.

So the building becomes a landscape.

پس ساختمان چشم‌انداز می‌شود.

Even becomes a land art,

حتی هنر خاکی می‌شود.

where people can walk around the building,

جایی که مردم می‌توانند اطراف ساختمان راه بروند،

they can climb this building

می‌توانند از این ساختمان بالا بروند

as they're wandering in this volcano park.

همینطور که در این پارک آتش‌فشان پرسه می‌زنند.

And this rendering shows one of the spaces in those volcanoes.

و این نقشه یکی از فضاها در آن آتش فشان‌ها را نشان می‌دهد.

This is actually a swimming pool

این در واقع یک استخر شناست

with natural light coming from above.

با نوری طبیعی که از بالا می‌آید

So, what we're trying to create

پس، چیزی که ما سعی می‌کنیم خلق کنیم

actually is an environment that blurs the boundary

در واقع محیطی است که مرز را محو می‌کند

in between architecture and nature.

بین معماری و طبیعت.

So architecture is no longer a functional machine for living.

بنابراین معماری دیگر یک ماشین وظیفه‌دار برای زندگی نیست.

It also reflects the nature around us.

همچنین آن طبیعت اطراف ما را انعکاس می‌دهد.

It also reflects our soul and spirit.

همینطور روح و جان ما را انعکاس می‌دهد.

So, as an architect, I don't think

پس، به عنوان یک معمار، فکر نمی‌کنم

in the future we should repeat those soulless matchboxes anymore.

که در آینده باید آن قوطی کبریت‌های بی‌روح را بیش از این تکرار کنیم.

I think what I'm looking for is the opportunity

فکر می‌کنم چیزی که من دنبالش هستم فرصتی است

to create a future

تا آینده‌ای خلق کرد

with harmony in between humans and nature.

با هارمونی بین انسان‌ها و طبیعت.

Thank you very much.

بسیار سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق)